장음표시 사용
231쪽
a juxta doctrinam Barioli, ab omnibus receptam : tum quiau potest appellari a judice, cujus arbitrio aliquid relinquitur
u si male arbitraretur ... Sed talis appellatio non suspendeta executionem, sed erit devolutiva, ct a superiore potest tau lis sententia revocari.
st Hoc idem videtur admittere idem sanctum concilium inu capite 2 sessionis 25, de Regularibus. Quamvis enim ibi diu catur quod in monasteriis, quibus cura animarum imminet a non deputentur aliqui, etiam ad nutum amovi biles, nisi dea Episcopi con Sensu, ae prie Vio examine, per eum aut ejuSu vicarium faciendo, non tamen negat deputari posse amovi-u biles cum Episcopi consenSu. α Hinc Sacra Congregatio Concilii saepius censuit, eme ina arbitrio 0rdinarii, vicarium perpetuum vel amovi bilem in
et ecclesia curata unita constituere.
a Neque dicas hoc procedere in parochialibus unitis, vola regularibus, in quibus exercentes curam animarum, ideo u sunt amovi biles ad nutum, quia cura iis vere non ineumbit. a sed residet apud cathedrales, collegiatas, sive alias ecclesiasa vel monasteria, beneficia, collegia, aut loca pia . Nam praea terquam quod textus dicti eapitis 13 sessionis 24, non I a quitur de ecclesiis unitis, responderi etiam potest, quod, u eodem modo in casu quo vero cura non incumbat curatis a particularibus eam exereentibus, sed resideat apud Ordina-u rios, ct sic militet in eis eadem ratio), locum habere poteritu eadem juris dispositio. a Praeterca ex ejusdem concilii dispositione scap. 4. a sem. 2lὶ sicuti in illis ecclesiis ubi populus ita numerosusa est, ut unus rector non sussiciat, potest Episcopus cogerea eumdem ut sibi alios sacerdotes adjungat ad sacramenta a ministranda, cur non idem liceat Episcopo, quando ipse a solus par hus est universalis in sua dioecesi, deputando et sacerdotes per quos cura exerceatur u Videturquo tolli omnis dissicultas, quia modum hunc et curae incumbentiis Episcopo per presbyteros administran-Disilirco by Corale
232쪽
a dae, censetur concilium expresse admitthro scapite 18, wsu sionis 24ὶ ibi : Etiamsi cura oeelesiae, vel Episcopo incumberctu dieatur, et per unum vel plures administretur. Ac infra : In quiri bus Episcopus uni vel pluribus consuevit curam animarum dare. nAdducit postea Pigna tellus dioecesis Hispalensis et Calagurritanae exemplum, in quibus animarum cura non nisi pornmovi biles presbyteros exercebatur, repulato Ordinario tanquam unieo in tota dioecesi parocho. Et tandem sic concludit: u Constat igitur ex adductis nullo modo repugnare, attonia
a Tridentini dispositione, quominus animarum eum per cura u los aut vicarios amovi biles ellcrceatur. v
Objicies. - Ε vincunt quidem hae e Pignatelli ratiocinia Tridentinis sanctionibus non re pugilare curatos vicarios ad nutum revocabiles: non autem pramise probant, non rθpugnare an Ovibilitatem parochorum proprie dictorum, idest, qui curam
exerceant, non tanquam vicarii, sed proprio nomin . - Respondeo i': cum supra probatum sit parochorum etiam proprie dictorum amovi bilitatem nequaquam par hiatus essentiae repugnare, si de facto eam amovi bilitatem Tridentina synodus prohibuerit, id asserentibus incumbit onus promendi deerseia in quibus haec prohibitio contineatur. Interea merito negabitur. Porro nullum ejusmodi textum asserre potuerunt , qui parochorum amovi bilitatem Widentinae synodo adversam contendunt. Adducunt dumtaxat supra discussos a Pignatello textus : quam autem inaniter, jam palam laetum est. Respondeo 2': positive probatum est, ex Τridentinis textibus
