장음표시 사용
51쪽
de sicut in tutelae remissione patri procuranda filios in sacris
non exigimus, ita ncc in operarum obligatione Iure liberorum tollenda. At vero in tutelae remissione superstites filios oportet, dum tutela desertur,nec ante mortui prosunt,autore Modestino: quod in specie nostra iure diuerso rcccptum est, adeo lex libertinis fauit. Obiter autem prius animaduertendum est, a seruis manumittendis exactum iusiurandum, quo se operas, donum, munus, &c. domino, aliive, cius voluntate , si liberi fierent, praestaturos promittebant, non ut obligatione, scd ut religione adstricti, posteaquam sui iuris esse coepissent, iurandi necessitatem haberent, sicut ait V nuleius M, dummodo incontinenlr, cὰm manumi ιs UZa---ret, aut promittat servus ne libertinus & nouus homo factus, ex animo religionem eximat,qua se tangi cum tempore obliti uiscatur: libertinus, inquam,qui ex posteriori vel iureiurando, vel sponsione obligabitur. ita si prudens & cautus patem familiae a seruo iusiurandum cxigat, statim post manumissionem curabit iurare libertum factum, ut obligetur: sin minus, ut parum diligens dominus crit, quia nemo coget libertum post interuallum operas, ctiam licitas promittcre , nee impositas principi nec promisias,in arbitrio liberti cst,cum re cusare possit, an se obligari patiatur: quod si iuret post tempus , obligabitur S iureiurando ad praestationem, iure liciato, non onerandae libertatis causa impositorum deuincietur: quo sensu Vlpianum Venuleio conciliandum semperduxi: alii & peritiores, si pugna est viderint. Ad rcin ergo. Si antequam ex Hateruallo operae liberto consentienti imponantur, idem liberos amisierit, ubi illum impositionis poenitebit, proficient filii amissi ad imposititia elevanda, quod ex Iuliano εPaulus ait. Sed etsi uno amisio obligct se libertus deinde alter nascatur, multo magis ait idem cx Pomponio, amisium huic iungi,ut duorum liberorum iure absolutio fiat: usquequaque enim verum cst illum duos si ios in potestate habuisic. idcoq; posthumus liberti haeredes patris, qui ad imposititia tenebatur , non releuat: quoniam sinquit Iuri rudens) proscisci liberatio a liberto debet, nec quisquam post mortem liberari intclligi potest. lnanis autem citet cx casu mortis impositorum absolutio , ut semel locus suboicurus elucidetur, & a liberto
52쪽
berto inutiliter proficisceretur, originemq; duceret , cum mors cxemplis magistris, & Plutarcho fautore, laborum,do lorum , solicitudinum, curarum & onerum solutionem & liberationem afferat, quae, ut ait Novella omnia dissoluit: sitq: libertus ab imposititijs & a custodia corporis liberatus. Hinc
enitos initio legis pro filijs natis, non pro posthumis, ut li-
ertino illiusq: haeredibus prosint, accipimus. Iuuabunt autem ad operarum impositionem eleuandam, non sol sim suturarum , sed etiam praeteritarum, licet iam per iudicem petitae suerint: omnium cnim, ut ex Iuliano'Paulus, absolutio fiet, nisi condemnatio earum nomine sequuta sit, quoniam iam quasi creditae ' fient ex litis aestimatione, id est, ex condemnatione, pecuniam, nec operas officiales, aut fabriles
libertus debet: qui casus neque propalam verbis legis,nequc sententia continetur. Vnum pene praeteri j quod minime fuit praetereundum : si seruus & ancilla manumissi fuissent, ad ctiq: sacramento ad imposita suscipienda, re eo momento, quo manumissi operas, nequid imminens sit contra lege iurare debercnt in posterum se praestituros, liberta marito colliberto suo duos filios peperistet, ctiam ex incontinenti opinrarum,quas libertus promisssct,absoluenda fuit Iure duorum obligatio. Idem dicendum, si statim ac manumisius est libertus , imposititia iuret, aut promittat se soluturum, dein
de liberos suscipiat: illi enim a praeteritis, si quas debet, & a
suturis operis Iure duorum libcratio continget. Nec debet libertus, qui iurauit, moueri religione iurisiurandi, quod a Iulia lege remittitur, ut Tyberius' Caesar equiti Romano iurisiurandi gratiam secit. Id enim lex seculi inter Vetcres Ppotuit, quod nos Apostolicae & Pontificiae tribuimus, ut no-lucre Sacratisiimi Galliarum principes omnia pro suo iure agerc,xtaue iure potestatis. Porro quod ait lex Iulia, libera tur operarum obligatione, cxplicat Iurisprudens, ut etiam fideiussori prosit', qui operarum obligationi accedens illas piaestari se curaturum promisit, liberto in praestandis moram faciente,iure & iudicio agendus: nemo enim est, qui nesciat sublato principalis rei nexu, accessionem fideiussionis tolli ex sentcntia legis, ut Paulus scribit. At Iulia lex fideiustatis non meminit: nihil item de eo significauit. magis tamen est,
