장음표시 사용
31쪽
scd simile vero est, id ita accidisse , si natale solum Sedulii Sc tiam dicamus esse . Plerique codices eram in Italia philosophiam didicisse confirmante sed quo magistro , aut qua in regione Italiae , non constat. Asiae mentio apud Trithemium occurrit , apud alios non item . In Achaia , et, si vis codici Palatino num. 5.eH19 ito credere, in Arcadia Sedulius virit, postquam Philos phiam in Italia didicerat . . a1. Quid autem Sedulius egerit in Achaia , non uno m
do eodices mss. exponunt. Alios refert: Crim aliis metrum fi micum Macedonio consule ire Hocuit in Achaia. Nios : Cum ciliis metrorum seneri s heroicum metri etc. Alios r Cum aliis consoriis heroicum metrin , Macedo iis, consulante , didicit .
In Actiam libros conscripsit etc. id ergo retinendum 8 Haereo sane . Verbum constiterate eo magis me ducit, ut credam , S dulitan coiisilio Macedonii docuisse alios metrum heroicum cum aliis metrorum generibus; quo pertinet , eum multis in locis vocari rhetorem . Uide schol. ad titulum epistolae ad Maced nium , et in his Proteg. num. 23. 9 , et Sciaol. ad V. 6 . l. L. Sed prob ite etiam videtur , eum, Macedonio consciente, Sive docente, simul cum aliis consociis, seu condiscipulis metrum heroicum didicisse . Huic tamen interpretationi nimn rhil obstat, quod Sedulius in epistola dedicatoria non solum non agnoscit
se in huiusmodi studiis discipulum Macedonii, sed potius innuit , Macedonium non in has humiles disciplinas , sed in sublumiores incumbere solitum fuisse . ta diuersa etiam interpunctiono
sensus aliquantulum diuersus redditur . Nam si post doctiit, vel didicit punctum VPonatur , tunc intelligetur , Sedesium in Achaia Issiros conscripsisse . Si oratio continuetur, et post Ach in punctum collocetur , tunc Significabitur, eundem in Achaiae docuisse . In intobon. I. , et in aliis neque post didicit, neque post Achaia punctum apponitur; sed omnia sine ulla distinctione procedunt: Sed in Reg. I. clare inim pungitur docuit inhAchaici ς libros suos scripsit tmPore et . ' cet. Sed utrocis modo periodus interpungat , Satis inde tolligitur , Sedolium in Achaia fuisse commoratum, Mum Omnia, aut Pleraque carmina incra composuit . Codex Palatinus num. 5.
32쪽
relatus aperte ait: Venit in Arcadiam , Dbi hunc librum composuit. Ac videtur Sedulius presbyter in eadem ecclesia fictus . in qua Presbyter erat Macedonius , antistes Ursinus , Presbyteri etiam Laurentius , Gallicanus, Ursinus , vel Vrsicinus, et quidam Feliου . qui non appellatur presbyter . In eadem ecclesia , vel prouincia floruisse videtur Syncletice virgo ministra , Sive diaconissa, quam Sedulius in epistola ad Macedonium celebrat,
eam laudans, quod praeter alias virtutes scripturas ecclesiastici Humatis sitiens ePotauerit. Non ergo videtur esse diuersa ab illa Syncletice , cui Ecistathius latinam versionem in He emeron S. Basilii dedicauit. Extat ea versio inter appendices tom. I . operum Basilii, recensente Iuliano Garnier Congregationis S. Mauri . Dedicatio sic incipit e Distathius Syncleticae Germatiae diaconismo sciliatem in Christo . Relictiosus , statuque
studiosias animus tuae sermanitatis, vim plenitiadinem caelestir In nosse desiderat scrotiararum , cunctas bibliothecas ecclesiasticas , et earum qui fuerint conditores , crebris lectionisus inuesti9ωιs, peruenit tandem ad Hexaemeron etc. Sed neque m
stathio plura de hac Syncletice addere possumus, neque BoIIandus, qui die 5. Ianuarii Syncletices a Sedulio laudatae in Praefatione vitae S. Apollinaris Syncletices meminit, quidqriam aliud profert, nisi quod Sedulius ipse narrat in epistola ad Μ
cedonium ; Eustaclitum autem Paulo Post Constantini sectilum floruisse , nonnDllis visum est. Neque aliud de hoc Macedonio rescire licuit, quem minus recte Abbatem appellari in var. Ieci. ad titulum epist. dedicatoriae Sedulli animaduertemus . Eiusdem macedonii hortaeu Sedulius carmen Paschale in Prosam orati nem conuertit, ut ex epistola dedicatoria colligitur . Fertur
