장음표시 사용
511쪽
α Quatenus ammatiVe. v II. a An, quoad diem determinationem, servari debeant lo- ges et onsuetudines rationabiles, quae vigere reperiantur, ini, aliquibus dioecesibus eiusdem ritus. ηIII. An in desectu talium legum, et consuetudinum eiu , modi dierum determinatio, fieri debeat iuxta normam, et in- stegram extensionem legum occidentalium. IV. An ob graves rationes et circumstantias, locus floris possit alicui reductioni dierum, qui determinati sunt a legibus oecidentalibus, et deveniri etiam ad totalem dispensationem, obligatione tamen iniuncta orandi pro populo, in iisdem mi s sis quae applicari pro eodem deberent i, RESOLOTIO Duaioauu - Eodem die et anno S. Congregatio e spondere censuit:
I. Ex natura pastoralis officii in ecclesia divinitus instituti '), sicut obligatio eruitur agnoscendi oves suas 33, easdemque paseendi orbi divini praedicatione, sacramentorum administratione, ac bonorum operum exemplo etc. 43; ita etiam reui obligationem osserondi pro his sacrificium M.
quod Meundum opportunitatem ineulea magnos meos pasee oves meas..retur Episeopis Melesiae orientalia obli in Dam X. 14. Ego sum Pastor ho-gatio, qua etiam in ea, gravantur ani fraus et eognoseo Meahmeas, et eom marum Pastores applieandi aliqua vie saeunt me meae.smissam pro populo; et in eo quod ad 4 Pem V 2, 3 a Pascite linvisis determinationem spectat dierum, iisdem . est gregem Dei, providentes non ma- exponeretur diseiplina oecidentalis emte siste, sed spontanee secundum Deum: siae, ut ex hae normam habeant, ad neque turpia tueri gratia, sed volun- dignoseendum, usque dum ea eonvenire clario neque ut dominantea in eris, posset in eorumdem dioecesibus, et quo a sed forma factu fresis eae animo. eumque in eas ad proponendum S. Sedi 5 Merificium illius, qui posuit a- eas moderationes, quas Messarias u nimam suam pro ovibus suis. Da laturi essent. Adeo sapiens, et aequa est nas A. 16.diseiplina S. Sediat
512쪽
II. Hoc autem pastoralo officium, sua integritate, in pise pis ex divino iure residere. Ill. Ex ecclesiastico autem communi iure, Par his committi huius pastoralis officii partem, quae ex sese et ex ratione qua committitur, sufficiens est ad gignendas dietas obligationes. IV. a namque ratione committitur, ut assumptione purinchialis officii, Parochus flat Pastor proprius concrediti regis, quamvis talis Pastor, et concreditus grex, immediatae vigilantiae, et solicitudini pastorali subsint altioris ordinis Pastoris,
Hinc colliges, multum differre a Paroehis Missionarios, qui ex mission seu delegatione S. Sedis, vel etiam Episcopo
rum pro suis dioecesibus, praecones tantum sunt divini verbi, et mysteriorum Dei dispensatores. I. Quare ex divino iure, multoque minus ex ecclesiasticalogo Missionarii non tenentur offerre sacrificium pro populo, quamvis eo animo sint plerumque comparati, ut non solum sacrificium pro populo offerant, sed etiam animam suam dent pro fratribus suis.
