장음표시 사용
351쪽
De Indulgentiis. An in concedendis Indulgentiis debeat esse caussa legitima ρ D praeconditiones esse debeant in iisdem lucrandis ex parte accipientis pNMulgentiarum causis plures es se possunt; ct qui
dem una est generalis omnium indulgentiarum
quae respicit Dei gloriam, & Ec-
AH cra est peculia iis, quae dirigitur ad majorem alicujus Sancti cultum . ob quem indulgentiae concedunt ut it lis, qui illius Ecclesiam devotis precibus visitant, ut major ejus Festi de-Votio promoveatur. Caussa vero fi lis Indulgentiarum, qua etiam dicitur motivum earundem , dividitur a Naidonato, vel ut cossideratur in poenitente, vel ut consideratur extra P niteutem . De ptima baec asserit Clemens VI. in Extravaganti vaste nitas a ut scilicet eunctorum fidelium augeatar devotio, fidesoleadeat, spei
tarii Et haec est prima caussa. Secunda est dolor intensus in paenitent propter dilatam cum Ecclesia reconciliationem. Tertia est periculum mortis, quo urgente dabatur paenitentibus pax, ct communio. Quarta est studium exequendi paenitentIam ainjunctam, quae per multum temporis fieri deberet. Quinta est dissicultas exequendi paenitentiam, vel prompter infirmitatem, vel propter aliud
impedimentum . Caussa justa extrara paenitentem multiplex etiam esse potest i scilicet Infidelium conversio . haeresis extirpatio, pax Christianorum . Bellum sacrum , Ecclesiarum aedificatio . sustentatio pauperum, di Ecclesiae Ministrorum. His positis, quaeritur modo; an si indulgentiae sint
sine justa, & legitima caussa, V.leant Dicimus I. Indulgent ias, si sint sine iusta,
ct legitima causia , non Valere. I. Probatur ex Scripturis . Prima ad Corint. go. ait Apostolus r Sie nos ex
stimet bomo , ut Misi os Gripi, edidiis satονes msteriorum Dei. Igitur Sanctissimus Pontilax , & Episcopi. qui sunt indulgentiarum Ministri. sunt dumtaxat dispeusatores, ct oeconomi Ecclesiae bonorum , non sunt Domini et atqui dispensatores no habeat potestatem absolutam, sed subordinatam voluntati Domini: v luntas autem Domini est , ut indulgentiae sine justa, & legitima caussa,
Il. Probatur ex Romanis Pontificibus. Clemens V t. in citata constitutionei uenitui declarae, quod ea conditione concreditur fuit thesaurus Ecclesia Petro, st Succetatibus eius, ut eum piis rationabiliba as ea is dis aleat. Eigo est necessat ia justa, &legitima caussa in dispensatione indulgentiarum . Mari imis V. inconstitutione post Concilium Constantiense. vult de haeresi suspectum iu terro
gari r utram credat, quod Papa omnibus Christianis vera eentritis , edi --
fessis ea a pia , cs justa postis coaeedere
iadulgestias ta remisonem peccatorum.
III. Probatur ex Conciliis. Concilium Lateranense IV. ran. 6 a. vocat indulgentias sae justu cassa concessas, is- diserum, ae saperfluaa . insuper in Concilio Basileenti sib Eugen io IV. fuit data Indulgentia plenaria sub justa caussa illis, qui aliquid contribuebant in subsidiu in expeditionis Hierosolymitanae. In Concilio Ravennate li I. sub emente V. fuit restrict Episcopis facultas concedendi indulgentias , quia jullam caussam non habebant .
352쪽
IV. Probatur Rationibus. I. Ex Communi Patrum doctrina indulgentiae debent esse rationabiles ; sed rati nabiles non essent sine iusta & legitima caussa concessae: ergo &c. II. Indulgentiae debent respicere Dei gloriam, & Ecclesiae utilitatem; sed hunc respectum non haberent, si essent sine justa & legitima caussa r ergo Sc. III. Indulgentiae non debent esse super suae, & indiscret.e: ergo non deis hent esse sine justa, & legitima cauta. Sunt, qui requirunt ad justam ,& legitimam caussam conferendi indulgentias , proportionem aliquam operis iniuncti cum indulgentia ; Attam et . Omnes conveniunt ad justam caussam indulgentiae non requiri, ut opus in-junetum si ad aequalitatem cum paena debita, alias inutilis esset indulgentia , nec remissio esset, sed commutatio . Ceterum quoad hoc duae opiniones inveniuntur . Cardinalis Beliarminus ad justam cautam requirit , ut non solum sit opus pium , &utile, sed etiam quod habeat proportionem cum indulgentia , ita ut pro levi caussa non detur Indulgentia maxima. Alii vero volunt sumcere etiam minimam caussam , modo fit pia . Dicimus it. Requiri ad justam caussam proportionem quandam, ut diximus. I. Probatur Conclusio . Ut quis dicatur dispensator fidelis, non solum requiritur ut cum Caussa dispenset alterius bona , sed etiam ut dispenset cunis
caussa iusta; sed induIgentiarum dispensator debet esse dispensator fidelis ; ergo non solum cum caussa dispensare debet, sed etiam eum Iustia& legitima eausia r atqui quando non est aliqualis proportio, non est iusta & Iegitima caussa ἔ ergo &C. Il. Probatur. Si quaecunque Caussa sufficet et ad iuduIgentiarum dispens tionem, nullae darentur su per fi u ae , &indiscretae indulgentiae; sed hae dantur, & abrogatae declarantur ex Conciliis supraeitatis tergo aliqualis caussa non lassicit. Maior est certa, quiata semper allignari posset , ct allegari aliqua caussa, quae esset pia . III. Probatur . Dispensatio indulgentiarum assimilatur dispensationi Umtorum ; sed in dispensatione votorum non sussicit quaecunque caussa, sed requiritur caussa maxima, quae magis Deo placeat, quam voti exequutio:
ergo pariter in dispensatione indulgentiarum ; atqui hoc continet proportionem, quam dicimus: ergo in dispensatione indulgentiarum requiritur haec aliqualis proportio . Verum ipsemet Bellarminus has duas oppositas sententias conciliare nititur, ct pro sua temperanda has exceptiones profert, quae referuntur a Touris neIν de Sacramento paenitentiae quest. ult. artic. 8. his verbis, , I. ad causis sam iustam ut plurimum duo requiri. ,, I. finem aliquem pium, ac Deo grais tum, cujus assecutio magis Deo plari ceat; quam paenitentialis satisfaectio, , , quae per indulgentiam relaxatar. a. M Opus aliquod, per quod revera finis
,, ille probabiliter obtineri possit: nam is si finis quidem valde placeat Deo; sedis per opus injunctum nullo modo va. ,, leat obtineri, non videtur justa causi, , sa obtinendae indulgentiae. V. G. siri detur indulgentia plenaria iis , qui se-ν, mel recitaverim Orationem dominis, cam pro conversione Haereticorum , , caussa justa non videbitur, nec opus ν, Proportionatum quantitati indulgens, gentiae. II. ad proportionem caussae,, cum indulgentia, non requiri ut opusti injunctum sit in se valde meritorium, ri vel satisfactorium, vel dissicile , ac ν, laboriosum a squamvis haec tam et
ν, spectari debeant sed ut si medium
ν, aptum , atque utile ad consequendum
ν, finem , cujus gratia conceditur indula, gentia . Itaque fieri retest, ut pers, opus in se leve, ac facile magna in-ν, dulgentia acquiri possit, quia opus il ,, lud in se leve, ac facile medium est ad , , finem Deo gratissimum assequendum. ν, Talis est V. G. assistentia illa prae m-ν, ribus Basilicae S. Petri Romae; dum
ν, S. Pontifex solemni ceremonia popu-ν, lo benedicit: frequentia etenim ρον, puli ea in circumstantia, medium est 3, aptum, S utile ad protestatione Gν, fidei de Capite Ecclesiae. Similiter
ν, nonnulIae indulgentiae conceduntur
ν, iis, qui certa die ad aliquam Basili-ν, cam, seu Aedem sacram animo reli- , gionis , ac pietatis accedunt : opus 3, quidem in se leve, nec laboriosum: ν, attamen attentis circumstantiis, pro-ν, portionatum fini indulgentiarum , , nempe ad cultum alicujus Sancti ad a, incrementum pietatis Sc. 66. servat ,, Maldonatus de indulg. q. q. peniten ν, tiam , quae prς scribitur in indulgen-- tiis.
353쪽
D , sempia rex sese aestimari non de- esse proportionatum indulgentiae conis here, sed ex fine, propter quem impo- , , nitur. Nam, inquit, fieri potest, ut is melius agat paenitentiam, qui jejuna - turus erat integrum annum , dato uno M aureo nummo ad redimendos capti- , , Vos, aut ad defendendam Ecclesiam is ab hostibus, quod indulgentiis praescri- , bitur; quam si jejunasset totum annum. ,, Non quod non sit ficilius unum auia ,, reum dare, quam jejunare totum an- ,, num I sed quod propter praesentem ne- celsitatem , ct alias Circumstantias, is pluris est dare aureum , quam jejuna- ,, re. III. Excipit Bellarminus, non eo- is dem modo judicandum esse de caussa se indulgentiat, cum datur alicui partiis culari, &cum datur multis incom- ,, mune. In priori casu Oportet ut opus, ,, injunctum illi soli , sit proportionatum ,, fini, cujus gratia datur indulgentia; is an secundo casu, necesse non est ut is opus iit gulorum , sed tantum ut opus M omnium simul proportionatum sit fini; M atque hinc accidere potest , ut indul- getitia maxima sit justili ima , etiam si ,, opus injunctum siugulis videatur . U. ,, Gr. si necesse sit aedificati Basilicam, ,, vel Xenodochium, & detur indulgen-M tia sFrtem , vel decem annorum, vel ., etiam plenaria , conferentibus certamis auri summam i si respiciatur opus sinis sutorum , videbitur caussa injusta ; sedis tamen si tota summa ab omnibus colis Iata consideretur, Iain erit justa causiis 1a, quia poterit illis sumptibus aedifi-is Basilica, vel Xenodochium, quaeo adificatio gratior Deo est, di utilior, , Ecclesiae , quam pamitentialis satisfa- . Clio, quae per indulgentiam relaxatur. A Confirmari potest ista exceptio aueto se Iitate S. Th. in Supplemento qu. 2s.,, M.a. ad 3. t V. Denique Bellar minus
m excipit plerumque in caussa 1usta duo,, contineri, finem, di media ad finem; ,ν contingere aliquando solum sinem ,, sussicere sine ullis mediis, id est Mois aliquo opere injuncto, quando videli- i-ν non pendet ab aliquo opere , - α per se sufficit ad indulgentiam 1uri essiciendam. Sic in articulo morisis iis hominibus de Ecclesia hene meritis, , dantur aliquando indulgentiae, absque., ullo injuncto opere , quia videturi, caussa esse satis iusta, ipsa necessitasM extrema conjuncta cum meritis prae .cedentibus.