53쪽
ut propalam, absoluto operarum obligatione liborto,ex consequentia dicamus absolutum fideiuslbrem, qui obligatione sua viribus subsistcnte, cxobitum mandati iudicio' a reo d bendi recuperaret, quem op crarum obligatione, Iulia rogatio tali casu non liberasiet: id si parui refert, protinus libertus patrono cogatur dare,an per interpositam fidolusoris pei sonam , cum sit lcgis propositum in huiusmodi linpostorum liberatione reo succurrere', nisi fidciustor quoque obligatione eximatur, non seruabitur citas voluntas. Vcriim si operae-rum obbgutione,iure unius aut duorum libertus eximitur, via
deamus ne non idem sit, cum disiunctim operas, aut in singulas certam summam promisit, quod lex alia 'Semia non vetuit,& a quantitate,sicut a facto,liberatio crit : quod de verum est, si sponte sua libertus ob venditionem operarii me cedem promiscrit. Solebat autem principio inter patronos dc libertos conuenire,ut aliquid pro opcris praestaretur,quod Seuerus & Antoninus rescripto testati' sunt: at conuentio, qua negotium componeretur, a generali in aliud nomen non transibat: pretium itaque pro operis constitutum, non poterat in anonyma conuentionc peti. Deinde sucre qui deoperis certo pretio conuenircnt, bc vcnditio fiebat opor rum, cuius meminit quaedam Antonini Caesaris r ad Valerianum constitutio: neque enim venditioni verba constitutionis' Alexandrinae resistunt, nec patronomo operis mere rimare pere iacet quorum sensus est, non licere patronis,cum sint in facultatibus, dc libertorum Operis uti pollint', cas alijs locare, ut libertis incommodent, cuius ex Iuliano sententiae Zasius est ',& ego sum. Igitur si libertus volens,su in certam summam operarum vice sungentem obligauerit,extendo i gem, ut Ius quoque duorum interpretatione ei prosit, quod videatur de operis obligatus, qui eorum prctium debetauc-ccdens loco ' rei. Vno tamen casu inceptione iuris nostri non crit opus, si cum sponte manumisissEt patronus, pec niam liberto imperauerit, puta maximae cui usitam suminae, non quidem illam cxacturus, sed libertum exactionis metui usurus quiduis cx praecepto sustinere. Lex namque AElia Sentia resistit obligationi onerandae libertatis causa contra-
, ex eaq; actionem dcnegatam legimus , ctiam si verbis decoriat
54쪽
decoris velans obuoluensq: dedecus quod, ut grauissime Baldus ait non impedit conscientiae testimonium: sub ope- e in rarum titulo, patronus grandem illam pecuniam stipulatus ' Vir erit: id enim perinde contra legem fraude cogitata inductum licet cernere, ut ex Octaueno scribit' Terentius Cle- s taliι Vli I. mens. Sed in hac sipecie ad libertatem onere liberandam, ar- - iv v guere libertum onus & comprobare oportebit, cui se metu solo, vol nimia patroni reuercntia subiecit,& hoc est quod dixit Antoninus ε ad Valerianum, onerandae liberratis iratia gd. . de emisim es cautionem obabitur. Id fit in iudicio,du de cauta rsa certatur & ope exceptionis ONERANDAE LIBERT
T I s causa, absoluitur libertinus. Vtrobiq: vero scilicet, hoc casu ob onus libertati impositum, dc in superioribus ob fauorabilem natorum causam, tollitur obligatio liberti. Scd Maliud comodum libertinis hominibus importatur, aut, quod magis est,eorum suturis haeredibus, quum a partis petitione, quae patrono in bonis liberti tostato desuncti ex edicto deabctur,liberatio fit. Si enim operas per iudicem exigat patro nus,ubi libertus de Iure liberorum excipiens, causa cognita, ut par est, iudicio vicerit, obligatione opcrarum dimissus, liberam testamenti factionem assecutus est, & contra illius tabulas patronus praeteritus bonorum possesiionem non habet, minusq; partis ab intestato petitionem, sicut a Papiniano responsium,& a Modestino scriptum est,quodq; Anastasio A. placuisse video. Quoniam clectio,quae patrono manet iure suo,aut partis bonorum possessionem petendi,aut libertatis causa imposita, exactione 5c petitione operarum consumpta fuit. Itaque nihil cst quod cx liberti successione patronus sperare possit, etiam si non per iudicem petierit, sed
impositas operas delegauerit, Vt mo dicetur: eo Cnim ς l ἡ sista, gisse Domitio Vlpiano' placet. aruale ver.
