장음표시 사용
551쪽
C.-Paemaamma Moeta Episcopus . haec Sanctissimo Patri exposuit: u Romanus Pontifex Bendictus XIII in Constitutiono: Custodes die martii 725, loquens de Regularibus ad pi- Scopatum evectis, expresse iniungit, in virtute s. obedientiae sub poena suspensionis ab Mercitio Pontificiatum ipso faeιo incurrenda, Papae reservata, ut singulis suae Regulae spiciis et obligationisus, quae Pontificale. . officium minime impediant, perpetuo subsint. Bu Ex hac pontificia declaratione romanus Theologus in ad notatione operis erraris subiungit: hinc liquet, praedictos Episcopos subesse omnibus illis obIligationibus, quae in Regula, quam prosessi fuerant, exprimuntur, quaeque non pugnant , cum onere et dignitate episcopali. Idque respectu Francisca lium praesertim tenendum est tamquam certum, cum eorum Regulae praecepta obligent sub mortali, a quorum obligationsis nisi specialiter a Sedo postolica dispensationem obtinuerint,n nulla causa est cur censendi sint exempti dum ad piscopa
Ex adverso tamen habetur decisio s. Rotae die 3 prilis 176 in linen Ordinis . Basilii M. Ruthenorum de qua, ita scribitur in opere erraris addiιiones eae adima manv u in hac, docisione latuitur, quod ut primum Regularis ad piscopa- tum promovetur a iugo Regularis Observantiae liberatur, li- beramque acquirit facultatem, donationem et .su S. Alphonsus cuius sententias iudicio S. Sedis quis inoffenso pede sequi potest 1 in L. 4 dub. 1 quaes 2 quaerens Utrum Episcopus Regularis teneatur ad observantiam suae Regulae
552쪽
Respondit: α probabilius esse, quod ipsi sub nulla culpa sinti ad Regulam obligati, sed solum ex honestatis debito, quod autem debitum ne sub levi quidem obligat. Et in confirmationem adducit an Statutum ac subiungit: si ab aliis autem votis propriis alicuius Religionis, piscopus Regularis omnino, liberatur. BHisce propositis authenticam declarationem a S. Sede pia scopus . postulabat. Missis predibus ad S. C. pis et Beg. duo auditi suerunt Theologi Consultores, alter praesul Regularis, alter saecularis Episcopus, qui copiosa eruditione vota sua emittentes, in eamdem sententiam convenerunt l). Praestat synoptice saltem praecipua referre, quae in amplissim nevini Episcopi Consultoris
Ad removendam quamlibet aequivocationem super verbis- ad Regulam quam professus est in dubii Mimul expressis, ne scilicet resolutio dubii existimaretur referri ad nonnullos tantum Regulares Ordines haec praemittebat Consultor. Quamvis ad Religiosum statum pertineant essentialiter tria vota, castitatis, paupertatis et Obedientiae, haec tamen non susficiunt ad statum Religiosum constituendum, nisi emittantur secundum Regulam ab Ecclesia approbatam. Porro non est idem in omnibus Religionibus professionis modus, quemadmodum notat S. Thomas Mi. 86 art. 9 ad 1 in quo ait u In quibusdam Re- ligionibus cautius aliqui proflitentur, non quidem Regulam, sed ubi vere secundam Regulam, idest tondere ad hoc, ut aliquis mores suos informet secundum Regulam, sicut secundum quoddam exemplar in quibusdam autem Religionibus adhuc cautius prorus tentur obedientiam secundum Regulam; ita quod professioni non contrarietur, nisi id quod est contra praeceptum Regulae. ηΕiusmodi autem profitendi modi in re de qua agimus, nubium discrimen important. Hisce aliisque praenotatis, suum V
Theologi consultores suerunt at Ioseph Cardoni, tune Episcopus Carysten. ter illus P. Hieronymus Gigli O. P. et in partibus i delium, nune Episeopus S. P. A. agister, alter Illinus et Rinus Lauretan et Recineten.
