장음표시 사용
501쪽
5o4 Thool. Inst. Lih. VIII. Pars VII. Cap. IV.
qui Dei graria su nullum schisma defecisse com 'στι Eunt .....jias habeant et ordinandi, et eos , pu digui Clero fuerint, nominandi. Hac etia tu prudeliti oecoti nita usus Leo XI. Dist. XCII ad Rustic. Narbou. Cas'. I. stati iit, ut ordinalio a nonnullis Psendoiviscopis sa claCum consei isti, et judicio Episcoporum, rata thab mu F. Er. . N. Neg. cons. Meletius, enim , et Pseudoδpiscopi illi , de ciuibus loquitur Leo M. vere consecrati fuerant in Sy- Nodo Alexandrina anno CCCV.; isti vero corisecrati sine electione Clcri. et populi. et consensu Episeopor ut
provincialium , dicuntur salsi Episcopi Quapropter
eorum orditialiones illi et ine, quidem , scd alidae erant. Quod autem additur in synodica Conci Iii Nicaeni Em stola , Clericos , qui ςchismati non adhaeserant, lψbcrejus ordinandi , et nominandi ; non significat, eos liabilis se jus ministraudi sacramentum orat nationis . alioquiu licendum esset. ipsos Diaconos , et inferiores Clericos ordinandi potestatem habere , quoil absurdum est, sua significat, eos habuisse jus cooptandi iii clerum sacros Ministros , quae 'ii idem cooptatio . sive electio tunian Clero , ei populo fiebat. Id vero ius denegatum estiis, qui schismali adhaeserant , ne forte adhuc ipSi Pra Vn mente , atque animo assecti indiguos eligerent. Objie. III. Magni nominis Theologi, et Cano ii istae Contendunt, Presbyterum esse posse cxtraordiliarium mira istrum Presbyteratus, et Diacotiatus , ut Atiis- si odorensis , Aureolu . Angelus de Claoasio, Glossa in Can. Mantis Dist. U. , Innocentius IV. in Cap. Quanto De consuetudine, a Iiique. Ergo Don est OiRNino certa sententia nostra.
U. Neg. cons. Non enim aliud ex contraria The Iogorum sententia inferri potest, nisi sententiam nostram non pertinere ad dogma fidei . quod ultro sa-temur. Celerum rationes , quibus adversa nititur sententia , tanti non sunt, ut incertam valeant reddere communem Theologorum doctrinam.
Objic. IV. Eugenins IV. in Decreto affirmati ordinarium ministrum Sacramenti ordinis esse Episcopum. Ergo satis inuuit, esse aliuni ministrum extraordiu
502쪽
Dκ Sacramemis. . 5o Srium , quemadmoduni ex eo quod ait, Episcopum
esse ordinarium confirmationis ministrum , recte Con- eluditur , esse alium ministrum extraordinarium.
