장음표시 사용
361쪽
intextuque concretis'; potentia autem ad torram magnopere eorum pertinens. Quae propior essectus, claritatem
que, et magnitudinem, in tanta subtilitate ' nosci potu 3 runt, sicut ' suo demonstrabimus loco. Circulorum quoque caeli ratio in ' terrae mentione aptius dicetur, quando ad eam tota pertinet, Signiferi' 'modo inventionibus non dilatis. Obliquitatem' ' ejus intollexisse, hoc est, rerum res
p. conoetis. Totius mundi eom. pagine quasi dovinciis inter se et solidalis. FD. o. Sus ditate. Vet. apud Dalee.
sublimitate. Sed nihil mutandum Atilillis Plinio saepe est diffsellis nesia ei mentis iaetim ne indigens. sie in praelatione et alias, uim mensae subist istia iis opus. dicitur. ED. II. Stetit suo. In libris des Agricultura, operis huiusee XVII ot XVIII. Η, Ria. Deleri velim veristium sictit, e subsequenti natiun . M. I 2. In terere mensione. Hoc est, in
libris Geographicis, nempe sub s-tiem lihel sexti. Quid si legas. ia
orere mensiano , hoe est mensura pSubjieitur enim statim post aequo rum ae terrarum mensuram, in leo libri sexti, haee quain modo pollicetur . eiretitoriam sphaeralium. sive parallelorum explicatio. Et est latine recepta mensio pro dimonsione, ac Tulliano ore consecrata V x. Tamesti in eis i men ione dixit idem ,
lib. III, eap. 6, itaquo nihil mo-
13. Siguis, i mn inoontioni snon Hiatis. Zodiari inventorihus nunc statim appellatis. II. Chim. ivo torum. Dee male. ED. t 4. Obliquitia m. Excogitata quidem multo ante Anaximandrum sphaera est ab Atlanio, ut in x di- cottir : at sitio Ohliqui deseriptione circuli, sive signiferi, quem Zodia
15. R riam fores. Hoc est, ad totius astronomiae porceptiovem . aditum fecisse, viam motistrasse.
Hae t quendi forma usus iterum , lib. XXXV, eap. 36, de pietura r. Artis fores inquit, apertas ab Apollodoro Zeuxis intravit . . ricingitata sellicet obliquitate signiferi, Cleostrato occasio ea fuit, signa in
eum circulum transferendi. quorum emersu et oecultati ne pra8dietiones tempestatum , aliaquo eiu
incidi multa dueerentur. Plinium hoc loco Dale impius ira jus vocat, quasi inuniit,iκῶ, άμαρ ματι, quod
Atlanti modo ad cribit, illud ipsum Anaximandro adiudicet, lib. VII cap. 5 7 ; dum ait : . Astrologiam
Atlas . . . . sphaeram in ca Milesiis Anaximander. . At hoc posteriore loeci sphaerae appellatione conseri puto non coelestem glohum, ut alistitit , sed terrestrem, In quo situ gentium describuntur. Auetor ita
conjiciendi Laertius in Anaximandro , ipso libri seeundi initio : κα
ρα, κατεσκευαus . . Terrae et maris
anthi tum primias doseripsit, et ter renae molis similitudinem globo Delo Qxpressit, a descriptis scilicet, atque additis in eo, ut Dranc mos
362쪽
LIBER II. a 4 iaperuisse, Anaximander ' Milesius traditur primus, Olympiade quinquagesima octava. Signa deinde in eo Cleostratus '', et prima Arietis ac Sagittarii. Sphaeram '' ipsam
ante multo Atlas. Nunc relicto mundi '' ipsius corpore, reliqua inter caelum terrasque tractentur. Summum esse, quod vocant Saturni sidus, ideoque 4 minimum videri, et maximo ambire circulo, ac trigesimo anno ad' brevissima sedis suae principia regredi, certum est. Omnium autem errantium siderum meatus, interque
est, iisdem ei retilis, qui in eaelesti globo pingi peculiariter solent. Pri
mus certe omnium orbem terrarum
deseripsit in tabula, teste Agatheis mero, Geograph. lib. I, pag. I
alii, alii oenopidae Chio, inventum hoe a signant, ut seribit auctorithyi do Biat. Philos. apud Galen. eap. XII. De Anaximandro diximus in Anet rum Indiee. Erat autem is, anno seeundo huius Olympiadia
LvIII, natus annos quatuor et Lx.
