장음표시 사용
121쪽
XXXV. Ita quo attende. ianv intelliges, ut hil me, quod opinio tua refugiat, dicere. Illi beneficio quod aeuo persicit, relata gratia est, si illud benevole excipimus: illud altorum quod re continetur, nondum reddidimus, sed volumus reddere. Voluntati volu tates satisfecimus, rei rem debemus. Itaque quamvis retulisses illum gratiam dicamus, qui beneficium libenter accepit; iub mus tamen aliquid limite ci quoda accΘpit, reddere. A Consuetudine quaedam quas diacimus, abhorrent: deinde de alia via ad consuetudianem redeunt. Nogamus iniuriam acciperct sapie temt. et tamen qui illum Pugno percusserit, iniuri rum damnabitur ' Negamus rem stulti esse: et tamen eum qui rem aliquam stulto surripuesrit . furti condemnabimus. In lanire omnes dicimus: octo tamen omnes curamus elleboro. his iplis quos vocamus intam S,
a. Nogamna rem stitii osse. sic Erasmus et unus Pal. r atrona non comparui in Naa. eod. . iive apud , i Deent. heli vac. lpe . hisso ital. VI. as. qui habet: Aegamus Aultistii Vtiam Hye : alii danti Ggamvis sititii aliquid esse. Sed vulgata praeserenda est. Mox inmanire Omues dicimus Est optimorum 1 lar. et G t. codd. lectio. quum alii Icilicet Ituti die tis habeant, Lipniis et Grqn. νῆ scilicet oliminata
Itu toa retin ant. Grtitero adsentior. utramque V CUI ex pungenti anctoribus eodd. ms . Stoice enim loquitur Sene-
ea. At illat Italic t Itianos Ush, ego glossema. facile est vi
dero. Μox etiam quum relatiι omnium codd. est. Antear reddiderit,
ctus OuIIa suisse indutos constat. Sic IV, II, 3. I. Ilia benescio, rei ipsi quae datur, operi beneficii: ilta auerum, de quo di
rat, rem inter animos geri, quase montem I pectat, quod i rituale baibare vocares.
a. A connuesti diue. ΑΡ- posite laudat Lipsius Seu este de Const. lap. 3, 2 not. de iisdem Stoicis: Ita sublato alte sit percilio in eademeeteri det heu ditis, mutatis rerum nomitii bus. Quae sequuntur sunt Paradoxa Stoae. es. Lipsit Manuduci. IlI, I a. Scilicet non ut sapiens pugnos accepit, nec suis i i. qui neque proiicientes neque sapientes lunt, ΟΙ φαυλοι, ut tales privanturre, remque Publicam Capeialia it. cI. Lipsit Manud. III,
122쪽
insanos, Et suffragium et iurisdietionsem committinius. Sic dicimus seum. qui beneficium bono animo I accepit. gratiam retuliste nihilominus illum in ases alieno relinquimus, gratiam relaturum , etiam quumr tulerit. Exhortatio est illa. non infitiatio benoficit. Nes timeamus, neve intolerabili sarcina depressi useficiamus animo: Bona mihi donata lunt, et fama d sensa, detractae sordes, spiritus, et libertas potior spiritu; et quomodo referre gratiam potero Θ qua do illo voniet dies, quo illi animum meum ostendam phic ipse est, quo illε suum ostendit. Excipe benμficium, amplexare: gaude: non quod accipias, sed quod reddas, d bitu sque sis. Non adibis tam ma-4gnae rei periculum . ut casus ingratum facere th possit. Nullas tibi proponam difficultates , ne despondeas animo, ne laborum ac longae servitutis exfp etatione deficias. non dissero ter des piaeΙΘntibus
fiat. Nunquam eris gratus, nisi statim sis. Quid e
go facies Z noti arma sumenda sunt: et tortasse erunt. Non maria emetienda: fortasse etiam ventis minantihus solvos. Vis rQdere beneficium p benigne accipe, retulisti gratiam: non ut solvisse te putes, ted ut s
eurior debeas. 3. Exhortatio - benescii. re, ideoqua beneficiorum
Non hoc eo consilio dici- acceptionem negare. cf. Feismus, ut honor suus benefi- 1tua p. 3 ,3o. Godo1r. It ciis detrahatur atque gra- que non opus est, ut benc-tiarum aetio diminuatur, sed ficiis acceptis timeamus etc. ut ad danda accipiendave spiritus i. e. vita, P. des-- beneficia adhortemur. In- Ius aut donatus.
