장음표시 사용
451쪽
DE IPSORUM JURIBUS ET PnAEROGATI L . Dicemus i ' de distilictione inter jura parochialia, functiones parochiales, et functiones mere sacerdotales; 2' de jure parochorum nominandi et amovendi vicarios seu adjutores suos; 3' de jure parochi quoad baptismata; 4' quoad sacramentum poenitentiae ; b' quoad sacramentum Eucharistiae: 6' an et quatenus possit par hus binas missas eodem die celebrare ; γ' de jure parochi quoad matrimonia; 8' quoad viaticum et extremam-unctionem; θ' quoad oblationes; 10' quoad funeralia; li' quaenam sint functiones parochiales, id est. quae nonnisi a parocho, aut de ipsius licentia peragi possunt: 12' de jure parochorum quoad stoliae delationum ; i 3' quoad benedictionem solemnem per verba sit nomen Domini benedietum; 14' de potestate parochi dispensandi a jejunio, abstinentia, et a praecepto servilia opera diebus festis prohibente; i5' de jure parochorum quoud confraternitates; lsi' quoad
452쪽
DE DISTINCTIONE INTER IDRA PAROCHIALIA, FUNCTIONEA PAROCHIALES, ET FUNCTlONES MERE SACERDOTALES.
Nulla sero materia lot litibus et dubiis ortum dedit, quam ea. de qua nunc nobis agendum, jura et munia parochorum propria respiciens. In ea vero excutienda constans fuit doctorum praxis, ut luter jura par hiulia et funetiones parochiales distinctionem instituerent; quamvis potuissent ejusmodi sunctiones sub jurium parochialium denominatione comprehendere, cum et ipsae jus aliquod parochorum constituant. Cum autem distinctioni huic Romanae congregationes, in suis hac dere edendis variis decretis et deela rationibus, sese accommodaverint ut infra patebit , ad eam omnino est nitendendum. Unde hic praemittendum duximus, quid per jura parochialia et per functiones parochiales, quatenus haee duo inter se contradistinguuntur, intelligi soleat.
Quid strieliori sensu per jura paroedialia intelligatur.
Solent doctores ea potissimum quae parocho utilitatem adferunt, non autem quamdam dumtaxat prae emincutiam seu honorem, jurium par hiatium nomine, strictiore veluti sensu complecti. Quorum jurium catalogum olim contexit Abbas Panormitanus de Par hiis , n. 2ὶ, in nonnullis hodie deficientem, ob mutatum postea commune jus. Caeteri autem recentiores canonistae in conficienda ejusmodi jurium par chialium enumeratione concordant. Inter quos Sic Murenius :α Ius par hiale consistit in pluribus : nimirum in obliga-u tione parochianorum recipiendi in Ecclesia parochiali sau cramentum Eucharistiae in paschate; aliaque sacramenta Disiligod by Corale
453쪽
PARS QUARTA. 443 r eonferenda moribundis, puta, eucharistiam pro vialieo, et
κ extremam-unctionem I in jure funerandi et sepuItum; in α jure pereipiendi oblationes, et decimandi s Forum bene Deiate, parte l, q. 440 . Vide etiam Cardinalem de Lum
Par his, discursu 3l, D. 8 .Etsi autem communiter recepta sit haec jurium paroclitalium enumeratio, non tamen pro completa habenda videtur. Sunt enim alia parochorum jura, quae parochialibus functionibus minus apte adscriberentur; verbi gratia, jus administrandi temporalia ecclesiae suae bona, interessendi dioece-
0vid per pa-hiales functiones seu parochialia munia soleat intelligi.
u Praeter jura parochialia , quae cum utilitate parochorum et plerumque conjunguntur, et de quibus canonum interpre- η tes frequenter verba faciunt, munia quoque parochialia r et censentur; quae ita dicta sunt, eo quod ad parochos reipsa κ pertineant, aut illis saltem conveniant, vel ob naturam mu-κ nerum, quae eum juribus parochialibus omnino copulantur.