ut refert Laortius statim initio lihel
qua Petavius , de metr. Temp. lih. II, eap. 3. Besert Hyginus, Astron. Poet. lib. II, eap. de Henioelio, sol. 64, hune Cleostratum heia
primum omnium inter sidera sistendisse. NABD.
eui affixa sunt sidera. HARD. I . Ad Merissima sedis stim primi ia. Principium vocat, punctum quod. eumque Zodiaci, et quasi eurrietili metam, tande stella movetur, quo Saturni sidus non ante tricesimum re annum revertitur. Fere, inis quam , ut caute loeutus est Tullius de Nat. Deor. pag. 7a : ωc έπιστα, Geminus in Elem. Astron. pag. 4 .
acturate, et platice dieam Tatius: cap. XVIII, pag. x37. Brsvissima porro principia illa seu metas vocati siderum errantium in signiferri limitos quos ubi unumquodque attigit sidus, non amplius excurrit. Saturno nieetolus annos adseribit dis, et dies sere aso, tomo I, Almag. lib. VII, pag. goo. II A D. - Fateor me Harduini mentem non asso i, verhum trepissima inia terpretantis. Brevissima dieuntur sideris uniti cujusque principia , 'timetum ipsum si ue nodus Eclipticae, unde cursus ejus instituitur. Latini philosophieis et geometricis verbia
carebant, multumque desudabant quum graecorum abstruma voces in suam linguam convertendas hah rent. Graeci quod nos ptinetum . sua
363쪽
Oa Solis, et Lunae, contrarium' mundo Bgere Cursum, id est, laevum'. illo' semper in dexteram praecipiti. Et quamvis assidua ' conversione immensae celeritatis attollantur ab eo. rapianturque in occasum, adverso' tamen ire motu per suos quaeque passus : ita ' fieri, ne convolutus aer eamdem in partem aeterna mundi vertigine, ignavo globo torpeat, sed findatur, adverso siderum verberos discretus et digestus. Saturni autem sidus gelidae ac rigentis esse naturae, multoque eo inferiorem Iovis circulum, et ideo motu celeriori duodenis circumagi annis. Tertium Martis, quod quidam Herculis' vocant, ignei '', ardentis a Solis vicinitate, binis V sere annis converti. Ideo lite hu-
lingua modo σrarum, appellabant ;modo ακαρ te, id est inaeoidiatim, ιν sissimum. Nec vero editionis Elge-virianae lectionem admiserim, in qua Lauius edidit ex Vet. apud
Dalec. triaesimo anno quum brevissime ad sedla sure priseipia regredi. Minor enim triginta antiis Saturni cursus. Sed s hie a Plinio usurpatum est pro eis io quem sidus agit, ex quo non egreditur. ED. a. Contrarium mundo. Hoc est, erelis inerratilium stellarum. H. 3. Id est, Motim. Plinius Latinorum sententiam secutus, quos lauis dabimus cap. 55, sinistram statuit ad ortivas partes, Obversa
spectantium facie ad Austrum ; et platiotas in laevam ferri ait. Graecie utra in dextoram ire contendunt, uti ox Pindari Sehol aste, caeterisque seriptoribus probat Ioan. Bapt. Bollua. lib. de Templo Augur. rap. III. ΗAM 3. 4. IID. Cavo aut mundo. ED. 5. Assidua. Qui,tidiana. Ei,.
ι,. Moerio motu. Annuo, quem Per suos quaeque Passus consciunt; nam pro sui eursus diuturnitate
emetiuntur. Hi, puta, sol To, lunase, etc. ED.
. Ita seri, ete. Ridicula prorissus explicatio, sed veterit,iis philosophis ignoscenda. qui planet
per aerem discurrere erederent. Vide supra cap. s. ED. 8. Multoque eo inferiorem. sie Dal . et Elgev. Harduinus mutio que eae eo inferiorem. ED.
