장음표시 사용
291쪽
ae Monasse. ab eo Mas liae condit Lib. II. 1 ue
primis Latims, qui prius consistomi dissipulus infinitia deinde εμο
seriam aediticauit, in quo instruendo ac re tendo non est dubitandum quin re apsa explicaris quaecumque exsan florum Patrum congresu ac sermone scriptumandauerat , qua seripta quantam perfrictionem complectamur notum est
Antonius Polleum us in Apparatu sacro. Istimes, inquit, Uiamti Ere- σm siri ι de institutis Renuntιantium libros i a. ct sellationum SS. Patrum libros 2 . idque lingua Latina quidquid secus aliqui existimauerant sine Tritemius, siue Dion in OrthusiamM. Obseruationes autem ad calcem libri adisdia praelegendae sunt iis , qui librum hunc alioqui utilissimum cst a M. Benedillo cst Thoma Aquinate teri Mirum versare voluerint ac ribuerint. Praesertim eum Osianus iis detratia ct libero arbitrio locis adeo p nantia secum proferat ut ex Pelagianorum potius disputationibus , quorum sententias refert, quam ex suo sensu deprompta es e videantur. Quod im alicubi admonere videtur. Porro ipsim laudes Pro Ire Aquitanicus in Opinu D contra seliatorem , S. Benedictus in Reyulis cap. 2. O 73 . Casiliarem ad Fratres fui uonaster' ct in expesitione PDimi 69. S. Ansoninus Archiepiseopus Florentinus pari. 2. histo. tis. Io. cap. IO. f. 2. Prosequvnrur.
Suare Z in opere tripartito Protegom. s. cap. s. num. 7. etsi doctrinae Cassiani vitium aliquod exprobret , eius tamen eximiam approbat &laudat virtutem. Negari, inquit, non potest Ostianum fuisse unum ex Pr cipius tutus erroris des soribus, per quod non intendimus eius damnare vel onerare Personam , nondum enim erat illa tentia haeresis' vel erroris damnata ab Ecclesia, ut Prasser in sine libri contra sellatorem aperte docet Ositanumque inter Otholicos numerat. Neque ab hac eximitae virtutis & sanctitatis opinione longE abfuit i par disp. s. Vasqueet, cum inter aemulos Augustini nominat diemi pelagianos, viros ς '3 insignes cst eximiae sanctitatis. ε Virabile, inquit ,rane fuit ingenium Augustini tu probanaa gratia necessitate contra Pelesium contra Semipelagia nos vero ut pote viros alioquin insignes cr eximia sanctitatis nec tam aperte averitare aberrantes matto mirabilius. Cassianum autem imprimis intelligi
nomine semipelagiaharum, quorum dux & Magister censebatur esse fa- cile colligitur ex disputatione sequenti, ubi de Cassiano multa in controuersiam & disceptationem vocat sigillatim. Posa in Elucidario rem propius & copiosius attingit interpretatus Lib . Ttact. censuram Gelasij, quae habetur in cap. sancta Romana Dist. 11. saepe, p ' ςφη inquit, reprobatur ab Apostolica sede alicuius doctrina, quin reprobe μ' 'tur persona. Sic in hoc cap. sancta Romana , repelluntur opuscula S. Victorini Episcopi de Martyris, quin condemnetur persona. De summa Trinitate & fide Catholi ea C. Damnamus , damnatur libellus Abbatis Ioachimi, editus contra Petrum Lombardum de essentia Trinitatis , nee piissimus & religiosissimus Abbas ab Ecclesia taxatur, secundo in Concilio Romano & cap. sancta Romana reprobantur opuscula Cassiani Presbyteri Galliarum, nec illius persona damnatur, quam sanctam a
pellat Castor Episcopus Aptensis, Gennadius in Catalogo Illustrium vi-
292쪽
torum. Cassiodorus lib. diuinarum lectionum cap. 19. & tu Psalm. 'S. Climachus Gradu . Vincentius Bellovacensis lib. 1o. specu. f. 18. s. Antoninus pari. 2. histo. est. io. Petrus Damianus lib. s. Epist. 19. Photius in Bibliotheca. Petrus Equilinus vulgo de Natalibus nuncupatus, Cassianum tanctum nominati Maldonatus in a . Lucae authorem Catholicum' & bonum appellat. Neque obstat huius viri integritati dii sidium illud, cuius occasione expulsus est a S. Chrysostomo, cuius suerat auditor, Diaconus, &discipulus ut meminit Tritemius in Catalogo Nullum enim est tam pulchrum corpus quod naeuo careat.