v vel ob dignitatem et conjunctionem quam habent parochi et cum pastorali ossicio, cujus causa parochus vices Episcopio gerit et exhibet. . Cardinalis Colloredus, apud Benedictum XIV, institutione 105, n. 9 l. in a Iura vero quae honoria sica sunt et pMeminentialia, et quae Vere et proprie ver g santur eirca iunctiones ecelesiasticas, improprio dietas κ iunctiones parochiales, distinguuntur a juribus parochial, a bus; et ea sunt quae in earum exercitio prae se feruntu quandam honoriscentiam et preeminentiam n apud Benedictum XIV, loco citato. n. 103). Musmodi parochiales fumctiones enumerat Barbosa in suo traetatu de Oscio parocti eapite l2. Sed cum has de re varia, atque inter Se pugnantia.
non tantum eanonislae scripserint, sed et eongregationes B Diuiti do by Corale
454쪽
manae olim declaraverint, ad determinandum quieuam sun-etiones privative ad parochos pertineant, standum praecipue sest decreto generali Sacrae Congregationis Bituum diei lo de-eembris l703, quod ad tollendas sejusmodi contrarietates summa cura confectum est, et a Sede Apostolica confirmatum De qua parochialium functionum recta enumeratione tractamus iusta. Hic vero voluimus dumtaxat lectorem praemonere.
quid per jura parochialia , et quid lier functiones parochiales
solearit doctores intelligere. Cieterum eas functiones quae ab aliis etiam presb) teris, absque parochi assenSui peragi poS-
sunt, mere sacerdotales , Oeabimus, ud distinctionem earum
quae Solis parochis competunt. In sequentibus porro capitibus, singula parochialia lura perlustrabimus. Tum ad functiones etiam parochiales gradum faciemus, atque enodandiae huic intricatissimae juris sacri quaestioni ad laborabimuR.
Gravissimam illam quaestionem expediemus hoc ordine :l' parochorum coadjutores seu cooperatores in duplicem classem distinguemus. 2' Probabimus ad Episcopum Spectare nominationem seu deputationem coadjutorum proprie dictorum; id est, qui parocho adjunguntur ex causa iusirmitatis aut inscitiae. 3' Nominationem vero coadjutorum improprio dictorum qui nempe constituuntur ex causa numerosioris populi, quique in Gallia , ocari solent vicariis puri inere ad ipsummet parochum, non ad Episcopum. 4' Vicarios tamen ηparocho sibi electos, esse ab Episcopo approbandos. 5' Expendemus quomodo uorumdem vicariorum amotio ad parochum Pertineat, et quomodo ad Episcopum. 6' Nonnulla adnota hi Diqii tred by Corale
455쪽
inus de hodierua Galliarum praxi quoad Ρjusmodi vicarios seu adjutores parochorum.
Di ii nauendi sunt duplieis speeisei eoadjutoros paroelioritin
I. Ea vox coudjutor in jure atque apud canonistas passim currit duplici sensu relative ad parochos usurpata. Primo nempe, et quidem stricte sensu, quando agitur de illo coopp-ratore, qui parocho datur, eo quod is, sive ob aliquam perenuem animi aut corporis infirmitatem. Sive ob necessariae scientiae desectum, reperitur inhabilis ad gerendam convenienter
unimarum curam. Hoc sensu, vorbi gratia, capite de Reetoribus ta, tituli G. libri 3 decretalium . de parochis lepra laborantibus dicitur : eis dandus est coadjutor, qui curtim habent animarum, et de facultatibus eeelesia' ad sustentationem suum