553쪽
tum in duo Capita dividebat Consultor, in quorum primo quaerebat an et quomodo obligetur Dis μιs Regularis ad c ιiιatem e pauperιatem λαι Regulam. In altero capite quaerebat an et quomodo Episeopus Regularis obligetur ad norum obediantiae et ad observantium Regulae.
AN ET QUOMODO OBLIGETs Episcopus REGULARI AD 1sTITATEM ET PAUPERTATE I ΕcUNDUM REGULAM. - Regularis, iuxta communem
Theologorum sententiam, prout Consultor animadvertebat, talis substantialiter esso non desinit, cum evehitur ad episcopalem, Vel etiam cardinalitiam dignitaιem Desineret enim esse Regularis, vel ex rei natura, vel ex Summi Pon ιificis dispensatione; neutrum autem dici potest. Non eae rei natura quandoquidem Regularis si tus cohaerere potest cum statu episcopali, quemadmodum docet S. Thomas 2 2 quaest. 85 arι. 89. Status religionis ad pers 3 etionem pertinet, quasi quaedam via in persectionem tendondi. Status autem episcopalis ad persectionem pertinet tanquam quoddam persectionis magisterium Undo status religiosus com- paratur ad piseopalem , sicut disciplina ad magistorium, et, dispositio ad per&ctionem. Dispositi autem non tollitur pedi, sectione adveniente, nisi sorte quantum ad id, in quo pers sistioni repugnat. Quanιum ad id quod persectioni congruit ma-
, gis confirmatur. ηNon cessat eae dispositione nullum enim afferri potest Pontificium documentum ad id probandum; quin imo a saeculo V. Innocentius I ad Victricium piscopum Rothomagensem epist. eap. 10, ita scripsit De Monachis, qui diu moranis in non steriis, si posιea ad clericatus Ordinem pervenerint, non debere eos a priori proposito deviare. At enim, sicu in monasιerio fuit, et quod diu servavi id in meliori statu posiιus amiιιere non debet. Ex quibus consequitur Regularem adipiscopatum ovactum, obstringi adhuc tribus votis, quae ad essentiam Regularis status pertinent. Deinde nonnullis singillatim animadvorsis circa eastitatis V tum, quo obstringuntur ceteri sacerdotes, multoque magis Episcopus et gularis, sermonem Consulto institiai do voto pa pertatis et nominatim secundum Regulam.
554쪽
Duo porro sunt praecipui effectus voti paupertatis, alter qui nunquam potest seiungi, quo scilicet, nihil Regularis habet proprii, vel saltem rebus uti non potest tanquam propriis. Hinc S. Thomas 2 2 q. 85 art. 8 ad 3 docet a proprium autem nullo modo habere possunt, et q. Mart. 1 ad 1. Nihil dω bet habere tanquam proprium, sed sicu dispensator comm
Alter offectus qui sors legalis dicitur, ille est, quo Regularis redditur inhabilis in perpetuum ad habendum rerum dominium, et proprietatem. Quare notat' ohomas Ioc est. q. 8Iart. 8 ad 3. K Si tamen ex concessione Papae testamentum sa- ciat, non intelligitur ex proprio sacere testamentum , sed Apω stolica auctoritate intelligitur esse ampliata potestas suae dis pensationis, ut eius dispensati possit valere post mortem. ηPraeter eiusmodi spectus illis omnibus communes, qui solemniter paupertatem sunt professi, habentur etiam illi, qui ex Regula particulari proveniunt, iuxta quam paupertatis votum sui emissum. Et ad rem Consultor asserebat auctoritatem Sua- resti Tom. M. 3 c. 16 in qu scripsit: α quamvis ergo daremus,
Episcopum iam non obligari Regulae, nihilominus obligari potest voto paupertatis acto secundum Regulam : quia ibi Regula non concurrit imponendo obligationem, sed signando