Objiciunt l. si opus injunctum deberet
Pan VII. cessae, nullae darentur indulgentiae plenariae ; atqui hoc est falsum i ergo non est necessaria proportio dicta. Probatur major. indulgentia plenaria est, quae remittit omnem paenam Iemporalem ; sed nullum est opus iniunctum, quod proportionem habeat cum tot pana temporali: ergo si haec proportio esse t necessaria , nulla daretur indulgentia plenaria. II. Si validitas iu-dulgentiarum dependeret a caussa tysarum , nunquam nos essemus securi, an indulgentiae , quas lucrari con mur, sint validae , vel invalidae ; atqui hoc importat summam anxieta tem , & sollecitudinem fidelium r ergo non est admittendum . III. Communiter in Ecclesia dicitur , quod indulgentiae tantum valent, quantum sonant i ergo nulla est necessaria Caussa ex parte concedentis, ct nulla est necessaria proportio ex parte lucrantis . l V. Thesaurus meritorum
Christi est vera caussa omnium inaulgentiarum ; sed thesaurus hic est infiniti valoris r ergo ex quacunque caussa concedi postuat inculgentiae , & ex quocunque opere injuncto possunt pariter lucrari. Respondemus ad I. quod in concessione plenariae indulgentiae semper intelligitur haec tacita conditio, quod ex parte recipientis sit dispositio proportionata ad eam obtinendam . Et ratio est, quia quilibet fidelis pro mensula suae dispositionis consequitur indulgentiarum essectum; eo sane modo , quo sacramenta conserunt nobis gratiam majorem , vel minorem, pro maiori, vel minori suscipientium dispositione. Ad lI. dicitur, quod nulla anxietas, vel sollicitudo esse debet ex parte reci pientium , quando in contrarium nullum reperiunt obicem manisestunia, nec in eo, qui indulgentias concedit, nec in eo, qui ipsas lucratur; eo etiam modo, quo fit in iis , qui per sacramenta gratiam recipiunt.
Ad Ill. Enatum illud est verum, sed suppositis conditionibus ad veram indulgentiam requisitis a quando scilicet causi a fuit vera ct legitima ex parte dantis , & opus injunctum fuit vero exhibitum ex parte recipientis. Ad IV. dicitur, quod thesaurus merito rum Christi utique est primaria , div v meri-
354쪽
meritoria caussa indulgentiarum ; at nihilominus auctoritas Ecclesiae est caussa proxima, quae nobis applicat
merita illa; & nostia dispositio est conditio, per quam applicatio illa
Devenientes modo ad secundam Dissertationis partem , in qua quaeritur dea dispositionibus necessariis ad lucrandas indulgentias; di quidem nemini est dissicultas , quod fit necessar ira exequutio Operis v iuncti. at dubitatur quo animi allectu opus injunctum peragi debeat Et in hoc Estius in 4. disin. go. β. 8. distinguit tria tempora, quorum primum est illud, quo indulgentia publicatur ἔ secundum illud , quo si opus pro consequenda indulgentia a tertium, quo quis eam vult consequi . Dicimus et go statum gratiae non esse necessarium pro tempore , quo indulgentia publicantur, sed pro tempore, quo pei scitur ultimum opus injunctum Prima Conclusionis pars probatur , quia nulla elt lex . quae hoe praeeipiat : &Bellar minus lib. l. de indulgentiis cap. ia. subdit; ν forte idem sit tempus pullieat ouis, , pereeptionis: ut eum in Iacessu ροπι eis damur Iudastentiae omisnim, qui ditiisis instetis is eo lιeo iu-
Secunda Conclusionis pars probatur etiam, quia poena temporalis, quae remittitur per indulgentiam , no remittitur, nisi remina culpa; sed culispa non centetur remista , nisi quando quis est in statu gratiae: ergo requiritur status gratiae in adimpletione operis
iniuncti. Colligimus ex his, quod alia opera iniuncti optimum quidem est , si fiant
in statu gratiae I attamen sufficere . si fiant aluino religioso , ac paenitente , ct ab cinuri affectu mortalis peccati alieno . Consellio autem sacramentalis est necessaria, s in ultimo operi injuncto quis inveniatur in statu peccati mortali ς; vel si etiam cicramentalis confestio esset unum ex operibus inisiunctis.
