장음표시 사용
461쪽
PAI QUARTA. 45l probatione inclinarii. Ex quo vides Vieariorum nominationem
pertinere ad curatum, etiam quando non habet nisi curam actualem, remanente penses capitulum habituali cura. Resert Lam ni sparto 1, verbo Parochus, I 2. n. 12ὶ quomodo, condolontibus par hianis cujusdam parochiae, quod prae multitudine populi, unicus parochus praesto esse nequiret omnium spiritualibus necessitatibus, nisi medianto deputatione coadjutoris in animarum cura; u EpiScopus, neglecta a a parocho facta deputatione hujusmodi, coadjutorem sacer-
4 dotem Felicem de Christophoro depulavit. Ast depulationema hane firmam non habuit Sacra Congregatio ; ot ut ordina- a rius provideat ad formam concilii. Trirentina, deputationisu eoadjutoris, li januarii l7l6.ὶ n Ibi cxpresse agitur de assumendo adjutore ob numerositatem populi. Hunc adjutorem seu vicarium sibi assumpserat parochus. Episcopus vero, non obstant vicarii nominatione et deputatione a parocho facta,
alium ipse deputavit. At Sacra Congregatio hanc ab Episeopolaetain deputationem pro irrita habuit, et mandavit ut provideret ad formam concilii; id est, ut approbationem dumtaxat sibi vindicaret ; nominationem vero parocho relinqueret : id enim sex citatis Zambouii verbis aperto colligitur.
raris verbo Licurius parochiulis, v. 43J. p tquam varias enumeravit causas, ob quas in parochiis constitui possunt vicarii tomporales, et ultimo loco memora it casum Vacantis par ehide, sic subjungit : si Depulatio vicarii temporalis. Seu Qeo- a nomi clerici saecularis, in hoc ultimo casu vacationis ceu clesiae . spectat ad Episcopum, ita cujus dioecesi parochiau vacans sita est, seu ad eum qui potest instituere concumu sum .n Sed excepto hoc casu de quo in nostra thesi non agitur, cum disseramus dumtaxat de vicariis qui adjuvant parochos , laudatus auctor caeterorum vicariorum nominationem attribuit, non Episcopo, Sed ipsi met rectori parochiae, Sive re-etor ille sit speeularis, sive ecclesia parochialis sit regularis. vel regularibus subjecta: a Nominatio, inquit, aliorum vicari. Disiligod by Corale
462쪽
452 TRACTATUS DE PAROCHO.u rum temporalium, ad nutum amovi bilium, spectat ad recto-u rem principalem, seu Praelatum monasterii cui beneficium . est unitum. Et Episcopus solum debet ipsum approbare, acu licentiam administrandi sacramenta ei concedere, Si perii examen vel aliunde Sibi constet esse idoneum; nec ulla aliau requiritur collatio aut institutio . . . Vicarius temporalis nomi- ιι natus a Superioribus re utaribus, et a rectoribus principa-α libus, potest ab ipsis ad libitum removeri : non autem ab Episcopo, nisi ex causa legitima et approbata, propter quamu etiamsi perpetuus essetὶ privari pomet. nConsonat Fagnanus, in castut Consultationibus, de Clerico aegrotante, n. l.3 a Quamquam enim authoritas instituendiu vicarios perpetuos in benesciis sit penes Episcopum ut ea -κ pito Eae frequentibus, de Institutionibus , curati tamen etu vicarii perpetui utique vicarios temporales, absque Episcopi u licentia, sibi aSsumere possunt, dummodo sint noli, et de . promotione eorum constet ut notatur in capite Adbicimus,u i 6, q. l : ad idem caput Mulier, 23 distinct. : ad hoc conti cilium Tridentilium, capite 4 sessionis 2 l); dummodo tamenu Statutum synodale, vel pro inciale non impediat capiteu Illud, et capite Nihil, 7, q. l). Hodie tamen approbari deii boni ab Ordinario sui in concilio Tridentino, capite i ses-u sionis 23, I Eadem omnino; et capite ii, versus A re ibi aliqui. v sessionis 25, de Regularibusὶ , et ab ipso Ordinario deputariu debent in casu capitis T sessionis I, et capitis si sessio-