congruum reeipiat portionem. Et goneratim quando ob senium, aliam ve perennem animi aut corporis infirmital m datur parocho auxiliator, qui in administratione curae suppleat, hie coadjutoris nomino solset a doctoribus designari. Item ob causam imperitiae ejusmodi rea butores si e vicarios ab Episcopo dari posse parochis, decrevit Τridunt in a synodus boss. 2l, cap. 6 . eundo hoe etiam eon lutorum voca hulo frequenter utuntur canonistae ad designandos eos Sacerdotes, qui deputantur ad auxiliandum parocho, non ex eo quod is infirmus sit aut inhabilis, sed quod ita numerosus sit populus, ut solus parochus ministraudis sacramentis sufficere nequeat. Haec Vero po8lerior coadjutorum classis valde dissert a priori, quoad effectus juris, ut mox dicemus. Imo coadjulorum denominatio priori classi censetur propria; nec ad posteriorem extenditur nisi largo quodam Sensu. Illuc saepe etiam hujus posterioris classis auxilia lorus, Vocantur Pnrochorum vicurii: quae denominatio in Gallia praesertim generaliter obtinet. Item ut aliis pussim nominibus nuncupantur. Verbi gratia, cappellanorum, Diqiligeti by Corale
456쪽
quando simul de aliqua cappellania sunt provisi; auxiliatorum, adjutorum : et Parisiis, non a multo tempore, vocabantur sacerdotes administratores, ex praecipuo nempe eorum officio,
parochum adjuvandi eique supplendi in sacramentorum administratione. Quae ultima denominalio satis congruit modo loquendi Τrident inde Unodi, dum seM. 21, cap. 4) decernit uta Episcopi, in omnibus ecclesiis parochialibus, in quibus po-
a pulus ita numerosus sit, ut unus rector non possit susscere sa-κ cramentis administrandis et cultui divino peragendo, cogantu rectores sibi tot sacerdotes ad hoc munus adjungere, quotu sussiciant ad saeramenta Ghibenda, et cultum divinum celea brandum. nII. Nobis sub praesenti capite agendum est, non de coadjutoribus stricto sumptis de quibus disseruimus supra, parte 3, sectione 5 , sed de altera sacerdotum parochis auxiliantium classe ; quos, ad vitandam omnem ambiguitatem ct coususiouem, Solo vicariorum seu adjutorum vocabulo designabimus. Et de his expendenda venit, inter alias, gravis quaestio, ad quem pertineat eorum nominatio atque remotio; an scilicet ad p rochum, an ad Episcopum.
Ad parothum pertineι adjutores vicarios suos sibi Migere et nominare. quamvis eorum approbatio spectet ad Episcopum.
It enotanda. - i' Priecipuus juris textus quo fundatur jusillud parochorum est caput 4 sessionis 2I Τridentini eoncilii. in quo sic decernitur : a Episcopi, etiam tanquam Apostolicaeu Sed is delegali, in omnibus ecclesiis parochialibus vel bapti-a smalibus, in quibus populus ita numerosus sit, ut unus re-a ctor non possit Suffcere eccleSiasticis Sacramentis ministranii eis, et cultui divino peragendo, cogant rectores, vel alios adu quos pertinet, sibi tot sacerdotes ad hoc munus adjungere; a quot sussiciant ad sacramenta exhibenda, et cultum divinum a celebrandum. . Duiliaco by Corale
457쪽
2' Anetor quidam Gallieus, nomine Comne in suo libro Defense des holis des eisques, tomo 2, pagina 4 i , edit. Parisiis i 768), ejusmodi vicariorum nominationem gnaviter e natus est Episeopis vindicare. Ad quem scopum . primo singit d trinam contrariam fuisse Iansenistis veluti propriam. Excepto scilicet canouista Giberi, solos memorat jansenisticae Melae scriptores, et praesertim Va -Εspenium, qui eam propugnaverint : pontificia autem documenta, nee non Sacrae Co gregationis Concilii declarationes, et catholicorum doctornm sententiam, quae doctrinam illam et communem probant, et certam ut mox videbimusὶ faciunt, alto silentio praetermittit. Meundo, multa congerit, quae adeo palam extra quaestionem vagantur, ut mirationem moveat haee ab eo fidenter tanquam peremptorias probationes asserri. Adducit, Verbi gratia, nomnullorum provincialium conciliorum statuta, quibus prohibentur par hi sibi vicarios constituere, nisi idoneos et ab Episeopo approbatos: de cujus approbationis neressitate nulla est dissicultas. Item quibus Episcopo tribuitur potestas dandi malis. torem paroelio ob inscitiae causam; quod pariter a nullo in quaestionem vocatur, cum id