De Indulgentiis. De variis Indulgentiarum
speciebus. Quaenam flat Z N quomodo intelligantur Z
Rima Indulgentiatum divisio est illa notissima, quae fit in plenariam, di non plenariam, seu partialem. Indu Igentia plenaria est totius poe
ntissio, & adeo perfecta est, ut ex vi clavium non polist esse maior . Unde Estius in vidist. ao. I. i O. scribit et is Pleis nae enim dicuntur indulgentiae, qua- is rum ea vis est, ut plenam is, qui sit m praeparatus, accipere queat peccato- rum remittionem . Per quod imprimis is certum est,non omnem satis aestionem is excludi, quandoquidem praeparatio, is seu dispositio quaedam satisfactoria re is quitur ex parte suscipientis, idque ex is lege divina, cui beneficium hoc in-- dulgentiae plenariae non contrariator . ,, Quocirca Pontifex hujusmodi indul-- geutiam concedens non legem divi- , . nam infringit, sed ea praesupposita deis plenitudine potestatis indulgentia suisse dispensat, nulla temporis mensura li-M mitatam; tantum videlicet largiens, is quantum quisque secundum praeparais Itonem suam capere potest, ct totam, , condonans poenam, si totalis condo-- nationis secundum suam praeparatio- nem capax est Poenitens . Unde vere,, dicitur. quod indulgentia etiam ple- is naria tantum valet , quantum sonat, is tametsi non omnis, qui eam particiis pat, plenum inde fructum consequa-
tur. Quod significant illa verba Boniis facii Dissiligod by Gorale
355쪽
is faeti VIII. Extravagante Jubilei, o quibus ait: Unusquiique tamen plusis merebitur, & iadulgentiam emcacius is consequetur , qui Basilicas ipsas amis plius , ct devotius frequentabit. Quae se verba manifeste signincant indulgenis riam plenariam non semper aequat iteris ab omnibus participari. Atque id vo-- luit Bonaventura , cum dicit, indul-M gentias, quantum est ex potet latori dantis, tantum valere , quantum promittunt; nec tamen omnibus va-- lere aequaliter, sed secundum aes linaisia tionem , quam habuit , vel habere
is debuit , qui indulgentiam dedit.
is Quam, tuquit, aestimationem non is oportuit exprimere , quia omnes fide-- lex debent illud in corde praesuppone -- re, quod dona , ct miserationea Sancti A Spiritus dantur cum aequo libramine. Plenaria igitur indulgentia , quo plenior
est, eo rarior fuit antiquis temporibus; Quia ante hellum sacrum contra Turiscas , vel Saracenos , vel Albicenses,
indulgentia hujusmodi generaliter
non legitur concessa , sed specialiter
tantum . Proinde Bellarminus lib. I. de Indul. c p. 2 o. fatetur et veteres Parcii limos luisse in indulgentiis Conferendis. Attamen in Conciliis Latera. nensi, & Claromontano , expiet ius audita est haec plenaria indulgentia , quae concessa legitur illis , qui piopriis impensis arma suscipiebant, & Hierosolyma in tendebant; vel illis . qui per quadraginta dies cum certo militum numelo Contra Albicenses pugnabant .
Indulgentia non pler arta , seu partialis , ideo sic nominatur , quia per ipsam
non tota poena temporalis remittitur,
sed pati; & per hoc ad certum numerum , vel annorum, vel dierum re stringitur. Non conveniunt tamerta, Scriptores, an ille numerus referatur
ad Iempus, quo per Canones poenitentiales paena temporalis poenitentiae iniunctae fieri debebat, an ad tempus, quo in Purgatorio paena temporalis solvi debeat per ignem. Est ius cit. lo co putat dies illos, vel annos reserenis dos non esse ad poenam luendam in purgatorio , sed ad poenitentiam in hoc seculo pro peccatis secundum Canones peragendam. Et haec sunt ejus verba dam quod attinet ad in- ,, dulgentias non plenas , in iis rigor ea is nonis enitentialis relaxatur dumta- Pan VII.
xat remis Itone certi temporis, velut ,, aliquot dierum, vel unius anni, autis plurium. Neque enim dies illi, velis anni reserendi sunt ad poenam luenis dam in Purgarorio , quasi, verbi grais tia, quadraginta dierum indulgentiam is tollat poenam quadraginta dierum fu-
is turi secut i, sed ad poenitentiam in hocis seculo pro peccatis secundum canonesis debitam. Sensus enim est, per tot, , dierum , vel annorum indulgentiam , o demi tot dies , vel annos de roenitenis tia , quae secundum canones pro pec-
se catis injuncta fuit, vel celte injungiis debuit. Quem stir sum manifeste aris A guit indulgentiarum forma, in qua is non dicir Pontifex se remittere totis dies , vel annos de poenis, sed de poe- , , nitentiis, & plei unque addit i iunctis . , Quod ad poenas purgat otii nullo mo-- do rese ira potest . Consequenter ta-- men remittitur raena Purgatorii tantae
se Paenitentiae respondens. Quanta verois respondeat soli Deo cognitum est . Ceterum hae discordes sententiae facile conciliantur , si dicatur, quod dies &anni indulgentiatum primario ac per se referas tur ad raenam , quae est in apraesenti seculo solvenda ; secundario vero & indirecte seu consequenter reserantur ad purgatorii paenam . Et ratio ipso um est, quia omnis indulgentia minuendo paenam ab Ecclesia iniunctam, minuit etiam partem paenitentiae . quae respondet eidem in altera vita secundum mensuram soli Deo cognitam. Et haec est explicatio , vel concordia Tournaly, cui nos sub scribimus.
