장음표시 사용
421쪽
Balsamon ad Can. 3. Synodi Constantinopol, sub Photio, pag. 186. T.
ἀνάθιμα , κουρι de εσι του θεῆ. Anathema es separatio a Deo. Theophylactus ad Rom=k Ἀνάθεμs ἐγ χωρισμος, ἀλλοτρίωσις. Anathema es Disparatio, abalienatist. Huc referri debet locus I. Cor. I 6: a 2. ubi Apostolus eum , qui Dominum Iesum Christum non amat , jubet esse ἀνάδε . Ad quem locum Theodorctus: Ἐτω ανάθεμ ' ἀλλιτριος ε του κοινου σώματος νῆς ἐκκλmae 4 μη θερμὸν ε ν το Oiλτρον περὶ τον δεσπέτην πιις in Sit anathema: Sii alienus is communi corpore Ecclesae, qui sum Dominum ardenti amo re non prosequitur. Chrysostomus Homit, adv. ADOmaeos, t. 6. pγέψαυ ἐου θ λέγιι ἀνάλμα, ἀλλ' ο τι ἀναθiσθια ουτος διαβέλη , και μηροέτι χώραν σωτη. ρ ac ἐχέτω , γενέσθω ἀλλότριος απὸ του χρι il 3 Q id es , quod dicit anathema, aliud , quam talis Diabolo tradatur , nec ampli I fuistis locum obiineat, a
liena, far a CbrisO Z Haec ipia ea Chrysostomo adducit BaIlamon in Praefat. ad Synodum Gansrensem , pag, 799. Et apud Athanasium .
quaest. ios. de Parabolis Scripturaz, r. a. p g. 427. eadem Apostoli verba ita explicantur : χωρίσατε abτὀν ατο τῆς ἐκκλησίας, Φὶ τῶν τιςων, καὶ , ννεχωρισμένος ἀπὸ του λαου, d μὴ πιτεύων. SU Uate eum ab Ecclesa , N a s- delibus, ta si separatus a populo, Τηθμ Τμe non credit. Huc referri potest illud Apostoli ad Galatas I: 9. Huc etiam reserri debent illa aistisera quae olim in pravorum dogmatum auctore. dc doctores in Synodis pro nunciari solebant. Can. 29. Concilii Laodiceni de judaizantibus pronum ciat: αζωσαν ανάθεμα παρὸ κης . An tbema simi a Chrso e potius legendum , τὸ που. Hinc ZOnaras, pag. 3 9- interpretatur κεχωρισμένοι καὶ ἀταδ-μένοι τῶ χριςs, seminati V segregati s Corso. Ach. s. Concilii sub Menna, pag. 7o6. 'Eςωσαν ἀνάθεμα ἀπὸ τῶ Πατρὸς, καὶ του T'ιου, κά του ἁγίου Πνεύματος. Sint anthema a Patre, a Filio, cu is Spiritu sancto. Tonaras ad Can. g. Concilii in Templo SapienLiae , pag. 263. Ἀψάθιμα μυηγων κα - νος εςω του θῶ. Anathema sit, id es , separatus si a Dis Balsamon ad eundem Canonem , pag. F86. O' τοῶτος ἀνάθεμα laua v -
νισμένας απὸ τῶ θεῶ ες ω, καὶ παραδιδόσθω τ* δαίμονι, ὰς ανάθεμα. Talis anath
ma st. Separatus si a Deo , o tradat r Lemoni, tanquam aiathema. Hinc jam verbum αναθεματίζειν. satis frequens in N. Testamento de longe frequentius in Canonibus Conciliorum, exsecrari, detestari anaiathemate ferire. Hinc etiam ortae locutiones , τψ ἀναθέματι συνδήειν τοῖς βρόχοις του avaθήματος συσφίγγειv , anathematis compedibus aliquem coniafringere , apud Pholium : ἀναθέματι καθυποβάλλειν , anathemaIisubjicere
apud Balsamonem in Nomoc. Photii. Ad hanc hujus vocis significatio
422쪽
NIC EN O-CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVIII. 39i
nem etiam referri debent illa apud Justinum M. resp. 2 i. ad Orthodoxos, pag. 286. ubi ἀνώεμι dicitur elle τὸ ἀτηλλοτριωμενον θεοῖ δια κακίαν , abalienatum a Deo propter malitiam. o. Uox ανάθεμα notat aeternum exitium. Ita Apostolus ad Rom. 9:'. pro Iudaeorum talute optat ανάθεμα εἰναι -ο χριτο . Ad quem locum I
za: Tanta fuit Apostoli erga fratres sus charitas, ut s seri potuisset, pararas fuseu abdicationem Oraesiticae gentis redimere sui sempiterno exitio: anathematis enim nomen illud hoc loco signiscat. De aeterno exitio etiam interpretatur Chrylostomus Homi l. i6. in Epist. ad Romanos, pag. 3 3 sq.