Etiam, epigramma Asterii, qui Sedulii carmina post fata eius collegit, Μacedonio dedieatum suisse , cui Sedulius opus suum
dedicauerat. Quod non ita certUm esse , suo loco ostendam. 23. De tempore, quo Sedulius libros suos scripsit, haec habemus e mss. codicibus. Quidam exhibet et Libros mos scripsit tempore Valentiniani , et Theodosii. Alius; in tempore im- Peratorum minoris Theodosii filii Arcadii, et Utilentiniani, μ
lii Constantia. Alius ; si tempore Valentini, et Theodosii. Alius
33쪽
Tempore Theodosii, et Valentiniani. In his Valentini mendiim
est pro Valentiniani. Alio modo codicem Ottobon. I. Iegebat Dominicus Georgius , ut dixi num. 9. , sed membranae ita hia ent , ut mcripsi, in quibus clare post Constantia punctum asfigitur ante verbum Pax, Dod initium est alterius periodi. Dubium ergo non est, quin Sedulius floruerit tempore Dieodosii min ris , et Valentiniani. Proinde Sigebertus longe aberrauit, qui in libro de script. eccles. de Sedulio ait: Gartiit tempore Graia stantis , et Constantii , fliorum Constantini. Ne me audiendus est Heinsius epist. ad Reinesium 176. tom. 5. Sylloges Blirm. P. I98. , qui cum aliis aetatem Sedulii ad Dieodosium Magnum
reuocat ex dedicatione ad Theodosium, etc. , qUam Sedulii non esse infra demonstrabitur . Dempster S praetcrea grauiter Iahitur, quum ait, Sedulium secundum quosdam vixisse sub Theodosio Seniore anno Α3o., eamque Veriorem eSSe Sententiam et fortasse pro anno 43 o. alium indicare voluit. Alii annum 378. , quo Sedulius claruerit, alii annUm 38 I. assignant. a 4. Quum Valentinianus Constantii filiUs regnare coeperit anno 424., Theodosius iunior e vivis excesserit anno 45o., Consequens est , Vt intra annum 424., et 45o. Sedulium lilaros suos conscripsisse dicamus. Tricliemius annom, quo Sedulius claruit, ita nobis indicat: Claruit sΠb Theodosio anno Dornia Di 43o. Iustus Fontaninus De antiquit. Hortae I. u. c. 3. Censet, Sedulii carmen ab ipso vulgatum fuisse , Circa annUm 43q.; Georgius vero suspicatur, id euenisse anno Aeto. , qUod arguit ex nomine Constantii, Fod in codice into niano apparet. Constantius enim anno Ar 7. Placidiam Honorii sororem duxit
iit . Verum , ut iam monui, Constantii mentio fit in codice Ottoboniano, ut eius filius dicatur esse ValentinianUs, ac dis 'tinguatur a duobus Valentinianis , qui Praecesserant , Seniore altero, Hiero Irmiore nuncUpato. Mesto vero magis reiicienda est opinio Usserit, qui Sedulium ad UDUm VSFo 494. , Saltem Post annUm 47o. deiicit. Argumentiam petit ex dedicatione Asterii ad Macedonium , Fem Periaeram PUtat esse erindem,
ad quem Sedulius scripsit, ut postmodum docebo. Xystus Sein
34쪽
nensis ipso anno Aso. Seduliuin obiisse affirmat r alii recentiores anno 449. , aut 45 o. vixisse tradunt. Sed de certo anno
as. Dulaitant nonnulli, an Sedulius sua carmina ediderit , an solum intra priuatos parietes continuerit. Sed haec controuersia melius explicabitur, quum de Asterio , qui Sedidit carmina collegisse, et diuulgasse dicitur, sermo instituetur. In uestigandum Praeterea est , cui sundamento innitatur assertio
Triuiemii, quod Sedulius postremo Achaiae finibus excedens ira Frbe Roma mirabili doctrina Grais e Isit. Uehementer hac de re dubitant Plerique. Reperio tamen , confirmari id posse a Ctoritate Paschasii Ramerti in libro De partu Uirginis , Di olim
S. Ildeinso tribuebatur: sed Eininentissimus Cardinalis Fran- Ciscus Grenaana , sacrarum literarum et cultor, et Patronus egregius, in Perquam erudita , et eleganti editione Patrum Toletanorum opus auctori suo Ratberto restituit, atque inter alia dubia, aut supposititia lidemiasi reiecit. Ratbertus ergo tom. I. Patrum Tolet. Pag. 3I4. ait: Hinc Sed dius rhetor romanae e instas in paschali stio opere ait. Adde ex Usserio verba reserenda n. I 8 o. Seq. Leuiori nititur fundamento narratio de Sedulii diiiiiiis, quas Guillelmus E enuein memorat in Catal. teSt. Verit. ad an n. 4ra. Quum nihil non didicisset, ait de Sedulio quod theoloso absolatissimo necessarium videbatur , atque usu mitius internis animi cotibus, quam externis distitiariauet
