장음표시 사용
51쪽
De Hynis , et virtutibus Imrtim est liber I. carminis p schalis r item De sestis , et miraculis Christi libros IV. , qui sunt quatuor libri carminis paschalis de noDo testamento. so. In catalogo bibliothecae VMnhachianae Pag. 224. recensetur volumen Chartaceum in A. Seculo XU. exaratum, in quo est Sectilius poeta de praerosatione diei reaeti , et Graticum paschale . Meminit huius codicis Ariaraenius , meminit et Grunexus, qui inscribit: De praerosatiua ciei sexti. Arnigenius pro certo definire non audet, an ex huiusmodi mss. carminibus Sedulii deprompti sint versus, quos sub Sedulii nomine adducit Le Moine Uar. Sacr. tom. 3. Pag. 639. Abhiltifr itidaetis odor haPtismate sares , Et nona prosenies reddita sΠrctit asstiis. Sed non male suspicatur idem Arnigenius, ex sestinanti cesamo Sedulium pro alio poeta nominatum ς quippe sunt Fortunati. 51. Dinochaeum Pmdentii, quod minias hene alii Enchiaridiora , alii Diptychon vocant, sub Sedulii nomine saepe laudat G. Fabricius in comment. poet. christ. , et Sedulii opus esse Suspicatus est Sichardus. Auctor verus est PrUdentius : qua de re non repetam, quae multa dixi in Prudentianis , et in commentario ad Dittochaeiam.
uat, Nebrissensein epigramma sub Sedulii nomine proserae , in quo legitur
- Bretiiterque triumphos Tansit, Christe , tuos . Addit , id reperiri in versibus acrosticliis Liberii. At vero Ne-hrissensis non tribuit Sedulio hos versus , sed eos excitat ex epia frammate , quod ipsius Sedulii) nomine scriptram reperitur rita enim loquitur , ut indicet , nomen Sedulii in primis , et Postremis literis epigrammatis descriptum legi . Sedulii veritin aliud inpigramma , Haec tua perPetuae, post hymnUm Maeced
rium a nobis proferetur . 53. Doctissimus vir Franc. Ant. Zacharias in Biblioth. s lect. hist. eccles. Pro Supplemento ad Histor. eccles. Nates. At xandri cap. a. f. I. n. 5. Sedulium nostrum laudat tamquam a ctorem
52쪽
etorem liymni, Lustris sex gni iam peractis , HUe , vi ex correctione Urbani VIII. Dunc canimus , LIGra sex QMi iam perebit . Sed fortasse per errorem Sedulius illi excidit Pro Fortunato , qui auctor est hymni, Paracte imma floriosi metiram Cretam is , siue, ut in breuiariis nunc legitur , Latineam certaminis. Huius hymni pars est stra sex qui iam premit. Alii auctoreari dicunt esse Claudianum Μamercum , ut vherios posui in dissertatione De hymn. eccles. tium. I 85. in nota. Maior esse Posset difficultas de hymno , Grilla resis prodeunt, quem Angelus Rocca in Indice Theolog., et Scriptur. inter hymnos S. Ainbrosii recenset: sed addit; Siant , qΠi hunc hymnum Theo fho cis LBmrt, alii Fortunatia , alii Dero Sedulio . Hunc quoque hymnum
Fortunati esse existimo: egi de eo loc. cit. DUm. I 89. 54. Martentias tom. 9. Collection. Ces. I 26. Seqq. Prod
ait Carinen de Incarnatione eκ eodem veteri codice Corheiensi, eκ quo carmen in Genesim descripsit sub nomine Iuuenci, a n his inter sopposititia Iuvenci carmina in appendicibus relatum. Carmen de incarnatione , quod tom. 6. Biblioth. Fabr. med. , et inf. aeui recusum fiuit, Martentus Sedulio ascribit, quia libro 1. Operis paschalis, Carminis I raschalis P adiungitur tam quam Pars eiusdem , nulla interposita distinctione , nulla diuisione , nullo titulo et qMOd , addit, quum silvulari studio perle-sissemus , eiandem hi prioriis et in seqΠEnti Dcubratione stilum anima enimIιs . Gallandit verba in dissere. de Sedulio ad tom. . Bibl. Patrum liceat milii usurparer mallem eq&idem , Di in se si editores Benedictitii Frauiori arctumentorum Por ere υsi fui
sent , quibtis Sessi lium hultis carminis auctorem Erlincerent. Μirari subit, qua ratione eundem stiiram in carinine de Incarnatione , et in carinine paschali Marten ius animaduerterit: nam carmen de Incarnatione est cento Virgilianis versibus conterius , ut idem Μarten ius indicatis locis obseruat: at carmen
paschale stilo proprio Sedulii suit, quamuis alimando hemistichia Virgilii, vel unum aut alterum versm Sedulius usurpet. Quod autem carmen de Incarnatione libro I. carminis Paschalis anneκum fuerit, tamquam Pars eiusdem , hoc certe in Oscutatione , vel ignorantia librarii contigit. Nemo enim tam caecus
53쪽
est, quin videat, carinen de Incarnatione ad carmen pasch Ie nullo modo Pertinere Posse .
