장음표시 사용
481쪽
Dicemus i ' qui suam sit proprius parochus quoad matrimonia. 2' Iurisdictionem parochorum circa matrimonia deseri-
Quisnam sit quoad matrimonia proprius paroehus.
Ut validum sit matrimonium, sancivit Tride utina SJuOdus contrahi debere coram proprio contrahentium parocho sess. 24, c. i de Ret. matrimonii . Quis autem censendus sit proprius contraheutium parochus, Patres nou declararunt. α Hinc super hac re innumerae prope diSceptationes, quarumst pleni Sunt Iibri, excitatae suerunt. ου Benedictus XIV, iustitutione 33, n. 3.ὶ Dissicultates ejusmodi non ex professo hic discutiemus, sed earum dumtaxat solutionem breviter adii tabimus.l' Ad validitatem matrimonii susscit praesentia soliuS par chi sponsae, si matrimonium celebretur in sponsae parochia; item solius parochi sponsi, quando in sponsi parochia contrahitur. Ita decisum a Sacra Congregatioue Concilii, libro i decretorum, pagina l25 a tergo. Atque ita omnino teuendum, vide passim apud doctores de matrimonio tractantes. 2' Proprius parochus, non est parochus originis, sed domi-edii. Vide Benedictum XIV, iustitutione 33, n. 6. 3' Qui domicilium habet in duobus parochiis, matrimonium inire potest coram eo parocho, in cujus territorio degit quando contrahit. Benedictus XIV, loco citato. 4' Quando quis ruri degit recreationis causa, vel pro rusticanis negotiis, parochus ruris non est ejus proprius paroelius. Diuitiam by Corale
482쪽
Vide id pluribus Sacrae Congregationis Concilii declarationibus
sirmatum, apud Benedictum XIV, loco citato, n. 7. 5' Si quis domicilium suum relinquens, contrahat tu loco, in quo nec domicilium nec quasi domicilium acquisivit, matrimonium est invalidum. Vide Benedictum XIV. citata institutione 33, n. 8.
6' Si quis in loco, in quo non suit publicatum Tridentinum
decretum. contrahat sine parocho et testibus, iuvalide contrahit. antequam ibi domicilium vel quasi domicilium acquisiverit : valide aulem, si ibi acquisiverit domicilium vel quasi domicilium. Vide probatum loco citato, n. 9. 7' Vagorum proprius parochus quoad matrimonium censetur ille, in cujus parochia vagi illi actu reperiuntur. Ibidem, n. l0. 8' Si quis in perpetuum vol ad certum tempus in carcere detineatur poena luendae causa. ejus proprius parochus ille censendus est, in cujus parochia exstat carcer. Si vero in carcere detineatur dumtaxat custodiae causa, Verbi gratia, donee de eo Sententia proferatur rius parochus quoad matrimonium ille est, in cujus parochia domicilium habebat, antequam in carcerem detruderetur. Ibidem, n. 12.)9' Quando contrahendum est matrimouium ab aliquo, qui in xunodochio degit, an matrimonium celebrari debeat coram eappellano xenodochii, an vero coram parocho loci, in quo ex-Νtat Xenodochium, magno studio contenditur. Benedictus XIV, institutione 33, n. l3.ὶ Qua stante Opinionum diversitate, sic prudenter quoad suam Bononiensem dioecesim statuerat laudatus Benedictus XIV : et Praecipimus ut quoties hiaec eveniant, u statim nos de more certiores faciant, ut Statuamus qui ma-u trimonio celebrando intersit. n Institutione 33, n. l3. l0' Quando matrimonium contracturae sunt puellae, quae inhospitio spuriarum detinentur, contrahendum est coram Parocho, in cujus territorio situm est hospitium, non autem coram illius hospitalis cappellano seu ructore. Bon dictus XIV. iustitutione 33, n. l4. Diuitiaco by Corale
483쪽
PARS QUARTA. 173ll ' Quoad puellas in monasterio degentes. vel aliud domicilium non habent; et tune earum matrimonium celebrari debet coram parocho loci, in quo exstat monasterium : vel habent domicilium aliud verbi gratia, paternum, Vel maternum, vel fraternum et tunc coram parocho hujus domicilii est contrahendum. Denuntiationes vero in utroque loco seri tunc debent. Benedictus XIV, loco citato, v. l6.ὶl2' Quoad famulos ut famulas, idem dicendum ac de puellis in monasterio degentibus. Ibidem. n. l T.