Modo deveniendum est ad Indulgentiam plenariam, quae dicitur dubi leum . Haec indulgentia fuit introducta in Ecclesiam ad instar magni anni dubitet, de quo fit sermo cap. et s. et . Levitici, &cap. ult. Numerorum. Qui qui dei Annus magni Jubilei apud Hebreos dicebatur annus remissionis ἔ quia quolibet quinquagesimo anno recurrente, omnium debitorum fiebat remitso ;& ad normam hujus institutus fuit Jubileus Christianorum, quem Bonifacius VIJl. Anno D 3 o. celebrandum voluit centesimo quocumque anno ;Clemens VI. anno raso. reduxit ad
annum so. , Urbanus VI. anno ut 9. restrinxit ad annum nihilominus constituito Clementis fuit observata a Bonificio IX. anno i oo. , & a Nico-
356쪽
lao V. anno 34so. Paulus vero II. anno I 47 o. reduxit dubi leum ad annuntas. . quod confirmavit Xistus IV. anno i 6 3., & nunc sic in Ecelesia obser
Ultra poenae temporalis reIaxati Demia, dubiteus continet quoque potestatem
eligendi sibi quemlibet Confessarium ex approbatis , qui possit ab omnibus
casibus restruatis, ct censuris abist vere , ct vota omnia, exeepto illo Religionis , ct castitatis perpetuae, com
Praeter has dictas indulgentias aliae numerantur ab Auctoribus: Et sunt vel pes sonale , quae ceryis personis conis ceduntur ἔ vel temporales. quae ad certum tempus limitantur et vel Locales , quae quibusdam Ecclesiis, vel Altatibus . vel imaginibus, vel granis benedictis alligantur ἔ de quibus citat. Tournely haec scribit is Sunt in- is ter nostros nonnulli, qui in hujusmodiis realibus indulgentiis, quae granis be-- nedictis, imaginibus, roseriis dic. nonis aliam vim inei se putant, quam quae li-- bellis Martyrum olim competebat; is nempe ut Episcopus, ct Sacerdos ex- is citarent ad indulgentiam lapsis, si he-- ne affecti Brent, concedendam . Ue-- rum aliquid amplius in rebus hujusceis modi ad mentem SS. Pontificum ines-- se, Fidelibut per Rasu in videtur. Et is vere si potest Ecclesia huic, vel illiis operi, hoc vel isto modo faciendo in -- dulgentiam annectere, quare non po- is terit facere, ut idem beneficium abis alicujus signi, & symboli, gestationeis dei eodeat, cum ea ipsa lege. ac conis ditione, qua visitantibus Ecclesias it -- dulgentia confertur; hoc est, uI quae is necessaria sunt pietatis, ac poenitenis tiae opera non omittantur telumis graviter aberrant rudes, di imperitiis Christiani, qui aliter indulgentiarumis studius se assequi posse arbitrantur. . Quapropter serio monendi sunt, acis edocendi, ne iste in huiuscemodiis rebus mobilibus henedictis vim plusis aequo trihuant, ac fiducjam ultra mo- dum collocent, sed studeant potissit - mum , totisque viribus elaborent, ut is dignos faciant L ustus poenitentiae. D
De Ind ulgentiis. An concedi possint, non solum pro
omis, sed etiam pro mortuis p Au pro mortuis concedantur per modum judicii, re absolutionis pAn per modum sustragii p
N eo versantur errore Heterodoxi fere omnes posteriorum temporum, sive
illi, qui Lutero subscribunt, sive illi, qui Cal
vino famulanis tur , ut temere
asserant, indulgentias nullo modo de- iunctis prodesse. Et quidem nec per modum judicii, & absolutionis , nec Per modum suffragii , seu subsidii. Primo modo esset, quando exerceretur jurisdictio supra illos, quibus in
dulgentia concederetur, illos nimirum iudicando, ct absolvendo. Se cundo modo, quando daretur auxilium , seu subsidium ecclesiasticum, per quod defunctorum animae, vel a poenis suis sublevarentur, vel libera reutur I ct hoc tribus modis fieri posse communiter dicitur; videlicet merendo per opera, impetrando per orationes , & satisfacieudo per palliones. Hoc totum optime explicatur ab Estio in dist. ao. β. f., ubi habet et is Hoc M autem, ut melius intelligatur, phrasis,. ipsi explicanda est. In qua primum is suf-
357쪽
- suifragii nomine auxilium, seu subsi- is testas eorum magis restricta videaturis dium ecclesiasticum oportet intel Ii- is ad solos superstites , quam Pontificis,, gere I ut indulgentia per modum suf- ., Summi. is Leo Magnus epist. 93. Si , , tragii non aliud sit quam indulgentia , aliquis eorum pro quibus Domino Iuppli-
is quae datur per modum auxilii ecclesia. eamur, quaeusque isterceptus obsaeuisis ilici; idest . eo modo , quo fideles per a mauero indalgentia praesentis excideis pia opera subveniunt aliis , seu vivis , νῶι , ct priusquam ad consitata remedia is seu defunctis . Quod cum fiat trifa- perveriat, temporalem vitam humana Iiam , vel merendo per opem, vel easditiose finierit, quod maneas is eoris impetrando Perorationes, vel satisfa- pore non raeverit, eo equi exutus α ,, ciendo per palliones ἰ indulgentia ut earne uos poterit. Non neeesse est nobil,, talis, cum proprie dispenset passiones eorum, quise obierint, merito actusqueis Sanctorum , non cujuscumque sustra- dbeatrae, eum Dominus Deus noster cuinis git ecclesiastici, sed satis faetorii tan- jat jadisia nequeunt eamprebendi, quod tummodo rationem habet. Pervenit Iarer tale misiseriam ἐmplere uos po-
, , autem haec indulgentia ad defunctos tau ,s justitiae reser Oerit. Ad quae is non per viam justitiae, sed per viam , subdit citatus Est ius laudato locoris gratiae, di misericordiae ὲ eo quod, ut is Quibus verbis di si de sacramentali ab-- jam ostensum est, animae defunctorum solutione sit sermo , generaliter ta-- non sint subjectae potestati Ecclesiae ,, men significatum videtur, homines peris militantis, ut ab ejus Praelatis via ju- is mortem subtrahi Bro Ecclesiae, siveis risdictionis absolvi polli o t. Quare ut is judicio sacerdotali, & reservari justiis a poenis solvaotur , expectanda est mi- ,, eis divinae. is sericordia judicis, cui immediate sub- Ill. Probatur ex Patribus. Bernardus in A sutit, videlicet Dei, ut oblata pro iI- epist. . ait. Mortaot solum Deum ha -- iis sustragia satisfactoria gratiose acce- bere jadieemr ergo nullus homo potestis piare ad earum liberationem digne- mortuis prodesse per modum judicii, se turiuti benς explicat Cuetanus Trast. S absolutionis. Et cohaerenter ad haec , , 36. quest. s ,, i Sacra facultas Parisiensis damna. itDicimus I. ludulgentias per modum ju- hanc propositionem Joannis Angeli: dicit, di absolutionis , animabus mor- Animae tu metatoris detestae sunt de tuorum concedi non posse. iurisdistine Papa i Et damna Wit illam I. Probatur ex Scripturis r quaecumque Ianquam suspectam , scandalosam , ct sineritia super terram cte. sed anime nullatenus publice praedicandam ; ut defunctorum non sunt super terram , testatur Joannes Maior in 4. dist. a sed potius insita terram et ergo non est quaest. p.