amovibilem ad nutum constitui posse vicarium curatum cathedralis ecclesiae, in qua habitualem dumtaxat curam retineat capitulum. Porro talis curatus, nomine tantum vicarius est; in re autem est Verus parochus. Curam enim exercet indo- pondonior a capitulo; siquidem nequit capitulum in ea sese immiscere : ut adeo eam exerceat proprio nomine, consequenterque Verus Sit parochus. Ex quo merito concluditur approbari a Tridentina synodo, quoad Veros etiam parochos, amovi bilitatem. Distiirco by Gorale
233쪽
Respondso 3': parvi ad rem facere, curatos ad nutum a m vitales vicariorum nomino rectius quam parochorum designari : esto, ut Vultis, vicarios debeamus ejusmodi curatos vocitare : probatum remanet posse in tota dioecesi nullum erigi perpetuum beneficium en ratum: posse omnibus parOchiis ab Episcopo praesci presbyteros ad nutum revorabitus, qui curam exerceant : atque id Τridentinis decretis perlaeto qnadrare. Si hoc concedatis, prout concedero debetis, satis est : vobis permittimus, si ita placet, ut eos omnes curat mearios Episcopi vocitetis, et nequaquam parochos. Quanquam et hoc immerito : nam minime repugnat ab Episcopo eis committi curam proprio nomine exercendam; quo casu erunt Veri parochi, etsi ad beneplacitum revocabiles: quae duo nunquam
probabitur sese mutuo excludere. IV. Neque bono Melesios per se adversatur exemitium purin an morum, per presbyteros ad nutum Episcopi revorabiles. - Diei
mus per se; id est, considerando hanc curatorum amovibilium institutionem quoad effectus ex ipsa neressario sequentes, et bonum generale Ecclesiae respicientes. Si nempe ex aliqua institutione necessario non sequantur pra i essectus, etsi per accidens et ex ab usu sequi possint, dicimus eam bono Ecelesiae per se non advorsari. Ιmo si de se apta sit ad honos producendos effectus, per se bona etiam dici debet. Porro talem esse curatorum amovi bilium institutionem sa-cile probari potest. Nam 1' quod de se apta sit ad bonos aliquos effectus producendos, negari nequit. Prodesse eam ut curati sint promptiores ad obediendum, et curam melius exerceant,
dum sciunt se faelle amovendos, sapienter advertit Pignatollicum aliis ab ipso citatis doctoribus stomo B, consuli. 143, n. 31 . Item posse interdum perutilem se nonnullorum curatorum ad alias par ecias aliave munera migrationem, atque ejusmodi mutationes ex eorum amovi bilitate mullo facilius
expediri, inficias ibit nullus. 2' inucius autem mali qui pariter oriri inde possunt, non necessario ex ipsa curatorum am
vibilium conditione sequuntur. Nam quod quis Episcopus, PT D iii rod by Corale
234쪽
aliquo abreptus non secundum scientiam Zelo, incautave mutationum prurigine, perturbationem molestiam Ue gravissimam clero suo inserat. ex quo et non parva suboriantur incommodaci detrimenta, id non necessario con Sequitur, sed per accidens:
siquidem hunc posset aliter contingere. Atque idem die de caeteris nocivis essectibus, quibus aperiri januam per amovi bilitatis institutionem, fuso et quandoque etiam minus temperato calamo nonnulli hodierni scriptores conquesti sunt. Haec nempe facilem abusum plus minusve probant; malam intrinsece rem, aut Eeclesiae bono per se adversam non arguunt.
Et pari modo parochorum perpetuitatem per se bono Ecclesiae nequaquam adversari dicendum est, atque ex iisdem prorsus rationibus. Nam quod nonnullae ex ea oriantur utilitatos, verbi gratia, quod dissiciliores reddantur injustae par eliorum exauctorationes, quod essicacius innocentiae inferiorum consulatur contra possibiles quantumvis non de facili praesumendas) ex parte Praelatorum injurias quaslibet, quod siden-lius extirpanda vitia, Promovendumque animarum bonum perpetuus in ossicio suo parochus aggrediatur, aliaquo id genus sponte enascantur commoda. Satis Per Se perspicuum est.
