장음표시 사용
411쪽
resera senore interitu, tu injuria usura. lucro damno e sereat dixerim. tiuifero conditio recidiva es. uodcunque conveneris , fuit: quodcunque amiseris, nihil non iterum est. Omnia in satum redeunt, quum abscesierint: omnia incipiunt, quum deserint. Ideo sniuntur , ut sant. Nihii deperit, nisi in salutem. Totus igitur bis ordo revolubilis rerum . resatis est refreeditionis mortuorum. Operibus eam praescripst Deus ante, quam lueris: viaribus praedicaSit ante, quam vocibus. Praemisit tibi naturam magistram, sub-- rus tu Propheliam , quo facilius credas Prophetiae , discipulus naturae: quo statim admittas , quum audieris , quod ubique Dm videris, nee
dubites Deum carnis etiam resuscitatorem ζ quem omnium niris restitutorem.
D utique si omnia homini resurgunt, cui procurata μnte porris non homini, Bisi V earui: quale es ut im depereat in totum , propter quam , cui nihil iaperit pb. Ab hominis in utero formatione. Athenagoras de Rel urrectione,
pag. 4 i. Tῆν δύναμιν τῆ θεου, ως λιν ἀρηολα πρὸς την τῶν σωμάτων ἀν-aeis. διικυυσιυ ἡ τουτων αὐτῶν γένεσις' εἰ γαρ μὴ ἔντα κατα τὴν πρώτην si σιν ἐτοί, aeta τῶν ἀκράτων σώματα, και τας τούτων ἀρχω καὶ διαλυθέντα , καθ' si ἄν σύκου exos , ἀνα σει μετὸ τῆς αυτῆς ἐυμαρείας' γαρ αὐτῶ και τουτο δυνατόν.
Potentiam Dei sufficere ad corporum restitutionem , vel ipsorum indicat m creatis: si enim corpora, cum non essent, condidit, eorumque principia, unde originem trahunt, creavit, etiam quomodocunque dissoluta , eadem facilitarer sitiabit: id enim illi aeque poobile es. V ide ibidem plura. Elegan
stὸ Ibjὸ αχῆμα ; U εκ του μὴ ἔντος ημας ποιήσας θεὸς, αρα τῆς Dτας καὶ πισόντας ἐγεῖναι ταλιs αδυνατεῖ ; Si labores inter se conferantur , quodnam majus est . saluam , quae nondum erat, ob initio formare, an collapsam in eandem rur os formam constare ' idem argumentum paulo latius ab eodem deducitur
statim in sequentibus, pag. i s6, 3s7. Vide imprimis Greg. Nysseni Orat. 3. de Resurrectione Christi, t. 3. pag. 426, 427. Tertullianus in Apolog. cap. 8. pag. 78. Sed quomodo , inquis, dissoluta materia exhiberi potes ρ Consedera temerimm , d homo , cusdem rei invenies. Re ora quid fueris, antequam esses. Utique nihil: meminisses erim s quid fuisses. atii ergo nihil fueras priusquam esses , idem nihil factus quum esse desieris : eur non possis esse rursus de nihilo ejussem auctoris volantate , qui te voluit esse donihil. y fiuid novi tibi eveniet ' qui non eras, factus es e quam sterum non eris, fles. Redde, se potes , ration m , νβ factuό es , cu tunc require qua
412쪽
NICAENΟ-CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVI l. 38i
ses. Et tamen facilius utique fes, quod fusi aliquando, quia aeque non difsciis factus es. quod nunquam fuisti aliquando.
