장음표시 사용
261쪽
divisio seu dismembratio allaurus parochiae est ipsius honorum et jurium alienatio : ergo seri nequit ab Episcopis, nisi eo modo quo ipsis a jure eontema reperitur : nullibi autem reperitur ipsis concessa facultas haec absolute et sine conditione ; sed tantum justis de causis, ab eodem jure expressis :ergo revera ut possit Episcopus parochiam dividere seu di membrare, requiritur justa causa. Hoc autem argumentum, ex prohibitione bona ecclesiastica alienandi deductum, canonistis solemne est tanquam peremptorium quoad praesentem quaestionem exhibere; prout satis patebit ex sequentibus citationibus : a Dismembratio anu et qualiter prohibita vel permissa 3 - Bespondeo primo ii dismembratio quorumvis beneficiorum jamdudum prohibitau fuit in concilio Turonensi scapite lisoribus, et capite Tum,u de Proebendis); quia divisiones et dismembrationes ecclesia-a rum redolent et in jure censentur species formalis et verae et alienationis prohibitae, cadentis sub dispositione extra a-u gantis ambitiosin rebus erelasim non alienandis ... BeSpona deo secundo I lamen permissa est ex causa legitima capiteu Ad audientiam, de Melesiis indis). v Ita Murenius in suo Foro benefletali, parte 3, quaestione 947. Qui auctor paulo post quaestione 949) eamdem doctrinam tradit, adducta multorum
Consonat Cardinalis de Luca : a Divisiones et dismembra-u tiones, inquit, omnes et forte majores solemnitates exigunt, cum justa eausa necessitatis rel utilitatis; eo modo quo in et formalibus alienationibus desideratur η Regular. di-seursu 5, n. 43. a Divisio, Vel Suppressio, aut dismembratio, u aut alia concessio ecclesiarum, redolet prohibitam aliena-u timem, quae ab Episeopo vel alio praelato seri non potestu absque copulativo concursu solemnitatis et justae estum nu ibidem, discursu 64, n. 9 . Dismembratio fructuum nullo-α modo seri debet, nisi adhibitis debitis requisitis ot s u lemnitatibus ad illius validitatem, una cum justa causa : cum η ip Sur causae requirantur ac solemnitates in hujusmodi di Diqiliaco by Corale
262쪽
a membratione, quae adhiberi debent in alienatione rerumu Ecclesiae. n Corradus, apud Leurentum, citato loco.) Chetoros doctores si adeas, omnino reperies in hac re concordare. Occurrit nunc gravi Mima, utpote quotidianam praxim attingens, quaestio, quaenam sit illa juata causa, et quaenam illae formalitates, ad legitimam dismembrationem et novae Parochiae erectionem requisitae. De quo sigillatim sub sequentibus capitibus disserere Visum eSt.
QUAEIAM SIT IUSTA CAUSA, A IURE REQUISITA, UT POSSIT EPIACOPUS AD DISΜΕΜBRATIO EM PROCEDERE. PROPOSITIO Ι . -Iusta causa non alia esse potest, quam vel distantia, vel alia dimicultas par hianorum, accedendi ad recipienda saeramenta et audienda divina o heia. - Nam jus non aliam exprimit, ob quam licitam faciat Episcopiis dismembrationem. Obloeorum distantiam sive diffleuitatem, ait Hidendina synodus: atque pariter decretalis Ad audientium non aliam exprimit muSam, quam accedendi ad parochiam diffleuitatem. Aliundo vero certum eSt, et a doctoribus unauimiter receptum principium, licitum non esse ordinariis parochias dividere aut dismembrare, nisi in casibus a jure permissis; ex eo quod nempe talis dismembratio habenda est pro alienatione bonorum ecclesiasticorum, et quaelibet ejusmodi alienatio, vi constitutionis Ambitiosae, sit ipsis etiam Episcopis interdicta,
extra caSus a jure exceptos. Cum ergo jus, dum causas enumerat
ob quas facultatem facit Episcopis parochias dismembrandi
non alias exprimat, quam distantiam aut aliam dii multatem, concludendum omnino est non aliam duri legitimam dismembrattollis causam, quam vel eae distantia, vel ex alia diffleuitate ad parochialem ecclesiam accedendi. Unde merito Fagnanus in caput id audientiam, de Getes. cedit . . n. l8 : a Ad hane Diuitia le
263쪽
253u dissieultatem accedendi ad ecclesiam matricem, pro susci-u piendis sacramentis et divinis ossicilis audiendis, aliae causaea omnes reducuntur. v Atque idem auctor loco citato, n. 23), sic eamdem sententiam exprimit : et Ex praedictis collige, ina essectu unicam esse causam erigendi novam parochiam,u videlicet magnam dissicultatem accedendi ad occlesiam m a tricem pro sacramentis percipiendis, et divinis ossiciis au-u diendis : nam aliae causae, videlicet distantia loci, numinau intermedia, portae civitatis clausae, necessitas leprosorum,