Perpendamus tantisper haec Fagnani verba. l' Persuasum ei omnino fuit posse vicarioS temporales assumi a parochis imo et a vicariiS perpetuis; idque absque Episcopi lieentia. 2' Putavit id recte colligi, tum ex aliis juris textibus, tum praecipue ex capite 4 Sessionis 2I Τridentini concilii; ac proinde ex supra citatis verbis, cogant parochos tot sacerdotes sibi adjungere, etc. : citat enim in probationem hoc caput 4 sessionis 2 l, in quo praecise agitur de xicariis, ob populi multitudinem, cui Solus parochus Providere nequit, constituendis. Diqiitreo by Corale
463쪽
3' Supponit olini ante Tridentinam synodum Decessariam non suisse, quoad ejusmodi vicarios, Episcopi approbationem; sed fuisse satis quod noti essetit parocho eos nSSumenti, et de eorum ordinatione constaret : addit aulum, post I ridentinum eoncilium omnino necessariam esse dictam ab Ordinario approbationem. 4' Quoad duas vicariorum species dicit, eos esse deputandos ab ipso Episcopo : nempe quoad vicarios de quibus agitur sessionis T capite T. et sessionis 2l capito 6 Τridentinae synodi. Porro in capite T sessionis T agitur de vicariis curatis parochiarum alicui capitulo vel monasterio annexarum; Penes quos nempe residet tota actualis cura. In capite vero si fossionis 2l agitur de vicariis seu coadjutoribus. qui dantur parocho ob illius inscitiam. 5' Cum uocessitatem hujus deputationis restringat ad duos illos casus, quoad alios vicarios temporales aperto Supponit, posse eos a Parochis. non tantum cligi et assumi, sed et deputari; necessariamque esse tantum ex parto Episeopi approbation m. 6' Dictum jus parochorum suos B Ssumendi temporales vicarios sic limitat :dummodo tamen statutum synodale vel provinciale non impediatoot hanc limitationem fundat capitibus l5 ot is quaestionis leausae T. Vorum in his textibus Toletani Patres statuunt dumtaxat ut sacrificium missae, quando celehrans viribus destituitur, per alium sacerdotem perficiatur : quod ad praesentem quaestionem nihil facit. Nec mihi videtur limitatio haec concordare posse cum citato capite 4 sessionis 2 l. Nam, ex dictis textus ille parochis tribuit jus vicarios suos sibi assumendi. Quod autem lege universali Ecclesiae statutum suit, tolli nequit per synodalia aut provincialia etiam statuta.
Duatenus vicarii pumeborum adjutores amoveri possi ut a paroehis. et quid iuris hodio in Gallia quotui nominationem et amotionem fremissi et .
464쪽
sceptationem de vicariis parochiarum et cappellanis; in qna expenditur quaestio, via et quatenus eorum remotio pertineat. sive ad parochum, Sive ad Episcopum; et nn parochus eos removere possit sine cauSa ab Episcopo approbata. Atque
ibidem capite l, I b) statum praesentem ecclesiarum Galliae
perpendendo, concluditur, tum nominationem quam remotionem vicariorum hodie in ea regione ad Episeopos . non ad parochos. pertinere.
IUS PAROCHI. QUOAD BAPTISMATA.
1' Certum est ad parochum regulariter pertinere lus solemniter haptigandi parochia nos suos; ita ut praerogativa haec inter jura parochialia numeretur. Vide Barbosam. de D eio paroehi, c. I 8.)Dicimus restulariter; quia titulo privilegii vel longaevae consuetudinis posset cathedrali pertinere jus baptiZandi pueros aliarum parochiarum civitatis, vol etiam dioecesis. qui ad illam deserre Dinr. Secluso emo hoc eBSu. 2' Τenentur parochiani pueros suos bapti Zaud ud parochiam suam deserre; et peccant gravitor si in ulla purochia baptismum seri procurent absque licentia sui parochi. u Adeo certum est quemcumque bapti Eandum esse in Ec-u clesia cui subest, si habet fontem baptismalem. ut id etiam a locum habeat quando baptirandi sunt ad fidem conversi; qui ex decreto Congregationis Concilii 22 septembris l687, u et 2 l labruarii, ac 28 augusti 1680, in Ampolitana, juris basi ptizandi baptigari debent. non a parocho Metropoli lanae .u sed a parochis parochiarum, lulra quarum limites degunt. . Giraldi. Idditamenta ad Barbosum, de Parocho, cap. l8, n. 7. 3' Item si absque licentia proprii parochi ulter sacerdos
465쪽
et incurrit censuras latas contra usurpantes jura aliarum ecclesiarum. Vide Giraldi. Additamenta ad Barbosam, de Parocto, ap. 18, n. ll.
