Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

681쪽

αλώτους ει ἡμῶs εχουσι τον λοιπον απαντα χρόνον,οπότε βούλοιντο' εν αυτρῖς γάρ ἐστιν ἐπελθεῖν ora θέ-o λοιεν, καὶ λουβεῖν την πόλιν Ου καθεστ μότος εμποδὼν του φυλάττοντος. οπότε τὸ φυλακτηριον τεῖχος προς του την επιμέλειαν των κοινῶν ἔχοντος διεκόπη ' ὁ δἐ φεύγων ἐρεῖ' μικρὸν μῖν τοῖ τε Ους ε αφα μέρος, οπάλιν ευτελέσιν ἀναλωμασι ραον ἀνοικοδομηθήσεται 'so ἄλλως τε σχολάζουσι λοιπὸν από του πολέμου καὶ ταῖς διὰ την εἰρήνην ευπορουσι προσόδοις ' τους ει πολεμίους επικρατοῖντας καὶ λιμβ λ και πολέμφ φθείροντας ἀπεσωσάμην ' σωτηρίαν δὸ -οὐ και δόξαν ) τῆ πόλει πε- ριεπOluσα, και ασφάλειαν του λοιπου χρόνον ' την γὰρ 1ε τόλμαν ηαων και την ἀπροσδόκητον ἐπιχείρησιν καὶ τινανδρεisa ειαrες οἱ δυσμενεις οὐκ ετι στρατευουσιν ἐφ' ημῆς ' ποια γὰρ ιλπὶς αυτοῖς καταλείπεται νίκης, εἰ νῶν Ovrως ἐπικρατουντες καὶ πάσy παρασκευῆ παρ' ελπίδαπῶσαν πεπτωκασιν ' οἱ δι αυrῶν τραπέντες ἀπηλθον, ἀγαπῶντες ει γυμνοὶ των οπλων σωθήσονται, μη λιμμι διαφθαρεῖεν αυτοὶ καὶ ὐπλοις, υφ' ημῶν ἀπειλημμένοι, καὶ κοπτόμενοι μἐν τοῖς οπλοις, σπάνει δἐ των ἀναγκαίων περικλειόμενοι. Oυκ ἐν πάση δἐ ἀντιθετικν ω-nἱπτει τὁ πρός τι, ἀλλ ὁπου ἄν ευρεθείη ἀντιστατι-

25 κόν' ἐπὶ γὰρ οὐ πρεσβευτοὐ μη ἐπεξελθόντος διὰ τὼ

μη λαβεῖν τὰ εφόδια ποῖον uos εν εἰπεῖν ἀντιστατικόν τουχουν συνεκλείπει καὶ το πρός τι ' επ' εκείνης δἐ της επι καιρὸν μεταστάσεως, οπου Ῥρχίδαμος κρίνεται ἀναζευξας απὁ τ ς υττικης διὰ τὁ λοιμώττοντας ευρεῖν 10 Aδ ηναιους, εμπίπτει ἀντιστατικὸν, ἔτι δ' εὐηργέτησα, ' ινα μη μεταλάβν τὸ στράτευμα του νοσήματος ' οθεν

682쪽

το πρός τι ἐμπίπτει, οτι μεῖζον του δρωσαι Τ την 'Ἀττι- κζν το μη νοσῆσαι το ημέτερον στράτευμα, ωστε ευηργέτηκα si πλέον ηπερ ηδίκηκα.

D μαιος ορος Ῥοως ἀμφοτέρων ἐστἰν' γνωριμωτερo,eδἐ ἔσται eto κεφάλαιον ἐπὶ τοῖ δε του ζητηματος ' ἐν λιμου καὶ πολιορκω συμ- sβουλευωρ o στρατηγος ἐξιέναι και μάχεσθαι Οὐκ επεισε ' διεκοφε λαθών μέρος τι του τευους καὶ νενικήκασι μἐν ἐξελθόντες, δημο-σἱων δἐ υστερον φευγει ' ὁ οἶν βίαιος ορος, ει μηδέ νικη τουτο, ἀλλ' αλωσις πόλεως καὶ κατασκαφη ' καὶ πάλιν υπὸ του φεύγονIoς ως ἐτέρως, εἰ μη διακόφαι τεῖχος τουτό ἐστιν, αλλα σοὶσαι 10

πεπτωκός.