Sed de his hactenus e plurimis, quae de scriptoris nostri elo is atque existimatione libasse sit fatis. Reliqua quibus te ex satiaueris seps bunt, si lubet, Sozomenus, Euagrius, Nicephorus, Palladius in Dialogo, Cia conius, Alvares De Pas , Roseueydus, Theophilus Raynaudus in Valeriano, & alij passim graui silini authores.
Cubianum digue ac meretur sancti praenomine decorari.
i. A Bsque vera fide nullum elle sanctitati locum extra controue Iris,m est, ut non sit opus in locum communem excurrcTe , quo planum fiat solam Catholicam Ecclesiam esse, quae verum religionis cul- Lib. de piis. turn eiusdemque cum Apostolis dolit,ina eo non ι msem retineat ut lo- eripi. quitur Tertullianus. Haereticos verb non nisi per sanctitatis umbram sim- elicibus sucum facere, nec posse aliud, quam virtutum laruas deformis. timae omnibusque modis foedissimae vitae obtendere. Vnde etiam ab aemulis aut criticis subinfertur, Cassiani de Sancti gradu deiectio, cum enim sine fide tecta impossibile si placere Deo, temerarium omnino censent, homini cuius figes ambigua si vel potius aperte oblaesa , Sancti praenomen arrogare. Sed quam vana haec suspicio tetram ipsi erroris i bem affricuerit, ostendimus alias, tractatis iis omnibus accuratis hquae in eius defensionem proponi pollunt. Et ut cum aduersariis liberalius agam , demus sane conuictum fuisse Semipelagiani sint, ita ut labis illius indeclinabiliter & inexcusabiliter compertus habeatur. Quid ni
quod de aliis plerisque sanctis is Patribus, de Cassiano quoque dici
queat , erralle nimirum materialiter tantum & absque pertinacia , nondum re tunc aperth per Ecclesiam definita , cum tamen haereticum non
faciat allertio talia, sed contumacia & obfimiatio aduersus Conciliorum& Pontificum Canones & fidei decreta, de quibus omnibus fusissime alias disputatum est a nobis. 1. Quare hac depulsa calumnia , ad Cassiani Sanctitatem , euertendam tanquam machina comparata , recoli velim ex superiotibus, quis non vanis argumentis ostenderimus ipsum religiosimae ac coelestis vitae
genus iam a puero paruulo in terris colere instituisse , ac sub disciplina anctissimorum
293쪽
ae Monasse. ab eo Magdie congii. Zi II. 1
sanctissimorum Patrum Hieronymi, Chrysostomi, Leonis, Innocentii, & Abbatum AEgyptiorum, breui tantum diuina gratia profecisse, ut om- , nibus admirationi fuerit , sibique illam quisquis aestimator esse velit, tanquam regularis obseruatitiae ac virtutum omnium specimen proponere possit ad imitandum.όNec enim proditur vel per coniecturam, qui ab omni retro aeuo loquutus si de summa eius vitae integritate de innocentia verbum malum, quin etiam inter erecti ac minime perturbati animi indicia excessiste, Delicissimamque obi ille mortem , iis supra monumentis historiarum adstruximus , quibus potiora & clariora non sunt, quae veterum plerisque seruant pollessionem tituli ac praenominis, quod Cassiano nostro saluum de summo iure vindicatum volumus.