9. Hereulis. uρακλέους auri ρ dicta AEgyptiis stella Martis, inquit Tatius, in Phaenomen. cap. XVII. Pag. 136. Ita Hyginus etiam in Astroia nomic. Poet. lib. II, pag. 76. Apuleius , lib. de Mundo, pag. I 69. Arist. de Mundo, cap. II. Pag. 6oa , et alii. HARD.
Io. Ignei. ete. Vet. apud Dalec. ignea ardentis solis micinitate. En
ii. Binis fere. Cicero , de Nat. Deor. lib. II, pag. 72 : Qua se et
miginti mensi/tis. sea , tit vitior . die stis minus. At recentes Astronomi, spatii, unius antii, decEmque menis
si iam , et quindecim sero dierum ,
364쪽
jus ardore nimio, et rigoro Saturni, interjectum ambobus, ex utroque temperari Iovem, salutaremque '' fieri. Deinde '' Solis mentum esse partium quidem trecentarum 6 sexaginta; sed ut observatio umbrarum ejus redeat adnotas' , qui nos annis dies adjici, superque quartam Pa tem diei. Quam ob causam quinto '' anno unus intercalaris dies additur, ut temporum ratio Solis itineri congruat. Infra solem ambit ingens sidus. appellatum Veneris, alterno' meatu vagum, ipsisque cognominibus aemulum Solis ac Lunae. Praeveniens quippe et ante matutinum exoriens, Luciferi nomen accipit, ut Sol alter, diem maturans : Contra ab occasu refulgens nuncupatur Vesper,
ut prorogans lucem, Vicemque Lunae reddens. Quam naturam' rius Pythagoras Samius primus deprehendit,
signi serum lustrare orbem Martis stellam aiunt. Vide Rieei lum, loe
ante appellat . II A D. xu. Salutarem. Hoe ad astrologi eam vanitatem ot natalitios fide. rum aspectus reserendum est, ut
quia antea dierum est de rigore Saturni, et Martis ard rQ. M. i 3 Deiadis Solis. Stilis quidem rursus. ut et aliorum planetarum,cee et xx Zodiaei partibus, sive gradibus, persieitur. Sed illas partes O us alii, alii aerius excurrunt.
Sol quidem certe quinque diebus
ad annum conficiendum additis et quarta parte diia, uti observa istum est ex notis umbrarum in planitiem horologii eadentium . quas
iambras ad notas easdem anno veristente regredi animadversum psi;
quarta autem pars illa diei noti. nisi post plures anum est depreis hensa. Quin otiam titile quartae diei parit , sive horis sex. de Ae sensit
recentiorum acetiratior observatio.
-xagesimam h rre partem . minuatam vocant, et sero dimidiam ait ram minutam , son a 3 minutas secunda . HAR 3.1 4. Ad notas. Ad easdem lineas in xtilari liri logici. IIa D. a 5. Ouinto vinno. Computatis sei-heet duobus extremis, Primo, et quinto : utroque pnim interealati . nem seri ne agricolae quidem igno.
sius explicabitur ad cap. I 4. ED. u. Otium naturam. Stohaeus pariter, lib. I, talog. 53, ex Apollodoro refert a Pythagora primo
deprehensum , eumdem esse I Delia serum . Vesperumqu . Ita etiam
Laertitis, lih. Ill. in Pythagor. Quanquam alii Parmenidi tril unt, ut ait idem in hilitis vitis lib. II. Sed plano Pythagorae hane lanis
365쪽
Olympiado' circiter mi, qui fuit urbis Romae annus 8 CC xx II. Jam magnitudine' extra cuncta alia sidera est :elaritatis quidem tantae , ut ' unius hujus stellae radiis umbrae reddantur. Itaque et in magno nominum ambitu est.
Alii enim Iunonis', alii Isidis', alii Matris' Deum appel-
quem vidimus, in cimelio Regio, in quo Pythagorae ipsius expressaemgies, haetilo stellam in globo signantis . cum epigraphe, mΘAropuC CAMIΩΝ. HAED.
