Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

121쪽

'. Dominus vobiscum. ix. Et cum spiritu tuo.

Oremus.

Omnipotens, sempiterne Deus, qui omnia leuioma d tuam gloriam utilitatemque hominum condidisti dignare quaesumus hanc iam ferream, eiusque instrumenta bene Φ dicere, et benigna semper tua providontia tueri ut dum famuli tui velociter properant in via, in lege tua ambulantes, et viam mandatorum tuorum currentes, ad caelestem patriam feliciter pervenire Valeant. Per Christum Dominum nostrum. i. Amen.

Propitiare Domine Deus supplicationibus nostris, et bene Edic Curmis istos dextera tua sancta , . adiungo ad ip=os Sanctos Angelos tuos, ut omnes qui in eis vehentur, liberent et cust diant semper a periculis universis: et quemadmodum viro Aethiopi super nurrum suum sedenti, et sacra eloquia legenti per Levitam tuum hilippum fidem et gratiam contulisti; ita famulisiuis Iam salutis ostende, qui tua gratia adiuti bonisque poribus iugiter intenti, post omnes viae et vitae huius varietates

aetem gaudia consequi moreantur. Per Christum Dominum nostrum. ψ. Amen. Deinde aspergit iam et currus aqua beraedicta. Post ιtramque Benedictionem diciιurae Deum cum oratione Beus cuius misericordiae etc.

Sanctissimus Dominus noster ius Papa ix elementer deserens supplicibus votis Bevini Domini Baphaelis Ferrun Arrehiepiscopi Brundusini, et Administratoris Dioeceseos stunensis, a Substituto Secretariae Sacrorum Bituum Congregationis relatis, indulsit ut in utraque Dioecesi sua, suprascriptae Benedictionum formula a sacra Rituum Congregatione iam approbatae pro B nedictione Telegraphi et Viae Ferreae adhiberi valeant. Contrariis non obstantibus quibuscumque Die 6 Aprilis 865.

122쪽

DEeagruu a In generalibus Comitiis Sacrae huius Indulgenti rum Congregationis, habitis die 29 Februarii 1864, sequentia dubia per Ioannem Baptistam Nicolas Monachum Congregationis GaDuleae Sancti Benedicti proposita suere. v l. 1 Cum ex diversis Decretis'. Congregationis Indulgentiarum iam Iliceat plures Plenarias Indulgentias eadem die lucrari s lutis scilicet conditionibus, quaeritur an dictum Decretum respiciat solas indulgentias in una die occurrentes propter sestiavitatem, vel potius etiam illas quas unusquisque ob suam devotionem tali, per hebdomadam aut mensem diei adfixerit. n2 Qui Decret ipso uti voluerit, an teneatur Ecclesiam Vel publicum Oratorium visitare quando nempe requiritur talis L sitatio totidem vicibus, quot sunt Indulgentiae lucrifaciendae. Bu Et quatenus Affirmative. ο3. an sufficiat, ut in una eademque Ecclesia tot precesse visitationes repetantur, quot sunt Indulgentiae lucrandae, qui de Ecclesia post quamlibet visitationem quis egressiatur, et denuo in eam ingrediatur. οι Hisce itaque ab minentissimis Patribus mature discussis, Votisque Consultorum perpensis, respondendum esse statuerunt Ad primum Alfirmatine. Ad Secundum stirmatine. Ad Tertium megaιive. Datum Romae ex Secretari S. Congregationis Indulgenti rum dis 2 Februarii 1864. F. Afrosius Alli Card. ΡΑNEaIANco Praesecιus.

123쪽

Coniungimus duo Consultorum vota, qua plene simul com

abnuebant, ex utroquo docorpentes quae maxime ad rem faciunt. QuoAD P iuvat ualua. - Censebant Consultores ad primum