U. Neg. cons. et parit. Ratio autem dissimilitudinis ea est, qliod postquam Eugenius dixit, Episcopum esse
ordinarium confirmationis ministrum , subjungit: aliquando per Αρostolicae sedis disyensationem ex rationabili, et timente admodum causa, simplicem Sacem dotem Chrismate per Episcopum confecto hoc administrasse confrmationis Sacramentiam ; quod de ministro ordinis non afirmat. Ait quidem Eugenius, Epi-SCOPum esse ordinarium ministrum ordinis , tum quias urit aliqui ordines nempe minores qui extra orditaetri a Presbytero conserti possunt, tum quia noluit definire rem inter Calliolicos, salva fide, disputatum, sed posuit quod apud omnes certia in est , et dogma fidei . nempe Episcopum esse ministrum Ordinarium. Ubic. V. Celeberrimum Innocentii VIII. Bescriptum, sine Bullam . qua potestas tribuitur Cister icnsibus Abbatibus, ui Regialaribus sibi Subditis Subdinc
Natum, et Diaconatum conserant. IIoc autem privilegium videtur in dubium revocari non liosse, rion solum
eluia extat in Lib. I. Prioilegiorum ejus ordinis Pri-Mil. CALLII., sed etiam quia illud se vidisse testatur asqueet Dis . CXLIII. Caρ. 4. in vetusto Codice, qui servabatur in Bibliotheca Collegii Complutensis Soc. aesti; ejusque meminit Navarrus Lib. V. Consil. XIII. nilque , eo privilegio semper usos Cister ienses Abbales ante Tridentinum Concilium. Imo addit I ranciscus Iletino. Tom. VIIL pag. 4i7. Generalem Cisterciensem ejus privilegii vigore Romae anno i 662. Scietite, et annuente Alexandro VII. Subdiaconatus , et Dia conatus ordinem suis Regularibus contulisse. Ergo et C. Bespondent nonnulli, gesta singulorum Pontificum non habenda, ut canonicas leges , nisi Traditioni innitantur. Sed hac missa responsione , assirmamus. Akο- CVPhum esse , aut vitiatum Innocentu UILI. Bescriptum nec id mirum ;. cum multa hujusmodi commentitia diplomata in Archiviis inveniantur. Et I.' quidem nemo unus eius privilegii authenticum exe ii plarita Romanis scriuiis iuveuire adhuc potuit, nec illud
503쪽
566 Theol. Instit. Lil. VIII. Pars VII. Cap. IV.
Maeno Bullario Romano insertum est. I. v Non est credibile , Romanum Pontificem in re dubia imo contra Communiorem eo tempore Theologorum doctritiam nullo traditionis sundamento inii ixum, privilegium illud concessisse, cum constans sit Romanae sedis institutum , tutiorem seni per partem sectari . praesertim ubi agitur de valore Sacramenti, 3. ' Auctores, qui Bullam hanc se vidisse testantur , varie eam recitant. Franciscus Victoria testatur , ibi de solo su diaconatu mentionem fieri : Vasquea etiam de diaco- conatu , ac proinde varia ejus circumseruntur exemplaria, quod est salsi latis nota. 4 μ In supplici libello, quem Cisterciensis Abbas Innocentio VIIt porrexerat id unum petebatur; nempe ut renovaretur antiis quum privilegium Tonsuram, et minores ordines conserendi. Quis ergo credat, Pontificem ultra progressum concessisse quod uec Orator postulaverat,
nec concedi posse Theologi assirmabant rSed esto verum fuerit illud privilegium, eo tantum sensu explicatum esse a S. Congregatione Concilii anno IS9a. et a Clemente VIII. scribit Betisonius Lib. II. de Anno Itibit. Cap. 23. quod Cistercienses Abbates possent quos volucrint advocare Episcopos, iisque offerre Regulares suos, ut ordinentur Subdia coni, vel Diaconi, non habita ratione Dioecesis, aut
Beliquas 'adversariorum argutationes omittimus , in iis enim ; quae a divina institutione pendent. nihil valent rationes humano ingenio excogitatae. D litigo tale
504쪽
