장음표시 사용
441쪽
II. Restrictim autem circa titulum alimentoriuri aliarumque communium de , particularium Minrast. rii experitarum , sive Ordinarie , sive extraordinarie occiit te litium dissici: ita, in duas potissimum dii cinditur lenientias. Quidam enim inis distii cte docent hoe fraeci e titulo licitum cile pacisci et latra in opulentis Monasteriis. Horum summa ratio cst, quia cum alimenta & reliqua pecuniarias expensas exigentia Monasteriorum onera sint res mere temporales , nullatenus esse pollunt
materia si inoniae Divino Iure vetitae. Adduntque ad suae munimen sententiae , inis Matrimoniis Fidelium iniri dotales conventiones & pecuniarias pactiones ad onera matrimonii sust nenda , jiixta legem Pro oneribus, C. de jure dor. etiam in opulei timinis familiis : quae tamen immunes sunt a labe itinoniae , quamvis matrimo nium ipsum cui pecuniariae illae conventiones accidunt, non modo sit res sacra, sed etiam scriptura teste magnum Sacramentum in Christode in Ecclcsia , Ephes. 1.3 1. Haee est opinio Domini Soto , Bonacinae Lrach. de simonia, disput. r. q. aest. . f. . numero A. s. 6. Lessii lib. 2. cap. 3 s. dub. a 3. ubi dicendo licitam eisse dotν conventionem pro alimentis Monialis , maxime si Monasterium tenue sit, per Hetth insinuat locum elle quoque huic dc finitioni in Monalteriis commodis , ted
majori tamen ratione in tenuibus. Amrius irem 1. Part. lib. I 3. cap.9. quaeli. i.in. distidie approbat illas in Monastcriorum ingrestu conventiones, in Ouo pro dote di alimentis conveniatur, de non praecise pro admissione in Religionem. Et polia quain citavit S. Thomam 2.2. quaeli. Oo. ar ic. s. ad 4.ubi Sanctus DCctor copi
bat istas pactiones si fiant in Monasteriis opulentis, respondet ibi Azorius hoc gelius. γ prohibitionis & simoniae elle solummodb Ecclesiasticis uris, S: noli P ni; eique jam inde a plurimis annis receptam ubique locorum coi Metudine ira Oppolitam derogalle , de demum illuc morsus abrogaile ; ita ut Canones conciliorum qui hoc simoniae genus invexerant jampridem nullatenus obligent. Illa quidem opinio quamvis longe invaluerit, laxa illinis di periculosa hi visa eth, & sub ude probabo per eam violari Ius ouoque Divi in , im in Monasteriis tenuibus . quim in optilentis , si conventio pecuniaria versetur circa i pisum in Moliaste-μium admissionem , cum uirobique res sacra per pactionem pecuniariam conseratuῆ & recipiatuT P quaatique iplam includit limoniae definitionem. Si vero pactio ista fiat praecise propter alimenta di onera Monastelli sustinenda , commonstrabo esse fimoniaeam , & eontra Ius Divinum in Monasteriis opuluit is , nullatenus verb in illis quae inop : a laborant. Alia est quorumdam in oppositam extremitatem cadens opinio. iiii liatenus fas ei se de pecuniaria contribatione pacisci, sive eonia veniatur pro alimentis aliisque expeniarum Monasterii oneribus , sive pro ips mei ad inlisione in Religioiunn ; sive Monasterium indigeat, sive commodum strinoae rigiditas magis in anccho ad extrcma Omnia rigida consectanda , quam in ulla
III. Tertia , eaque reliquis duabus longὶ praeserenda sententia est Sancti Thoivae , Sancti Bonaventulae, S. Raymundi, & aliorum mox citandorum sed illingitentium. Prim i in quidem nefas & simoniacum esse etiam in Monasteriis inopia laborantibus pacisci pecuniariam contributionem pro admissione in Retugionem , id lite Divino Iure prohiberi, cum Religio ipsa sit res spiritualis & sacra , & simonia jure naturali prohibita omnis illa sit quae rem sacram contribuit
propter pecuniariam contributionem: eaque de causa Goncilium Lateranense damnat in can. 64. omnes eas Moniales quae praetextu paupertatis pretio aliquas in Sorores recipiebant. Ubi velo pactio pecuniaria cilca solas temporales monasteriivxpcnias
442쪽
expetasas & alimenta praestatu a versitur, non verb cirea bonum ipsum spirituale Religionis , ita distin rui volunt: Vel Monasterio bona temporalia ita stippetunt, xit lini, expensis & alimentis eoinmole sustidiant; 8e isto casu pactioiles pio ius ini- tas d acciat clIE sinioniacas etiam contra Jus Divinum : Vel Moliatherii ini ita iridi get, iit non possit expensas istas be alimenta praestate , niti p.rsona post, itans proliis temporalibus ea quae sunt necessaria contribuant ε, de isto cala nullam exis crecontra Jas Divinum sitioniam & licitum elle ita paci lci respectu Monasterioruin indigentium , sed non opulentorum. Iv. Objiciet aliquis hane elle supervacaneam distinctionem ἔ alimentaque a Monasterio praestanda cum sint mere temporalia, posse pecuniami pactione comoensari indistincte ab ipss etiam opulentis Monasteriis ; quandoquidem opulentia Moriasteriorum non immutat rerum naturam , & in hac pactione se. que in opulentis Monasteriis atque in Monasteriis indigentibus res temporalis alia re tempo-Tali compensetur , cum tamen simoniae conceptus & definitio includat necessaribaliquid spirituale. Ad haee respondeo, licet tenmoralia Monasterioru in bona se2r
sim sint aliquid te litorale , elle tamet, i rituale ins Resigioso acquisitum. ut participet opibus Monasterii in his qliae ac ictum tibi a Resigione praestandum
