장음표시 사용
31쪽
ARrisit mihi,fateor, aliquando praefata sententia, & probabilissimam iudicaui, cum Hispanis loquerer hac de re : ipsa vero accuratius inspecta, & ad limam iterum data, proculdufio mihi est, epistolam ad Lugdunenses Ber- nardi nostri legitimum esse partum, ac minime suppositum; proinde aliter procedendum esse in controuersia Conceptionis. Et ut ab ovo ut diciturὶ exordiamur, fatemur quidem plures epistolas sub nomine Bernardi ab ipsa Clarae uallis domo in diuersas mundi partes euolaile, quae
tamen alterius longe aut horis erant, in odium,
ut par est credere,ipsius Bernardi scriptas; aut, quod mihi probatur masis, ut aliqua negotia facile expedirentur , quibus S. Doctor fauere nequiret; de his siquidem admonuit Bernardus Dominum Papam Eugenium epist. 28 . ubi postquam commendauit illi negotia Sansonis Remensis Archiepiscopi, Episcopi item Atrebatensis & Abbatis de Avuecuri, & pro Betu-niensi,Suesenensi,& Cameracensi Decanis preces fudit,haec subdit: Periclitati fumus in falsis fratribus, ct multa littera falsiatasub falsatosigil
nostro in manus multorum exierunt, ct, quod magis vereo etiam usque ad vos dicitur falsitas peruolasse. Hac necessitate abiecto uti, nouello quod cernitis de
nouo Misnur, continente ct imaginem nostram , Onomen. Figuram aliam tanquam ex nos a parte iam
non recipiatis et forte ro 'sopo Clarimontis,chi sub alia sigillo litteras dedi, cum nec dum ii Iud haberem. In falsis fratribus periclitatus suit nonnunquam Bernardus, sed mirum esse non de- . bet,
32쪽
LIB. PRIORIS g. r. Isbet, cum Apostolus simile passus fuerit. Inter
Apostolos duodecim unus non defuit Iudas Magistri proditor, & inter septem primos Diaconos unus Nicolaus Apostata nequam: quid si inter multa discipulorum millia, Bernardum Nicolaus alter supplantare conatus sitὶForte sci diuina ordinatum prouidentia , ne vel in hoc Bernardus Domino suo dissimilis videretur. Dissimulauit aliquandiu ipse, si forte corde compunctus rediret ad cor , & idcirco nomon eius hactenus subticuerat; sed ille , cuius inter Sanctos sors non erat,apostasiam socii, & re in vulgus propalata hanc Bernardus Eugenio Papae dedit epistolam, inter suas numero 298.
colaus ille exiit a nobis,quia non erat ex nobis. Exiit
autem foeda postse relinquens vestigia. Et ego longe
ante hominem noueram sed expectabam,ut aut Deus eum couertere aut instar Iudae, ipse se proderati,quod fastum est. Pr ter libros,denarios, ct aureos multos, in i 3 exitu eius, inuenta sunt super cumsigilia tria, unum eius proprium, alterum Prioris, tertitam nostrum, Usumque non antiquum sed nouellam, quod ob ipsius dolos, ct furtiuas Abreptiones mutare opercoactus fueram. Hoc enim est quod vobis tacito nominescribisse me memini, quia videlicet periclitati
humim infalsis fratribu . suis pusit dicere ad quam
multas persona ab nomine meo me ignorate, qua voluit, scriE sit λ suis mihi det, ut ipsa curia vestra ad p rum purgetur faece mendaciorum eius ὶ guis miti det,ut vel eorum innocentia, qui mecum semi, salis valeat excusari apud circumtentor , ct prauentos impudenti simis eius modaciis Z Vobis quoque aliquoties
33쪽
quoties in eadem falsitate siripsisse, ct non semel,
partam conuicitus , partim 2 confessus est. Nam in fuga ipsa comprehensus utpote habens super se sigilla tria, libros,& denarios multos, requisitus de multis a Bernardo ipso, de quibusdam conuictus, quaedam & confessus est ; praesertim aliquoties Eugenio ipsi nomine Abbatis sui mentito scri psi fle. De turpitudinibus eius , quibus
terra si det, a tae sunt omnibus in parabolam,P- . persedeo polluere labia mea, vestras auress ad tos venerit nam hoc gloriatur,ct amicos se habere coni dat in Curia mementote Arnaldi de Brixia , quia
ecce plusiquam Arnal ου hic. NulZm perpetua dignior inclusione, nihil ei perpetuo silentio iustius. Fuerat iste Nicolaus olim monachus Cluniacensis sub disciplina Petti venerabilis , M. inde ad Cistercieses in Clarae uallensi coenobio transitum secerat; id quod ipse Petrus lib.6. epist. 7. fatetur Nicolao scribens in haec verba: Dilexi te quandiu noster Glore fuisti, sed est nunc