Tres Discopi ad unum ordinandum Eρiscostum conpenire debent, non jure dioino , sed Ecclesiastico, ideoque potest unus Episcopus , ex dispensatione Sedis Apostolicae , palide et licite Discopiani ordinare , sine ea dispensatione Mero Malide quidem, sed illicite. Prob. I a. pars. nempe tres Episcopos ad unius omdinationem convenire debere e2 perpetua Ecclesiae disciplina ab Apostolis. derivata. I. ue enim Timothens non a solo Paulo ordinatus est , sed cum impositione manuum Presbyterii , sive plurium Episcoporum , ut Chrysostomus , aliique veteres e XPli Cant. a.' Cauoties, qui dicuntur Apostolici Can. i. , et pli trima Concilia Vel a prioribus usque sarentis celebrnta . idem constituunt , ut Arelatense I. Can. 2. , Nicaenum Can. I, Antiochenum ann. 342. Can. I9. Sardi cense Carr. 5. Carthaginense II. Can. Ia. Carthaginense IlI. Can. 39. omnes lite Libri Rituales. Ergo etc. Prob. Io. et 3a. pars. Quod ex dispensatione Sedis Apostolicae saepe est omissum . nemine reclamav te, id ex jure Ecclesiostico descendit ornitti sue potest palide , et licite ex ejus sedis dispensatione. Αtqui hujusmodi est . trium Episcoporum praesentia in consecrationc Episcopi. Nom I.' Gregorius M. Aragra stino , qui solus erat in Anglia univcrsa Episcopus , indulsit, ut solus Episcopos consecraret Lub. II. Epist. 64. sive ut verius dicamus, non indulsit quidem, sed declaravit, posse eum ipso jure solum Episcopos Couinsecrare : Et quidem , inquit , in Anglorum Ecclesia, in qua adhuc solus tu E is copiae ino niris. ordinare Di scopum non aliter, nisi sine Episcopis Potes . Gregorius XIII. Patriarchae AEtiopum e Societat ' Iesu Concessit , ut solus Episcopos consecrnrel , teste Neririqueet Tom. I. Lib. IV. Cay. 29. et aliis. 3. ' Iunocentius X. duo similia privilegia concessit . quae Vidis- SC tralatur Fraiiciscus Henno Tom. VIII. p. 4 ii 4 v
Idem indulsisse perhibentur VIII. Aleae uer
505쪽
5o8 Theol. Iust. Lib. VIII. Pars VII. cap. IV.
VIII. , Benedicitis XIV. At nemo unus adversus eas dispensationes rcclamavit. Ergo etc. Prob. 40. Pars, quam tuentur Hallerius De sacrior i. seci. V. Cap. I. art. a. Witassius P. II. Q 2. viri. 4. Ludovicus Haberi. aliique post Paludunum, et Soloestrum , contradicentibus tamen Bellarmino , Vase queet, L. Haberi, Goneto , Totirnely aliisque. I. 'tir Cotistitutionibus , quae dicuntur Apostolicae , quaeque licet non editae ab Apostolis, disciplinam tamen eoot in cnt Ecclesiarum Oricti talium antiquam , sic habetur Lo. PGL Cay. 27. EMiscopus debet ordinaria duobus. aut tribus Episcopis. Si pero aliquis ab iano Eρi coPO ordinatus fuerit, tum his , qui ordinastis est ,
is, qui eum ordinapii deponatur. Quod si necessitas coegerit ab uno ordinari , quod ProPter perseculiouem, titit aliam causam Plures adesse non Possunt, nyeratiar decretiam commissionis Pluritim estisco 'orum. Ex quibus vides , ratam fuisse liabitum ordinatione ui ab uno Episcopo factam alio tu in ordinatus depoui nou potuisset ) imo et licitum , si coegisset Decessitas. a.' Gregorius M. DOti cx dispensatiouc videtur guStino concessisse, ut solus Episcopos in Anglia ordinaret , sed declarasse dumtaxat, id posse fieri , ne-
natio Armentarii sine tribus Episcopis saeta . declarata est irrita quidem quoad possessionem Episcopatus , aqlia depulsus est . sed tamen valida .permissum enim ei est Can. 3. Episcopalibus ossiciis sungi in aliqua Ecclesia, si hi misericorditer ub aliquo Episcopo concedenda.
Siderium a solo Philone Cyrenensi ordinatum esse Episcopum Plebiscae contra omnia jura, atque ideo sine ulla dispensatione, et 'tanaen elus Ordinati cinra iam iudicasse Athanasium.
Consecrator, rcliqui Adsistentes , et a Gresorio M. teinates. Ergo facta ab titio consecratio rata est; licet proin 'Pler Ecclesiae canones , qui id vetant , illicita nisi Apostolicae sedis accedat dispensatio, cogente DeceSSitate.