123쪽
I. Nos reserre beneficiis gratiam, et est turpe, et apud omnes habetur, Aebuti Lib ratis. Ideo de i gratis etiam ingrati queruntur, quum interim hoc omnibus haereat, quod omnibus displicet: adeoqudia
Quis sit ingratus, inqui- beamus si simus ingrati: i Titur a cap. I usque ad cap. fessi=simos pro inimici. Vl. Apud Ciceron. est, habere
, quum - haereat quum infestum, id quod vexare, tamen remaneat firmum s. c. ad Au. IX, 16. cs f e omnibus his ingratis: λα- Rus h. v. Di iii od by Cooste
124쪽
DE BENEFICIIS LIB. Ill. r. ' ga
in contrarium itur. ut quosdam habsamus infestissumos non poli beneficia tantum, sed propter benetaria. Hoc pravitate naturae accidere quibusdam non inegaverim: Pluribus, quia memoriam tempus inte positum subduxit. Nam quas r c ntia apud illos via guerunt , ea interiecto spatio obsol Ιcunt. De qui abus suille mihi locum disputationem scio, quum tu italos non ingratos vocares. sed oblitos. Tanquam estres ingratum excuset, quas facit, aut, quia hoc. accidit alicui, non sit ingratus, quum hoc non accidat, nisi ingrato. Multa sunt genera ingratorum, unsurum , ut homicidarum: quorum una Culpa eli, cu-terum in partibus varietas magna. Ingratus est, qui benesficium accepisse se nρgat, quod accepit r ingratum
est, qui dissimulat: ingratus, qui non reddit: ingratissimus omnium, qui oblitus est Illi enim si nom3 solvunt, tanton debent: et exstat apud illos vestigium
Cerint a. aut, quia hoc. Sic omnes eodd. et vetustissimas odit. Et sinua tamen an. GrutΘrua se hinc expedire non potuit. Lirsio vulgata placuit. Gron. hinc fecit: Mi . 'tilia haec a. N IIωxentia, ait, eadem: sed haec vis est particulae tit interdum, ut praeponatur tuterrogationi. Sic ap. l laut. TMnum. H, at Ego indotatam te uxorem ut patiari Trii l. IV. a Ego uti haec mihi patiar fierit Enimvero illud in hie nullum loeum habet . quum nulla indignatio , nullusve affectus Oxyrimatur. Emondatione non opus est. sed interpretationer oblivio. ait, ingratum non excusat, potius Crimini est, quum nonnisi imgrato obrepat. Hic sensua exit, interpunctione mutata. Aniat a erat: Obulosa tamquam Iacu. An - ingraιopI. Tanquam, sta rea - nis ingrato. Cf. Vari' Lent. ut multa sunt genera furum etc. in partibus i.-e. gradu modoque. Spectant autemhaee ad dogma Stoae, Pe Cata omnia esse paria : qu tenus a lege discedunt pe Cariles. cf. Tiedemann S
mules, qui libens occulit, non prae se fert. Sio dissimulata actio ap: Quintil. IV, 3, 6o dieitur esse ora M. ris, qui nec Verbis nec vultu nec gestu nimium promi tit, sed artem suam quasi occulit, ceIat: Eodem modo Quint. IV, 2, 117 compositionem dissimulatam
usurpat, in qua Mε non aPParet.
125쪽
6, DE BENEFICIIS LIB. III. r. ..
