Francisci Zavae Cremonen. Orationes 4. Epistolarum lib. 8. Carminum lib. 3

331쪽

quos merores sentires, aliquandoq; frontεc5trahere L omnia quae te angunt facile abstergebimus, iocose; de ipse sium . Solco sepenumero Homerum deridere, qui Diomedem iratum mittit in Aeneam, qui no agnoscesse insectari umbra districto gladio, eum urgebat. Hoc tandem cognito suam temeritatem,& insaniam exanimatus detestatus est. His figmentis ita meum oblecto animum, ut Ciceroni, Socrati reliquisque stoicis, qui expellendi doloris causa inania, quaedam deliramenta, velut ipsi existimant optima remedia, male s nis indicant non cardam. Nec tuam ad hoc prudentiam desiderabo. Scio.n.quid tecum mediteris, quidue menaeivolum,ut te scilicet a vulgo semoveas Omnia

perbelle moliris,hilare tame,& festive. Quid sit amicis, quid patriae,&sibi consulere, optime pervestigas, illum detestans, quisibi solum se natu referebat . Qui talem vitam degunt, no solum eaeordatis Philosophi

e udis, verumetiam ex numero homunculorum se-

mouendos iudicas. Tu quil sit cognoscere seipsum. nosti. Quae bene, beateque vivendi sit optima norma ex libris Iurisconsultorum, & ex Philosephotu decre- . tis didicisti. His tibi iampridem perspectis, te solum adlnonebo, ut velis haec tua studia, ita excolere, ut no- his credas dulciux fore tui serius laboris 1 petuos accipeae fructius, quam citius pr cocia poma admirari Cito nostris satisfacies expectationibus, si validus redieris. Scio te non egere stimulis, nec hi nos sumus, qui equo currenti calcaria addere velimus. Vale emigo, & opinionem de te susceptam sustine, ne fallamurive etiam, atq, etiam rogamus. Speroenos breuitauctu iri liberis. Deus, partus sororis tue, me icharissimeticoniugis sortinet. Te omnes saluere iubemus. Vam

332쪽

FRANCISCVS ZAVA

Nicolao Magio S. P. D.

T A M s Y s t in arduis, maximis , meis occupationsebus, tuae mihi perlatet fuerint litterae, quae cum lepore, elegantique Venere, tum docto perexquisitoque viu di genere refertae, nobis incredibilem laetitiam attule runt, his tamen raptim,& subsecivo tempore, pro viri li parte respondere conabor. Nolo.n.tuam quantulPcunque est, de me opinionem, vel aliorum verbis tibi

impressam,& inculcatam, vel meis scriptis, ut ais tibi lectis corroboratam frustari. Quanqua vereor, si quid humeri mei valent expiri velles, te multo minus re, quam verbis reperturum. Sed esto quicquid de me tibi persuaseris. Mirarer itaque te in harum rerum inuestigatione versari, cum ad id aetatis bene, beateque vivens, qua quod in optimorum Philosophorum scitis, praeceptis, institutis primum, maximumq; habetur iam pridem nosti, perueneris, siquid genus vitae, vel tu se quereris, haesitares, vel me lateret, & omnibus bonis minime notum esse. Quis enim mihi eat inficias , te

quem a natura omnium magistra didicisti vivendi modum, arte, ingenio, industria, ulli bono, siancto. imitabilici; exemplo non illustrasses' Tu enim is es, quem n mo insectetur, quem multi qmulentur, pauci in vitae honestate vincant. Mitto quibuscum honestissimis, viris que sanctissimis versaris. Crederem mihi in scholis cuiusque generis philoisphorum consistendum esse, eorumque omnes arculas aperiendas, si quid Zeno,

quid peripateticorum Deus,& Psiceps Aristoteles de

333쪽

usu viti sanxerunt disputare vellem, ad quorum praecepta te totum aplicuisti, si quoque quid diribitores