c. Multi ex veteribus Resurrectionem probare satagunt exemplo Phoenicis. Id facit Epiphanius in Ancorato: Cyrillus Jerosol. Catech. Illuminat i8. paniss. Constitui. Apostol. lib. s. cap. 6. pag. 9i9. dubitanter Orige nes lib. 4. contra Celsum , pag. 229. Quam infirmum autem hoc sit argumentum , docet Cl. Gaiahcrus , in Cinno , cap. 2. & Bochartus de Animalibus, parte 2. lib. 6 cap. s. Idiplum pluribus demonstramus in Thelauro nostro, sub voce Qολιξ. d. A dierum noctiumque, ut G somni atque vigiliarum vici Iudine. Hoc argumento usus Greg. Nysienus Orat. q. de Resurrectione Christi, t. g. pag. 429, 43o. Tertullianus lib. de Resurrectione carnis, cap. I 2. p. 7o. Dies moritur in noctem, S tenebris usquequaque sepelisuri fune satur mundi honor, omnis subsantia denigratur, Sordenς, stent, supent cuncta I ubique jusitium est , quies rerum. Ita lux amissa lugetur. Et tamen rursus cum suo cultu , cum dote, cum sole , eadem V integra ces tota universo orbi revisissest . interficiens Mortem suam noctem , rescindens sepulturam suam tenebras , haeres sbimet ex ens , donec cy nox reviviscat mm suo tu illa suggestu. radaccenduntur enim N sellarum radii, quos matutina succenso exsinxeras. Reducuntur tu siderum absentiae, quas temporalis distinctio exemerat. Redornantur pecula lunae, quae menstruus numerus attriverat.
Idem, in Apolog. cap. 48. pag. 79. Lux quotidie interfecta resplendet, N. tenebrae pari vice decedendo succedunt, sidera defuncta vivescunt , tempora tibi suiuntur , incipiunt, fructus consummantur cy redeunt. Theophilus
Antiochenus ad Autolycum , lib. I. Κατανοψον τὴν τῶν καιρῶν κaὶ Mμερῶν καὶ -κπαν τελευτήν, πως Mei αὐτὸ τελευτῆ καὶ ἀνί ται. Consdera temporum,
dierum N noctium mortem, quomodo ipsa quoque moriantur b re uetant. Paulinus in Panegyrico de Celsi filii obitu, pag. 823. Noctes atque dies ortus obitusque vicis
Alternant, morior nocte, resurgo die. Dormio corporeae sopitus imagine morais
Excitor a somno scut ab interitu. 6. opposta. a. Ruidam nullam agnoscebant rosurrectionem , praeter spiritualem , quae est regeneratio : ac propterea dicebant, eam jam tempore Apostolorum
413쪽
esse sectam, cum scilicet Gentes per praedicationem Evangelii ad Deum& fidem in Christum fuissent conversae. ita lentiebant Is me Leuso Philetus et . Timoth. 2: id. Aliter tamen , sed absque fundamento , eorum opinionem proponit Theodoretus ad dictum locum scribens , Τὰς ἐκ inciti: λαδο- ανα σιv οἰ δυσώνυμοι προ πέρευ . Successones, quae per liberorum fiunt procreationem, resurrectionem infelices appellarunt. Chrysostomus vero , Homil. s. in illam Epistolam , de rejurrectione corporum peris versam istam interpretatur opinionem : itidem sine sussicienti ratione. Ad Hymenaei & Phileti nugas proxime accedunt Archontici, qui, teste Epiphanio, haeresi go pag. 33o. docuerunt, μὴ ε&αι σαρκὸς ἀνῆaσιν, αλλὰ μόνω φυχῆ:, non esse carnis resurrectionem, sed tantum animae. Eadem fuit sententia Marcionis , qui , eodem reserente Epiphanio , haeresi Q.