55. Nonnulli cum Martento in epigrammate ad Dieod sium , quod in nonnullis editionibus carmini paschali praemittitur , ut antea explicatum est , argUmentum desumunt, ut Sedulio caranen de Incarnatione adiudicent. Verum quidem est, . carmini de incarnatione melius conuenire verba epigrammatis ,
. - Dictuare Maronem mittatum in mellias distino actuoscere Seram.
At vero neque hoc epigramma auctorem habet Sedulium , utiana probatum est , ne Irie carmini de Incarnatione congruere potest. Argumentum enim huius carminis tantum est Incaria tio : opigramma autem Plitra alia attingit, quae in poemate essent exposita , creationem mundi, et hominis , Vitam , miracula, mortem, et ascensionem Iesu Christi. In Decreto Gelasiano inter alia sic halaetur : Centometrum de Christo Virbilicitiis compa- sinattim versitis GPOCSPhiam . Blanctilia Us Proteg. ad Anastas. tom. q. ex cod. Vatic. Palatin . q93. legit, Centoneni forte Cento fem ) de Christo VirFiliauis compactiΠcitiam versibias πορον-phtis In codice vetusto Florentino omissum erat hoc caput. In ms. Iurensi sic resertur , Centones de Christo Vir9ilianis compas citi , apocrawhi . In cod. Vatic. 379I., quem ego contuli , inhieni, Cortorasn de Christo VisFilicitiis compta citiam versiabus vo SPmvn . Praevallait tamen apud multos titulus Centime-imm ex Cento, et metriam: quod enim ait commentator Artis metricae Bedae in ins. vatic., Centimetrum dicitiar liber centum
hiabens metra , fortasse intelligendum est de Seruit Centimctro. Plerique cimi S. Isidoro de vir. illustr. id accipiunt de centone Virgiliano Probae Faltoniae . In indice expurgatorio Brasichel-Ιensis coniicitur, non esse centonem Probae carmen a Gelasio inter apocrypha relatum . Cur nobis Coniicere non liceat, Carmen de Incarnatione, quod Μartentus edidit , esse Centometriain , vel CoiitimetrUIn ad Scripturas apocryphas a Gelasio reiectum Sane Gelasius argumentum Centonis asserit esse de
Christo : id autem apprime conuenit Centoni edito a Martento; Cento vero Probae latius extenditur, ut vel ex titulo Patet,
54쪽
testimonium veteris, et Noui testamenti . QuaInnam autem alactoritatem apiad catholicos sibi vendicet Indcκ Brasichellensis , si placet, apud Papebro clitum in responsione ad exhibitionem errorum per Sebastianum a S. PaUIO CHUIgataIn Part. 2. art. 3. Pag. 2o.. Nam haeretici miras , sed inanes tragoedias de hoc opere apud ipsos rarissimo , nectite apud nostros quidem Valde obuio excitant, ut colligitor ex obseruations os in rem literariatii Halae pIamehurgicae I 7oo. tom. 3. , et aliiS tom. Seqq. 56. Lahbetis in Noua Bibliotheca mss., Silae SPecim. antiq. Ieci. Part. I. pag. 23. in Codice ms. optimae notae se vidisse ait Sedulii Collectaneum in Evangelium S. Matthaei ex variis Patribus excerpthim, et in capita, seU Sectiones 355. dita istam . Idem de scriPtor. eccles. affirmat, Collectaneum hoc Sedulii in Matthaeum extare in hibliotheca collegii Parisiensis S. I. in nitidissimis membranis elegantissima manu, et quae 7OO. , RUt 8o O. annos staperet, descriptUm ς in cyto citantur non modo S. Eucheritas , S. Leo , Arnobius itinior , Faustus Reiensis, S. Gregoritas , S. Isidorus, Arculsiis , ac Uen. Beda, sed et ipse Poeta Sedulitas: sic enim ad illa verba, Et ne Hos iiii ccis ira tentationern , ait auctor Collectanei r Hinc Se litis ebrabie versibus describit
licetis zNon quia nos Dominus lucis , vitaeque rePertor In laqueos tentantis Gqcit EtC.