Cert meritorum , intra malam consciΘntiam Conclu-λrunt: et aliquando ad r fersndam gratiam Convertim aliqua caula possunt, si illos pudor admonuerit, si subita honestae rei cupiditas; qualis solet ad tempus etiam in malis pectoribus exturg re, si invitaverit satalis occasio: hic nunquam fieri gratus potest, cui 4 totum beneficium elapsum est. Et utrum tu pctior m ocas, apud quem gratia beneficii intercitiit, an ' apud quem etiam memoria Θ V Vitiosi oculi iunt qui
lucem reformidant: caeci . qui non vident. Et parentos suos non mare, impietas est: non agno ere,inia ni a. Quis tam ingratus est . quam qui uuod in
prima parte animi positum esse clobuit, et Inmper occurrere, ita seposuit et abiecit, ut in ignorantiam verteret 2 apparsi illum non saepo des reddendo cogutast , cui obr psit Oblivio. II. Deniqua ad reddμndam gratiam, Et virtute opus est, et tempore, et iacultate, et adspirante fortuna. Qui meminit, sine impendio gratus est. Hoc, quod non operam exigit, non opes, non felicitatem, qui non praestat, nullum habet, quo lateat, patrocinium. Nunquam enim voluit gratus esis, qui benoficium tam longe proiecit, ut extra conspectum
2 suum poneret. Quemadmodum quae in usu sunt,
4. Visios Dirini. COm- I. Distula non senser stoi- paratio similia est Pliatarchi co emittentiore, quo est vi de Atheia et Superstitiosis, tus ratio perfecta, Cic. quum illos nihil, istos pru- Acad. Ou. I, io: sed volun is videntibus assimilet et tale bona et illa persuasi ideo illos palam detoriores ne, essου beneficium acci putet esse. Lipsiua ad Plu- pientis ineminille accept tarch. do Superstit. c. 6. p. rum, et gratiam reserre, si 66. I o. VIII. Opp. uult. re- occasio opes viresque etc. spexisse videtur. adsint adspirentque.
126쪽
DE BENEFICIIS LIB. III. a. 3. 93
et manum quotidie tactumque Patiuntur, nunquam poriculum situs adeunt: illa quae ad OCulos non revocantur, sed extra Convertationem. ut sup rvacua iacuerunt, sordes ipsa colligunt vetustare: ita qui quid frequens cogitatio exercet BC rμnovat, mem riae nunquam subducitur, quae nihil perdit, nisi ad quod non saepe respexit. 'IH. Praetμr hanc causam, aliae quoque sunt, quactn bis merita nonnunquam maxima velant. Prima
omnium ac potissima. quod novis temper cupiditatibus occupati, non quid habeamus, sed quid petamus , inspicimus: non in id quod est . sed quod appetitur, intenti. Quidquid domi est. viis sit. Sequitur autem, ut ubi quod acceperis, leve novorum
a. PrIma omnium ae potύη a. Sic Erasmus, al. Omnss t men Pinc. et Grui. codd. potentissimo. Parum refert. Utrumque occurrit. Sed vulgata nostro familiarior. Mox ποιetistia cod. Naa. et Col. Omittunt. ι omnes codd.
Quidquid domi of - Omillo enim, quod vulgata habet. a. stua sordium et conu-ptionis. Est graecum ευρον sive interdum πῖνος. CL Senec. Ep. 58, 3. Appulej. Florid. T. II. ed. bip. P. 159 οῦ Profecto, ut gladitis usu splendescit, situ rubiginat, ita vox in vagina silentii condita, diutino torpore he-hetatuP. I. Primia omnium et .
Antiqua est haec Observatio, iam ap. ΗΩuae P. Odyss. α, 351 sq. obvia . homines Ueteribus recentia praeserre ideoque rerum noVarum
studio teneri. Hinc florat. Carm. IlI, Ω9, 33 monex: Quod adest, memento Com- Ponere aequus etc. Pittacus iam unus e septem lic dictis sapientibus dixino sertur,
nente T. II omllertiti l o ad Lueian. III. p. 365 sq. bip., res praesentes et quod su rit oblatum, lucro apP n
inque rem suam con VertΘre. Inconstantiam illam hominum saepe antiqui reprehenderunt, utpote eXPI en
qui inuita i Ciceronis eo spectantia loea collegit neu Demostheius locum egre
127쪽
cupiditas secit, auctor quoque eorum non sit in pr atio. Amavimus aliquem et suspinimus, et fundatum ab illo statum nostrum professi sumus, quamdiu nobis placebant ρa quact consecuti sumus: deinde irrumpit
animum aliorum admiratio, et ad ea impetus factus est . uti mortalibus mos est, ex magnis maior
piocidi: prbtinus excidit, quidquid ante apud nos
henoficium vocabatur. Nec ea intuemur, quae nos
aliis praeposuere. sed ea sola quae fortuna praec Mistitium ostentat. Non potest autem quisquam et invidμrct, et gratias 'gPre: quia invidere, querentis et moesti est; gratias agere, gaudentis. Deinde, quia nemo nostrum novit, nisi id tempus, quod quummaxim transit. ad praetΘrita rari animum re torquent. bio M. ut praeceptores eorumque ben iaeta intercidant: quia totam pueritiam relinquimus. sie fit, ut in adolescentiam nolisam collata pereant: quia ipsa nunquam retractatur. Nemo quod fuit, tanquam in Praeterito,
3. res id te tranait. Η uetus margini adscria pserat hone: initans et 1uturum. Sic δει, ut praece- ριOrea etc. Repetit haec Se-Deea de Benes. VII, 23, a. Si experientiam Consulueris, multa hauci dubie exempla occurrunt parum iucunda, quas Veritatem huius oble vationis docere videntur: .sunt tamen altera ex Parte halid exigua, quae gratum animum in praecepto a b
tur, testata sunti Illa it que levitati, haee bonitati
naturao adscribam i neque tamen generalis inde regula deducatur . nec argumenti loco haberi possunt. Socra les enim, Plato, Zeno, Epicurus et . quanti aestimati lint a discipulis suis, conliat. Nec nostris' tempo-Tibus defuere nec desunt, qui grati in praeceptores animi documenta ediderint edantve. Nonne huc pertinent quoque donatione quamplurimaa, quibus instituta paedagogica inprimis a maiorihua sunt Ornata eteondita Seneca tamen ad corruptos sui aevi mores, et ad alumnum suum Neronem respexisse videtur. es instae. XVII, 3. H, 15, 1.