pag. 1 ψυχῆς ἀγλασιν εἶναι καὶ ζωνν και σωτηρίαν μένης λέγει' τὴν τῆς σαρκος δε αθετεῖ ἀνῆασιν , animae resurrectionem tu vitam by Ialutem esse dieis solius i carnis verὸ resurrectionem rejicit. Hujus Vero opinionis refutati nem vide hoc ipso capite, num. 2. sub lit. b. b. Alii aliud corpus resuscitatum iri delirabant. Hoc somnium Valentianianis, qui malin Uici, tribuit Epiphanius , haeresi 3 t. pag. m. Τροσαν νεκρῶν ἀνάeασιν ἀρνο ται, φάσκοντες τι μυθῶδες καὶ ληρωδες, μὴ τε σαμ σῆ. το ἀνι σθαι, ἀλλ' ἔτερον μῆν ἐξ αὐτοῖ , ὁ δη πνευματικὸν καλούσι. Mortuorum
resurrectionem negant, fabulam quandam S ηVM proferentes, non hoc su rere eorpus, sed aliud quoddam ex illo, quod spirituale vocant.' c. ' Alii omnem prorsus resurrectionem negabant. Boselides ἡρ- η τὐ eis
σαρκος ἀνάςασιν , negavit carnis resurrectionem , ut de eo scribit Theodoreiatus haeret. Fab. lib. r. cap. l. idem fecit Marcion , ἀδύνατον γενέσθω ταύ- ξτολαμβάνων , existimans , eam impossbilem esse; ut iterum Theodor tus. lib. eod. cap. 24. etiam Manes s ἀδεν γαρ τῆς Γλης μέριον ἄξια Οε σωτηρας. Nullam enim materiae particulam salute dignam ex imasis alib. eod. cap. 26. Gnosiώi judicium negant, ουτε ἀνά σιν ωολογ- , neque
resurrectionem constentur s teste Epiphanio , haeresi 26. pag. 47. Eadem fuit impietas Cerdonis , apud eundem , haeresi t. pag. 13 . In genere,
resurrectionem V judicium tollant , quicunque factorum rationem reddere re cusant f inquit Chrysoltomus, Homil. 66. in Johannem, pag. 836. De
Samaritanis vide supra hoc capite, num . a. sub lit. b. II. eitvitafuturiseculi, σου μέλλοντα αἰωνος. Haec omnino debent accipide aeterna tiara vita electorum in coelo 3 hinc Vocatur μη τε μέλλουτοι
414쪽
NICAENO. CONSTANTINOPOLlTANI. CAP. XVII. 38
αἰῶνοe, ut distinguatur a vita , quae est τοὐ παρόντος αἰῶνος. Damascentis lib. 2. Orthod. fidei, cap. I. pag. 6s. Hiis λέγεται, οῦλος 4 παρῶν βιος καὶαῶν . ὁ μέλλων , ὁ μετὰ την ἀνάτασυ ατελεύτητος. Seculum dicitur universa praesens ιita: ω seculum, futura post resurrectionem e caraevs. De utroque hoc seculo frequenter loquitur S. Scriptura. Vide Marci io: go. Lucae i8: 3o. Matth. ra: 32. Hebr. 6: s. Ephes.l: 2I. Duplex hoc seculum Rabbuii vocant in & na r De duplici hoc seculo ve