Censet Lahheus, eundem Se italium esse alactorem Collectanei in epistolas Pauli, et in Evangelium Matthaei, qui sortierit seculo IX. sula Carolo Magno , eiusque filio Ludotaico Pio : ratio enim ista explanandi codices sacros Sapit omnino genitam seculi IX. , ad quod tertius Sedolius ab Hepidanno resertur.57. Monet tamen , AUbertinum pag. 9 II. Praestigiariam SUarUm de sacramento Eucharistiae credississe, aUctorem Colle--ctanei in Paulum fuisse Sedulium episcopUm, qui Sectato VlII. Concilio romano anno 7 et r. intersiait. Sed quiam in Collectaneo in Matthaeum verba qNandoque desumantUr Ueir. Beda, qMi Obiit anno 735. , Ionge prohabilius est, auctorCm hiatus Collecta- Dei, atque adeo altorius in Paulum quandoquidem idem viritis-qUe auctor esse censetur ) fuisse tertium Sedulium, qui sectilo IX.
55쪽
clamit. sine presbyter suerit, siue episcopus r nihil enim eretum de eo liabemus . Eaylius in Lexico Dupinium perstringit, quod asseruerit, in Collectaneo in epistolas Pauli Iaudari Bedam : quod non de hoc Collectaneo, sed de altero in Matthaeuin Lahbeus
tradiderat. Μ illonius tom. I. Analeci. Veter. Pag. 364. R Vero Ionge aberrare ait eos , qui Sedulium auctorem Carminis P sclialis eundem esse putant, ac Sedulium Scotum , seu Hibernum presbyterum , itidem Poetam , quem seculo VIII. fortasse Constat. Verum controuersia potissimum est de operibus Seduliorum : nam duos , vel plures Sedulios plerique distinguunt. Is
autem Sedulius , quem seculo VIlI. soruisse constat, episcopus
fuit: poetam itidem fuisse affirmat, sed non prohat Mabillonius, qui ea , quae Labbeus , aliique viri critici de Seduliis notauerant, non videtur Prae oculis habuisse: nam pro ineditis inter poetica Primo loco ponit epigrammata duo notissima acrosticha de Sedulio multo ante , et Saepe vulgata. Fortasse Mabillonius Sedulio episcopo secuti VIII. tribuebat opus De regimine Principum oratione Partim ligata , partiin soluta compositum: de quo rursus num. 6 I. Multo magis incertum est, Sedulium hunc ipsum, mi seculo VIII. claruit, esse auctorem Operis nescio cuius De Sancto Missae canone, quod Dempsterus illi Mngit. 58. Diuersuin a Collectaneis hactenus relatis Opus est, sed eundem Sectulium auctorem trahere videtur, quod extat in Codice Vaticano aget . al. 1556. , in quo est Psychomaclita Pruden-lii , et narratio satyrica de antistite Toletano Grimoardo, intelligo Barnardum et Urbano Papa II. Initio voluminis sunt Explanationes Sedralia Scotti in qriatiior etia velistas . Incipit: Ubre 9
Dertitionis . ΜΘses librum senerationis caeli, et terrae Conscria Psit. Mather tem etc. Pagina 9. versa legitur: TemPoribus
Valentiniani, et Theodosii principum fornit, quod de Sedulio
poeta dictum, ineptus aliquis antiquarius ad Sedulium interpretem sacrae ScriptUrae transtulit. Ibidem, et seqq. e licantur praefatiores S. Hieronymi ad Damasum, et Eusebium. Pag. 38. Incipit eiusdem Semilii Scotti explanatiuncida de Mersiariortim , et Crapitratorum , canorarimetrae disserentici. Incipit breuiarium secun- n Muthetin. Natiuitas Christi. Mui ctim muneribus De-
56쪽