pertinent. Si ergo Monasterium temporalia possidens in ea qua ivitate ut possit postulanti semel admisso omnia ad corporis vitam necessarra praestare, paci lcatu Pecuniam pro alimentis ci praestandis , vendit ei rretio ius illud quod tenetur Monasterii in de bonis temporali b is qliae possissetTuppeditare Repgiolis omnia necellaria ad victum intra Religionem tranti gelidum. Monasteii .im vcrd his temporali bus carens quae victui postulantis sum cere possent , non censetur vendere ea qPaenon habet, neque ea stippeditare tenetur quae non habet ; atque ita libere potest de iis pacisci quae postulanti cel .ra fuerit admittiIs praestare pro victu teneatur. Atque in his Monalteriorum temporalibus inest par ratio quae in Beneficiorum temporalibus et & uidiaque temporalia Monasteriorum & Praebendarum sunt spiritualibus coiillincta. Et quemadmodum non potest in Beneficio conferendo,am per resignati nem in alium quempiam transmittendo,vel vendi citra simoniam his illud truendi proventibus B neficii temporalibus, ob eiusmoqi cum spirituali re connexio nem , adeo ut qui unum vendit , alterum , nimirum spirituale , non relinquat invenditum , ut decernitur per cap. Si quis obiecerit, i. quaest. 3. eadem viget ratio in Monasterii temporalibus bonis quae Religionis communibus de particula' ribus necessitatibus & commodis destinata sunt. Etenim in Religionem seu M
M nasterium assumpti nihil est aliud quam admisso ad communia Monasterii bona,
tum spiritualia , tum temporalia. Clim isitur inter religiosae ac monasticae vitae bona recensendum sit j is singulis Monachis aut Monialibus competens, ut de
communibus bonis Monasterii alantur , illud jus plane spirituale existit , & , vita religiosa indivulsum ; ideoque non potest pactione pecuniaria fututis Religiosis vendi. Secus est in tenuibus Monasteriis, quae cum bonis careant quibus noviter admittendus ali posset, haec quae non existunt bona . neque sacra , neque
spiritualia diei possunt ; imo neque bona , quia Iuxta Philosophum non entis nullae sinit qualuates.
V. Obiectio pono de pactis dotalibus nihil obsistit. Quandoquidem pacta illa
nullatenus pertinent ad Matrimonium, ut est Sacramentum , sed ut est civilis con-ο tractus omnibus gentibus etiam infidelibus communis. Ipsaeque dotes di nuptiales conventiones eranῆ in communi usu arimoniorum antequam lex christi Matrimonia
443쪽
monia Fidelium elevasset ad ci ignitatem Sacram emi, quae posterior est 3c acces ita ad civilem coiitractum , sicut coiisecratio posterior eii & accessoria, prorsusque accidentaria Calici , nec impedit quin licite Calix vendi possit. V l. Posse vel 5 Monasterium inopia laborans de pecunia pacisci in alimoniam, ejus qui suam in Religione prosequitur admissionem , & cuius ivictui Monaste-' rium suppeditare non susticit, modo ne plus petatur quam opus sit , docent duo illa in Eccusiae coelo prinyae magnitudinis syacra , α proLssionis rcgularis, cu usurique cilicia ignorate non poterant , praecipua colunaina Sat .chi Thomas de Bonaventura. Ex his S Thomis du bus piae icitim locis , in A. Sen .des. 13. qi aest. 3. arti c. 2. ad 7. S in Summa Theologica h. i. qirae ih. Ico. aitic. 3. . totus eli in hacd: stinctione dati de accepti pro pretis rei seiritualis, quae eit Rulleio si te dati & ac cepit pro alimonia, quae cst icinroralis : & istud quidem nullam involvere limoniam probat ex i. Cor. 0. .Quis militat suis stipendiis unciliam ' isti pascit regem , s de
lacte istim non mandacat ' Secundo idem piobat ex si petieris talericorum ad lacra obelinda ministiaria, ad psallendum in Choro, ad Millarum Onera, seu pro vivis, tua pro defunctis 3, ad .assiistendum . Processioni. Deinde ad quartum argumentum quod
ipse sibi obieeerat de Monasteriis in quibus aliquid a perlonis quas xecipiunt exigi Iur, respondet his vel bisi: Dicendum quoa pro ingressis sonasterii non licer aliquid exigere , vel accipere quasi pretἰum : licet tam n si Atiuosterium sit tenue, quod Aonset tiae ad tot persuas niιtriendra , gratis quidem ingressum Monaste si exhibere , sed a cipere aliquid pro et ictιι persona qita is asoria Dio tuerit reciti nda , si ad hoc non sis itinessonasterii opes. Haec ultima vcrba , Si ad hoc non ses iunt Minasterii opes, omnem
praeclud.int evationem illorum qui verba S. Thon. ae ic stringenda piaei umerent ad sponte Oblata ; quandoci iidem in confullo est apud omne, , licere sponte aliquid Offcrre, etiamsi si1 ssi erent Monasterii opes ; non en m l ponte & lib. raliter oblata, sed pactioncs pectini .iriae simoniam coitilitarunt. VII. Sanctas vcio Bonaventura non pollet dilucidius mentem si iam explicare. In libello enim Apologetico ad vulsus il os qui Oid mi Fram in Mitror lim adve salitur , de habetur in primo tomo opulculorum cs is , proponit qxiaest. 18. hanc advertantium suo Ordini obiecticineira. Cum e go sitis instranatores eorem loquitur de
Noniali b is S. Clarae ) quare pomis litis quod plurι ι apud eas impure , id es per pecuniam, recipiuntur, qua si nihil secum forari, nullatenus reciperentur, cst aperte simonia videtur ' Res οψο : Si istud alii faciant, de hoc non a nobis sed ab ιι is es ratio exigenda.