re aurea sunt illa Chrysostomi, Orat. περὶ της τῶν μελλόντων απολαύσεως. t. 8. pag 73. Δύο αιῖνας ἐποίησεν ὁ θεὸς, τον μεν παγόντα , τον δε μέλλοντα ' τον μευ ὁρατὸν , τὸν δὲ αίρατον' τον μεν αἰσθητον , τον δὲ νοητόε τον μὲν σωμαrικῆν ἔχοντα ἀνάταυσιν , τὸν δὲ ἀσάματον τὸν μὲν ἐν πείρη , τον δὲ εν Tχει τὸν ἐν ἐν χερσὶ, τὸν δὲ ἐν ελπίσι. Καὶ τὰν μὲν τάδιον εἶναι ἐκέλευσε , τον δ. βραβεῖν καὶ τούτη μὲν σκάμματα καὶ πόνους καὶ ἱδρῶτας συνεκλήρωσεν , εκείνω δὲ τεφανους καὶ ἔπαθλα καὶ ἀμοι3άς' του μἐν πέλαγος, τὸν δὸ λιμένα κατεσκεύασε καὶ τον μῶυ βραχυν, τὸν δ. ἀγήρω καὶ αθάνατον. Duo secula condidit Deus , praesens, futurum: tinum vi bile, alterum invisibile: unumsubsensus cadit, alterum piritale est: aD rerum corporalem habet quietem, alterum incorpoream: unum in experientia, ait rum in Me: unum in manibus, alterum iu sper unum stadiam esse jussit, alterum brabeum e atque huic quidem certamina , labores ac sudores attribuit illi vero coronas , praemiis V retributiones: hoc pelagus, illud portum essedii: I hoe breve quidem , illud verὸ senii expers N perpetuum. Circa futurum autem sterium, seu vitam aeternam sequentia maXime veniunt notanda. a. Varia epitheta , quibus ejus denotatur aetemitas. Vocatur actio: καὶαθάνατος ζωὴ , aeterna immortalis vita , a Chrysostomo , Homil. in Epist. ad Philippensus. Ἀνεκλιτῆς ζωὴ , nunquam desciens vita , ab Ignatio in Epist. ad Ephesios. Vocatur αἰάνιος γῆ, vita aeterna , passim in sacris. De qua appellatione Damascenus , lib. 2. Orthod. fidei, cap. 1. pag. 6s,66. Ἐιάνιος ζωὴ το ἀτελεύτητον τού μέλλοντος αἰῶνος δηλοῖ οὐδὲ γὰρ μετὰ σκω ἀνάςασιν ἡμίραις καὶ νυξὶν ὀ χρόνος ἀριθμηθήσεται' εςι δὲ μῖλλον μία κμέρα ανέστερος, τού ἡλιου τῆς δικαιοσύνης τοῖς δικαίοις φαιδρῶς επιλάμποντος. Eterna vita,
declarat futurum seculum sne e fore: neque enim pos resurrectionem tempus diebus N noetibus numerabitur e sed potius dies est una sne vespera . soleju- sitiae jusis clarὸ splendente. Eodem sensu vocatur passim a Graecis alίνιοe
μακαρι της, aeterna beatitas e αἰάγια αγαθὰ , aeterna bona: αἰάγιος τρυ*ἡ , aeternae deliciae: αἰώνιος βασιλεία, aeternum regnum αἰάνιος ἀντίδοσις, aeternaretributio e αἰίνιοι σκηναὶ , aererna tabernacula ζ αἰώνιος τιμῆ, aeternus honor: αἰῶνιος κατάταυσις, aeterna requies I αἰωνίζουσα δοξα , aeterna gloria e διαιωνίζου
415쪽
Qὰς, aeterna lux λχος ευ ρσύνη, aeternum gaudι m : ατελεύτητος ζωη , a terna vita, &c. Hinc Symbolum Apostolicum dicit nos credere γῆν aia. νιον, vitam aeternam. Petrus Chrysologus, serm. 6o. Credimus vitam aeternam. quia post resurrectionem nec bonorum sinis est, nec malorum.