I scribitur jus paroelii iluoa i matrimonia.
I. Ad ipsum proprio jure portinet denuntiare matrimonia
a parochianis suis contrahenda. ExpreSSe enim a Proserio contrahentium purocho esse denuntiationes illas faciendas decrevit concilium Tridentinum sesS. 24, cap. l, de Res matrim.).u Nec eas possunt regulares publicare infra missarum sole- et mnia, ut censuit Saera Congregatio ... n l Barbosa, de Parocho, cum addit. Giraldi, cap. 2l, n. 16. II. Item ad ipsum pertinet benedictionem nuptialem impertiri : Statuitque benedictionem a proprio Imr ho steri; neque a quoquom, nisi ab ipso parocho, vel ordinario licentiam ad proedietam benedictionem taetendum alii sacerdoti eoncedi posse; quacumque consuetudine, etiam immemorabili, quae potius corruptela dicenda est, vel privilegio non obstante. Ouod si quis Imrochus v latius sacerdos, sive reguletris sive Mecularis sit, etiamsi id sibi eae privilegio vel immemorabili eo suetudine licere contendat, alterius parochis sponsos sine illorum parochi licentiu niti trimonio conjungere aut benedicere ausus fuerit, ipso jure tamdiu suspensus maneat, quamdiu ab ordinario ejus par hi, qui matrimonio in terrase debebat, seu a quo benedictio suscipienda erat, absolvatur. Trid. eoncilium, sem. 24, c. l. de Res motrim. III. Potest tamen parophus alium sacerdotem delegare. tum Diuitiam by Corale
484쪽
ad faciendas denuutiationes, tum ad assi Sleudum matrimonio tum ad impertiendam nuptialem benedictionem. IV. Per praedictum jus parochi, nequaquam excluditur jus Episcopi per seipsum, si velit, vel per alium a se deputatum sacerdotem, lacteudi denuntiationes, nuptialem benedicti item impertiundi, et matrimoniis ratistunt iam praestandi; sed a fortiori jus illud ad ordinarium dioecesis pertinet, cum sit purochus purochorum et curam lolius dioecesis habeat. Imo nec excluditur vicarius generalis Episcopi, ob ordinariam quam universaliter habet jurisdictionem : unde, et per Se potest. Si Sit sacerdos, matrimoniis valide assistere, et etiamsi nondum presbutera tui sit initiatusὶ ullum ad id deputare modo is sacerdos sit; prout in tractatu de Iudiciis ecclesiasticis. agendo de vicariis generalibus, proba i. Illuc quando xicarius generalis tu aliqua parochia vult per seipsum matri mouio assi Stentiam praestare, et nuptialem benedictionem impertiri, vel presbyterum uliquem ad id p standum deputat, nequit parochus obsistere, aut conqueri
quasi sibi injuria heret; cssulque in hoc casu parochi resistentia grave delictum, quod gra ibus poenis plecti posset.
