Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

151쪽

DEFEnsio CANONIcI AasENTis.-Tum Canonicus A, tum Capitulum, defensorem in Urbe pro hac causa constituerunt. Desensori nonici contendebat primo, nullam censeri debere ructuum privationem ab piscopo decretam, eo quod observatae non su rant Ormae praescriptae, quae praeteriri nequeunt Observabat enim poenam privationis non esse latae, sed serendae sententiae, ut apparet ex verbo priuetur in decreto Concilii Trid adhibitoseas. 24 cap. 12 de Res m. a Obtinenιibus dignitaiae canonicatus... non liceat ultra tres menses ab iisdem oesesiis quolibet annoctesse. . . Alioquin primo anno privetur unusquisque rimidis parte

fructuum BPorro subiungebat, Omnem poenam, quae irrogari debet per sententiam iudicis, secumserre necessario praefixionem termini, quo reus iustam causam iudici exhibere possit ad poenam vitandam, et in re de qua agebatur, requiri citationem ad adi gandam in termis causam quare non debeat canonicus issens pu

nisi secundum Me ridentini decretum ceu decisum fuisse a S. C. C. refert Gargias de Beneflc. p. 3 e. 2, 152. Hinc onacellius in Supplem formia ricles. t. ait. 13 hanc tradit in huis modi iudiciis formulam citationis citetur et moneatur . canon cus nostrae cathedrisitis sine Collegiatae, ad auegandam in terminoeausam, quare ob suam absentiam non debeat puniri ad formam decreti Cinneilii ridentini ete. Instante Promotore Fiscati. Atqui, prosequebatur, huiusmodi forma neglecta fuit omnino in casu, quapropter nullam suisse ructuum privationem concludebat ex auctoritate De Nigris De acutione benefle tib 2, 37. Formam enim a Concit. Tridentino praestitutam, praeteriri non

posse tradit Pius IV in Constit. In Principis 10 in Bullar. magno.

Insuper cum contra Canonicum A., non Procurator scalis instaret, sed Capitulum ipsum, contendebat Desensor ostendere, hanc actionem contra Capitularem absentem, non competere Capitulo. Iure enim Decretalium inspecto, ni Episcopo concessum sui ius revocandi Canonicos ad residentiam, eosque contumaces poenis mulctandi, prout innuunt textus in cap. I de Cierio non resident et in cap. 10, et sequent. Concilium vero Tridentinum hoc

152쪽

ius non immutavit, sed solummodo absentiae tempus determinaVit, quo praeterlapso , Canonicus puniri debeat. Hinc Barbosa De Potestute Disc alias 53. Ugul in de Uc f piso. e. 2. De Nigris Ioc cit cap. 6 n. 45 tradidero, contumacem nec a Vicario quidem generali, sed a solo piscopo esse benefici privandum. Quare, concludebat, citare absentem eiusque poenarin Spetere, solius esse Promotori fiscalis. Quandoquidem si uetus ab absenteamisSi in pios usus erogari debent, cen docent Pax tordanus lib. 10 sit. 40 n. 05. Gai Zias ioc. cit. n. 10 . Novar de Ier non reSid. consil. aliique. Haec quidein praeiudicialiter. Gradum deinde faciens, ad Causae meritum, contendebat Defensor ostendere non desuisse causam legitimam abessendi Medicus enim B anno 1848 iam testubatur, eumdem Canonicum morbo reliumatico laborasse, ob quem iniunctum ei fuerat ne seerponeret caeli inclementiae, e vociferationi cantus coactae Modicus C. anno 1859 resorobat Canonicum subiectum fuisse morbo hei petico, aliisque morbis laborasse, quare eiderii moram Romae suggerebat. d. alter modicus firmaverat 1860 Alii duo insui orperiti anno 861 iudicabant necessariam morum Canonici A. in bibo, ne morbi conditio invalesceret

Neque binare, subiungebat Orator, quod piscopus de morbi

gravitate dubium moveat, eo quia Canoninus A. per Urbem rotet ageret, cum pSa rubrica textus Decretulium de aegrotante, ac debilitat pariter loquatur, et sub eodem titulo cap. a monetur: diversis in Ecclesia militantibus varia... saepe contingit infirmitas. Quare, concludebat, in casu admisso veram gravemque infit initatem, quae absentiam a propria ecclesia exegeret ' fgpgΝsis C pi Tu Li. Dosonsor Capituli e contra legem Tridentinam proserohat eae citato capitera sera. 24 de Reform. et ultro concedens poenari Ibi sancitam, non esse viae sed ferendae Sententiae, contendebat deesse legitimaria abessendi causam. Ad poetiam enim in hoc decreto sancitam evitandam, aiebat, requiri tum iustam necessariamque causam , tum Superioris licentiam, adeo ut si alteruti laesit, quamvis excusationem a residentia, exulare, ceu tradunt card Petra Commens tit 3 n. 7. Fagnanus De cier. non resid. cap. Relatum n. 104Iliique.