β. Ebus summum gaudium , ces instabilis praestantia. Basilius M. H
mil. 6. in Hexae m. pag. 69. de vitae aeternae praestantia argumentatur a
at ἀκορεςα τούτου ἡ θiα, ποτατος τφ κάλλει ὀ της δικαιοσύνης ἡλιος , Si Baec temporaria talia sunt, qualia erunt aeterna 8 Et si ea , quae conspiciuntur. adeo bella sunt, actis pulchra, Halia putanda sunt ea , quae oculis non cernuntur pSi magnitudo caeli captum mentis humanae excedit, quis intellectus , quae mens rerum sempiternarum naturam involare posset y Si sol se corruptioni obnoxius, adeo pulcher, adea magnus, Telocissimus quidem motu, suas autem peragens ordine decentissimo periodos , moderata quidem ad universum praeduus magnitudine , ut haud quaquam proportionem toti reliquae machinae admensaiaratam transgrediatur : pulchritudine vero naturae quas quidam oculus splendidus creaturam ipsam condecorans: cujus se aspectus insatiabilis est, qualemnam ipsum esse justitiae solem arbitrari nos debemus Z Idem , sub finem H
mil. in Psal. xi . pag. 3 la. Zώνταν ἐκείνη χώρα, ἐν ἡ κη ἔνι νύξ, ουκ ἔνι υτνω. Φὸ του θανάτου μίμημ' A si οὐκ ἔνι βρῶσις , ἡκ ἔνι πόσις , τα της ἀσθενείας ἡμῶsὐτερείσματα, Obκ ἔνι νόσος, Sκ ἔνι ἀλγήματα , ουκ ἰατρεία , οὐ δικαςήρια , οὐκ ἐμὰ κορεῖαι, ob τέχναι , ου χρήματα , τῶν κακῶν ἡ αρχη , ἡ τῶν πολέμων ὐτόθεσις , ἡ 'νίζα της εχθρας , ἀλλὰ κάρα ζώντων , οὐκ ἀπολ κέντωv Aa την ἀμαρτίαν , αλλ. ωὐτais τήν ἀληθη γῆν την εν χρις*'Iησοd. Viventium illa regio es , in qua non somnus mortis imitatio quaedam, non cibus aut potus humanae infirmitatis prodis, non morbus, non dolores , nos medicina , non judicia , non mercatus . non artes , non pecunia malorum origo , bellorum materia , inimicitiae
radix : sed regio viventium , non morientium ob peccatum , sed viventium meram Citam in Christo Jesu. Infinita alia omittimus. Consulat interim Lector Chrysostomum, Homil. I . in Epiit. ad Romanos, pag. lχῖ. dc Homil. 6. in Epist. ad Hebraeos, pag. 66; 467. Homil. 2. ad Theodorum , t. 6. pag. 7O, 71. Greg. Nysienum , in Orat. funebri de Placilla ,
416쪽
NICAENO-CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVII. 38s
cilla, t. g. pag. 3 3 r. & orat. de Mortuis, tom. eod. pag. 622.ν. Vita aeterna datur ex gratia. Chrysostomus Homil. 79. in Matth. ad cap. 2s: 6. Oύτοι, ncmpe qui Chri iti membris omnia denegarunt. δικαίως κολάζονται, Iusὸ puniuntur: κακεινοι, qui liberales suerunt erga pau
ναύτην αὐτοώς - αι τιμῆν, si etiam secundum gratiam coronantur e etiamsi enim infinita talia fecerint , gratia tamen adscribenda illa gloria , quodprorebus minimis V vilissimis tantum coelum , S regnum , ces ramus honor ipsdatur. Theodoretus in cap. 6. ad Romanos, ad v. 23. pag. o. To δεχάρισμα του δεῆ γῆ αμι- δε πις. ού , &C. Turaύθα ουκ Mημισθὸν, dua piσμα εω γὰρ δῶρον ἡ γῆ ἡ Βάνιος' ηαν γὰρ τὴν ἄκραν τὶς κατορθώση δικαο -