At vero et hic abusus prae foribus est; cum et accidere possit ut hac ipsa perpetuitate laetus parochus, negligenter munere suo sungatur, in corrigentem Episcopum facilius insolescat,
aliisque modis in transversum agatur. Quae tamen Omnia, cum per accidens, non Vero neceMario ex perpetuitate nitant, non
ideo per se adversa Ecclesiae bono inamovibilium paroch rum institutio dicenda erit. Nec potest catholicus quisque, ut videtur, quin huic nostra thesi assentiat, alioquin ab ipso Ecclesiae judicio dissensurus. Nam certum est, approbatam, et generali sua disciplina admissam ab Ecclesia fuisse, curatorum, non tantum perpetuorum, sed et amovibilium institutionem. prout cxΤridentinis textibus supra manifestum fecimus. Ecclesia autem generali sua disciplina non admittit, nec unquam ad millere potest quod est
235쪽
rium. Ergo exerceri animarum curam per amovi biles presbyteros, non esse quid per se bono Ecclesiae contrarium, cath
licus quisque lateri debet. Id dumtaxat in quaestionem voeare licet: nutu. attentis hodiernis, hujusve aut illius regionis circumstantiis, utilius jam foret perpetuitate donari quoslibet amovibiles curatos, aut aliquam eorum partem. A quo hic expendendo prorsus existimo mihi abstinendum. Ex ipsa autem rei natura satis mon niurPHaelati, ut ea curatos ad nutum amovendi facultate discrete utantur; ne Apostolica Sedes, clamantibus damnis et exce si bus, ad reStringendam penitusve tolletidam amovi bilitatem merito inducatur : item ut parochi perpetui, in praerogativae suae usu non excedant, ne eadem Apostolica auctoritas eos a perpetuitate dejectos decernat : nam et in manualia mutari posse a Romano Pontisce perpetua beneficia, dubium non est. Et certe hac poena, meo quidem judicio, non immerito plecterentur parochi, queis in aliqua regione Solitum laret, pronuntiata in ipsos a curia episcopali depositionis sententia, ad Iaicalem potestatem appellare. Cujus haereticalis
recursus eum eos non pudeat, atque adeo Sint sacratissimorum Ecclesiae jurium immemores, sese profecto indignos probant, qui perpetuitatis praerogativa fruantur. Quid enim expedit praerogativis id genus hominum, eam dioeceseon
pestem, hoc Ecclesiae dedecus, animarumque scandalum adornari 2 Atque utinam larvas et non historica facta commemoraremi praeterita tamen, et ut sperare fas est nunquam reditura. Non ergo mirum manuales interea quam plurimas parochias ab Apostolica Sede ibi relinqui, ubi vel minimum remanet pestiferi hujusce abusus vestigium vel periculum. Nee adeo sollicitos esse Episcopos, ut eaedem in perpetuum titulum
erigantur. Cessante autem periculo, ac penitus ejecto e clericali corpore dictae vesaniae veneno, utiliter eam induci posse mutationem non negamus, Sed aliorum judicio relinquimus.
Nota. - Giraldi in suis additionibus ad tractatum Barbo de Osticio parochi, pagina 34l, n. li, edit. Romae l831ὶ posse 5
236쪽
quam nonnulla rotulit . quibus innuitur perpol vos Psso debere. quicumque animarum curam exercent, sic addit : u Τamenu concilium Τridentinum sem. 23. c. 7; et sess. 2b, c. ll, de et Reyul. admittit par hos amovi biles. Ita nihilominus ut a valeat ordinarius semper et quandocumque parochim ill et rum vertere in perpetuas, origondo easdem in vicarias pediu petuas; nisi pro bono ipsarum rogimine judicet expedire ut a permaneant amovi biles . . . Prohibebit Episcopus ne ulli bia deputetur parochus amovi bilis absque sua auctoritate et η approbatione, non modo quoad scientiam, verum etiam η quoad mores, prudentiam ac idoncitatem ad parochialere munus laudabiliter exercendum. Pro ipso vero paroelio et amovi bili sexaminando, nou tenetur Ordinarius uti examia natoribus synodalibus, sed uti potest quibus ipse maluerit, u nec pariter fieri dobet concursus. Sacra Congregatio con-
u Parochi amovi biles gaudent praerogativis perpetuorum. v Sacra Congregatio Concilii, in Comensi, 27 martii 1706. u Amoxibilis parochus tonetur ad residentiam non secus et ac perpetuus Sacra Congregatio Concilii, in Helborensi re i 4 mariti 1615ὶ; cogique potest ad sacras functiones obstun-u das ... demum ad ea omnia munia parochialia obeunda, et ad quae parochi perpetui tenentur : nulla etenim, quoada curam animarum exercendam, datur disserentia inter pa-α rochos ninovi biles et perputuos. a Etsi parochi amovi biles valeant toties quot log opus est et amoveri, attendere tamen oportet, ut de laeto non amo-u veantur ahsque legitima causa Sacra Congregatio Concilii
4 li j iiiii l628; Sacra Congregatio Εpi se . in Sulmonensi. α 24 maii 1645, ot 10 maii 1653, ac alibi pluries). Begulares
et nihilominus parochi ad nutum suorum Superiorum, es Ordia narii quoque, amoveri possunt etiam sine causa. Quam-α obrem edicere potest Episcopus, quod parochi amovi biles,u qui a laicis, vel collegio, sive sociotate laicali nominantur. et absque illiu A licentia et nuctoritato non valeant amoveri. Diuitiaco by Corale
237쪽
nota, deeis. 53. n. 90, coram Peutinger; Cardinalis deu inea, de Beneflciis, discursu 80, n. 20. et Omnes vero amovihilses curati amoveri possunt arbitrion Episcopi dice eesani scapite l. de cameli. monach.): sed nona debent amovori nisi ex causa rationabili et justa. . . Nam et u in hoc habenda est ratio justitiae, ac amovendorum honori
u consulendum est. Verumtamen Episcopus nec illis, neque u ipsorum nominatoribus allegare tenetur causas remotionis.