Multa objiciunt Gonclus , Gurneb, aliique, ut pro-
506쪽
De Sacramentis. . flos hera trium Episcoporum praesentiam in ordinatione Episcopi , descendere ex troditione Apostolica , ea. oue omissa sine Summi. Ρontificis dispensatione , ordinationem vocari. a 'Ρatribus irritam' eumque qui orditiatus est, non esse Estiscopum , nihil accepisse etc. Sed nos quamvis concedamus, ex Apostolica traditione institutam trium Episcoporum praesentiam , Degamus lamen', omo a , quae Apostoli ii adiderimi , esse necessaria ad sacramenti valorena ; alioquin ei iam aqua vino ex Apostolica tradi totie admiscenda , esset ad Eucharistiae palidam consecrationetIa necessaria. Dicitur vero Ererta ordinatio sine' tribus Episcopis, et ordinataeis non esse Episcopus quoad usum , et iurisdictionem ; non Vero quoad Episcopalem characterem , Cuna Constet exemplis supra memoratis , eis , qui hoc modo ordinati sunt, Ructiones Episcopales fuisse aliquaudo permissas . imo eos habitos esse ut Episco
Pos , licet ab ossicio suspensos. Vide Benedictum XIV. Lib. XIILCap. 13. De Srnodo Dioec.
Non omnis Episcopus 'potest omnes licite ordinare.
dinetur : si secus fiat, ordinans a collatione ordinum
Per annum. : Ordinatus pero ti susceptorum execratione , quamdiu Ordinaris Midebitur expedire, sic susρensus. Ergo quamvis ordinatio a quolibet Episcopo rite Consecrato putide fiat, licite tameu rion sit , nisi a
Proprius autem Episcopus, in veteri quidem disciplina. erat Episcopus ille a quo quis 'semel minorem aliquem ordinem susceperat. Laici enim poterant a quocumque allerius Dioecesis Episcopo ordinari , sed semel ab uno ordinati , ab alio deipceps, ordinari non Poterant sine prioris consensu. Deinde additum est, ad Servandam pacem, et praecavendos abusus , ut ne laici quidem nisi ab Episcopo suae dioecesis ordinari possent, idque in Concilio Sardieensi Caa. i9. et carthaginen-εi I. Carr. 5. statutum est. Cum autem haec. disciplina
507쪽
51o Theol. Inst. Lib. VIIL Para VII. cap. IV.
in suuritia reriirai confusione saeculo X. labesaetari
coeperit , primo Clemens IV. decrevit ut Deilio sine Apostolicae sedis licentia ordinari posset, nisi ab E-yiseopo de cujus dioecesi traxit originem , pel in cujus dioecesi benesciatus existeret. Deinde Bonifacius VIII. Cap. 3. De Tem'. Ordin. n. 6. statuit, ut ille proprius censeatur Episcopus , de crisias disseest est is . qui Promoperi desiderat , seu in us dioe-eest Benefetiam obtinet Ecclesiasticum ; seu habet, Iioel alibi natus fuerit , domicilium in eadem. Triplex ergo est proprius Episcopus Originιs , Domiciliι , et Lenescii Ecclesiastici. Episcopus originis ille est, iii cujus dioede si quis natus fuerit, non qui-
cIesii ex accidenti occasione , ut itineris , mercatura C, aut alterius temporalis morae , sed in pateri in domo.
Episcopus domicilii est is , iii cujus dioecesi aliquis
Per decennium suerit commoratus , atque antinum ha beat ibidem permanendi ; vel ouities, aut majorem Terum suaruna Partem eo transtulerit, aedes construxerit, ei salis longo tempore ibidem commoratus jurejurando assirmet , animum se habere ibidem perpetuo manendi. Excipiendus lamen familiaris Episcopi ex Tri delitino Sess. XXIII. De Ref. Cap. s. si Per triennium' sucum fuerit commoratus, et q. Episcopus beneficium quacumque fraude cessante , statim re ipsa Concedat.