tem Dei vita aeterna in Christo Iesu. Hoc in loco non dixti mercedem, sed gratiam. Est enim Dei donum vita .eIerna. Etiam enim summam quispiam G absolutam justitiam praesiterit , temporalibus laboribus aeternalona in aequilibris non respondens. Macarius Homil. 27. pag. 63. Ob τὸ Iδια ἔργω σκει ris ἄωθρωτον , ἀλλ' d χαρισάμενος δύναμιν. Non proprium opus salvat hominem , sed qui vires largitur , scia bona opera faciendi. Vide plura supra, cap. 9. num. l. s. sub lit. δ. c. pag. I 38. δ In vita aeterna erunt gradus oloriae , tamen sine invidia , & cum maximae gloriae, etiam Capitis , redundatione in Omnes , I. Corinth. is: Ai. 2. 2 Corinth. s: o. Daniel. 32: g. Conser I Corinth. 32: ,2s,26. Differentia autem non cit ex meriti proportione di vcria , neque arguit justificationis discrepantiam, sed erit secundum gratiam Dei, qui Cnristo datum est corpus, in quo se Dei τολυποίκιλοι Oia ostenderet. Theodoretus in cap. l. Cantici, pag. 1 3. Ob παντες οἰ πεπατευκότες τῆς inse Ela: ὐταρχουσι πολλαὶ γὰρ μοναὶ παρὸ το Πατρί μου , οπιν ι κριτὸς, τουτέον,αμμάτωs διαδοραι Non omnes qui crediderum sunt in eodem dignitatis gra --. Multae enim mansiones apud 'Patrem meum , inquit Christus e hoc est, multae dignitatum disserentiae. Idem . in Epit. div. Decret. cap. x s. p. 282. Kael Tris τῆς δικαοσυνης καὶ ποιότητα καὶ τοσήτητα H τει δωρεῖν ἀυτῶ σεις επα. e ψονται. Pro qualitate cy quantitate justitiae donorum sient remunerationes. Vide etiam eundem in i . Corinth. cap. I . ad V. O. pag. aos. Bain
417쪽
Homil. 2. ad Theodorum, t. 6. pag. 83. Homil. 3I. in Epist. ad Romanos, pag. 236. Homil. 4 i. in 3. ad Corinth. pag. sui. Greg. Nysienum . Homil. II. in CanIIcum , t. 3. Pag. 7OS. Macarium, Homil. s. pag. 86. Quanquam autem Patres Constantinopolitani per γην τῆ μέλλοντα alae.
ιο: intelligant vitam aeternam: non tamen C st cxistimandum, eos non credidisse paenas aeternas. Qui enim credunt, piis & electis aeterna a Deo destinata esse, propter meritum Christi, praemia: iidem agnoscunt, improbos & infideles manere aeterna supplicia. Vide, quae hoc ipsio capite adduximus, num. I. l. sub lit . b. Contrarium statuit Origenes , qui voluit, impios tandem omnes ex infernalibus liberatum iri poenis. Id colligitur ex lib. ejus A. contra Celsum , pag. 167, 168, 369,2O9. lib. F. pag. 24O,2 I, 23'I. lib. 6. Pag. 23s. lib. 8. pag. o9,62s, 26. Id de eo tellatur Photius, qui Epist. I. pag. ri. de Origene & asseclis ejus ita scribit: Τέλος τῆς ἀτελευτήτου κολασεως ἐμgi veto. Finem sempiterni supplicii constituebant. Theophylactus ad v. i 2. cap. 3. Matthaei : Ἀσβεαμ
Ignis ille inexsinguibilis es: nugatur igitur Origenes, dicens, onlisis em
uturum. Vide eundem ad cap. 23'. Matth. pag iss, 336. Leontium de Sectis, Act. io. pag. Is O. Theophanem Homil. 2. pag. I 2, 33. Eundem errorem etiam recentiores quosdam Graecos fovere, ex Triodio patet, quod pag. lo. cap. a. Orat: Tῆς αἰ-ias λύτρωσαι κολασεως, ab aeterna par. na liberes e & pag. 9. hortatur fideles, ut Christum exorent, ut animas mortuorum ab ignesempiterno liberet, Da τῶ πιωνίου πυρὸς Erας νύσηται. Hunc vero errorem quintum Concilium cecumenicum damnavit, teste Photio
