장음표시 사용
141쪽
discMendum et ad verum dot stellium redeundum Bethediolus xlv. Animus autem manendi in hoc novae habitatimis quan qne est expressus, cuiusmodi -obatur fuisse casus albogatus stivore Titii in Camenat laeti Forocitam B Februarii 628s do qua liniuens Benedictus XIV. insin. 3. n. .s aut am prohatum sui quod dam matrimo um, , t per duos Caesena ineolas contrarietum, qui ut parentum se molestiis ori eant illud Foeollvii celebrarunt, cum uolla ante di Missum frit t. h.6 nitemum in illa civitate doligres, hi mat-- avia vi am d
se at quam utricem avique curatricem prasmeabat. , Et de
eo in eas loquon Mem Mnedietus in Comi minis η,h-.ι. ait a Con 'gatio a idum Mnsuit matrimoninm ab ecydonissimum squi dine aerat a loco domicilii, ut dis ultris sus imi m essendisset, si matrimonium oram ei deni ia pares res viatiisset, atque illud iniora coram paeocho sieritis Dei os a quam tamen logitimum ibidem qum diari filium optus hem eodemque in loco etiam post matriminium Oniri tuna invaliquod tempus permansonat. i. isque vero his avii nus ex aetu ipso qno quis εν- ρον ex uno loeo in alium it manifestus, nimirum si pri uri inin 'o hiilh norat d--ili- . sumi-m rerum fortunarum e et sani e . ad aliam transferat paroeciam, ceu etiam habetur in ιaeum in Ron in eap. 8 3 12 et docat Ursa Ἀ- 2 p. l, steri. 10 eto. mo imum habitationis factum ad mensis spatium protractum ἰhumo aenimum prausam e laeti, illudque emetur sumeson ad matristiomum rit --niendum eu ex Const. Pomois is hine. Hae porro exposita doctinna M. Mahatur risisto, praefatos
sponsos mulliso Geonstitatas alimia dc cilium an dicta in pidam Paraecia, neque intra Naas in s. vix horam mansisse
solo animo ut matrimoniam e repul-Noque vitis obliso . praelatos spo os mentem concilii Trid. -ris B. Non enim Musistac est, qui de fine sagis soluuimo sinitatua, praeeopha pernit, quae id seria is a les latore prae tapiundilr. Hineat ungebatur, S. Congregationem bonstanter definivisse hu-amodi matrimonia si contraois irrita esse, colus doctrinae
142쪽
strinavit Urbanus VIII. Nempe a Sacra sto censuit dandam esse declarationem in abstracto in sorma sequenti vir et mulier auloe suae habitationis hsque animo illam relinquendi discedeni, te et ad locum alterius paroeciae solo animo illic matrimonium v celebrandi, non autem domicilium contrahendi se transserentes ibis coram parocho illius loci matrimonium inter se contraxerunt.
Supplicatur per S. Congreg. declarari an huiusmodi matrimo-
nium sit nullum vel validum Sacra etc. secun m ea quae pri y ponunturiensuit esse nullum. 3ostendebatur vero secundum, nempe, quod Titius appellari vagus non poterat ex eo quod deerant conditiones ob quas vagus
quisquis dici possit. Ulpianus enim in Leg. 27 L ad uni es.