Sed tamen ut satisfaciamiis querentibus. sciendum quod quantum Uectat ad hanc materiam quadruplex es forma recipiendi ad Ordinem qualemcamque. Prima quando aliquis recipitur nec pro pecuuia , nec cum pecunia , fea ture pro Deo : s ista est purissima coram Deo homi lib. s. Secunda quando aliquis recistitur non Pro pecunia , sed eum pecuria , ita hi sin bu afr i , tamen reciperetur pro Dro : cst similiter hoc purum scoram Deo. sed caute arentum es ccram hominibus , ne detur eis occasio scandali , orne sit ibi af λιι avaritia i ctos ex Lye lucri. Tertia quando quis recipitur non 'o pecunia , nec tamen reciperetor sine pecunia , eo quod non habe; u aliter ei qui eum recipiunt int 'ces alibus corporis ytotide e, cum tenues Dinitates domus vix sus iant iam receptis, nec ad eas audeant plures recipere, ct ἐνοι suis necessitatibus Poliare e ita quod talis persta ιιι quae sic recipitur , si abundaret locus, sine pecuniis rec*eretur. Similiter aliquis diaxit uxorem propter divitias σ nobi itatem eius qua habet nasum ; nee tamen ννυter hec ducite Un , qt a u istum habet, quam tamen si naso careret , nullatenus duxiset. Et hoc non
444쪽
, h.i quod si possent illam pecuniam habere flar persona, non reciperent personam;
sed ut habeant pecuniam , persenam recipiunt. Et hoc penitus impurum est o si noniaci m; quia ibi pecunia est causa receptionis persona , non e converso. Ubi ergo recipitur peris
sona propter pecuniam , simonia es ; quia ibi venditur spirituale , id est co/isertium illis
ritualis societatis , pro temporali, silicet pecunia. Et hoc pletique faciunt etiam ex mera inFia , optanter aliquem venire eum pecunia , quem reciperent ut corum inopia re-pinainetur , vel debita contracta sol dierentur , vel bona concripita emerentur , vej ad i-cia construerentur. De talibus di is Ecaesiasticus cap. 27. Propter inopiam multi Peliquerunt. Ubi vero pectinia recipistir propter personam , quam alias libenter reciperent si haberent unde eam pasierent, non videtur esse simonia , dummodo fima cum intenistione concordet. Et hoc modo si sinemus quιd Sorgres Lincta Clara recipiu/.t pecuniam mcum personis, squando opportet eas plures personas recipere quam de facultatibus Ironasterii congrue valeant sustentari. VIII. Do stor ergo Seraphiciis negat esse . simoniacum , si Monasterium non habens silvicientes saeuitates ad victum ejus quae de novo postulat admitti, recuset illam admittere , nisi augmentum temporale pro suo victu conserat in Monasterium ι sed si conferat, tune postulans recipiatur, dummodo lio ista ouae sola exprimit, simul concurrant : pri md ut Monasterium sit inops & insufficiens ad victum personae Dstusini Psuppeditandum : secundo ut persona propter Deum solummodo ad mitratur , & non propter pecuniam quam desert , adeo ut si Monasterii facultates ejus quoque victui lassicerent, nec persona postulans quidquam
secum agerret . nihilo tamen minus in Monasterium reciperetur. Primam conditionem illam notent Monasteria quibus iacultates suppetunt ad victum novae opostulantis ; q iam tamen admittere volunt sub obligatione dotis pecuitiariae , sed Plane recusant citra ratem obligationem : Sancti enim Doctores Ecclesiae Thomas N Boiiavcn ura apertὶ docent id esseι citum 5e simoniacum. Sccundam veris conditionem nolent ipsa etiam Monasteria quae inopia laborant, sed recipiunt petis. nas non pulc& sinapliciter propter Deum solum , sed propter dotem. Illa namque impura intentio nullatenus excusatur a simonia praetextu pauperi Lis , ut generale .Concilium Lateranense dicto can. 64. aperte declarat et & Sancti Thomas & Bonais ventura locis citatis docent , ad evitandam simoniam dcbere personam admittirropter sollim Deum, adeo ut si Monasterii opes susticerent , nihilominus persona
reciperetur sine ulla dotis conditione aut exactioni os verb nullatenus in pactum deducatur, nisi hac sola consideratione alimentoruin , quae senues Monasterii facultates exhibere non possunt.
