장음표시 사용
251쪽
L I B. II: C A P. II hos eodem carmine quidem appellari; sed, levi correctione adhibita , juniorem etiam Theodosium posse ibidem designari, si nempe dicatur :Haec relegas, fervesque diu, tradasq; minori
Arcadiae: haec illa suo generi e Getenim Arcadia Thedosii junioris seror superstes
fuit usque ad annum CCCCxLIv. At si nulli haec nupsit, ut vir accuratissimus animadvertit, curnam poeta regios bmenaeos in futuram prolem eo cammine augurabatur φ Praeterea Valentinianus II.
qui fuit interemptus Idibus Maiis anno vulgaricccxCII. non Qit fiater Theodosii senioris, ut ipse opinatur, existimans illis verbis, fratrisque decus, eundem intelligi: neque Sedulius mutavit Maronem in melius, seu carminibus Virgilianis expressit res Christianorum , ideoque rogare non potuit Theodosium, ut in eodem Marone divianum sensum agnosceret. Quare omnium rectissime Georgius Fabricius in notis ad Poetas Chistianos pag. 2 s. carmina illa Sedulio abjudicavit, licet male crediderit, ejusdem praefationis auctore dicare voluisse Imperatori & ejus filio opus Sedulii. Idem suboluit etiam Caveo, qui pag. a 3 9. ubi loquitur de Sedulio haec de iisdem carminibus in literas misit: in editionibus nonnullis praefixi sunt carmini Paschali versus quidam nuncupatoris ad Tbeodosium seniorem, qui ex alio laetustioris alia
cujus Poetae assuti videntur . Certe Sedulium au-
252쪽
2 t o DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAEctorem non babent. Labbeus quoque in tomo altero de Scriptoribus ecclesiasticis pag. 3 3 3.vidit, carmen illud abesse ab antiquissimis exemplaribus M SAneque in ipsius Sedulii metapbrasi profarea ullum
ejus westigium , neque in gemina ad Macedonium epistola apparere . Hoc pridcm adnotaverat etiam Usserius pag. 773. qui inluper animadvertit, librum illum, cui carmen idem erat praefixum, a mundi creatione & formatione hominis exordium cepisse ,
ut ostendit illa pollicitatio bie tibi mundi Principium, formamque Poli, bominemque
Expediet limo. Hoc autem in Paschali carmine Sedulius minime complet: at recte Proba Falconia in Centone suo ubi canit et Principio coelum, ac terras,camposq,virentese Lucentemque globum Lunae, Solisque labores
Hinc jure Sc merito eam praefationem legitimae dominae suae postliminio restitutam ex Vaticanis , pluribusque aliis MSS. Centoni Falconiae praefixit Iulius Roscius anno MDLxxxviii. cujus inscriptio haec est: Ad Honorium Aug. Tbeodosii Magni F. Arcadii Aug. Fr. Ea tamen praefatio nonnihil poterat emendari editione Seduliana Georgii Fabricii.
253쪽
SYNOPSISI. Probae Cento a Gelasio relatus inter apocopha. Decretum de libris canonicis apocophis perperamis Gelasio afudicatum . II. De eo pariorum sententiae
discussae. III. Guid in Decreto significetur nomine
apocophorum . ejusdem vocis originatio. IV. D
cretum in antiquis eodicibus Getaso adsignatum, in Collectionibus expressum . Perperam Hormisdae attributum . V. Paschale carmen Sedulii quando editum ct in Decretum Gelasii relatum. VI. Aperius illud emendavit, non primus edidit. Idem Paschale carmen dipersum a Paschali opere.
ARI AN Us Uictorius videtur existimasse, Probae Centonem diversum fuisse ab eo,qui inter scripturas apocryphas in Decreto Gelasiano consignatur his verbis: Centones de Cbrisio, Virgilianis compaginati, ast errabi : ubi pro Centones male in quibusdam editionibus legitur Pentametrum, vel Centimetrum. Sed prorsus eundem esse luculentissime comprobat Isidorus. Istud Decretunia prostat apud Ivonem parte quarta capite sexagesimo quarto, Burchardum libro tertio capite duce tesimo decimo septimo, Gratianum parte prima
254쪽
ωix DE . ANTIQUITATIBUS. HORTAE distinctione decima quincta capite tertio . Ite apud Didacum Couarruviam cum eruditis explicationibus in Variarum resolutionum libro quarto capite decimo quarto, & demum in Conciliis Labbei tomo quarto col. I 25q. & ubique a Gela lio conditum fertur in Concilio LXX. Episcoporum anno Christi ccccxciv. Certe sub Gelasii nomine passim saeculo nono jam laudabatur . nam eidem Pontifici disertissime tribuerunt Hincmarus Remensis in tomo secundo operum pag. 676. Nicolaus I. in epistola quadragesima secunda, quae est ad Episcopos Galliae in Concilio VII. Romano apud