Quam is autem ordinarius ejusque generalis vicarius possint per seipsos matrimonia peragere, regulariter tamen, et nisi adsit rationabilis causa, porrochis esse munus illud relinquendum, passi in ab auctoribus ad uotulum reperies. V. Ius non habet parochus ussistendi matrimoniis, nisi praemissis publicationibus, vel obiciatu ab Ordinario eas omit tela di facultate. Quam is autem gra iter peccet assistendo libere contructui matrimoniali omissis illis denuntiationibus, et uou obleuta ab Episcopo di Sponsalioue, validum tamen erit matrimonium, modo adsi ut simul duo testes. Dicimus assisteudo libere e fieri enim potest ut coulracturi cum duobus testibus ex inopinato parochum adeant, et coram eo, utSi invito, mutuum consensum emittant quo casu validum erit matrimonium; nec peccabit parochus, utpote coactu assistens: sed gravitor pPeca hii ut hoc modo contrahenteΝ. Distiirco by Corale
485쪽
VI. Ius proinde non habet parochus assistendi occultis matrimoniis quae matrimonia e scientias voeantur, nisi ad hoc ab Episcopo deputetur; siquidem ea matrimonia ideo occulta dicuntur, quod stant omissis denuntiationibus, licet coram requisito testium uum ero. Quando autem Episcopus, justa de causa, ejusmodi matrimonia permittit, et ipse, et parochus. sive alius quum depulat sacerdos, tenentur eas servare sor- mali lates, quas prdescripsit Benedictus XIV in sua constitutione Salis vobis i 7 novembris i 74l; quarum Summam vide a Giraldo expositam Addit . ad Barbosiam, de Paroe , c. 21. u. 29 . Atque ibidem vide casum, quo parocho licet, ad removendum seandalum , talia secreta matrimonia revelare. Item quoad proles ex iis matrimoniis ortas quid servandum sit, praescribit in citata constitutionc laudatus Pontifex. VII. Potest parochus tali de matrimoniis assistere, etsi uondum sit sacerdos, sed prima dumtaxat tonsura initiatus; prout decisum a Sacra congregatione Concilii, et a Clemente VIII confirmatum, vide apud Fagnanum in cn P. Pro terea b, de . Etute et quai. praeficiend. . u. 8j. VIII. Potest quidem, attenta sola uliditate, parochuSalium deputare sacerdotem ud praestandam matri mollio assustentiam. Alvero id eum licite non posse, ni Si legitima gravissimaque de causa impeditsts monet Benedictus XIV, in sua constitutione nimiam tirentiam, l8 maii 1743, I s. v Et quandou concessit alteri sacerdoti licentiam assistendi, ipse paroebusu tenetur adnotare in libro ad hoc consecto etiam istud ma- η trimonium. Cum enim spectet ad paroelium fidem facere u de matrimoniis suorum parochianorum, haec debent probari κ per hujusmodi librum : circa quod proinde si parochuS neu gligens fuerit. deficit in suo munere in re valde gravi, ideo η que mortaliter peccat. . Giraldi. Additamenta fui Barbosam, de Parocho, c. 2l, u. 62.
IX. Nequit paroe hus quidquam pro benedictione nuptiali
exigere. Si quid tamen sponte offeratur, potest legitime recipere . Atque illa spontanea oblutio ad Paroelium pertinet,
486쪽
tiamsi alium deputaverit ad impertiendam nuptialem benedictionem. Vide Barbosam, de Parocho, cum Addit. Giraldi, e. 2l, n. 99 et l03.3
I. Ad parochum pertinet jus extremam-unctionem parOchianis suis ministrandi; ita ut alii sacerdotes, etsi valide, licite tamen, extra craum necessitatis, illud ministrare nequeaut absque parochi vel Ordinarii licentia. Dicimus extra casum necessitatis : nam instante mortis perieulo, et absente parocho. posse a quolibet sacerdote ivgrotum sacro oleo inungi, pro certo tenendum est; quidquid in contrarium olim Senserint
nonnulli theologi. De quo vide Benedictum XIV, de Syn.
ctionem parochi subditis ministrareut absque ejus licentia. non tantum peccare ut gra iter, sed ut incurrerent excommunicationum Sedi Apostolicae reservatam, ut constat ex clementina I de Privilegiis. III. At ero licite possunt hoc Sacramentum mini Strare con- fratribus iam professis, quam novitiis, fratribusque oblatis sive donatis, necnon sumulis uetu inserviciatibus, et intra sepia monasterii degentibus. Unde possunt regulares oleum infirmorum apud su retiuere. Vide Barhosam, de Parocho, cum Additam. Giraldi, c. 22, n. 4, et c. 20, u. t 2. IV. Idem dicendum de administratione sanctissimi Sacramenti per modum viatici; utpote quur ad parochum eodem modo perlinet ac milii stratio extremae-unctionis. Et de hoc nulla est dissicultas. Vide illud decisum, etiam quoad Sucer- dolos et clericos infirmos . in causa Lugubina. t 2 martii et
487쪽