niunt , et reliqua. PerqΠirendum: est , quid irater breuiarium , et capitiatum , et cauonem distet. His etenim tribus grami 'nibus- clam chmibita cuncta enaractetici Dolammis 3 arcana reserantur. Nam sublatis breuiariis , capitidis , et canonibus Omnia Confusa eraΠιt , et ami ctua etC. 39. Neque ingratum erit explicationem , quae subiungitur, describere ς metitarium est rerum in contextu era Helia narrat riam breIIis, et compendiosa e Osuio . GPitulum est quaelibet in mansellis sententia, seu narratio . Camu est titulus , quo CoF- noscitur concordia ei auctelistarum. Deinde pag. 4r. Incipit eis Hem Sedulii Scotti exposititinculti in ar5timetitiam secundum M thetim. Sic Pag. secundum Μcircum , pag. 56. secrandum Lucam . Deest e M sitiuncula secundum Ioannem. Volumen est informa II., aut I 6. , notatur initior Codex iste pertinet monasterio beatae Miariae Macti lenae in Franchenthaeli quod verbum non satis clare legitur inter Spiram , et IVO titiam situm
to Canonicorum Rosularium . De hoc monasterio lain SUPPre so agit Pennouus Canonic. Regul. Hist. l. 2. C. 39. Triste mio in Historia Hirsaugica , qui circa annum II 35. sundatum
6o. Non omittam animaduertere , ad marginem paginae versae 34. eodem veteri charactere , qui secun X. circiter esse videtur, nominari S. Isidorum , dum id resertur et Mathetis Ῥο- stolus , et etiaractetista, qui etiam ex tribu sua Letii sti sit cosnomen etc. Haec ipsa verba sunt Isidori in libro De ortu , et obitu Patrum cap. 76., quod ideo notatum volui , ut Sedulius hic Se tus addatur Braulioni , Ildefonso , Bedae , Fulberto Carnotensi, Ascarico episcopo liispano seculi XI., aliisque in Bibliotheca veteri hispana a Nic. Antonio , eiusque doctissimo editore Francisco Perea Bayer adductis , qui omnes librum De ortu , et obitu Patrum Isidoro adiudicant contra nonntillos recentiores, Baro nium , Natalem Alexandrum , Caietanum Cennium , id non aliaxatione negantes , nisi quia semel animum induκerunt ea omnia negare , quae praedicationi , et aduentui S. Iacobi in Hispaniam fauere quoquo modo videntur. Nam Isidorus cap. 7 I. huius lubri aperte ait de S. Iacobo Maiori et uspaniae , et occidentalium
57쪽
Dcomm sentibus manctelium praedicariit , et in occasu mtindi Iucem praedicationis infucit. Pliara addere possem eκ aliis mss.codicibus Vaticanis in eandem sententiam e sed in aliud tempus
61. Goldastus, ut ex Labbeo num. 45. liquet, massidebat . opus Sedulii inscriptum, reFimine Priticipum . Schoetine-iatus , qui Bibliothecae Fabricianae medii, et infimi aeui volumens tum edidit, rescre, Sedulium De rectoribus Christianis , ct con-νIenientibus reFralis , quibus est resPublica rite stibernanda , Lipsiae r 619. editum in B. memorari a Fabricio et fortasse in pamcis schedis mss. , qUas ad Sextum voliamen Paratas reliqUit.
-Addit Schoetigenitas , Frelierum ad Petrum de Andio De imperio
romano I. I 6. Scribere , Se anno I 6 ra. hUnc Ithriam a necdotum
ad praelum parare , ex eodem lihello octo disticha addocere Nicolaum Cusanuin De concordantia Cathol. praefat. 1. 3. Non inuenio , quisnam alius librum viderit, aut de eo lociatiis merit rneve indignum opUS certe est, quin ad hilitas temporis . nouitates conuellendas recudatiar. Extat in codice Vaticano Palatino 39 I. Chart. in q. Praecedunt Rectume ecclesiasticae hoc est, Canones Apostolorum ) , Ambrosii Gra pastoralis, Auctiastivus De pastoribus , et Ouibus , rem Seduliras , et postremo carmina 'taedam de virtutibus , et vitiis , et alia Romae olim existentia in Basilica S. Petri. Pagina 99. litatus voliaminis Charactere ru-hro Incipit Ucris praefatio si bseqΠctitis. Inititam et Omne ministerimn , tri do quod Praeminet orbe, - Arte 9Πbernari In rsunt artis plurima Gyla . - riserearis Dominus terras , mare , sidera , caelos - Arte Creat etc. Sunt 25. versus hexametri.