Quare observabat Consultor, licet obligatio voti paupertatis eadem sit in omnibus quoad duos priores essectus diversa nihilominus esse potest circa caeteros effectus, ex peculiari Regula provenientes Hinc ex . r. piscopus ordinis . Francisci, rigidior paupertatis observantia tenetur, quam Episcopus ex aliquo Ordine Clericorum Regularium. Et ad Societatem Iesu quod attinet ita loquitur Suaresius u quod quidem ad votum pauper' talis in Societate pertinere, constat ex examine capitis primi, ubi votum paupertatis ita exponitur Sic pat*ertatem Mei piendo, ut nec velit, nec possit reditus ullos ad suam sustent tionem, nec ad quidvis aliud habere. Et infra: Neque etiam, quamvis aliis si liciιum pro Missarum sacrificiis, uri praedF- ωιionibus, vel lectionibus, ne ullius Sacramenti administraιione, ve quovis aliosi officio eae iis, quae tuaeta suum institutum S
555쪽
ad compensationem huiusmodi ministeriorum dari solent, ab adiis Guram a Deo, ob cuius obsequium omnia pure facere debent,
erum quamvis Episcopus Regularis hisce vinculis maneat devinctus tamen non eodem modo adstringitur usu paupertatis, ac simplex Religiosus. Id enim repugnaret cum novo episcopali statu, quem suscepit Hinc habero debet ampliorem rerum temporalium usum, quippe usus considerari potest, 1 in bonis acquirendis: in iisdem retinendis 3 in iis erogandis. Poterit nimirum, interdicta semper proprietate, bona acquirere eo modo iisdemque titulis, quibus saecularis Episcopus acquirere potest; nempe ex donatione, ex contractu, ex testamento, ex legitima successione Monachus fa ctus Episeopus velut legitimus haeres paιemam sibi haereditatem postea iure vindicandi potestasem habeat, ceu legitur in an Statutum 18q l. Λcquirit autem non sibi, neque monasterio cuius membrum amplius non est, sed suae ecclesiae, cui desponsatus est. Ideos. Thomas lac cit art. 8 ad 3 declarans cap. Staιυιum ait:
Proprium autem nullo modo habere possunt Episcopi eli- giosi), non enim paternam haereditatem vindicant quasi pro priam, sed quasi Ecclesiae debitam. Unde ibidem cap. Ra- Mutum 18 . L subditur, quod postquam Episcopus ordinatur,
ad adιare ad quod sanctificasu et inιitulaιur secundum sacros canones, quidquid aequirere μιροι resιiιuat. ηQuaerebat insuper Consultor cuinam acquirat Episcopus; gularis tantum Titularis, et cum Suaresio respondebat. Dicendum est enim per se, et ex vi iuris acquirere illi ecclesiae, cuius ti-
tulum habet; quia vero non possunt illi cum effectu applicaris talia bona, in pia opera dispensanda sunt, quae dispensati ipsi i Episcopo est omniissa, dependenter autem a Summo Pontii sic ii Be Mig. t. 3 l. 3 e. 17 n. I. Et iuxta huius doctrinae tramites emissa est decisio in sinen Ordinis . Basilii N. Ru-ιhenorum de qua mentionem fecit piscopus N. In hac enim decisione, valida iudicata sui donatio cuiusdam vis pecuniae ab Episcopo in partibus infidelium, ordinis S Basilii . facta favore alterius ordinis Religiosi. Pol it insuper prosequebatur Consultor Begularis piseopus possidere, et retinere apud se omnia ea bona, quae acquisivit post susceptum Episcopatum ea autem bona, quibus ex
556쪽
venia Suporioris antea utebatur, stiners non potest, sed, nasterio relinquero tenetur, iuxta est cum stoi ιum in quo legitur quidquid aequisierat, vel halere adisus fuerat, numaueris relinquat s Ibbatis sui. . . arbitrio. Et Summi Pontifices Cl meos lV. pro Regularibus ordinis S. Dominici, et Alaxander i V. pro Regularibus S. Francisci, poenam suspensionis ab usu Ponti alium inflixerunt, si ipsi ad Episcopatum promoti, non signaroni Sumriori omnia quae habebant, libris etiam non e