Pro peterea distractor , inquit , cst , squidem seri posset, vellem ab eo choro separari, atque alienari, qui Christium circumdat, non ab Vsus amore, abst , quandoquidem etiam haec propter amorem faciebat sed DP illa frui
tione atque gloria privari s inerem , dcc. καὶ βασιλείας ἡδρως αν εαέπιπτον, καὶ τῆς δ ξγις ἐκείνης τῆς απομήτου, καὶ πάντα or ἐμεινα - τὰ δεινα. Ei a coelorum regno libens exciderem , set ab illa in abili gloria, atque advertis omnia reserarem. Postquam lianc sententiam tuam pluribus proposui siet , duas Contrarias opiniones refutat. Astera corum est, qui volunt, Apostolum per ἀναθέμα intelligere πρόσκαιρου θάνατον , mortem temporalem. Respondet Chrysostomus : 'Eι τούτο ελsγε , πῖς ανάθεμα εαυτὸν ἡυχετο εἶναι ατὀτοὐ χριςοὐ ν ὀ γαρ τοιουτος θάvατος μαλλον τψ του χρι οὐ συνηττε χορ , καὶ τῆοδίξει ἀπολαύειν εκείνης ἐτρίει. Si id diceret, quomodo anathewa se ipse a
Chriso esse precaretur 7 ejusmodi enim mors illum magis isti charo Christi cu9junxisset , erisset, ut gloria illa mi fraenetur. Altera corum cit, qui
per άυαθιμα intelligunt κειμήλιον. Resp. Chrylostomus: Καὶ me τούτο γαιὶ τὰν σοῦ δρα ἐυrελαν mei ἀ aro τωκότων ο&ι άν λξαιτο ; Et quis Boc vel a Vetti ι- morum ae supinorum hominum non optaret ' Idem ChryIostomus Idomi l. g. ad Stagirium , t. 6. pag. I 33. Apolioli votum ita explicat : Ποθεινότερονων μοι εἰς γέενναν ἐμπεσε ν, ἡ τοὐς 'lσραψ ἰτας α τιτοὐντας ἰρῆv. Malu fem invase am incidere , quam lyraelitas Uidere incredulos. Et lib. 4. de sacerdotio , de eodem volo : Post tam egregia facinora , pes innumeras coronas optavit pro Iudaeis εἰς γέενναν ἀτελθεis, και αἰωvis παρα ηναι κολάσει , ingehennam abire, N aeterno tradi supplicio. Eulogius, in Bibliotho Photii, Cod. 2SO. pag. ι6o . Ἐθελον ἐγ- εν κατακρίσει γεvεσθαι, μ νον ais ἐπέπειαν οἱ -ὶ Ισραὴλ εῶ τον Κύριον. Vellem ego condemnari, solum ui conzerterentur
423쪽
siti IsraeI ad Dominum. Cum Apostoli loco conserenda sunt verba Moissis Exodi 2α: 32. Consuli etiam potest Theodoretus ad Roman. 9: g. pag. 73. Pnotius, Epist. M6. Oecumenius in cap. 9. ad Rom. pag. 32o. Basilius Caesar. interrogat. g. regularum fusius disputatarum, P ao. 2. In bonam partem, dc notat rem is communi usu segregatam, ta Deo