Atqui, Suhsuinebat, a die prima Aprilis 860 qua indultum

S. C. c. concessum cessaverat, ad diem usque motae litis non

153쪽

lum deerat quasvis legitima Superioris licentia , sed aderat etiam

expressa voluntas Episcopi, Canonicum ad residentiam, revocantis. Deerat insuper quaevis legitima abessendi causa, siquidem ea quae a Canonico A. proserebantur, semel iterumque reiecta iam suerant a S. C. C. Ea vero quae sorte Canonicus A. osset deinde prolaturus, fido destituebantur, utpote in aestu litis ad opportunitatem conquisita. V. Neque praetermittebat Orator animadvertero, non quant- infirmitatem, legitimam esse absentiae causam, sed gra en requiri Benedict. XIV. Instit. 107 c. 8 n. 47. Passerin ad vince Cleric non resid concI. I, 9 J Deta, iraldi aliique Et propter hanc rationem praescribi, ut causa absentiae sit prius a Si eriOroeognita e probata, ceu docuit nota in deris. 608. n. 4 p. 1 renent. Neque requiritur, prosequebatur, ut absens nasneatur ut d deat et resideat, quasi ita absens puniri non possit nisi onstituatur in mora Giraldi de poenis eccles p. 2 cap. 3, 4. Ferraris

Isiblioι Cari verbo Cononici art. 5 n. 18. Benedict. XIV. in Insαι. eeeses. 107, 37 qui roser anno 1573 quaesitum a S. suisse, an huiusmodi contum es et uiasntes sint prius monendi residendum anιequam puniuntur .... vi S. Congressuιω ce ui Rqnesse monendos aut citandos ad re4tiandum. . . I,

Belut vero ad illud quod ex amomo dicebatur, do Capitulo

quod actionem non habet contra capitularem absenteβη,. Pep nebat, allatos textus ad rem non posse reeitari, ex eo quod ibi non do fructum, sed do beneficii privatione agatur. Et ideo quae ibidem sancita sunt, trahi non posse ad fructuum privatiooem- Porro prosequebatur, eos omnes in iudici agere posse qui, vel ex lege, vel ex conventione, ius aliquod sibi quaesitum' bent. Fructus autem quibus privandus erat Canonicus Λ in utilitatem ecclesiae capitularis cedere debebant. Proindeque ius Capitulo in praesenti casu , agendi contra Canonicum absentem denegari non poterat. Circa formam vero, quae ex adverso neglecta dicebatur animadvertebat Defensor, aequivalentem filisso adhibitam Capitulum enim Canonicum absentem in iudicium vocaverat, priaruretur omnibus, vel medietate metuum ivaeta dispositionem Priadentini Concilii Quam citationem esse aequivalentem contendebat illi, quae exprimitur verbis supra relatis, nempe ad adlegandam

154쪽

in termino causam, quare is suam issentiam a residentia, non de beat puniri.

An sontentia Curiae Episcopalis sit confirmanda, vel in- , firmanda in casu. nSOLUTIO Uall. Sacra Congregatio Concilii, re discussa diei Iunii 1863, censuit confirmandam esse piscopi sententiam respondendo A irmative ad primann partem, negative ad secun

I. Decurso trium mensium spatio, si Canonicus ulterius a choro init, citari a Curia eumdem posse ad allegandam in te mino causam, quare non debeat fructibus privari etc. II. Neque esse necessarium ut Canonicus absens moneatur, vel citetur ad residendum, ac si non possit puniri nisi constituatur in mora. Probata enim absentia, militat adversus eum iuris praesumptio, qua ensetur illegitime a choro abfuisse. III. Quare onus in talem absentem incumbit, destruendi per allegationem et probationem legitimae causae, hanc iuris praesumptionem, si nolit ructibus privari. IV. In praesenti autem causa supradietas iudiciales formas, licet non in terminis, saltem aequivalenter observata fuisse. Neque admodum iis insistendum videbatur, post preces it grato a Sancta Sede reiectas.