si In eap. sione Trid sera. XLV. de Reform haec habentur, Et quia iure optimo distinctae suerunt dioseeses et parochiae, o unicuique gregi, proprii. attributi Pastores, et inferiorum cele- . siarum Rectores, qui suorum quisque a ovium euram habeant, ut ordo eole- ω tieus . non confundatur. Et cap. 13aeas. 24 4 --m. Inclis quoque civita tibvsaoloata, ubi parochiales emesiaevesnos .u a. hahentfines, nes earum Re- etores proprium populum, sed promis Musi petentibus sacramenta adminis straui, mandat Sancta Synodus Episeo pis, pro tutiori animarum et mmmissa fruansalute, ut distineis populo in certas Prum iasque paroeulas, unieuique suum persoluauin miliaremque mehumas - s non ,qui eas eugnoscor vavat, et a
suis su u Miciae sacrauhenta suscipiant, aut alio utiliori modo, prout loe qua μ tas exegerit provideant. Idemque in iis. eivitatibus ae loeis, ubi nullae sunt pa- mehiales, quam primum seri eurent. sEx hoe paroehialis officii oneeptu dimitur, quam retum ait lituo mutuum
vinculum inter Parochum, et parochianos, quod analogio comparari solet cum etiam vinculo illo intimo, quod inter coniuges existit. Hoe autem mutuum ineu-1um lans est iurium et mutuarum obligationum, et quidem gravissimarum, quae inter Pastorem, et concreditum gregem intercedunt. Hae vero ultimode aptari possunt Μissionariis, quorum obligationes repetuntur non ex officio, ex communi iure sua tuto, sed ex officio amittente imposito, et sponte plerumque suscepto, vel etiam ex charitate in urgente necessitate
populi non quidem in applicanda missa pro populo, ut bene demonstravit Consultor qui ministεrio. necessario, iuruissionariorum praesentia indigeat Disjtjgsui MIO O le
513쪽
--νε-a -- με . Iamdiu atro orbata erat Agnes Am rime regionis puella, et sororum suarum natu minima, annum 3 aetatis quatuor mensibus ex esserat, quando importunis Suae atris suasionibus, et instantiis matrimonium contrahere adacta est eum Titio concive.
Ea porro ratione Mater inducere Agnetem ad hoc ineundum eoniugium nitebatur, quia sibi animo persuaserat, Titium Lugduni vindicaturum ore pinguem haereditatem, quae ab intestat Agneti obtigerat. At Puella animum suum huiusmodi nuptiis adversum iugiter praemonstrabat. Contigit autem, ut, re adhuc insecta, Titius Lugdunum demigrare coactus suerit, ideoque negotium Patri suo concrediderit, ita ut si Agnetis voluntas ad nubendum inclinaretur, ipse perisonam filii gereret in matrimoniali contractu, ad quem finem literas procuratorias reliquit. Res secundum Titi opinionem cecidit. Itaque, conquisita statim, et impetrata super publicationbbus matrimonio praemittendis dispensatione, Verba Sacramentalia Agnes et Titii Pater, nomine filii absentis, coram Parocho et testibus protulerunt. Hoc celebrato connubio, Tilius quidem praelatam Agnetis haereditatem Lugduni vindicavit sed immemor cuiusvis maritalis Osficii, ipsum epistolare commercium abscidit. Per urο-pam enim cursitans, ludum, et perditas mulieres flagitiose prosequens, vindicatum Agnetis patrimonium prosundens, nunquam in Americam reversus suisse videtur. 0naro infelix puella, suis bonis spolieta, cum nec libera, nec nupta videretur, animum convertit ad suum Archiepiscopum, magitans, ut irritus declararetur matrimonii contractus. instiεuto itaque et consecto aliqua ratione, causae processu, et
514쪽
Romam misso, supplex simul Puella petiit, ut saltem super matrimonio tantum rato SSmus dispensaret. Tum preces, cum processuales tabulae subiectae sunt exa
mini in S. Congregatione Concilii, in iis tamen non pauca desiderabantur, quae iuxta praescriptum s. Canonum, et Constitutionem Benedicti XIV. incipientem Dei miseratione, in conficiendo hoc processu obsorvari oportet. Namque deerant iudiciales intereogationes tum Agnoti, tum Titio faciendas deerant testimonia, quae in iure dicuntur septimae manus, eorumdem coniugum propinquorum l); deerat demum praesentia Defensoris
ciatis, haec interseruntum. si autem quod nunquam se invicem cognoverint ambos latentur, eum septima manu prπιτι- quorum vel vicinorum bonae famae
si propinqui desuerint tactis sacro- sanetis Evangeliis etc.. Item in eapite 7 eiusdem tituli in sine legitur . Quos ei rea mandamus quatenus ita est, et Oonstiterit vobis praefatum virum et mulieren .... insimul habitasse ipsis eum septima propinquorum manu fir- mantibus iuramento, se commiseeri carnaliter nequivisse, proseratis divors ti sententiam inter eos. Ad ompletum laque processum, de quo sermo est, iuxta Ss eanones, maximes agatur de matrimonii consummatione, requiritur testiinonium eytimae manus, quod non est aliud, quam attestatio iurata septem testium ex utroque latere,