consecratam: in πιαθέσθαι, removere, separare: quomodo dicimus vi is ἀναθέσθαι, dimovere ac reducere calculam. Ubi aut iam itur ut in Mae λεῖν , revocare. Glosiae Latino-Gr. Donum, δῶρον, χάρισμα, ἀνάθεμα, χαμ ριον. Theodoretus hist. Religiosae cap. 33. pag 8 t. Ta τῶ θεῶ ἀναθέματα σεβάσμια τῆσίν ωι, και σι τα τοῖς κολλοὶ . .uae Deo consereatasunt, v mranda sunt omnibus, nec a vulgo contrectanda. Apud Justinum M. resp. 2I. ad Orthod. pag. 286. ἀναθεμα non tantum dicitur esse τὸ agηλλοτριωμέ. νον θεῆ Aa vallias, ted etiam τὸ ἀνακει αενου καὶ ἀφωρισμένει ὁρτ . καὶ eo κοιvην χρῆσιν μηκέτι λαμβανε nos, quod 'Deo est dedicatum ac desinatum. ω incommunem usum non amplius convertitur. Oecumenius in cap. 23. Actor pag. 99. Ἀνάθεμα λέγεται, το κασιν, ἡ πολλοῖς ἀνέοικτει, θεν δε μινου ἀνατιθω M. Α-nathema dicitur. quod omnibus, vel multis est inaccessum, soli autem Deo consecratum. Hoc sensu haec voκ apud LXX. Interp. non semel occurrit. Ita sumitur Josuae 6:i8. collato cum v. 19. Quod enim v. I 8. bis dicitur ἀναθιμα εἶναι, id v. I9. vocatur ἄπιον τα Κυρίν, sanctum, seu consecratum Domino. Ad quem locum Cyrillus Alexandr. lib. s. de Adorati ne , pag. I M. Ἀναθεμα , τουτέτι , τὸ ἀππεμηψὸν ἐκάζη, καὶ ἀγρισε is σφθειν. Anathema, id est, unicuique arinatum. 6i Deo segregatum. Illustris imprimis locus Levitici 27: 18. Παν ia ἀναδε δ αν άvαθῆ αὐορ-ος
Omnis consecratio , quam consecrabit vir Domino ex omnibus , quae ei sunt: - Omnis consecratio , sanctum sanctorum erit Domino. Eodem modo2 Maccab. 2:13. Σταολας βασιλέων περὶ λαθε rara. Epistolas regum da δε- nariis. Commodius tamen forte legeretur avaὁ-των. Sic Numer. 38:I . Παν ἀνατδεματισμένον ἐν ζιοῖς Ισραῆλ, σοὶ sem. Omne devotam tu Israele . tuum so. Ἀνάθημα vero, ut hujus etiam vocis significationem hac occasione exinpendamus , denotat donarium Numini in templo suspensum 2 ab αναθεῖναι, dedicare, consecrare. Ammonius in Catena in cap. q. Joh. ad v. 1 . pag.