et et alia id genus impedimenta, in tantum justificant erea ctionem, in quantum pariunt dissicultatem hujusmodi : alias
a secus, ut ex jam dictis constat. v PROPONTIO ΙΡ. - Instens populi multitudo non est per se eausa legitima dismembrationis. - Sequitur ex praecedenti prinpositione. Nam ingens populi multitudo existere potest absque nimia distantia et absquo nimia dissicultato accedendi. Cum ergo, ex praecedenti propositione, ratio nimiae distantiae et dissicilioris accessus, sint solor causae legitimae dismembrationis, sequitur ingentem parochianorum multitudinem inter ejusmodi causas non esse numerandam. Quod caeteroquin satis indieat ipsummet Tridentinum decretum eap. 4, Sem. 2lὶ : nam ibi Hidonlini Patres suum etiam remedium huic nimiae multitudinis inconvenienti attulerunt: alvoro remedium illud non est dismembratio, sed plane diversum; ut nempe cogatur parochus tot sibi adjungere vicarios, quot necessarii erunt ad
sacramenta ministranda, aliaque ad curam animarum opportuna peragenda. Bemedium vero dismembrationis non sanxerunt, niisi quoad casum nimiae distantiae, seu dissicilioris ae-
Conclusionem autem firmant communis doctorum sentcntia, et Sac, Congregationis Concilii declarationes, prout satis patebit ex sequentibus citationibus.
a Glossa ultima in caput multi 99 distinctionis , addueitu aliam causam construendi novam ecclesiam in parochia an-α liqua; videlicet, cum multitudo fidelium excrevit : et ni Diqitigoo by Corale
264쪽
a vetur argumeuto illius textus, ibi: Nisi aliqua gens deincepsu ad fidem convertatur, cui necesse sit propter multitudinem eorum v primatem constitui ... Tu dic contra : quoniam hoc casu nova
a parochia non debet erigi; sed uisendum est remedio concilii u Tridentini, dicto capite 4 in principiri sessionis 2 i, ubi stas tuitur, ut Episcopi, etiam tanquam Apostoliere Sedis delegati,
a in omnibus Gelesiis paroctialibus vel baptismalibus, in quibus a populus ita numerosus sit, ut unus rector non possit sus erea ecclesiasticis saeramentis ministrandis, et cultui divino pera- ου grauis, eo stant reetores, vel alios ad quos pertineι, sibi tot sacera dotes ad hoc munus adjungere, quot sufeiunt ad saeramentau Ghibenda, et cultum divinum celebrandum. Unde Sacra Con-u gregatio, ejusdem Concilii interpres, jampridem censuit, exu ea Sola causa, quod populus alicujus parochiae adeo sit nu- a merosus, ut unus rector non possit Sincere sacramentisu ministraudis et cultui divino peragendo, minime quidemu licere ordinario novam parochiam erigere, nisi et alia con-u currant, quae exprimuntur in constitutione Alexandri ΙΙΙ,4 quae incipit Ad audientiam, et innovatur decreto concilii u capite 4, sessionis 2 l) : sed ola magnum hujusmodi numere rum debere ordinarium uti remedio dicti capitis 4 scilicetu cogendo rectores, ut sibi Sacerdotes adjungant quot suff-u ciant ad sacramenta exhibenda et cultum divinum celebran-n dum. v Fagnanus, in caput gil audientium, de Ecclesiis inlisio. n. 24 ut seq. u Ilem reSponsum nempe a Saera Congregatione Concilii .u non potuisse Episcopum erigere in ecclesia parochiali duasu vicarias perpetuas eo quod popuIus esset numeroSus. u Fagnanus, loco citato, n. 27. u De caetero, ubi in ecclesiis par hiatibus, vel etiam ba-u ptismalibus, populus ita sit numerosus, ut unus rector nonu possit sussieere ecclesiasticis sacramentis ministrandis, vel et pluribus infirmis providendis, et divino cultui peragendo u non est causa sussissens dividendi parochiam, aut constia tuendi liliam cum priecedentis praejudicio, neque etiam
265쪽
u sione 21, capite 4ὶ cogendi per ordinarium rectores, vel et alios ad quos spectat, ad adjungendum sibi tot sacerdotes,u quot sussiciunt ad administranda sacramenta et cultum di