IX. Utrum verδ contributio postulantis pecuniaria deducatur in pactum cum duabus praedictis conditionibus quas Sancti Thomas & Bonaventura aperie requiis sunt ad hoc ut simonia vitetur , an vero sine pacto sponte oneratur , nihil pertinet ad quaestionem. Nam & in contributione spontanea sine ulla pactione interveniret mentalis simoniae crimen , juxta utriuique Sancti doctri iram , tam in indigente , quam in opulento Monasterio, si persona postulans rcciperetur proptet temporale commodam sponte oblatum , alioqui ne quidem in opulento Monast .sio recipienda.
X. Petrus etiam Cantor Parisienss Doctor qui duodecimo seculo floruit, sieloquitur in tractatu de Verbo Abbreviato , cap. 38. Si Monasterium adeo inopi est ut non post recistere aut nutrire sine pecunia contribinione illam qui se Ufert ad Religionem , pucris NUFiata confraucrnmatem spiritioum , non autem corporalem r
445쪽
peditabit I astrato redditin temporaler ad subsidium ct alimoniam et ita sua. Hie lAuthor apcrte approbat p. ctiones te exactiones pro alimentis quando Monasterium est inops ; N apcrte reprobat quando Monast: riurn est coaunodum. Scripsit & obiit lhic Author ante ortum Mendicaluium ordinum , & aarie memoratum ipsum L ltera nense Concilium. lXI. His adstip ilatur Canon istarum coryphaeus, , quo Decretalium volumen Gregorio Papa I X. lubente habemus , quique primus traditur Summam casuum conscientiae composuisse S. Rai mundus lib. i. rit. r. f. 12. in haec ipsa verba : Ss Monasteriam esset adeo tenue veι paupertate ipressum , quod reseditus vel vix, vel non
fuscerent personis praesentibui, non solum intentionem possent habere , sed etiam credo quod possent dicere , Non ossi iunt nobis , libenter fuscipimus te ad stiritialia ; ad temporalia non possumur nisi habeamur plures possessunes e ct tunc ille asserat se Ursua. Mod autem dicitur in consitatione nimirum jam dicti Laletanensis Concilii) eo- idem ea . sitioniam vers Pavpertatis Praetextu , de simon. imelligitur cis hoc Acebam in lfauium. Hactenus S. Rai mundus. X II. Franciscus Suarea de censuris disput. χχ. Dct. s. num. II. juremeritore. .prehendit Dominicum Soto , qui lib. s. de justitia & jure , quaest. 6. in fine, contra. S. Thomae , aliorumque veterum doctrinam asseruit lieitum divitibus Monasteriis pacisci titulo alimentorum ante admissionem. Cum enim Monastutum satis habeat unde admista alatur , eaque bona sint ad Monialium alimoniam destinata, fals d praetexitur ad novam contributionem causa victus ; atque ita pactio, vel exactio ista non cadit super alimemarum necessitatem , sed stipra admissionem. Idem Suare et eadem repetit. romo i .de Religione, lib. I . Cujus vestigiis insisten
Filii ii eius idem docet circa commoda Monasteria, tract. s. cap. 4. num. .Eandem approbant distinctionem pauperis vel divitis Monasterii Caietatuis in a. 2. q. I Oo.
licere pacisci praxi se pro solis alimoniis in Monasteriis inopibus, non in divitibus. X lta. Taxatio ve id facultatum Monastcrii temporalium ,Tecundum quam minime liceat amplius exiscre ab admittendis , i cudentius a quibusdam determinatur ad arctam necessitatem. Majore produntia & et rc in spectione lie providit Tridentina Synoclus tess. 23. cap. 3. de Regularib. In temporalibus Monstreiorum l aestitatibuι eam ineundam esse rationem , ut Montalium nnmeνus co MMODE sustentaript s . Plaefatus Sanctus Bonaventuta noli est Do b,r , cum suerit totius Ordinis lsui Generalis Minister, qui argui possit modicae circa res Monasteriorum experientiae, ncque permittit ejus eximia Lanctitas ut a quoquam arguatur nimiae erga Dei lprovidentiam dissidentiae. Ipse vel δ in t iactatu determinationum quaestionum circa lRegulam Sancti Francisci, quaest. I9. inter causas cur Communitas ut loquitur in religionis spiritu deficiat, allegat perpertatem nimiam : Ex inquit Retia '-pis euuntur fieri propriet-rii, Am sibimet videtur quispre providere , quia ob nimiam 'sinopiam non providetur eis in commune. Hoc docent quotidiana quae videmus Monata iteriorum Montalium infortunia , di casus commiseratione digni; virorum namque
Monasteria facilius ab hujusinodi damnis emergunt. Videmus in permultis virgi- lnum Monasteriis ad fravem inopiam redactis sui me ed quandoque redactos Prae- llatos, ut soluta clausura virgines ad proprios parentes transmiserint nutriendas, lsuasque operas, ne , Propriis parentibus repellerentur , fimulitia de opificia pro l
446쪽
pane apud eos quaerendo locaturas. Vidimus multoties facile dissipatis Manasteriolum exiguis iacultatibus , necesse Rulse quasi in communi naufragio, ut lingulae Moniales privatim suo victui consulerent , suas Opcras cxternis pretio ad vitae sublidium exhiberent , proprietatem rerum quascumque corradere p9il .nt , sibi ai liae privata: nccessitates attererent , tempora orationi , vel lectio iii destinata ni inium labori ilatanae rent, colloquia cum externis, 1 qa b is subsidium aliquod spe- abant , miscerent, ex quibus contingeret omnem interiorcin & extetriorem di i-plinam prorius evane cre.