128쪽
DE BENEFICIIS LIB. III. I. έ. 9S
ponit: ideoque caduca memoria est futuro immianentium.
IV. Hoc loco reddendum est Epicuro testim nium , qui assidue queritur, quod advertus praeterita simus ingrati, quod quaecunque percepimu4 bona,
non reducamus, nec inter voluptates numeremus equum certior nulla Iit voluptas, quam quae iam eripi non potest. Praesentia bona nondum tota in 1 olido alant, polost illa casus aliquis inciderμr futura po dent, et incerta sunt: quod praetoriit, inter tuta sepositum est. Quomodo ergo gratus quisquμm esse
adve a. nou re eamus. Optimi sic eo id. Alii se momor am Nd. Sed iam Erasm. notavit, videri illa: ιn memoriam adipeta alla ab enarratore, deinde Senecam alios hoc verbo sine ulla adiectione gaudere uti pro . ren Vare, repetere. Gronovius se iam odidit laudavitque, Consol. ad Helv. U. a. ubi revora xe est repetere. Μοκ quomodo ergo gratias Pine. in suis eodd. invenit. Alii omittunt σὸ ergo.
I. u. Laudandus est 'ia eripiet nobis quod prior h eurus ob iudicium et senten- ra dedit. Similia e Pind tiam bonam. Caeterum et To Ol. I, 29 aliaque colle Ilaec Epicurum nomi in de git Mitscherlich au segregium nullis. non de sapientibus Iocum Horatii Carm. III, pronuntialle, Patet e Cicer. Ω9, 4I-48. Arist,ppi fero -cle sin. I, 27, R., ubi esti eandem sententiam servavit
Stulti autem malorum me- Athenaeus XI. c. II. p. 544 moria torquentur - : PI a. a. b., quatenua vitam beatarea bona praeterita non tam unius esse temporis i meminerunt seto. Contra, dicabat: diversa tamen sen
sapientea hona ' praeterita lit Aristippus , si Athenaeo
grata recordatione renovata fides habeatur, quod nequo delectant. quum cerator nuti Praeteritum neque futurum G - Mesulas. cf. Senec. de tempuA ad se Pertinere putavit. beat. c. s. er*i non Pοι- Vit, uno praesenti tempore
ρο - sepositum es. cf. de bonum hominis metiens. ' 'brevit. Vii. c. IO, a not. Si a Sed haec iam attigisse bre- Anthol. lati ul, 62, 7 Burm. viter Video Schweigh. adest: Pervixi: neque enim Athen. I. I Fortuna malisniox umquam