u citantes desuper declarationem Sacrae Congregationis ;u multoque minus reputabitur pro justa causa constitueudia par hiam novam, Si ecclesia non sit capax totius populi, i ac ita deformis; tum quia neque Tridentinum, neque cita-u tum caput Ad audientiam id considera it; tum quia huic di Lu seultati oceurri potest per ampliationem clesiae, vel pera exstructionem novae capellae in proprietate parochialis anu liquae .n Leu renitis, Forum benefletate, parte i , quaeSt. 154, n. 4. Eamdem doctrinam reperies apud Pignatellum tomo 4, consuli. 230, n. 13ὶ Sacrae Congregationis Concilii necnon notae decisionibus firmatam. In causa Massanensi, s mali 1840 in Thesauro resolutiomum, tomo l00 , illud idem sic exponebat Saerae Congregatiovis Concilii secretarius : a Inter necessitatis
et et utilitatis exempla recensentur etiam magnus oppidanorum a numerus, ac nimia distantia a pBrceciali reclesia... Veruma ad uolant doctores, ob solum par hianorum numerum, etsia exorbitanter sit auctus in eodem Ioco ecclesiae parochialis,u ad subsidiarium dismembrationis remedium non deviuiri. et cum succurri possit Semper per unius vel plurium vicario-u rum deputationem. v Atque ibi in probationem adducuntur variae decisiones notae.
Nota. - Quoad hodiernas parochias civitatis Parisiensis.
Quamvis citati doctores tanquam causam legitimam dismembrationis non admittant populi numerum, etiam eaeorbitant radauctum, dissicile mihi persuadeam id eos intellexisso denumero ita exorbitante, ut ad triginta millia et amplius an, marum perlingat, prout in Parisinis parochiis reperitur. Id
uempe ante recentiora tempora inauditum fuerat. Ut adeo dici posse videatur, casum hunc non fuisse praevisum; nec Disitigod by Cooste
266쪽
proinde sub dicta regula comprehendi. Quod autem bonum spirituale animarum exposlulet ejusmodi ingentissimas par
chias in plures dividi ubi id per circumstantias licet , ne in quaestionem quidem adducendum videtur. Id certe dubium nequaquam habuit Pius VI, qui in suo brevi quod aliquantum, diei tomartii 179lὶ statutas per eivilem eleri Gallicani
eo titutionem sex millium animarum parochias, tanquam ι gelongeque unius parochi vires eaecedentes lamentabatur in hunc
modum : a In maximam Nos etiam adduxit admirationem in-u numerabilis earum nempe parochiamum Gallia'ὶ suppressio, et cum jam nationalis decreverit conventus, ut in urbibus aut et oppidis, in quibus sex capitum millia tantummodo cena Mantur, nonnisi una constitueretur paraecia. Et quo una quam modo unus parochus sussicere tanto curando populosi poterit 3 Quam ad rem opportunum hic videtur roserre,u Cardinalem Conradum, a Gregorio re ad praesidendum C loniensi synodo delegatum, hisee verbis interrogasse quem-u dam, qui aderat, parochum, quique vehementer contendebata ne illuc fratres ordinis praedicatorum inducerentur : Ouis esta numerus hominum in parochia tibi subditorum 8 Cumque ille a. se novem millia respondisset, tum Cardinalis admirationea iraque commotus : Ouis es, inquit, tu miserrime, qui tot mila libus sumeis debitam gubernationis curam impendere ' Nescis, et hominum perditissime, quia in illa debes tremendo judiem, antea tribunal Christi, de his omnibus respondere ' Ει tu si tales habes a vicarios fratres praedicatore querularis, qui Onus tuum gratiso relevent, sub cujus pondere nescitis eo uassarist Ouia igitur exa hae querela in lynum te cura omnimode justieasti, ideo privo test omni benefleto pastorali. Et quamvis illic de novem hominum a millibus agebatur, hic Vero, nimirum a conventus deerelo. a sex tantum millia unius parochi curae tribuantur, nihilo a tamen minus quis non lateatur, talem etiam numerum longe a longeque unius parochi vires excedere; ac consequi pro-u pterea debere, ut multi ex parochianis necessario priventura spiritualibus subsidiis, pro quibus ad regulares, qui jam
267쪽
u suppressi sunt, confugere uoti valebunt n Nee dicatur que stum esse laudatum Pontificem, quod solus absque vicuriis parochus sex millia parochianorum curam deberet : neque enim eonstitutionis civilis decretum vicarios excludebat. Imo ipsam mei sex millium animarum iu unica parochia coacervationem reprehendebat, prout totus contextus aperte indicat.