. Sed quid perantiqua longeque firmissima pro Cassiani sanctitate Cap. 1 α suffragia diutius premo 3 Theophilus noster in Valeriano in sanctitatis
Cassiani laudem te commendationem paululum digreditur de orationis cursu. Quanta autem sanctitatis laude claruerit Cassianus docent non tantum eius scripta quae Chri Dane perfectionis medullam iure dixeris , sed etiam memoria , qua in benedictione est Massiliae, ubi , tam multis saeculis Sancti titulum retinet 5e coelestium honoribus colitur. Eius enim caput argentea theca inclusum inter sacras reliquias Abbatiae S. Victoris, ubi Cassianus olim vixit, exhibetur venerandum. Sacrum de eo oc quidem peculiare ac proprium celebratur, die festo honoratur , omni detuque cultu qui caelitibus impendi solet religiose afficitur. . Paulinus Aquileiensis Episcopus scripsit aduersus Felicem V se litanum 3c Eliphandum Toletanum Episcopos de sanctissima Trinitate
libellum , cuius initium est. Sancto incitante ostio ac reti Dei C. thotiea. Extat in Bibliotheca SS. Patrum per Marguerinum De la Bigne signe pari. editione . Parisiis ann. I 61 . ubi saepius Cassianus testis citatur honorificentissime in Catholicae vetitatis confirmationem. Audi etiam quo modo Patres nostri viri vere Catholici responderent antecessoribus tuis, qui Christum nec Dei filium nec Deum verum voluerunt credere, ut eadem verba ponamus quae leguntur in libro Beati Cassiani. Uelsie diuino, Li K inquit, credas teΠιmanio a Amis earlinibus quae super bapti num Chriari apparudire. Tum sibi. Sed de Beatus Cassianus contra haereticas prauitates eiusdem Prophetiae ita exposuit sensum. Praeuidens absque risio
diuisus 'iritus hane blaJhemantiam haereticorum Vruersitatem his omni mundo Deum qui nascebatur rerum i in m vocabulis demonsZrauit, Filius inquit nasim est nobis harvulus datus est nobis , dcc. Rursus. De quo etiam Eodem lib. a
nomine Beatus Cassianus Pater ait in disputatione eadem de qua supra. Nunn ιid causari aliquid quasi de nominum ambiguitaseris ' ut dicas aliud esse Chrissum aliud Deum, ut stam rem a Jfaiestate nominis sui di Max, ct Deum a diuinitate fecereas. Item. Consentanea quoque Euangelicis Lib. testimoniis. Apostolicisque doctrinis & SS. Patrum lensibus Beatus Casi sanus profert in illo libro quem contra haereticae prauitatis sectam
scripsit. GHamentum, inquit, vetus concinnis novo, David Ioanna cons
294쪽
dieit Homo 2 homo nati est in ea eumdem vereum Deum credis ct praedi
s. Rabani testimonium habes capite superiori proximo. Sicut RC sanus ait reficientibus fratri sancta lectiones te eantur. 6. Author Fasciculi temporum Uvaltetus Rot leuincti. Carrusianus Cassianum sanctis pluribus Eremitis qui Theodosio & Valentiniano regnantibus floruerunt accenset. Ioa es Cassianus Eremita elefius a Chras stomo de Gurant in otii venit Marsiliam , Collationes sirimis ct alia. D fuerunt infiniti fantiti Eremita ct Monachi, &c. Nerum in eo quod dicit eiectum 1 Chrysostomo Cassianum , merito reiicitur & hic quidem singularem ob causam cum author ille Marianum Scotum sit sequutus , qui lacum ipse & cum veritate interdum pugnat mani stissim). Ait enim idem Marianus Scotus in suo Chronico, Petrum ann. . Claudi j Romam venisse , postremo anno Neronis obii iste, ac tamen sedille in Romano Episcopatu annis x s. &mensibus duobus quae nullo modo inter se coherent. Vide Belluminum in. I. Controuersia 3. lib. 2. de Romano Pontifice cap. 1.
talis in Anglia, Confellarius autem Henrici Quinti Anglorum Regis, qui& sui temporis haereseon expugnator ac deinceps exortarum euerior fuit, a Martino V. Pontifice Maximo commendatus cui opus suum dicauerat, librum edidit inscriptum. Doctrinale antiquitatum fidei ct Ecclesiae Care sica , distinctum tribus tomis, in quorum tertio sancti nomine compel- . lat Cassianum his verbis. PHaec ecce σοι genera vestium solis Religiosistunc temporis congruentia, ct qui ι etiam invariabiliter uti oportuerit, quas lucide satis deseripsit Sanctim Ioannes Cassianus ct que cans erant illarumor quid figurabam in moribus non omisit. Quod si extra palatium authoritatis Ecclesii Zica tam Uregitim virum infideles expellunt Catholici non mu sum curant eam videant eos omnes flamatos Dialores Scelesia cum eis occuserant , pellere pari passa sed teneat apud vos ὀ Catholici non minus aruboriram rem suam Dosior tam erre eius ad minimum autem habete eum in ranm retierentia in quanta eum habere magnus Cassodomu dignum duaeit. Ipse enim Peta cum reuerentias allegat Cassianum nostrum in praedicio odice s. sese Aeet libra de Collationibus Patrum etiam eum praeferens egre eis Augustino. Nee me praeterit, inquit, eloquentissmum Cassianum in quinto Collationum
vixisse volumine , cte. Haec agit Magnus Cabodorus in prologo tibi isti qui
Ucribitur. De institutionibuι diuinarum literarum.