dubium esse respondendum Q iminiive. Decreta enim a S. Congregatione indulgentiarum emissa, quae declarant quemlibet plures plenarias distinctas indulgentias eodem die lucrari posse, nullam faciunt distinctionem inter plenarias indulgenιias, quae simul O currant eodem die propter aliquam festivitatom, et illas quas unusquisque ob suam devotionem tali diei adfixerit. Satis enim esse Consultoribus videbatur, ut adimplerentur conditiones praescripta pro qualibet indulgentia lucrifacienda, quae eodem die iterabiles sint. Ubi nim ex non distinguit, neque nos distinguere debemus. De re enim agi ιur in qua non apparet sussiciens ratio, propter quam haec distincti induci debeat imois contra constat R. Pontificos, qui hanc veniam odere Christifidelibus statuendi diem pro lucranda Indulgentia, tanta voluisse potiri fideles libertate, ut nullam unquam excoptioncm in variis indultis de hac re apposuerint. Ad rem insupor asserobatur resolutio S. C. I. dioi 4 Decembris 843. Siquidem piscopus Boiacensis in Gallia pro sua dio eos obtinuerat Indultum, vi cuius Christifidolos illius dioecesis, qui infra unam vel duas hebdomadas lysacramentalem Consessionem peragerent, frui possent eodem temporis intervallo plenariis Indulgentiis in qualibot colosia o publie Oratorio et cum quaesitum fuisset, an in praelato indulto ageretur de indulgentiis i alibus tantum, aut do Indulgentiis plenariis quibuscumque responsum sui a S. C. I. Inιelligendiιm esse de omnibus Indulgentiis am localibus quam personadibus, pro quibus sacramentadis consessio anquam iniuneta e diιio requiriιur

QUOAD EcUNDUM DEIun. - Ad secundum dubium eodem modo pro amrmativa sententia stabant Consultores Sane cum ex S decretis sive resolutionibus adimplonda sint conditiones pra

i an hoe eonsistebat privilegium in sed intra duas hebdomadas sacramentalis dulturn, ut non intra unain, ut assolet, eonfessi perageretur.

124쪽

scripta pro qualibet Indulgentia lucranda; si pro qualibet vis, latio praescripta sit, tot erunt repetendae visitationes, quot sunt Indulgentia lucrifaciendae. Visitati enim est conditio, quae oodem dio iterari potest. Quod si Sacra Congregatio ad dubium propositum die 29 Μανιῶ 1 84l, in eodem dis lucrari possint plures Indulgentiaollonariae, quando pro unaquaque praescripta est perceptio S. Eucharistiae ii responderit alprmative servatis tamen respeectis aliis appositis conditionibus pade recepti S AEucharistia pro singulis distributivo sufficere censuit, quia non est eodem die opus iterabile Debent tamen servari aliae appositae

et respectivae conditiones. QUOAD TERTIGu unisu. - Observabatur circa tortium dubium non posse aequiparari Visitationes Ecclesiae, et repetitas in e clesia preces singulis visitationibus respondentes Etenim quamvis sub nomino visitationis comprehendantur preces, non tamen solae preces significantur, sed directe significatur accessus ad ecclesiam. Et ceteroquin opera iniuncta pro lucrandis Indulgenitis peragi debent eo modo et sorma qua praescripta suerunt,ueque ad proprium cuiusque ingenium commutanda aut fingenda. Ad rem autem animadvortebatur cum Suareet visuationem pro lucranda indulgenιia esse aecessum ad locum sacrum, eae fide ι

igione procedentem, cum intenιione ibidem colendi Betim, et in se ipso, vel in aliquo Sancto Atqui huic complexae conditioni non satisfacere ille, qui solas preces, toties in ecclesia repeteret, quot essent visitationes faciendae. Quibus assentit Bonaccina qui intractat de Indulgen disput. 4. 1 par xii. 32 ait si ex quo se quitur eum qui saepius eadem die visitat ecclesiam, toties indulgentiam consequi, quoties prudenter et devoto adit Ecclesiam a quibus additis secus si tantummodo ecclesiam ingrediatur et statim exeat. Quae verba, iuxta illud quod docuit Suarea, demonstrant, nomine visitationis intelligi opus complexum, adeo ut eidem operi neque ille satisfaciat qui solas repetit visitationum

PreceS, neque alter satisfaceret, qui suam praesentiam tantum in ecclosia exhiberet. Deniquo ad haec ulterius confirmanda, animadvertebatur non esse alienum a consuetudine populi christiani repetere ingre Sus et regressus ab ecclesia pro repetenda visitationesin fineinde quo agimus. Ioc enim contingit dic ccunda Augusti quoli-