26. Diuersa ratio est de episcopatu Sedulii , quem Nic.
AntoniUS , num. I 4. laridatUS , omnino pernegat . Milii contra certum videtur, Sedulium alicubi tandem episcopum renunciatum fuisse. Ut enim omittam , episcopiam vocari a Sigeberto, et ab auctore veteri, qui decretum Gelasii descripsit , a nobis Producendo num. 152., duo frant antiquissima carinina in Ia
dem Sedulii a Belisario , et Liberio composita , a nobis in Appendicibus exponenda . In utroque est acrostichis , Sitae anacro-stichis , nimirum ex Primis litoris versuum , ac similiter ex Postremis conficitur nomen Sedralius Atitistes : etiam nomine
Sedulium appellat Anonymus Mellicensis Sigeberti aequalis De
35쪽
script. eccIes. Censebant ergo Belisarius , et Liberius, antistitem stiisse Sedulium . Christiani autem scriptores via Un am Pr sbyterum vocarunt antistitem , sed hoc nomen Proprium esse voluerunt episcopi , ut videre licet in cod. Iustin. libr. r. iit. 3.leg. IB. ,22. ,25., et alibi Saepe . His Labbeus, quem Nic. Antonius in episcopatu Sedulii negando secutus videtur, respondet, Gytistites ordine in secundo , hoc est, Presbyteros a Sidonio in Claudiano Mamerco , et ab aliis veteribus agnosci. Sed etiamsi aliquando nonnulli presbyteri ala aliis honoris causa ita fuerint appellati, tamen negari nequit, id nomen simpliciter positum , ut ordinem indicet, episcopum significare. SidoniUs Mamercum non antistitem simpliciter , sed ordine in secundo vocat: quo nonnulli fingunt , sDisse chorepiscopum, siUe Vicarium generalem sui episcopi. Praeterea episcopatus Sedulii comprobatur m codice Vrbinate 584. , olim 8 28. , in quo Passim wrvius viscopus Sedulius nominatur , ut in variis lectionibus ad initium , et finem librorum constabit. Vide nUm. 39.