155쪽

LAPELLAE QUOAD SACRA UTENSILIA

--νεma regis Mota Titius fideicommissum instituerat in suo testamento favore Primogeniti familiae A. imposita, inter meteras, hae lege, ut a propria redderetur haeredis fideicommi s sarii Capella SS. Conceptionis existentis in quadam Regularium in ecclesia, ornaretur, et si opus esset reaedificaretur, detractis ad hunc effectum ex Asse haereditario scutatis viginti millibus addens, praedictam pecuniae vim a posse etiam impendi in sacrar utensilia, pro usu capellae eiusdem, quoties haeres id conse

s laneum existimaverit. νΕxecutores itaque testamentarii qui per annos 1 2 ad augenda ex reditibus haereditaria bona, administratores etiam constituti erant secundum hanc Titii voluntatem ab indicatis Regularibus Postularunt, ut praelato haeredi in perpetuum concederetur ius tmnatus dicta Capellae cum iuribus et honorificientiis ad praescriptum M. Canonum, legitimaeque consuetudinis ad patronos spectantibus. Huiusmodi petitione a Religiosis favorabiliter excepta, ad eum dem effectum, exquisitum obtentumque suit Apostolicum B neplacitum lin quo .uSSmus benigne annuit ac propterea committi mandavit P. Ministro generali ordinis, ut veris existentibus narratis, petitam facultatem suo arbitrio et conscientia cono v deret, ita tamen ut Patronus ad manulentionem dictae Cape, suae ad praeseriptum M. Canonum teneretur RHac obtenta facultate, Begulares iuvatronatus in perpetuum haeredibus vocatis concesserunt cum iure sepulchri gentilitii in eadem Capella. Itaque testamentarii Executores illico instaurandae capellae

manus apposuerunt: sed opere absoluto, cum integram summam

scut 20,600 opus illud absumpserit, opinati sunt praelatam ha

si cum relesia vel ea ita libera, auetoritas. Eo vel magis quod in eas i

156쪽

reditatem non toneri ad utensilia suppoditanda cui opinioni m-fragantibus Rogularibus, infrascriptum dubium S. C. C. propositum fuit.

DgPEnsio PATRO' -Αiebant Exscutores testamentarii favore Haeredis Patroni, summam a testatore praefinitam, in opere eoniiciendo insumptam integro suisse unde facultas a Testatore conceSSaerogandi partem ex scut. 20, 000 in sacra utensilia pro usu Ca- lias si haeres id consentaneum Mistimaverit, essuvit omnino Idcireo haereditas quae in augmentum administrabatur, non poterat

ultorius gravari Praesertim cum ipsime Regulares ius illud scilicet largiendi utensilis recognoverant in haersdo saevitativum, ad testamenti formam, quod obligationem excludit.

DEPENsi RROULARIUM. - contra vero contendebant Regulares,

ex iure communi, Patronum ad utensilia suppediιanda teneri. Λequiparantur enim in iure aedificati eccle iae, et eiusdem ornamenta, ad tradita per Pignati. m. 6 eonsult. b. Ferraris V oth. v. Capella. Nec hanc iuris dispositionem elidi, subiungebant, per facultatem praedictam haeredi a testatore concessam. Haec enim iaculum respiciebat solummodo media ex quibus, utensilia Capellae suppeditanda, mi Bberent minime vero facultas concessa si utensilia suppeditandi, vel non quam faculissem haud potenis concedere testator, qui sibi contradiceret Capella enim

utimareιur absolute mandaverat, et ab hac dispositione, excludem nou.potem sacra utensilia, quae sunt praecipua et nec Sarra

Capellae cuiuslibet ornamenta. Poterat itaque haeres pariena taxatae summae in sacra impendere utensilia, at cum hoc non secerii, permanes eorumdom mestandorum Obligatio. Ita osticis Ver inter caetera diligebatur responsio S. C. C. in Urbinato. 2 Feb. 166I lib. 24 Decret past 120, in qua declaratum est, m namenta Λιιarium, e Capellarum instrumenta ad culιum divinum, i u amari ut troris disere, si ab iis sus in doιis rediιus, eιiam Pro conservatione eulιus divini, assignatus non fuerit. v An et quae sacra utensilia a Patrono praestanda sint in casu. o LNTio umi. - S. C. C. s discussa dis 28 Maii 1864, adie