Mitieet quatuordecim propinquorum, Vel vicinorum. Videtur dici manus, quia est velut auxilium ad confirmandum illud, quod coniuges sub iuramento deposuerimi, et ad arcendam collusionem, quae inter ipsos coniuges seri posset. Possent enim eoniuges in iudici agere ex ondiet et collusione ad iudicem decipiendum, ut sententiam pro sua quisque libertate obtineat, dum contra reapse obstrieti sunt, et devineti manere deberent vineae eoniugali. Ad hae itaque evitandRet ad augendas probationes, agitur eni inde re gravi, in qua omin cautela, quae adhiberi potest, adhibenda est, muti notat Glossa in cit. cap. 7 audiendi sunt in iudicio propinqui utriusque eoniugis, vel vieini illi nempe qui ex eonsuetudine, et colloquiis, aliisque modis,
melius quam eteri cognoscere possunt coniugum vivendi modum, et ea quae intra domesticos eorumdem parietes obveniunt. Ob hane ausam, ad arcendas nempe fraudes, et collusiones, easque superandas, Benedietus I saluberrima Constitutione praescripsit, ut in his ausis vineuli matrimonialis Desensor haberetur. Etenim eum Deillime dari possit
easus, in quo vir et mulier unam tantum in iudicio personam repraesentent, quam vis apparenter videantur contendere, deesset altera persona cum qua contenditur, ea nempe quae representet iura vinculi
matrimonialis contra quod coniuges agunt; et ideo constitutum est, ut in huiusmodi causis semper interveniat matrimonii De- sensor, qui pro matrimonii validitate, prout par est, insistat et agat. Huiusmodi Defensoris necessitas detegitur etiam in aliis causis, quae similitudinem quamdam habent cum causis matrimonialibus, euiusmodi sunt ausae quae agitantur ad demonstrandam nullitatem prosessionis religiosae, in qui-
515쪽
matrimonii, qui iuxta dictam Constitutionem Benedicti XIV. i teresse debo his iudicialibus actis, etc. itaque rescriptum sui ad Archiepiscopalem curiam, ut ad
tramites instructionum, quae eidem transmittebantur, actorum defectibus, novo suppletorio processu, remedium pararet Scriptumque pariter fuit ad Parisiensem Antistitem namque sama serebat Titium Parisiis tum degere ut deputato Desensore matrimonii, aliisque servatis de iure servandis, iudiciali examini, per interrogationes ab ipso Defensore aciendas, Titium subiiceret, tum super assertis causis nullitatis , tum Super causis dispensationis matrimonii, et consecti examinis summa informa authentica ad S. Congregationem remitteretur. Ex parte curiae Agnetis consectus transmissusque est uinpletorius procossus, qui actus sui coram Vicari generali, et Defensore matrimonii spectuliter deputato Agnes nempe in te rogata est, emisso iuramento de veritate dicenda, super causis nullitatis, et dispensationis matrimonii, et nominatim Super non consummatione matrimonii eiusdem. Receptae insuper fuerunt propositiones Agnetis, quibus indicabat de quare interroganda esset sua mater, aliique nominati a se testes, circa vim meιumVe,
Archiepiscopus autem sententiam suam hisce verbis pates eii simis quae ab Oratrice probata apparent, circa nullitatem matrimonii a se contracti, nihil a me addi potest; quia vis et coactio, de quibus sertur, tantum in domestica consuetus dine gestae sunt. Quod autem ad dispensationem attinet, credo esse Veluti necessariam ad salutem coniugum nam maritalis v eorum coniunctio impossibilis evadit. . . . Et quidem, pro di- ην pensatione concedenda, ulli dubitationi locus esse non pina, test circa qualitatem matrimonii, nullo modo autem consum mali; quia absentia Titii ab hac regione, ex quo matrimin nium per procuratorem contractum fuit, notoria omnino est, ob causam, qua ille abesse compulsu est...
bus pariterex Constitutione nedicti XIV. ut Defensor habeatur aera ordinati Si clatam, exigitur Defensor, qui iura nis, quando ille, qui s. Ordinibus ini- tueatur religiosae professionis, adversus tiatus est, contra M. Ordines, vel onera quam eligiosus agit. Item per quam eisdem adnexa, agere contenditi equidam extensionem, ob causarum similitu bus, vide, si plaeet, ausas quas retul, dinem, usu receptum est apud S. C. C. mus pag. 25, et pag. 328.
