장음표시 사용
131쪽
posmderent; tamen adiunxit in iisdem
literis eircularihus . Restino misi Miemorument Parmeisian Me sono milistabiamento, o di testuum oonsuetudine, stille quasi mus enunciat providenae non intenda Meuia satis abeuna innovaalane seu latine vertitur Salva maneant emolumenta paro-ehias quae sunt vel dispositionis vel legitimae consuetudinis, super quibus ex nunciatis providentiis non intendit, ullam fieri innovationem . . Post hanc legem nonnullae exortae fuerunt quaestiones, quarum una est quae exponitur in camerinen.
Funeris pinries discussa in s. con-eilii congregatione, et tandem definita die 24 Novembris 82l. In ea porro habetur quod Parochus S. Martini ad propriam parochialem ecclesiam adaver Veronicae deferri euraverat, ibique funus peregit, antequam in publieo eoemeterio eo deretur, ac omnia sibi deberi emo- lamenta contendebat propter praefatam edictalem legem 1817, qua non poterant amplius decedentium cadavera in sepulchro gentilitio recondi. Attamen'. Cong. c. spectare decrevit exposuionem ea veris, e funeris ad Melesiam 8 Gregorii in qua gentilitiam aderat sepulchrum desun-etam, eidemque proinde eelesiae restitui mandavit funeris emolumenta a Parocho pereepta, dempta quarta Similiter, aliis omissis, cum suisset propositum dubium S. Cong. c. in Deme --.24 Η, i 821. . Anc paulo Collegiatae Novi sit eo edenda
APPENDI V. 125 manuisnus in possessione ψuris e vendi exequias in propria Melesiae percipiendi emolumenta iuxta sol tum, non Obuavis e struetione publiei memeterii in eam respondit: --maιive in omnibus. Quid vero parentes vel haeredes defunetorum possint, relate ad sepulturae et unerum electionem, quando reclesia electa a deeedentibus non sit, eruitur eae. e. IV. de
sepulturis in . In quo sancitur: Lieet pater minores filios qui
nequeant, antequam ad annos pubertatis perveniant, eligere se
pulturam, possit si consuetudo, terrae id habeat quo volnerit se
pelire, hoc tamen non potest, ubi consuetudo huiusmodi non habe tu , sed sunt eum suis maiori bus vel in parochiali ecclesia tu
Cum itaque parentes pro filiis
suis, etiam impuberibus, sepulturam eligere nequeant regulariter colliges etiam, erectis modo publieis memeteriis, non esse regulariter neorum arbitrio determinare cete, siam in qua funera peragi debeant. Dixi regulariter, quia excipitur casus consuetudinis, qua in hac materia funerum multum operatur, a gumento sumpto eae eup. certi ari De Sepult et alibi. Secundum autem hoc ius S. C.
conellii respondit in rimino iuris tumulandietfuneris, di i mu i 825. In qua eum Pater stio suo demo tuo aetate 20 annorum qui, nee sibi statuerat funerum ecclesiam, neque
132쪽
126 APPENDix V. sepulchram gentilitium habebat, et gerit celesiam sepulturae et funerum non parochialem, obtenta ab anetoritate speciali venia ad eu elum sepulturae, eum lex edictalis praefata, e loco vigeret, mota deinde quaestione super emolumentis, propositum etiam fuit S. C. C. dubium: An Pater testitima sisFri se-
puauram in usu Besponsum Pr diit a nestative.
Item in una ciuitatis cauellanae Funerum 28 Ianuarii 1764 recto funere euiusdam Silviae in cathedraliaeelesia, etsi in Melesia S. Franeise adesset familiae sepulchrum, et exorta hinc lite capitubim se de-landi posse arbitrabatur ex e sensu superstitis viri qui etiam conse tientibus filiis et haeredibus, funus capitulo ordinaverat et proposito
ad a Deιum servandi funus relaer plum fuit: παive et amplius. Non possunt enim privati siue parentes sive haeredes generalem sanctionem iuris eludere. Quae. sanctio inullitur praesumptioni voluntatis desuncti, qui si nihil statuerit
de eo quod post suam mortem circa sepulchrum et si nerum locum fieri debeat, censetur se voluisse placitis iuris ommunis accomodare.