uando Lus natorum liberto inutile sit, de operarumae gutione , des expromissore reis pluribus de bonaei Pomponi criptum enuc atum. CAP. XI. i I s consequens est dicere,non usquequaq; libertinum adan. s. sedi ob unu aut alterum filium liberari,cum duos casus Iu- si
lius Paulus exceperit si se libertus creditori patroni 'sui
55쪽
sui delegari passus fuerit,itemq: si expromitare imposititioribdederit:neutrobi enim Iure libcroru gaudebit. In priori specie bl i.Lnee erea meminisse oportet eius quod Alexander V A.Timotheo re-:ό.ό ς - stripsit,Delegatione debiti nisi consentiente debitore,& creditoris creditori stipulanti promittente non persci.Vbi vero debitor consensum delegationi accommodat, is si libertus sit, qui patrono quicquam debeat libertatis causa impositum,cauendum est ab operarum lubrica diuersitate: Oiliciales enim et si non j. Vult Marcellus' non delegari :& cum proprietas earum in Da. edentis persona,& eius cui eduntur,consistat, alii deberi non iudbb. ' positant', ne cum ossicii praestatione,quae ministerio personae k l , 4ς μῖ patroni accommodo circunscribitur , operae officialium no-
e teli,5Cling. men amittant: quod mascula ratione Zasius ' ita confirmat,
s a , . s. i , N ς tu sententiae acquiesco. Fabriles autem ', aliae ue eius ge-ι, neris, quas,si in artificio sunt,artificiales non inepte ille nuncupat , a quocumque & cuicumque iubente patrono edi &cxolui possunt. Artificium vero sequutus, Veteres autoressi. . vers na utilitatis aut voluptatis interpretor ε, quod post manumissionem, vel ante, libertus didicerit,sive faber, siue pictor,siue ib
sitamen.de brarius, sue calculator, siue nomenculator, siue medicus,
illi δὸ iis siue pantomimus,sive archimimus,sue musicus,sue saltator, ea . siue citharoedus suerit. Itaque fabrilium & artificialium , Omnium denique operarum praeter ossiciales, fieri potest sicuthdais locatio, si sit' inops patronus, ita Sc delegatio, quoniam roi As.liberius. Cipiunt aestimationem & vice pecuniae creditori patroni sui a liberto ex iussu exolvcntur. Nec me mouet sententia distinguentium ex autoritate Papiniant,ab artificialibus operis eas, quae voluptariae sunt,ne delegari possint: si enim patroni creditor, cui delegarae sunt operae liberti, velit histrionem lud re , non in loco sine delectu homines admittente, sed spost Jcoinquil ν. interdictam a Domitiano histrionibus scenam, & ius artem exercendi intra domum concessum in intra priuatas cuiusdam aedes, cum quisque spectatorum symbolum dederit, an non I d cap. 3. nu. & voluptarij artifici) crit aestimatioὶ contra quam Zasus' se ' tiat , dum percipiet creditor simul cum voluptate & delectam iti. Dde tione lucrum. Quod autem Papinianus' ait, diuersum est, re non repugnans: ut operae serui, quem dilexit, aut in delicijs
habuit dominus, cx eius, quam habuit quondam,aflectione,
56쪽
aut ex ea voluptate qua cepit,aestimentur, ne certo pretio de- , lectationem laxemus, quae pretio nummario non solet aestimari. Sed id non facit,quo minus operarum liberti, qui sorte scenicus in publicum prodire, & operas locare solitus fuisset, verbi gratia,citharoedus, habeatur aesti inatio: habita enim &serui artificis suisset,quod Mela scripsit, & Papiniano placet . 'Quare si voluptarium artificium, quod libertus nouit, praeter voluptatem quaestui possit deputari, dixerim & illius a patrono delegationem factam recipiendam. Nunc de operis,M rum delegatio probatur, discriminatio est, sint ne post impositionem ex interuallo,an confestim delegatae: si post temporis spatium libertus,in id quod patrono promisit, alij vice patroni detur, lex Iulia, quae tollit operarum obligationem, ciproderit illo casu: Mam inquit Iurisprudens ' erum es a- o d. l.quberntrono eum promi δ', quamuis patrono nunc non doleate de fi re qui iam legis beneficio liberatus erat, non videtur ignorans iuri suo renuntiasse,ininusq: delegationi consensisse adeo patronum, qui libertum delegauit,eo casu condictione ei tenori placuit 'ne creditor iustus suum recepturus cxceptione repellatur,aut si acceperit,litis molestias subire cogatur. Habet 'm' autem & hac in specie libertus Ius natorum fauorabile. διἱ Fussab initio desedintepatrono libertuspromiserit istipulanti sci- μ' licet patroni creditori) non Aserari eum ob ius, de quo qua rimus, Iulius Paulus scribit: quum enim se libertus constituit
