장음표시 사용
371쪽
a legato de quo agitur sit temporaneum, et pro unica iee, Seu Pollu perpetuum in casuis responsum prodiit ad primam dubii purι- as irmative, e ad secundam negatis e. Pariter in Camerinen Legatorem 12 Iunii 172 Testator, instituta uxore haerede, haec eidem iniunxit si ut teneretur, et obli- garetur quolibet anno celebrare metum in festivitate S. Potri, in dicta ecclesia et capella, cum eo missarum numero, quem habero poterit dicto die S. Petri. Cumque dub=taretur, an personae uxoris unice inhaereret legatum, dubium propositum fuit: QAn legatum Petri Gentilis sit perpetuum responsumque
Rursum in una Onιisfalisei 16 Decem. 1724 Tostator voluit,
ut infrascripti ius haeredes. . . teneantur et debeant annuatim celebrari sacere unum anniversarium et missas annuales in dicta ecclesia. Ac insuper voluit, ut si quando praelati haeredes in satissaetione legati deficerent, Ductus haereditatis devolverentur ad Conseaternitatem isericordiae per quinquennium, quo elapso
ad haeredes rursus redirent. Dubitavit haeres remotus: In onus anniversarii et missarum annualium sit perpetuum, vel potius temporaneum ad vitam haeredum testamentariorum v votisque consonum habuit responsum: neqviive ad primam parιem, et aspir-mαιive ad decundam.
Denique in Neapoliι- υραι pii haec Testator edixerat: Volo et cupio uti Michael insimul cum aliis duobus haeredibus
proprietariis, quolibet anno celebrare faciat pro anima mea meο- rumque parentum 200 missas lectas annuas, nec ego desistam Doum orare pro ipsis aliisque filiis meis ... Defunctis hisce haeredibus , eorumdem filii et haeredes a S. C. C. postularunt: An les tum expiraverit morte priorum haeredum, seu potius sit η - tu adimplendum per eorum successores in casu. Et die
18 ali 1850 responsum habuerunt, aJrmative ad primam partem, negatis ad secundam l).
circa primum dubium animadvertebatur, haeredum votis obstareis Faeue observare potes in hisee in culiares personas haeredis, minime vero dieatis dumtaxat dispositionibus indicia ipsam haereditatem. Ex qua observatio adfuisse satis gravia, quae iudicare eoge plane descendit legata imposita eum perha aestatore prae oeulis habuisse pe sonis expirare debuisse. Dj0jtjgsui MIOO le
372쪽
ipsa Testatricis aperta verba cum obligatione, Posteriora ero verba desiderium exprimenti demonstrare . Marchionissam adeo de e legat fuisse sollicitam, ut variis modis, semel et
iterum inculcare voluerit. QUAE OBSTARENT OOAD Ecu'Dux saluu Non esse dictam obligationem de qua agimus temporaneam sed perpetuam, videbatur posse deduci ex verbis quibus Testatrix cumulavit in Agnete honorem haeredis simul cum onere legati Instituo hae redem filiam meam cum obligasione; - adeo ut qualitati haeredis videbatur
iniuncta obligatio. Porro a haeredis appellatio inquit Ulpianus in
non solum ad proximum haeredem, sed etiam ad ulteriores inii sertur, nam et haeredis haeres, et deinceps, haei edis appel- latione continetur , Ac rursum maeredis appellatione Omnesi significari successores credendum est, etsi verbis non sinti, expressi. i, Leg. 65 et 170 deuerb signis cui consonant Auctores.