ciborum Epicuret,quorum inimicus es ad delicatoruhominum motissimos sensius excogitarunt, si quod Pyrrho, Herillus, Aristo, Protagoras, Anaxagoras, Pytagoras distraxerunt hic speciatim contexere, non generatim enarrare tentare,& quod ieiuni, & sobrij stoici hominibus praescripserunt explicare conarer . Sed cum videam, ut horum per te aliqua exhibilentur, beexplodantur Dogmata, & mecum istorum sententias Iudificeris, apud quos saepenumero aqua haeret qua-obrem illis diutius immorandum sit non video. Equidem si reuiuiscerent stultitiae suae errores deplorarent, quando huius seculi mores, honestissimasque vitet ac- tiones suis ipsi longe praeponerent. Nec est, quod se ligas tibi nouum vivendi genus,& institutionem. Honores non inhias, diui ijs non eges, tuis contentus fortunis, gloriam non suspiras, nec homines inescas, ut inma aucuperis, qui h c non ambit, omnibus dominatur . Me nec decepi satis scio, quando tu unus optime noueris,e quibus fontibus exhauseris illa, quae mente, exercitatione, die, noctuque consideras, Officia. Quorum alterum, qua animi perspicacitate excellis, ad finem bonorum spectare animaduertis, alterum, nec ip- sum sine bonorum fine, quod idem pr ceptis consideras. Quando si forte interrogatus, cur tuam familiam tam sancte gubernes, cur pr clara indole, optima spe, tuos filios in litteris. sanctisque moribus erudias, instituas,& educas, aliosq; ad vitae rectionem adhorteris, irationem probabilem reddere paratus es. Ex domo itua vetustissima, quam plurimos his officijs perpolitos

ex priscorum Annalibus huc reuocarem, qui potius vivendi

334쪽

vIuendi recte praecepta ad alios transfuderint, quam ex aliorum institutis exhauserint, si per bcium liceret. Sed cum lectione multorum scriptorii, tibi omnibusq; noti sint,&res ipse per se loquatur, horum narratione

supersededum ccseo. Quare tu, ut Democritus qu rundam insanias,& facetias irridebis. Ego vero, ut Heraclitus angar, & excruciabor. Tragelaphos sibi fingant, qui octo abundant. Nos hanc vitam excolamus, non agreste, sed ciuile, quae illud bonum existimat, quod virtute,diuitijs, honoribus, tanquam sertum varijs floribus ornatum relucet. Idq; ex sentetia succedet, si omnia ex illius dogmate, missis pristoru nugis , & ambagibus faciemus, qui in terris veram theologia reliquit. Haec diffusius tecum tractassem, nisi mihi p- spicuum esset, me non minus libr, reliqui'; horum officioru peritissimis deridedum fore, quam si apud Annibale, vel quepiam alium armorum maxime expertude armis agere audires. Vale itaq; , & me quando scis te id mutuo facturum ama. Eidem.

Si quod queris habes, aliunde requirere cessa, Es bonus, es stelix, ista reperta domi.

Ioanni Baptistae offredo. S. D. CREDE 3Au, procul b dubio mihi cofidebam, fore, ut vel amplius ipse,& eadem mente non verseres, quae mecum elapsis diebus literis non minus docte, quam humaniter, tractasti, veI mecum idem sentires. Verun- tamen ut studiosum, bonarinnq; literarum studio ssa-grantem, nostris si ut videor tibi non tutis saltem

335쪽

amantissimis consilijs, te non assentiri animaduerto. Qua in re tibi honesta penitus &si ardua, & dissicilia mihi non subacto ingenio imponantur non pristo esse

perenni excrucior dolore. Video enim cui studium , operam, laboremq; meum denegauerim. Excusationem accipias velim, nam malo sub rustico potius p dore notari qua infamis notam illam mihi inuri, quam nullo temporis sipatio abstergere possem. Vellem te, di honori meo constulere,& assiduarum mearum occupationum rationem habere, quae tot, tantarii; sunt, utcsi acquiescendi locum habeam, non tamen ut acquiescam concedunt. Ingenti enim discipulorum numero premor, tam domi quam foris. In hos erudiendos exanimi conscientia, me oes cogitationes, tum nostroruciuium, tum externorum, quorum filii in literis quam plurimi mihi erudiuntur, expectatione vocant. In hoc