3UA PAROCHI QUOA , SACRAMENTUM POENITENTIAE.
I. Parochus xi ossicii ordinarium sori interni jurisdictionem
habet in sua parochia; u et censetur quoad hoc a lege appro-n batus, absque alia desuper sibi facienda per ordinariumst licentia, ut colligitur ex concilio Tridentino, sessione 23. a de Reformatione, capite l5, ibi, nisi aut pomehiale benef-κ cium, etc. n Barh a. de Parocho, cum ridditum. Giraldi, c. 19, n. l. II. Quamvis ordinariam jurisdictionem suam habeat parochus a lege, eam tamen habet dependentem ab Ordinario, quoad culparum reservationem. III. a Ut notat Cardinalis de Lugo de Sacrumento poenitentiae, a disp. 20, Scel. 3, n. ll , quamvis Episcopus possit jurisdiu et ionem absolvendi, quam aliis sacerdotibus dologat, omninore pro libito limitare, ut ad paucisSimas causas restringere, . tanta tamen potestate non politur quoad paroch0S, quorum v jurisdictio, etsi ab Episcopo pendeat eique Subjaeeat, non si est tamen delegata, sed ordinaria ; nec potest sine legitima π cauSa, aut Proreus auferri, aut adeo imminui, ut sere inanisu remaneat. v BenediciuS XIV, n. disc., libri 5, c. 4. n. 3.
IV. Iurisdictio sori paenitentialis quam habet parochus vi o Lficii sui, non est quoad totam dioecesim , sed dumtaxat quoad civitatem vel oppidum ubi sita est parochia. Ita doctores communiter Vide Barbosam, de Par ho, cum Additamentis Gi-raldi, cap. 19, n. 3 . Quod et a Sacra Congregatione Concilii declaratum reseri, ibido in Giraldi, in hunc modum : n I tu
466쪽
st quidem decisum fuit a Sacra Congre alione concilii sin Leo.
et diensi, mense augusto 1600, ad secundum dubium. ut libro sit decretorum, pag. T). Ideoque, Stante hoc decreto, ad remo- c vendas omnes dissicultates, expediret ut quilibet Episcopus et expreSse lacullatem daret omnibus parochis audiendi con- et fessionem in tota dioecesi. nV. u Potest tamen, ait Giraldi loco citato, parochus in et propria Dcclesia abSol Vere parochia nos alterius parochiae.
u absque alia licentia, ut declara it laudata Congregatio in η Vilnensi. 25 junii lG39, libro lsi decretorum, pag. 2l3,
u ad 5 . nVI. Ad dubium. κ An curati unius dioecesis, vocati a parochisu alienae dioecesis, possint in illa audire consessiones, tam et suorum Subditorum, quam alienorum, absque licentia Epi-n scopi loci, o Sacra Congrcgatio Concilii rescripsit rmutive quoad subditos, negative quoad reliquos in Posmaniensi. 3 decembris i 707, in Thesauro resolutionum, tomo 9, p. 14 l). VII. Ad dubium. v An sacerdotes approbati ad consessionesu audiendas in una dioee si, vocati a parochis alterius disp-u cesis, possint in ista audire confessiones quorumlibet absque u approbatione Episcopi loci, n Sacra Congregalio, in citata cauru respondit, negative. Has binas responsiones refert Gi-raldi Additamenta ad Barbosam, de Parocho, c. l9, n. 3ὶ.