27. Aperte etiam episcopum vocat Sedulium Albinus , siue Alculnus in ossiciis per serias sabbato, ubi hymno abec dario Sedinii, A solis ortus , titulum praescribit, B. Episcopi S
dulii hymnus . Hunc titulom a recentiore esse manu ait La
heus e sed mihi contra videtur , ab ipsius Albini manu esse. His ergo codicibus , in quibus Sedulius episcopus dicitur, consona sunt tum epigrammata Liberii, et Belisarii, tum vetus inscriptio Prosae Sedulianae ex Pithoeano codice : Incipit praefatio Sedulii antistitis in soluta oratione Paschialis carminis . Ac so
lasse Sedolius episcopus iam erat, mram carmen Paschale Soluto sermone reddidit, quod adhUc presbyter composuit: ex quo factum est, ut in carmine paschali vulgo Presbyter nominetur. Deinde quum carmen paschale in omnium manibUs mset, n
men presbyteri Sedulio adhaesit, omisso alio episcopi, quod non ita patens erat . In Appendice Bibliothecae Patmin Μargarini De la Bigne vocatur in indice Caelius Sedulius Scotus Presbyter , siue antistes . Habillonius tom. I. Analeci. Veter. Pag. 363. in versibus acrostichis in Sedulium colligit, eum antistitem , seu
episcopum fuisse et sed omnino Pro eodem accipit antistitem,
36쪽
atque episcopUm, ut Patet ex indice , et o victoritate Sigeberti in hanc sententiam allegata. Nic. Antonius obiicit versum Asterii de Sedulio: Per quam itistiis ait tralia Sedulius t nam Asterius Sedulium ii sti titulo tantum non appellasset, si episcopum Iam dare voluisset. Sed haec coniectura parum mouere debet: nam in Asterii epigrammate Sedulius neque presbyter vocatur: et Potuit Asterius vel ignorare , episcopum fuisse Sedulium, vel de hac eius dignitate , tamquam de re nota , neque ad sui epigrammatis argumentum explicandum necessaria tacere . mnus mouere nos debent argumenta hypercritici Basnagii, qui tom. 3. Annal. polit. ad ann. 434. negat etiam , presbyterum fuisse Sedulium , quia Macedonium Preuayterum patrem vocat , et sentilla veteris scientiae praervativa m itum , et reo tarmin stiminis occupatum dicit. Haec enim statun probant, Sedulium modeste locutum filisse , qui Macedonium PresbyterVm m inrumsuum in ecclesiasticis disciplinis , et aliorum plurium , pcitrem appellauerit, et se in secularia studia , dum laicus erat, potissimum incubuisse professus fiterit . Grunereas exponebat , Sedulium , quium Macedonium piatrem in epistola dedicatoria vocavit, nondum fuisse presbyte m. 28. Quonam autem in loco Sedulius episcopi munus obi rit, omnino latet: nam Oretanus episcopatus' Sedulii sabula est a nobis explosa nUm. I A. Donec aliud clarius lumen affulgeat, coniicere libet, Sedulium in Achria, ubi presbyter erat , et libros suos composuit , ad sedem episcopisem fuisse euectum , atque ibi tandem diem supremum obiisse. Dubitet etiam aliquis, an alicubi Sedulio religiosus honor praestitus fuerit . Asterius m vocat iustum , et Alcvinus Beatum , ut nuper vidimus . Ita etiam appellat incriptor codicis bibliothecae Laurentianae Florentinae reserendi num. 86., et noster codeκ Reg. 2. , Ut lcgeSin Scholiis ad titulum carminis paschalis. Μabillonius Veter. An
leci. Paris. I 723 Pag. 548. ex Codice vaticano annorum tunc
sere quingentorum Prosere opus ita inscriptiam : Retielatio, qtiae OSteresa est venerabili viro Hispaniensi Eldino Ao episcopo anno 845. In hoc opere sic laudatur Sedulius Scinctus Sedulius mirabiliter dicens: Non quia qui summus Pater rat et .
37쪽
Vide I . v. 319. De auctore huius operis , aut de hoc episcopo hispaniensi Ildesonso nihil aliunde expiscari potui, nisi suspicari libeat , fuisse Adesolamin episcopum Salinantilaum , cuius epitaplitum , a Petro Pictaviensi conscriptum , legitur tom. 22. Biblioth. Patrum MN. Eius non meminit Nic. Antonius in Bibliotii. Hisp. Agitur eo in opere de panilnas in ecclesia offerendis , et de signis, quae in esse debent hostiae consecrandae. Incipit : Arario Octinctentesimo gutaractesimo quinto Acarnationis Domini nostri Iesu Christi in visu appartiis mihi etc. Vidi codicem ipsum vaticanum 134I., tu quo Post collectionem Conciliorum , seculo Circiter T. Scriptam, citaractere recentiori exarata est Reuelatio Fade si in fine volaminis. Mendose autem legitur hoc et filitis est pro et filius hoc est. Quod attinet ad Sedulium , eiusmodi elogia litati, beati, atque adeo sancti Pr
hitatem eius vitae Possiuat confirmare , non aDtem emcere , ut intelligamus , caelestes honores illi unqualia extubitos suisse, quum eius nomen in nullo martyrologio inscriptum inter sanctos re- Periatur , neque eius memoria in ullis Ithris liturgicis religioso cultu celebretur. Bollandiani ad diem II. februarii inter praetermissos reserunt C. Caelium Sedrilivin . Colganus ad hanc diem eius meminit , sed tantum sub titulo Venerabilis r ita quidem vocatur in Decreto Gelasiano , ut G Hiιacinam De non trina deitate venerandias . Dempsterias l. 3. Hist. Eccles. Scol. , et David Camerarius l. 3. e Scot. piet. ad diem a o. februarii dicunte Camerarius ait, in aliis diem sestum poni r3. iunii. Bollandiani in nullis fastis nomen Sedulii repererunt. DemPste riis loc. cit. tradit, Ioannem Gr Perum t. I. de est. Sacram. pag. 36 o. re vera ne Christophori Cassiani Trabachetuis probare , Sedulium Sanctis annumeratum eSw.
