장음표시 사용
561쪽
nensem, qui ex Abbato ordinis Castercensis ad Episcopatum a sumptus, monasticas observantias non custodistat, si acriter redarguit a Tacti sumus dolore cordis intrinsecus, et gravi mo rore urbaιi, quod ι si Caecipimus, in iniuriam Ordinia vi et infamiam ordinaιionis nostrae agis in pluribus ut aposιata, qui teste serjιura vir inuιilis appellasvr. Si enim diligenter aιι- res, quod de Monaeho non simplici, sed de Ibbate duaeimus in Episcopum assumendum. ... eam deberes observare, tam in vita, quam in moribus honestatem, quae ad salutem ibi proficeret, et subditis ad Memplum. Verum, de quo miramur non modicum et movemur, propriae conditionis oblitus, quod pos acceptum Episcopatum quaedam illicita liceas et eaepedias, quae Fratrum Ci- stercensium observantia reputat inhonesta picturata selia, ιehirothecis uteria serieaιis, amplo te galem coronas, et camibus, publice usque ad suιuritatem ι reples, ei forsitan per insignia limiusmodi comparandus, de quo data ei tunica priιicea, scriptum esse legiι-- ecce Adam factus est sicut unus ex nobis seiens bonum et malum- .... Meminimus quidem, e tu debueras meminisse, qualiter in recessu tuo oram fratristis nosιris diatriete tibi durimus iniungendum, ut Cisιerciensis Ordinis obseruaratiam sιωFres, cum Pontificalis suscepιi dignitruis is es misere te τοιο, ea qua lice cum honore sis, sic onus tibi magis aux rit, ut Beligioni nihil penitus deperiret, per quod eius ahenasistiter relata es. Ideoque Fraternitaι Tuae per postestea scripta mandamus aeque praecipimus, quaιenus ita corrigas visam tuam, et e sic observantiae regulari consormes u non rediisse ad saeculum, sed in saecula virus, ipsum e pompa eius πιι--nere uidearis. Alioquin cum iam itio praecesserit, de euviem vindicta sequesur. s eae Innoeen. III epiM. t. pas. 666. Post hoc aureum documentum, alia adiungebat Consultor, nimirum Decretum Alexandri Vil super Episcoporum residentia omissum die 26 Iulii 1662, quo declaratur, quaenam sit RR. Pom ficum mens in evehendis ad dignitatem episcopalem Regulares, hi e verbis: Deeernit insuper ac declarat, Sanctitatis Suas mentem nequaquam esse, eosdem Episcopos, si Regulares sum rint, ab obligationibus professioni regulari, quam emiserunt, adnexis, per adeptionem dignitatis c muneris episcopalis, uua latenus absolvere ac eximere, nisi quatenus eiusdem ninn
562쪽
1 ris ac curae pastoralis exercitio impedimenti sint, idemuos quotiescumque ex ipsorum culpa quod absit sive ex alia quas libet causa, aut impedimento quamlumvis iusto ac legitimo,
excepto tempore a S. Conc Tridentino praefinito, aut notu crint, aut nequiverint, minime absolutos esse censori ab obli- gatione, quam per prosessionem regularem contraxeriant, des vivendo intra claustra, et sub obedisentia Superiorum eiusdemi, Religionis, observandoque omnia et singula, quae a RegularI- bus, intra claustra degentibus, sive ex voto, sive ex praescris to Regulae et Constitutionum suae Religionis, quomodolibet, et qualitercumque observari debent ac solent . Hoc decretum sui insuper eonfirmatum a Clemente XI anno 17l ac extensum ad omnes piscopos Regulares, qui eliguntur ad obeunda officia learii Apostolici vel Administratoris et Visitatoris In aliis dioecesibus. Denique Benedictus XIlI in Constitutione Custodes super
muros. 725, haec sancivit hi Statuimus atque sancimus, ut ex monastico, regulari, et Mendicantium Instituto, ad episeop i, lem seu qualemcumque aliam dignitatem, etiam S. R. Ε Ca s dinatatum iam evecti, et in posterum evehendi, universis et
ii singulis suae Regulae officiis et obligationibus quae Pontificale, seu cuiuscumque alterius dignitatis, aut Cai di natatus metum minime impediunt, perpetuo subsint, et proinde sui monasticis ordinis, sive alterius Rogulae Mendicantium insignia, et pro pria indumenta lanea, suoque peculiari colore 3istincta, rasilem
quo pae et ad cutis planitiem in summo vertice, vel e gyro et forma expressam coronam praeserant, quibus antea cum Intra eorumdem regularium ordinum claustra Deo militarent, ex solemni sua professione insignia induere et coronam pra η ferre tenebantur, a cuius professionis obligatione per muri η episcopale neutiquam absolvuntur, aut nullo pacto eximuntur;
propterea huiusmodi piscopi ex familiis Regularium, ona