VIII. Quod diximus de restrictione jurisdictionis parochi ad
locum ubi curam exercendam habet, intelligitur, non quoad parochianos Suos, sed quoad caeteros ipsi non subditos; nam
ut ait Barbosa, et tenent doctores unanimiter, a suorum cona sessiones potest etiam in aliena dioecesi. et ubique locorum et audire. n Barbosa, de Par ho, cum 4dditamentis Giraldi. cap. I9, n. 5.) Atque id sequitur ex decisione Sacrae Congregationis Concilii, modo relata, sub numero G. IX. Parocho non competit potestas dispensandi in votis; quia caret juriisdictione fori externi, quae ad hoc necessaria est. Vido Additam nin Giruidi ad Barbosam Parocho, EB p. 19, n 10. JDisitired by Corale
467쪽
X. An jus habeat parochus ut parochiani, tempore Paschalis aut instante mortis periculo, sibi sacramentalem faciant consumtonem, nec possint aliis sacerdotibus, nisi de ipsius licentia, consessionem illam sacere Respondendum negative. Quam conclusionem peremptoriis auctoritatibus f rmalam habes apud Benedictum XIV n. dioee., lib. 7, cap. 64, N. 2 et seq.). Nec contrarium recentioribus temporibus sustinuerunt, nisi malesanae doctrinae auctores, veluti Launoy, Iuenin, Van-ΕSpeu, et horum similes. Et notandum ne auctoritate quidem Episcopi posse hanc imponi fidelibus obligationem; prout etiam concludit laudatus Benedictus XIV loco citato, D. 6). Possunt ergo fideles, etiam in paschate, atque etiam in mortis articulo, cui voluerint cxapprobatis presbyteris, sive regularibus, Sive specularibus. consessionem sacramentalem facere, absque ulla parochi licentia. Begulares tamen qui infirmorum consemiones audierunt. debent parochum de hoc certiorem sacere; prout Statutum reperitur in constitutione Suprema li cal. junii l670ὶ Clementis X. Addit autem laudatus pontifex, suspeere, ut te lioratio hujusmodi flat saltem per scripturam. apud ipsum infirmum relinquendam.
XI. Λn jus habeat parochus exigundi a par hianis, dum Eucharistiam in paschate petunt, altestationem de lacta saeramentuli consessione alicui approbato sacerdoti - Equidem generaliter decreverat sanctus Carolus Borro minuS, ne Parochi sacram Eucharistiam in paschate administrarent, nisi confessis sibi, aut alicui eae confessariis approbatis, de qua confessione fidem seriptam ferant apud Benedictum XIV, institutione 45, n. 15 . Λbstrahendo autem ab ejusmodi statutis dioecesanis, quoad dic ceses nempe ubi nihil hac de re prie scripsit Ordinarius, dicendum non posse Parochum attestationem ejusmodi generaliter ab omnibus exigere, sed dumtaxat ab eis, quos merito et ex gravibus rationibus suspicatur ad expiationis sacramentum non acceSSiSSe, quam vi S contrarium asserant. De quo vide. citato loco, Benedictum XIV; qui Diqiitreo by Corale
468쪽
plene in hoc adhaeret noncalio, in hune modum quaestionem solventi: a Certum est parochum posse denegare in praehatea communionem non exhibenti schedulam consessionis, quotiesu prudenter credi non poSSit alicui assereliti, se consessumae esse : nam tunc, cum parochianus fidem nou mereatur 6 bene parochus abstinet se ab administranda iidem commu-
In tradenda autem dicta attestatione, sciat consessarius communiorem doctorum sententiam esse, quam et laudatus Benedictus XIV amplectitur, de confessione dumtaxat, non nutem de absolutione, mentionem cMe faciendam : a Testimon nium nempe de peracta consessione tribuendum sine ullau absolutionis me utione; si praesertim consessarius idem te- et stimonium aliis concesserit; vel cognitum aliis perspectum-u que suerit ad sacrum poenitentiae: tribunal cum hominem,u de quo Sermo est, acceSSi Me. Nam si alius de consessione et Solum peracta, alius vero de accepta pariter absolutioneu testimonium accipiat, suspicandi locus praebetur, et Sigil-u lum confessionis aliquo pacto tolutur. η Benedictus XIV, institutione 4b, n. 10.)XII. Nequit parochus ad consessiones audiendas vel praedicandum divitium verbum, sibi in adjutorem assumero ullum sacerdotem, qui non sit ab Episcopo quoad hoc approbatus. Nam pro consessionibus tum licite, tum etiam valide audiendis omnino necessaria est approbatio Episcopi, ut constat ex capite i 5 sessionis 23 Tridens inde synodi; et pariter ut qui S etiam a parocho invitatus, licite valeat praedicare, debet licentiam oblinere ab Ordinario, ut constat ex capite 2 sessionis briusdem Tridentinae Arnodi. Unde prorsus derelinquenda est
opinio quorumdam eationi Slarum , qui olim contrarium tenebant, prout Barbosa in Suo tractatu de Parocho. c. 19. n. 38 . Diqii tred by Gorale
469쪽
IURA PAROCHI QUOAD SACRANE TU Μ EUCHAB ISTI .
