장음표시 사용
201쪽
duo millia ac fortasse plures in exercitu contra Spartanos et Argivos ducto : quos tum deletos fuisse nusquam legitur : verum occiso Pyrrho rege eos ad Antigonum transiisse verisimile est :neque hie in tanta belli necessitate eos repudiavisse videtur, ut qui jam semel usus fuerat emto Gallorum auxilio; vide supra, xxv, 3. Ceterum haec res ad Megara urbem gesta est, non in Macedonia, ut somniarunt novissimi quidam editores. temecisum. Galli enim undique ab hostibus cineti erant, neque habebant quo confugerent. Hujus sius Demetritis. Niebubrius in is cutis, L 1, p. 229, hae historia Meurate expensa, non filium Antigoni censet fuisse Demetrium, sed unum e fratribus Antigoni, qui eodem erant no
CAP. III. Ad Acarnanas. Acarnania quidem jam Pyreho ohedierat vide PLuoncnuM, in Vita eius, c. 6), sed postmodum ah Alexandro in portionem belli accepta est, ut infra loquitur Iustinus. l. xxv III, initio. Ptolemino fratre. I. e. Philadelpho, cui frater erat ex matre Berenice, filius quidem Philippi prioris ejus mariti. Α Ptolemaeo autem rege praepositus fuerat Cyrenensibus, quibus, ut a fratre deficerent et bello aegyptum peterent, persuasit. Deinde vero Marinaridarum, quae Libyum Nomadum gens erat, defectione, motus etiam Antioelii Dei, quem in societatem belli sollieitaverat, a Ptolemaeo variis modis pressi, infirmitate, a bello destitisse videtur. Sed haec tantum in eonjectura posita sunt, verum probabili, si conseras Pausaniam, I, c. 7. Demetrium. Is Demetrii Poliorcetis genitus erat ex Ptolemaide. Ptolemaei Laodae et Eurydicae Antipatri filio, cognomine Pulchri appellatus. Qui et ipse ex filia Holemini. Scilicet ut Berenice ex filio Ptolemaei , licet privigno, Ilaga. Ad Arsinoen autem haec referri nequeunt, nisi hic etiam duas ejusdem nominis seminas permutavit aut Iustinus aut Trogus. Ptolemini sMil. Philadelphi in sitim. Ptolemaeum Euergeten, cujus deinde uxor saeta mi.
Memorabilis est Prologus huius libri, in quo res narrantur ab
202쪽
9 Iuliis seriptoribus non servatae: e. e. de Ga Ioram pugna satis e lebri eontra Zielam Bithynum, quam alii Pergami faetam fuisse non perhibent. CL PHYLARnnuri, quocum etiam in sequentibus libris Pompeii narratio nonnunquam tantorre congruit, ut ex eo
haustam esse vix dubitare possis, apud Athenaeum, II, P. 58, C. Deinde vietoria navalis Ptolemaei s Euergetae) contra Antigonum ad Andrum, quae sine dubio reportata est in Antigoni, Dosonis cognomine, expeditione navali, in Seleuci Callinici gratiam facta. Cap. I. Laodice. In Iustini codd. sere ubique Latidire seribitur. Erat prior Anti hi coniux, filia Achaei. Sororem Ptolemini. Sediiset Euergetae, filiam Ptolemaei Philadelphi, erius nuptiis pax constituta est inter Ptolemaeum Philaia delphum et Antiochum Deum. Totum regnum Seleuci. Id quidem partim expugnatum erat a Ptolemaeo, partim sponte ad eum defecerat, ita ut Seleucus praeter Lydiam et Phrygiam de regno suo nihil retineret. Cis. II. Comparasset. Per Rhodios et regem Maeedoniae. ciuitates. Erant hae Rhodiorum, Chiorum, Lesbiorum et By-gantium
Praelium. Factum est ad Ancyra. Vide Proto m. ειν. HI. Rex Bith iin Eumenes. Duo hie precata Iustini sunt, quae explicamus verbis Gramia r a Graviter hie hallucinatus est Iustinus, nec Potest emendatione juvari, ni et Vorstius vidit et pluribus adstruit eruditissimus Perizonius in Anim Memsionibus historicis, C. II I p. 76 sqq. , ed. Hartess. l. Ubi ostendit nullum Eumenem fuisse inter reges Bithyniae; Nicomedem vero, nunquam cum Gallis Pugnasse, sed contra ipso adjuvante Gallos in Asiam primum Pervenisse, et arctissimam cum eo societatem amicitiamque iniisse ac Perpetuo deinceps servasse e neque illum