Inter caeteras utiliores propri tates 8. Poenitentiariae, illa recen
seri debet, qua hoc Tribunal adiri potesta quolibet, et singulis di bus, si sive per Agentos idest eos qui
negotia ex aliorum mandato Romae pertractant, sive directe, ut saepius contingit, per literas Etenim non
habentur Agentes peculiariter huic Tribunali addicti is per quos ne-eessario debeant negotia expediri; sed quisquis sit , qui indigeat ope
8 Poenitentiariae, Per se agere Potest, sive ut diximus per literas 2)sive etiam personaliter accedendo ad S. Poenitentiariae olfietum. Quocumque autem modo quis inte pellet S. P. certus esse potest se aliqua Opportuita rvponsione dimitti.Ηoerin Tribunal eonstanter ha-
εὶ metui s. Poenitentiarias lieet diebus dominieis et festis de praeeepto non pateat, tamen si urgeat alleuius dispensationis neeessitas, Omeiales adiri possunt Privatim, in suis domibus, qui Postulantium preces exeipiunt, eosdemque dirigunt ut quainnus opus Sit pro opportunitata negotia expoliantur. . a Excipi destiet casus tu quo agatur de dispensationstus matrimo amus in m externo de quibus suo loe redibit sermo.
133쪽
he M peeuliares emissi ei viri otiosae inaueaut ' delieti, ad praes omnes enim oniciales 8. Poenitentiaria emesipstio esse debent in quos motum incumbit excipiendi Supplieantes, qui si indigeant sumpliei libello in scriptis exhibendo, ab iisdem officialibus gratis omnino exaratur. Imo si de pauperibus illiteratis agatur, qui personaliter
S. Poenitentiariam adeant, tam h nigne Meipiuntur, ut maxima sol, eitudine et facilitate eorum negotia, uti par est, expediantur. Interim ab omnibus sanete servatur iuramenti fides quod quisquis ex dietis metalibus emittere tenetur singulis annis sub hae vetusta verborum sormula: Quo F. restem, sive alter titulus seeundum ossi- eium quo iurans fungitur ah m, in a Mi idest a praesenti hora ev deinceps ero Meus e obediens. B. eis et D. N. vae, eiu/que essoribus eanonis intrantibus: of tum meum deuter exercebo, et strauis eiusque visona nihil ab ali, qui ' etiam sponte oblatum vel do- naeum, accipiam praeterquam a , larium mihi eo liturum seereta. S. Poenitentiarias et Oeeultos asus ac Personas, de quibus in ea tracia - buur, nunquam euiquam erim Ose. Mium i Poenitentiariae ) revelabo,
Quod ad modum supplicandi attinet perliteras, illud est maxime attendendum ne iterae Romae e
piae in I. Poenitentiariae officio cisam et aecuratam direetionem pladicandam, qua possint litera r
sponsionis inscribi. Item attendendum generatim est, ne propria locorum nomina latinoidiomate scribantur. Persaepe enim aliter sonant propria odorum nomisa latine prolata, ac non onent vernaculo idiomate neque exicon ita perfectum habetur, quod Omnium horum nominum significationes exhibeat.