Petr. autum ad me, colore ut puto non corde muta Cluniac. to, non minus te diligo. Maluissem te meum , quum aeterius,sed quia ubique Dei es, meum quoque te v-bsque reputo. Caeterum , quod ad rem magis facere videtur, fatemur rursus,doctissimum suis se, & in diuinis ac humanis litteris versati sit mum. De eo , dum ad Bernardum scribit ipse Potrus epist. 36. lib. 6. Cum hoc,ilios ut, de φω-ru, aut sancitis , aut Philosephisis , quibus et que ad isem refertus est, in Domino deliciari quaero. Rursus ad i pshina Nicolaum epist. 37. sequenti,
non dubitat dicere: Qui meam de te sirim j -
34쪽
' LIB. PRIOR IS g. a. ipe nequeo, saltim hoc breui tempore, iucundo, si colloquio relevabo. Vere iucundo, etere dulci; usi talu est tm tuus, qMalis est animus tum 'si es littera tua,qualis est lingua tua' Imitaris A -ιm Apostolicin. suales, inquit, min absentes,r erimus ct praesentei. Hreumque igitur fuit in solo, ct vivaxstiritin in epistola, ct vivificans o in lingua. mirumque hoc es in te aqua lance 'ira polluit ; utrumque ct superaddita gratia luit, ita ut praeter vim quandam uiuo innatam Ioni,nihil ultra citraque, nihil plus minusve ipse amulus'mator inueniat. Et haec quidem ausa fuere , ut Bernardus ipsum sibi consuret a secretis,ut ex his,quae Petrus ipse Clu- Rursus ensis scribit lib. 6. epistolis . 31. & . li I xx ς' t, in quo etiam libro extat s o. in ordine )rdam S. Bernardi ad Petrum ipsum ; ad cali cuius secretarius epistolae haec addit. Ego potius vester saluto vos in Hernum, se ultra, cresticam illam familiam, qua lateri 2 Virituiro adhaeret. Quanti vero Nicolaum fecerit nardus initio conuersonis suae , illud vel inae demonstrat, quod de re grauissima a-um cum sanistissimo, nimirum de condemone Abaylardi haeretici, miserit ipsum ad Ocentium II. cum epist. I 89. ubi de confitia, quam de ipso faciebat, haec ait: Necper--srae,nec euri in Curia illa pepercit; Abay-us in quod melius Nicolaus iste meus, s 9 ve- tua referet voce. Vestrum vero illum vocat, luod Innocentius ipse Benedictinus monas ex nigris esset, ut Baronius probat tomo
35쪽
XII. anno Domini ii 3 o. quo etiam loquendi genere iterum Bernardus vilis est, dum ad Pe trum Cluniacensem dedit aliam num. q. inter
epist. lib. 6. eiusdem Petri. Verum hinc suspicio non leuis oriri videtur , epistolam ad Lugdunenses, scriptam ab isto Nicolao,quandoquidem constat plures sub nomine Bernardi cosnxisse,& in hac multa videatur concurrere,quae Bernardi doctrinam, ac modestiam non redoleant, quae supra commemorata sunt. Videtur etiam stylum ipsum Ber- nardi Nicolaum induisse,ut ex eius epistolis li- et, quae nuper inter scripta Veterum Patrum locum acceperunt. Exemplo adduci solet illa, quae sub num. 3 . extat in lib. 6. Pctri Cluniacensis, nimirum ; Patri suo Domino Cluniacens frater Nicolam. Indica mihi quem diligit anima
mea,quando veniam,2 apparebo ante faciem tuam 'Luando videbo te 8 Luanis consolaberis me' Consolaberis,inquam,quia consitatio abscondita est ab oculis meis,donec videam,2 desideratam,2 desiderandam prosintiam tuam: er tristis est anima mea vj que ad te. Minime quidem deseris,quocumque iero, dulci ma tui memoria ρ sed quanto memoria dulcior, tanto absentia molestior est. Irascor occupationibuου meis, quibus faIlum est,nou ut vellem , sed ut non possem,ct etiam ut nesium. In causa fuit causa fratris tui Domini mei Viῖeliacensis Abbatis , ad quam ex praecepto tuo oportuit me Di gnare ad bestias, i non praeualeret homo. Additus est iuxta Prophetam annus ad annum, euolutae simi solemn:tates , ct ira 'o anno datm est mihi; ex quo non vidi , non dicam
36쪽
LIB. PRIORIS g. a. dicam Dominum ,sed dilectum. Cedit quippe fastim,