Μαρκελλίνου. 'O βίαιος, φησιν, ορος αμφοτέρωνεστἐν' ὁ μῖν γὰρ κατηγορος λέγει βιαζόμενος, Ουδἐ ευεργέτημα τουτο ' εἰ γὰρ το τεῖχος κα ρηται της πόλεως, της νίκης οφελος ουδέν' ὁ δἐ φείγων, οτι Ουδῖ ἀδικη-Mμα τουτο ' ri γάρ ἐστι το καθελεῖν μέρος ἡ τι του τείχους βραχυ, του ἐπηρτημiνου παρελθόντος δεινου ' οὐκετι γὰρ Ουδἐ τευους dεόμεθα ' αυτόματον ἡμῖν καὶ φυσικόν καὶ ἀδάπανον τεῖχος η ανδρεία καὶ τὁ γενόμενον τρόπαιον ' ταὐτα ημῖν φυλάττει την πόλιν κάλλιον 20 τοὐ τείχους, εἰ καὶ ἀδαμάντινον υπάρχει τό τεῖχος ' πάλιν δ/, οπου ἀντισrαrικόν ἐστιν, ἐμπλτει τὸ κεφάλαιον εἰ M μζ της υλης η τίσις υφαιρεδεαι ,την ἐξέτασιν

683쪽

στρατηγω, ως ἐγ χωρεῖ, τα συμφέροντα τη πόλει, κα- λον γὰρ τουτο ' ὁ ει τρόπος της κατασκευης, ῶς kν τμθέσει τ0 προγυμνάσματι ' διαιροὐντες γὰρ, ως αν δυνατόν, τοῖς τελμοῖς κεφαλαίοις, ουτω λέγομεν, y υτι δό-5καιον τούτο το πράττειν τον στρατηγὸν, ο τι ἄν ηγη- ται καλοῖ και συμφέροντος, τουτο τη πόλει και πρέπον

και δυνατὸν, ἄπλῶς εἰπεῖν, ώς ἄν ὁ καιρὁς διδω' ' ἐξε-

ταστέον ουν την θέσιν τοῖς ἐμπιπτουσι τελικοῖς. Π έτέρα μειαληφις πάλιν του διωκοντός ἐστιν ' ἐχρειν α τὰ τουτο 0 ανακοινουν τον δήμω, τοῖς ταξιάρχαις, τοῖς λοχαγῶς.

- Μαρκελλένου. γχρην ἀνακοινοῖσθαι τὐ δημωτην καθαίρεσιν του τείχους, μη απὸ ιδίας ἐξουσώς τὼ τοιουτο ποιεῖν ' τουτO M εμπίπτει, οταν δημοσίων τεύγη η τις ών ἐν τη πόλει ' εἰ γὰρ εν αποδημω ῶν εποί- 15ησέ τι, ου δυναται λέγειν ὁ κατηγορος, υτι ἐχρην ἀνακοινοῖσθαι ' πῶς γὰρ δυνατὸν ἀνακοινοῖσθαι τόν τε ' μη παρόντα κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ' Ovκοὐν εκλείπει η μετάληφις - , οτ' ἄν μη δυνατὸν η ἀνενεγκεῖν τοῖς κυρίοις, διὰ τὸ πόρρω ειναι, ὴ και oταν πάλιν ad ιδιωτικὸν η και μη δημόσιον τὸ εγκλημα ' ει γὰρ ιδιωτικὸν, διατί απαιτεῖται ἀνενεγκεῖν τ6 δημω' οιον εἰπεῖν, ώς οι στρατηγοὶ οι μη θάψαντες τους εις τό πέλαγος ἀνηρημένους ' και πάλιν ώς ὁ ρῆrωρ ὁ ἀναγκασθεὶς και εἰπών ἐγκώμιον των πολεμων' ἐνταὐθα