aequalem suisse Seleuco Callinico et Antiocho Hieraci, de quihus hie agat Iustinus, sed illorum avo, Antioeho Soteri. Verum Bithyniae regem illo tempore suisse Zielam, Nicomedis sIium, ut non solum ex temporum ratione, sed et ex Prologis librorum Trogi appareat. Nam in hujus libri Prologo legi ex emendatione Valesii : inque Galli Perrumo victi ais intulo Zielam Bigisnum occiderint. Gallos itaque non caesos esse ab rege Bithyniae, sed ab Attalo, Pergami dynasta, de quo Livius quoque rem narrat, lib. xxxvIII, Io. Plurifariam igitur P eare Iustinum, dum Pro Attalo Eumenem decessorem illius nominat; deinde quum Bahy-
203쪽
nire regem et Bithynum dicit, quem Pergami dynastam deberet dicere. v Idem plane quod Iustinus vitium commisit Frontinus in libro Strategematum, I, c. II, S 15, de Eumene reserens, quae de eodem Attalo Gallorum Victore narranda erant, Praeeunte Polyaeno, IV, c. I9. Alterum autem vitium, quod Bithyniam commiscuit cum Pergamo, inde sine dubio ortum est, quod haec scribenti Iustino obversabatur Nicomedis, Bithyniae regis, filius, ab eo in regni hereditatem relictus, Zietas, qui Zη αe appellatura Memnone, Zέλαe a Phylarcho et Strabone. Is igitur post Attali victoriam a Gallis, quorum auxilio usus fuerat ante, est occisus. De bello denique inter Antiochum et Attalum gesto videndus est Eusebius, nuper a Zohrabio ex versione armeniaca editus, I, c. 4o, Io, ubi habet Porphyrii narrationem. Bellum reparant. In Mesopotamia, ut apparet ex Prologo. Res ab . aliis omissa tangitur in Strategemiaticis Polyaeni, IV, 6 : L,τιοχοc
Ptolemmum. Immo potius ducem copiarum Ptolemaei, in Thracia militantium. A Latronibus. Hi Galli erant, ut ex Phylarcho narrat Plinius. Amisso regno. A Parthis scilicet in captivitatem redactus, quam
per novem serme annos est PerPeMUS.
In hoc quoque libro Phylarchum ducem secutus est Pompeius
CAP. I. Amolis. Redi ad xxv I, 3. Antiochi regis Syriae sororem. I. e. Antiochi Dei sororem Stratonicen. Sed in hac re errat Iustinus, quod Demetrium appellat regem Macedoniae, ut qui illo tempore id regnum nondum capeS- siverit. Qui soli quondam adrersus Trojanos. Eamdem rem Ephorus narrat apud Strabonem, x, p. 3I8. Solitum autem erat his temporibus, ut odii et inimicitiarum praetextum peterent ex anti
quissimarum rerum memoria sabulosa.
204쪽
CAp. II. Tot bellis. I. e. hoc loco proeliis, ut supra, Ix, 4 rBello consumptorum cor ra sepulturin reddidit. Enesos aditem principes Grincim se refuisse. In qua re hoe certe verum, quod in bellis cum Philippo, Mexandro et de moribus ejus, libertati semper selicissime studuerant: neque unquam ante ulli tyranno serviverant. Ephorus modo citatus de AEtolis r
cip. III. Siciliae regis. Is erat Hiero. Vide XXIII, c. 3. Laodamia. ΜSS. Iustini Laudamia, ut supra vidimus Laudice, Laumedon. Ceterum conferendus hic est Polyaenus, viri, e. 5a, corrigendus quidem ex Iustino, sed hujus narrationem optime supplens : Ληiδαμία Πυρρου θυ α ρ 1μΜο-αv καταλαβομ. uri
at. περιήια , etc. : unde RPParet, quam multa ex harum rerum memoria perierint. Di m. Quam Vocabant H εριο inv 1ρτψαδα.