Neque desunt qui aliquod obscurum ignotumque oppidulum vel eastrum indicent, quin dioecesim vel provinciam notam, in qua illa loca
reperiuntur, nominent, et maximam
molestiam interdum metalibus creant, qui, ceteroquin solieiti ut literae responsionis accurate inscribantur,susdeque in receptis literis saepe copiosis inquirere de provincia, de dioecesi debent ut verba direetioniν
simul concinnare possint. Hinc ne literae propter has causas sine effectu in S. P. remaneant. curandum est quam maxime, ut eiusmodi directiones scribantur in propria locorum lingua, distinctis et perspicuis caracteribus, caeterisque, quatenus opus sit, nominibus dioecesis et provinciae indicatis, quin alia
quid inter haec intromittatur, quod
aequivoeationi occasionem praebeat. Debent autem Supplicantes suas dirigere epistolais Eminentissimum
cardinalem Poenitentiarium maiorem,
vel, si placet, inscribi literae possunt S. Tribunali Poenua uaris Ap D-
134쪽
O . Si quis antem easdem dirigere malit ad aliquem metalem eiusdem Tribunalis potest quidem; attamen hoe in casu subiiciuntur literae vectigalis solutioni, sive taxationi vulgo postuli dum illae e contra ab hoc
onere liberae perveniunt. Haec quidem respiciunt itionem R. Pontificis. Optandum quidem esset ut catholica Gubernia idem in suis Diuonibus indulgerent, ut alias in usu erat, sed eum aliter res se haheant, necesse est ut Postulantes remotiores a Pontificia Ditione literas suas mi tant ab hae laxatione liberas vulgo frameli usque ad fines Pontilleiae Ditionis. Neque interest si literae exaratae sint latino , vel propriae Nationis idiomate, suppetunt enim S. Poenitentiariae pro cuiuslibet Nationis-idiomate interpretes multiplices.
135쪽
eontrahendum intor Titium et Caiam secundum ridentinam legem, cum in episcopali curia obstitit quaedam mulier, qu minus ad nuptiarum celebrationem ulterius procederetur, contendens et ex fide antecedentium sponsalium eum defloratione conimicis, ex qua filium quoque pepererat, sibi Titium obligatum esse. Mota itaquo lite et causa tandem pro existentia sponsalium in curia definita, nihil Titius intentatum voliquit ut matrimonium, iam cum Caia paratum, in exitum, per celebrationem coram Ecclesia, deduceret. At renuente constanter praefata muliere, quae cedere noluit ius sponsalium, renuentibus Parochis, qui de sponsalium impedimento per Episcopum admoniti, eelebrationi matrimonii assistere firmiter detrectarunt, Omnes Titii et Caia curas in irritum cessere. Verum, animo haud fractus Titius, ope obsequentis amici, Oppidanum arochum, in alto asperoque loco extantem, valuit reperire, qui impedimentum sponsalium ignorans, paratum semet exhibuit ad optatas nuptias benedicendas, dummodo eidem eo borentur doctιmenta status liberi utriusque sponsi, et delegatio proprii parochi. Sine mora transmissa suerunt documenta quaedam , quae tamen solummodo fidem laciebant de matrimonio adhue non comtrario inter Titium et Caiam. Deerat insuper delegatio proprii alterutrius sponsi parochi. Sed hanc delegationis incientiam Parochus ille censuit, vel negligi posse , vel suppleri per i scriPtionem sponsorum in albo oppidanorum illius loci, cuius inscriptionis recipienda curam in se suscepit. Reapse , iuxta civiles leges illius provinciae in qua oppidum existebat , per huiusmodi inscriptionem suppleri posse videbatur realis domicilii
136쪽
desectus. Praemissas itaque a praelato πο- requisitis denunciationibus, statuta die, coram testibus, nuptiis illis benedixit; et deinceps coniuges, unam vix horam ibi manentes, parochiam illam deseruerunt, quam forsan nunquam viderant, Vel erant
Celebrati connubii notitia, statim an ad curiam episcopalem devenit, summaria inquisitione praemissa Episcopus Parochum ebita poena mulatavit, et praelatum matrimonium irritum d claravit. Quod nullitatis Decretum quamvis in sponsorum notitiam devenisse videatur tamen authentio eisdem demincyatum non fuit, nisi so post annos, attenta ornmdem domiei ii ignorantia. Tandem mulier, Oseens hoc decreto posse se mare, d
sandere libertatom et alteri vis nubses, iis avrtalem lis donum reliquit. At contra, Τitius, muliorsm uti logitimam riorem sibi vindicans, litem acritor movit in episcopali tim. Incepis itaquo rogulari processu, sed γ sa inthi maiudicii tela a latea potastate, ausa in ivili flam istulata ruit, et Titius vicineiam eo squutus est. 8ω remitere hyind .equiescente Entistiae ab incompetenti tribunali malit a se' 'tae, et
causam deseronti ad Apost cam Sedem. mmis a ex integro iudicandam remisit S. Congregationi Cone limenni ninlim sa-
cultatibus opportunis et noesssariis, et huium od De 'Mnis 1 tificari mandavit Ordinario, eum in finem, hum monεret ad deducendum iura sua coram S. C. C. Sanatis itaque processus inrigularitatibus, dubium in calae scriptum propositum sui per litigantium procuratores, et vincia matrimonialis defensorem.