684쪽

Μαρκελλινου. Eξεστι μοι ιυς στρατηγω πραττειν So δοκιμάζω' ζητεῖται δῖ, δια ποιαν αιτίαν ' ὁμολογῶν οφεύγων εγκλημα εἶναι το πεπραγμένον, ἀντιλήφει δυνα- ται χρησασθαι ' τυρπινικον γὰρ εἶναι δοκεῖ το λέγειν, Orι εξεσrι μοι ποιοῖν O βουλομαι ' αλλα λέγομεν, Orι ουκαυτω λ τψ πεπραγμένφ προσάγει την ἐξουσίαν, ἀλλ' ἀπο 1οτου προσωπου λαμβανει την ἐξουσίαν αξίωμα ποντος, οτι στρατηγός' ἡ οτι πατρί γε οντι ' τουτο επὶ του ἀνη- ρηκοτος τον παῖδα πορνευοντα ' εστι δἐ το νόημα η ενεθει, οτι μεγιστον παθον εἰ μη εξην τῆ πατρὶ βουλευσασθαι περὶ) του ιδιου παιδος, ' οντω ' καλὸν ηντο ' ανενεγκειν τω /δων, εἰ μὴ εξῆν πατρὶ οντι βουλευσασθαι περὶ του παιδὸς O θελει' επει- δἐ εξεστι, περίεργον ἄνενεγκεῖν τ0 δήμφ. Kαι ολως τοῖς ἐμπίπτουσι. Καθολικόν τουτο παράγγελμα ' ουδῖ γὰρ πάντα τὰ κεφάλαια ἐμπίπτει αεί. etsi

'Eπειράθησαν δε τινες των ἐπιγραφαμένων τυπιν kηrορικην το περὶ διαιρέσεως μέρος αυrης εἴδη τινὰ εἰπεῖν αντιστάσεων' καὶ - Λἰα

γε των ωλλων αντι θεοικῶν στασεων, orae ινα διάφορόν τινα Ουσαν

δι αἱρεσιν ἐν αὐταῖς διδάξωσιν ἡμῶς, καθάπερ ημεῖς εν τε ἀντιλήφει καὶ ἄλλαις πεποιήκαμεν ' η γὰρ αν ἴσως τινος ἐν αξιον ' ἀλλ' ὁτι, 25 φασιν, η μεν ιδιωτικὴ, h di δημοσία, η δἐ μικis cora, καὶ τοιαυτά τινα ' to δε αυτὸ ὁμάρτηαα κἄκταῖεθα τοῖς περι ιδεῶν καὶ τρόπων ' τουτὶ γὰρ πάλιν τοῖς μεν περὶ ιδιωτικου καὶ δημοσίου λαγου ἐπεσκεμμένοις χρήσιμον ' θαυμάζω δέ, εἰ ἐγχωρεῖ δ τυν περὶ 1 ἡ ποιότης - - μεμαθήκαμεν Par. om.. manua recentior addidit Od marg. 2 Ald. αυτό. 5 ΛId. παρά. 4 Ald. πω. 1 Par. ad marg. θαυμάζω δἐ εἰ ἐγχωρoἰ ' τουrό φησιν, ὁτι μήπω δυνηθεὶς ειδέναι την σrάσιν τοῖ ζητήματος ἰὶ τα κεφαλαια, πῶς δυναται Ουroς περὶ χαρακτήρων εἰπεῖν ἡ τρόπων.

685쪽

διαιρέσεως Da τοι-αης αγνοo-α ἐκεῖνα ειδέναι ' γιγνώσκoris δἐ τι ἄν εφελος γένοιτο τῆς διαφορὰς των ζητημά mi ora ἰδιωτέροπον η οτι δημόσιόν ἐστιν.

. Μαρκελλέν ου. 'Lσφάλησαν. φησὶν, οἱ νομίσαν-287 τες εἰ δη διαφορα, τω ' εἶναι δημοσίαν καὶ ἰδιωτι ν 'oυM γὰρ τουτο διάφορον ειδος -ποιει, ἀλλ' η διάτορος διαίρεσις ' διαφόρου di διαιρέσεως Ουκ Ουσης, Ουδἐ διώ- φορον εἶναι τὁ ειδος ἐρουμεν' ουδεμία δἐ διατορῶ ἐν ταῖς ἀντιθετικαῖς ευρίσκεται της διαιρiσεως' ἀλλα πα- 10 σῶν μία διαίρεσις καὶ τὰ αυτὰ κενάλαια ' μόνου εξαλλάττοντος καθ' εκάστην ἀντιθετικην του ομωνύμου τη στάσει κεφαλαίου οἷον ἐν ἀντιστάσει τοῖ ἀντιστατικου, εν μεταστάσει του μεταστατικου, εν ἀντεγκλη-ματι του ἀντεγκλζματικου, εν συγγνώμy του συγγνω- 15 μονικον, τὰ di ἄλλα πάντα κεφάλαια κοινά εστι, καὶ τὰ αυτὰ ἐπὶ πασῶν των ἀντιθετικῶν, Ουκουν - τερον