Episcopus denique Mnesicii cst, in cujus dioecesi quis beneficiu in Ecclesiasticum habeat sussciens juxta synodalem ae; timationem , aut morem regionis i sive residentiam illud requirat, sive non requirat , modo tamen beneficium illud non suerit per fraudem consecutum ut scilicet proprii Episcopi jurisdictionem sugeret ; alioquin , ut monet Fagnanus , aliique Cariotiis lae , Su Spensiouem incurrit , tamquam a non suo Episcopo ordi uotus. Statuit lamen Innocentius XII. in Bulla Speculatores au. 1694, ne Episcopus Benescii uliquem ordinet sine testimonialibus , ut a junt , litteris Episcopi originis, et domicilii, de natalibus, vita, et moribus Ordinandi , cluae litterae Episcopo bene sicli exhibendae , et in Actis ejus Curiae servandae sunt. Quae quidem testimoniales litterae generatim semper ne Cessariae sunt, cum quis aliquandiu in aliena dioecesi commoratus canonico aliquo impedintento ibi irretiri potuit.
508쪽
Q. I. Quis sit Regularium Woprius Discopus quoad. ordines suscipiendos ru. Esse Episcopum Dioecesis, in quo Monasterium situm est. Quamvis enim Pius V. in Bulla Ecii mendicantium , Fratribus Mendicantibus induIserit, ut a quocumque Episcopo ordinari possent, illud tamen privileinum a Gregorio XIII. revocatum , atque ad Concilii Tridentini statuta coarctatum eSt. Q. II. Quis possit dimissorias litteras dare I , AU. I. v Episcopus proprius, ad quem spectat ordines ministrare , ut statuit Tridentinum Sess. PII. De Ref. Cap. I. '
die vacationis , nisi agatur de arctatis ad suscipiendos ordines propter Beneficium ; iuibus etiam infra annum dimissorias dari ius est.
pum lamen dioeces anum dimissorias dare debent, nisi ille absens fuerit, aut ordinationem non celebret; tune enim possunt ad otium Episcopum litteras dare dimissorias; reddita tamen in ipsis litteris ratione , absentiae proprii Episcopi , Vel ordinationis ab eo non celehrandae ; ut statuit Clemens VIII. adiecta poena privationis ossicii , et dignitatis , ac pocis actipae. 'Varias autem quaestiones . quae de origine , domicilio , ct beneficio agitari soletit, expedire omnes non vacat. Eas apud Canonistas passim reperies. Ex iis autem, quae in hoc capite disputavimus satis ostenditur, Lutheranorum et Calvinianorum ordinationes irritas esse, cum Lutherms Epίscopus non fuerit, Caloi-ntis ne Subdiaconus quidem; omnemque apud ipsos ordinationem esse cerem Oniam ab ipsis inventam , qua quis ad sacra munia destinatur a populo. Sed de ordinationibus Anglicanis diu , mullumque est inter viros doctos disputatum. Duabus enim rationibus ordinationes illae nutant. I. ' quidem , quia Matthneus Parher , a quo 'omn s ministri ADglicani ordinati sunt, urtum fuerit ordinatus Episcopus , incertum est: a.' quia forma oriadinationis quoad sensum est immutata ab Eduardo VI. P. Quien, Har inus, aliique , irritas esse ordinationes Anglicanas, suse demonstraruut. Franci3cus Courverus
509쪽
5idi Theol Insili. Lib. VIII Pars VII. cap. meontra magno molimine in Prolixa Disserratione ratas illas esse adstruere conatus est. Ecelosia tamen Romana reipsa irritas habuit, cum saepe Anglicanos nai - . Nistros ad Ecclesiae sitium redeuntes, iterum ordina-
. verit. Vide Collet. Tom. VII. Dissert. I. et v. qui Iate hae de re disserit.