quoque esarissimus, in Epistola Christianissimo Galliarum Regi dedic ta , quam Daheresiae AI E S v operibus ex Hispano idiomate in Gallieum ipsius opera traductis praeposuit, expresse Callianum Beatum appellat
sic enim loquitur. Dabunt veniam silent, recentis Ecclesia GaIlisanae Mo nasteria , qua eum diuersis institutionibus cordi tamen potius quam chartae in is viverent, mole quidem minus fedspiram is e magis valebant. Tale Dis Mon sterium a L. Maraim cui tot Gregia Itala magna nomen fecerint
295쪽
ae Monane. ab eo Massiliae conditi. Lib. II. L V
apud Turones randiium: tau S. Honorati Lerinensis e quo numerus prope
infinitus sanctorum extitit ; tale ct illud S. Victoris Massitiensis a suis. Cassiano D. Chasiatomi discipulo institutum. Et bene multa eius ge
s.' Godescidus Tilmannus Carlustiae Parisiensis Monachus antiquitatis Patrum diligens inuestigator edidit Parisiis ann. I sso. librum Allegoriarum & Tropologiarum in locos utriusque testamenti selectiores , emonumentis unius & triginta authorum similiter Theodori Presbyteri Isagogem & alia non pauca e Graeca lingua in Latinam transtulit. In his, ad Ioannem Gropperum Archidiaconum s. Gereonis apud Coloniam Agrippinam scholasticum, scribens de Cassiano, ait. His lubtexui Medita eam sed & festiuam Dosim a corporis morbis ad exinaniendos animae affectus,Graece scriptam per Ioannem Cassianum prius Diaconum Chrysostomi vel teste Palladio Helenopolitano Episcopo in suis Dialogismi, de vita B.Ioannis Chrysostomi. Ascetica enim Graece primum scripui quae ct extare audio in vaticana Bibliotheca. Ex Anetieis Sancti Patris nos,i Cassiani. etaphora a Medicorum quidem Dosibus deprompta ad rationem vero onastica vitae seu ad scopum intendens ac relata Godestiis manno Canusiano interprete. Textum ad verbum de interpretatone eiusdem Godesti di expressium rei ii aliis lib. I. cap. 8.
titulum capiti 19. libri septimi praefigit. De S. Cassiano. Cassianus, inquit, Presbyter de quo stater Vincentius ct Gennadius , elaniat tempore Honor'
Imperatoris vir illustras ctfacundus. Alio nomine dictus Ioannes Eremita, qui de Ecclesia Constantinopolitana per Haretios eiectus , in Massilia Gallia Presbyter ordinatus duo condidit Mona Heria virorum ac mulierum quae hodie extant. Scripsit multa opuscula ad fidei nostra exhortatione- , scripsit enim sitas Patrum ct re eulas , pra multarum animarum aedificationem conti nent O luculento sermone nitestam. Scripss ct res omni Hri Monachorum necessarias, id est debitum, or de canonica oratione atque Psalmodia quae in Eo 3pti Mo Beriis die noctuque tenetur libros 4. Inniturionum , libros R. de ori me ct quatitare ac renudiu octo principalium vitiorum, singula δε- ω explicans. Di est or Collariones cum Patribus. Ad extremum ro-
arm a Leone Arcἷid Mono postmodum Romano Episcopo aduersin Nin ru- de Incarnatione Domini septem condidit libros , in quibus apud MU- am scribendi vita triminum dedit, imperantibus Theodosio Ur I rien
stino habetur sim liter vita S. Ioannis Cassiani Eremitae ubi paucis quae superiores omisisse potuerunt interiectis. Beatus, inquit , Cassiarius natione Scytba , honestis parentibus natus, &c. pergens ad partes Syria in suo dam Monasterio habitum sanctae cariuersatumae suscepit , ct breui in tot
296쪽
igo S. casianus idiis a tu seu chronici vitae,
pro eis ut eaeteris Monach ct femori dmirationi esset. Mox insta. Suectos temporis maioris perfectionis acquirenda desiderio ructus una eum oliua Germano sanctos Patres qui in OEgypti ct Palanina regionibus mora bais ur visitauit quorum etiam Collatisne cst res gestas descripsit. Cum an tem in oriente haeretici valde m Dipli Ventum 2 finirent eantra Cariatis. R. Ioannes ad Patres Occidentales ι Uens tandem pro feris veniis Massi liam appulit, ubi tuguriolum eximens neu love ab ipsa urbe per misis mi solitarius vixit, ob eximiam finimum postmodum Presbter ordinaim s. Cumque multi illius se subderent ara Herio duo Monoeria conri, iis
virorum alterum 2 alterum mulierum. Vt autem Monachos δε- ad via
perfectionis inflammaret scri ii eis Latino sermone libros doctissim, δε IV.