PARR QUARTA. 477 V. Etiam canonici cathedralis, viaticum et extremam-unctionem recipere debent a rectore parochiae in qua degunt et infirmi decumbunt. Id pluries decisum a Sacra Congregatione Concilii, vide apud Zamboni sparte t. verbo Parochus, it l, n. 4, 6, 7). Item vide prae salam causam Lugubinam, i 2 martiit 729 tomo 5 Thesauri resolutionum . Episcopo infirmo viaticum et extremam-unctionem ministrare non pertinet ad parochum; sed pluries a Sacra Congregalione Concilii decisum fuit servandum esse caeremoniale. Verbi gratia, in Faventina, 7 junii l760 in Thesauro resolutionum, tomo 29 , ad dubium um : In capitulo ejusque primo
dimitati eompetat jus administrandi Discopo myrotanti merumenta sanetissimae Eueharistia' et eaetrenu unetionis, seu potius an, et in quibus casibus idem jus competat paroeho sancti Terentii, in casu ' Responsum est nil um , servetur eaeremoniale. Porro
eaeremonialis dispositio est in hunc modum l. 2, c. 38, S 3
et 4ὶ : et Episcopus aegrotan S..., cum extremum diem suuma appropinquare cognoverit, primo peccata Sua consessario a diligentissime confiteatur; deinde tempore congruo sacruma petat 1iaticum; et antequam communicet, indutus rochetiou et stola, praesente sanctissimo Christi corpore, profiteatur u catholicam sdem, ex sormula ab Apostolica Sede praescripta, a quam assirmet se Semper inconcuMe et firmiter tenuisse et a credidisse, seque in ea Velle vivere, et mori cum Deo pla-a euerit. Τum majori qua poterit de otione et humilitate, a Sacrum sumat viaticum, quod illi deserat prima dignitas,u comitante capitulo et toto clero cathedralis ecclestiae, ina habitu ecclesiastico, et cum candeliis necensis. . . : moneatquea Episcopus sacristam seu curatum, ut eum tempus erit, exu tremae-unctionis Sacramentum Sibi administret et auimaeu commendationem laciat. n Quod nulla in contrarium praevalere debeat consuetudo, sic adnotat umboni stomo 2, vor Corremoniale Discoporum, nota 29ὶ : a Spectare ad primamu dignitatem ministrare sacramenta Episcopo decumbenti,u omnes conveniunt doctores; nequo Suffragari posse contra-Diuitiam by Corale
488쪽
47R TRACTATus Di PAROCHO. et riam consuetudinem, inspecta caeremonialis clausula, quae κ irritat contrarias consuetudines : ac etiam declaravit Sacra et Congregatio Bituum, in Gerundinensi, ii sobruarii l702; ubia quanquam allegaretur contraria consuetudo, servari in κ omnibus eae remoniale mandavit. n
Exponemus i ' quid de jure communi parochis quoad oblationes eompetat; 2' quomodo hodie in Gallia praerogativa illa
Ouid de jure eommuni compeias paroelio eirea oblationa
QV EsTlo l . - Ouid sint oblationes' - l' Oblationes lato Rensu vocantur res Omnes, sive mobiles, sive immobiles, qua intuitu religionis Deo osseruntur, ut, vel in usum Ecclesiae, vel in usum ipsius ministrorum cedant. 2' a Oblationum tres sunt species : prima dicitur donatio a rei inter vivos facta Deo ct Ecclesiae; seeunda dicitur donatio a causa mortis. quae sit pro animae redemptione; tertia dicitura usualis; et est illae quam laciunt fideles. dum offerunt ada altare, vel ad manum sacerdotis. s Barbosa. de Parocho, aP. 24, n. 3.)3' Restringi autem solet oblationum vocabulum ad illas res mobiles quae a fidelibus osseruntur, ad Ecclesiae vel ministrorum usum, tum ad altare intra missam, tum occasioue aliarum Sacrarum functionem, puta, pro benedictione nuptiarum, pro benedictione mulierum post partum, pro exequiis seu Sepulturis. et aliiq similibus. Et in hoc strictiori sensu vocabulum Diuitiam by Corale
489쪽
illud hie usurpamus : eo nempe sensu, qui solet gallice exprimi per vocem casuel. Et circa ejusmodi usuales oblationes quaerimus nunc quodnam jus parochis competat. Quanto 2 . - Ad quem pertineant oblationes, tum quoe jure debentur, quom qu e sponte osteruntur Z- i' Ad quaestionem illam sic respondet I curentus Forum beneficiale, parte t. q. 463, n. 2ὶ: et Oblationes utraeque de jure communi spectanta ad parochum, seu presbyterum ecclesiae rectorem. v In quo admittendo generali principio concordant doctores. Hinc attento jure communi dicendum ost, ad parochum pertinero, Wimo oblationes quae sunt in ecclesia parochiali intra celebrationem missae, etiamsi non ipse parochus, sed alius sacerdoseelobret; secundo item oblationes quae fiunt pro benedictione nuptiarum, pro sepulturis, pro benedictione mulierum post partum, aliisque functionibus sacris; etiamsi non ipse parochus, sed alter in oeclesia paroelii ali dictas functi nos peragat.