Ad unum vero et dispensationem bonorum quod attinet, sorvabat, Doctores in hisce convenire, nimirum s quod re laris Episcopus, id exigento novo statu, ampliores facultates habeat in usu a disponsatione bonorum, quas non habet simplex Regularis. 1 Quod vi opiscopalis status, sibi uia, et aliis dispensam bona potest independenter ab alterius ivluntate, quod simplex Regularis sacere non potest. Hae autem saeuitas ipso fuem, idest assumptione ad Episcopatum, tactis a Romano PO tifice conoessa existimatur, ita tanton, ut si Romanus Pontifex eamdom saeuitatum si modum disponendi pro arbitrio limitare vellet, piscopus Regularis liano limitationem impositam sequi teneatur, non tantum sicut motari piscopi, sed etiam ex speciali obligations o pauportatis voto proveniente; et hoc pacis manet essentia voti , quo quisque obstrictus, di bonis utatur, iisdem non tamquam propriis, uti debet. Quare cum ex dictis Regulares Episcopi, sint meri administratores, et dispensatores episcopalis messae, erogare tenentur reditus supornum in pauperes, ususque pios, sibi tantum iuniis, quae honestae sui sustentationi conveniunt honesta autem sustentatio ex vi voti, et .ex specialibus regulis, quae voti materiam doterminent, modestior ossa debet illa, quaesaeeulari Episcopo convenire posset.
sultor obligations Episcopi Regularis, quae ex voto obedie tias oritur. Ex dictis dubitandum non esse aiebat, quin Regularis Episcopus hedientiae voto obstringatur, eum Regularis
557쪽
esse non esset. Verum cum inter Principes cclesiae Dei collocetur, ordo exigit, ut obedientiam sui ordinis Praelatis praestare non teneatur. Nihilominus urgente obedientiae voto, illi, peculiari obligatione, obedire tenebitur, cui obedientiam praestare debent ipsi ordinum generales Piraelati, videlicet Summo Pontifici, qui omnium ordinum Superior est. Haec autem locum habere Consultor aiebat, etiam cum agitii de Regularibus Episcopis thularibus tantum. Hi enim pertinent etiam ad Ecclesiae Principatum, quamvis per accidens iurisdictionem exercere non Possint. Nec praetermittebat observare, quod ex vi voti, Episcopi Begulares tenentur obedire tantum Romano Pontifici; aliis Vero, si qui sint, Superioribus puta Patriarchae, Primati, etropolitae, vel etiam Synodalibus aliisque Ecclesiae legibus obedire debent, muti obedire tenentur caeteri Saeculares Episcopi. Eiusmodi enim Superiores, non subrogantur illis, quibus obedientiam promisit Regularis in voti prosessione Gradum autem faciens Consultor ad quaestionis nucleum,
nimirum ad Regulae observantiam , maiori eruditione, et documentorum copia ad praestitutam sibi metam deveniebat. Quam-VIs autem omnia, ratione nostri instituti reserre non possimus, praecipua tamen reseιTe curabimus. Animadvertebat autem in primis in eo convenire Doctores, nimirum Regularem Episcopum, Regularum τι coacti vae non subii- ei, cui subiecti sunt meteri Regulares, si Regulam non servent. De qua re rationem reddit Passerinus de triplies statu hominis g. 18 art. 8 n. 115, hisce verbis a Batio vero est, quia licet in iis quae persectionis sunt eadem deceant discipulum et ma- gistrum uterque enim tenetur legere et meditari tamen ma- gistrum non decet serula, vel flagellum, quo compellatur ad studendum ita Episcopum religiosum decet observantia regu- , laris, quem tamen non decet vis coaetiva, per poenarum in- flictionem, sed suae dignitati convenit, ut per modum dominii,3 et libertatis, ex honestatis amore non ex timore poenarum moveatur ad observandam Regulam, quantum potest. Ex quo concludebat Consultor quemadmodum piseopus non subest poenis Regulas transgressoribus inflictis, ita non tenetur ad earum Regularum observantiam, quae obligant, non ad culpam, sed ad poenam tantum.