chorum, et Mendicantium assumptis, in virtute sanctae ο - dientias praecipimus et mandamus, ut omnia et singula pruin sentibus Literis Nostris hactenus recensita, undequaque ob- η servare non differant. Si vero, quod absit, hoc agere contem pserint, vel neglexerint, eos poena suspensionis ab exercitios Pontificalium ipso facto incurrenda, tamdiu innodatos esse din
563쪽
3 Iaramus, donec a contumacia resipiscentes eiusdem suspens sionis relaxationem meruerint obtinere. ηMirum hinc videri non debet iudicium quod tulit Benedietus XIV De Beaιitie. l. 3 c. n. l. Ait enim eo loco onti- se docet D. Thomas 2 2 q. 88 art. 1 ad 4 e q. 18 art. 8
Religiosos assumptos ad Episcopatum teneri ad Begulares obsedio antias, quae non impediunt mcium pontificale, quod ipsum ad eosdem Regulares ad Cardinatatum evectos extenditur, iu- v xta ea quae habentur apud Dominicum de s Thoma, De EG cles Christi et Papa secl. 8 q. Diom. 10. mae. Biblioth. Pons imis ac de huius sententiae veritate absonum esse dubitare post editam a Bened. xul. Constitutionem an . 725, quaeas incipit C ιο s. x, Hisce autem haud obstantibus, Doctores fuerunt, qui de hac obligatione dubitarunt inter quos Andreuccius De Dis. itu ar. par. 3 n. 63 et 165, iii Auctor S. Alphonsum praecedens et quaestionem non obiter pertractans, inter cetera haec ait:. Cum vero in praedicta Constitutione Custodes non exprima, tur an subsiti Episcopus)ex lege coactiva obligante sub gravI, vel solum ex lege honestatis ac decentiae sicut olim docuit Caietanus ... siquidem cum simus in lege odiosa et poenali,
ea non extendenda est ultra casum expressum, ut constat ex
regularas inra, praesertim quia aliter haberetur manifesta codi recti Canonis Statvιum avs. 18 . , Glossa ibi adiectae, et omnium ferme Canonistarum, qui iuxta citatum Canonem docent Episeopum absolvi a iugo Regulae, idest, ut cum aliis novissime interpretatus est Rotharius, absolvi ab obligatione
observandi omnes et singulas regulas, sub culpa salιem ravi. Correctio autem legum non acile praesumenda est ex Cap. Ecclesia de Aeet.... I. Alphonsus quaestionem hanc obiter pertractans, innixus antiquiorum Doctorum auctoritati, et saepe citato Canoni Staιutvm eam sententiam probabiliorem esse intavit, quae a iugo Regulae piscopum penitus absolvit. Expendebat itaque Consultor rationes oppositas; et quoniam praecipuum iundamentum huius sententiae est Canon rutuιum, secundum quem Monachus a iugo monasticae Regulae absolvitur illum in examen revocabat inquiebat itaque Canonem de quo agimus insertum reperiri in Gratiani moreis. Porro igno-
564쪽
rat nemo, per eiusmodi insertionem a Gratiano actam , Canones provinciales, et reliquas M. Patrum sententias vim legis universalis non habere. Maiorem enim auctoritatem sibi non vindicant ea, quam habeant fontes a quibus haustae sunt Magna quidem reverentia recipi debent atrum sententiae, et La-nones conciliorum provincialium, qui in e Gratiani Beerela continentur, sed tum habebunt vim univorsalis legis, quando in Oecumenicis Conialiis, vel in Decretalibus, et Pontificiis Constitutionibus RB. Pontifices eas sententias et Canones sibi proprios socerunt. Cano autem de quo agimus, est Concilii provinetalis Altheimensis in Rhaeti habiti initio saeclilia de euius genuinitate insuper a Criticis dubitatur, licet Berardi eumdem ut genuinum habeat, in opere Graιiani Canones genuini, M πω emphis discreti. Hisce aliisque consideratis oncludebat Consultor eam sententiam posthabendam esse nullaque probabilitate gaudere, quae innititur provincialis concilii Canoni, de euius genuinitate insuper dubitatur, qui opponitur Decretis, et fonstitutionibus R. ontificum. Talis porro est sententia de qua agimus. N etc. Occurrebat insuper Consultor aliis oppositis rationibus, et in primis illis, quae ab Andreuccio allatae sunt. Animadvertebat hunc auctoro in duplici salso supposito versari. Ex errore nimirum supponit Benedicιum ill novam edidisse legem, et