Dii tirbis Romo annus ccxxII. Sie Broterius. At Daloe. et Ela . olim legebant: Gmpiadis eirriter quadra. sima seeunda, q. f a. u. R. cole simus quadragesimus seetiistis. Haris duintis ex NSS. Reg. Vatie. Coib. Obmpiade ebriter xxx II. . . . Romin nus exm. In tanta diversitate Broteritim sequi maluimus; nam, ut ipse docet I arduitius, a Laertius
PIthagoram resert. lib. VIII, in ejus vita , ad in Olympiadem , τη,
que lib. I, cap. 48 . illum sortiis dieit in Magna Grieeia Servio Tullio imiterante, hoe est Inter x et Lx Ol3mpiades , et quorumdam Opiis Dionem irridot qui centum ante an nis sub Numae tempora eum vixisse tradiderant. Numerorum igitur, quales a Broterici restituti stitit, priores notae satis constant: vereor ne tu ultimis elementis adhue sit erratum; nam si Romae primordia in primum annum septimae Olympiadis eadunt, sane impar nummrus et sortasse CCxxI pro CCxx II exspectandus erat. sed hane sentenistiam, a Dionysio Haliea . egregie adsoriam . fortasse non Aecutus sit
Plinitis. ED. 4. Magnittiane. Conspicua sciliiseet , et qualis Mulci nudo deprehenditur. ED. s. Ut unius Iu jus. Nee tamen toto cursu suo, sed quum minimum distat a terra Venus umbram emeit; quam nos saepe Lunari servie parem mirati sumus. Keplerus in Optieis, p. α63. distincta lumina in pariete a se visa testatur . non Veneris modo, sed Iovis, et Spirae: quod et nos, inquit ni totus in Almag. tomo I, lib. VII, secl. I. cap. 7 , non semel in Iove et Meria eurio vidimus. HARM.6. Iunonis. Arist. lib. do Miando.
cap. II. Hygin. in Astron. lib. II, et Apuleius, lib. do Nundo. Lepido Aug. do Civit. Dei, lib. II. cap.rs : . Lueiserum enim quidam V
neris, quidam dieunt esse Iun itis. Sed, ut solet, Venus vincit. Nam multo plures eam stellam V heri tribuunt, ete. a IIA D. . Isidis. Forte quia Isid in non nulli , eamdem esse Iunonem Pu tarunt , ut seribit Diod. Stetit. Bibl. lib. I. I A D. 8. Ha ris Detim. Mater Deum
366쪽
lavere. Hujus natura cuncta generantur in terris. Nam- sque in ' alterutro exortu genitali rore Conspergens, non terrae modo conceptus implet , Veruin animantium quo
que omnium stimulat V : Signiferi autem ambitum peragit trecentis '' et duodequinquagenis diebus, ab Sole nunquam absistens partibus sex ' atque quadraginta longius, ut Timaeo placet.
apud Bomanos inatura rerum est vel per se, vel per Veneris stellam, cujus mirisea qumdam vis est, magnos exeelsosque animos existimata
gignere , quales sunt principes viriae seminae sed seminae in primis. NAnia. - Sie Harduinus. Qiam deinde adjicit ut mirem Detim, sive Cysolen, praecipue valetudinis
principum curam egisse conten dat, voma et deridicula sunt, uniceque ex nummis quibusdam antiquis petita . ubi NATRI DEUM ,
aut etiam Coresanu. ADG. legitur; quasi vero non in omnibus religi nibus praevaleat, ut nune huic, nune illi divo salutem suam re in rant civitates et viri principes: nec rariora Iovis Statoris. Bonae Fortunae nomina in nummis etiam Romanis leguntur . quam Matris Deum , etsi Romae Italiaeque satia praelaturam illam cecinerant oravicula, antequam Pessinunte adveheretur : Liv. XXIX. x . Eius vero aera noti insimum locum inter publieas religiones hahuisse, testis megat stortim annua celebritas, et imgens Gallorum sacerdotum B Omam est iti Italiam cone sus, de quo apud Iuvenalem et alios satyricos saepe agitur. M. 9. In titierat . Sive exortu ma tutino, quum Luciferum agit: sive quum Vesperum, vespertino. Han D. I o. Geni uti rore. Quemadmodum
a Luna Tullios. de Natur. Deor. lib. II, p. 7I, aliique aiunt, u multa
manare et supre, quibus et animantes alantur, augescantque otpnheseant. maturitatemque assea quantur quae oriuntur a terra.