cum accedit a seritus , ct personalis reuerentia deperi cum coeperit familiaris amicitia perorare. Honoret arie qui horret, qui pet, qui miratur: vacanthae omnia penes amantem. De te autem iam mihi
pridem persuasum est hoc, cuius altitudo adaequata est, cuiussingularitas adsectata est, ita ut exemplo esse posit,9 his qui fuerant in exemplo. Et caetera, quae eo tendunt, ut Petrum persuadeat, summopere sibi expedire,quod a Bernardo faculta- tem impetraret conueniendi illum. Desiderabitne quispiam maiorem cum Bernardi stylo similitudii rem 3 Nam & miram in dicendo suauitatem, & Scripturae Cacrae centonibus singulari texuit narrationem dexteritate; quae duo in stylo Bernardi excellere videntur. Sanc Petrus Cluniacensis, doctissimus & ipse, cum has Nicolai litteras accepit, melleas ipsas nuncupauit in epist. 31. sequenti, quae est responsiua huius, dicens: Legi melleas litterin tuaό. Nec vero solus Petrus Venerabilis hoc epitheto litteras Nicolai donauit, nam etiam Pctrus Abbas Petrus
Cellensis in epist. s. suarum , Nicolaum ipsum Cςilςni sic alloquitur ; Nicolaostio Petruου sum. Mirabili condit in sapore litteras auiditati meae componitis quoties scribitis. Quod vero ipsum Nicolaum, de Donalium intelligat, ex subiunctis liquidum fit,nam post pauca ait: si untiui,imo moi Claraeuasse es, vere tu ex illis es. Ita prorsus & milii
hactenus visum,Nicolaum Magistri sui, si quisitius, imbibisse stylum : sed deprehensus est 'iens in astutia sua, & formosa Rachel fara aB Σ fuerat
37쪽
fuerat idola patris sui. Quid hoc 3 Mirum esse
non debet si similis videatur Nicolai stylus stylo Bernardi, cum furatus fuerit loquendi modos : periodos, ac sententias integras Bernardi ad sua transferens scripta , ex centonibus scriptorum illius quasi ex alienis plumis ea ornare conatus. Timere autem debuerat illud de cornicula apud Horatium lib. I. epist. epist .3. quo suus nostόrque Bernardus usus fuerat in
reliquimus omnia. Ne cum forte serati repetitum venerit olimGrex auium plumas,moueat cornicisti ri Funisu nudata coloribus.
Vide nunc famice lector in quot plumas a Be nardo furatus fuit Nicolaus in ea epistola. Primum quidem ex epistola i- . accepit illud; Tristis est anima mea usque ad te. Minime quidem deserit me, dec. Ibi enim sic loquitur Bernardus sitis Claraeuassensibus ; Tristis est anima mea et
memoria vestri, sed quanto memoria dulcior, tanto absentia molestior. Rursus illud : Dasior occupationibus meis , desumptum est ex epistola Be nardi 9r .ubi inquit, irasior occupationibus meis, quibus impeHor interesse conuentui vestro. loquebatur ad Abbates Suessione congregatos. Deinde illud : Honoret sane qui horret, &C. mutuatus suit sermone 8 3. in Cantica, ubi Bernardus sic loquitur. Ab amando quippe amor, non ab honorando denominatur. Honoret sane qui horret, que dum redeam , ct non vult conflari usque vos. Minime quidem deserit me quocunque iero , dulcis
38쪽
qui peti qui metuit, qui miratur: vacant haec omnia penes amantem. Denique illud: Cuius altitudo. c. in sermone 6 . in Cantica, scriptum reperit: quo loci haec Bernardus ait: Denique 'meti um exinauiuit , ut scias amoris fuisse, quod punitudo effa est quod altitudo adaequata est, quod singularistas associata est. Facile esset non solum illi has, sed alias etiam Bernardi plumas auferre,si per singulas quaererentur. Tolle tamen ab illiηs epistola solas has,& mouebit Cor-Nicula risum, furtiuis nudata coloribus. Nam loca Scripturae,quibus utitur, minime sale Bernardi condita sunt, & sine sapore trahuntur. Hinc vero inferre liquet nescille Nicolaum Bernardum redolere , nisi furaretur plumas ipsus integras induisset ; quare certum sit epistolam, ad Lugdunenses nequiuisse a Nicolao dolosὸ scribi, quandoquidem ea non ex centonibus aliarum compacta est, sicut illa quam scimus Nicolai, sed de nouo in conflatorio illo auri
formata, cuius nunquam Nicolaus clauem habuit,qui solum adulterare nouit, aurum Verum
Bernardi suo plumbo superinducens.