De sufecto Ordinis. ouae ad ordinis subjectum pertinent, quia non mul- tum dissicultatis habent, paucis expediemus. L . Mulieres jure 'divino ab ordinibus prohibentur. Ait enim Apostolus L Cor. XIV. Mulieres in Eoclesiα
taceant, non enim permittitur eis loqui, sed subditas esse, sicut et Lex dicit. Si quid autem solunt discere, domi piros suos diterrogent. Turpe est enim mulieri sequi in Ecclesia. Et I. Tim. II. ia .i Mulier in silentio discat eum omni subjectionet Docere autem naudieri non permitto. Unde damnati sunt Gnostici, Colbridiani, montanistae ea etiam de causa, quod saeros ordines mulieribus in sua secta conserebant.' II. Ut Oalide ordinetur adultus, certum est, requiri intentionem Sacramentum suscipiendi, ut agentes de Sacramentis in genere explicavimus. ordinationes enim illae . quae in veteri Ecclesia, invitis , et reluctant bus ordinandis, aliquando factae leguntur, non alia de causa ratae fuerunt, nisi quia certum erat, illos tandem , cognita Dei .voluntate , ordinationi consensisse, cum manus ipsis imponerentur. III. Dispuis tur autem inter Theologos, utrum Pu ris arate usum ratiotiis , aut amentibus palide ministretur ordinatio. Alii assirmant, alii et quidem verisimilius negant. Cum enim ordo certum quendam vitae
statum constituat , qui propias habet leges , ad quas
' nemo invitus compelli potest. non videtur Posse quemquam valide ordinari, nisi adultus rationis compos . Illud tamen certum est, ut valide quis ordiuetur, oportere, ut sit baptizatus Cap. I. De presbi. non Baptia. IV. Dispositiones autem ad ordiues licite suscipieta- dos necessariae sunt hae.
510쪽
De saeramentis. 513 . Vocatio, ex aeterna Dei praedestinatione. Ait enim Apostolus Hebr. V. . Nec quisquam sumis sibi
honorem sed qui Mocatur a Deo, eamquam Aa ron. Gac et Christus non semeti sum clariscapit, in Pon-rfex feres etc. Sine hac vocatione ordinatus gratis Congrua ad sacra munia obeunda ordinarie carebit. 2. Status gratiae sanctificantis , cum ordo sit e
An e mnores ordines, ex Tridentino Sess. De Ref. Cap. 4 4. Titulus vel beneficii, ves patrimonii; vel pensionis , de quo supra dies imus. 5 V Aetas Iegitima , quae in Sacerdotio esse debet manus vigesimus quintus jam inceptus, in Diaconatu 'Ei a. 8 '' δ' xς tius , in Subdiaconatus vigesimuω6. Tempus in Jure Canonico desinitum ad ordinationem , nempe ad ordines sacros Sabatum aliquod Uuatuor temPorum, aut Sabatum ante Dominicantae assionis, aut Sabatum Sanctum, ad minores ordines quilibet Dominicus, aut festus dies. P. Annua interstitia inter Acolythatum , et Sub liaconatum , et inter omnes sacros ordines, nisi ne- Cessitas, aut EccIesiae utilitas iudicio Episcopi aliud ea poscat, ex Tridentino Sess. XIII. Caρ. II. 13. et
nemo ad ordinem aliquem promoveatur. i l prius suscepto ordine proximo in seriori, seu ut . . P trum , qua in caussa ordina- o facto .ab exercitio ordinis sic suscepti suspensus est, ex Cap. Tuae Litterae de Cieris. per sati.
9. Ut ordinandus nulla sit irretitus irregularitate. eu n primis magna ejus sanctitas esse debet, quinci alios sanctificandos sacris ordinibus initiatur b).
diaconatu ad presbyteratum, ut in annuo interstitio dispensetur , necessitatem simul , et utilitatem Ecclesiae oricilium requirIt. bὶ Vide quae de vocatione , statu , et ossiciis elericorum