tutis Renuntiantium de octo capitalibuε vitiis, atque Collationes Patrum ; aedemtim a Leone regatus scrinis aduersus Nestirium de Incarnatione Domini libros . quos eidem dedicauit oescribendi qud Massiliam ct maredi Em feeis Theodosio ct Valentiniano re nantibus. ii. Ioannes Lauardinus auisoris ipsius Gallicus interpres semel a que iterum ae sepius Cassianum suum Sanctum appellat.1 3. Praetermitto hic de industria testimonia domestica ex Monam iij s. victoris Massiliensis tabulariis, etiam si forte 3c numero & genere maiora ea sint , qutin aliquis opinetur , Ut constet famam sanctitati, Cassiani & hominum animos de temporum aetates late peruagatam eisse. Quae in Futeonis Vicecomitis Massiliensis, Eldeberti Epistopi Mimatensis , & Abbatis cuiusdam Rutenensis donationum instrumentis comperta habuimus , breuiter attingam deinceps capite zo.
uidsi vindicatis Sanctorum quam Canonisationem appellant.
1. igitur ad vitae sanctitatem accedit publicum Ecclesiae testi- . monium de insuper iudicium ac sententia qua decernuntur honores qui debentur iis qui cum Deo solliciter regnant tunc dicitur Sanctus canoni sui. Et quamuis honos sit naturale praemium virtutis ita
ut primδ de per se sit laudabilis de non consequenter tantum , de ex vi s lius testimonii extrinseci aut approbationis Ecclesiae infallibilis. Verum id quidem est de priuato honore ac cultu, quem potest quilibet deserre viro sancto , pro singulari affectu de opinione quam habet de eius sanctitate ut Doctores communiter affirmant in cap. I. de x. De reliquus & veneratione sanctorum, ubi Pontificem excludere voluis'. publicum illum cultum quem Ecclesia consueuit sanctis probatis deserte , non autem priuatum tradit Baronius ann. II 8 i. num. 2. siquidem & ipsius Alexandri tempore ipsoque non solum non prohibente , sed& gaudente musetum exhibitum constat S.Thomae Archiepiscopo Cantuariensi antiquam canonis retur, cui postea ab eodem Pontifice silemni ritu sincitus est
297쪽
de Mona D. ab G Massilia conditi. Lib. II. 181
publicus ille qui non nisi post canoni sationem impendi consueuit. Licet
ergo unicuique, viros quorum probata virtus habetur, credere & appellare sanctos , imo etiam inuocare aliis audientibus exemplo Hieron iin vita Paulae, & Gregorii Naetimetent in vita Athanasii ac Basilii, quorum uterque inuocat quos laudat ante canoni sationem. Item pingere ipsorum imagines, reliquias habere ac venerari peculiariter , laetari in die natali, Sc Deo vacare in memoriam ipsorum. Quod olim sectile v teres constat ex authore nostro Collatione i9. cap. i. ubi ait, quod in
honorem solennitatis quae id temporis agebatur infinitam quoque de aliis Coenobiis Monachorum turbam ad Abbatis Pauli Coenobium conqu-xiisse, si quidem prioris Abbatis qui eidem Coenobio praefuerat annii rersaria depositio bolemniter celebrabatur. De quibus itidem anniuersariis
Tertullianus, Dam .scenus , Sc Nari an renus Oratione io. in Caesarium Tertullia i b. fratrem Anniuersarios honores de commemorationes Offerentes. Et Beda. o M p. momorti' inquit, tfunctorum anniuersariis, orationibus, Pigili , I iri. morum laude, sis celebra rnt. de d6. Sed alius certior &eminentior exhiberi solet cultus , quem publi- Rrda lib.