de Synodis, Biblioth. Iuris Canonici, pag. ii 8,iI49. De Patribus illius Concilii ita scribit : 'Eτι δε κατεδίκασαν καὶ avnειλῶτισαν, ptaeterea damnarunt re anathemate percusserunt Origenem, & Didymum, & Evagrium, qui τέλος της ατελευτητου κολάσεως ἐφηφίζοντο , Gerni supplicii finem fore dixerunt. Addit : Ἀλλη τοῖτο παράκλησις πρὸς αμαρτὼν παπο και ἀπάλειαν. Hoc
autem nihil aliud est , nis homines ad omnia peccata atque inieritum adhoriari. Imo , idem Origenes docuit , etiam daemones tandem aliquando ad pristinam felicitatem redituras esse. Leontius de Sectis , Ach. io. pag. sso. de Origene: Πῖς δαίμονας καὶ ἀγγέλους λέγει ἀποκαθί σθαι Dieii Lemovis N angelos restitutum iri. Et Photius , Epist. I. pag. it. de Origene, Didymo ec Evagrio : Και τοῖς πονηροῖς δαίμοσι τὸ ἀρχαῖον αξίωμα ἐχαρίζωτο , ἐπαναδραμεῖν Mτοὐς εἰς την ἄνωθεν διξαν , ἐξ ης εξέπεσον, dyarium
418쪽
NICAENO-CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVII. 3S
τοντα. Praeterea daemonibus si sinam dignitatem reddiderunt eversuros enim ad pristinam gloriam fingunt , qua exciderunI. Quemadmodum vero gloria: gradus fiso: diximus, ita etiam in poena erunt gradus, Lucae 12: 7, 48. Matth. II: 22, 2 . cap. :22. I om. 2:s,6. Chrysostomus , Ho- mil. 23. in 1. Epith. ad Corinthios: 'ta ἐν mala δωρεαῖς dxεροχὴ , εΩηλον οτι και ἐν τῆ τιμωρία. Si in remunerationibus differentia es , omnino etiam in poena erit. Et Homil. 39. in eandem Epiliolam : 'Exi τῆς τιμωρίας ου παντες τὰ αὐτὰ πείσονται , ἀλλα σολλῆ ἡ διαφορα. Non eadem omnium poena erit, sed magna differentia. Eandem apud eundem sententiam reperias Homil. i. in I. ad Corinth. Homil. 4. in Epist. ad Ephesios, pag. s37. Macarius Homil. 4O. pag. ψ76. Tvlli λέγουσι μίαν βασιλείαν, καὶ μίαν γέεvva ημεῖς δε λέγομο βαθμοῖς πολλοῖς, rati διαφορας καὶ μέτρα, καὶ ἐν αυτῆ τῆ βασιλεί , καὶ abτῆ τῆ --η. Nonnulli unicum regnum, unicam gehennam esse funt. Nos autem multos gradus , b disserenitas atque mensuras esse dicimus , rumin ipso regno , tum in ipsa gehenna. Theophylactus in cap. 8. Matthaei :Baθμοί εἰσιν ἐν πῆ κολάσει. Sunt in suppliciis gradus. De voce AAMEN rluribus egimus Observat. nostrarum cap. D. ubi vide.
τίζει ἡ αγία Καθολικὴ καὶ laxoςολικὴ Σκοπία. Oc postremo hujus Expositionis capite duo restant conside-k Ad I. est de Anathemate. Voces ἀνιδιμα & ἀναμμα a Graecis saepius partim confunduntur , partim accurate distinguuntur : de quibus, antequam ad utriusque vocis significationem accedamus, paucis
Confundunt voces ἀνάθεμα & ἀναμμα , qui iis eandem prorsus significationem tribuunt. Id facit Theodoretus in cap. I 3. Iesaiae , Pag. 39. Tὸ
419쪽
θημα , anathema tum de eo . quod valde sanctum est , Deoque consecratum, usurpant divina eloquia: N rursum de eo, quod valde impurum N profanum.