Quod si dubitatio adhuc superesset, an Onus legati graVaret potius personam, quam haereditatem, animadvertebatur, in themate agi de causa pia, cuius avore in dubio legulum praesumi debere perpetuum tradunt iraqueiL in . boves f. hoc sermone de ver b. signis. imit 3 n. . Menoch. Praesum. 182 n. 3. in legatis enim piis latissimam sumendam esse interpretationem favore perpetuitatis, ratione pietatis ac divini cultus , quoties vehemenses contrariae voluntatis coniecturae desint, docent Card de Luca de legat disc. 19 n. 7 et Bota decis 3 n. 6 eor mlino. Maxime vero id obtinere dicendum est, cum agitur de pio legato quod consistit in missis celebrandis, certis determinatis diebus, absque temporis limitatione, tum quia actus perscriptus rei terabilis est, tum quia annuum, vel menstruum vel iebdomad rium nus, absque temporis limitatione censetur perpetuumam eae l. Cuius I. de ann legat. Lara Be annivers. lib. 1 c. n. s. Leont. De ossc Capeli quaest. 5 seoι 1 n. s. Pasqualig. De sacris . . L. q. 105, 2. Eiusmodi exposita doctrina confirmabatur sequentibus S. C. C. resolutionibus. In Urbanien Legαι die 14 Iunii 170 lib. Decret.b pag. 237, Testator voluit . quod infrascripti haeredes tenean- , tu celebrare sacere missam unam qualibet hebdomada. Insuper voluit u quod teneantur dicti haeredes quolibet anno in perpetuum celebrare sacere in dicta ecclesia sestum S. An
373쪽
tonia cum duodecim missis ad minus; quod si non secerint, Rector Plebis sacere teneatur, et postea gravare dictos hae redes et successores. Circa primum legatum quod veluti exceptum videbatur, quaesitum est . An onus missae pro qualibeti hebdomada iniunctum in primo ex praedictis legatis sit per petuum, vel potius expiraverit per obitum haeredum institu torum in casu: Responsum prodiit favore perpetuitatis asstir maιive quoad primam partem, negaιive quoad seeundam. Item in Cervio. Leginorum 30 Iulii 1785. Testator praeceperat, i ut inhascriptus haores proprietarius, mortua haerede usum fructuaria, solveret singulis annis scutata 50 Rectori pro tem n ore altaris B. Virginis. . . item ut ratione legati in suffragium animae suae insi ascriptus haeres universalis, mortua haereden usu ructuaria 400 missas de Requie celebrare saceret quolibet anno in suffragium animas estatoris eiusdem. Exorta indero est quaestio: an constet de perpetuitate, seu temporaneitatem legatorum de quibus agitur. . . et soluta est responso assim live ad primam partem, negative ad secundam. Ulterius in pretinacis Maii 1787, Testator haeredem instituerat Sacerdotem N eidem iniungens, ut celebre vel celebrare faciat singulis annis missas quadraginta. Vetita deinde quavis fundi gravati alienatione, iusserat, ut si haeres praecitatam di-sPositionem recusaret, eidem substituta esset primo loco ecclesia S. Francisci u cum iisdem oneribus et conditionibus; secundo loco alios substituit Proposito vero dubio: a An onus annuae ce lebrationis missarum primo haeredi iniunctum transeat ad eius Suecefisores. rescriptum suit: si imaιine
Denique in Nepesina legati pii diei 16 Becemb. 1797 Testator voluit cui estivitas Smi Rosarii celebretur per in Dascriptos, eius haeredes fideicommissarios et filios quolibet anno, in
prima Dominica Octobris , ea maiore solemnitate qua Po-3 terunt, et celebraretur missa, qualibet prima dominica cuius cumque mensis, cum cera eorum sumptibus emenda, dando illi sacerdotirini missam celebraverit competentem eleemosy- nam. Proposita deinde suit quaestio uan legatum de quo agiturn expiraverit morte priorum haeredum, seu potius sit perpetuo adimplendum per eorum successores in casu. Et responsum fuit Negatis ad WΨmam partem astimative ad secundam.