Labbeum tomo octavo col. 8 oo. Lupus item Ferrariensis Abbas in epistola centesima duodetricesima ad Carolum Caluum, de in fine libelli de Tribus quaestionibus: & post hos Hariessus monachus sancti Richarii in Chronico Centutensi, quod perfecit anno MLxxxvIIi. apud Dacherium in Spicilegii tomo quarto pag. 68q. At vero Petrus Franciscus Chimetius in notis ad Uigilium Tapsensem pag. 1q9. ex codice MS. Jurensi illud Decretum emendatum edidit non sub nomine Gelasii, sed Hormisdae et cujus item Pontificis nomen legi in aliis MSS. testatur Paschasius Quesnellus in notis
ad Codicem canonum ecclesiae Romanae, dissertatione duodecima capite quarto num. m. atque ita etiam legitur in alio codice ecclesiae Urgellensis, quem in notis ad mox laudatam epistolam
255쪽
L I B. II. C A P. III. MILupi, M ad Dialogos Antonii Augustini de emendatione Gratiani pag. 6qq. memorat V. C. Stephanus Baluzius: qui insuper vetustissimum Docherianum codicem collectionis Dionysii Exigui laudat, ubi Decretum illud Damaso adsignatur, jamdiu videlicet ante Gelasii tempora. Ex his Balugius colligit, Damasum de hujusmodi libris prumo statuisse, deinde Gelasium Damasi Decreta tria renovas e Sc auxisse: quod credidit etiam magnus
Annalium conditor anno LXIX. num. Iri Bal ius
idem praestitum fuisse putat ab Hormisda, qui non multo post Gelasium floruit. Sed quum tale quidpiam de nullo ex his Pontificibus vetus ecclesiae historia nos doceat, Johannes Pearsenius in Vindiciis epistolarum sancti Ignatii parte prima capite
quarto incertum esse ait a quonam Decretum
editum fuerit, Sc ad tempora Gelasio posteriora illud trahens, quod Dionysius Exiguus sanctionum
ecclesiasticarum collector ejus non meminerit, conditum suisse opinatur post Concilium U. anno vulgari DLIII. celebratum. Gullielinus Cave in Hist ria literaria tomo primo pag. 25 . paullo confide tius sentit, dum illud spuriis mercibus Isidori Mer catoris adnumerat: in quam sententiam ire videtur etiam Johannes Ernestus Grabius in notis ad Spi-cilegium Patrum & Haereticorum primi saeculi pag. 3 I9. urit enim Heterodoxos , qui traditionem
256쪽
214 DE. ANTIQUITATIBUs . HORTAE arbitratu S: sectae suae commodo minuunt, ibi in Canone recenseri libros Job, Tobiae, Iudith, Maccabaeorum, epiliolam Paulli ad Ebraeos, & Iacobi, Petri duas, Judae unam ,Iohannis tres, & Apocalypsim: quasi nimirum etiansi Gelasius eosdem saacratissimos libros nominatim non retulisset in Ca-nonem quos quidem ab eo non relatos ultro sat mur , ut infra apparebit longe ante eundem Pontificem Ecclesia Catholica eorum divinam auctoritatem non agnovisset. Hinc jure Mabillonius in Catalogo praecipuarum dissicultatum Occurrentium in lectione Conciliorum, Patrum & Historiae ecclesiasticae, per saeculorum ordinem disposito, quem subjecit libro suo de Studiis monasticis,
ponit in Saeculo v. quaestionem de Decreto Gelasii . Hanc quidem proposuit etiam Natalis Alexander in Saeculo quincto capite v. articulo xvHI. qui tamen illam neutiquam solvit, ait enim: Gelasii sit vel Hormi ae, vel utriusque, parum
interes. Sed nos, quandoquidem huc devenimus, cum doctissimo Mabillonio contra sentimus, putantes non parum interesse ubi ostendamus illud Decretum ad alium Pontificem, quam ad Gelasium pertinere non posse. maximi enim semper intereti veritatem ipsam penitius nosse, de priscae cesesiae monumenta suis legitimis & veris auctoribus restituere. Sane
257쪽
L I B. II. CAP. III. 2Is II. Sane Criticorum praestantissimus Henricus Norisius in Cenotaphiis Pisanis disssertatione quarta capite secundo b. I. pag. 6 3. ex epistola septuagesima Hormisciae ad Possessorem Episcopum non obscure colligi posse coniicit vulgatum fuisse Decretum illud de libris probandis improbandisque ante annum Dxx. in ea enim epistola apud Lab-beum tomo quarto Conciliorum col. I 32. de is libris Fauiti Rejensis loquens Pontifex scribit: neque illum recipi, neque quenquam , quos in auctoritate lata tim non recipit examen Catbolicae fidei,
aut ecclesiasticae disciplinae ambiguitatem posita gignere , aut religiosis praejudicium comparare ;ad quae notat Baronius sub anno Dxx. num. XXI.