558쪽
Praeterea Doctores in hoc conveniunt, ut Episcopus nulla ratione teneatur ad earum Regularum observantiam, quae Veli decent episcopalem dignitatem, vel episcopali muneri repugnant,
aut saltem impediunt rectum eiusdem muneris exercitium, argum- eae can. Nemora carιs. 16 quaest. 1 in quo S. Gregorius haec ait: Nemo potes Ecclesiasticis observantiis deservire, et in monastica regula ordinate persistere, ut ipse monasterii disιrietionem teneat, qui quotidie in ministeriis ecclesiasticis cogitur per mere. Quaerebat insuper Consultor, quaenam essent eiusmodi r gulae, quae cum episcopali officio non cohaereant, et a d terminabat cum angelico Doctore lac ciι art. 8 in quo scripsit: si quae vero sunt in observantiis regularibus, quae offici pon- η tificali repugnant, sicut est solitudo, silentium, et aliquae abstis enιiae, vel vigiliae graves, ex quibus impotens corpore redit fretur ad exequendum pontificale officium, ad huiusmodi obser- Vanda non tenetur. Omissis autem quae spectant ad solitudinem et silentium, animadvertebat, Doctorem angelicum non dixisse
absolute non teneri ad abstinentias, sed aliquas abstinentias, idost graves. Et sano iuxta S. Ambrosium L. de Uia c. Ieiunium , est continentiae magisterium, pudicitiae disciplina, norma vi s tutis, purificati animae, sonectutis gratia, custodia iuventutis, , infirmitatis alleviamentum, alimentum salutis; proindeque Episcopo magis convenit, quam aliis, utpotequi persectior ceteris esse debet. Quare sobrietas ab Apostolo exigitur in p. ad Timoth. et Concilium Tridentinum ess 25 cap. 1 de ebor . praescribit ut modesta supellectili, e mensa, ae frugiat victu
conιensi sint. Nonnullis insuper animadvorsis, concludebat gravem abstinentiam posse censeri quotidianum ieiunium, quod usum ovorum, et lacticiniorum excludat; nec non eas abstinentias, Super
quibus Regularis idem piscopus serre iudicium non valeat, an conveniant, vel non, cum Episcopali racio. Altera obligatio, qua certo Regularis Episcopus tenetur, est incedendi habitu et deserendi insignia, quae propria sui ordinis sunt. Haec enim obligatio aperte declaratur in Cap. Clerici 5 De ita et hones Clerici, et sancitur in Const. Cusιodes, de qua infra. Et originem suam ex eo repetit, quod talis Episcopus non desinit esse Regularis. S. Thomas lac ciι arι. 8. Sane quamvis
559쪽
naehum non faciat hahitus, sed professi regularis, Iuxta caput Porrecιum de Regiuar. nihilominus habitus est tessera poculiaris status suscepti in visibili Ecclesia existentis, qua a ceteris Regulares distinguuntur, eorumdemque obligationes designantur. Hisce itaque praehabitis, quae communiter tamquam certa tradi solent, exponebat Consultor tres diversas Doctorum sentemtias circa obligationem Observandi caeteras regulas. Prima enim sententia eorum est, qui docent talem Episcopum omnino solvia diei obligatione, ita Suare de Relig. rael. M. Me. 7n. 16. Lucarinus De Disc. Regular. c. 2, 348 Palaus, amburinus, Sancheg, pluresque alii Suare autem distinguens Constitutiones a Regulis reddit has rationes: u quia illa monuitutionesqs non obligant, nisi ut praecepta Praelatorum, vel Capitulorum Religionis, sed talis Episcopus, non tenetur obedire Praelatis, ergo nec huiusmodi legibus par enim est ratio praecepti scri-r pti permanentis, seu legis et praecepti ab homine impositi,s imo praecepta ab homine rigorosius obligare solent; quia, ut dicunt Iuristae, mitius agitur cum lege, quam cum homine. γNon