Canonem Sintuιum legem esse universalom. Quod per eam fonstitutionem, non fuerit nova lex, novaque obligatio inducta, ex hactenus dictis colligitur. Non enim natura sua earum regula rum iugum solvitur, quae cum episcopali dignitate, et munere congruunt; non per aliquod iuris caput multoque minus per mentem R. Pontificum, qui nunquam ab observantia Regularum talem Episcopum eximi voluerunt. Ex vi autem huius obligationis Benedictus tu in irιuι sanoιa obedientiae iniunxit, ut insignia ι propria indumenta suoque colore distineis, o Silem quo . . . . coronam etc. praeferam Regulares Episcopi, vel Cardinales Poenam autem Suspensionis adiactam, ad huius an tum peculiaris iniunctionis contomptum, resere Consultor en Sebat. Proindeque dictos Regulares, ex vi obligationis suscepiae Ρor Pros Bionem, non ex nova obligatione, teneri ad Regularum ob
servantiam mb rami uel auis leui, prouti ipsaemst Regulae obligunt
565쪽
Falso insuper supponitur, Canonem ιαιuttim vim legis uni-Versalis habere, quam vim mutuari non potui a Patribus Comcilii provincialis, neque a Gratiano per suam collectionem, cui talis auctoritas nunquam a S. Sede tributa est; neque a BR. ontificibus, qui nunquam in Decretalibus, vel Constitutionibus illum canonem interseruerunt; neque a Doctoribus, qui illam vim tribuere non possunt. uaro non agitur do logis praeexistentis correctione ut supponebat laudatus Auctor sed tantum de eo rections doctrinae communiter receptae ab Auctoribus, ex nimia auctoritate illi Canoni tributa quorum, ut usuvenit, unus
Domum rationi illi subtiliter a Suarosio xeogitatas Consultor respondit. Et circa primam rationis partem, quam supra r tulimus, Constitutiones a Praelatis Ordinis, vel Capitulis saetas respiolentem, distinguebat Consultor Constitutiones generales quae antecesserunt, ab illis peculiaribus, quae post adeptum Episcopatum, subsecutae sunt. Porro prioribus illis deviet immanere piscopum Consultor censebat; non vero posterioribus, quo tempore per aecidens Regularis piseopus solutus extat ab auctoritate sui Praelati, cuius loe succedit Summus Pontifex Ad alteram autem rationis Opposita partom, quare si expressit S resius u Ratio autem est, quia illa regula solum obib, gat, tanquam quaedam ex huic communitati imposita ei gos solum obligat ei sonus huius communitatis, quamdiu sunt membra illius, quia omnis lex pro ommunitate per se primos serιur, et ita ad eos tantum loquitur, qui sunt partes illius communitatis; sed Religiosus, eo ipso quod fit Episcopus η desinit esse membrum talis communitatis, quia nec est sum ditus nec Praelatus eius: cita respondit Consultor verum esse generale principium, leges subditos obligare, quamdiu ipsi manent in communitato, seu territorio, ita ut lex a lata ---ι mediante emimrio, et iuxta iuris principium p. L vh de Iu-riad. atra erriιorium ius dicenti impune non paretur a saecautem non omnia aptari posse casu nostro, in quo Regulae e Constitutiones ex Romani ontificis auctoritate ametunt directe et immediate personas Regulares ubicumque sint, sive in monasterio, sive extra tamdiu itaque quis regulis devincitur, quamdiu Religiosus manet. Verum habentur quidem Regulae,
566쪽
quas Beligiosis singulis conveniunt non immediate, sed quat nus in communitate vivunt, puta regulam accedendi statis ris ad monasterium petendi veniam a Superiore in exitu te ;ab eiusmodi regulis, quae respiciunt rationem vivendi in communitate, solutus manet Episcopus, qui membrum amplius non est communitatis eiusdem. Hisce autem dissicultatibus reiectis, ad mitigandum huius sententia rigorem, qui prima fronte nimis gravis videri posset, sequentia Consulior animadvertebat. Auctores qui hanc sententiam sequuntur, eodem tempore docent posse Religiosos Episcopos secum ipsis dispensare, quemadmodum possunt Superiores Ordinum Praelati secum ipsis, et cum subditis suis, ne dicatur Episcopus in hac re inferioris esse conditionis, simplici noligiosori quamvis eiusmodi loquendi ratio probanda Consultori non videretur Manet enim Episcopus a Regulis obligatus, proindeque secum ipse dispensare oon potest nihilominus censebat Consultor, posse Episcopum, spectatis adiunctis, in casibus obvenientibus, prudenter iudicare, an obligatio Regulae esset quo sensu loquitur S. Thomas lac cit. q. 18b arι. 8 cibi is In aliis
a tamen regulis non repugnanιibus episcopuιi speio potest dis pensatione uti, secundum quod requirit necessiιas personae,
vel stirii, et conditi hominum eum quibus viviι, per modum, quo etiam Praelati Religionum in talibus secum dispensant.