Iam vero quid dicturus suisset Pius VI de hodiernis Parisinis parochiis, triginta et amplius animarum millia complectentibus 7 Et quae ipsius mons de parochis illis, qui, dismembrandis hisce parochiis pro pastorali suo ossicio adlaborautibus priesulibus, omni qua possunt arte obnitulatur
PaoposiΤIO III . - Distantia et discultas areedendi non sunt causa justa dismembrationis, nisi quando ea ipsis oritur magnum incommodum. - Probatur ex toties citato Triduntino decreto
Sess. 2l, cap. 4). Nam ibi pro causa legitima dismembrationis Signatur, non quaelibet distantia, aut quaelibet accedendidissicultas, sed ea dumtaxat quae talis est, ut parochiani accedere nequeant sine magno incommodo. Item in citata decretali Ad audientiam, non de qualibet, sed dumtaxat de magna accedendi diseultate agitur. Ergo revera nisi dissicultas accedendi magna sit, seu quod idem est) magnum generans incommodum ; et pariter nisi distantia talis Sit ex qua magnum incommodum oriatur, non aderit justa dis membrationis causa. Valde autem notanda sunt verba illa sine magno inmmmodo tu Τridentino textu , sine magnu di cultate in capite Au au -dsentiam) : nam ex iis concludendum venit, non susticere distantiam vel aliam dissicultatem quae mediocre dumtaxat in commodum generet; Sed talem requiri ex qua mu9num oriatur. a Caput citatum Ad audientiam, inquit Leu reuius, nonu quamcumque dilatantiam, Sed talem quae est cum magno inu commodo; item neceSSitatem non quamlibet, sed evidenu tem quae est talis, ut ei aliud remedium aptari nequeat , prou causa sussciente talis dismembrationis et novae parochialisu constitutionc requisivit. v Forum beneflciate, parte i , quaestione i M.)17 Diuitiaco by Corale
268쪽
PROPosi TIO IV . - d legitimam dismembrationem, non simul requiritur distantia et disticultas aecedendi: sed una ex istis musis absque altera suspicere potest. - Contingere potest ut parochia
uorum pars aliqua, licet parum a parochiali ecclesia distet, nequeat tamen ad eam accedere absque magno incommodo :eo quod nempe internuat torrens, vel intersit via ferrea, aut aliud ejusmodi obstaculum. Porro dicimus sufficere posse s lam distantiam, vel solam praedictam accedendi dissicultatem. Atque id concludimus ex Hidentina lege som. 2 l. c. 4 . Ibi siquidem disjunctive ponitur, ob locorum distantiam sive disticultatem e ex qua formula rigor e concluditur susscere unam ex istis causis; id est, vel distantiam, vel dissicultatem. Et ita legem illam esse intelligendam tradunt communitereanonistae, inter quos Sic Fagnanus in caput id audientiam, de Melesiis ceditie., n. is) : u Insertur secundo ut similiter u justa sit erectionis causa, si inter populum alicujus villae, et re parochialem, torrens vel numen aliquod intercedant, qua et nec Pontem habeant, nec Vado transiri possint ... Unde-u cumque enim proveniat magna dissicultas percipiendi sacra- a menta, dicitur subesse justa causa erigendi novam parma chiam, u ex dictis patet. Ideoque concilium Tridentinumst in dicto capite 4 sessionis 21ὶ alternativo loquitur, ibi : obu loeorum distantiam, sive disticuItatem. Ita ut propterea altem
et utrum sussiciat. νPROPOSITIO V . - Ut constet de magno incommodo eae distantia ori eae alia dispicultate aecedendi, necesse non est aliquos infantes absque baptismate, vel allax absque sacramentis decessio .