Postea et E licit praefatio . cum principium , Mis , rex , Christegrae teGIm ,s Alpha operis famuli sis , mus , ωque illi .
Scriptiam erat si Deus . Sequitur : Incipiunt capitula eiusdem li-Bri. Index hic continet sto. capitula . Post indicem charactere rubro : Incipit liber Sei lii, de rectoribus christis iis , et COΠΠΕ-nimitibus rectialis , qΠibus est resPΠblica rite stiBematicla . Initium et Postquam resale sceptrum . In fine capitis : Quiam maestia
malilem habebit floriae palmam , siquis icto amabilis rector
58쪽
sanctam 'Perornar erit ecclesiam , qtiae est clei vim spirituale ta-' bernacidiim 'Φ Sed haec, quae brerliter stilo prosali diximus , alia quot versuum crescedine concludamus . Sequuntur versus elegia-ci , et sic post cetera capita vario metro Sententia capitis conci
ditur . Capite 8. mentio fit cuiusdam viri, cui reUelatum suerat ' Dieodoricum regem inter Ioannem Papam , quem in custodia occiderat, et Symmachum patricium , quem ferro trucidauerat vinctum apparuisse, et ab illis in igiaem fuisse missum . Capite 9. laudat pietatem Caroli Magni , et Ludovici. Intelligo Ludovicum Pium Caroli Μagni filium , qui regnare coepit anno 814. , adeoque Sedulius huius operis auctor ante seculum IX. non floruit , et videtur esse ille ipse, ciuem laudat Hepidannus , et fortasse Sedulius Scotus, cuius manu Psalterium graecUm Scriptiam recenrset Monifauconius Palaeograph. graec. 3. 7. Pag. 236. Dempstems Sedulium, episcopUm graecum , in Hibernia coli affirmat, cui fidem non adhibent Bollandiani ad diem 13. iunii. Capite et s. memorat Sanctum Germanum Antisiodorensem episcopum , qui cum Beato Lupo , episcopo Trecensis ciuitatis , in Britanniam ad extirpandam Pelagianam haeresim missus suerat. Post ca-PUt 19. est epilogUS , qui tamqNam caput et O. est indicatus et sed
Posterior, manus numerum 2 o. deleuit. Prologus totus prosa oratione conscriptus est, et ad quemdam regem dirigitur . Finis implicit Statilius De resimine Principum .
Codices manu scripti Miltilii recens trir.
62. Quoniam muIta vini opera , quorum minime aUctor est Sedulius noster , quamuis Sedulii nomine insignita sint , ut ex capite praecedenti liquido constat , eos potissimum codices hoc loco enumerabimus, qui carmina Sedulii, et opus eius Paschale , siue Prosam continent : hreuiter indicat imias nonnullos , qui opera dubia complectrantur : nam de aliis , cptibus sacra scriptura exponitur,abulide dictum est nUm.43. 56. seqq. praestantissumus Sedulii codex extat in bibliotlieca regii athenaei Taurinensis .