g. 3. Ex archiuis Claraeualtas, Bibliotheca Va
ticana , se epistolis Petri Cesiensis,
idem conuinci.DVo praeterea sunt quae Omnino conuincunt auctorem epistolae ad Lugdunenses sui ilia Bernardum. Alterum est,perseuerare Eactenus in archiuis & Bibliotheca clax uallen
39쪽
sibus in libro originali epistolarum S. Doctoris,
ut monachi eiusdem coenobh constanter asseuerant& ob hoc iam pridem omnia Bernardi opera collata sutat cum archetypis Claraeual , ien sibus, ut in editione Lugdunensi apud Ioannem Clcyn anno i J IJ. quievera i iin author , quaeque a criptistafuerint lector agnosceret, ut titulus ipsius impressionis monet. Reperitur etia inter caeteras S. Bernardi germanas epistOlas, quae in variis, ac diuersis manuscriptis Co- diei bus in Bibliotheca Vaticana seruantur,quas hac de causa egomet diligenter perlegi: extant vero in sinistro cornu in pluteo 26. sub
numeris i 62.i63. i 6 . Tametsi epistola ad Lugdunenses non semper sit 17 . inter caeteras Ber- nardi , nam in codice i61. est in ordine i 76. Bassolis. γ c mirum, cum in eo , quo usus est Bassolis ira 3. d. s. q. i. f. quantum ad 2. erat in ordiner 36. Nec erit locus suspicionis Nicolaum reliquisse illam inter Bernardinos codices, cum apostasiam fecit; non enim est credibile ausum ipsum fuisse in loco communi ponere , quam furtiue , & clanculo composuisset, imo potius nihil aeque curasset, quam ab oculis Abbatis de monachorum ipsam abscondere, ne in furto comprehenderetur. Accedit quod Bernardius ipse , quando hominem deprehendit, ac eiecit a se, modis omnibus curasse , purgare se a calumniis quas ab illo ubiuis palius fuerat , unde& sumntrum Pontificem praemonuit, velle se ab eius calumniis repurgare. Luis mihi des saltinfit ipsa Curia vestra ad purum purgetur faece mendu-
40쪽
ciorum eius ' suis mihi det, ut vel eorum innocentia qui mecu hunt, fatis valeat excuseri apud cim cumientos ct praeuentos impudenti simis eius mendacii, ' Quod si ea , quae longE a se posita erant, purgare studuit Bernardus a mendaciis & falsitatibus Nicolai,multo magis quae intra domum erant, scripta scilicet sua,certum est purgauisse,& qudd igni committeret huiusmodi purgationem , si intra monasterium a Nicolao relicta sui siet. Alterum sit, constare nobis aliunde, idque graui testimonio duorum e quibus unus quidem amicus,alter inimicus Bernardi erat, uterque tamen familiaris) ipsum in ea fuisse sententia, ut Conceptio Virginis absque peccato non fuerit ,& quod de Conceptione illius nequaquam festum esset celebrandum , nisi prius ab Apostolica sede approbaro tur. Hoc si ita monstrauero, nemini dubitam deinceps erit, de vero aut hore epistolae ad Lugdunenses. Verum id
quidem ; sed qui sunt illi scriptores, qui eius
controuersiae, ac sententiae Bernardi meminerunt 2 Nam & hoc nobis in superioribus obiiciebatur, apud neminem illius temporis reperiri de elusinodi historia,nec leue verbum. Sane Petrus ille toto orbe notissimus , primam quidem Abbas Cellcnsis monasterii, deinde Re mensis,demum Carnotensis Episcopus,cui cum D. Bernardo non minima necessitudo fuit, utpote ad quem ipse dedit epistolam 29 3.cuius titulus , Petro Abba i de Celta pro monacho Cae: censi, q-i transierat apud Claram vallem: Et ini