patroni creditori soluturum inlutionis a rem continet baecae legistis, id est,patrono creditori suo libertum delegante, cum libertus in se obligationem eius recipiat, brcui manu patronus debitum 'exoluere, & creditum recipere vitatur: adeo vi solutione obligatio sublataJegis Iuliae, neque Verbis,neque fideiussor.l. sententia contineatur, quae ab obligatione libertinum liberat,non siluti repetitionem inducit Hic ergo natorii Iure im velletis.
debiti nullaecondictio emadijcioq; casum diuerso quide contingentem, sed iure definitum petat miriquo debitorem suum ab initio & confestim post impositionem, ante duos natos luberos,libertus patrono delegauetit: laisse namque imposita
debitorem delegans videtur. Ideo neq; suum erigenti Parim tarpta iiε no delegatus excipiet, neq; lege Iulia libertus patrono imp
sitorum aestimationem condicet S I NON ONERAN- non deia.
57쪽
D IE,&c. Alia species cst in hac quaestione de Iure filiorum
sterili, Si tiberius expromissorem dederit, quo casu, inquit Iu- . risprudens, nihil hoc caput ei oderit intciali rae de capite legis Iuliae de maritadis ordinibus,ad cuius singula verba,praecum te Paulo, aptata fuit interpretatio. Expromisserem autem ins is ruis ac Latino veterum sermone 'cxaudimus eum,qui rogatu liberti .er obl. LI pro eo reus debendi factus cst,& idem cum satisdante liberto 'biID patrono seris accipienti,verboru obligatione promisit. Qua
g.s si eoue. re si in lege manumissionis, aut postea, libertus duorum authii ui 'υ i plurium erorum pater, pro impositiujs reum dederit pa letin. i. tio. trono, cuius interest debendi plures rcos habere, expromiΩdς ςg My ser, que patronus accepit,tenetur in solidum :& licet ubi duo
ἡ-hζ'' rei facti itat, in cuiusque persena, propria singulorum consistat obligatio ', ex qua non selum pars debiti, ut Papinianus uris, s i. respondit sed N totum exigi ab alterutro potest: electio ta-D 24 φ ό men actori auserenda non fuit, etiam ubi omnes rei selue
'''' do sent,quem voluerit conuenire: quod iustius censitit Mar- . - cellus' ,modo actiones suas aduersus caeteros actor idem prae-ὰEiua ' stare no recuset. Iudicio mina eodem, quo ab altero conreo-1 1- m appa' rum debitii creditor exiget, iudex prouidus ex ossicio reum, δ' qui in selidum couentus exoluit, actionibus in conreos transist L eredito . latis adiuvabit,ut a Diocletiano' & Maxamiano constitutum. si 'ς ψ b- Quadrat autem ijs aptissime quod Pomponius' ad Q . Mu-al. it taeod tium scribit, Cum duo eandem pecuniam debent, si rus capiatis Aminutione, alioue simili, ciuili q: casu puta legis Iuliae benescio,quo de agimus, exemptus est obitutione, alter non I leratis multum enim interest, ' utrum res Huatur,an ' Ana L netur. Cum persona Meratur, manente olliatione alter duris obbrutus. At si res ipsa uoluatur,acceptilatione unius tota soluitur obligatio :olimq; idem erat de petitione,ut Iab b .dait is lentis ait h, sed hodie diuerse iure utimur ex Iustiniani lege' 'eeoo l. nouella, quae creditori ex unius rei clectione praeiudiciu fieii ς negat, integris eius actionibus, donec per omnia satisfiat.' Ideoq: si expromittar agatur pro liberto, siue Ius liberorum
habente sue non habente,rcete patrono agenti seluet,& s lutum actionibus legitimis a conreo consequetur: quod e promissoriae obligationi cum fideiussoria comune est, quamuis in alio disconueniant, cum in debitoris de fideiussoris no
58쪽
xu,sortior & plenior oblieatio dicitur rei principalis',& inter d l. si reu . D.