λήφει. Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν διπλῶν gησέν αν ria 6φεων

686쪽

ἀδικηαάτων διαφορὰ, ἀλλ' ουχὶ στάσεως εῖ ' η ει δετις ἐρεῖ, πῶς ουν ιαὶ ἀντιθετικαὶ τοῖς αυτοῖς τεμνόμεναι κεφαλαέοις διαφορὰν εχουσιν ειδων, η μἐν γὰρ στάσις αυτῶν τίστασις, η δἐ ἀντέγκλημα καὶ ἐξῆς, ερώ- μεν, οτι κἄν τοῖς αυτοῖς τέμνωνται κεφαλαίοsς, ἀή εὐυν εχουσι χαι παραλλάττον ἐκάστη τοίων κεφάλαιον προς την προ αυτῆς, το καὶ την στάσιν χαρακτηρi ν'

ἡ μῖν ἀντίστασις το ἀντιστατικον, ἡ δἐ ἀντέγκλησις τοὐντεγκληματικον καὶ ἐξης διιοίως. οἱ μέντοι εἴδη διώ-

τον ιδιον δεσπότην υπεξαγαγόντα δη τοῖς πολεμίοις ἀπο- σφάξαντος καὶ κρινομένου βλάβης ' δημόσιον M, ιοῦς ἐπὶ του κατασκάφαντος στρaτηγου τὁ τεῖχος ' , μικτὸν δέ,ώς ἐπὶ τούτου ' τύραννος ἐξ ἀστυγείτονος πόλεως μετ- is επωφατο μειράκιον ωραῖον, ἀπειλῶν πόλεμον εἰ μὴ λά- ι' οὐκ εδωκεν ἡ πόλις, ἐστράτευσεν ὁ τίραννος ' πολιορκίας ουσης ὁ πατὴρ σφάξας τὸν παῖδα ερριφε προτου τείχους' θεασάμενος ὁ τύραννος ἀνεχώρησε, καὶ μετὰ ταυτα κρίνεται ὁ πατὴρ δημοσίων ' αντη μικτὴ τυγχάνει' εχει γάρ τι καὶ ιδιον α&κημα, τιν φῆνον του παμεις, καὶ δημόσιον οτι τὴν πόλιν ἡλκησεν, υπὸρ ου γὰρ ειλετο πόλεμον ἡ πόλις, καθάπερ αδλ- αυτόν ποιου- μἐνὶ, τοὐτον παρὰ γνώμην τῆς πόλεως ἐφόνευσεν ' καὶ τό ἀντιθετικὸν κεφάλαιον τοιοῖτον, ὁτι καὶ τῆ πόλει etsσυνήνεγκεν τὼ τελευτῆσαι τὁ μειράκιον, ἀπήλλακται γὰρ

πολέμου και πολιορκίας ' καὶ αὐτ0 τω παιδέ' ταπιτα μῖν. οἶν ου μίλεται εἴδη ὁ Ἐρμογένης, ώς ἔφαμεν ' ἄλλοι

δἐ βοηθουντες Μινουκιανψ φασιν εἴδη αυτὰ ειναι' ἔχουσι γὰρ των κε7αλαίων διαφορὰν καὶ πλεονασμὸν καὶ 30 ἔνδειαν ' αὐτίκα ἐπι μῖν των δημοσίων ὁ υρος έμ-

687쪽

πιπτει, ἐπὶ M των ἰδιωτικων Ου' -ὶ ἐστι μῖν των ἰδιωτικῶν πάλιν τὰ ἀντιθετικὰ πλείω ' ως ἐπι του τον παῖδα ἀποκτείναντος το ἀντεγκληματικον και αντιστατικόν

