De scholiis ad Homerum rhetoricis

61쪽

Methodus una irorii gravitatis propria est, qua via Mathitis poetam indignationem moventem sedit ζέ02 176M,

755). Irrisio autem et ludibrium tam arto cohaerent cum ironia, ut aliud ab alio plerumque vix possis discernere. Quam difficultato Eustathius Δ 454 997), vitaro studet eum dicit:

randi sunt K 401 814 , a 28I 11 42) Φ 124 I 227).' Quas Hermogenes praeterea proseri figuras gravitatis, omnes ex ironia derivatae Mint, si si res retae pro incertis proferuntur.' Quem conexum rerum Eustathius optime explanata' 475 997): ἐπιση ιαι votia νος O tonitri ς, τι ἐν ρωνεία καὶ βαρέως ο ιaς ἐνδοιο ζει, ἐς iς κριφὼς ἐδε, fingis κτλ. Aliud eiusdem usus exemplum praebet l 174) τω δὲ ν ριστον νασιν hi Nah υκ εστιν ἐνδοιαζοντος λογος , τερι ιος γαρ τουτο ἐγει ὰλλα βαρυνειώνου - ουτω σχημοιγιώνου τινύιστογντα. singularia quaedam ab Hermogens silentio praetermissa frustasiius a quoque ecasione habet, qua tamen tutae sententiis Hermogenis repugnant, quippe qui leviora uno alterovoloco a scriptore quodam usurpata unum in corpus redigere nequs voluit nequo potuit. Nam certe indignationis est usus prono

Neque de numeris aptis Hermogenes aliquid praecipit, tamen ex natura rei esso videtur Minium iniuria quadam exesinios κομιι κως ea, quae dicturi sunt, iniuidere, quod Eustastius ad W403 564 enucleavit. Quibus absolutis ultima dea restat, reetus usus aliarum omnium, quo emitur δεινοτης, vis et virtus dicendi illa, quae omnibus oratoribus appetenda est Apparet illam vim maximo Ceterum eravitatem illam ludibrio quoque tolli posse haud

πόποι, i , αλιο εστος ἔκβαλον ματι κεινεν. II, 388 sqq. p. Ut in disputatione περὶ θους hic quoque non omnes Eustathii loci, ubi δεινος et δεDorne legitur in examen vocanili sunt. Nam et notissimum est iam antiquissimis ex temporibus vocem δεινος in usu fuisse ad significandum summum orwtorem, et haud raro δεινός nil aliud est quain peritus alicuius rei, o g. 3536 IOM). 4.

62쪽

- 42 in eo positam esse, quod orator suo tempora adllibero unam- quomque deam omnibusqus artis oratoriae artisetis commodo eleontei quo ui possit.) Plurimi inierost Ulixem Homeritam praeter Demostlimiem, quem illa virtute omnibus oratoribus eraeollere e senianeum est secundum iudicium omnium veterum, Hermogeni esso locupletem et satis idoneum testem liuius facultatis semper verba sanoro εἰς δίον et ara Iutoὁν. 7 Porro minimo negligendum vel pronuntiationem rectam ad osset ondam δεινοτητα maximi momenti esse, quamquam Hermogenes ei sontontia repugnare videtur, quia minimo sufficit ad assequen

Quas eum ii sint, nemo mirabitur, quod hae de idea fieri non potest, ut tam ac rato atque diligenter quam doceteris certa leges constituantur, quibus cognoseatur. Itaque Hermogenes quoquo satis habet in univorsum magis do indolo atque natura δεινότητος disputare quam singula praecepta dare.

Ergo etiam hoc loco multo difficilius ori domon stare Eustathium Hermogensem secutum osso cu In fer onuies loci aliqua ex parto egregio ompositi δεινor 3sso laudo ornari liceat. Nihilo tanton minus apparebit hic quoque idom conexus inter Hermogonomo Eustathium, quem adhuc statuimus. Sed eum eis, qua modo contendimus non consentire bdetur, quod gustastius multis loris δεινοτητα in eo posuit, quod, e sequuntur, optime praeparantur. Qua de ro Hermogenes

prorsus silere videtur, contra Aristides sero solum o in artificio vim δεινότητος vidit. ' Quibus o angustiis nos Baum-gar liberat, qui recie tonot, initio totius paragraphi Hermogenem iani tolaii Aristidis doctrinam paucis verbis absolvisse, cum dicit '): ἐννοχις προκαταρκτικαῖς χρ si αι Fluxerunt igitur

olim lue iam laudandi ex Hermogenis non ex Aristidis di eiplina. Sunt aulam bi: 232 1609): orio δὲ ori δεινολ

63쪽

Crebi Eustathius Vocem ει νοzrizoc usurpat, ut laudet,

quanta arte sollertisquo Homerus argumentum arminis disposuerit, id quod Graeci μωνυμίαν voeant. Sumesa numeros