Xl V. Et utique si adhibitis duabus superius praeseriptis conditionibus , adhuc
illicitum , & simoniacum esset de alimentorum contributione in M nal criis coiI- venire ; pari, aut etiam sortiori ratione simoniacum esset Sacerdotibus circa justanti S approbatam taxationem pacisci cum illis qui ab eis M stas, aut Milsarum a lania vertarias celebrationes postulant : nec enim sacratior est , aut augullior intra Monasterium admissio quam incruentum corporis & sanguinis Dominici Sacrificium, cum nihil habeat Ecclesia quod hujus celebrationis sanctitate ii, qui paret. Pariquoque ratione vocabitur umoniaca quaecumque protestatio , conventio & exactio
distributionum pro Ossiciis Divinis in Choro , & quorumcunquc stipendiorum pro Eec ii asticis & sac tis ministeriis , de procurationum pro Ecclesialum visitationi bus. Et certe justissima horum stipendiorum causa, o inniumque praecipua eadem est tum iu lacris Ecclesiae ministeriis , tum in religiosa Monialium societate victus
XV. Inter Sanctissimos Plaesules qui omnium saeculorum decursu commissas sibi Ecclesias sanctissime administrarunt , vix, i md ne vix quidem ullus censeri qucat canonicae disciplinae tenacior Sancto Carolo Borromeo Mediolanensi An- tistite, quem proposuit Deus omnibus Ecclesiae Pastoribus in exemplum sacri eteli,
constantiae & vigilantiae Episcopalis. Cum vero ejus omnes Constitutiones tum asDioecesi in amplissimam , tum ad universam, cui ut Metropolitairus praeerat, provinciam spectantes exactissima diligentia collectae fuerint in amplissimum volumen inscriptum Mediolanensis Ecclesia ; eumque accuratissima ipsius vitae historia a pluribus quNiu cum illo versati suetant Seriptoribus edita fuerit , nullum tamentum in illis Constitutionum ejus collectioni ous, tum in ejus vitae serie, vellcve indicium reperitur , quo possit quis judicare sanctissimum & vigil alitissimum
Antistitem conatum Hisse ex tam multis, quibus invigilabat Moia asteriis , imaginarium illud simoniae genus pro necessariis in pauperibus Monasteriis postulantium: puellarum alimentis eradicare. XVI. Circa istas ingredientium Monasteria , sive ultroneas , sive conventioonales obligationes temporalium facultatum, operaepretium fuerit reserre Constiti itiones eiusdem Sancti Caroli, per quas prudenter consulitur & puellarum ingredientium libertati circa prosessionem , & ipsorum Monasteriorum indemnitati. σConstitutiones istae habentur in duabus quibus vir Sanctus praesidii Synodis provincialibus scilicet in prima anni is 6 s. cap.de novitiis ad p sessionem recipiendis et & in secunda anni 1169. tit. de iis qiae ad Moniales pcrtinent. In his ergo statuitur , ut in ipso initio admissionis puellae intra Monasterium contributio dot lis neque relliaquatur in manibus parentum puellae , neque in manus Monasterii coiisisnetur, sed deponatur in manibus probi & facultatibus commode instructi
viri ab ipso Monasterio approbati, hae lege , ut si puella vel moriatur novitia, vulprosessionem emittere uolit, reddatur pecunia illis qui eam contribuerant. Sic enim
447쪽
pioxidetur lilbertati puel 'ae si dos de manibus Molii alium non sit repetenda, sed de manibus d cpost alii , vel sequestri. Si vero contingat puellam exacto probationis anno profiteri , consulitur juri Monasteriorum , cluae plerumque non polliunt , morosis parentibus promittam dotem recuperare , qua ex causa Monasteria saepe ad pax pertatis angustias redigi solent. XVII. Extra vagans Uibani IV. quae est 1. de simonia , excommunicat cum reservatione ad supremam Sedem omnes exigentes aut paciscentes atque solventes aliquid ,tam viros quim sceminas,pro ingre illa Monasteriorum cujusvis sexus , cce nas,prandia, pastus, pecunias, bocalia, alia ve quascumque res etiam ad usum Eecle-sae vel pietatis destinatas. Ipsos vero Conventus, Capitula, Monasteria suspensionis sententiae subricit. Hanc extra vagantem posteriores Sammi Pontifices mitigarunt, Innocentius VIII. Martinus V. Clemens VII. Ex his Martinus V. declaravit se eximere ab hujus Extravagantis poenis Moniales,ali lue personas de dote negotiantes aut convenientes ad ingressium se minarum in Monasteriis recipiendarum , ut refert Sylvester , tb. Simonia, ii. iue. Hoc idem declaravit per speciale Breve Clemens VIII. non esse Moniales simoniae reas paciscendo de dote recipiendarum pro facienti & congrua sustentatione. Et refertur Bassaeo Catacino in compe dio privilegior. verbo A fontales, n. i5.8c , Ludovico Miranda trach.de Monialibus,