ipsum totum Deo consecras , sacriscium osseras : hoc enim es hostiam Deo
424쪽
NICAENO-CONSTANTINOPOLITANI. CAp. XVIII. 393
σerre. Clemens Alex. strom. q. pag. q82. πιλο εαυτὸν δι άγάτης ἀνατεθώ- ωac τιν θεώ. ui se totum Deo per charitatem consecravit. Pollux : 'A9α-οήματα ποιήσασθαι, Βαθεῖναι εἰς τον νεάν. HOC verbum significationem habet imponendi j suspendendi. Hesychius: Ἀναθε ναι, Aritariti, imponere. Veteres Glossae: Donaria, χ ριτήρια, ναοὶ, τε ire, Ἱερὰ αναθήματα. Onomasticon vetus: Donaria, αναθήματα. Hesychius hoc sensu interpretatur, Aάθημα, κόσμημα, ornamentum. Ad ornamentum quippe templorum haec αναθήματα offerri dc appendi solebant, ut erant phialae aureaedi argenteae, , tripodes , acerrae , corollae , & similia. Pollux lib. i. cap. 2 s. pag. 7. Ta n αναθήματα ἰὸς ἐπι τὸ πολὐ ςἐῖανοι , γαλαι , εκτά - τα, θυμιατήρια, χρύσῶες, αργύριδες, οἰνοχόαι, ἀμφορίσκαι. Anathemata vero seu donaria plerumque sunt coroη , pbiolae, pocula, acerrae, aureae argenteaeque phialae, cyathi, amphorae. Et avaθήματα esse donaria, quibus templa ornabantur, patet eX Luc*2i: 3. ubi de templo Jerosolymitano, λίθοις καλοῖς και αναθήμασι κεκόσμηται, pulchris lapidibus ac donariis ornatum es. Theophylacius dicit, .ναθήματα hoc loco esse τα τορευτὰ καὶ γλυπτά, οἷον φο ν ίας πιαι χερουβυ , tornata V sculpta, ut erant palmae N Chertibiis. Versio Graeca in linguam vulgarem , aQιεράματα , res consecratae , dedicatae. Optime Glosiae : Ἀφιερῶ, consecro , devoveo , dedico. Hesychius: 'AQιερωμέναι, - θε. ἀνακε ε ι. Deo consecratae. Item: Ἐφιέρωσε, τῆ θε ανέθηκε. Dedicavit, Deo consecravit. 2 Maccab. 9. promittit impius Antiochus, δν πρότερον ἐσκύλευσεν οῦγιον νεῶν, καλλίροις ἀναθήμασι κοσμήσω, quod priM spoliaverat lanctum templum, se pulcherrimis do nis ornaturum. Constantinus M. in honorem resurrcctionis Christi Jesu Templum Jerosolymis curavit exit ruendum , narrante Eusebio in vita ejus, lib. 3. cap. 2y. pag. 142. In eo fuerunt duodecim columnae, Maests Σωτῆρος άτος λοα ἰσάριθμοι, κρατῆρσι μεμ κ α αργύρου πεποι-ένοις τας κορυφὰρ κοσμούμενοι' ούς δὴ βασιλεῖς αυτὸς ἀνα μα καλλιςον εποιεῖτο τέ αύτού θε , totidem numero, quot erant Salvatoris Apostoli, maximis poculis ex argento factis in summitatibus ornatae: quae ipse Imperator praestantissimum donarium Dὸostio obtulit: Ipsum Templum ἐκ σμει ἀδιηγήτοις κάλλεσι , πλεχων οσωναναθημάτωs πυσοῖ καὶ αργύρου , και λίθωv πολυτελῶν ἐν διαλλαττούσαις ἱλαις, ornabat in abili pulchritudine plurimorum donariorum aureorum argente rumque , atque lapidum preciosarum in variis materiis. Sagacissimus Bel Iarminus de Imaginibus cap. 9. lect. Sozomenus , inde imaginum cultum
stabilire conatur , dum scribit: Eusebius lib. 3. N A. de υιia Constantiuidisti, in Templis a Constantino exstructis in Palaesina, fuisse maximam eo.