appellat. NA D. xi. Impiat. Essicit, peragit. Eo.r α. Stimiant. Sub. eonem M. Vet. apud Dat . regimen verbo addidit
vocem naturam, ex librarii eaptio ortam. ED. x3. Treeontis. In senis bene ex MSS. Beg. ot Coth. I. Errant autem
Plinius et Tinueus. Ventis signiferi ambitum non peragit 348 diebus,
sed ut recentis astronomia. Ohseris
vationibus eoinpertum, diebus et di 4. horis 16, 4r Nolandi, veteris astronomiae erroribus itis nitus foret labor. BROT. a 4. atque. Immo si hodierianis astronomis fides , gradibus 4 eum semisse a Sole interdum re mciv tur, quantum sere Luna quatriduana : id quod ante eos Pt
367쪽
io Simili ratione, sed nequaquam magnituditio aut vi . proximum illi Mercurii sidus, a quibusdam appollatum Apollinis ': in seriore circulo fertur, novem' diebus ocyor ambitu, modo ante Solis exortum, modo post Occasum splendens, numquam ab eo viginti' tribus partihus reinora tior. ut hic' idem et Sosigenes docent. Idco et peculiaris
horum siderum ratio est, neque communis Cum supra dictis. Namque 3 ea et quarta parte caeli a Sole abesse, ottertia, et adversa Soli saepe cernuntur : ma refluo alios habe.nt cuncta plenae conversionis ambitus, in magni anni ratione dicendos.
Iemaeus vidit, in Almag. lib. X cap. I , et lib. XII. II, KD. r. Apollinis. sie voeatur ah Apuleio , lib. de Mundo. HARD. x. Nooem dieitis ocrore iamsitu. Igitur diebus ti xxxIx. Anno Promverto te Balbus dixit, apud Tull. de Nat. Deor. lih. II, a Mercurio signiferum lustrari tartiem. Nostri in Misentia sidorali diligentiores , post dies octo et xxxx sere aiunt, ad unum ex iis punctis revisti, unde digressus est e ac tardo qui isdem motu ea puncta versias ortum deseria, adeo ut annis x L , gradutinis promoveatitur. HARD .
3. Viginti tristis. Ita rursum Cap. 34 . etsi varient exemplaria in histiumeris exprimendis. MSS. quatuor habent, xxM; Astronom; h die ad xxviii gradus a Sole aiuntatis dere longissime. Ptolemaeus in Almag. lib. IX. cap. 7, ad xx I,
apud Daloe etesias alii eidenas legunt. mendo manifesto. Infra quoque pro rinio Qui , Vet. apud Dalec. alatio est. LI3.5. Namque ea. Tria superiora sidera, quae vocantur errantia. M. 6. In magni anni. Traetari. ἱ
quit , haec dehoni ab iis, qui de
anni magiii ratione atques in usura instituuDt quaestion m. Cave enim
putes denotari a Plinio iram in aliam historiae suae . quae in hoc
argumento vorsetur: quum in reliquo opere . de magno antio . nec vola, ut aiunt, nee vestigium appareat , nisi cibi ter, lib. X, cap. a , ubi de phoetaeis se o. . Magnus an tius esset tur , inquit Cicer . de Nat. De r. lib. II. pag. 72. quum
Solis set Luriae et quinque Prran tium ad eani lena inter se comparationem. consectis omnium spatiis, est sacta conversio. Quae quam longa sit, magna quaestio est: esse vero certam et destillam , necesserit. . Magnum atinum varie des-niere Veteres , quorum Opiniones recitat Bicciolus. tom. I. Almag. lib. III. cap. 33, et Censorinus ante eum eap. XVIII. Haui . - Satis verisiis mile est Plinium de magno anno si
hi dicendum proposuisse, sed ΡΟΝ - ea per incuriam omisisse id quod
368쪽