Anti nus. Cognomine mson, filius Demetrii Pulchri, de quo
vide ad x XVI, C. 3. Matre pupiali. Phthia. Vide ad ca P. I, P. 23 I. CAP. IV. Bellum varianis infert. Arcessitus enim fuerat ab Arato, quum a Cleomene acriter Premerentur Λchaei. Vieti Lacedremonii. Sub duce Cleomene. Narrat enim celebrem ac gravem Pugnam ad Selliasiam, lactam ante C. N. a. 222. Resemanent. Scilicet ita, ut Antigono sese dederent. Ptoleminum. Euergeten Cognomine. A fluo eius. I. e. a Ptolemaeo Philopatore. Accuratius haec narrant Plutarchus, in Vita Arati, et Pausanias, Π, 9, 5 3. Decedit. In proelio adversus Illyrios. Annos XIV nato. Immo sedecim annos natus tum erat Philippus, ut Polybius aliquoties memorat in libro IV.
Multa in hoc libro ex Polybio hausta esse videntur, quamquam idem pro primario duce Pompeii haberi non potest: nam
205쪽
quaedam in iis, quae servata sunt, diverse eXPonit, alia non conveniunt Livianae narrationi, qui quantum ubique tribuerit Polybio notum est. In Prolom bellum commemoratur Philippi contra Dardanos , antequam aggressus est aetolos : cuius memoria apud
ceteros Oecidit. In fine ejusdem Prologi quod habetur : Quo
nsto intulis AETOLIs bellum, verum esse non Posse RPParet; sed Dardanis dicere voluisse Scriptorem Prologorum evidenter emeias ex Iustini C. Io.CAp. I. Iisdem ferme te Oribus Pro e unirerat Orsis i eria... mutata sunt. Est haec clara illa olympias a 39, de qua tam saepe loquitur Polybius, ut ri, e. II et alibi. Phili us... regnum SuscePit. A. 222 R. C. N. Interfecto Seleuco. Sc. Cerauno, Seleuci Callinici filio, a. 224 a. C. N. Antiochus. Magnus, qui bella cum Romanis gessit. Ariariacti. Qui erat quintus in serie. Psolemneus Philopator. Regnum Capessivit a. 22I R. C. N. AEtiatae immatura. I. e. ad imperatoris dignitatem nondum matura; natus enim erat viginti quinque annos. CAP. II. Demetritis, rex Illyriorum. Erat is Demetrius Pharius, pupilli regii, Pinnae, tutor : Sed Tritentam, matrem ejus, in matrimonium duxit, et spretis Romanis, quibus antea suerat deditissimus, regem se gessit. Lege, de his, APPIAN. , in Illyricis. A Paulo. I. e. Lucio AEmilio Paullo, a. 2 9 a. C. N. ad Trasimenum liacum. A. 2IT R. C. N.