ἐπι δἐ των δημοσίων ου' οὐ γὰρ ὁ ὴ τον λιμένα χώσας

5 εξει τοσαῖτα ἀντιθετικά ' ομοίως και ἐπὶ των ἄλλων κε-gαλαίων ' ει ουν πλεονασμὸς και ενδεια των κεφαλαίων και ἐπὶ τούτων ευρίσκεται, δηλον οτι και εἴδη εἰσὶ τῶν ἀντιθετικῶν' ἔrεροι τοὐro μἐν ου φασιν, ἔρορα δἐ εχπ'

okν ἀντiστασιν λ κατὰ στοχασμόν' ἀντίστασιν κατὰ 10ρζτόν και διάνοιαν ' κατὰ στοχασμόν μιν, ὼς οτ' ἄν 288 την ἀντιθετικην τῶν νωνύμων V στάσει θεὶς ἐπάγη τέλειον τὸν δ' στοχασμὸν, ὼς ἐπὶ τοίτου ' πατηρ ἔνατῶν παίδων ἀπέσφαξεν ώς ἄσωτον ' καὶ τὸν δεύτερον κατὰ τόν ταν ἀκρίτων νόμον τρίτου γεννηθέντος ἐκει- 15 θεται αυτόν, κὐ κρίνεται υπὸ τῆς γυναικὸς κακώσεως ἐνταυθα γὰρ τὸ Γντιθετικὸν, οτι ἀφήλησά σε, ινα Ῥοίως τοῖς ἄλλοις γένηται και ἀνιάση σε ' αναφύεται συντέλειον ζήτημα στοχαστικὸν, ει και τοὐτον εἰκός πονηρὁν γενέσθαι ἡ σωφρονισθῆναι τ6 δέει ρος τῶν φθασάνων 20 τιμωρώς ' και μετὰ την στοχαστικὴν ἐξέτασιν πῆσαν τὰ λοιπὰ κεφάλαια της ἀντιστάσεως ' κατὰ ρητὸν δῖ καὶ διἁνοιαν, ώς επι τού στρατηγοῖ τοὐ μὴ ἀνοδαντος νύκτωρ τὰς πυλας, και υπὸ τῶν πολεμέων ἀναιρεθέντων τῶν προσφυγόντων αιχμαλώτων, κάὶ κρινομένου ' ἐνταυ-xs θα γὰρ επι τὸν νόμον μεταφέροντος αὐros την αιτίαν, Orι υπἐρ τῆς πόλεως Ουκ ῆνοιξα τω νόμν πειθόμενος, ἄνα εται φητόν και διάνοια μεταξύ ' Oτι Ουκ ἐπι -ὐ-

τοις ὁ νόμος ἀλλ' ἐπ' ἄλλοιe ' κελεύει μὴ ἀνοίγειν τὰς

ώ ς' μεθ' o πάλιν τὰ ἀντιθετικά.

688쪽

λτι τῆν συγγνώμvν ωπω της μααστάσεως ου τε η ανσθυνεν κἀυπευθυνω ἐχωρισάν τινες, α ' ἁπλῶς τα μἐν εἴς τι τῶν ἔξωθεν μεθιστάντα tό αδίκημα πάντα μεταστατικὰ εἰρήκασιν εἶναι, ἐάν τε χειμών, ἐυν τε βάσανοι, ἐαν τε ἄλλο τοιουτότροπον τα δε εἰς ἴδιόν τι πάθος ψυχῆς μόνα συγγνώμης εἶναι ωρἰσανro' OLν ελεον, 5ὴ άικτον, ἡ τι τοιουrον' καὶ ἴσως ravra yὐ κακῶς ' διαφερειδ δε ovδἐν πλὴν του ονόματος της συγγνώμης, ω κυν ταῖς μεταστάσεσι πολλάκις αν τις χροισαιτο καλῶς κων etia7ς ομολογουμέναις συγγνώμαις ' πάλιν αυ TOυναοἰον τῆ μεταστάσει χρήσεται ' τουτὶ δἐ ob του διαιρετικοῖ εἰδους οἶμαι, του δέ τοῖς καιροῖς εἰδέναι χρῆσθαι 10 καὶ μεθοδευειν ορθῶς τα νο ματα.