425쪽
piam imaginum aurearum S argenteorum. Nimio certe Ecclesiae Roma nae studio eum abripi necesse est, qui ita sen it. Ne vestigium quidem hic ullius apparet imaginis. Eranx αναθήροτα , qualia etiam in Templo Jerosiolymitano fuisse tellatur Lucas at eX Mosis disciplina nullae in eo erant imagines. Sed Bellarminum, qui ipios sontes non adiit, forte se
duxit Johannes Portellus , qui illa Euiubii sic reddidit : Sed iue actjsila
aurearum imaginum . argenteartimque vis ins vita. Dc eodem Constantino M. Acta Synodi Nicaenae I. lib. 1, c p. 7, Pag. 23. Uς χρπιανος πάντα δεραττει , αυσε ρ- τας ἐκηλφίας του θοῆs κεἰ πολυτελέσι τιμω ἀναθήμασικOmia ui Chrsianus faciebat, erigeni Ecclesas Dei, e que pretiosis ornam donariis. Vide in lib. Judith. cap. 36. V. aa, Ex his omnibus jam facile intelligitur , quid sit ἀναειμα, α quid μνήθη a. De utraque voce pluribus agit Cl. Salmasius in Solinum , pag Q89. Io9o. ubi de homine Deo consecraro ac dedicato ἀναλμα usurpari apud ullum Scriptorem Graecum pernegat. Eidem & ego lubens adstipularer, nisi in contrarium exem pia observassem. Zonaras de Virgine, qua: Virginitatem profitetur ad Can. 18. Basilii M. pag. 7, ita scribit: rum νύ η λογίζεται τῶ u. 5' kalαυάθημα τῶ θεν , ως ἱερὸν σκεύος- έμα θρυμ Chroi habetur, ut consereaia
Deo , ut facν um vas. Pari ratione etiam κειμήλιον de hominibus usurpatur. Apud Ignatium , in epist. ad Heronem , pag. ro9. Παρθένουe Qυλάττετε, πιςοὐ κειμήλια. Virgiues custodite , ut Christi cimelia. Hesy chius in voce κειμήλιον. Mεταφορικῶς δε καὶ ἐπὶ σάματος τίθεται. . Reta. Ortia vero etiam de corpore UurPatur. Itidem de homine , non quidem Deo , sed Diabolo dicato ec addicto , usurpat iterum Zonaras vocem αὐάθημα, ad Can. 3. Concilii in Templo S pientiae, pag. 263. 4 Ad ἀυά θιμα γεγονὼς, ἀποδιαιρεῖται μἐν τῶ ωου, προσορυται δἰ καὶ προσκληροῖται r. Σa υνή , καὶ ἀνάθημα αυτού αυτὸς ἐαυτον ποιεῖ Anathemati subjectus a D οquidem segregatur , unitur veris V o dicis r Sarase , seque ipsum ei tanβ- crat. Imo existimarim , ἀνάθημα de qβs bis rebus , non quidem propriε, sed late sumta voce, Deo consecratis usurpari. Cyrillus enim Alexandr. lib. 16. de Adoratione , pag. F89. his Verbis claudix: Προαιρεσμα, καὶ ουκ ἁνάγκης καρποὶ τὰ δες θεὸν αναθήματα. Quin Deo consecrantur, Jontainnea , non coacta esse debent. Huc pertinet etiam illud Suidae: Ἀνάρωα, παν το a ἐρωμα θ/ῶ. Lege, cum PONO, ἀφιερωμένον. uicquid Deo consecratum es, vocatur ανάθημα. Nec impedit, quod asuspendenditan ficatione αὐάθημα dictum , ac proinde id demum ita vocandum esse volunt , quod ad Templi ornamentum affertur , di appenditur. Ipsum
426쪽
NICAENO CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVIII. 39ς
ἀνάθιμα ab eadem origine & significatione descendit. Fidem faciat Ely
molog. M. Ἀνάθεμα , παρα τὸ ἐν λη ἀνατίθεσθαι. Anathema dicitur ab ἀνατίθημι, qu)d in columna suspendatur, oppendatur. Idem clarius adhue patet ex Socratis hilt eccles lib. 7. Cap. 3q. pag. 27s. ubi de Nestorio:
thematis eum vinculo innodarunt. Sic enim nos Christiani sententiam , ererra alicujus blasphemiae autorem , pronunciaram Iolemus appellare , quando eam perinde notam omnibus facimus , ac si in columna incisa , in ora pubi
co collocaretur. Vide praete Iea Thesaurum Stephani & Etymologicum Vossit. l I. E st de iis, qui anathemate percutiuntur. Illi autem sunt Ariani, qui de Filio Dei impie asse crunt,
I. 'Hν ποτε , οτε ουκ ην , Gὶ, πρὶν γεννηθην ι, έκ ην. Vide supra Cap. 8. pag. 98.2. 'Ori ἐξ cκ ἔντων ἐγένετο. Ariani statuebant, Filium ἐξ ἡκ Drων creatum, vel factum esse. id de eo testatur Sozomenus lib. I. cap. I s. pag. I 8. a. quando scribit, in Ecclesia ausus es pronunciare , τὸν T ον του μου εξ ουκ ἄντων γεγενησθαι, Filium Dei ex non entibusfactum esse. Ita etiam Socrates lib. 2. Cap. 4s. pag. 2Iς. a. & alii passim. Aetius primus suit, qui post Arium aperte dixit, Filium κατἁ πάντα, ἡσίαν τε καὶ βούλσιν ἀν μοιον εἶναι τῶ Πατρὶ, καὶ ἐξ εκ οντων γεγενησθαι, secundum omnia , nimirum juxta essentiam'voluntatem dissimilem esse Patri, N ex non entibus factum fuisse s inquit Sozomenus , lib. q. cap. 29. Pag. 6o. b. Hinc Aetii asseciae vocati fuerunt ἐξ ιντιω dc αviμοιοι, te ite Sozomeno, loco laudato. Socrates etiam, lib. Σ. cap. s. pag. 2IF. a. scribit, eos, qui in Synodo Antiochena Aetii erant asseciae, contensiste cum Acacianis, dixi sese tamen , Filium ἐξ οοκ ἔνταν εἶναι, ac propterea non Arianos tantum fuisse appellatos, sed etiam ἀνομοίους ec εξουκοντίους. υτο τviν εν Ἀντιοχείας λα- νούντων τὰ ἐμοούσιον , Anominos N Exucontios, ab illis, qui Autiochiae sentiebant, Filium di isdem esse cum Patre essutiae. 3. Eum esse ἐξ ἐτέρας ὐπο σεως, η οὐσία. Uide supna cap. 8. di cap.
4. Τὸν Tas σου Θεου τρεπτὸν εἶναι, η ἀλλοιωτόν. Arius , teste Alexandro , Episcopo Alexandrino , in epiliola sua apud Socratem lib. r. cap. 6. pag. III. b. Filium Dei τρεπτὸν εἶναι καὶ λλοιωτὸν την φυσιν, natu-
427쪽
ia mutabilem esse, impie asseruit. OrthodoXi, sese ei opponentes, anais
themate in hoc Symbolo percutiunt dicentem , τον πιον του Θεου τμxτον εἶναι καὶ ἀλλοιωτον. SOZOmenus, lib. I. cap. 2I. pag. I9. a. de Synodo Ni-eaena sic scribit: Tοὐς λέγοντας T ιὸν εἶναι τμπτον , ἡ ἀλλοιωτὸν , ἀπεκήρυξε, kαὶ τῆς καθήλου ἐκκλησίας ἀλλοτρὶς ἐμοίσατο. Dicentes, Filium esse mutabia
Iem , excommunicavit, S ab Ecclesa Catholica alienos declaravit. Cyrillus Alex. in eoist. ad Succensum , apud Theorianum , Legat. Armen. pag. g6. de Filio Dei : 'Aτμητος καὶ ἀναλλοίωτις αι. Neque verri , neque mutari potes. Greg. Nazianzenua orat. 39. pag. 63i: Filius Dei homo factus est , Obκ θ ο μεταβαλῶν , τμητον γῆν ἀλλ' δ οὐκ o Mi νλαβῶν , non quod erat, immutans , neque enim mutaris is eum cadit s sed, quod non erat, assumens. Hoc ipsum Theodoretu. Dialogo primo, quem propterea vΛτριττον, immutabilem inscripsit, siue probat. Plura vide supra cap. 31. num. Iv. sub lit. β. Atque hic finis esto. Faxit Omnipotens Deus, ut noster hic, qualiscunque labor, Ecclesiae sit utilis. oer Iesum Christum, Ameni -
428쪽
Locorum S. Scripturae quae Illustrantur.