quaest. 8.art.7. conclus. I. Navarra in comment.ad cap. Oniam, de fimon. & in Manuali,cap. 17. n. Io s. Lesso lib. 2.cap. 33.Jub. 23.Π. I i. Bona cina trach.de excommuni c.in particulari, disput. Σ. quaest. 3. puncto 29. n. 6.Qhiatenus autem Sylvester verb Simonia, quaest. I9.6c Navarra Manual. cap. 13. n. I II. dicunt excommunicationem
nullam incurri nisi in Ordine & Beneficio , significant hoc ipso non esse receptam istam Extravagantem, quae excommunicat simoniacos in Religionis ingressu ; quod idem absolute asserit loco citato Lessius. Verumtamen cum iiii ligationes praedictae Summorum Pontificum sola exonerent flaminarum Mosasteria , pollet adhuc ista
Extravagans in suo robore perdurate circa Conventus de Monasteria virorum. XVlli. Statuit caput uni eum, g. Sanὸ , de statu Regul .in 6.in hunc finem, ut Montalium clausura commodius observetur, ne in Monasteriis ordinum non Mendicantium aliquae deinceps recipiantur in Sorores , nisi quot poterant de ipsorum Monasteriorii in bonis, sive proventibus absque penuria iustentari. Ne , ut ait ibi Glossa , contra proprium institutum cogantur mendicare. Concilium vetb Tridenistinum sess. 1 f. de Regular. cap. s. constituit ut in Monasteriis δc domibus, tam viis rorum , qurim mulierum bona immobilia possi3entiam , vel non possidentium,ci jus generis declarat solas esse de caetero Fratrum Capucinorum & Minorum de
Oblervantia domo, is tantum numerus constituatur dc conservetur, qui vel ex redditibus propriis Monasteriorum , vel ex consiletis eleemosynis commode possito sustentati. His vete, Constitutioniblis cum late satisfaciunt & obtemperant M vasteria , quae clim non habeant sufficientes redditus ad victum noviter postulantiam , requirunt ab eis contributiones , quarum praesidio possit Monasterium eis victum commode subministrare. Cum enim nova illa contributio inter Monasterii ficulta es computetiar , sequitur per novas illas admissiones in Religionem nullatenus excedi numerum eorum qui ex redditibus Monasterii, aut ex consuetis eleemosynis ali pol Ilint. Et intentio Concilii violaretur , si ad Religionem tales post o lanies absque sustentatione admitteremur
448쪽
Alia qmedam circa simoniam discultates elucidantur.
CT A v d ciuaeritiar, an sit simoniaca Reliquiarum venditio , atri lo-eatio Respondendum affirmative , chm Reliquiae sint res sacrae, dc in venditione de locatione pretium necessario interveniat. Ita decernit Concilium Generale sub Innocentio III. can. 61. de habetur in cap. fin. de Reliquiis & venerat. Sanctorum. His suffragatur Ius Civile, i. C. de sacros. Ecclesiis. Sane ut de vasis sacris superius docui , ac de Calicibus conlectatis , post int eadem ratione vasa emi aut vendi , in quibus conditae sunt sacrae Reliquiae , dum nullatenus intendatur Reliquiarum venditio , neque harum ratione pretivm augeatur. Abbas in cap.fin .de Reliq. Sylvester verbo Reliquia,SuareΣ tom. I. de Religione, lib. . cap. ι . num. 24. Praeterea licitum est Reliquias de infidelium aut impiorum man bus pretio redimere.Proinde celebratur pietas Sancti Bonifacii Martyris, qui Martyrum Reliquias de carnis cibus pretio redimcbat; nec non Luit- prandi d: votio Longobardorum Regis, corpus Sancti Augustini Ecclesiae Doctoris de manibus Barbarorum qui Sardiniae dominabantur, ex ea insula ingenti persolu-ρto pretio Ticinum transferentis. II. aeritur nono, utrum aliis quoque titulis praeter jam recensitos fas sit pecuniam pro rerum spiritualium contributione dare , vel accipere 3 Respondeo lio cere, tum ratione laboris , tum ratione debiti administri suste litationem stipendit:.nunquam tamen praecise ratione sacri ipsius mi nisterii. Haec propositio divinis
testimoniis adit ruitur . Scit enim Christus Dominus de sacris M nisi iis ; Dignius operarius mercede sua. Matth. i o. Apostolus quoque I . Cor. 9. Quis militat fiassipendiu unquam is plantat vineam , cst de fructu eiu noli edit ' QMi pascit gregem, Ur de lacte eivi non manducat ' Si vis vobis Viritualia iminamimus , magnum est si nos vesra ea nalia metamur ' Nescisti, quoniam qm in Dinario operantur , qua de sacrario sunt edisne ; cst qui altari deserviu- , de altari pinticipant ' Ita est Dominus
ordinavit tu qui Evangelium a unctant, de Evangιlio vivere. Idemque i .Timoth. s.