potestas in Ecclesia supra ipsas, Quod Dicimus i I. Indulgentias concedi posso
confirmatur , quia dcib. 41. habetur: animabus defunctorum per modum Noa es saper terram potestas, quae eon- suffragii, pareιαν ei ; & nunquam Scripturia I. Probatur ex Romanis Pontificibus. animas defunctorum dicit esse super Leo X. in epist. decretali , missa ad terram, sed potius asserit eas inhabi- Cardinalem C eianum, ut ait Estiustare infra ,& subterranea loca . loco cit. ., expresse distinguit duos II. Probatur ex Romanis Pontificibus . is modos indulgentias concedendi, cum Alexander III. in suo decreto dicit. is dicit, ac declarat, Romanum Pontifi-Cam a uou Do judice ligari uallar -- ,, cem , tam pro vivis, quam pro defuntiat, mel absolvi, remissisaer prodesse iI- is ctis , apostolica auctoritate indulgen-
Iis tantummodo arbitramur, quibus pro- ,, liam coucedendo , posse illesauruntasiit, proprii judirer specialiter iadasse- is meritorum desu Christi ,& Sanctorum ut . Ex quibus citatus Estius inierit is dispensare, vel di per modum absol , , Unde sequi videtur quod absolvi non ,, tionis indulgentiam ipsam conferre, is possint de lancti a Praelatis Ecclesiae; ut is vel per modum suffragii illam transis qui non sint eorum proprii judices. ferre consuevisse . Quae disjunctiva is Nam qua ratione quis dixerit Sum- is locutio manifeste significat Pontifi-- mum Pontificem esse judicem anima- is cem ita per modum suffragii trans- ,, rum, quae sunt in Purgatorio , dici is ferre indulgentiam in defunctos, ut is non pollat idem de aliis Episcopis, ,, non per modum absolutionis eam il- is cum nec divino, nec humano iure po- is lis conferat . is Unde consuetudo est
358쪽
Ecclesiae, quod quando Summi Pontifices extendunt indulgentias ad mortuos, hanc clausulam addunt,ut illarum extenso fiat per modum s ruit. Et sc elle cerunt Alexanter VI. , Clemens Vll. .Julius il l. Gregorius XIII., aliique. II. Prohatur ex Conciliis. Concilium Tridentinum seil . et s. in decreto de Purgatoi io docet. Curent autem Epi-μοpi, ut fideliam vivorum s ratis, Misaram scilicet Derseia, crationes , eleemobur, aliaque pietatis spera , quao Melibui pro aliis fidelibus defunctis fe-
stitata pie , ct devote fiant; ct quae pro
illis ex testatorum fandationibus, uel alia ratione debentur, non perfunctorie .sed a Saeerdotibus, ct Delesiae ministris, O aliis, qui hoe praestare teueantur sdiligenter , ct aeeurate persemutur .