obligatur vero Episcopus ad Regularum observantiam, quia hae sunt leges ommunitati impositae; ideoque eos omnes obligant, qui ad eandem communitatem pertinent, et usque dum pedimaneant membra eiusdem: piscopus autem Regularis, neque ut subditus, neque ut Praelatus, ad communitatem pertinet, e go eiusdem Regulis non tenetur. Altera sententia est Caietani, quae paucos habet sequaces, quaeque docet talem Episcopum teneri ad dictam observantiam ea quadam decentia, et eae debit moradi, et quamvis huius omservantiae transgressi ab aliqua culpa excusari non possit, tamen ea ad gravem culpam non pertingit, licet Regula obliget m gravi. Tum prima, tum haec secunda sententia innititur praecipue Canoni Ratutum caus 18 q. 1. Tertia sententia docet Regularem Episcopum ad Regularum observantiam, quae cohaerere possit cum dignitate, et episcopali munere, teneri sub gravi, vel sub levi, prout ipsaemet Regulae obligant. Et haec videtur esse sententia angelici Doctoris, qui lac est. q. 85 art. 8. scripsit: sic ergo dicendum est, quod si quae sunt in regularibus observantiis, quae non impediant poni, tificale incium, sed magis valeant ad persectionis custodiam.
560쪽
438 ualua DE EPISCOPO REGULAR .
i, sicut est continentia, paupertas, et alia huiusmodi, ad haec remanet Religiosus, etiam lactus Episcopus, Obligatus; et pers consequens ad portandum habitum suas Religionis, qui esti, huius obligationis signum. Et respondens diffleuitati depromptae ex Can Statutum ait u ad primum ergo dicendum, quod, ille qui fit de Monacho Episcopus, absolvitur a iugo monast - cae professionis, non quantum ad omnia, sed quantum ad illa, quae offici pontificali repugnant, ut dictum est. Quam ententiam sequuntur Passerinus Ioc cit Card. Petra aliique suci. Si eiusmodi quaestio, Consultor subiungebat, dirimi deberet
extrinseca auctoritate, prima sententia vera dico a ret, quae velut communis haberi potest. Unde Card. Petra comm in Const. 5 Ieae. IV. n. 32 scripsit graui tamen sententiae, cui communis Doctorum calculus accessit, in obsequium potius , auctoritatis, quam suadentis rationis captivare intelleetum opodis et Verum expensis rationibus, tertiam sententiam veram dicendam esse censebat Consultor et in praxi sequendam rationes autem, quas tantum indicamus sunt sequentes.
Obligatio ex profession orta Observandi votum Obedientiae, et regulas proprii ordinis, natura sita perpetua est. Ex triplicitantum 7pothesi posset cessare, nimirum, vel per incompat, bilitatem novi status legitime adepti vel per aliquam dispositionem canonici iuris vel per Pontificiam dispensationem. Atqui nulla ex hisce hypothesibus in acto obtinet. Non prima, quia Regulae, quae ad perfectionem Regulares simplices ducunt, conveniunt etiam Regulari piscopo, qui ad magisterium persectionis evectus, instruere populum, eumque ad sanctitatem prom
vero debet. Quo enim piscopus persectior evadit, eo utilior populo redditur. Α tramite ergo persectionis semel suscept per determinatae Regulae professionem deflectere non potest. Altera hypothesis pariter locum non habet. Namque in canonis iure, excepto Canone Satutum de cuius vi infra dicetur, nihil aliud reperitur, ex quo soluti a dicta obligatione erui posiat. Tertiam autem hypothesim plura documenta non modo exclud-t, sed contrarium aperte declarant. Ac omissa epistola limocentii l. ad Victricium, quam supra retulimus, adducohat Consulto plura alia documenta innocentius Iu Episcopum Pin-