Mi bene prasunt Presisteri duplici bonore digni habeantur, maxime Di laborant in verbo ct domina. Idque apud omnes gentes etiam infideles naturalis luminis ducta receptum est. Ideoque Gentiles AEgyptiorum Sacerdotes sumptibus publicis alebam
III. Deci md quaeritur . num possit Episcopus aut Parochus pecuniam exigere ad sacrum de spirituale ministerium , quod ipse tenetur ex ossicio praestare 3 Supponimus enim , posse exigere in iis quae non tenetur exhibere ex obligatione ossicii.
Distinguendum ita est: Vel ad ea praestanda quae sunt ossicii sui habet congrua , de vitae suae honeste sustendandae stipendia ; vel non habet. Si habet, nihil potest exigere ; & si quid exegerit, teritur restituere, ut docent Caietanas ad a. 1. quaest. IOO. art. 3. Petrus Navarra lib. A. de restitutionibus, cap. 1 1. num.97. & Ius ita disponit eap. Suam no=is, de simon. ubi Papa Capellanum condemnat qui pro exequiis
449쪽
descinctorum , &pro miptiarum benedictionibus pecuniam exigebat ;& Episcopo ejus mandat non sollim ut ei prohibeat, sed etiam compensit ad debitam ieitituti nem. Ibique Glossa docet, quando tedditus ad vitam sufficientes desunt, licitum esse Parocno aliquid pro exequiis exigere etiam ab invitis , m d justam & ratio an sibilem summain praesertim si quae ab Episcopo , vel a statuto taxata suerit in non excedat, neque exigat per debiti ministerii sui lubtractionem , ut docet S. Tli mas 2. p. quaest. Io o. art. s. in corp. Qui ibid. ad 3. perspicue dicit, quod si habet statuta stipendia ex Ecclesae redditibus bona enim patrimonialia huic exactioni
mininae obstratὶ nihil potest emagitate pro debito suscepti incii : quod pati iee
docet de prsibat Caietanus ad art. 1. d. quaest. ioci. CLIerum im Canones aut appr
bata statuta permittunt exigi etiam a Ministris Ecclesiastico prouciatu si issicienter provisis pro certis quibusdam debilis Lincti inibus, qualis eii Eeiscopis permissa a jure procuratio pro Dioecesis visitatione, aut pro Ecclesiarum conlectatione ; item que Canonicis distributiones diariae pro assilientia in Choro , tametsi fructus habeant ex Piaebendis susticientes ; his 5: aliis casibus jure communi aut statuto particulari expressis poterit sti nuditum ejusmodi exigi, S: non aliter. Vide Cloilam ind. cap. Suam nobis. His adde ubi pia fidelium consuetudine receptum fuerit ut aliquid Parocho contribuatur , eam sei vari consuetudinem jubere Concilium Cen rate relatum in cap. Ad Apostolisam , de simon. I V. Sponte quoque oblata recipi non prohibentur, dum absit abusiis, vel scandali m. Sanc quae sit mens Ecclesiae circa exactiones pio dubitis in vilitatione procurationibus, non mel os resciri potest quam ex duobus oecii menicis Conciliis Lugdximnii & Trideli titio. In primis Lugdunente lub Gregorio X. prohibet Piae
latis viii tantibus aliquid nomine procurationis ctiam sponte oblatum recipere piae orer sola victualia moderata , cap. i. de 1. de censib. in 6. Deinde Bonifacius V III. hoc limitat , ut possint debitorum victualium accipere a volentibus aequivalentempς miam , sed piaet rea nihil, cap. 3. eod. tit. Posti emb Concilium Trident scit. Is c p. . praedictam Constitutionem Concilii Lugdune iistis instaurar, iubetque visitatorum , sed non ipsius visitantis arbitrio relinqui Optioncm stipi cui iandi moderata victu alia, aut horum loco pecuniam illis aequivale im m. Districteque prohibet, ne cujuscumqtie veteris consuetudinis obtentu aliud quidquam a visat alitibus pet ρ tur , aut etiam sponte oblatum accipiatur. V. Clim igitur vetet Tridenti tui in visitantibus quidquam aliud accipere, licAvetus consuetudo cis indhil geret oppositum , praetor sola v. ctualia moderata , pari ratione non est facile indulgendun, in sacras ministet iis ex cstic o dcbitis, ut minister si issiciei uibus abi inde proventibus Ecclesiasticis provisus , Obtentu consuetuis dii iis de aut horitate d. cap. Ad Apostolicam, de simon. indiscriminatim a particul ribus exigat. Neque enim quia l. bcialitas parochianori m quorundain sortasse ditiorum aliis paloclitanis praeiudici re , aut cupiditati Parochi obsecutidare debet. Hac enim ratione turpis aspergit cir Eccclcsiae lab's avaritiae , sacrorumque miniit
rioriam nundinatio .es M decor honcitas statiis Ecclesiallici dijerditur
ex ei fusiore licentia lirtamna captandi , vel mi incia recipiendi. Sic cnim ni ut eu- dc fiant, de uicti tu Apostolo lii luar, ecmfundatitur ii ci ii non habent , nec ausint piae pudore Parocham interpellare. Evrnit etiam quandoque , ut mini litorum cupidit 1 quali iure piae & piae isti piae coniuetudinis illud exigat quod ab initio suerit in aliquibus soni: voluntarium, in aliis vero ex pudoris rς rectu coactum. Dicit
450쪽
Legitis lib. r. de justitia , cap. 3ue . diib. 8. tium. 49. optandum esse ut sic in tr dii istae consiletii dii cs abrogemur; quia speciem qualidam referunt negotiationis, di tenuibus parochi in is sunt oti erosae. Quicunque vero existimant quantum esse pie atem , audiant monentem Apostolum i . Timoth.6. Est amem magnus Pietas cum si si lentia. Nihil enim intulimus is hune mundum : haud dubitim quod nec AEUerre quid possumus. Hibentes a tem alimenta es quibus tegamtir, his contenti sumus.