374쪽
272 LEOATI PILHisce expositis sequentia proponebantur solvenda
I. et An legatum missarum sit necessario obligatorium, seus potius mere facultativum in casu. ηι Et quatenus affirmative ad primam partem, et negative ad secundam. BII. an praedictum legatum expiraverit cum persona haere s dis Agnotis), seu potius perpetuo transierit ad eiusdem suc-s cessores in casu. DRESOLuTlo nosioRsu. Sacra Congregatio Concilii re disoussa di 27 Augusti 1864 censuit legatum esse obligatorium et e petuum, respondendo: Ad I. Urmviis ad primam parιem, negative ad secundam. Ad IL Nesatis ad primam partem, asmatis ad secundam.
I. In interpretatione talium legatorum , non minus attendi debere ad testatoris verba, quam ad mentem testatoris eiusdem, adiunctis consideratis. II. Maxime vero attendi debere, an testator gravare voluerit peculia ea peramus quas haeredes institui , vel potius haereda-tatem ad quam assequendam personas nominavit. III. In priori casu legatum temporaneum enseri , et cum personis oneratis expirare; in alter vero eas censeri perpetuum, et ipsam sequi haereditatem. IV. His consideratis, si anceps adhuc sit mens et testatoris locutio, ita tamen ut graviora indicia militent pro onere e sonali, legatum censeri temporaneum si veluti paria militent indicia pro utraque dubii parte legatum censeri perpetuum linprout in praesenti eas contigisse videtur.
I Si eiusmodi normae prae oeulis quo iudiei mens, indiciis hine inde spe. habeantur, disparet ea oppositio, quae elatis, determinari rationabiliter non po- prima fronte, ex allegatis superius reso test, potius ad unam, quam ad ulteram lutionibus, legenti videri sorsan posset dubii partem in quo easu, duo extrinseca Neque debet nimis exaggerari ea locutio, insuper in conflictu veniunt, nempe hae- qua dicitur in dubio standum esse favore redis libertas, et favor piae causae, pe- pii legati. Non enim in quoeumque dubio elata Auetorum dicta sententia, favor piae haec dicti verisscatur, sed in eo dubio,tu musae vinei haeredis libertatem.
375쪽
273 ABSOLUTIONIS A CENSURIS ET DISPENSATIONIS.
M--- in νεεα- Supplici oblato libello Sacerdos . apud Sacram Concilii Congregationem, absolutionem a censuris, dispensationem ab irregularitate, et reliabilitationem postulavit. eo quod militibus, qui ad perditos homines vulgo Briganι c piendos vel profligandos proficiscebantur, sponte se adiunxerat,ariue duo ex illis a militibus interfecti fuerant. Requisitus de mors piscopus, haec S. Congregationi enarravit Oratorem sectae carbonariorum nomen dedisse incus tum postea fuisse a civili guberni de quodam homicidio cum aliis patrato, a qua incusatione ut liberaretur sine regulari processu, eidem gubemi sese obtulit persecuturum armis facianorosos, et seditiosos homines, vulgo Briganιi. Beapse, simul cum aliis militibus, adversos praelatos homines, ballista ignea armatus, processit, et in conflictu deventum est. Duo seditios rum intersecti suerunt, duoque mutilati ceciderunt. Orator tamen certiorem secerat Episcopum, se nullatenus eorum quemquam in eo conflictu percussisse, ex direchione quam igneae ballistae dederat a Bodie prosequebatur Episcopus