si xj. Sed omnium admirationem vincit novi Mimum sidus, O terrisque' familiarissimum, et tenebrarum remedium ab natura repertum. Luiue. Multisorini haec ambage torsit ingenia contemplantium ', et proximum ignorari maximes sidus indignantium : crescens semper, aut SeneSCeus; et modo curvata in cornua facie , modo aequa portione divisa'. modo sinuata in orbem; maculosa, eademque
subito piramitens; immensa orbe pleno, ac repente nulla alias pernox, alias sera, et parte diei Solis lucem nisi
vans; deficiens, et in desectu tamen conspicua; quae men sis exitu latet, quum labora re non creditur. Iam ver a 1 3
humilis, et excelsa , et ne id quidem uno modo, sed alias admotia caelo, alias contigua montibus . nunc in Aquilonem elata, nunc in Austros dejecta. Quae singula in ea deprchendit hominum primus Endymion '': ot ob id amore ejus captus fama traditur'. Non sumus profecto grati erga eos, qui labore curaque lucem nobis aperuere in hac luce :miraque humani ingenii peste, sanguinem et caedes Cori
athimot et lectoribus promi Amat Crius inconstantiae iam exemplum aliud notavimus in praefatione. ED
plus habere molestiae: eius enim vel minimae divagationes, ut e propinquo , sentiuntur. unde clarissimus Malley alutis perlinai appellabat. En. 3. Fiatae. Hoc verbum Dalec. Et Elge. . non habent. Vet. apud Dal.
eit, conspicua est, inquit , et tamen laborare existimatur ἔ cur eadem in exitu me usis abdita . haud listiora 1 e tum eroditur 3 Laborare Lunam eis teres putabant , quum desis rei: qua de re diremus cap. s. BAED. 6. En semion. Ita ex Platone Atim
templationi operam dedit : quam obrem noetu vigilabat. plurimum dormiebat interdiu : atque ideirco et tis amore Luna rapta esse dicebatur. Ita etiam Apollod . de Diis. lib. I. Teteraes, Chiliad. I. Vs. 877. Fulgent. Μythol. lib. II, cap. ult. II 3ehitis, pag. 3 25. I A D.
369쪽
dere annalibus juvat, ut scelera hominum noscantur mundi ipsius ignaris. 34 Proxima ergo cardini', ideoque minimo ambitu, vicenis diebus septenisque, et tertia diei parte, peragit Spatia eadem, quae Saturni sidus altissimum triginta ut dictum est) annis. Deinde morata' in coitu Solis biduo, quum tardissime tricesima luce rursus ad easdem vices exit; haud scio an omnium, quae in caelum' pernosci potuerunt, magistra: in duodecim mensium spatia opo tere dividi annum , quando ipsa toties Solem redeuntem ad principia , consequitur : Solis ' fulgore eam, ut reliqua siderum, regi; siquidem in totum y mutuata ab eo luce fulgere, qualem' in repercussu aquae Volitare Conspicimus ; ideo ' molliore, et imperfecta vi solvere tantum
x. Cardies. Noe est, terrae, ut ait ipse cap. 64. Certo ex implicatisorhihus ii sunt Breviores . qui centro sunt axique omni ex parte prinpiores. Η . u. Morata in eritia solis hiatio. Biduo fore propter conjunctionem solis obscurata, exin per xxvri aut xxvrix alios dies rursus eonspieuaevaἀit. ED. 3. Hatia sese an. Forte . forsitan .
ut ita dicam. ED. 4. Pernovi. Chim. pronosta. ED. s. Ad primipia. Ad ea puncta
unde rursum incepit, quae non attingit nisi anno vertente, Lunaeum iam duodecies c secuta. II. 6. Sosis fulgore eam, ut rellatia sidorem, regi. Sie Dalec. et Et Eeu ni,i quod tegi maluerunt. Ilardui ianua ex MM. ut ipse ait, solis DLeore reliqua siderum regi, voculis duabos male omissis. ΕD.