I. Tunentur parochia ui coinui unionem paschalem sacere in ecclesia parochiali. II. Bejicienda est nonnullorum sententia, qui olim tenebant,
posse liuic priecepto satisfieri in ecclesia cathedrali a par hinnis aliarum parce clarum. Vide id probatum pluribus decisi nibus apud Giraldi Oilumenta ad Barbosum, de Parocho. cap. 20, D. 12ὶ, ut apud Benedictum XIV institutione 18, et
ΙΙΙ. Ab hac lege excipiuntur laici degentes intra domos regularium, et actu ipsis inservientes; prout sic decisum a Sacra Congregatione Coue illi refert Giraldi Additamentis ud nos-, de Parocho, cap. 20, D. 12 : u An laicis, qui intran claustra regularium habitant, ut illis actu Serviunt, possintu regulares sacrameu tum Euchari Stide, et tempore paschae, acii extremae-uuctionis ministrare, nucuou in eorum ecclesiis' eisdem laicis sepulturam dare Sacra Congregatio Subu me usu junii l 587 rescripsit, posse; ut libro 4 lecrelorum n pagina 267. v IV. Contrarium dicendum de iis, qui apud regulareS morantur, tauquam hospites vide probatum a Giraldo, Ioeo citato . Potest nempe parochus exigere, ut paschalem communionem in parochiali ecclesia recipi aut . V. Impedire nequit parochus, quin parochiae suae sidet caeteras prieter paschalem comm uuiones, tu quibuslibet eoclesiis et cappellis publicis faciant. VI. Hi uc possuut regu lares personis saecularibus Sacrum eommunionem in suis ecclesiis distribuere, etiam toto tempore paschali id est a dominica Palinurum, ad dotauicem in Albi , excepto solo Puschatis die; quod vide pluribus Sacra
470쪽
Congregationis Concilii decisionibus firmatum, apud Benedictum XIV de Syn. dioee., l. 7, e. 42, 11. 33. Die autem Paschatis nequeunt sacram Eucharistiam porrigere, etiam iis qui jam in sua parochia Paschalis communionis praecepto satiω sacere. Id pariter decisum reperies apud laudatum Benedictum XIV, citato loco. VII. In oratoriis vero privatis, nec parochus, nec quilibet alius celebrans sacram synaxim praebere potest sine licentia Episcopi, quamvis ex indulto Apostolico in iis oratoriis possit missa celebrari; ut declaravit Benedictus XIV in citata ency-
raldum, citato loco . VII. An jus habeat parochus suos parochianos cogendi ad
audiendam missam in parochia - Respondendum DPgative. Dicendum nempe, olim revera de jure communi adstricios fuisse fideles ad interessendum saero in suis quique parochiis. Postea vero huic obligationi derogatum fuisse contraria consuetudine. Τum ut Oxpresse variis summorum pontificum constitutionibus. Ita ut hodie certum sit, posse fideles praecepto missam audiendi satisfacere in quacumque ecclesia, modo
tamen non sit cappella privatu, scu Oratorium privatum.
Imo nequit hodie Episeopus praecipere suis subditis, ut se sistant missae parochiali; nequit enim delere consuetudin m in toto orbe vigentem, utpote quae juris communis naturam induit. Haec probata vide apud Benedictum XIV de Syn. dia c. . lib. 7, c. 64, a n. 7 ad li , qui rem totam eximie discutit. et ad modo expositam conclusionem deducit. VIII. An possit parochus cxigere, ut parochiani ad verbum Dei audiendum parochiam adeant Respondendum negative. Quae sententia, jam recepta generaliter, quo sundamentonitatur, et quomodo respondoatur Tridentino decreto in quo
dicitur teneri unumquemque parochim sum interesse, ubi commode