2' Quantumvis autem certum sit praelatum principium, seri potest ut, vi consuetudinis, aliter se res habeat. Nam posseeonsuetudinem quoad hoc contra dictum jus commune praeseribere, adnotant pariter doctores; et monent mullum in hac re attendendum locorum consuetudinibus legitimst y seriptis. 3' Si oblatio nullo titulo debeatur, et offero iis expresse di- eat se velle dare sacerdoti functionem sacram peragenti. ad hunc, non ad parochum, oblatio illa pertinebit.
QUAESTIO 3'. - Ad quemnam pertineant oblationes quin tiunt, tum alicui capyelloe vel imagini e etesiar parochialis, tum alicui oratorio extra ecclesiam parochialem, intra ambitum tamen par chim, Mistenti Per se, et nisi aliter constaret de mente
offerentis, ad parochum pertinerent. Vide Lo urentum, loco citato, n. 3.ὶ Sed regulariter loquendo, ejusmodi oblationes
non fiunt ut cedant in usum parochi, sed ad ornamentum imaginis, oratorii ve, aut cappellae. Et tunc in hunc finem omni no sunt adhibendae. Atuero. in hoc casu ad parochum per-Diuitiaco by Corale
490쪽
tinore administrationem ejusmodi oblationum, vide apud Leu-rentum loco cit. n. 8 , et Barbosam de Parocho, c. 24, u. 22ὶ .QUAEsTio 4'. - An oblationes eae justitia debeantur, ita ut
possit parochus eas eaesere Z - l ' a fid faciendas oblationesu parochiani neque divino neque humano ullo praecepto obli-u gantur. . Ita Murenius, in suo Foro benestetuli, parte t. q. 46l, adducens Lessii et Sua resti auctoritalem.) u Securea tenendum est, ait Barbosa de Parocho, c. 24, n. 9ὶ, oblati inu nem non deberi ex priPcepto, cum id in sacris canonibusu uusquam appareat. n Et haec sententia communiter recipitur, contra nonnullOS Veteres canoni stas, qui contrarium te
2' Per consuetudinem tamen potest induci obligatio certus ot determinatas ejusmodi oblationes lacion di. Quae quidem consuetudo, etsi initio voluntaria, si decursu temporis eas conditiones induerit, quae , im legis consuetudinibus tribuunt, poterit parochus dictus oblationes ex justitia exigere. Vide Barbosam, de Par ho, c. 24, n. 12. 30 Insuper Ox triplici titulo posse oblationes obligatoriaso adero tenent communiter doctores cum Sancto Thoma 2, 2, q. 86, a. i): nempe, a Primo, dum debentur per modum
a census, pensionis aut couventionis antea lactae cum occlesia. u Secundo, cum debentur ex testame uto, legato, donatione, u voto. Tertio, dum minister eccleSi de non habet congruentem
a sustentationem ; tenentur enim tunc parochiani nisi et ipsiu iam sint inopes et tenues, ut nequeant concurrere ad sua stentationem parochi) facere oblationes aliquas. M urenius, Forum beneficiale, parte t. q. 46 l. Qui TIO S'. - Ouomodo ad Episcopum pertineat determinare quaenam oblationes ea j titia existi possint 3 - 1' Ubi ex consuetudine non tenerentur sideles ullas oblationes facere . atque aliunde non deesset congrua cleri Sustentatio, non posset Ordinarius ejusmodi oblationes obligatorias ex justitia decor-nero. Sequitur ex principio Supra memorato, et communitera doctoribus admisso, nullam scilicet exstare neque divinam Diuitiaco by Corale