516쪽
Parisiensis auto Antistes Titium Parisiis reperire non Valuit, ideoque opus fuit, ut per publicas ephemerides citaretur, ut coram S. Congregatione C. stat termino, se sisteret quod etiam frustra factum est. Nihilominus in cognitionem deveniens Titius, causam suam agi penes Apostolicam Sedem, supplicem misit libellum, ab eadem Parisiensi curia authentice recognitum, quo in Pontifico solutionem matrimonii tantum rati postulavit. Testes autem iurati eorumque testimonia ad haec reducuntur Testis A quae kemina erat aetatis 3 annorum, declaravit in iudicio: u sibi ex propria scientia constare, Agnetis atrem severitate pertractasse filiam suam, et eiusdem filias in qualibet re voluntatem propriam non habuisse ; quadam die proxima matrimonii celebrationi ob sutilem rationem, alapas matrem dedisse Agneti et alteri filiae, ita ut flerent Agnetem
nupsisse aetate 3 annorum supra quatuor menses se non detegisse in Agnete amorem erga ilium, licet frequenter et 'sa- miliariter cum Agnete usa esset se quadam die praesentem fuisse, dum Agnes conversari noluit cum Titio, quando eam in uxorem petiit, et audivisse, ob eiusmodi acceptam repulsam, Titium obiratum, dum e domo Agnetis in propriam se conserret, proiecisse in flumen pileum suum se accepisse a quodam vim, qui in Europa cum Titio consuedinem habuit, ipsum Titium de aliis agere nuptiis cum mulier europea, eumque per ditis moribus esse inquinatum constare matrimonium Agnetis non fuisse consummatiim, quia itius nunquam rediit etcs
Ceteri vero testes qui suerunt in iudicium inducti ab Agnete
uno ore latebantur, Titium post discessum ab America, nunquam eo rediisse, neque Agnetem e propria urbe discessisse, et hoc veluti laetum notorium tradebant; insuper miserum Agnetis Statum compatiebantur, cum ex aliis causis, tum ex incontinentia
periculo. Quod vero attinet ad coactionem illatam haec depo
Testis . qui multis annis amicitia iungebatur cum utriusque coniugis familia, declaravit: sibi persuasum esse locunt habuisse violentam coactionem a Matre filiae suae illatam, ut matrimonium compleretur, ob oscitantiam, et etiam resistentiaim Agnetis, quae coecis oculis praeceptis atris obediverat. η
517쪽
Testis C. qui Metis familiam noverat declaravit: seu Maseire Agnetis accepisse, per bedientiam filiam suam nupsisse, quamvis abhorreret ab huiusmodi nuptiis , Testis D. qui aquatuor tantum annis lamiliam Agnotis a
Verat, ex auditu testatus est a necessarium suisse minas a matre fieri, ut Agnes matrimonio consentiret. οDenique alter testis consobrinus Titii tantum lassus est, Titium nunquam rediisse, et Agnetem e sua patria nunquam discessisse, reliqua vero ignorare. Superest atris testimonium, quod infra habetur Agnes autem iurament confirmavit, in M, covietam suisse ad emittendum consensum in matrimonium ob absolutum atris imperium, et caput quidem sexisse, non vero
voluntatem; et matrimonium nunquam uim consummatum riConcinnatis itaque dubiis iuxta morem in aula secretariae S. C C. ab utroque Mensore, tum mulieris, uni mauimonii sequenti ratione disceptatum est.