Ilarduinus in toto. Sed vetus lectio praestat. Nam in totam pro penitus , omnino, Plinio familiaris est vox. Cis. In die . ED. 8. Qualem. subaudi Leem: ut modo, post verbum fulgere, subara diendum suit Lunam. In a pro re
Peretissu aquae, et. apud Dalee. re. Percussa aqua. ED.
s. Ideo molliare , ete. Idcirco, timquit, Luna minore praedita calore, tantummodo aquas ineant solvere potest, vel etiam illas aragere ema natione quadam sua , unde solatatur. Sie vetores illi astronomiae parentes, Oceani motus variis Lunaeviethus respondentes interpretari putabant. Sidera Meano pasci
Plinius ipse, hujus libri eap. 68.
rursus affirmabit, et idem Lucanus dixerat: . Necnon Oceano pasci Phoebumque potuinque Credimus.
Astrortim vero emanationes, graecis απορροίας, ex astrologorum commentis ita astronomiam receptas
fuisse jam vidimus. De vi et calom
370쪽
humorem, atque etiam augere, quem Solis radii absumant; ideo et '' inaequali lumine aspici, quia ex V adver- isso demum plena, reliquis diebus tantum ex se terris ostem dat, quantum ex Sole ipsa concipiat '; in coitu quidem non cerni, quoniam haustum omuem lucis aversa illo re .gerat, unde acceperit: sidera' ' vero haud dubie humore terreno pasci, quia 'A orbe dimidio nonnunquam' maculosa cernatur, scilicet nondum '' suppetente ad haurien-
Lunae , eonfer ingeniosas magis quam veras disputationes doctis.. simi eae erum et elegantissimi seriptoris B an, n Din Da M. PIRRA . Eitides de la nartire, tOm. III. ED. IO. Ideo M. Vet. apud Dalec.
Ideo autem. ED. I. Ea adoerso. Quum soli adversa est. ED. I a. Otiantum ea sole ipsa eoneia
piat. Non quantum eoneipiat s nam dimidia sui parte seinper illuminari eam ne Veteres quidem igno rarunt, et Plinius in proxima phrasi satis innuet) r sed quantum ex illa
Iueida parte oeulia nostris A prehendere possumus. variante sideris aspectu. Pro eo ipiae. Chim. apud Dalee. eonviciae, quod Menagio magis placebat. ED. x3. Sidae a mero. Stoicissat hoel o Plinius, ut set Setieea ὁ Στωῖ- πιόταeoc, Quaest. Nat. lib. II, eap. s. qui de terra agens, hinc pro serri ait, quo sustineantur tot sidera , tam exercitata . tam aviis
da , per diem Doetemque, ut in opere, ita et in pastu. Anacreon lepide in eam sententiam e vi nivat ηάλασσα αἴρM, O θαλασσαv. . Scio hac etiamnum aetate
astronoinos haud obseuri nominishuie sententiae pare cinari: sed du.duin est quod rIdiculam Aristoteles appellavit, Meteor. Ith. II. cap. a . pag. 55I : - Λιο καὶ π b c
more mero terreno , ut sidero . --
dubie pasta. Menagici placebat ealeetio. Aliam proposuit Laetius in Eleteu. Sed eave quidquam mutes e Plinius ait Lunam caelestium rerum optimam quasi magistram, nobis, quid de reliquis planetis sentiremus, ostendisse. ED.
x 4. seia ονιe. Ex Lunae nutrimento emci ait, similem esse alimrum siderum pastum : Lunae autem
cibum eiu dem maculis deelarari
putat. HARD. x 5. Nonnunquam. Inrauci saepius aut semper, quum luna, inquam,
dimidia est. Tune enim obliqui Solis radiis porriguntur in majus
altorum montium umbra , quae maeularum spretem in hoc si fore reis serunt. ED. 6. Nondtim suppeteme etc. Plinius ga eorum sententia. qui sidera terreno humore pasci credebant.