licet certum sit Or i torem nullam habuisse partem in eo homicidio de quo inc η Sabatur, neque percussisso in dicto constitu seditiosos illos homines, eidem nihilominus expedire consului, ut a S. Sede per teret censurarum absolutionem, in quas incurrerit, quoniam i pro eo quod spectat ad carbonariorum sectam, ex praeterito vitae tenore poenam luit suspensione, exercitiis spiritualibus a me eidem iniunctis, aliisque mortificationis operibus, eum qu in religioso Conventu diu detinui. Idcirco existimo posse Oratorem habilem fieri ad Sacrum celebrandum, cum a b
. nam frugem rediisse videatur. οΕA DAE EX OFFIcio OBSERVARENTUR. Animadvertebatur eae os Dei oratorem sese adscribentem carbonariae sectae in excommunicationem incidisse latae sententiae, et . Pontifici rese Valam. Quamquam enim lateat, an post solemnem carbonariorum
condemnationem , issibus Septembris anni 182 P a a Pontifico
376쪽
Severaverit; attamen excommunicationi obn'xius habendus esse Videbatur propter Constitutiones Clementis Xu, et Rhodicti xiv. liquibus proscriptae et anathematis gladio percussae suerunt Societates dei liberi thuratori, seu ramis hamns. Nam his Consi, tutionibus damnatam quoque sectam carbonariorum satis innuit
summus Pontifex Pius VII inquiens in litoris nuciata proscriptioliis se graves poenas in carbonarid hum besδtatenti dεsce net' , praesertim cum carbonarii pastili cibhreyriint, se si usillis Clementis XII. e Benedicti XIV. ConsΛιάι tamus non comprehendi, nec sentenιiis, et poenis in illis fatis Abitet. Addebatur insuper, Oratorem ex triplici capasi irregularem devenisse. Si nim orator in xconti nuhieationem Incidit, eo quod inter carbonarios fuit cooptatua , ieregillissς profecto v sit propter violationem chnsurae 3 ut 41Vrnig dhoram dando, cap. penult. et ult. De Cleric eaecd si , siquidem crealbile non est, perditum hominem a sacrificio celebrahdo , vati ii ac inter sectarios iit recensitus, abstinuisse pikeh t1M ili46heives in patrati criminis suspicionem adducet entui . Deinde ubi praedicari coeptum est, ratre fui esse id numero carbonariorum, ipsique praeterea tribui cohilitissum hiallicidium, in irregularitatem incidit, si non ex in ahaia iuris, at o th ex infamia acti proceillinthim. Ad hanc enim fregulhrstatem 1iicu rendam satis habetur vulgata pinio de tali patraio Amine, propter quod bona delinquentis existimatio apud probos et honestos viros laeditur linetrandinita, nec ab ipso iure expresse, nec per sententi. iudihi ierogetur, argum I. I q. I Cod Dedignitat. Ferraris mis h. seirb. Infamia n. 3. Boimn lib. Beereres. it m s. sis. 33 illa hutem, qui hctae carbonariorum adscribi non erubuerunt, o homididit ho apud iudicem insimulantur intime osse dubitari nequit.
Denique, Observabatur, cum Orator, propria sua electione, inter milites fuerit adnumeratus, et armi, instructus ad bellum adversus facinorosos homines fuerit prosectus, in eosque ballistam igneam iteratis vicibus exploserit, irregularis evasit ex desectu lenitatis, quamvis moraliter certus ipse sit Eminem occidisse, nut mutilasse. Nam etsi per solam militiae saeculari adscriptio
si Vide Appendieem X pag. 301 et 304.