τέρων εργων των ξιων που Πραλὲφ ο μηδέν. Mutum et elegans diserimen trium generum δειπύτητος, aut enim oratio δειν et est et videtur, aut est non tamen videtur, aut videtur nec est missum faetamus, eum ex illo nil lueramur ad id, quod nobis proposuimus. Nam ne satiato quadam ustathius persuasum habebat eum poetam quem sibi ad

idearun iusta laetιone Ognoseimus ex ς 148 1557), ubi γλυκ της et πέλεια, Π 31 1043), ubi vehementia, veritas, asperitas, aequanimitas coniuneta inutio 232 1925 sola δριμυτης δεινότητα effecit. Aliis locis εινοτης in eo comitur, quod proprius denosensus paulo esset irair aliam in partem n sermonis color pugnet cum eis, qua narrantur. Sic intelligendum ε 215 Ib30J κ cu oci τὴν δια παντός et O λύγοχ δεινor ira ' O τρα-

64쪽

vel homines, quos loquentes inducit, metum suam scito occasionibus commodaverunt, δε δοῖτο addixit, e g. 1234 1844).

Iam delapsi surrius ad sinquia do quibus sex ausis supra prolatis non . eodem modo atque Olebamus leo comparationem instituere cum Hermogenis arto. Sed ne quis quid desideraret, ea omittere nolui, neque deerunt sententiae, quae ab Hermogenianis

non longe absunt. Si variandi poeta studio laus μιμητος

quocum conseras Hermogenis reola βαθιίας, eisdem sententiis divorsis locis contrario sensu adhibitis II 31 104 3), τωπλdorco ci 141 15553, dispositioni argumentorum 220 1l8 l).Αeeodit II 435 1069), quod posta vitaverit minus decora depingere et I 259 1058), quod exornet heroes similibus magni- Mentissimis potius ex rebus vilissimis Deniquo proponam peculiarem quandam Eustacti opinionem Vult enim, ut saepissime solet, quas do deis narrata sunt,

allegorico interpretans II 656 10803, 439 506).-89 1393I, 190 1738 Minervam vel Musas esse nil aliud quam ιιέθο-

ω δεινοτητος, quam Secutus poeta suum composuerit armen. Iam absolutum opus esset, nisi Musinum invocationes dueerent ad Hermogenis praeceptum de methodo, quae sola

stathius hae de consuetudine disputati- ita explanaro, ut fitatuam eorum bntem esse haec Hermogenis verba, quam quar negari vix potos pius auctoritato comi notum Eustathium eo libentius de Musis exposuisse. Nam constat inter omnes iam antiquissimis temporibus hunc poetae morem observatum esse. Satis sit Ρ-

65쪽

- 55 grediendum est, quia verba E istasin plerumquo consentiunt cum selioliis, quas non ex Hermogens derivata esse constat. Hae sero habui, quae dicerem de ratione, quae intoreoderet

inter ustathium et Hermogonem. Atquo si cognita iam causa

animo perlustramus quae invenimus. ApEr Om DP esse Oncessuros recte nos statuisso Eustathium plano ex Hermogene

pendere. Nam quaecunque do deis disputat, optimo conveniunt Hermogeniana disciplinae, neque licet contra dicere ustathium nonnullarum idearum sero nullam rationem habuisse; nam ius sibi proposuit posiam expliears, non exempla ab H mero petita olligere, quibus unumquodque enuntiatum librorum Hermogenis docides probaret.

Sed tamen operae pretium est haervare, quas ideas sorosilentio transierit, quas in Homero investigar in deliciis habuerit. Summa est raro inveniri aκμὴν λα ἐπρότητα, ἐπιείκειαν, δριμυτητα, omnium saepissimo eum induxisse σεμνύτητα sequuntur γοργοτης, κὰλλος, γλυκυτης, τέλεια. Sed eaveas, noulud e ui tribuas. Messo enim est, carmen hemicum colorem, quo auditores apiat, debere iustas mixtioni dignitMis et lagantias sermonis. Quod iam Hermogenes perspexit, ita ut etiam frequentia locorum, quibus singulae idea occurrunt, evineat

Eustathium ab Hermogens osse pro se tum Vult enim Hormogenes magnitudinem, suavitatem, simplicitatem fundamentum quasi esse dictionis poeticae. Testimonio eius ipsius verba sint: ' ταυτα δὲ καὶ πλέον ἔχει τι κα ἔννοιαν του

ὀφελοὶ . ἐγγυς ορ ἐστι γλυκυτητος, διὸ καὶ πλεοναζε παρὰ τοῖς ποι iraῖς δὲ ἔχει παρ' ἐκεινοις ταυτα καὶ Mo ω θαυμάων. Et multo manifestius: riolanis καλiuno πανηγυριγως, cuius armina sunt species, at μὲν τὸ μέγεθος ποιοτωις ἰδέαις aravi τραχη - καὶ σφοδρυτ τει γίνεται

Quas adhue ex Meurata artis Hormogeniana eum Eustathii verbis eomparations conclusimus, postremo argumento haudeontemnendo fulciamus. Ipso uim ustathius quattuor oeis satetur, se Hermogenem esse semium. Quorum primus exstat Κ330 809): τι πολλὰ καὶ Ουτα σχηματίζονται προς λελη- ων ut νασιν ηλo καὶ ' μογένης ἐν τῶ καὶ του Iouo λα

66쪽

alludit ad digressionem de notion vocis G Q paragrapho περὶ δεινοτροει insertam.