Praelibamus solummodo iraecipua, quae in repetitis defensionibus fatrocinatores copios disputarunt.
- in eo orat, an necessaria in casu esset delegati proprii Parochi quae obtenta non fuerat. Quare favore Titii, qui acriter Matrimonii validstatem propugnabat, innuebatur initio, in ea oppidana Psinoecia non suisse proumigatum Tridentinum Concilium, quo in eas cessabat necessitas delegationis proprii Parochi. Saneheg se matrim. ι νῶ - 18, 29 et alii Praesertim cum obse
137쪽
vatas fuissent, prout eontendebatur, dispositiones legum civilium provinciae illius, editas pro legitimo exterorum matrimonio Disputabatur enim reapse praelatos sponsos adscriptos suisse, prout Parochus promiserat, in albo oppidanorum; et sussicientem fuisse hanc adscriptionem absque delegatione proprii Parochi ad matrimonii validitatem. Sed praetor haec insistebatur alteri argumento, contendendo, praelatos sponsos non indiguisse dicta delegatione quia ius parochialitatis, sive domicilium sumciens eo in Oppido ad matrimonium contrahendum, ipsime sponsi acquisierant. Hinc disputatio orta est super domieilii natura Diechatur itaque favore Titii, domicilium acquiri statim ac voluntas patefiat illud gendi aliquo in loco, in ordine ad matrimonium contrahendum. Legitur enim in L 31 ff. ad uni Nihil enim est impediment quominus quia ubi velit domicilium habeat quod ei non est interdictum. i, Hinc contendebatur factum habitationis non esse neeessarium; hoe enim requiritur ad voluntatem demonstrandam: quare si aliunde constet hae voluntas, laetum habitationis inutile censetur. Ad hanc doctrinam demonstrandam allegabantur nonnullae auctoritatos sellieet Iivae de or. eeles p. 3q 18, 5. Ursayaeuom. I p. 2 discep. 25, 82-ια, et praecipue insistebatur auctoritati S. C. CAn causa saeaenaten seu Forolivien. ventilata diobus 20 Februarii et I Iunii 1728, in qua vir et mulier qui Caesenae habitaverant, cum se transtulissent in urbem Forolivit, et matrimonium bi contraxissent, illud validum censuit S. C. C. quamvis ut resert may loc est. n. 42 si concur- rebant omnes circumstantiae quae evidenter ostendebant voluna ratem fraudandi proprium Parochum in summario viri quia pro nullitate matrimonii agebat adducebantur probationes quod sponsi discesserant cum animo redeundi Caesenam eorum patriam, a Malim ac elebratum fuisset matrimonium etc. et quod non erat eorum intentio permanendi ad habitandum Forolivit, sed quod cogitabant, peracto matrimonio, redire Caesenam post paucosi di . Quod sponsa declaraverat se revire propriam domum a η senae suae pruriae ubi reliquerat matrem et sororem etc. s l).