377쪽
nem, irregularitas non ineurratur, uti declaravit S. Congregatio C. in Laodicen. 30 Septemhris 1648 apud NonaeeL ιο- sunι. ad ι- 2 n. l, nihilominus qui militiae nomen dedit, et inter
armatus copias Versatus est, non modo graVi culpae reus, quinniam a M. Canonibus Clerici prohibentur propria manu pugnare Verum etiam irregularis dicendus est, licet ipse neminem occiderit, sed alii tantummodo milites intersecerint iuxta receptam a S. C. C. sententiam in Imen. Irregulariisιis 13 Ianuarii 1703 in Brigavito Hahiliιαionis 30 Marti 1805, in Forolivim. Dispensationis 17 Februarii 181 et in NaMelicen. Irremdariι tis 3 Augusti eiusdem anni. Patet hinc concludebatur quam longe dictus sacerdos abe raverit ab ea vitae integritate, atque innocentia, quam olericis convenire ipsamo edocet naturalis ratio, et quam ab iisdem se vari volunt sacri Canones, et praecipit Apostolus Criminibus autem par debetur poenitentia A mortificationis opera, et spiritualia exercitia ab Oratore peracta, satis eas non Mentur, praesertim ad doleindum ea altam ab eo illatum ess abscribendo carbonariorum sectae, cuius impietas etiamnum Orbis ingemiscit. RgsPollisae. - Sacra Congregatio sonossi famia bis proesbus respondero cor inuit dici. Iunii 4823 Pro νuιia quoad Manhιιionem a censuris quoad dispensationem et re Φuisa ιμ-m v cωι, e de maiiora signa poenite uia e constantis emem --tionis. PRos esTlo Aas Dan pascua. Rediit post eiusmodi responsi nem supplex Sacerdos, et etiam atque etiam efflagitavit, ut ei dispensationis et robabilitaιionis gratia largiretur Episeopus iterum de more rogatus animi sui sensum ita aperuit a Cortus sum iratorem vitam agere in summis angustiis ob tot inta tunian idem obvenientia, ob mortem repentinam Patris, ob pauper talem eidem mapem entam. Interim alere debet suam familiam, novem onstantem personis. Ipse autem a recta ratione vis vendi non desistit, verae emendationis signa praebens puto scandali periculum deesse si habilis iterum fiat ad missam in suo oppido celebrandam, in quo quilibet eum noscit, eiusdem que indigentias et familiae, nec non praesentem Vitae tenorem a culpiscium unem. ο
378쪽
Post huiusmodi piscopi testimonium eae stiri inter cetera observabatur agi non de promovendo, sed de iam ad Ordines promoto, i in quo casu dispensatio seu reliabilitatio, secluso scandalo, et peracta poenitentia, concedenda videbatur. Concit. I rid sera. 14 Cap. 7 de Reform et in Calariιana Irregulariι tis cis Ianuarii 1 93. Concurrebat insuper Oratoris paupertas, qui, una cum Sua familia, gravissimis aerumnis ab piscopo indicatis, premebatur; paupertatem vero miserta S. Congregati C. pro dispensation SSmum consulendum non raro censuit, ut in Iurimana Irregiam ritatis 27 Augusι 1 89. REspossio. Die 20 Novembris 1824 S. Congregatio C. censuit respondere peractis spiritiuuibus eae estiis in oes e pro tempore arbitrio Discopi, pro graιia, re ad D. Secretarium cum
I. Presbyterum damnatis sectis misere illaqueatum, si sacra peragat, ex censurae ipso facto incursae violatione, irregularem fieri. II. Irregularem posse flori resbyterum ex infamia acti, quamvis nec ab ipso iure expresse, nec per iudicis sententiam infamis declaretur. III. Irrogularem pariter ex desectu lenitatis fieri Presbytemrum, qui inter milites ad pugnandum propria manu processerit, quamvis ipse in pugnae conflictu, neminem Occiderit, vel mutilaverit. l V. Neminem tamen irregularem fieri per simplicem militiae adscriptionem, quamvis Presbyteris id a saeris Canonibus prohibeatur.
si Vide pag. sl g. lv. retarium eum Mino, aequivalet alterisa maeo elausula ad Dominum Se Det verbo eum SSino Vid. p. 8s in nota.
379쪽
ABSOLUTIONIS A CENSURIS, ET DISPENSATIONIS.