missis nonnullis circa extrinsecam actorum sormam, ad causae meritum deinde accedens, ex testium depositionibus eruebat, Agnetem per imperium, minas, puniιiones, detrusiones suisse a Matro severae indolis adactam ad contrahendum, ipsamque autem Matrem in proprium dedecus ea omnia in iudicio confirmasse sub iurament nimirum: si Agnetem abhorruisse a nuptiis cum Titio, eamque, ut consentiret, punitionibus, et reclusionibus assecisse ipsamque filiam reluctantem suisse usque ad ultimum
terminum se abusam fuisse materna auctoritate suamque ind Iem severam esse, obedientiamque absolutam exigentem a suis filiis Agnetem autem iuniorem caeteris meticulosae indolis suae magris uoluntati resistere non potuisse. nNoe defuisse, adiiciebat Desensor, tricas et artes ad Agnetem. circumveniendam, cuiusmodi sunt, et mandatum Titii suo Patri relictum, ut capta opportuna occasione hic nomine filii ontraheret; et dispensatio extorta super praerequisitis publicationi-hus, ut sine mora, puellae invitae perpetuum iugum imponeretur. Haec porro omnia adversus orphanum, tenerae aetatis puellam,
518쪽
indole trepidam, sufflcientia esse contendebat ad vim metumve
gravem constituendum, quo matrimonium nullum redditur. Namque metus hic, etiamsi reverentialis existimari velit, cum gravis
sit, matrimonium infirmat. Reiffensiue Lib. 8 decret sit 31 De Re I S. 65 S. nota decis 23 pari. 12 3. 12 et seq. in qua ad rem reperitur similis causa matrimonii, quod declaratum sui nullum ratione talis metus prout ibidem legitur uim ut v litate matrimonii per vim et metum), multum venit inspis cienda tam qualitas personae illum inserentis, quam patientis metum, ut in proposito casu erant parentes adoptivi, qui An- gelam impellebant ad matrimonium dubium autem non ust, qui ex debita reverentia erga illos , sublata suerit Angelae libertas aperte dissentiendi tali matrimonio, ut dicatur suisse
a vi et metu contractum Angela vero erat puella annorum id, et ali auxiliatore destituta. In interpretatione enim iusti me- tus, fit discrimen inter virum et mulierem; quia minor metus in ista, quam in illo requiritur Glossa. . . . et in puella tenerae aetatis minor sufficit metus, quam in adulta et persectae aeta tis; quem metum, et violentiam potissime quoque indicant illa o tam nimia aversio, et repugnantia Angelae, ante et post uias trimonium, accipiendi Lucium in virum .... Η8nc quoque in luntatem et parentibus ipsis studuit patefacere, ut illos ab huiusmodi proposito amoveret Quibus etiam addebatura asperitas, et saevitia amaritae, quae, ut dicunt testes, era, etiam solita minas exequi nec non illius et Hloronymi sua Siones, et importunae preces pariter emissae a persona, edi debebatur reverentia, iustum metum incutiunt, et vim e0 actionis habent, et e contra obsequium, et reverentia puellaei, in dictos parentes adoptivos, quae qualitas est multum cous siderabilis etc. item S. C. C. in Lunen Saraanen. 22 Λ-ni 1833 S. haec et alibi.