Ex quibus laudati auctoris verbis abundo patet. Omnino tanquam certum et extra controversiam positum recipi. dari posso de jure eommuni par hos amovi hilus. qui nempΘad nutum revocari quPant.
AN ET QUALITER PAROCHIA COMPETAT ORDINARIA IERISDICTIO.
Promotandum. - 1' Distingui solet jurisdictio in ordinarium et delestatam. Ordinaria dicitur, quae alicui titulo sive ossicio vi juris communis alligatur; ita ut is, cui titulus ille consertur vel ossicium committitur, hoc ipso j urisdictionem hanc possideat. Delegata vero illa est, quae ex mera voluntate superioris recipitur, non autem ex titulo ossicii, et vi legis seu juris communis. Quam notionem sic exponit Cardinalis de la Lu-χerne motis et Demira des Eveques et des pretres, pagina l4b, edit. Migue) : α La qualito Sordinaue employee dansis droit u est la coutradictoire de iseleguee... Ou enteiad par potivoiret ordinatre celui qui, par le droit commun et non Pas se ulu-α ment par la volonte transitoire du superieur, est propre lia uia titre; qui se consore avoc te titre; qui ne se peta M'au vec te litre; qui comprend luniversalite des lanctions alla-u choes ait utre. Iae pota voir dei sigue est celui qui ii est poliat Diuitiaco by Corale
238쪽
et affecist par le droit , un titre, mais qui est conssi par lou superieur li uno certaine personiae; celui doni tetendue et u la duroe dopendent de la volonte de colui qui te coulare . n2' Ιteruin distinguitur jurisdictio fori eaeterni seu proprie
dicta, et fori interni seu poenitentialis : quarum denominati num sensus satis ex antea dictis patet. De parochis ergo expendendum venit utrum externi sori jurisdictionem habeant, an vero dumtaxat interni, et an ordinariam vel delegatam. PROPosiTIO 1'. - Paroehis competit interni dumtarit fori jurisdietio. - l' Ipsis non competere fori externi jurisdictionem. supra fuse probavimus. 2' Quod autem fori interni jurisdictione polleant, probatur primo ex ipsa parochiatus essentia, seu ex natura parochialis ossicii : nam supra probavimus adessentiam parochiatus pertinere, ut sit ollicium ministrandi sacramenta; ergo parochiatus est, et quidem praecipue, ossicium ministrandi poenitentiae sacramentum. Sed repugnat teneri ex ossicio parochum ad hujusmodi ministrandum sacramentum . nisi fori paenitentialis jurisdictionem habeat ; ergo hoc ipso quod quis conStituitur parochus, necessario et inseparabiliter ei consertur modo tamen capax sitὶ dicta jurisdictio. Dicimus, modo hujusce jurisdietionis sit eamae. Nam si conStituatur parochus nondum Sacerdos, non poterit quidem valide in foro poenitentiali absolvere; sed id continget tantum propter abicem. Caeteroquin nisi obstaret inhabilitas, vi solius ossicii jurisdictionem haberet. Et reveraeo ipso momento quo talis parochus ordinatus est presbJter, parochianos suos absolvere potest, quin ulla nova lacultas ipsi conferatur. Probatur secundo ex communi doctorum sententia, dissentiente nullo; et ex Ecclesiae universali praxi, id tanquam certum supponente. In quo evolvendo cum extra controversiam sit) diutius immorari supervacaneum laret. PROPosiTIO II . - Praedicta IHrochorum jurisdictio est ordinaria. - Nam Ordinaria est illa jurisdictio, quae titulo seu officio inhaeret, et vi juris communis simul cum litulo conser-Disiti Cooste
239쪽
PARS PRIMA. . 229tur : atqui talis est, ex modo dictis, parochorum jurisdietio. Quod etiam ex unanimi doctorum conSensu confirmatur. Objicies. - dus habet parochus, non tantum poenitentiam et alia sacramenta ministrandi, sed et invigilandi, paterne commonendi, et multa quae parochiam respiciunt regendi et administrandi; ergo ipsius jurisdictio non est dumtaxat juri dictio sori poenitentialis. - Bespondeo: ea quae enumerantur parochi jura, et quae revera ipsi tanquam ossicii consectaria competunt, nullam constituunt jurisdictionem. Paterne enim commonere, actus jurisdictionis non est, Sed charitatis : caetera autem memorata jura, de quibusdam nempe temporalibus parochiae rebus statuendi, sacrorum Osticiorum ordinem decernendi, et alia hujusmodi, nullam fori externi jurisdictionem, sed quamdam dumtaxat administrationem arguunt.