125쪽

bet anno circa coleberrimai Indulgentiam, quae dicitur Pomuunculae quae consuetudo maxime Romae servatur. Imo ipsemet enodietvs XIV. - ditionis intensis an . 38ι ,. 2.do Indulgentia Portiunculae haec habet g Ad Portiunculae la- dulgentiam quod spectat, haud improbatur pia illa atque an- , liqua consubtudo qua Christifideles saepenumor in sacram Aedisulam, es an alias ecclesias ad quas praedicta thdulgentia patet ingrediuntur, existimantes posse se pluries eam com sequi. Et revera cum ab Episcopo quodam S. aongregationi Concilii expost a fuisse Finitres Besorinatos ordinis S. Fran- esse provinciae Carniola populo persuadere ut saepius eodem die ingressum illum repeterens .... 3 cum quaesi um suisSet, num id tolerari posset S. Congregatio distra Iulii 700 itas respondit S. Cong. Eniorum S. B. E. Cardinalium Conc Trid. Interpretum, audiι πωι-ne Procuraιoris Generalis e Ninisιri

l. Plures distinctas lyplenarias indulgentias posse sodest die quemlibet lucrari, sive hae sint personatos, sive locales, uni- modo tamen pro singulis Indulgentiis singulas iniunctae onditionos servontur.

II Quod si haedom pro qualibet Indulgentia in conditiones iniunctae, hae toties eodem die iterari tabent, si iterabiles sint, quoties sun Indulgentia lucrifaciendae.

ii Una eademque plenaria indulgen eum dubium fuisset propositum in Valentia eodem die luerisieri nyn potest uo tinen vi 2I Februari 1847 itisce verbis deviaratum sui in Deereto diei Martii eoneeptum: a An visitantes Eeclesias Or- 678 quod ineipit velatae saepius. Hu- , dinis S. Francise die seeunda Augusμius Deeret verba ad rem laetentia, hae , luerentur Indμ gentiam plenariam insunt a Semri auιem dumtaxat in die ira quoties in eas ingredituntur et par Plenariam Indulρηειium in certo die a rumper ibi orant et an requiratur u Meleaiam visiιantibu estneessam e . communio flat in eodem Ecclesia. Istraliadpivm opus perassentibua lucriferi era C. I. respondere censuit et rmative Exeipi tamen debet Indulgentia eliser ad primam partem, negatio adlaecvnrrima Portiunculae, vel si quam sint dam. Quare eiusmodi Indulgentiam qui aliae adinstar Portiuneulae eoneessae. Ad eodem die toties lucratur, quotles prurbane enim indulgentiam quod speetat, latas celesias visitaveriti

126쪽

III. Inter conditiones iterabiles recenseri debere visitationem Ecclesiae, si visitatio praescripta sit. IV. Nomine autem visitationis intelligi aeeossum ad locum sacrum ex fide et religione procedentem eum intentione ibidem colendi Deum vel in se ipso, vel in aliquo Sancto. V Quare aequiparari non possunt visitationes loci sacri r petitis, in eodem sacro loco, precibus, singulis visitationibus

respondentibus. I. Proindeque sicut ille non satisfaceret praescriptis Visitationibus, qui tantum suam praesentiam iterato exhiberet in loco sacro qui debitas underet preces ita e contra alter non sati saceret qui, uno ad sacrum locum accessu, pluribus accessibus respondentes prece persolveret. ιrumque ergo simul repeti debet.

127쪽

QIR AEPONSALIA CONTRACTA SUB CONDITIONEs R. PONTIFO DISPENSAVERIT.

Quaestio quintim inter doetores

extitit super sponsalibus, quae contrahuntur sub eonditione si Pontifex dispensaveriι, inter eos qui matrimonium contrahere non possunt obeeriesiastieum impedimentum. Plures enim extitere Doctores

qui eensebant esse in hac quaestione distinguendum, si impedimentum nempe tale sit ut B. Pontifex non soleat illud per dispensationem tollere , tunc ensebant sponsalia nullam parere posse obligationem. At si soleat B. Pontifex super huiusmodi impediment dispensare, hae in hypotest, valida existimabant

sponsalia, non quidem absolute, sed tamquam eontraeta sub onditione, euius onditionis implementum curare tenerentur sponsi, adeo ut neutri liceret, altero invito, a fide data resilire, sive ante, sive post impetratam dispensationem, ut videre est apud Saneheg de mirim. M. 5 - 5, 12. De Iustis a d maens M. Teap. I. a num 78 ad 88. pluresque alios. Alii vero Doctores tenuerunt ac tenent, sponsalia inter impeditoseontracta, sive sub spe, sive sub conditione obtinendi dispensationem esse semper et absolute nulla adeo

ut obtenta deinde dispensatione,

debeant Sponsi renovare consensum in sponsalia, quo renovato, obligatio tunc oritur sponsalium Abbas in