praemittens difficile esse sine domicili esse quemquam, subdit: Puto autem et hoc procedere posse, si quis domicili resieto naviget, vel iter faciat, quaerens quo se conserui, atque ubi con- sistat: nam hune puto sine domicili esse a cui doctrinae auctores communiter consentiunt. Porro subiungebatur ieet Titius variis in locis more nobilium resedisset, non tamen erificari dietas conditiones, scilicet et proprium domicilium ab eo desertum, et novum non constitutum, sed adhuc illud quaeri. In facto enim sufficionis constare videbatur , salism Titium quas domicilium habuisse ante matrimonium apud fratrem
Relato vero ad adseriptionem in albo oppidanorum observabatur, quod, quamvis haec adscriptio facta fuisset, de qua non satis in laeto constabat ea sola ex sese nunquam constItuere potuisset illud domicilium, quod a iure canonico est praescriptum, ad rite matrimonium contrahendum. Quidquid autem ego civiles statuerint iro valorem huius adseriptionis in ordine ad contrahendum coniugium, eiusmodi leges derogare non poterant illis, quas Ecclesia sub nullitatis poena exigit observandas. Validis insuper eoniecturis dubio disiecto, quod ex adverso fiebat, circa publieationem Tridentini Concilii, animadyertebatur insuper, etiamsi non constaret de hae publicatione in oppido indicta, cum tamen constanter hoc Decretum observatum ibi esset
ut Concilii Tridentini Decretum, praesumi publicationem hanc debuisse. Instr. Pii I ad Diae Lucino 28 Maii 1798. In hac enim legitur sublieationem praesum ubi scrotum uerit ali-
143쪽
quo tempore in parochia tanquam Decretiam Coneilii observastum .i, Hoc ipsum iam definitum fuerat a S. C. C. Quod si per pothesim etiam concederetur laetam non fuisse eiusmodi publicationem in paroecia de qua agimus, cum nullum praefati sponsi domicilium in ea fixerint, irrite eodem modo contraxissent. Etenim Urbanus VIII in literis diei l Augusti 1627 eiusmodi confirmavit resolutiones S. C. C. nempe propositis dubiis I An incolae tam masculi quam foeminae loci in quo Con- cilium Tridentinum in puncto matrimonii est promulgatum
stranseuntes per locum in quo dictum Concilium non est pro- mulgatum retinentes idem domicilium, valide possint in istos loco matrimonium sine Paroch et testibus contrahere. II. Quidas eo praedicti incolae tam masculi tam foeminae solo animo, a sine parocho et testibus, contrahendi se transferant, habita-
tionem non mutantes. . ylidem Cardinales ad I et Ii non esse a legitimum matrimonium inter sic se transferentes ac transeuncte eum fraude . . . . responderunt. i, Benedict. XIV. Inst. Meles 33
n. 9 et in epist ad Arch Goan. 17 Marti 1758.
An constet de nullitate atrimonii in casu. , RESOLUTIO DusIl. Pluries causa proposita ex Viri instantia ac discussa, S. Congregatio Concilii constanter censuit matrimonium esse nullum et tandem reproposito dubio sub formula: An sita standum vel recedendum a decisis in casu , S. Congr. die 28
Augusti 1864 respondit: in decies et amplius.
I. Matrimonium contractum coram Parocho non proprio nulla interveniente delegatione, in locis in quibus publicatum est Coneilium Tridentinum, irritum esse quamvis hic Parochus caeteraS solemnitates praescriptas adimpleat. H. Matrimonium sic contractum quamvis initum bona doeirca eiusdem validitatem , irritum tamen manere, nec per longam pacificamque sponsorum cohabitationem convalidari. III. Parochum autem proprium illum dio in cuius paroecia alteruter ex sponsis saltem quas,domicilium contraxit, et hoc
144쪽
domicilium suppleri non posses per nudam adscriptionent inter loci municipes, quidquid statuant quoad hoc civiles leges. IV. Nec sola voluntate quasi-domicilium contrahi, sed praeter voluntatem ad longum tempus permanendi, exigi actum habitationis. V. Quod habitationis actum ad tactum matrimonium comtrahendi, si per mensem perseveret nihilque grave opponatur l)eo ipso quasi omicilium praesum aequisitum. I. imo etiamsi ad mensis spatium habitatio protracta non fuerit, si vinci possit vera et doterminata voluntas novi domicilii contrahendi ex variis adiunctis, quae novam habitationem
concomitantur, domicilium etiam contractum censeri. VII. Hinc valido eos contrahere qui causa vitandi molestias ex propria in aliam transeunt paroeciam si prius in hac novupamecia saltem quasi omicilium contraxerint, et postea matrimonium celebrent. VIII Minime vero eos valide contrahere, qui sol animo proprium parochum raudandi, ex una in aliam transeant paro
clam quin in hac quasi-domicilium saltem figant. IX. t hoc ipsum etiam e cari in casu in quo sponsi propria parmecia quae tridentinis legibus subiicitur, transeuntes in aliam, ab iis legibus solutam, ibi contrahant quin acquisiverint aliquod domicilium X. Haud tamen hoc quasi-domicilio indigere sponsos quorum
unus nullum domicilium habeat, vagus scilicet sit. XI. Iagum nihilominus eum non esse qui more nobilium modo in uno, modo altero in loco mox atur, retent alibi saltem quasi- domicilio, si sorte in morae locis novum domicilium non contraxerit. si Dixi si nihil grave opponatur; nam stodiae te non ensetur domicilium, ad
si quis per mensem perseveret aliquo hune essectum de quo agimus, contra- in loco, sol animo puta recreationis, vel tum De qua re vid. Benedic xlv. in sit coactus habitare in domo ratione eu eelebri disti. 33 et in Const. Paveis.