Et sell. 6. de justificatione can. go. Si quis post acceptam jusseationis gratiam, euilibet peeeatori paenitenti ita eulpam
remitti, O reatum aeternae paeσae delerι dixeris, ut nullus remaneat reatus pana
temporalis exolvendae , vel in hoe feeulo, mel in futuro in Purgatorio, antequam ad regna talorum aditus patere post; anatbema sit. Et sell. et s. de Sacrificio N isse cap. 2. Et quoniam in divino hoe saeripeio , quod is Missa peragitur, idem ille Griput eoutinetur , ct ineruent immolatur, qui in ara Crueis semel Jeipsum eruente obtulit; docet Sancta Edinodus, Iacrimium istud Qere propitiatoriam esse, per imumque fri, ur, peum etero credo, or recta fide, eum me
tu , ct reverentia , eontriti, se paeniatentes ad Deum acredamur, misericordiam eongeqaamur, O gratiam inte-niamus in auxilio opportuno. HHas
quippe oblatione piseatur Dominur gratiam , O Lonam paenitentia eoncedens, erimina , ct peccata , etiam ingentia dimittit. Una enim eademque est bostia, ἰdem nune tereas Deo dotum ministerio , quiseinum ιune in Crura obtalit, Iola iserendi ratioπe diversa. Cujus quidem oblationis, eruenta inquam, fructus per hane uberrime peres antur: tantam abes , ut illi per hane quovit modo δε- rogetur . Quι re non solum pro Metiam vivorum peceatis , paenis, satisfaesioni-hus, ct aliis necessiatibus, sed O pro
defunesis in Chνiso non dam ad plenum purgatis, rite , juxta Apostolorum traditissem , offertur . Igitur fi Animae
defunctorum juvari possunt bonis operibus viventium per modum interpretationis , possunt etiam juvari per modum satisiactionis, di tolutionis . III. Probatur ex Patribus, qui asserunt, Misse sacrificium fuisse quovis tempore in Ecclesia Deo pro defunctis ObI tum . Tertullianus lib. de coroua militis car. s. pro defussis, pro natalistis, oblatioues annua die Delmas . Augustinus lib.9. Confelsonum cap. go. asserit pro matre sua Monica oblatum fulse fuerimium pretii nostri; & sein . E. alias Ir. de verbis Apostolin. ea. Ora tiouibus Sanctae Eeelesiae, ct Deri io D-
Iutari, ct eleemordinis, qua pro eorum spiritibus erogantur, nos est dubitandum
mortuos adjuvari, ut eum iis misericordias agatur a Domino , quam eorum pec- rara meruerunt, hoc eπim a Patribus traditum universa obser at Ecclesia ....
Non bmnino ambigendum es. sa prodeo se defunctis .sed talibut, qui ita vixerunt ante mortem ut possint baee utilia esse pos
mortem Nou ergo morioia σου merita comparantur ... .I ed eorum prae-
eedent ἐbus tonsequentia ista redontur. Arguunt I. Mortui aliquando a hsolvuntur, vel damnamur ab Ecclesia r ergo etiam erga mortuos suam exercet jurisdictionem Ecclesia . I l. Nullus homo potest pro altero suum meritum applicare: ergo nec pariter potest apis plicare suas satis lactiones. III. Sati is ctiones nostrae prodesis non possunt animabus defunctorum ex justitia, Et ex condigno : ergo nullo modo prodesse pollunt. IV. Moraliter est impossibile , ut observentur conditiones re inquisitae pro valida applicatione indulgentiarum pro mortuis: ergo huius modi indulgentiae nihil vaIent. V. Indulgentiae applicatae pro defunctis non valent pro iis , pro quibus in specie applicantur, quia aliter adstringeretur Deus ad se unilarmandum nostrae voluntati; neque in communi pro omnibus defunctis, quia pro his in communi non applicantur. Respondemus ad I. quod Ecclesia absolvat, vel damnet defunctos, inteli igi tur per hoc, quod declaret defunctum errore iacti, vel fuisse damnatum a squando erat innocens, vel fuisse absolutum , quando erat reus; ac proluderestituit memoriam primi cum honore , di Iaude ; di privat secundum Eccleste suffragiis . Testatur hoc Bellar- minus
359쪽
minus lib. t. de Indulgentiis cap. io
poa, qua σι o rimat i σι perii Mat. Ad II. Negatur paritas ἰ& aisparitas est, quia meritum supponat gratiam sanctificantem in eo , qui applicat. &in eo
pro quo applicatur ἔ nou iic autem satisfactio. qiue eit mera solutio poenardebitae, quae per altum sit. Ad III. Dicitur , indulgentias prodesse defunctis non ex justitia, neque ex condigno , sed ex benignitate Dei. ae ejus accepIalione, & de eongruo; & itia hoc nulla est repugn2ntia . Ad IV. dico cum Bellumino ettalo loco. M soas cis autem pro eausa Militas illarum asimarum , vel gloria Dei, qua re AEdaret ex animaram illaram
μιι ipse , piat. ac inberi. ora, jam omo Iaximas liberasset . Itaque requiritareausa aliqua particularia pertirius a
δειαι rem Dei, ct Eeelesiae utilitatem M , fleat is taedastentiis pro viventibus dicσ-mas ; ita at S. Pontifex arbitretur gratiorem ele Deo rem illam , esur gratia
indulgentia conceduntur, quam executionem Iustitiai quα exereetur in expian
dis animabar Purgatorii . Haec quidem caussa facilis est ex parte conceclenti, . Ex parte autem viventium , qui indulgentias lucrantur. & eas prode-funetis per modum suffagii applicant, requiritur status gratiae , Ac exequutio operum injunctorum , quae etiam faciles sunt. Pio patre autem defunctoruin requiritur , ut iidem in satu gratiae decessierint ; in hoc nulla videtur dissicultas insuperabilis. Ad V. Dicitur cum communi Doctoriim Sententia , quod i ut tragia , dc indulgentiae prosunt omnibus defunctis in communi, quoad gaudium accidenta. Ie et sed pro latisfactione prosunt illis certis animabus , quibus . secundum viventium intentionem,specialiter applicantur.