. Overa Sed dii recenseritur. g9. Catalogum operum Sedulii sic contexit Trithemius . I. Ad Macellonium Abbatem opus insone iuxta seriem tollias euan--
38쪽
selii , quod promotatiit Carmen paschale , metrice , libri IV. Paschales uilicumque Ecipes . α a. Ira Omnes ePistolas Parili pro-saice libri XIV. Anteqtiam apostolica ver . G 3. mi Cialis Christi liber x. A solis ortias cardine . et q. Ad Theodosii m -- peratorem liber a. Romillidum ductor clari . α 5. In mcimS DO- lumen Prisciani liber i. e 6. In secrandam editioncm DODciti liber. I. α 7. Exhortatorium Dd fiteles liber x. Ciantemtis , socii , Domino . α .8. Epistolas Plures ad cinersos Ither I. Sedulitis
S tbena . : 9. De miraculis Christi prostiire libri 2.3o. : Addit Tricli ius , alia non nolla Sedialium edidisse,
quae ad suam notitiam non venerant. Singillatim liaec ipsa nos discutiemus. Celeberrimum Sedulii opus est carmen Paschale . In var. Ιeci. ad epistolam dedicatoriam Θseruo , IIacedonium, cui poema hoc dicatum est , in Inss. vocari PreSbbterlam , non cibbatem , ut Trithemius eum appellat. Idem Tristemius agnoscit Prologum metricum, Paschales quicumque GPes , non tamen videtur huic carmini annectere epigramma ad Tlieodosium , Ro-rntiliciam cluctor , quod Pro separato , ac diuerso libro Ponit . Fabricius iii Biblioth. vet. lat. affirmat, epistolam Praemissam ad
Macedonium tot Sedulii mortem a Turcio Rufio Asterio additam fuisse: sed fallitur certe , halluciliatus sertasse ex epigrammate Asterii, Stime , SGCer elo 3 r. Controuersia magna est de numero librorum carminis Paschalis , quos quatuor esse dicit Tritheinius . Parrhasius integrum poema Sedulii sine ulla distinctione librorum edidit. Codex Vaticanus secundus, quem nurn. 65. describam , totum carmen in duos tantum libros diuidit . Id secutus est Anonymus Mellicensis cap. 35. De script. eoclesiast. Post Bibliotii. Benedictino- Maurianam. Beriaudi Pear Sedulius Antistes ad Macedonium presbyteriam mvistrum suum libros duos, de Deteri Sesticet , et NOUO testamento metro conscrimis heroico , qtimus et prolixum Prosalae Scriptum praePOsrait Prolutim . Isidorus
De Script. eccles. , siue, De Vir. illustr. CAP. 2 o. tres tantum
libros sic distinguit et Sedulitis presbyter edictit tres libros
39쪽
storum Christi sacramenta , vel miracula C. Suspicantur nonnulli , in inss. codices Isidori errorem incidisse , qui facile solet in numeris contingere , Vt III. Pro IV., ahit Pro V. Scriptum fuerit. Librarii autem facile numeros Per literas exprime, hant , ut si inuenirent III. , ipsi describerent tres libros. Fortasse Isidorus cum Anonymo Μellicensi carmen paschale in duos tabros diuidebat , tertiumque addebat, elegiam nimirima , et hymnom, quibus etiam vita Christi exi onitur . Ionas Aurelianensis l. a. de cult. imaginiun librum tertium carminis vocat, quem nos quintum dicimus. Sed in duobus mss. codicibus Isidori De Vir. illustr. , quos vidi , colligo, Coniecturam quo ndran de errore numerorum in libro S. Isidori fiundamento non carere. Nimirum in codice Vat. Reg. 349. chartaceo Μiscellane iam Pag. ro 7. extat Isidori liber De vir. illustr. iain editioni paratus ,
t ex fine patet, ubi legitur : Si videbitur R. Patri sacri palatii I Histro, imprimatur. IV. Antonius Archim. Masin. obscure Vicescterens . In hoc lil ro his elogium Sedulii contexitur , scili-