Decretum de libris apocryphis significari, in quo proscribuntur opuscula Fausti Rejensis. Verum paullo post Hormisdas etiam clarius insinuat, non a se, sed ab alio antiquiore ex praecessoribus suis illud manasse: non, inquit, improυide veneranda
Patrum sapientia fideli potestati quae essent Ca-
tbolica dogmata definiit e eerta tibrorum etiarat veterum in auctoritatem recipienda, sancto Spiritu instruente, praefigens, ne opinioni suae lector indulgens, non quod aedificationi ecclesiasticae con
veniret , sed quod voluptas sua concepissit, asse
reret . Decretum itaque de libris recipiendis Mnon recipiendis ab aliquo ex praecelloribus Hormisdae profluxerat . Et quidem illud sexto jania
258쪽
a 16 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE saeculo vulgatissimum suisse colligitur ex Isidori capite quincto de Uiris illustribus, ubi haec habet de Proba Falconia: ejus Cento legitur inter apocry-pbas scripturas infertum . Flinc quippe significatur, ex illo Decreto, tanquam inter Catholicos jam pridem notissimo, authentico, M passim pro veteri habito, testimonium ab Isidoro laudari: non ergo Lupus Ferrariensis primus omnium Decreti Gelasiani meminisse deprehenditur , ut putavit Pearsonius pag.qq. Atque vel hinc, nisi alia suppeterent, exploderetur confidentia Guillelmi Cavet, qui nugis armatus Gelasio Decretum abjudicat, as.
firmans nullum ejus meminisse ante annum DCCCXL. non Isidorum, neque alios saeculo nono antiqui
res , ideoque Actum , auisuppositicium esse hoc Decretum , ac ejusdem cum epistolis primorum Pontificum Decretalibus farinae, ex eademque I dori Mercatoris os cina prodiisse. Sed in Bibliotheca Vaticana ad calcem Missalis Gallicani, quadratis literis exarati, quod vir ad ecclesiasticos ritus explicandos maxime natus aptusque Iosephus Maria Thomasius edidit inter Codices Sacramentorum nongentis annis ideoque etiam Lupo Ferrariensi antiquiores Gelasianum Decretum prostat cum hac epigraphe: incipit meretalem Gelasi Papae Urbia Romae. Hoc vulgabimus in fine operis, quia pro pter tantam antiquitatem, & sinceritatem suam squa disteri ab editis, est maxime commendandum a1 In
259쪽
L I B. II. C A P. III. x IIla Chronico etiam Fontanellensi tomo tertio Dici- legit Dacheriani pag. asso. inter codices coenobis Flaviniacensi sub Ludovico Pio ab Ansegiso Abbate donatos continentur Decreta Gelasii Papae de libris recipiendis er non recipiendis. Quare Johannes Mabillonius in erudita Disquisitione de Cursu Gallicano pag. 38 α nullus dubitat quin isthaec epistola Decretalis ad Gelasium legitimum
III. Probae autem honori & famae nequic quam detrahit ejus Centonis inter apocrypha rejectio . quae enim in Decreto apocrypba appellantur , ea Omnia tanquam a Catholicis passim vitanda minime damnantur: quod tamen putarunt Pearsenius & Caveus. Enimvero communi sensu veterum Patrum quod inter apocrypha recensetur, canonicis libris Eu publice in Ecclesia legendis tantum opponitur: unde sanctus Augustinus
in fine capitis vicesimi tertii libri decimi quincti de Civitate Dei de scriptis quibusdam in at ,
quod nomine apocr borum ab auctoritate canonia ea diligenti examinatione remota sunt. Hinc gravissimus Cardinalis Historicus anno x L num.m. notat, vulgatam epistolam divini Servatoris nostri ad Abgarum cum sua responsione a Gelasio recenseri inter apocrypba, quasi non bagiograpba ,
non tamen, ut eas ab Ecclesa omnino proferibat, Acut nec complures alios libros , quos proxime
260쪽
x t 8 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE
recensuit: proxime autem recensuerat Centonem
Virgilianum. Duplex erat scriptura, ut observat Iohannes Baptista Cotelerius in notis ad epistolam Barnabae inter opera Patrum aevi Apostolici: ea-nonica , cujus dictator Spiritus sanctus , & apocrypba , cujus auctor homo solus. Ita idem Augustinus in libro stero capite octavo de Doctrina Christiana , Hieronymus in epistola centesium undetricesima, & in caput secundum epistolae ad Titum, atque etiam Isidorus in Originibus libro sexto capite secundo. Quare apocryphus a Gelasio non accipitur pro pseudepigrapbo et quo sensu aliquando accepit Hieronymus in epistola septima ad Laetam , ubi ait: apocrypba sciat non esse eorum, quorum titulis praenotantur: neque pro eo, quod omnino abscondi debet atque ignorari; sed pro non hagiographo , ut inquit Baronius. Hinc Lupus in sine epistolae cxx ά disertissime ait, a cryphum idem esse ac sine auctoritate, & inter apocryphareferre idem ac ex auctorare; nam inquit: Meet
Gelasius cum LXX. Episcopis , viris eruditissimis, qui scriptores essent vel non essent recipiendi, ubi Fausti scripta bis verbis GAuCTORAUIT . Opuscula Fausti Regensis Galli apoc pba . Duplicis enir generis fuisse apocrypha animadvertit Chimetius ad Vigilium Tapsensem pagina IqT. Orthodorixorum , dc Haereticorum: prima canonicis opponebantur , ideoque publice in Ecclesia legi notia