mihi incumbendum omni animi impetu, qua animi perspicacitate, & prudentia vales, non ignotum esse debet tibi nostri amantissimo, huius* antiquae cosuetudinis non ignaro. Praesertim cum omnibus perspicuum sit me nullam horam labori in erudiendis iuuenibus nuncium remittere , mecumo; dies, noctesque meditari, quo modo ciuibus meis Latisfacere quos cum plurimi facio, non pollum ullo mofrustari, quod non facerem si in meditatione huiuscemodi quaestion si versari velle, & illud soluere conarer, quod ligatum negoti si exhiberet, ut Aristippus cuidascisitanti huius generis qu stiones non minus docte,

qua facete respondit. Quod vero ais Demogorgona,m gorum praestantissim ua summo rerum artifice unitati hiantis, patetisq; lutionem impetrasse nomihist probabile, quisquis hoc dixerit. Si Platona huius a

336쪽

tet autorem habes, cquod non credo vide ne ironia illa faceta, & eleganti, qua Socrates in Platonis, Xenophontis ,& Aeschinis libris utitur, hoc dixerit.

Socrates.n.minime ineptus,& facetus , cum de lapientia .disceptatur hanc ipsam sibi detrahit,eisque illudestribuit. qui hanctibi arrogant,& assectant, ut apud Platonem, in .Coelum Portagoram, Hippiam, prodicum Gorgiam multosq; alios laudibus tollit, se vero, omnium rerum inscium sinsit. Cit itaq: habeas Socratem irrisorem magnum fuisse, quod mirum si hac ironia lu-fri ludificatus sit Demogorgona laniis imperanam, illas , si errarint fustibus, & flagellis plectentem. Sit Demogorgon rerum omnium pater, horribilis, in terrae viseeribus delitescens, ut fabularum plena anti aetas commentata est, quid tua tanti restri, ut haec nolabore, e tenebris priscoru eruantur Cuius tamε rei pervestigatrone, si adhuc ita torqueris, ut nullo modo, credas tibi quiestendum, quoad aliquem Oedipum inueneris, censeo tibi illum adeundum, cuius officina, tanquam copia cornu omnium stientiarum genera redolet illic voti copos fies,ex sentetia res tibi cadet,hic tibi aderit vocatus Apollo . Nulla dabitur tuis votis procrastinatio, aut dilatio, unus est ex his paucis quos inquit Plato in Timeo, solos omnia recte sapere, & intelligentiae omnis magistros, no participes esse. Cum hoc Vitam nosti que industria, studio, ingenij acumine, varietate scientiarum, commentatione assidua, co-

seramus neminem habemus,nullum tempus illi, aut ascribendo, aut a cogitando vacat, quo iam tantos pr cessus essecit,ut ad haec studia non excurrerit, sed euorauerit. Hunc si attente audiueris Nestorem cuius , cst inquit ille melle dulcior ab ore amabat oratio, 'Laor: l PP audies

338쪽

Ignoras, qua recordatione, nunc paruam no capio de lectationem. Nunc te reducem ad tuos, idest ad Li pomanum Nepotem omni honore dignissimum, nuper in collegium Epistoporum merito cooptatum , maximopere laetor, duplicique,& hac ingenti laetitia me affici fateri necesse est, lis uri&bono quodam numine euenisse nemo, qui diuinarum rerum expertus fuerit, inficias ibit. Tu huius dignitate, &fastigium praesagisti, hic tuum aduentum praedeuinauit, ut alter alteri lolatio, communique gaudio esse possit, quibus rebus ea it ilia sensus meos titillauit, ut quod magis mihi exoptandum esset, non mihi in aperto siti. 1 Te enim amo , hunci veneror, & obseruo. Memini enim te quondam dixisse, hunc prae c teris admirandum fore , quod nunc euenisse liquido apparet,multum mecu hac laetitiam fouebam. Sed quid in hoc moror , quando neuter nostrum nulla huic alia ratione prodesse possit, quam Deum Opt. Maximumque rogare, ut omnia huic ad Reip. Christianae salutem fortunet. Hunc enim