cum de solemnem appellant enim scilicet qui non tantum coram aliis, 1 sed qui nomine totius Ecclesiae & tanquam ab Ecclesia institutus decernitur. Non est ciuilis ac pure humanus propter excellentiam duntaxat humanam ac naturalem. Neque est latria', quae soli Deo tanquam primo principio de ultimo fini debet T. Est veluti mixtus quem Doctores apud D. Thomam Duliam vocant, & ratione humanitatis Christi ac B. Vir- α. i. quaest. ginis hy per duliam, propter excellentiam quamdam mediam inter diui- t D aris. nam & humanam, quales sunt virtutes ac dona omnia su maturaliatum gratiae tum gloriae Sanctorum. Eius vero quatuor quasi gradus con- Tom. i. tib ν. stituit Bosius, septem alij vel octo , primδ enim canoni satus asseritur cap. . coeli tum ordini ac numero, & statuitur ac iubetur ut ab uniuersis habeatur ac dicatur Sanctus a. inuocatur in publicis Ecclesiae precibus. 3. templa , sacella, arae monumenta in eorum memoriam consecrantur Deo.
. sacrificia tum Eucharistiae, tum laudum Se precum, quod vulgo ossicium siue horae Canonicae nuncupatur, in honorem corum Deo publicEOsseruntur. s. Dies sesti in eorum memoriam celebrantur. 6. Eslinguntur ipsorum imagines siue coloribus depictae si de fusiles aut fictiles additis
radiorum splendoribus, in signum gloriae qua fruuntur in coelis, thuris Lussi tu ac praelucentibus funalibus cohonestantur. 7. Venerandae reliquiae pretiosis thecis ac ferculis includuntur , & publice coluntur. 8. ligiose ipsis nuncupantur vota Sc per longioris temporis iter ineundae peregrinationes. Porrd id genus latriae de honoris publici circum stantias abs see Ecclesiae suffragio & approbatione, cuiquam attribuere Pontificiis legibus seuere cautum est. Alexander III. cap. cum ex eo, & capite citato, Audiuimus , Extra, dereliquiis & veneratione Sanctorum statuit quod etiam si per aliquem miraeula serent, non liceat nihilominus ipsuin Pro sancto absque authoritate Rormnae Ecclesiae venerari. Vetat praete a Innocentius III. can. Venerabili Extra de testibus de attestationibus
298쪽
Ad plerique alij recentiores Pontifices in suis Extrauagantibus, ita ut ne illi ipsi quidem quos Ecclesia coelestibus honoribus cum aliqua restricti ne prosequitur Sosti nominentur sed Beati duntaxat,quandiu ea restesctio
I. UNICUS. mam iusta se legitima inest aut horitas eanent sandi.
. TIdei normam & regulam practicam in iis quae sunt religionis ex-Γquirendam elle tum a scriptura diuina, tum a summo Ecclesiae capite nemo tam hospes est in Patrum libris aut in Orthodoxis canonibu ut ignoreta Ioannes Driedo rem totam explicat & canoni sationis leges expoliti diligenter enodatas libro de Dogmatibus. Ne per Angelum s lanae qui nonnunquam transfigurat se inAngelum lucis populus illudet tur , aut salsis testimoniis, aut confictis miraculis, Ecclesiae censura moderamen canonicationis adhibuit. Antiquitus ex certissima vitae sanctitate praesertim attestantibus plerumque miraculis publicis, incepir, populus colere 3e venerari Sanctos ac celebrare diem gloriosi exitus eorum, quemadmodum patet ex diuersis Cypriani Epistolis & aliorum antiquorum Patrum scriptis. Quidam ergo liant sancti in coelo, de quibus quod fini Sancti iam in coelo regnantes oportet credere ex fide Christiana , reuelatione desuper facta ex scripturis Sacris, Abel, Noe, Abraham, Isaac,
Iacob , caeterosque multos Patriarchas & Prophetas , Ioannem Baptistam, Stephanum, de duodecim Apostolos, latronem in cruce morientem , Paulum 5e alios multos iam Sanctos in coelo vivere & regnare credimus eadem fide , qua credimus articulis caeteris in scriptiara sacra expressis Alii autem Sancti sunt in coelo , de quibus quod Sancti sunt