De Indulgentiis. An Indulgentiae liberent lucrantes illas ab omnisatisfactione temporali p Ansatus gratia pro eorumdem moratione semper sit necessarim.
aliqua parte stolisfactionis, qua deberent volvere in hoc seculo, pro psena, quae in altero debe
est apud omnes ruaestio autem in hoc versatur , an inisulgentiae libere ut lucrantem illas a debito convenieutis satisfactionis; itau , ait dueninus. gravillimorum scelerum reus levi satisfactione castigari debeat indulgentiarum tempore ὶ Dicimus I. plenarias etiam indulgentias non eximere peccatores a debito convenientis satisfactionis. I. Probatur pluribus Sancti Cypriani testimoniis, quibus repreliendit Sacerdotes, qui a a libelloi martyrum eximebant lapsos a convenienti salissa-ctione . lib. de lapsis liAc scribit, Ministros hosce agere eontra legem Domini , eontra evangelicam disci priuam is , e tra Evangeliu rigore. . Subdit, quodllaec est perseeutio alia , EN alia tentatio, μι pos eulpam eνiminis tollataν O paenitentia. Concludit, quod nocent potius animabus, qui conti arias doctrinas docent: ea concedere, quae in , Perniciem vertant, decipere est ἔ nec
crigrtur sie lapsus, sed per Dei ollen
360쪽
sam , magis impellitur ad ruinam. Et
deuique asserit: Quam magσa deliquimuI , tam granditer defamur . Allomaiseri diligens longa medietua non desit. Paenitentia erimice minor uos sit. Putasne Dominum esto ptarari posse , quem verbis persidis abnuisti, eui patri-mοvium praepoηere voluisti, erius templum scrilega contagione Oiolasti Putas faene eum misereri tui, quem tuum nos
esse dixisti Z Et alibi: Tu tieet indumes
ta peregrina , or vester serieas induas, nuda es. Auro licet, ct margaritis gemmisque conoeorer, sine Gripi deeore desermis es. Et qua eapilios tuos inficit, .el nune in Alaribus is sine. Et quae nigri pulverit ducta oeularam liueamenta depingis, vel nune Iaerdimit oratos tuos ablue. Si qsem de tuis ebarit mortalitatis exitu persidisses , ingemiseeres dolester , O heres, faeis ineuita , veste mutata , ueglecto ei stilla , vultu nubilo, ore risecto, indicia maeroris seuderes. Animam tuam misera perdidisti. spiritualiter mortua sivervivere bie tibi, O ipsa ambulans funus tuum portare evi si, ct noπ aeriter plangis, nοπ jugiter ivxemi seis p Nos re vel padore eriminit, et ει eontinuatioue lamentationis abfeos
II. Probatur rationibus. I. Indulgentiae antiquitus concess e non eximebant lapsos a lege convenientis satisfactionis; sed indulgentiae , quae modo con ceduntur , illis antiquis succedunt tergo nec hae, quae modo conceduntur, eximunt. Major probatur ex Conciliis Nicaeno I., Sc Ancyrano . in quibus sit sermo de indulgentiis, quae conceduntur paenitentibus, qui integrum paenitentiae sadium decurrissent . it. Doctrina antiquorum fuit, quod indulgentiae proderant iis, qui debitis poenitentiae operibus incumbebant tergo pariter Doctrina antiquorum fuit, quod indulgentiae non eximebant poenitentes a debito convenientis satisfactionis. II l. Quantitas indulgentiae praesupponit opus, quantitati illi proportionatum : ergo praesupponit poenitentiam , quae illi quantitati conveniens sit. Quod docet Concilium Α-quense celebratum anno is83., in quo dicitur, quod minister, qui indulgentias largitur , sit satisfactionis , Sc poenitentiae praeco : Ut eaeissem eam Dei fae t besaurum, spiritualiaque macera ex poni Omara intelligant nos as questum ,
sed as paeeatorum satir fanissem, ct ad
Arguunt l. antiquis temporibui ad libellos Martyrum concedeb1ntur indulgentiae illis, qui in statu mortis erant, α nulla in vita poeuitentiae opera ege ranir ergo indulgentiae eximant a deinbito convenientis sati factionis . An intecedens patet ex epist. quam Clerux Romanus scripsit ad Cyprianum; di est 3 i. inter ejusdem epistolas r Eorum autem , quoruπ vita Ius βτem argest exitur dilationem nos ρoter ferre, atra ρα-
milibus . si fletibus dolestis . ae vere ρα uitentis asimi figua proDIrrist, eun spes Oiventi se usus bomiuem usu 1 substiterit, ita demum eaute , O solliei te subvestri. ll. Si conveniens satis fit et io deberet praecedere indulgentia rum virtutem , nullus fructus ex indulgentiis perciperetur quia conveniens talis factio purgaret totam poei am in altero seculo peccatis debitam. Ill. Sunt Scriptores , qui clocent tempore indulgentiarum non esse imp neniam paenitentibus satisfictionem Sacramen.
talem,& si aliqua imponendi judicabitur, ebeat esse levit lima, etiam si gravissima situ delictar ergo ex mento horum Scriptorum tempore indulgentiarum non est necessaria conveniens
satisfactio . IV. Indulgentiae succedunt martyrum precibus; sed per Martyrum preces, absque convenienti satisfactione poenae peccatorum remittebantur ἔ ergo pariter per indulgentias poenae peccatorum remittantur absque convenienti satisfactione.
Respondemus ad i. quod lapsis in fine viistae concedebantur indulgentiae sub eata conditione, ut si sani fierent, convenientem peccatis satisfactionem exhiberent . Et haec est mens Sancti Cypriani, qui scribit: Rui libellum
rum adjuvari apus Dominum in delictis suis possunt, si premi infirmitate aliqua ,
ta , eum pace a Maroribus sibi promisa
Ad II. dicitur, quod nomine convenientis satisfactionis non intelligitur , quae solvat poenam temporalem in altero
seculo debitam , sed quae in hoc seculo fit, & per eam redimitur ea , quae in