Σωπάτρο v. Ἱστέον, Orι τελευταίαν πασῶν των ἀντιθετικῶν την συγγνώμην εταξαν ' or' αν γὰρ ἀπορῶμεν απολογίας εν ταῖς αλλαις ἀντιθετικαῖς, λέγω δηίντιστάσει καὶ ἀντεγκλήματι, τότε λοιπὸν ἐπὶ την συγ- 15

γνώμζν καταφευγομεν ' γίνεται δἐ η συγγνώμη, ἴτ' αν

1 Ald. ovicii. 2 Par. ἴπνον. 3 Par. ad marg. ληιαφέρει δἐ ουδῖν, τουro ασαφῶς εἶπεν, ου γωρ τῶ ονόματι μόνον διενην χεν, ἀλλα καὶ si φυσει' ἀλλὰ περὶ τῆς μεταχειρἰσεως εἶπε τουro istuυθα δε διδάσκει ημῶς, οτι καὶ συγγνωμης Ουσης τῆς στάσεως μεταστατικῶς ἀπολογούμεθα. V κεῖνο μέντοι γνωστέον, ὁτι δrαν εν- δοξον πρόσωπον ἔχωμεν τὸ κρινόμενον, οἷον Περικλεα ἡ θεμιστοκλέα, ἐπειδὴ αισχύνην αυτῶ φέρει τὸ συγγνωμονικῶς απολογεῖσθαι, μετασrαgικῶς υπαντήσεται λέγων, δτι οὐκ ἐγὼ αἴτιος, αλλ' ἡ τύχη ἴπερ ποιεῖ o Λημοσθένης, ἐν τῶ περὶ τοῖ στεφάνου p. 293.J λέγων περι rῆς ἀγνοἰας' εἰ μεν προ εις τα μέλλοντα, Αιυ νη, καὶ ιξῆς ' εὰν μέντοι ἔδο&ν η τό πρόσωπον, ου δύναται μεταστατικῶς ἀπολογεῖσθαι, ἀλλ' ἀναγκαἰως ἐπὶ Hν συγγνοιμην καταφευγει, πά

θην, ερωτα καὶ ἄγνοιαν προβαλλόμενος. Βούλεται Τοἰνυν ὁ τεχνι- ῶς Tovro λέγειν, ὁτι ἐπ' ἀμφοτέρων τῶν στάσεων μετάστασις γἰν

ται, ἶλλ' ἴσμεν την διαφορὰν, δει ἡ μεν ἐπὶ πάθος φυχῆς, ἡ δε ἐπιτι τῶν ἔξωθεν ἀνιγεται. τοῖ δε τοῖς καιροῖς ειδέναι. τοῖτο

689쪽

ωσπερ ἐπὶ των αλλων των αντιθετικῶν ὁμολογῆ μῖν ἀφευγων πεποιηκiναι το ἀδίκημα, ακων δἐ αυτὼ ν ἄσκηπεποιηκέναι, ανα Ιἐρων την αιτῖαν ἐπὶ τα πάθη τυς uet - χης, ἐπὶ μέθην, ἔρωτα, ἔλεον, αγνοιαν, τόβον, ὼει ην, b και ολως οις ἔπεται ηδονη καὶ λυπη, riνεται δἐ συγ-γα λμη και Oτ' αν εις ἀσθένειαν γήρως καὶ Ox' - ἐστε δε- ' σπότην η τι τοιοῆτον ἀναφέρωμεν. τινὸς M ' φασιν τουτω διαφέρειν την μετάστασιν τῆς συγγνώμυς, τψὐπευ νω καὶ ανευθυνν' το μῖν γαρ εις υπεύθυνόν τι εο δυνάμενον γενέσθαι πραγμα ἡ πρόσωπον Aciτερον Τπην αιτίαν μεταστατικόν φασιν τo δἐ εις ανεί νον συγγνωμονικόν' τινἐς δε και τα εις ανευ νον καὶ ταεις' υπευθυνον ἀνανέροντα μεταστατικά φασιν ταδἐ εις τι πάθος τῆς φυzῆς συγγνωμονικά. ἰστων μεν- 5 τοι, ώς το των βασάνων καὶ του χειμῶνος οι μῖν αλλοι συγγνώμην ειναι το τοιουτό νασιν, TH φυχικὸν ενταυ- θα κινεῖσθαι πάθος, τον φόβον, Μινουκιανος M si μεταστάσει προσνέμει ταυrα ώς και των εξωθεν οντα '. δοκοὐσι γουν οἱ ι ἐν ἄλλοι κατὰ τουτο ' συμμἐνειν τψ20 τεχνικω ' δῆλον γὰρ ώς συγγνώμη ἐστὶν ἡ βάσανος, τυ εινωἀνευθυνον, ὁ μέντοι Μινουκιανὸς και κατὰ του ro ἐν--τιοὐται. Καὶ ἴσως ταυτα ου κακῶς ' ζητητέον, τί δήποτε τον ἐκείνων δεχόμενος λόγον, αυτὸς εἰσήνεγκεν