145쪽
Capitulom Cathod lis A ad S. Q C literas transmissit, in quibus Iamentabatur modum agendi Canonici Decani N.; quod fere nunquam ad chorum accedebat; quod arbores illegitime exciderat in tereulis sui Be cii insuper memorabat huiusmodi querimoni se pluris exhibuisse Ordinario at sine effectu; quare expostula . a S. C. C. hisee abusibus opportunum remedium. De more S. C. C. rescripsit Vieario capitulari s vacabat enim spiso valis sedes pro informatione et voto, et u ipse, nuditis in seriptis tum Capitula tum Decano . , -rret, praesBrtim
super asserta arborum aesione.
Omittimus ea quae relata sunt a Vicari eapitulari circa amborum caesionem, quoniam haec quaestio non fuit formitor ω soluta. Quod spectatis obori absentiam , Vinarius capitularis retulit, constare de habituali absentia Decant . a cho 'o qua elesiae praeiudicium obveniebat eumdemque horis divini officii saepe deambulatum iro , et frequenter ad missam colobrandam medere ad quandam eclosiam non longe ab ipsa Cathedrala. Adiungebat insuper tempore quo Decanus . erat simplex Canonicus, obtinuisse, ex edici fide de eiusdem infirmitate, co- adiutorem canoniemn, quo prospiciebatur in eiusdem absentia , ehor servitio, sed hisce in adiunctis, vacante praebenda Decani, hanc praebendam Optavisse, eamque per iudicium obtinuisse, et ideo onus iterum in eumdem incumbere servitii choralis.
Ah his divorsa non sunt, qua exposuit Capitulum S. C. , quod ex libris lassentiarum deprehendit habitualem a choro absentiam Canonici meant . praesertim diebus solemnioribus.
eanus . censuit per se ipsum iteras mittere ad mum Praefectum S. C. , in quibus a choro absentiam latebatur, sed musam addueebat; nempe se diuturno morbo heparari laborare, et nervorum perturbationibus agi, adeo ut saepe idem obveniret ut neque Missam celebrare posset Addebat praeterea seeonstanter sallentias solvisse, et laetanter inter collegas chorum ess frequentaturum, si pristinam valetudinem recuperaret.
146쪽
Post haec unus ex canonicis scripto protulit, se noscere conditionem valetudinis habitualem Canonici N., cuius antecedentem vivendi modum commendabat, et testabatur ex propria scientia Canonicum N per integras hebdomadas et menses e propria domo non exire, et eiusdem defensione assumpta, Capitulum denique redarguebat utpote quod ad ipsum contra Capitularem inquirere
Hisce super litoris iterum Capitulum audiri portuit, quod
respondit, se nunquam documentum vidisse assertae infirmitatis neque deesse rationes quae suadeant assertas infirmitates non esse mago momenti, ex eo quod Decanus . per urbem saepe Vagaretur, et ad Missam celebrandam se conferret ad ecclesiam
a Cathedrali non dissitam; et tamen e ipso anno a prima die Ianuarii usque ad diem quintam Mari, qua haec Capitulum scribebat , nunquam Decanus . choro interfuisset. Praeter haec ex habitis literis constabat tenues omnino esse distributions quotidianas in comparatione ructuum. Decanus enim ex praebenda et proventibus, scutata quotannis 350 percipiebat, et solummodo titulo punctaturarum vix scutat 40 annua persolvebat. Hinc eaeis icio observabatur distributionum a sam non pertingere ad tertiam ructuum et proventuum partem
iuxta praescriptum a Tridentino Concili sera. 22 eap. 3 form. nare iuxta S. C. praxim qua hisce in casibus piscopis iniungitur ut curent satisfieri Concilii decroto , aliud dubium duobus inseascriptis super hac re additum est. Animadvertebatur eae offici non posse in dubium revocari,
memoratum Canonicum Decanum per maiorem anni partem chori servitio deesse; im ultimis i Imribus et praesertim eo anno, quo quaestio agebatur, penitus absuerat , cum a primo Ianuarii die usque ad diem quintam ait ne una quidem vice choro praesens adstiterit. Qua super re nec ipse Decanus vel alter C nonicus aliquid in contrarium deduxerunt ea vero quae iidem responderant, unice causas absentiae et excusationes respiciebant. Adfuisse videbatur legitima causa abessendi a choro eo tempore quo Decanus uti simplex anonicus obtinuerat coadiutorem,