- Nam citatum decretum Τridentinum et deero talis Id nu- clientiam, requirunt dumtaxat magnum ex distantia vel alia disse ultate incommodum ; sed magnum illud incommodum et existero et probari potest, antequam infantes sine baptismate, vol adulti sine sacramentis decesserint : ergo ut satis constet de justa dismembrationis causa, nequaquam requiritur jam evenisse lugendum ejusmodi casum. Quae caeteroquin doctrina communiter a canonistis traditur, Disiti Cooste
269쪽
et suit a Mera Congregations Concilii expresso decisa, prout Antis e stat ex soquentibus rimani verbis : a Causa quae et justifidat erectionsem novae parochiae, est magna dissicultas, a Reu magnum incommodum parochianorum adeundi peel -κ siam matriinem ad percipienda sacramenta et divina ossi eiue audienda; ut hic nempe in deeretati Ad audientiam patot η expresse, et in praeallegato decreto concilii Tridentini et seap. 4, sess. 21 . Aliqualis ergo incommoditas non sussieit. a Non tamen requiritur ut parochiani aliquando decesserinta sine sacramentis : neque id exigunt Hostiensis, Abbas otu doctores; sed tantummodo hujusmodi casias mentionemu laetunt per modum exempli. Unde satis ost ad validitatemst erectionis, ut immineat periculum ne sic decedant: nequo u hujusmodi eventus est expectandus; quia potius praevenien-n dum ne contingat; cum satius sit occurrere in i mpore a quam post exitum Vindicare. . . Et ita censuit Saera Congre-u gatio Concilii, videlicet pro orectione novae parochiae non BASeu expectandum ut parochiani absque sacramentis decesserint. st Quod hene nota, quia frequenter audivi parochorum quPix relas, quod Episcopi processerint ad erectionem novae paro' chiae, absque eo quod ullus ex parochianis unquam obierita sine sacramentis. n In caput Ad audientiam, ste Melesiis in iste., n. isi et seq.
PRoposiTiO VI'. - Ouando adest magnum incommodum, Miloui oecurri potest aliter quam per dismembrationem, sat recepta est a'ud doetores sententia, non posse tune Episeopum ad dismem-hration m proredere 2 eui tamen sententim validae rationes opponi
posse videntur. - Ut quaestio hic solvenda rocte intelligatur, exemplo eam illustrabimus. Supponatur in aliqua parochia notabilem populi partem adeo procul ab Ecclesia degere, ut revera n queat sine magno ineo odo congruis temporibus ad am accedere. Supponatur insuper posse occurri huic incommodo eappellam exstruendo in hac parto nimis dissita, ct do-pntando aliquem parochi vicarium sive madjutorem, qui ibidem commoretur et sacramenta ministret. Quaeritur utrum Disiti Cooste
270쪽
in hoc casu Episcopus possit parochiam dismembrare et ii vum erigere; an vero id nequeat, ex hoc ipso quod adhiberi tune possit aliud dictum remedium 2 Porro de hac quaestione duo in thesi posuimus : i' sat receptam videri opinionem quae in hoc casu Episcopo denegat facultatem dismembrandi; 2' huic tamen sententiae opponi posse rationes, quae gra itate
non carent. Probandum nunc utrumque amertum.1' Multorum doctorum opinio est, non posse Episcopum indicto casu ad dismembrationem et novae parochiae erectionem procedere. a Dato etiam ait Pignatellus, tomo 4, consuli. 230,
et n. 20ὶ quod bene probaretur talis distantia loci ac dissicuIu tas accessus, ita ut Vere par hianis inserret magnum inmma modum requisitum, tam ex dispositione capitis Ad audien-u tiam, quam ex sacro concilio Tride utino capite 4, sem. 2 l).α non tamen exinde videtur glatim deduci sussiciens causau dismembrationis; cum ad hunc essectum ut dicatur sussis ciens, necesse sit ulterius quod aliter commoditati par
a clii aliorum consuli non possit Rota, in dicta albinganensi,u decisione 464, D. 4, reeentiorum; ac resolvit Riceius . Et et generatim dispositionem dicti capitis Ad audientiam et des cretum Tridentinum procedere, quando aliter provideria non potest necessitati nisi ex dismembratione, judicavitu Bola in saepe allegata Comensi, 22 junii 1648, eoram Ca 4 dinali Corrado . nConsonat Leurentus Forum beneficiale, parte l, quaest. l5έ, n. 4ὶ : u Caput ad audientiam, inquit Leu nius, uti et caput tu de Rebus Ecelesim non alienandis, in si, non quam eumque diu stantiam, sed talem quae est cum magno incommodo; item re necessitatem non quamlibet, sed evidentem, quae est talis,u ut ei aliud remedium aptari nequeat, pro causa susscienteu talis dismembrationis et novae parochialis constitutione re- η quisivit. DIdem 1idetur innuere Cardinalis de Luca, dum discursu 42. n. 5, de Par his) ad justam dismembrationis causam requirit.
ut sit tulis, quod alias consuli non valeat eum provisione ecclesim Diuitiam by Cooste