59쪽
CMMogus codictun mss. eius hibliothecae editus est, miris auet res sunt Iosephus Pasinus , Antonius Rinautella, et Franciscus Berta . Tomost. Catalogi Pag. aqq. describitur codex membrana- Ceus 766. , Cuius characteris Specimen eisi mr , constans liis 36. formae quadratae , qui etiam ad seculom VI. Pectinere dicitur . Nec dissentit Mansius, qui codicem ipsUm Peritastratait, ire not. ad Biblioth. Fabricit. Hoc ordine referia iamr opera Sed
Iii. Primo epistola Sedulii ad Macedonem c lege Macedonium
scripta , sed mutila et incipit enim , Ab scripturis celsioribtis υacans hi milioribus qnoque te liberiter impertias . Non serveraquila supra nubes elata PeriaOlitat etc. In fine epistolae r Eapliacit epistola Sedolii ad Macedoneo mi feliciter . Post epistolam sequitur praefatio ad Theodosium , Mintili sim etc. , qtiam Sedulii non esse diximus . Liber I. incipit, sinum sua etc. Nihil in Catalogo dicitur de prologo metrico , Paschales etc. Carmen diuisum est in quinc e libros , ut in plerisclue optimis codicil ras Dotahimus . Post libriam tertium carminis , mi secUndus est noui testa-
menti , subscriptio liaec correctoris legitur e seo Abunctantius istiam libriam contrali filicitor. Carmini paschali succedit eligia, Cantemus . Hymni ahecedarii , A solis Oritis mentio non fit in Catalogo . Uberiorem, magis lue exactam codicis descriptionem MVm desiderassem, votis meis cumulatissime respondit Comes Galeanias Napione de Cocconato , egregiis editis operibus Clarus , et de omni literaturae genere henemerentissimias . In Prima Pagina codicis legitur charactere antiqoo , sed qui recentior sit Primo charactere , Liber Saucti Columbani He Hobio , quod arguit , librum olim portinuisse ad monasteriima Bobiense , de quo viden . 94. Etsi vero in specimine characterum , quod in Catalogomss. exhibetur , literae sunt maiusculae . SiUe romanae , Ut nUne VocamUS , tamen ex specimine diuersorum locorum ad me misso
ConStat , tria reperiri literaruin genera , qualia multi apud veteres romanos fuisse contendunt, quasi aliae fuerint maiusculae inscri- Ptionum maxime propriae , aliae volgo usitatae , in sere Sunt nOStrae , aliae cursiuae , et minutiores eadem sorma , aut Parum, diriersa. Initio ergo carminis scriptias apparet codex literis ma-i
ius lis quadratis, Postea idem. librarius strinam mutauit, sed
60쪽
nonnunquam ad literas maiusculas redit, praesertim MVm ve sus literis rubris scribit, quod interdum accidit. Finita epistola ad Macedonium, statim incipit carmen, sitium sua cteratiles . D dicatio ad Theodosium , Romulidum ductor deest omnino , ade me hac in re decepti sunt auctores Catalogi. Deest etiam Prol gus metricus Paschales; sed in vitimo codicis solio, quod non satis limiet, an volumini superadditum fuerit, descripti sunt illi versus characteribus Partiin rubris , partim nigris , manu antiquissima ,
sed diuersa ab ea , quae carmen exarauit. Literae magna eX parte evanuerunt et sed quantum colligi potest, mendose scriptus est Prologus metricus . Desiderantur etiam in eodem veteri exemplari hymnus at cedarius A solis ortus , epigramma Sedulii, ve sus acrosticlii Liberii, et Belisarii. Non Passim quidem , sed . alicubi tamen margini ascribuntur Capita rerum, quae nonnunquam recentiori, ut videtur , charactere indicantur . Asterii fit mentio in ultimo folio voluminis, ut alio loco dicam. Animadueristit eruditus descriptor codicis , Saepe occurrere e Pro i, Ut CVD-cit pro explicit, ordenanit Pro ordinauit, citet Pro alit. In spe- Cimine characterum ad me misso obseruo , interdum is pro cPoni, in stanant , Passtae , et o pro υ , ut Sedolivs Pro Sessidius rquo pertinet in sine epistolae ad Macedoneo et nam , Vt Opinor , scriptum ita fuit pro Macedonita, et sertasse evanuit linea SVPra O .
Haec autem, et alia a me animaduersa eo me ducunt, Vt conii- Ciarn , codicem seculo VIII. antiquiorem non esse . Alii maiorem
antiquitatem illi tribuant, per me licet e neque deerunt similia apud alios exempla, quibus hanc Suam opinionem tueantur. Gallandius tom. 9. Bibliotii. in dissere. de Sedulio ex collatione codicis in auctoribus Calatini instituta colligit, minus emendatum
eum esse , neqUe parum eius auctoritati ossicere Praemissam carmini dedicationem ad Theodosium. Verum quod attinet ad dedicationem , falso eam ab auctoribus Catalogi codici ascribi iam notavi. Aetatem Abundantii, qui codicem contulit, nequaquam reperire potui: neque enim arbitror esse Abundantium, ad quem tat epigramma Ennodii, qui seculo VI. ineunte floruit 63. In Bibliotheca Vaticana praeter codicem. Palatinum ,
qui pauca de Sedulio refert, ut dixi num. 5. , et duos alios, qui