Irmabat; siquisem. Similia iis, quae jam sequuntur, tanquam Agelai Naupactii admonitionem ad Graecos et Philippum exposuit Polybius, i. v, c. Io 3 sqq. Notum est talia ab historicis ex ingenio addi, jam inde ab Herodoto. Vide infria , xxxv DI,
caP. 3. CAP. III. Quia et remotior. Haec non intelligas nisi reputaveris de Illyrico hic sermonem esse, tanquam Parte Macedoniae. CAP. IV. Rerato Proelio. Dicit cannense Proelium. De sqq. cf. LIV. XXIlI, c. 33, 34, qui ex Parie diversa narrat. In Graeciam trajecisset. A. 2 R. C. N. tenea. I. e. hoc loco post triennium : quo tempore celehres Pugnae commissae sunt ad Lamiam et ad Elim. L Minias P reor. Errat hoc loco Iustinus. Nam quem hic dicit
206쪽
Laevinus jam ante biennium Romam fuerat reversus, consulquctin annum 54 2 Urbis creatus; sed cum Attalo rege Pergami societatem iunxit, in AEginaque insula hibernavit Sulpicius. Grinctam populaιur. Nempe Sulpicius eum Attalo et quae nam rantur ah Livio, xxum, s. I. Nec non et Illyriorum reae. Non accurate haec tradita : erant Andi orum, partis Illyriorum, reges, Scerdilaedus et Pleuratus. Vide LIvIure, loco est. Pri ... ex disio. Non erat haec prima expeditio : sed iam ante summoverat Attalum et Sulpicium, multaque Graecorum C perat oppida. Vide LIvIuΜ, loco cit cem facit. A. aos a. C. N. Vide LIVIuri, XXIX, c. 12. FG deri ei ab rege adscripti etiam erant Achaei. De insidiis Phil poemeni structis, vide PLuTARCA., in Vitia PhiloF., c. I a. Verum quod ultimo loco narrat Iustinus, Philopoemenis auctoritate de Seruisse Achaeos regem, non consentiunt ceteri, neque ipse Plutarchus, qui sua ex Polyhii narratione fide dignissima hausit,e. II et Aristaenum enim, illo tempore sa. I98 a. Q N. in Achaeorum praetorem, id persecisse, ex consensu tradunt.
Res hae vi multis traditae erant, praesertim a Polybio in I. vra et sqq. , quorum excerpta tantum habemus. Inde probabile est Partem suorum hausi,se Pompeium. Omisit Iustinus bella Philippi contra Attalum, commemorata a Pompeio sVide POLYB. , t. XVI et al.), aeque ac gesta Antiochi Μagni in Asia Minore, de quibus vide Pmως CAP. I. Ptolemini. Philopatoris. ruris. I. e. Magae, de quo vide VALGIUM apud Schweighaeus. ad Polyb., lib. V D, P. 2 I 8. Antiochus. Is est tertius eo nomine, Magnus appellatus. I samque AEgratum. Immo potius eas Syriae Partes, quae a Nii regibus parebant, i. e. regiones ab AEgypto ad Phoeniciae flumen Eleutherum et munitum oppidum orthosiam sitae et itaque tota paene Coelesyria.
207쪽
Ursium, quas amiserat. I. e. urbium Coelesyriae. Tolum hoe Ilum inde vocatur bellum caeles iocum. Eurydice. Error Iustini : nam haec mulier a ceteris omnibus voratur Arsinoe, de qua vide SCHMIGRaeusEsturi ad Polyh. xv, e. a S, S a. Idem vitium in seq. capite. CAp. II. Trihunatus. Sunt hoc loco magistratus urbani; Prae fecturin , magistratus Provinciarum; ducatus, magistratus helli.
Pupilli. I. e. Ptolemaei Epiphanis. Diuisisse. Accuratius haec narrata apud Polybium, III, e. 2, ubi adde Schwe haeuseri notas, P. 449 Sqq. CM. III. Aliter hae res reseruntur ab Livio, xxxI, c. 5 sqq. , et 14. Consule. Sc. Publio Sulpicio Galba. Lege, de iis quae sequuntur , LIVIUM , xxxM , C. 32 sqq. CAP. IV. Eodem anno. At diversissimi hie anni ab reliquis indicantur, qui rei huius memoriam conservarunt. Olympiadis I 39a. I, sive 53x Urbis cond. produnt Eusebius et Hieronrmus; Plinius in Hist. -L, II, 8 , olympiadis I 35 annum quartum, quem salsum esse ostendit ad eum loeum Hardovinus. Polybius cum aliquot aliis rem resert ad a. U. C. 5a , sive 225 a. C. N. Insula quae emersisse tum dicitur, est menti; postea etiam Per-ρeι- flagrans igne, ut ait Pomponius Mela, II, c. I, lin. 164, hodie vocata a Graecis μεγάλη Καμμω, . Pluribus hoc narrat Strabo, l. I, p. 39. Adde Plinium, loco ciL; Ammian. Marceli., XVII, e. 16; Pausaniam, viri, c. 33. Vates cecinere. Forte fortuna factum est, ut oraculum illo temPore in eam rem conditum servatum sit a Plutarcho, de Pythicaeonaculis, p. 399 ;
Intelliguntur Romani. I. E. Punico bello.