Neque defuisse praeterea eiusmodi coactionem, in ipso etiam celebrationis actu, ostendebat Desensor ex consessione iurata ipsisis Agnetis; nec non ex interrogatoriis quae proposuit Agnes suae Matri faciendis, nempe dicat mater mea, quae nihili steti
meam voluntatem, neque aetatem in qua eram, .... et quom040,
cum ego huic matrimonio resisterem, mihi minata sit, et iij more acris punitionis me induxerit ad dicendum coram 88-
519쪽
eerdote, qui impertitus est mihi nuptialem benedictionem, me exoptare unionem illam, quam repudiabam, et naturali instinctu nolebam. Quae confirmabat Desensor opportunis testium declarationibus. Ceterum prosequebaturin, quamdiu eadem causa et ratio illati metus perdurat, motus quoque illatus perdurare censendus est Do Iustis e dispens naιrim. I. 2 e. 12 S. 6 Reiffensiuel L. 1 Decret tu. 40, 102. Pluribus autem aliis, pari eruditione, ostendere contondebat Dosensor, metum deinde non suisse purgatum per spontaneum Agnetis subsequentem consensum neque id fieri potuisse ex doctrina S. C. C. quae exponitur in Caesenaιen. 10 Aprilis 1723
sinu. - Gradum deinde faciens ad secundam dubiorum Ormulam, accurate perpendebat, duo simul demonstrari debere ad dispensationem imploratam obtinendam, quorum primum est ut demonstretur nunquam suisse matrimonium consummatum, sed ratum tantum mansisse. Alterum autem, ut instae ausas dispensationis habeantur. Ostendebat autem primum ex omnium testium iudiciali consessione, qui uno ore, testati sunt Titium patrios lares nunquam revisisse, nunquam in Americam rediisse; hoc autem actum tradebant uti publicum et notorium, cui attestationi veluti culmon, Archiepiscopi testimonium accedebat. Hac porro eoarctata temporis nempe et loci, nulla alia probati est validior. Ideoque concludebat, in praesenti causa non exigi aliam probationem, quae ceteroquin necessaria esset, si eiusmodi coaretata temporis
et loci non haberetur, Ursaya Inm. 3 dis 23 n. 40 et apud S. C. C. in Chim. Matrimonii ld meemb. 1792 S. Matrimonii I num. Dispensationis 27 Iprilis 1844 et alibi.
Ostendebat vero secundum ex narratis usque adhue saeti adiunctis. Si enim quas exposita sunt non pertingerent ad vim illam, metumve demonstrandum ad effectum de quo agitur, denegabit nemo dubium grave saltem ingerere de matrimonii v liditate. At motus ille qui minus idoneus reputatur ad matrimonii
520쪽
iiussitatem declarandam, sufficiens tamen ausa dicitur ad di. St,ensationem obtinendam, Bracharm. natrimonii diei et Ianua rii 18234 In medium Dubium onim super adducta musa nublitatis dispensandi rationem suppeditat. Eo vel magis quod in praesenti casu aliae speetalesque ratim
nes concurrerent, cuiusmodi sun perditi viri mores, qui cum honestae puellae moribus cohaerere non poterant; nec non iusta miserrimae AgnΘtis aversio, quae in dies vehementer crevit. Propterea quRelibet maritalis coniunetio frustra sperari poterat. Eiusmodi autem causas, aiebat Defensor, idoneas ex sese esse ad
impetrandam dispensationem. Ianum. Dispena 27 prilia 184. S. Altera.
Defensor initio animadvertebat, processus acta Sanari non γtuisse ex eo quod postea, Ommisso a S. Congregatione surplemento processus, suerint summatim repetita atque accepta Desensore matrimonii. Opus onim erat redintegrare et eum
forma substantiali. Quod enim ab initio vitiosum eat, non potest tractu temporis convalescere. Perpendebat insuper i actis princessualibus desiderari adhuc, et requisitam inspectionem, et idistimonium septima manus Poterat enim in iudicium Maei vitr, ous Agnetis eiusdem amici tempore nuptiarum, nec Do domestiet
illius temporis, item Pater et fratres Titii etc.
Ad causae vero meritum deveniens, praemittebat, matrimonium contractum iuxta formam Tridentinam infirmari non posse, nisi apertissime demonstretur vis et metus, qui sit talis indolis, cui resistere non valeat vir constans, tenax propositi sui, si in iuste inseratu ad obtinendum consensum in matrimouit . Porro contendebat siusmodi sim et metum ex actis nultimode ostendi. Non enim quamlibet auram timoris, non naturalem limiditatem, non imperiosae voluntatis habitum, motum illum constituere aiebat Censebat enim lovem omnino esse motum de quo sermonem faciebant testes. Eo vel magis, quod eosdem distes variis exceptionibus Gnoxios esse existimaret Matris enim
testimonium suspectum dicebatur, ex praesenti filiae conditi ne et quia in propriam culpam, et turpitudinem omissum eos tra ceteros vero testes excipiebat, . quod non testarentur ex propria scientia, via quod violenιia, de qua testantur, fra