oportet credere sed non sic ex reuelatione desuper facta in sacra Scriptura , quorum laudabilis vita & gloriosus exitus illustrauit iam olim totam Ecclesiam in uniuerse mundo Idcirco de illis quod Sancti sunt rationabiliter aut negare aut dubitare non possumus. Alij sunt Sancti qui in diuersis resnis de Prouinciis claruerunt mirabili vitae sanctimonia quorum vita laudabilis & gloriosus exitus innotuit toti aut Regno aut Prouinciis,
super quibus & Ecesesia ex fidelium hominum testimoniis aliisque iudiciis censuram suae canoni sationis adhibuit. 8. Propterea stare omnino oportebit diuinae scripturae testimonio, vel Ecclesiae iudicio atque sententiae in Canoni satione Sanctorum, nequam aduersus verae pietatis cultum incurramus erroris notam, vel noxam admittamus eamque gravem. Primas de quasi lineares Canoni sationis tabellas expressit in vetere Testamento Ecclesiasticus cap. 4 . pl niori evulgans cum laude sanctitatem Henochi, Noemi, Abranae, Mosis, Aaronis, Phinees, Iosue, Samuelis, Dauidis, Eliae, Elisaei; Sanctus verbi Lucas in Actis ad eumdem Sanctorum ordinem refert Stephanum , Ia-ectum
299쪽
cobum maiorem, Petrum , Paulum , Matthiam, Barnabam, sitim, &sios. E quibus locis colligitur potestatem Ecclesiae fuisse traditam devitae instituto ac moribus nominum deinceps diiudicandi , eosdemque pro meritis coeli tum coetibus atque honoribus a sterendi. Eadem enim ratio quae certam nobis facit sanctitatem eorum , quos scriptura dilaudat, valet etiam pro infallibilitate testimonii quo Ecclesia de aliorum
Sanctorum cultu ac veneratione decernit.
9. Quoad usum spectat iam ab ipsis Ecclesiae cunabulis duplex coepit esse canonisendi modus alius est particularis ita ut in una Prouincia vel Dioecesi duntaxat habeatur Sanctus & colatur pro Sancto : alius generalis , qui ad sui decreti fidem & ad alicuius Sancti venerationem Ecclesiam uniuersam obstringit. Priori modo vindicatur Sanctus vel per ex prellani canoni sationem factam ab Episcopo , nam quilibet Episcopus poterat pro sua Dioecesi uti venia & iure Canoni sandi ut docet Thomas Valdensiis libro de Sacramentalibus. Idcirco D. Cyprianus de Martyribus qui ipsi erant aetate suppares ita scribit. Dies corum quibus excedunt Tit .r .etii.
annotate ut commemorationem eorum inter memorias Maryrum celebrare Ub. 3. spist...
pus tu quamquam Te tu , Melismus 2 deuotissimus frater pro caeteras I. Leitudine seri erit , ct Acribas ac si'nisi cet mihi dies quibus in carcere beati
fratres nostri ad immoretalitatem gloriosae mortis exitu transium , τι celebrentur hie a nobis oblariones ct s orificia, ob commemorationes eorum quae cita
vobis eum Dum no Prosequente celebrabimus. Atque ex Concilio Florentino s.. constat Simeonis Metaphrastis canonifationem cile particularem, cum in Ecclesiis Graecorum habeatur de colatur pro Sancto, nulla tamen iii sacris Latinorum Diptychis & ritibus eius memoriae extent monumenta.
Sed hoc iure antiquo & nudis moribus constituto interdictum est ab Al xandro III. & Innocentio III. citatis in superiori f. r. ita ut iam nemini Episcoporum liceri priuatas canoni sationes pro suis Dioecesibus celebrare. Alio modo fit talis canonifatio particularis, per traditionem de sanctitate personae , dc per consuetudinem totius Dice celis aut Pro uinciae , & per approbationem totius populi cum tacita vel ex prella approbatione Episcoporum & Pontificum , Nam haec canoni sationi aequi- pollent ut notauit Sanctio ubi ait cum Hostiensi , polle Episcopum diem festum sancti instituere inconsulto Pontifice, modo antiquitus Sanctus ille approbatus ellet. Et hoc modo S.Petrus de Lux burgo, S. Bruchar- Tom i -- idus Viennensis hac etiam aetate, plurimique alii Sancti recipiunt publi- ib. 1. Op ., cos cultus in Ecclesiis , ita ut vix sit ulla Dioecesis aut Abbatia alicuius Pum. i.