s Ne Moipiaris ex irae allegata au- requiri saltem quasi-domlessiun ad terioritate, quas S. C. C. iudicaverit non intrahendum ratrimonium extra prο-
138쪽
Hinc cum Sponsi, in causa de qua agimus, manifestaVerint voluntatem acquirendi ius parochialitatis in praelat oppido, per adscriptionem in albo oppidanorum, nihil interessei, concludebatur, si ibidem non habitaverint ante matrimonἱum, et statim post celebrationem illius ab oppido discesserint Praesertim cum mens Concilitaridentini inducentis clanadestinitatis impedimentum ea suerit, ut obviaretur fraudibus quae
ex occulta matrimoniorum celebratione in dies obveniebant, cum alienus Parochus conscius esse nequeat impedimentorum Barbosa τοι decis. 19, 25. Hinc ex hac Concilii ridentini mente eoncludebatur sufficere, ut parochus contrahentes noscat, et non necessario exigi, ut contrahentes in loco ubi contrahunt, habitaverint. In praesenti vero causa non solum a chus oppidanus controlientes novit, utpote qui non clauidestine contraxerant, sed
imo integrum celebrandi matrimonii negotium ipsi parochosuit
Nec obstare insuper dicebatur huius matrimonii validitati Constitutionem Benedicti XIV. Paucis ah hinc In ea enim, licet
veluti quaedam norma sta fuatur habitatio saltem unius mensis ad rite contrahendum in aliqua nova paroecia, amis hoc mensis spatium accipiendum non est sensu praescriptius, ed omnino sensu praesumtivo , quatenus habitatio ranius mensis praes
priam paroeeram, eum deest proprii par hi delegatio , animadvertere debes: 1 Ursayam hoc uti exemplo ut sua in quam defendebat eausam in ea disceptatione
iuvaret, et eum dumttaxat biter de hac loquatur, quantum ad suum scopum obtinendum sufficiebat, non omnia referre.
Animadverte quod licet modo ignoretur numerus dierum quibus sponsi Forolivit permanSerant, tamen non defuit plurium dierum habitatio, tum ante, tum post matrimonii celebrationem 3 Animadverte Mulierem ideo ivisse Forolivium, quia in ea ivitate degebat eius Avia materea,
quam suam tu tricem, et curatricem praedicabat, et ad eam sese receperat ut effugeret parentum molestias, et coram testi-hua sub iuramenti fide antea declaraverat, se venisse Forolivium ut hi domicilium figeret, protestando se velle in laturum
vivere sub tutela et cura Aviae maternae. Et circa hanc peculiarem cireumstantiam, qua se recepit domum viae maternae, haec refert ipsamet Ursay l . eit Oeon' cordabant innumeri testes. . . . unice atri, tribuentes validitatem diei matrimonii illi cireumstantiae, quod ulter aece- dendo ad Civitatem Forolivi in domos eius Aviae quae fuerat etiam tutrix, Sta- . tim effecta suerat Parochiana et subdita Parocho Forolivit. De hac causa conSulendus est etiam Benedietus XIV qui eo tempore Secretarii munere fungebatur penes S. C. C. hane quaestionem breviter indicans tum in Constit Paucis ab hinctum in Instit. 33 de quibus redit sermo indiseeptatioue nostra favore Caiae.
139쪽
mero facit animum domicilii adipiscendi. Hinc quando de animo
constat, neque mensis censendus est necessarius, sicut e contImneque mensis spatium esset sufficiens si de animo non constaret; et exempla asserebantur S. . . per Fugnanum allegata in capite significavit n. 37 et seqq. ibi araiectenses vir et mu-ηlier timentes impedimentum a parentibus cum ad vicinam di bem Aquisgranam se contulissent, et ibi aliquandiu morati
v matrimonium contraxissent, . Congr. consulta super validi tale, censuit exprimendum tempus quo contrahentes Aquisgra nae manserunt. Quod si fuerit saltem unius mensis dandam esse decisionem pro validitate, alias de novo referendum ini, Congregatione. nNeque pariter obstare, contendebatur, matrimonii praelati a
liditati, fraudem, qua, ut declinaretur sponsalium impedimentum, in aliam paroeciam domicilium electum uerat cuilibet enim Permissum est, sese conferre ad habitandum ubi et quando ei placeat. Ursay lac cit. Postremo, subiungebatur, etiam in hypothesi qua praelati sponsi ius parochialitatis eo in oppido non acquisivissent, non ideo matrimonium irritum declarari debere. Adducebatur enim veluti laetum Titium iam a pluribus annis dosoruisse Originis domicilium, nullumque deinceps aliud, ne post coniugium quidem acquisivisse. Unde more vagorum absque domicilio matrimonium comtrahere poterat, coram quolibet orbis parocho.