conreos promittendi aeque unum ac alterum nexu deuincit g ne alii IVenuleius. Hinc si obligationum,cum ambae eiusdem pote- de fidei ac statis simi, non potest reperiri alteram potius quam alteram consim mari,ubi legis Iuliς fauore persena liberti liberata est, quae voluit conrco obligationi addito de impositis patrono Catiere,bona ratio in promptu cst, cur cxpromittar non liberetur, etsi cum rei principalis obligatione, fideiussoria sublata sit Iure duorum, a nobis cxplicato. Nec moveor sentctia Domitii prudentis Onerandae libertatis causa impositorum ex- ς ti s c ceptionem expromissori de fideiussori, sicut liberto reo prin- talia 'ucipali dantis, cum ait, propositum Praetoris in eiusnodi oblita gationibus reo liberto succurrentis, non seruati, nisi fidei usu sor S is qui rogatu liberti conreus eius factus fuerit, aduersus patronum dessendatur: quod parui reserat, protinus libertus patrono dare cogatur, an per interpositam fideiustoris retiae perBnam. Quod ita se habet, cum lex obligationis initio occurrit obstat Sc resistit: cui nihil nisi si ustra& inutiliter adiicitur. Vnde liquet liberti expromistaris & conret,item & fideiussoris oncrans libertatcm obligatio, sic cx edicto rescissa, ut ope exceptionis reddatur inanis actio. Ius auic in diuersum in nostia specie reccptum est, quo lex Iulia fideiussori a liberto duorum filiorum patre dato, proficit, quippe qui non debuit in duriorem causam quam principalis obligari: at expromis sor nullo legis Iuliae fauore iuuatur,cum legibus non auersis aliberto volente datus, idem quod ille spoponderat promist rus,a patrono acceptus cst, quo magis ci caucrctur. Ne igitur in vanum conuentio intercesierit,etsi persona liberti liberata sit,adhuc conrei si perstes cst obligatio. Vnum porro literatis notum auidioribus siue iuris,siue loquentiae politioris, notandum est legis Iuliae caput,quod cxplicauimus, dum Libertini meminit, statum illius duntaxat, qui manumissus suit ε,signifi- ῖ . de stitu casse, ut sub Augusto citis nominis fuerat acceptio mutata: l μ η- primum cnim vel temporibus Appi j Claudij Caeci, & deinceps aliquandiu Li Huni dicti fuere, non ipsi qui manumitterentur,sed qui ingenui ex ipsis procreati erant,si quid Suetonio '' antiquario δί probatissimo scriptori credimus: fauetq; hin Cia . Ciceronis illud de gentilibus ', quorum maiorum nemo scr- i in r
59쪽
uitutem seruiuit, adeo ut libertinorum nulla gentilitas esset, dum non manumissis ipsis inter se gentilitas denegatur, quam sine gente habere non possisnt,sed eorum posteris, qui maiores habuerint macula seruitutis foedatos. Itaq: Libertini dic bantur ij, ex quorum maioribus aliqui seruitutem seruierant. At haec summo digito. Sane quae superius diximus,ex legum Ed c 38.ήμ. sentibus purissimis hausimus, Germanis, qui Zasio doctore proprios homines iure non dissimili quam quo patroni olim
libertos,tractant,no inutilia sutura,si sorte sensa nostra ad e rum manus perueniunt: licet pragmaticis ob Iuris patronatus desuetudinem, non tam ac studiosis iuris & rerum antiquarum, futurum sit ut placeant. Sed omnium votis ec voluntati iacere satis Dei proprium,non humani hominis caeme re duorum, in lege Voconia remium, ciceronisi Mindi locis emendatis em explicatis. CAP. XIII. V i T praetcrea, si verum discernimusaias duorum liberorum patri contra legem Voconiam a veteribus usurpatum,sed quod abrogata lcge, tenebrae t obliuionis sepelierunt. Verbis legis,quam de mulierum haereditatibus coercendis Voconius Saxa Trib. plebis tulit inter secundum & postremum bellum Cartha acies M. M. nicue,Vt ait D.' Augustin. primo capite ita cauebatur, Ne quis censita haerede inminam τί mue rurica cito quonia clatae diuitijs mulieresse viris aequassent, quae fortassc in eblandiendis haereditatibus nimiae tunc temporis crant,sive uxoresb Dionysim- illae, veteri lege Regia abutentes, quae certam sceminis po