nominis , quae non habeat multos Sanctos particulares hoc modo canonicatos , quibus publici cultus in eiusmodi Dioecesibus aut Abbatiis deferuntur. Atque haec canoni satio particularis hoc modo facta non fuit abrogata, sed adhuc post usum solennis canoni sationis introductum,viget ut patet ex decreto Vrbani VIII. quod in Generali Congregatione Camdinalium & uniuersalis Inquisitionis editum fuit i3. Martii anno i 621. in quo cum prohibeat publicos cultus Ecclesiae deferri sanctis non canoni- satis, tam saecularibus quam regularibus antequam ab Apostolica sede. I N n 1
300쪽
canoni sentur aut Beati declarentur, excipit tamen ab hac prohibitione, dum praestata tublici cultus fiant erga illos viros, qui colantur commini Ecclesiae consensu , vel immemoriali tempore , aut Patrum & Sanctorum virorum scriptis, vel longissimi temporis spatio, cum scientia ae tolerantia sedis Apostolicae vel ordinarii. Longissimum autem tempus videtur elle spatium quadraginta annorum Cap. De longi temporis praescrip-ptione. Ita Placius in suo Lexico, V. Longissimum & alii, quamquam
nonnulli putant longissimum tempus vocari spatium I o. annorum. Quae generalis dicitur ac pro tota Ecclesia , certum est pertinere ae semper olim pertinuis te ad solum summum Pontificem , ut communiterientium omnes Doctores, quippe cuius effata velut ex Oraculi adyto , r gula nobis esse debeant in rebus tam fidei quam religionis veri falsique discernendi. Porro iste Pontificis sensus & consensus dupliciter contingit ; alius enim est tacitus, alius exprestus. Tacitum appello, quo per superiores , ad quos pertinet multitudini legem imponere , permittitur aut toleratur aliquis actus vel consuetudo ab ipsa multitudine introducta, ex hoc enim quod non se opponunt ac pro iure suo minime resistunt consuetudini, videntur illam approbare. Atque haec est tacita approba- it., .id 3. Iio , ut author est D. Thomas , qui docet fore exprestam , si verbo vesopere aliquo externo manifestetur, & ita unusquisque expresse dicitudeligere di iudicare ut bonum , quod verbo edicit vel opere implet. io. Si ab anno Christi octingentesino antegressi temporis canonisationes expendantur certum est veteres omnes Sanctos c ille coli in Ecclesia uniuersali non tam lege aliqua , quam ex consuetudine Christianoruin generaliter introducta , atque adeo ex approbatione saltem tacita summi Pontificis. Primus qui expressia sententia & diplomate I satu Sanctos canonis alle dicitur Leo III. de quo testatur Baronius anno Christi octingentesimo quartoe cum Vueidam in Germania appulisset rogatu Caroli Magni Imperatoris B. Suibertum, post lectam ipsus Sanctillimam vitam innumeraque miracula , postque actas preces celebrataque ieiunia de consensu Cardinalium caeterorumque Praelatorum solenni ritu inter sacratissimae Misis ossicium Smctorum Confessorum Catal
go adscripsisse pridie nonas Septembres , & institutile illuni diem ab
incolis festiue celebrandum , atque ad diuina confluentibus Indulsentias concessisse denique multa ab omnibus adstantibus oblata futile ad conficiendam pretiosam capselam , in qua Sancti reliquiae collocarentur. Quo eodem ritu Innocentius II. S. Hugonem Episcopum Gratianop litanum, & Alexander II L s. Bernardum caeterique Pontifices Sancto. rum omnium posteras canoni sationes deinceps celebrarunt & celebrandas indixerunt. Quamquam de S. Romualdo tradit idem Baronius ann Io 27. num. 4. quinquennio post obitum a Ioanne Eo. in Sanctorum o dinem mille relatum , sed alia canonisendi formula institutoque minus lemni, quod tunc frequentius erat in usu, nempe ut petentibus conce
deret Apostolica sedes super corpus delancti altaria construere. Quod ει Petrus Damianus Epistola ad Henriciun Archiepiscopum Rauennatem