157쪽

positum dubium rospondit: M irmuus quon omnia te inlia ad

I. patronatus liberae Capellae in eoclesia Regularium extamus, consistens solummodo in praelatis iuribus honorificis, obtineri per Regularium consensum, accedente Apostolico Beneplacito. ΙΙ Quod quidem Beneplacitum sperari utiliter potest ab eo qui patronatum quaerit, si vim pecuniae impendat pro adigenda Capella in formam elegantiorem, o iuxta praescriptum Sacr. Caninium onera quibus pati mi ex iure grais utur in se sus aiat. III. Proindeque hoc iure obtento, huiusmodi. Patronus pesteterimpensas erogatas in Capellae instaurationem, tonetur ad utensilia Altaris et Capellae necassaria suppeditanda, sicuti etiam ad eorumclem et Capellae manulentionem, nisi sumetuns dotis reditus ad hunc silautum assignatus fuerit.

SUN ARIA PREsuas. Episcopu A. xpqsuu et quod in Di ossi su Parochus est, qui licet aliis ossicii sui partibus non Mit,

magna tamen animi levitate, tantum aes alienum contraxi . huc-ν Nue, atque eontrahere pergit, ut sententia iudicis saecularis, tertia redituum ipsius parsis etrinitoribus iam quupetur, quos fit ut tam . Pa chiaui sui, quam exteri, qRibvs Muniam debet, scandalizentur, et in ipsius pinsona minime sistendo, to tum Cle- ricorum Statum onviciis suis eo ectentur. Accedit quod in aere alien iaciendo, eo iam sit progressus, ut non mediocrem pecuniae Summam e fabrica ecclesiae palochialis desumptam, in a suo usu conVerterit, ea utique intentione, ut deinceps resti- tueret, Sed eo etiam periculo, ne posis restituendo sit impar 3 Iam ero, cum saepe serioque monitus iste paruchus hacte- η nus non resipuerit, nec iuxta indolem ipsius spes sit, ore ut resiPiscat in qsterum, propter egestatem autem ipSius, Oeng

158쪽

1 pecuniaria multari non possit, neque sperandum sit, poenas e η clesiasticas, privatione beneficii minores, ad meliorem Dugema eum esse reducturas Episcopus orator humillime petit respon- sum dari sequenti quaestioni: an ad dictum Par hum, si, quod Orator tenet, non emendetur, propter memoratam profusionem

ipsius, aliosque huic sorte similos Beneficiatos applieari quod S. Conc Tridentinum sera. 21 cap. 6 de reform de iis qui tu η iter et seandalos vivunt constituit, indeque in eos beneficiis privatio statui possit Sin minus quibus aliis iuris remediis, scandalis, quae talos Parochi via Beneficiati sua culpa ob rati publice praebent, ac periculo ex parte illorum inmunoni ab Episcopo sit occurrendum sHisce expositis precibus eae scis eiusmodi observationes

adiungebantur. Poenam privationis beneficii irrogandam in casu suaderent fortasse Tridentini verba in est cap ubi Clericos scandalos Viventes, et in scandalo post monitiones perseverantes, posse Per Episcopum beneficio privari, edicitur; et Parochum, de quodagitur, revera prodigalitate sua, aliis scandalo esse piscopus testatur. Idque eo vel magis si perpendatur aliam nullam poenam privatione beneficii minorem, ad Parochi emendationem efficacem existimari. Sed e contra observabatur gravissimam hanc poenam, neque iure M. Canonum, neque ex Concilii Tridentini sanctione, ad expositae culpae coercitionem merito infligi posse Canones enim Clericos apostatas, homicidas aliis gravioris notae criminibus reos, privatione beneficii puniendos decernunt, minime vero alieno aem aeratos. Tridentina vero Synodus cit lac de Clericis concubinariis et libidinis vitio inquinatis loquitur, qui nempe turpiter et

scandalos vivunt, ceu se habent verba a Concilio adhibita iuxta communem DD. sententiam, Pichle cap. 2 de cohab elo et nul Neque essicacem subiungebatur propositam poenam videri; quin imo Parochus ille boneficio privatus, adeoque ad egestatem

redactus, aere alieno naagis magisque gravaretur, vel mendicato victitare magno cum ordinis clericalis dedecore cogeretur. Caeterum ad occurrendum malis ex nimia illius Parochi profusione exortis, et ad maiora fabricae ecclesiae damna praec Venda, cum spes non esset, ore ut levioris momenti poenis multatus, resipisceret, remittebatur EE. Patribus expendendum an