Quibus aliisque immulate disputatis in auxilium invocabatur a Titii defensoribus sanatio matrimonii in radice si pro matrimonii nullitatera Congregatio decemere censuisset. De qua
graviora pro nullitate matrimonii militabant rationum momenta, quae allata sunt per Caiae Desensores Allegato enim i primis Conc. Tridentini decreto sem. 24 c. 6 de Reform Matrim quo sancitur: qui aliter quam praesente paroelio, vel alio sacerdote de ipsius sparochi seu Ordinarii licentia, et duobus vel tribus testibus,3 matrimonium contrahere attentabunt, eos sancta Synodus ad sic contrahendum omnino inhabiles reddit, et huiusmodi con- tractus irritos et nullos esse decernit. . . praemisso, quod hic parochus debeat esse parochus alterutrius sponsi, prout pluries
140쪽
S. Sede declaratum est, subiungebatur, eum esse Proprium parochum, ad effectum matrimonii valide eontrahendi, in cuiu pn-roecia alteruter ex sponsis domicilium contraxit, nisi nullum alteruter habeat, vagus scilieet sit quae ex ιrema in acto sic ostendebatur non erificari. Ostendebatur primum scilicet, nullum domicilium a sponsis in Oppido saepe memorat initum suisse ex ipsa domicilii notione. Hoc enim non consistit in sola animi electione sed in animo, et sacto, allegatari. 20 f. ad municip. ibi-α dominilium re et sacto transfertur, non nuda contestatione. v Et docet inter caeteros Reiffensiue Ius inon. l. 2 tit. I. n. 17. x verum domicilium non nuda voluntate, et assertione, sed animo et sacto simul constituitur. Discrimen porro inter domicilium, et quasi-domicilium in eo est ponendum, quod illud praeter factum habitationis requirat animum perpetu manendi hoc Vero, animum manendi longo tempore prout inter alios docet allinger Instiι Eccles. l. 1 iι 2 S. 148. Animadverte batur insuper , posse quidem quasi Omicilium a uiri statirii ac sponsi ad aliquem locuti sese contulerint animo etiam contrahendi matrimonium, sed hoc tunc tantum btinere, cum
sponsi revera habitare inceperint aliquot saltem diebus, sinist-que de animo manendi longiori ompore haud sit ambigendum Boissensiue lib. 4 sit 34 2 n. 60 arbos De ostie. ει ροι ιαι. parochi pari 2 c. l. Sanche aliiquo plures. Et docuit S. Rota, aιrim i Decemb. 1625 coram Mertino Miscet ut quis eniciatur parochianus in ordine ad contrahendum matrimonium non sufficit, ut habitare incipiat in loco etc., Quia ista conelusio procedit, quando cum habitatione constat de animo habitandi per expro
Quare si huiusmodi animus contrahendi domicilium non habeatur, aliqua mora sive habitatio, non suffieit ut S. Congr. C. in Abiaen. Decem. 1640 declaravit Non ualere magmmonium conιmeιum oram parocho lata ubi contraherues reperiuntur non animo ibi domicilium contristhenia liis. 16 decret pag. 470 et 471. Ex hoc itaque desectu voluntatis fit ut matrimonium valide non contrahatur in loco temporariae reclusionis pro simplici custodia, vel in loco recreationis, vel rusticationis undo brevi ait