ἔτερον. εἴπερ γὰρ μη δυεται, τί μη διαρρήδην ἀντεῖπεν 25 τω γὰρ ἀντειπεῖν μῖν, μὴ ' λυειν M τό ἀυάρτημα δυοῖν θάτερον ἡ ἀγνοίας Ουκ εκνεὐξεται ἡ φθόνου ' ἀλλά

690쪽

νον, το δἐ αἰσθανόμενον των κακως λεγοαένων καὶ μη τιτείνειν επιεικεiας, ου μέμφεως ' αλλὰ πῶς τουτο ἐροῖμεν; ο μῖν την συγγνώμην της μεταστάσεως τῶὐπευθύνω καὶ ανευθυνω εχώρισεν, οἱ δε, ων καὶ -- νουκιανος, τα εξωθεν αγοντα το ἀδίκημα καὶ τὰ εις risu

πάθος φυχης ἀναφέροντα, οπερ ταυτὸν τῶ ἀνευθυνοκαὲ υπευθύνω ' ανευχυνα γαρ τὰ φυχικά ' επειδη δὴ καὶ χειμὼν καὶ βασανοι, κἄν εξωθεν, ομως φοβεῖ τηνφυρον καὶ καταπλήττει, εδοξε διὰ τούτο διαφωνεῖν Μινουκιανος Ἐρμογένει' ὁ μεν γὰρ τῶν εξωθεν ειναι 10 μεταστατικά φησιν, ὁ ει τω πάθος φυχικον κινεῖν συγγνωμονικά φησιν αυτά. Ἐζήτησαν δέ τινες καὶ του- το, διατι σησιν ὁ τενικος μηδἐν διαφέρεiν την συγγνώμην της μετασΓάσεως, ει μη μόνον ὀνόματι ' ει ρ ἐν γὰρ μηδἐν διαφέρουσιν ἀLλήλων, τί κἀνταὐθα κἀν τy υε-s5θόω τοσοῖrον περὶ αυτῶν κατέτεινε λόγον; εἰ M διαφέρουσι, τι μη καὶ πρῆγμα διάφορον εν ἀμφοτέροις

εινα. φησιν; αλλὰ ψήσομεν ημεῖς προς τοὐτο, οτι οὐ προς τὴν φυσιν αυτῶν ἀφορῶν ταὐτά φησιν, αλλὰ προς τῆν διαιρεσιν ' καὶ γὰρ ἐν μεταστάσει φησὶν ἐμ- 20

πίπτειν ro συγγνωμονικον καὶ το μεταστατικον, καὶ τό

γε μεῖζον εστιν ἴτε καὶ επὶ συγγνώμης ου χρώμεθα πλατέως τν συγγνώιιη, ἀλλ' υσον εφαφάμενοι μόνον ευ- θέως επὶ τὴν μετάστασιν μεταβαίνομεν ' τοὐτο δἐ γίνεται,'' or' ἄν ενδοξον ν τό πρόσωπον ' ἶρ' ουν, φήσει etsτις, οὐδἐν κατὰ τὴν διαίρεσιν διαφέρουσι; λέγομεν τοίνυν, ὁτι κατὰ μiν τὴν διαιρεσιν Ουδῖν, κατὰ M τὴν χρησιν, ναι' εφ' εκατiραις γὰρ στάσεσι τψ κυριωτέρνκεναλαιω χρησόμεθα ' ἐν μεταστάσει μἐν μεταστατικῶ, συγγνωμονικῶ δἐ ἐν συγγνώμη ' ἐπειδὴ δὲ αναιδες εστι Soτό ἡδικηκότα τινὰ φανερῶς συγγνώμην αἰτεῖν, μεθ)ω