V I. Undecim d quae litur , an licita sit compositio pecuniaria in caulis disperissationum , sive penes Romanam Curiam , sive penes Ordinarios Pro certo st ruendum est , nihil polle exigi , vel dari in pretium dispensationis , nec siimmo ipsi Pontifici ; elari dispensatio sit actus Ecclesiae & spiritualis potestatis , quae non potest citra simoniam Juti Divino oppositam pecunia compensari, Christo Praecipiente. Matth. io . Gratis Hemissi, graeis date. Et Concilium Trident.1 eis. λ . cap. I 8. decernit aperte , nonnisi gratis de cum justa causa, simulque urgeme dispensari posse per quoscumque Praelatos. Sane hac voce , gratis, non Vetat si onus imponere erogandi eleemos vitam pauperibus , vel Ecclesiae ; sed hoc solum prohibet, ne ipse Prauatus ex dispensatione Iuctum sisi suisve captet , ut betae
VII. Duodecima dissicultas , utrum Vasa sacra , Altaria , sacrae Vestes, &Ecclesiarum aedificia vendi possint Respondeo assirmative de Vatis de Vestibus
sacris , dc de Altatibus, cum haec omnia sint secundum subitantiam materialia, spiritualibus velo tantuminodb antecedenter annexa, dummodo pretium de intentio vellentur solummodδ eirca id quod est materiale , nullo respectu habito ad consecrationem , vel benedictionem his accessbriam de annexam. Ita post
S. Thomam 2. 2. quaest. Io O. art. 1. Navarra Manual. cap. 23. mun. 99. in fine , dc Bonacina de limon. dii put. i. quaest. . iamra. I 1. de ibid. g. ix. num. 2. At cIO te
ctis dicendum de Ecclesiis ; et si namque in his quoque par videatur ratio , earum. que sit materialis substantia cui accessorie jungitur benedictio , vel consecr. tio ; Ius tamen Canonicum de his speciatim declarat, neque vendi, neque re dimi pose, cap. Querelam, de simon. Quinimo dispat quoque in his ratio existit; Calices enim , portatilia Altaria , Coronae , vel imagines benedictae , quibus est annexa indulgentia, polliunt ad privatorum dominium pertinere ; Templa vero Z semel Deo dicata publici iuris fiunt, cap. Meterlat, io. quaest. I. de l. In tantum, Sacra , de re r. divic de l. MEdes sacra , D. de contrah. empl. dc Instit. de ter. 'divis. f. Locus. VIII. Postremo quaeritur, utrum sine simonia vendi possit terra ad sepult ram Quamvis terra ad sepulturam benedicta censeaIur inter res antecedenter spiritualibus annexas , quarum materia, quae adhuc superest , antecessit qualitatem illam, seu ae eidem spiritualitatis ; atque ita videatur idem in hae parte statuenis dum , quod de Calicibus de Altaribus consecratis , quae satentur omnes propter eandem viateriam pretio aestimabilem vendi posse ; attamen vendi sepulturas muυtipliees prohibent Canones. Concilii Meldensis canon 2. hoc fieri districte vetat. Item eanon Quoia est , cum tribus canonibus seqq. t 3. quaest. 1. & caput Abolenda, de sepult.& caput Audivimur , de simon. Quin Leg nitores sapienter perspex runt, sepulturam elle ultimum Christianae pietatis officium, de maxime odiosam fore Sacerdotum avaritiam, si exinde quaestum eaptarent. Caeteriim si quis sibi suisque haeredibus velit Sepulturae locum ita proprium acquirere , ut non sit dein ceps liberum aliorum Fidelium corrora eo inserte, tunc ratio prohibitionis caninnicae