147쪽
testante. Vieari capitulari rationem infirmitavit recognitam fuisse lesitimam eae medici fide. Item de nulla negligentia in chorali serviti incusandus videbatur a die 5 Septembris 857 ad 31 Maii 1860, quo coadiutor ipsius tenebatur ad chori servitium. Verum a dio assumpti Decanatus qua Coadiutore in chorali
servitio caruit, non videbantur adesse eiusdem valoris absentiae causae et excusationes. Nullum enim afferebaturis umetitum quod fidem faceret de gravis existentia morbi, imo in contrarium habebantur gravia indicia quae, sin minus existentiam alicuius infirmitatis excluderent, saltem videbantur excludere ipsius gravitatem et diuturnitatem. At, subiungebatur, beneficium datur propter motum cap. uti de resurim in , et ideo omnes Canonio tenentur ad chori servatium cap. n. de Aeris non resident ii Cone. rid sera. 24 cap. 12 de Res m. Cui obligationi si Clerici non satisfaciant, ut si choro psallentes non adsint, vel, quod maius est, si in loco non resideant, poenis mulctandi sunt per Sacros Canones statutis in eorumdem socordiam, et pervicaciam. Nempe praeter distributionum amisaeonem, primo anno xivandus est, unusquisque absens ultra tres menses, dimidia parte fructuum, quos ratione etiam praebendae ac residentia seeit suos; quod si iterum eadem fuerit usus negligentia, privandus est omnibus fructibus eiusdem anni crescente Ver contumacia, contra eos iuxta SS. Canonum constitutiones procedi debet, rid. oe cit ita ut privari possit et debeat ipso beneficio, seu praebenda Ciraldi in pari. . b. 3 Decremi. ad eap. 11. Haec contra eos qui non residetit. At subdebatur, cum residere in hac materia, ut notat Fagnanus in cap. relatum 4ι de Cleric non resid e cap. licet num. 23 de praebend. nihil aliud sit quam deservire in officiis divinis, et iuxta Reiffensi cum communi lib. 3 it. 4 num. 1 is dicatur residere, qui ferme continue commoratur in loco beneficii sui, causa Lficii seu servitii ecclesiastici personaliter praestandi; hinc, ut idem tradit Reiffensi lac cit. n. 3, si Clericus personaliter quidem existat in loco beneficii, sed ossicium suum nunquam praestet, vel non censetur residere, vel, cum Barbos ad Rubrio decier. non resid. n. 8, huiusmodi Canonicus diceretur residere dumtaxat malerialiter non formaliιer, cum non maneat in loco beneficii
148쪽
cum effectu, hoc est cum exoro ti mun0ris personalis, ad quod ipsa residen ιia ordinatur.
Nec aliter censuit S. .ongregatio Conditim, ut videre est in una Lucen. l. Febr. 1766. Et anno 157 3 proposito dubio S. C. C. ab piscopo Mutinensi, an censendi soron absentes qui non absunt ab ecclesia vel civitate, sed ab eclesiae sorviti tot vicibus, ut trium mensium spatium excedam, respondit istos haberi pro absentibus lib. Bseret. p. 78. Benedici. t V. Insta. 1074 6, 3 qui insumi ex alia responsi s data a S. C. ad eumdem Episcopum Mutinensom eod. n. ld73 declaravit ad
absentiam ultr tres menses nos: sarium non esso quod continua trium mensium absentia procodat, sed saιis esse ut dies absentiae, quamquam interpolati , superent trimestuo. Nec aliter resolutum fuisso legimus in una errataneis diei 29 Novem. 1858. In qua agebatur ' canonico qui choro intervenire strectabat eo quod induere nolebat cappam a Pontifico Gregorio XVI. sel. r. Capitulo concessam, et ob hau absentiam piseopus privati nem medietatis fructuum decrevorat devianiente deinde causa ad S. C. C. proposito ii dubio Decreta Episcopalia sustinΘη antur in casu. III K An et quomodo procedendum sit contrat eumdem Cataonicum in casu. responsuri iniit ad I Ashmative Ad III prouisum in secundo. Et iterum p posti eausa dis 31 Martii l860 Sacra congregatio stetit in decisas.