159쪽

exped3ret potius idem Parocho bonorum ecclesiae ac beneficii parochialis administrationem interdicere. Hoc enim iuri rem dium quod in prodigos adhibendum dictat ex civilis, iusta de eausa adhibetur in casu quo Parochus prodigorum more, neque modum neque finem in contrahendis nominibus agnoscit. Admunistratori Vero ab Episcopo deputando committi posset ut reditus qui subductis necessariis ad decentem Parochi xhibitionem, supererint, in distrahendis nominibus, et in ecclesiae fabrica redintegranda rependeret. RESCRIPTUM. - Sacra Congregatio Concilii dierat arti 1860 rescribendum censuit huic quaestioni per summ precum expOSi-iae non esse locum privationi beneflesi, sed positis depuιationi e elesiastari viri Idministratoris super bonis tam puroeriae quam a bricae, qui subductis necessariis ad decentem Parochi eaehibitionem, ruperextantes rediιus eroget in dimissionem aeris adimi.

SUPER DELIBERATIONE CAPITULABI AC NOMINATIONE.

--.-ἀ -- -M. Canonicus Ecclesiae Cathedrallis civitatis A., qua Executor testamentarius ultimae voluntatis Caroli, dic Aprilis 1843 Capellaniam ecclesiasticam ab hoc in eadenaeeeIssia Praescriptam, canonice erigendam curavit, praeliabit rite Capituli consonsu, additisque conditionibus, ut Capellanus choro inservir l, pro Capellanis absentibus sese pararet idest Sacerdotieelebranti ministerium ad altare praeberet), Cantoribus in cantu Gregoriano suppetias erret idque onus non aestatore sed a

160쪽

Capitulo impositum suerat ac denique certum quemdum missarum numerum, per se vel per alium, celebraret. Quod pertinet ad passivum eiusdem Capellaniae patronatum, seu Capellam nominationem, cautum sui ex voluntate Caroli, ut idem ius Canonico executori testamentario competeret, quoad ipse Vita viveret, quin ullo hic vinculo teneretur observandi conditiones Capellano imponendas. Osteaquam vero Canonicus executor teStamentarius e vita migravisset, statutum fuit, ut ius nominandi Capellanum ad universum praedictae cathedralis C pitulum recideret, adiecta lege, ut Canonici Clericum eligerent in o civitate nutulit, ac domicilium habentem, Sacris Ordinibus proximum boni moribus praeditum, pauperem, ac patrimonio sacro destitutum; qui, si quando pati imoni proprio beneficio, vel pensioue auctus ret, nulla interpellatione morae, e Capellania decideret, et alter

in eius locum subrogaretur. Testaιοris voluntate cumulatissime sic executioni demandata, primus ad eam Capellaniam renunciatus est Angelus, qui cum alia duo congrua beneficia anno 1864 consecutus esset, sponte Capellaniae nuncium misit Loco vacationi acto, Canonicus Xecutor testamentarius, vitae adhuc usura fruenS, ac metuen ne in electione sorsan erraret, renunciavit ac cessit iam tunc nominationis exercendae ius, ipsi Bmo Capitula, ut Candidati nominatio

semper et maiori cum consilio ae ponderatione in virum idoneum ad uberiorem ecclesiae utilitatem cadere possit --0uae renunciatiosum a Capitulo accepto habitu fuisset, die 12 Maii 864 Canonici in aula capitulari coaluerunt, qui tamen conventum abSOI Verent ex eo quod nullus ex competitoribus, qui Cape laniam inhiabant, testimonium de cantus Gregoriani scientia exhibuisset. Iterum igitur di 9 sequentis Iunii Canonici colverunt, iterula que iidem adstitore Competitores, testimonio de cantus GregOriani peritia omnes communiti, praeter unum riderieum, prout asserebatur Se hi numerabantur duo scilicet Sacordotes, alii Clerici Cum iam quinquo ex his scrutinio suppositi suissent, et Sextus excutiendus reliquus laret, unus ex Canonicis vocalibuRadsurrexit, edixitque, egidium, sextum illum competitorem, nepotem osse e sorore alterius Canonici vocalis B., adeoque hunc prohibitum esse, ne pro nepote sumagium serret quippo in Synodo dioecesana praescriptum est, quod si adimius Canonisi ut