208쪽
Nabis. Qui erat tyrannus Spartanorum. Res gesta est ad op-' pidum Cynoscephalas in Thessalia, a. C. N. I97. Himaniam. Quia inde Poenos ei erant.
Philimo, puero immatum inlatis. Non senex quidem erat, sed vir tamen quadraginta annos natus. Talis vero saepe est magniloquentia rhetorica.
Vicis. Scilicet ad Cynoscephalas, ut modo diximus.
Etiam haec a Polybici sumta esse videntur. Accuratior rerum
notitia peti potest ex Livio, libris xxx m et sqq. , et ex Appiano in Syriacis. Bellum Romanorum cum AEtolis, quod narraverat in hoc libro Pompeius, ab Iustino omissum. CAP. I. Domesticis. I. e. Agathocli et ceteris hominibus ex nula patris. Vide plenam narrationem apud POLYBIUM. l. TV, c. 25 et sqq. Multas Graecis ciuitates. Immo nullam Praeter An S, quam Philippus ei ante annos aliquot CONCESSerat. CAP. II. cimum Serpilium. Livio, xxx m. c. 4 , est Caius Servilius. Italicorum cutisorum. α Atqui Livius, xxx , 27, scribit inter conditiones pacis etiam hanc stiisse, ut Carthaginienses Romanis
Cutipos Omnes traderent. Quomodo ergo hi numerum servorum Annibalis augere potuerunt v FEE INSURNIUS. Consulem. I. e. Suffetem.
CAP. III. Multas cisitares rePentino bello inuasit. Excitatus scilicet ab AEtolis, qui summo tum erant in Romanos odio incensi. Flaminino... compararetur. Sc. Philopoemen. α Quod Flamininus aegerrime tulit; Plutarchus, in Vita Philomemen. , e. 25, et Flaminini, c. 23, inter causas finiti cum Nabide belli recenset Flaminini invidiam et aemulationem honorum Philo emenis. nBONGA s. Adde LIvIDM, XXXV, 3O. Regi sedenti. I. e. otioso. Sic Varro, de Re Stica, I, C. a zo Romanos sedendo vicit. . Livius, xx, c. 3 : n Sedens bellum conficiet. . Idem, xxxi, c. 38 : α Sedentem Romanum debellaturum credi Poterat. nCAP. IV. Unus ea comitibus. Ariston, mercator Syrius, quem vecte legationis missum narrant Appianus et LiviuS.
209쪽
Inimiris. Hannonem intelligit, qui inimicus factioni Barcarum
Ad Antiochum ieratos. Inter quos erat Publ. Scipio, qui Annibalem devicerat. Multi hanc rem in scriptis fiuis celebrarunt, etiam Lucianus in Dialogis mortuorum. Consilium legatorum explicat ut strategema Frontinus, 1, C. 8, seel. 7. CAP. VI. Per hyemem in luxuriram. In urbe Euboeae, Chalcide, quae Antiocho facta est quod Annibali olim Capua. Est acinus I9I a. C. N. Vide L IvIUM, THYI, C. II, qui rem minus exaggeravit quam Iustinus Prima belli congressione. Facta ad Thermopylas, cum Manio Aellio Glabrione., ilium. I. e. Luc. aemilium Regillum praetorem. Sed in quibusdam MM. legitur ei Livium, quod Perizonius pro vero habebat ex Livio xxxvi, 42 seq., et x Lv, 22. Ac vere Livius ante Regillum in Asia elassi praefuerat et prope Phocaeae lit ora Praesectum Antiochi Polyxenidam Eumenis Pergami regis auxilio vicit. Nihilominus optimorum manuscriptorum lectio Amitium cum historia conciliari potest. Proeliam. Intelligitur sine dubio proelium ad Myonnesum commissum : sed huic Annibal non interfuit. Verum paullo ante in alia pugna Antiochus ei sinistrum eornu commiserat adversus Rhodios, qui cum Romanis sese eo ringere volebant. Mus pugnae exitus erat infaustus et Annibal ad Pamphyliam ab Rhodiis interclusus. Vide LIVIUM, xxxvri, e. 23 seq., et APPIANun, Syrisc., c. 22 et 28.