Dis Musa l824. NM-m R. in inaeis i. Titius postquam a proprio piscopo tonsuram, et quatuor ordines minores acceperat, Romam Venit,
ubi impetrat Apostolico Indulto subdiaconus, et deinde diaco nus est ordinatus in patriam deinde reversus, semel et iterum a proprio piscopo ad presbyteratus ordinem promoveri enixe postulavi L. Interrogatus ab eodem piscopo, utrum sectae carbonariorum esset addictus, id aperto negavit, et de iuramento requisitus, iurare non dubitavit. Itaque presbyterat insignitus dies Aprilis 82 , sequenti die primam missam, et postea decem alias celebravit. At Episcopus certior factus, praedictum sacerdotem esse ea bonarrorum sectae devinctum, statim ipsum a divinis suspendit, monuitque, ut dispensationem ab irregularitate contracta, impetraret ab Apostolica Sede ac domum iussit, ut in aliqua domo religiosa diuturno tempore operibus poenitentiae vacaret. Ad coenobium A. se contulit Titius, in quo is dies mansit verum impar sumptibus diurnis serendis, inde secessit, domique suae vixit, donec, mense Iulii 1822 , operam dedit spiritualibus exercitiis per dies decem, eadem per idem tempus repetiit mense Augusti. Interea, a diem Marti 1822, pro absolutione ab irregularitate S. Congregationi Concilii preces obtulit; sed audita piscopi informatione , die Manuarii 1823, dimissus sui responsione Derum 1 Cum iterum supplicasset mense Martio eiusdein
anni, rescriptum fuit de more e leto anno recurrat comm durus ais Episcopo, e interea det ιιerror sigma mentienιλε ιωnsisntis emendaιionis. Mense Iulio sequenti, anno adhuc non expleto, tertiam supplicationem porrexit, et in decreιis respon
Verum, spe haud fractus Titius, dis 3 Augusti eiusdem anni 1823, quartum libellum obtulit, una cum commendatitia epistola, qua piscopus asseruit Oratorem dedisse ac iugiter dare evidentia resipiscentiae signa, et ex eiusdem agendae Vitae
380쪽
dequi sibi suadebat piscopus, Oratorem esse imploratam gratiam consecuturum. EA QUA EX FPicio asERVARE'Tua. - Animadvertebatur eae os
Acis, ratorem longe ante Constitutionem ii VII. s. r. carbonariorum sectae nomen dedisse; monitentem deinde, ac propri0 Episcopo obedientem suam retractationem emisisse, priusquam eadem Constitutio ederetur, quae data est idibus Septembris 1821. Tunc autem inter Theologos disputatum est, an generalis Benedicto xl promulgata societatum socretarum damnatio, a bonariorum sectam comprehenderet. Observabatur insuper emuxisse integrum annum, et ultra, a die qua Oratori rescriptum fuerat ecιvm, istae enim preees S. C. propositae suerunt di 8 Maii 824 et ab Episcopo commendatum, absolutionem postulare Quare favendum Oratori videbatur, ieet non appareret u itempore Orator carbonariis se adiunxerat, et ante cuiusnam ordinis susceptionem id evenseat, ideoque non constare, an una, vel pluribus irregularitatibus esset irretitusngs 'sto. - Sacra Congregatio Concilii di 8 Maii 1824 νε- Spondere censuit evrete ad uu- annum, et interim inservius adicu ecclesiae, de maiora signa poeniisntiae, si confinitis emen'ώιimis, et post annum Murra, commandatus ab Episcopo.
f Presbyteros impiissime eiusmodi sectis illaqueatos a Sancta Sod non absolvi, nisi longa dederint monitentiae, et resipiscentiae signa. ll. S. Concili: Congregationem tenuisse, Constitutiones cle mentis XII et Benedicti XIV, quamvis tantum sectam- dei liberi
muratori, seu franG-mamns explicito nominarent, comprehendere etiam ceteras sectas eiusdem indolis. Non enim nomen damvs tum uerat, sed sociarum indoles. . it. Vehementer eos errare, qui putant, praecedentω et sub secutas R. Pontificum Constitutiones, sectas anathemate pr0' scribentes, vim suam non exercere, iis in regionibus, ubi a ei vili potestate, memoratae sectae tollerantur iniquitas enim, Vel favore prosecuta, vel etiam ad triumphum provecta, suam non amittit naturam.