card De Luca de Natrim diae. 7, 4 aliique plures. Quam sententiam constanter tenuit 8. Bota, ut, minatim videre est in Meis. 603 pari. 5 seent et in illius eonfirmatoria deris. 10 pari. 8 reeent. Habentur tamen recentiores geriptores , qui videntur adhuc super hae re dubitare, adeo ut in primam sententiam inelinent. Verum praxi Inspeeta . Congregationis conellii, nullus relinquitur dubitationi locus Sane ex ausis quas supra pag. 75 et seqq. adduximus, Praesertim secunda et ex indicata Ianuen pag. 8 manifestum st8. c. censuisse nulla sponsalia inter consanguineos inita, non ex alia ratione, quam ex consanguinitatis impedimento quod inter sponsos intercedebat, nullo pretio hiibita eonditione, si Pontifex dispensaverit. Neque nova existimanda est haeo S. C. doctrina: etenim die 26 Ianuarii 170 lib. Deeret. 59 pay I his terminis quaedam lacti species reperitur . Perditeras speciales huic. S. C. transmissas reser Episcopus Brugnaten quod Vlneentius Sei-

128쪽

i 22 APPENDiv lv. voti filius Matthaei et Magdalena filiasu Io: Scivoli, ambo de Paro- chia Baraxit, ad invicem coniun- , cti duplici quarto consanguinitatis gradu, contraxerint sponsalia de . futuro coram testibus, et corum propinquis, parentibus et amicis, ea sub conditione, quod Vincen--tius spolisus apostolieam dispen-

sationem super tali impedimetito, obtinere debuisset quodque post aliquod temporis poenituerit vin,

centium diciorum sponsalium, a, theologis et doctoribus instru- . tum , sese nullo pacto teneri ad eorum observantiam, utpote ini--torum inter personas impedi, mento dirimenti obnoxias Vic versa Magdalena sponsa perstans. in eorumdem sponsalium firmitate et observantia, recursum habuit ad eundem Episcopum, qui tamen audi, eps in huiusco dubii resolutione, humillime exoravit ΕΕ. P. pro eius deelaratione, quod sane pro- , positum in anteacta Congregatiο-

, ne iussum fuit ut illud pone retur in folio stl hinc parendo, mandatis, hodie reproponitur. 4 An sponsalia sustineantvr in eaSu. Besponsum rudiit J πα-

In hac laeti specie uti observas, agebatur de sponsalibus inter eon-8anguineos, de quorum sponsaIium existentia, ob solemnitayes e trin-Meas adhibitas, non poterat dubitari. Dubi ina versabatur circa intrinsecum eorumdem Valorem, utpote quae contracta fuerant inter personasini doneas ad matrimonium legitime contrahendum, sub conditione saltem implicita it 'ue insensaverit; cuius dispensationi impetrandao onere ipsetne Vineentius ex on tractu gravabatur. t tamen Sacra congregatio censuit non sustineri

sponsalia. Sane de sponsalibus abmlule contractis inter eos, qui inidonei ex iure Melesiastipo sunt ad legitimum contrahendum matrimonium, nulla fieri potest rationabilis quaestio. Ipsi enim pontrahunt de re illieita et per sacros canones prohibita, ideoque cie eontrahentes nihil agunt. Sed ne valida sponsalia oensenda sunt, si vir et mulier eontrahant anim et spe obtinendae dispensationis. Hoc enim casu praeter alia, quae intra adnotabimus, non semper apparet in singulis casibus ea animi deliberati siemitas, quae sola potest hanc gravem obligationem spmisalium inducoee. Huiusmodi enim sponsalia facile reducuntur ad votum sive desiderium contrahentium ineundi coniugium, si habiles sent. Sed praeter haec etiamsi sat ea sus de sponsalibus contraeti sui, ea ieila eonditione, Pontifex M-

0 Si aliqua causa quae exponi debere in folio exponatur a D. Secretario m ter supplices libellos qui nodo dicuntur Summaria precum, sacra 'ngregatio mandat ut ponatur in D , prout in praesenti casu eontigit. Viid. pyg. 13 ii nota.

129쪽

spens erit, ita ut firmiter cogitanteonu ahentes de obligatione inducenda, quo quilibet orum, altero invito, resilire a de data non possit, sive ante, sive post conditionem impletam, sponsalia non sustinentur.

Ratio est quia illi qui sunt inhabiles iuro ad contrahendum matrimonium , ensentur etiam inhabiles ad contrahenda sponsalia, sive absolute sive conditionale haec celebrentur. Qua quidem inhabili, las ad matrimonium non consistit

tantum in simplici desectu saeuita lis, sed in prohibitione saeta contrahendi ex qua illa oritur inhabilitas.