ut spero homines intuebuntur, ut quendam eX an natium memoria, non ut hominem ex longinquis nationibus, sed ut e c lo delapsum in mortalium curam,& tutissimum patrocinium. Ad te ergo reuertar. Multum gaudeo te propius accessisse, accuso tamen λα nam meam, mihi dulcissimo tuo a simini frui non licere, si tecum enim essem me nullus fglicior, ac beatiorestet. Fimon Alcibiadem sium admodum diligebat. Ego te prae c teris charissimum habeo. Quid ergo f eis mi Iosephe animi mei dimidium, tui desideri u longo temporis interceptum interuallo Lippomano tui istic exples ξ te totum habet, cupiditati, qua ego te vi

dendi flagro, fieri satis ipse Dijs gratias habet, & agit

339쪽

te intuetur, mutuo aspectu fruitur,viri': agari alterum datur, quid Lippomanus, imo omnes, quibuscum abhinc paucis annis tua intercessit amicitia te exoscula tur, Ze sitauissimo tuo colloquio se tur. Ego vero qui ab ineunte aetate in tuam amicitia ingressus sum his

omnibus commodis careo. Quando a negotijs vacarem nulla res meum istuc cursum retardaret, verum cuinnumeri honesto loco adolestentes nati, qui nobis tu domi, tum foris operam dant,non patiatur me ab eorulatere,& eruditione longius discedere,his te solum in praesentia visam, qui si in nos talis eris, quale te semper expertus sum, quem oculis videre non potes, antimo cernes, hoc enim mihi solum remedium est ad sedandum tui desiderium videndi. Multum me oblectat Platonis idea qua fit, ut animo meo ita insideas, ut coram adesse videaris. O me silicem,quando huc aduentanti tibi occurram, teque totum amplexans disi suaviabor. Huc aduola si per aliquam temporis opo tunitatem datusi Automedontis celeritatem, vel superato, tui omnes te desiderant, ego te imprimis, qui tui expectatione amplius serre n6 possum. 6solare tandε

tuo expectato aduentu charissimos tuos parentes,&fratrem animulam tuam. Quando votis nostris nune respondere non potes, dato saltem ad nos tuas suauiΩsimas litteras. Meas tibi reddet Camillus Brumanus Uxoris mel frater, ex qua iam suscepimus', ut aliquid de statu nostro accipias, duos liberos vivit filia I belia nomine, mei deliciolae breui augebimur liberis,annuente deo. Vale nos te omnes salutamus, a parentibus, & a fratre tuo te saluere iubeo, nomine meo

equitem eundemque Epistopum Lippomanum sal rato, eidemque plurimum de Episcopatu, quem n per

340쪽

I per adeptus est,uerbis meis gratulare. Cremo. XV L

Ioanni Gaspareo S. P. D.

Ngo OENYIA merito me arguere posses,quando tibi obscurum esset, quibus negotijs assidue implicer. Quicquid tamen audio in bonam accipio parte . Id enim a te dici magis existimo si tamen aliquando ab ore tuo aliquod verbum amicitia nostra indignum excidit me inflammandi causa ad studium litterarum varijs laboribus omissarum, quam me ullis lacessendi maledictis . Ad scribendum inquies, prior te prouocaui lacessitum non respondere summae arrogantiet m, hi videtur. Versibus tu quidem doctis me lacessivisti , quod mihi periucundum fuit. Te enim vehementer ante amabam, cognoueramq; in scribedo, quae tua eL set in utroq; genere facilitas, ex tuis non paucis ad amicos scriptis. Sed haec tecum replicare, & in grege te, uissimi plebis repetere quod mihi nunciatur vix cre do. cudoctissimis te ista pertractare, haud unquam crediderim. Ab his.n.facile refellereris. Quippe, Minouerunt amicum ad scribendum non cogendum e-

Praesertim cum scribendi intercapedo beneuolentiam non tollat. Quod si crederem, ungulis horis nedum diebus meas legeres, in scribendo enim impiger sum. Sed quia testatam beneuolentiam nostram, ita peneste fore confidebam, ut haec scriptis vltro,cium: missis minime egeret, in tempus magis opportunum id rese uabam . Hominum nunqua esse qui animis elatis, ex celsisq; , & virtute exageratis sunt,non ignorabriam,