xc is, tionem e bonis mariti dabat, siue non uxores, sed alio facto
.cap.L beneuolcntiae, aut consanguinitatis assinit usue coniunctae:
quae legis ratio fuisse videtur, argumento illius Vcrris edicti, quo Voconium imitaturus, cupiditati hominum se obuiam edixit iturum. De hac lege in illum actione III. Cicero dice
balamiratus essis Assum ipsium C. Voconium,qui ore sua bis
Hetatem ademit nudi, neq; HUIni, neque mulieri sanxitispo Grum . nui pose eos Censores esset, nequis haeredem , is nemi , Ome, me muliere cemicyao in loco mcdose C.pm Q .omnes' to. iulie- codices habent. Vnde verba legis interpretari licet,ut scemi-b i 4ς v nae vocabulo vir inem intelligamus': de mulieris,ut virginem
60쪽
& foeminam exaudias,in recitado capite legis L.Florus ' me- 4 Ericti timinit,apud que Volumnius pro Voconio male scriptum amte nos alij animaduerterunt. Censum Vero bonis,non capite, aut proletarium prohibuit lex, id est, pecuniosum, ait Paedia nus,& cum qui centum millia aeris in bonorum professionem detulisset: quippe illos ut abiectos vilesq: neglexit. Sane e pressa fuit unica filia in lege, ne pietatis ratione, ius diuersum in illius, quam in caeterarum mulierum causa constitueretur: sed quo motu, quave ratione, idipsum revelent Manes M. Catonis, qui senex legem suasit,in. Seruilio Cepione de in . Martio Philippo iterum Coss.ut ait Cicero , dc Gellius com e De senectu firmat: qui ubi dixit, aut tibus plebi to morandi de coemcendis mutareum haereditari πη iniat si voluerit pacem, antimos componat cum Augustino,& cum repugnante sibi conmciliet,ubi de Voconia inquit, auar lege quid iniquius dici ais cogim o Gignoro. Neque enim me cum esse profiteor, cui omnia comperta sint & pateant: contra, si quis est qui se multa ignorare cofiteatur,is ego certe sum, id usurpans Telemachi,
Vnum tractari potest, an Voconius, siue lege Tribunitia, siue plebiscito, cum voluit mulierum capacitatem dc testamitum libertatem coercere, acerbus ne plus aequo, nimiumue rigidus viderctur, in quota bonorum parte certu modum posuerit,constitueritq; summa,ad quam usq; posset ad virginem mulieremue cx patris alteriusue institutione peruenire Dion lib. L VI. refert, lege Voconia mulieres prohibitas, maiorem C. M. I .haereditatem adire,in quo a caeteris discrepat. Latinis scriptoribus magis placet, imo nec cctum millium foeminam haeredem fieri potuisse. Itaque X C I X. missium capax ex lege
mulier suit. Sed dum haeres illius summae mulier esse nequibat,in fraudem legis, cosequi potuerit ex titulo legati an plus an minus, subdubitatio est ex M. Tullio de Finib. lib. t i. . AI mini me, inquit, adesse P. Sex Io I Uss, quum is ad amicos rem ira deseriret, si esse haeredem a Fabio Gam,cuius in te amento riptum esset, se esse adeo rogatum, H omnis haereritis a filiam perueniret,id Sextilius sectum negabat. Poterat autem impune e quis enim redargiueret nemo no rum negabat,