CAP. VII. Consul Lucius Scipio. Eius collega Caius Melitis, de quo tam saepe Cicero loquitur. Hoc bello consecto Scipio cognominatus est Asiaticus. Ipsius suum. I. e. Pauli aemilii, qui Perseum vicit, natura filium, verum P. Scipionis ex adoptione, ut ait Appianus : falso, ut ex ceteris apparet : non enim ipse Asricanus, sed ejus filius Asiatieus , Pauli aemilii filium, eum qui Carthaginem eversit,
adoptaverat. Haec Bongissius. Asia. M scilicet quae eis Taurum montem esset, id est Minor. CAP. VIII. Mutua gratulatio Iliensium ac Romranorum fuit. Alias Romani mythica et fabulosa historia usi sunt, ut eausa inde et praetextus bellorum et oppressiones peterent : sed Iliensibus Sese satis gratos Praebuerunt, praesertim Sub imperatoribus.
210쪽
Suetonius, Clati ii visa, c. as : α Iliensibus quasi romanae gentis auctoribus tribula in perpetuum remisit. M Tacitus, Anniat, Tri , 58 : a Nero, ut studiis honestis et eloquentiae gloria nitesceret, causa Iliensium suscepta, Romanum Troja demissum et Iuliae stirpis auctorem aeneam aliaque haud procul tabulis vetera, sa-cunde exsecutus, Perpetrat ut Ilienses omni Publico munere sol verentur. Ο CL SUET. , Neri, C. I. in Callistratus Ictus in l. 3 , S t, de Excus. fiat. r u Iliensibus et propter inclytam nobilitatem civitatis et propter coniunctionem originis rornanae, jam antiquitus et senatusconsultis et principum constitutionibus plenissima immunitas tributa est, ut etiam tutelae excusationem habeant. . Etiam Nummi in eorum honorem cusi sunt plurimi, de quibus pleni libri numismatici. Praelium. Commissum circa Magnesiam ad Sipylum montem, absente quidem Africano, qui Eleae aegrotabat. Luculentam ejus Pugnae descriptionem habes apud Livium. xxxv M, e. 37 et SEq.
Dexteriore cornu. Immo laevo. Vide LIV., C. 42.
Cretas cipitates. Explicatius de hac pace Livius : a Cis Gu- ' rurn montem quae intra regni Antiochi finibus suerant, Eumeni attribuebantur, praeter Lyciam Cariamque usque ad Maeandrum amnem : ea civitatis Rhodiorum essent. Ceterae civitates Asiae, quae Attali stipendiariae fuerant, eaedem Eumeni vectigal penderent; quae vectigales Antiochi fuerant, eae liberae et immunes
Ignoti sunt in hoc libro fontes Pompeii, praesertim in rebus gallicis : Polybio tamen eum esse in Pluribus usum, vix poterit dubitari. Permulta hie omisit Justinus, quae vide indicata in
Prologo. CAP. I. AEtoli. .. Nicti Per consulem rornanum, Marc. Fulvium
Nobiliorem, a. C. N. I 89. De aetolico bello, lege LivIUM,
CAP. II. Rex Antiochus. Aperte Iustinus Antiochum Magnum intellexit : ita Strabo quoque et Diodorus; sed alii Λntiochum Epiphanem. De qua narrationum diversitate ab interpretibus ad h. l. multa Scripta sunt, quae apud ipsos videas; addas tamen Schweighaeuseri notas in Polybium, vol. v D, P. I 4 sqq.