Ἀναθημα enim vocamus tum ea, quae Deo ostieruntur, tum eos, qui ob aliquod delictum ab Ecclesa expellantur. Nisi hic constanter ανάθημα esset scriptum , ego mallem ανάθεμα legere 3 illud enim utramque significationem admittit, ut mox videbimus. Eodem prorsus modo Idem ad U. 7. cap. r. Sophoniae . pag 86 p G ανάAημα διπλῆν εκει την πνοιαν ου γὰρ μόνον τὸ λα. ἱμειον r. θεν, ἄλλά καὶ το ἀλλοτριημμον ἀνάθημα κέκληκε. 'Avαλμα duplicem
sensum habere nam non solum id, quod Deo dedicarum est, sed etiam , quod
ita modo sitimitur. Nam ces quod Deo consecratum es , ανδ a vocatur :θ' quod ab eo est alienum , eandem habet appellationem. Et secundum quidem nos docuit divinus Apostolus: Si quis enim non amat Dominum nostrum Jesum Christum . fit ανάθεμα. Prius autem etiam communis docet consuetudo ; ἀναθήματα enim appellamus , quae Deo offeruntur pse se uni--rsorum Deus, qui urbem friuo anathema ejussit 'Avάλμα quidem significat rem Deo consecratam , sed non rem ab eo alienam Ex hi, ergo locis patet, Theodoretum , dum ανἀθημα dicit notare του ἄγα9 49α γη καὶ βέβηλει , item τον ἀλλοτριουμου του θεῶ, eandem huic voci significi tionem tribuere, quam obtinet ἀνάθεμα. Distinguunt alii easdem. Id facit Grammaticorum Coryphaeus, Hesychius. Sic enim ille οῦ Ἀνάθεμα , ἐτάρατος , ἀκειουάνητος. Λνάθεμα notat maledictum, excommunicatum. 'Aνάθημα, κωμημα. Ἀνάθημα est ornameniamentum, donarium Hoc discrimen etiam inculcat Chryi stomus , Ho mil. 16. in Epist. ad Romanos. Verba ejus adicribo. Πε ι τὸ ab ma ,
420쪽
τῆς εκκλησίας. est ἀναδεμα 3 Auri ipsum ita loquentem e Si quis non amat Dominum nostrum Jesum Christum, sit ἀνάθεμα, hoc est, ab omnium commercio segregetur, alienus ab omnibus st. Nam quemadmodum ἀυάςημα, quod Deo oblatum constreatur, nemo es qui temere manibus contingere audeat, mel ad illud propius accedere e fc etiam eum . qui ab Ecclesa separatur . ab omnibus eum abscindens , o quas longi e abducens, hoc nomine , a con-rram scilicet, appellat, magno cum remore omnibus interminatus, ab eo ut separentur ac pedem referant. 'Avαθήματι enim honoris gratia appropinquare nemo audebat: ab eo autem, qui ab Ecclesia abscissus erat. ἡ contrario omnes separabantur. aeuapropter separatio tum haec, tum illa ex aequo is vulgo abalienatio erat: leparationis veri modus non idem , sed illi contrarius. Ab illo enim abstinebant, tanquam Deo dicato : ab hoc aulem recedebant, tanquam is Deo alienato , ab Ecclesia abscis. Eodem prorsus modo has voces distinguit Zonaras , ad Can 3. Concilii in Templo Sapientiae,
suemadmodum αναθήματα , donaria Deo oblata separantur a communibus fuhumanis rebus e ita etiam ἀν-μα factus exscinditur segregatur is coetu μdelium consecratorum S dicatorum Deo , N ab ipso Deo , atque desinatur diabolo, sieque ipsum ei consecrat. Haec ipsa verba ad eundem Can. exscripsit etiam Balsamon , pag. s86. His ergo auctoribus ανάθημα est id, quod Deo consecratur , ta a quo quis propter reverentiam abstinet : ἀνάθεμα vero, quod a Deo & ab Ecclesia abalienatur , & a quo quis propter communionis periculum recedit: quod discrimen ex sequentibus fiet manifestius. Ad disti iustum igitur nunc harum vocum examen accedimus. Ἀνάθεμα Iumituri ustatissin is in malam partem, S denotatae. Exsecrationcm, χωρισμὀν, ἁλλου inis , separationem, abalienationem.