I. 4 A constet de legitima absentia eausa Deeani N. a chori servitio in casu. γέ Et quatenus negative. II. u An Decanus ita absens censendus sit a chori servitio, uti contra eum procedi valeat ad formam Concilii ridentini contra
nou residentes. γIlI. u An et quomodo providendum sit quoad liturum circa quantitatem allentiarum seu distributionum a Dignitatibus ot Canonicis Capituli cathedralis A solvendarum in casu. ηRESOLUTio υBloston Sacra Congregati Concilii di s Augustil862 respondero censui ad I negatine Adest affirmatine. Ad Ill. Διοι et risurivi et uuιaris, audiis Capitulo 'eferat quare non
149쪽
serpentur mulae a S. Concilio ridentino et a S. Congregatione inιerpreιe praescriptae circa distributiones et fialentias.
l Canonicum absentem in eiusmodi quaestionibus illum diei, qui chori servitio non intervenit, sive in eadem chol alis Ecclesiae urbe resideat, sive longe absit. II. Imo Canonicum censeri absentem stiamsi interdum chori servitio satisfaciat. III. Quare si ultra tres menses, sive continuos, si v intra annum interruptos, debit chori servitio non satisfaciat , nisi s-gitimam absentiae causam aperte demonstret, praeter distributionum amissionem pro rata absentiae, privari successive posse per iudicis sententiam ructibus beneficii, ad normam Τridentini creti.
BESlDENTIA ET PRIVATIONIS FRUCTUUM.
--s .ma tam με . anonicus Α. conciliariuiis trium mensium vacationibus usus, Romam tres successivos anno Venerat suum Valetudinem curaturus. Cum vero a medicae artis perito
longior ad id in Urbs commemoratio necessaria diiudicaretur, S. Congregationem Concilii supplex divit, et dies Augusti 1859 indultum absentia obtinuit a die discessus usque ad totum mensem Septembris proximi stιruri, quod indultum deinde nyallios sex menses prorogatum fuit. lapso semestri pro ulteriori prorogatione tertio institit, sed revocante Episcopo eiusdem praesentiam in Dioecesi et in choro die 16 Iunii 1860 rescriptum a S. C. C. sui gaudeat impetratis. Nec spe tamen omnino decidit Canonicus novum enim tunc obtulit supplicem libellum qu a Beatissimo Patre magitavit anni spatium ad deliberandum an sibi magis expediret canonicali praebundae renunciare, vel potius in suam urbem redire is dis 28 Septembris 1860 responsum
150쪽
144 EsIDENT ET PRIVAT FRUCTUL M.
obtinuit melatum, l). Cum vero praedictus Canonicus in sua absentia perseveraret, Capitulum apud Curiam episcopalem institit dis 29 ait 861 ut illo priuaretur omnibus, e medieιate fructuum sui canonicatus ivata dispositiones ridentini Concilii esc. Favorabilem sententiam Capitulo emisit piscopalis Curia, qua
decretum suit: ut reus convemus privatus manere medieιαιe frueιuum sui canonicatus.
Ab hac sententia appellavit Canonicus ad S. C. C. quae iuxta
morem Episcopum rogavit pro informatione et volo. Episcopi responsione duo accurate distinguebantur, nempe meritum causae, et procedendi forma. Quoad meritum causae dicebatur, constare, ex facto et ex actis, Canonicum A. per annum a choro abfuisse, et apertam esse dispositionem synodi Tridentinae quia Canonicus pro primo anno non residens privatur medietate Ductuum, praesertim cum nulla data suerit a Canonico A. dilatoria, Vel peremptoria exceptio. Quoad formam in iisdem responsionis literis adnotabatur, verum quidem esse iuxta resolutionem S. c. . in causa Vercellen relata a Benedicto XIV. in Inst. 107, 37 citari debere canonicum sic absentem ad allegandum causam quare non debeat priuari iuxta Concilii decretum fructibus beneficii fit praeterquamquod haec in substantia obsorvata suerunt , eo quod Canonicus Α. citatus seu vocatus fuerat in iudicio, ut audiret decretum super privatione medietatis fructuum, nisi legitimuiniustamque adduceret absentiae causam, et contumax extitiι linStamen formas iudiciarias in praesonii causa, aiebat, locum sibi non vindicare. Etenim duobus negativis rescriptis preces Canonici A. reiectae fuerant a S. C. C. in qua ad trutinam causae legitimino abessendi a choro revocantur. Praesertim cum non agebatur de
privatione beneflcii in qua formae iudiciales praescriptae damu sim et sub nullitatis poena sunt observandae, sed tantum do prima fructuum privatione. Haec ex piscopi literis Proposita itaque Sacrae Congregationi sui causa sub dubio quod infra scribitur, scilicet, an confirmanda esset vel iun manda piscopi sententia.
Quando supplex libellus relatus - relatum, qua significatur libellum re- R. Pontifici nullum sortitur effectum , latum quidem fuisse R. Pontinet, praeea responsi quae datur ex stylo Curias est tamen exaudiri non meri se.