DE VICARIIS CAPPELLANISVE CURATIS, ET QUINAM EX IPSIS SIFTVEBI PABOC II.
Praenotanda. - l' Vicarius curatus dicitur ille, qui ad curam animarum alicubi, parochi principalis loco, exercendam legitime deputatus fuit. Unde ut quis verus esse possit alicujus parochiae vicarius curatus, Omnivo requiritur aliquem exstare ejusdem parochiae principalem rectorem Seu parochum; id est, aliquem cui competat, veΙ actualis simul et habitualis vel saltem habitualis hujus parochiae cura. Alioquin enim vicarius curatus, qui non loco alterius curam exerceret, vicari nequaquam esset. Parochus autem qui vicarium ejusmodi habet, ut ab eo distinguatur, vocari solet principalis; vel otiam primitivus, quando habitualem dumtaxat curam retinet: quod primitivi vocabulum tunc indicat, olim penes hunc purochum actualem etiam curam exstitisse. 2' Iu parochiis unitis seu annexis alicui capitulo cathedrali, Diuitia le
240쪽
vel alicui collegia , vel alicui monasterio, vel alicui dignitati. vel alicui praebendae, vel alicui pio loco, decrevit Τridentilia
Ν3nodus ut constitueretur vicarius ad curam exercendam. 3' Viearii curati alii sunt perpetui, ulli temporales seu am vibile S. 4' Cappellanorum curatorum nomine Vocari solent in quibusdam regionibus vicarii curati; et quandoque etiam ipsi-met parochi, qui proprio nomi ue, et non alteriuS loco, exedicendam habent curam. Itemque nonnunquam curionum. curatorum, rectorumve Vocabula ad designaudos parochos usurpantur. Unde quoad denominationum ejusmodi sensum attendenda est regionum consuetudo. Quibus praenotatis Sit,
PROPOsITIO Ι . - Vicarius perpetuu3, t rundo parochus prin-eipalis habitualem dumtaxat curam habet, est verus et proprie dictus parochus. - Nam in hoc caSu nequit parochus principalis sese in exercitio curae immiticere, cum ei dumtaxat habitualis cura, non autem actualis competere supponatur. Ergo actualis cura penes vicarium tota residui, iudependenter a principali parocho. Habere autem curam independenter exercendam, idem est ac illam habere proprio eXercendam nomine.
Ergo in hoc casu vicario perpetuo non deest praecipuum illud ad parochiatus essentiam requisitum, jus nempe curam exercendi proprio nomine. Sed neque caret aliis requisitis, ut scilicet eam exerceat ex Obligatione, et quoad determinatum aliquem populum, ipsi reciproco Vinculo devinctum : ergo revera omnibus pollet ad essentiam parochiatus requisitis ; ergo verus est et proprie dictus parochus. Vicarii proinde quam
retinet denominationem, non est stricto sensu intelligenda. PROPOSITIO II . - Pro vero parocho habendus etiam est vicariu curatus amovibilis, Plando principalis parochus nonnisi habitualem retinet eurum. - Nam talis vicarius paris conditi uis est ac priaecedens. excepta perpetui tale : unde si quid obstaret quin sit verus parochus, obstaret lantummodo aminxibilitas : atqui non obstat; Si quidem, ex Supra probati,