Si autem sponsalia , licet sub con, ditione celebrata, valerent, tunc inciperet obligatio, cum hae contra-launtur Apposita enim conditio nihil aliud adiungit, quam temporis

deterivinationem ab eventu disponsationis dependentem, qua adveniente, quisque alterum cogere possit ad nuptias ineundas si retustaverit o lino non ex vi dispensalionis obtentae, sed ex vi promissionis antea saetae, Badix itaquo totius obligationis repetenda esset ex tempore quo sponsalia, licet conditionata, inita sunt. Aiqui tempore quo contrahentes

sponsalia inierunt, orant inhabiles et in idos ne ob impedimentum adeontrahendum. Vitiosum est itaque obligationis initium, ideoque concidat necessa est obligatio. Hae illustrari possent ulterius, . ex laetiis iuris Romanorum susticia hac in re indieare legem 26 Τ.de ιipulatione error. In ea Porro hahotur uisusfructus sine personas quae idonea si ex iure ad au-s fruexuum esse non potest et ideo servus haereditarius inutiliter usumlaucium stipulatur. Legaris autem ei posse usumlauctum di-

citur, quia dies non cedit statim; stipulatio autem pura suspendis non potest. Quid ergo si sub fonditione stipuleιur eo hoc a-s su valet stipulatio; quia eae prae senti vires aeeipi stipuisuis, quum

Accedit et altera congrua ratio ex iuro publico petita. Namque eisi indecorum non est ponere tamquam conditionem alicuius communis placiti largitatem Principis legi univorsali fortasse derogatur in gratiam

postulantium turpe tamen esse videtur oram publio iure, eo usque vim rixati placiti urgere, ut derogatio legis gratio. obtenta evadat odiosum eoastionis medium eontra favorem praeoxistentis legis et ontra ipsam Principis voluntatem, qui non nisi in gratiam volenuum legi derogavit, quin probaret quod antea

inter eos gestum osset.

Quare non immorito huius generis conditiones in contractibus appositis tamquam conditiones impossibiles consideratae sunt in ve tori civili iuro ut ex gr. in . 137st'. g. 6 de verborum oblis et Ubi omnino conditi iiure impleri non potest, vel id sacere o non li-

η eat, nullius momenti sore sti putationem porinde ac si ea On-s disio quae natura impossibilis est

130쪽

l2 AppEAD X IV. . inseris esset. Nec ad rem pertinet, . quod ius mutari potest et id quod impossibile est, postea possibile fieri. Non enim seeundum futuri . temporis ius, sed seeundum prae-- sentis aestimari debet stipula-

Neque solido videtur inniti fundamento ea distinetio quae a uou-

nullis auctoribus fieri solet sedi-eet inter impedimenta super quibus dimelle dispensatur, et ea super quihus dispensari solet. Liberalitas enim Principis, per repetitas dispensationes, neque naturam contractuum immutat, neque ius abrogat. Quare si quis lateatur nulla esse sponsalia sub dicta conditione lebrata, in casu impedimenti super quo di fiet te dispensatio conceditur, non apparet solida ratio, quare idem diei non debeat de iis impedimentis super quihus facilius oncedi soleat di- pensatio.

Iuverit ulterius illationes enuu- elatas in causa iuris funerandi sic illustrare. Animadverti enim potest impedimentum per legem inductum quo tumulari non possunt fidelium cadavera intra habitationis loca esse posse, vel legitimum vel illegitimum. Illegitimum est illud quod inducitur ab arbitri solius lateae potestatis, eo quod laica potestas sine interventueompetentis Ecelesiae auctoritatis impedire non potest, neque indirecte, eadaverum depositionem in locis sacris Non potest enim impedire exer- eitium iuris quod habent fideles exeanonum dispositione neque indirecte iuris exercitium impedire potest quo gaudent Ecclesiae, utpote oti nino exemptae a laica iurisdictione. Proitideque hoc in casu locum obtineret regula luris et in non praesis impedem tum quod a latrem sortitur effectum. Quod si huiusmodi impedimentum a legitima auetoritate proveniat, cum sit inductum causa publiea valetudinis non operatur ultra id quod impedire intendit unie autem impedit e manentem adaveris collocationem in celesiis civitatis remanet limite quoad caetera ius sepulchri omnino illaesum. Et reapse lex edictalis anni 18 T S. Congregatione Consultationis Romae edita, et per cireulares literas promulgata, disposuit qui dem ut omnia fidelium cadavera deponerentur in coemeteriis extra habitationem erectis, quamvis decedentes fideles gentilitia sepulchra