expresse decreverit TridentinasJ nodus sessione 2 i, capite 6. Item quibus probatur, vicarium, a quo vaeante par hia, Seu absente ad notabile tempus p melioj principaliter exercenda est animarum cura, esse ab Episcopo deputandum : de qua vicariorum specie nullatenus agitur ; cum quaestio sit dumtaxat de vicariis, parocho res, denii, valido, et susscienter perito, auxilium praestantibus ob ingentem populi numerum. Tertio textum Τridentinum ita interpretatur, ut verba haec sibi adjungere sacerdotes idem sononiae eis neeessaria ad vitae sustentationem suppeditare : a Le cona cile de Hente n'a vo ulu dire aut re cliose, Sinon que les Eusea ques pourroni contra indre ious ceux qui solit aliasi chargsso des paroisses, de pourvoir li la subsistance des pro res noee Mi Pes... v l o citato, pag. 432ὶ.3' Verum cst Iansenistas scriptorcs jus illud parochorum vicarios suos nominandi propugnasse; sed cum in hoc Roma-Di0jitreo by Corale
458쪽
nis Pontificibus, Sacrae Congregationis Concilii declarationibus, et communi doctorum catholicorum Sententiae consonent. non est cur ideo doctrina luee rejicienda videatur. Illam nos probabimus, non ex impuro Giberti, Van-Εspenii, aliorumve id genus scriptorum fonte; absit : sed ex auctoritatibus, qua apud catholicum quemque vim habere, et summa cum Veneratione recipi mereantur. Quibus ΡΠD nolat i s. proposita thesisPROBATUR I. - ipso Tridentino leatu. - Dum scilicet decernunt Tridenti ui Patres, ut Episcopi parochos cogant sibi vicarios a lungere, aperte et aequivalenter nominationem hanc parochis ipsis tribuunt. Si cuim debuisset nominatio haec ab Episcopis fieri, non usi suissent hae sormula. cogunt par hos si adjungere vicarius; bene vero hac altera, parochis Dicari adjungunt. Imo si xicarius nominetur ab Episcopo, ut sola Episcopi auctoritate deputetur et tu parochia constituatur, jam non potest emi parochuS ud adjungendum si hi hunc , icarium ;siquidum ex ipsa Episeopi nominatione et depulatione jam est udbunetus et constitutus. Ut proinde dicundum sit, vel Τriden linos Patres absurda ut ridicula sormula usos suisse quod proseclo dicero ucsas est , vel udjunctionem vicariorum, Seu quod idem est, eorum oluctionem et Dominationum, ad parOchos ipsos perliuere. Quod tamen nou impedit, quin debeaut . ut dicetur infra, ejusmodi , icarii a parochis assumpti, approbationum ab Episcopo prius oblinere, quam ossicium suum exercere valeant. Sed etiamsi non foret adeo apertus et obvius hic triden liuorum verborum sensus, indubitatum cum
fecissent sequentes auctoritates. Nempe, Ppou Tun II. - constitutionibus APOSTOLICl MUNERIS Innmeentii XIII, et idi supnRMO Benedicti XIII. - Dicta Innocen-
iii XIII constitutio, Sit, sic habet : κ Quolios itaque in aliisu parochiulibus occleSiis, quie, ut praesertur, unitae non Sint . . oportuerit ex aliqua justa cauSa provideri per coadjutores a purochorum, aut per VicarioS temporarios; curae erit Epseu scopis, pro data sibi a Tridentina Synodo potestate, partem Diqiitreo by Corale
459쪽
PARS QUARTA. 449u fructuum praedictis coadjutoribus aut vicariis assignandamu determinare. . . Ouod si par hi ab Episeopis moniti, congruo u iisdem termino praestino, coalutores, sive vicarios temporarios. si quoties opus fuerit, assumere neglexerint, poterunt ipsi Epi-α sevi eos, quos huic muneri idoneos cenSuerint, auctoritateu propria deputare, cum assignatione ante die lae portionis fru-u ctuum. Et nihilominus, ubi etiam p dicti coadjutores aut si vicarii temporales a parochis nominali vel assumpti fuerint. st eorum de idonei tale Episcopis constare per examen debeat. v antequam ad exercitium admittantur; nec Satis sit, quodu