129쪽
66 DE BENEFICIIS LIB. III. 4. 5.
advμrsus bμneficia Potost, h qui omnWm vitam tuam tr1nsilit praesentium intuitu ac futurorum p Mem ria gratum facita memoriae minimum tribuit, quis quis spei plurimum. U. Quo madmodum, mi Liberalis. qua odam res semel perceptae haerent; quaedam, ut scias. non est satis didicisti: intercidit enim seorum sci titia, nisi continuetur: Geometriam dico. et sublimium cura sum, et ii qua alia propter subtilitat m lubrica sunt: ita beneficia qua odam magnitudo non patitur excidere , quaedam minora, sed num ro plurima, et temporibus div rsa', effluunt. Quia, ut dixi, non subinda illa tractamus: nec libμnter, quid Cuique
a debeamus, recognoscimus. Audi voces potentium lcismo non victuram semper in animo suo memoriam
dixit: nemo ' non deditum se et devotum prosellus est, ot si quod aliud humilius verbum, quo se o pigneraret, invenit. Post exiguum tempus, iidem illi verba priora, quasi sordida et parum libera, evitant: perveniunt deinde eo, quo, ut ego existimo, pessi-b. qui omnm vitam Dam transtit pra fontium fulvilia a sinu Otum p mmorIa gr. f. m moriae etc. Vulgata habebat i transiti it ρ Pra onιium intuit aer ac ρ ameritorum memoria g. f. Codd. tamen variam. Tra Iu dat cod. NaR. . Omnes intuitus - fMurorum, non Praeteritorum exhibent. Hine distinctions mutata et uniea litera cin uιu ex intuitust detracta fecit Gronov. loetionem, quam recepi in textum , ut nexui sontentiae quam maxima Donsentaneam. Omitto Pitieiani Grutorique μ mendationes magis auctorem quam librarios castigantes. Vorbo memoralici Salmas ii ad Epictet. et Simplic. p. 17. emendation om valdo ingeniosam: transtit praesentium lotus ac L. quia in cod. Naa. erat: lutos. Comparat graec 'λox ν is μουσικῆs etc. Sic ἐοιν Dini in ap. Ualor vlaec. Argonaut. I. ao7. Senec. de benes. VII. G. , tueri tot tia. Sententia manet e dem. a. nemo non deditum se et d-otum μ. omnium eodd. et edd. locti est, quam cum Gron. teneam. Lipsit codex: sed devotum.
. sublimium astrorum Huetua annotaverat, τους cursum. Astronomiam de- πιτεωρων δρομους. Cf. Senes fgnaro Senecam patet. Nati Quaeli. VII, 1.
130쪽
DE BENEFICIIS LIB. III. S. 6. s7
pellimus quisque atquo ingratissimus pervenit, ut obliviscantur. Adeo enim ingratus est qui oblitus est,
ut gratus sit cui benρficium in m Entem venit. VI. Hoc tam invisum vitium, an impunitum esse debEat . quaeritur: et an haec lex, qua in I cholis exercetur, esiam in civitate ponenda sit, qua ingrati datur actio, quae videtur aequa omnibus. Quidni pquum urbes quoque urbibus, quae Praestitere, ExProbrent, Et in maiores collata a posteris exigant. Nostri maiores, maximi scilicet viri, ab hostibus tantum res ropetierunt: beneficia magno animo dabant, magno perdebant. Excepta Medorum gente, non a
retus Var. Lecit. XII, 5 in veteri codice invenisse se ait, Maμdonum , undis nota dubium habet . quin Iegendum sit Medorum. Eis omaea libri nobis cogniti obstinatissima
Macedoniam tenent. tamen hanc Μureti emendationεm intextum recipers debui. Senaeca, qui tenacissimae in morias Rit, unam tantum sentem laudat, nee quisquam praeter Μ Eos i. e. Persas, alium populum. qui talem actionem tuitus esset, laudavit. es. not. Mox rudicea . IUL GIut. praestat quam vulg. vindices d.
VI. Usque ad cap. XVIII servarisse monstrant: quam diactatur qiiaestio, utrum in- obrem auxilium eorum sagratus accusari et puniri Petitum venisse Lacedaemo- an impunitus esse debeat. nem. Cf. Thue. I, 73 sq. . In se Mias rhetorum. I. Excepta Medorum gem Seneca pater exemplum te etc. Norem hunc' Med actionis ingrati servavit in rum i. e. Persarum laudat
Controvers. lib. IV si X) i. Xenophon in Cyropaedia
aequa omnibus, quae ad I, 2, 7 quem locum alioqui omnes ingratos similiter satis notum suppeditat 3lu- pertinet. quum urbes - - retus Var. I t. XII, 3 p. 338gant. Exomplo sint Athe- ed. Wols. Halis Saxon. I 791. nienses, qui res bello mo- Ammian. Marcellin. XXIlIdico a se gestas commemO- sin. aliique. Nulla autem rant, quibus se res Graeco- alia gens totius Antiquitatis rum et Lacedaemoniorum hac adversus ingratum acti