Sentit , caput vero xx. valde disseri , atque ita Sedulius Presbyter , frammaticae peritiae studiis ad perfectum imbutus, edidit heroico metro quinetiae mirabilium diuinoriam libellos, expediens in primo Deteris testamenti virtutes , in reliquis autem , Ni ipse meminit , quattior euanctellariam miracula Ordinauit , eique operi nomen Paschalis carminis de mi . In alio codice Vat. Reginae 55 I. , qui erat Petauiantas num. III. in fol. membran. Isectili XHI. circiter , post alia opera sunt Iibri De vir. illustr. S. Hieronymi , cuiusdam anonymi , Gennadii, et Isidori. Cap. 7.ibri Isidori sic clare legitur: Sedulius presbyter edidit questrior libros dactylico heroico metro etc. , ut in excusis. Incerta igitur est mens Isidori de numero librorum carminis paschalis , et et gium Sedulii in cap. XI. codicis Vat. Reg. 349. multo magis ad
3 et . In nota 93. ad cpistolam dedicatoriam Sedulii inter
varias lecti es obserues o , Pleros pie codices eius epistolae e
hil ere , Quatuor situr mirabilium diuinorum libellos , quamuis alicubi utiam legatur , uratilium ditiinoriarn tres libellas. Om
40쪽
Cius cap. 3. De Veget. ling. lat. senect. id ita accipiebat, Uaasi Sedulicis tunc solum scripsisset quatuor usqlIc ad P SDum etc., quibus postea addiderit quintum de passione , resurrectione , et ascensione. Minus id Placet : verba enim Sedulii usqtie ad passionem etc. ita sunt intelligenda , ut Passionem etiam , re- Starrectionem , et ascensionem comprehendere voluerit. Carmen ipsum in nostris codicibus non uno modo diuisum est . Reg. I. et Oit. I. primum Ithrum veteri testamento assignant , librum secUndum dicunt esse primum noui testamenti, atqUe hoc Ordine procedunt usque ad ultimuin librinn, qui quartus vocatur noui testamenti, quum sit quintus poematis. Ita etiam refert codex optimae notae in hibliotheca Taurinensi , quo antiqui rem alium extare non arbitror ; etsi enim Mansius in not. ad Bibl. med. Fabr. quatuor tantum huius codicis libros dicit, tamen res alio se hesaei modo. Quinque pariter habet codex Cantu riensis apud Grunerum . Vsserius quoque testis ESt, mSS. eΚemplaria carmen paschale in Uainque libros diuidere . Ex variis Iectionibus in fine uniuscuiusque litari notatis , et ex ipsa Prosa Seduliana colligitur, distributionem totius carminis in quinque libros vetustissimam esse , et, ut videtur, ab ipso Sedulio Profe-Ctaan . In Iaac eadem sententia sunt Barthius , et Poetinannus. Quoniam vero Sediuius primum librum veteris testamenti Posuisse videtur quasi pro introductione ad qUatuor sequentes . , inde fortasse in epistola ad Macedonium quatuor mirabilium ci timorum libros dixit: addit enim, quatuor Maracterit in dicta CO vrectans Ordinaui . Id secuti quodammodo sunt Aldus , ct alii Veteres editores ; et in Prosa distinctius legitur ad fin. tituli eaP. 22. E li erunt cvitiam Deteris testamenti . Incipiunt capitula libri primi noni testamenti r quod a vetere librario literis de minio rubentibus ascriptum notauit Iuretus . 33. Gmnems, et Mntaenius carmen diuidiint in quinque libros , quia ita in plerisque editionibus diuisum repererunt. Ipsi tamen consent, genuinam Poematis diuisionem esse in quatuor libros: pro qua opinione allegant codices mss. Arnigeni num , AlmeloueenianUm , quatuor apud Fabricium , nimirum
Cheannicensem , Gandauensem , et binos Leodien4es , editiones