ad consessiones audiendas antea suerint approbati, nisi aliisu etiam qualitatibus, ad curam animarum recte exercendamu opportunis, praedili noscantur. Quibus Si careant, nec paro-vi chi deinde intra alium similem terminum, ab Episcopis proeβ-u stendum, ullos vere idoneos nominaverint, tune pariter ad ipsos iscosos libere spectet deputatio, cum dicta congruae asSi-u gnatione. . . Verum quia non Salis animarum cum et neu cessitatibus quandoque consultum est per hoc, quod adu obeunda parochialia munia alii sacerdotes parochis adjunu gantur, sed majora remedia adhiberi oportet ..., etc. n Ibi transit Pontifex ad casum, quo dismembranda est parochia.)Ιu his Innocontii XIII verbis habes luce meridiana clarius declarata sequentia : l' Quando parochis adjungi vicarios opus est, ad parochos ipsos spectat vicarios illos sibi assumere et nominare. P Si necessariam existimet Episcopus ejusmodi vicariorum adjunctionem, debet parocho pro sigere eongruum terminum, intra quem debeat vicarium vel vicarios sibi assumere et nominare. 3' Si vero parochi, sic ab Epi Scopis moniti, intra praefixum terminum vicarios assumere negligant, tunc poterunt Episcopi propria auctoritate dictos vicarios dupulare. 4' Quando parochus vicarium assumpsit vel nominavit, debet
nihilominus ii carius ille ab Episcopo examinari et approbari; nec sussicit cum fuisse jam ad confessiones approbatum, Sed debet specialiter quoad vicarii parochialis munus approbari. 5' Si vicarium a parocho nominatum minus idoneum Episcopus 29
460쪽
judicet, eumque rejiciat, non potest alium sibi bene visum ipse Episcopus depulare; sed debet iterum paroelio terminum praefigere, ut alium sibi eligat. Et idem currit jus do hoe seeundo, ac de priore ; debet nempe et ipso ab Episcopo approbari. Parique modo procedendum quoad tertium, quartum, etc., si priores a parocho nominati rejecti suissent. Haec inquam, aperte patent ex citata Innocentii XIII constituli ono. Objici utique posset dictam bullam universalem non fuisse. sed ad Hispaniarum dumtaxat ccclesias directam. Verum nonis fuit constitutionis scopus ut noxa, et docretis Tridentinis derogantia statueruntur; sed, quemadmodum ipsemet declarat Pontilax, ut corrigerentur nonnulla, ecclesiastiem disciplina rationibus, ac saluberrimis meri oecumenici eoncilii Tridentini deeretis haudquaquam consentanea, quoe sensim in diversis inelytoe nationis Hispaniem locis obrepsisse perlata suerant. Unde
ea quae adduximus haberi debent tanquam juris communis, ct in specie tanquam juris Tridentini declarativa; ac proinde
ad probandam thesim vim habere censenda sunt. Et notetur eonstitutionem hanc suisse ab ipsam et Sacra Congregatione Concilii elaboratam. Editam autem illam reperies, et simul a Bdnodieto XIII per constitutionem In svstremo confrinatam, ad calcem provincialis Romani concilii. anno l72b celebrati. PnOBATUR III. - variis Sacrin Conyrmationis concilii elarationibus. - su causa Hediolanensi, 26 aprilis l732. quam reperies in tomo 5 Thesauri resolutionum, agitur de quadam ecclesia collegiata, quae simul crat parochialis. Boudebat cura habitualis penes capitulum; actualis vero penes praepositum eodem ferine modo, quo res se habet in ea illedralibus. quando capitulo eathedrali cura fuit annexa : tune nempe cathedrale capitulum ost parochus in habitu, et cur exercitium est penes vicarium ad hoc depulatum, qui ideo vicarius curatus dicitur . Fuit autem propositum, inter alia, hoece dubium : 2' in et ad quem spectet jus eligendi eoa jutor in in eXercitio curae, quoties eo opus sit 8 Et sacra Congregatio respondit: Ad secundum, spectare ad praeposidium, eum V- Diqii tred by Corale