Caput II.

Sed iam alia oritur quaestio. Nam etiamsi, quod bis quoquo testimoniis firmari 'idetur, eo tat, Eustathium Hermogenem, quanta tum Grebat auctoritato, ipsum legi 6,' tamen haud

absonum est quaestionem movere, num primus ausus sit hunc in modum ideas in interpretationem Homeri inferro et ita ipsius Hermogenis verba vera reddere, qui fretus praestantia atquo II. 260 32 sq. p. ' Nullam offensionem praebere potest, quod non posuit pluralem; nam totum opus complectens singulari optime nil potuit ' Π. 383, 16 M eL p. 20. II, 38 sq. p. praecipue 380 7.

Immo Eustathium quendam commentarium scripsisse in Hermogenis libriimi iri est de statibus, nuperrime domonytravit . Fuhr, Mus rhen 61, 46 qq. 164 189M Quem eundem esse atque archiepiscopum Thessalonicensem, quamqum non extra omnem dubitauinem

est, sat probabile esse mihi videtur. Diuitiae by Corale

67쪽

- 57

perspicuitat sui operis de arte reliquomini poetarum atque scriptorum praeter paucos illos, de quibus ipso exposuit, iudicam lectores nevavit.'Quod duplici ex causa minimo longo a vero abesso videtur; nam et mirum esset tanto temporis spatio praeterlapso neminem ausum esse Hertnogenis praecepti thetorica, qua paulatim alia omnia loco suo submoverant, ad explicandum Homerum adhibere,

nequo verisimile videtur hominem aetatis Byzantinuo, quamvis inter aequales erudition eminentem novam vis et rationeminisso in interpretutions seriptorum, quo minime negare in animoh,be ilium hie illi aliquid de suo addidisse. raeterea comstat inter omnes usinthium iu ommentariis varios libros e

eerpsisso atque unum in corpias redegisse. Neque vero hac in re cogimur acquieseero in coniecturis. Nam sollemnis illa formula o παλαιοι qua ustathius indicare solet se prior uin doctririam Secutum esse, etiam Iu eis commentarii partibus Gurrit, quae sunt docideis. Reperitur enim a 3 17 περιβολὴ. 117 62 a piλεια, σεμνοτης.

Quo spero me satis probaturum esse iam ante Eustathiumenn mΘntarios congeriptos 88 eo consilio, ut idea Hermo-giesiliaria in Homeri carminibus indagarentur. Quicunque autem vel paululum gnarus est eius rationis, qua veterea maximeque

scholiastas auctoresque Byzantina aetatis scripta sua compilare solebant, mecum consentiet, si non omnes attamen permultos

laeos, quibus Urataibi is docideis agit, ex ilio sonte fluxisse,

otiamsi auctoris nomen alto sil0nti oppressit. Ego quidem persuasum habe ignoto illo rhetori muli illorum additame torum deberi, quibus Hermogenis praecopia amplificata vel accuratius expolita esse statuimus. o inagis autem dolendum, quod egestato testimoniorum servatorum non licet accuratius enucleare

68쪽

- 58 aeisiem, indolem, originem eommentariorum illor ira deperditorum, o quilin Eustathius pendet. Sed dixerit quispiam sontem illum gustathii latero sub

scholiis, quae ad Homerum servata sunt, ex quibus illum tam multa in suum usum convBrtis p iemini ignotum est. Conquiramus igitur ex scholiis doctrinae Hermogeniana vestigia. Quae exstant, exscribam, ut eo accuratius atque diligentius de eorum

cf. p. 39 et p. 5 adn. 5. Me lae addam, iam Aristotelem

γε λὶς πιβολῆς. - ex contextu patet τιμ- ess aditum ad rem, cf. Ernesti p. 18η, eum in Histi sero idem sit atque in eo

70쪽

της. Gs. Quid igitur ueramur o hoc conspectu Primo obtutu luco clarius est ex scholiis illis Eustallitum sua de pro inere Omnino no potuiSSΘ, nam et numero et verbis sent BulliΗque X-iliora atque viliora sunt, quam ut quisquam eis pro bute suae

eruditionis utatur immo demonstraro pomo milii videor frustulassi potius negario quodi in Byzantinae aetatis scriptor in clari penes uvisse. Satis uim mirum est omnino

inter tot milia scholiorum, quas spectaui ad artem rhetoricam et poeticam tantum agere do deis. Quod etiam magis mirum, si indolis scholiorum rationem babemus.

Sunt enim fer 10 00.' Ad Diail in tu ait Oilygypam 9 eholia prvata sunt, scholiis, quae pluribitis in eiulicibus tradita sunt praeter ΒΤ, quae uni debentur archetypo cf. Roemer exegetische Seholien p. l M, seorsum computatis ut pisidiatur fero ratiora: l. quod in universum re nnm lset ratione multitudinis Seholiorum, quae om uino ad Iliadem et dasseam ad nos pervenerint.