Eiusmodi autom causae ab Angelico recensitae, necessitas peΥ-mnae Episcopi), vel officii et conditi hominum eum quibus viavit, propter quas prudenter iudicare potest, an in particulari casu obligatio Regulae esset, ad unum revocantur prout docet a serinius e triplici sιαιυ hominum q. 85 art. 8, 1 b7, hisce e bis a Cum immo haec regula sit certa, quod piscopus est a iure solutus ab obligatione regulae, vel in universali, vel inii casibus singularibus, quotiescumque regulae observanιia a pedit illum ab exercitio sui officii ad huius officii necessit
η tem reducitur etiam necessitas personae, vel convictus cum ii aliis, quia et personae firmitas, et convictus honestus cum aliis, ad persecte exercondum ulcium sunt in piscopo non cessaria. Ceterum ubi ex observantia regulae nullum nascitur impedimentum ossicii, non est cur Episcopus non teneatur ad id, quod in prosessione sua promiSit. n
567쪽
Post haec omnia non praetermittebat Consultor adnotare, ad paucas reduci Regulas, quas piscopi observare adstringuntur. Namque demptis Regulis, quae officia Religionis respiciunt, quae ad communem rationem vivendi spectant, aliisque nicio, et dignitati episcopati per se repugnantibus, supersunt tantum Regulae, quae, rationes ieiunia, aliasque mortificationes iniungunt, ad quas insuper servandas prudenter in casibus particularibus iudicare potest an teneatur. Quare, hisce omnibus in suo voto ample et erudite disputatis, opinabatur Consultor ad propositum dubium posse responderi u affirmative iuxta modum: idest te- netur Episcopus Regularis observare regulas suae eligionis, quae materiam voti paupertatis determinant item tenetur alias Regulas et observantias dignitati et offici episcopali non re pugnantes, eadem obligatione gravi, Vel levi observare, quan tenebatur antequam assequeretur episcopalem dignitatem; in tamen ut in peculiaribus casibus prudenter iudicium serre pos- sit, utrum cum dignitate et Offici episcopali optime illa con- veniant. Quibus si S. Congregationi placeret addi posse pinabatur Consultor: u et consulat D. Thomam 2 24 185 arι. 8 haec tradentem in aliis tamen quae offici episcopali non rei pugnant potest dispensatione uti secundum quod requiri nece η situs personae, uel officii, et conditio hominum cum quibus r- vit, per modum, quo ιiam Praelati Religionum secum L
Haec Consultoris opinio probatu digna visa est S. Congregationi eo modo, quo sequitur.
An et quomodo piscopus Regularis teneatur ad Begulam
servandam, quam prosessu est.'
RESOLUTlo DUBII. - Sacra Congregatio pisc. et Beg. comitiis habitis die 6 Maii 1864 respondere censuit Aspirmasive ad pra scripιum Constitutionis Benedicti XIII incipientis custodes, nempe piscopus Regularis tenetur observare Regulas suae Religionis, quae materiam voti paupertasis determinant item tenetur alias regulas et observantias dignitati, et officio episcopali non repugnantes, eadem obligatione gravi, e levi observare, qua tenebaιur an- ωquam assequeretur digniιatem episcopaIem ita tamen ut in
568쪽
liaribus casibus prudenter iudicium ferre possit, utrum cum qnitate e os icto episcopali illae conveniant.
I. Regularem ad Episcopatum evectum, quartavis a monasterio divulsum, Regularem esse non ceSSare. Η Εumdem minde non solvi a votorum obligatione iuxta Regulam, quamvis termini relationis voti obedientiae mutentur III imo teneri ad Regularum Observantiam, quae cum Pera n a communitate seiuncta, et ad Episcopatum evecta congruunt
IV. iusmodi autem obligationes ita intelligi debere, ut in coditione status regularis cum dignitate, et munere episcopaliis scepto, vincat dignitas et episcopale munus, praeeunte circa hanc coIlisionis existentiam prudente eiusdem Regularis Episcopi iudicio. V. Non enim decet ecclesiam desponsatam, quae libera est, subesse incommodis et iacturis i ob singularia sui sponsi vota, singularesque leges. VI. Has omnia insuper licito eximis ad Religiosos ex instituto votorum simplicium ad piscopatum assumptos. Eadem enim obligationis rati vigere videtur.
-νεina in- Raeta Administrator generalis locorum piorum quae in oppido A. reperiuntur a S. C. Ep. et Reg. Apostolicum beneplacitum obtinuerat, ut praedium quoddam tu Clausura nuncupatum, et ad sodalitium 8Sinae Crucis pertinens, publice venumdare posset Promulgatis itaque edictis, maior ac melior extitit oblator Petrus, qui protium obtulit scutatorum 423 cum enim ex viri
i) id pag. III in nota in qua refertur Resolutio S. c. c. respieiens aequisit Mnem honoriun lavore colesiae.
569쪽
perit aestimatione fundus pretio scutatorum 820 valere constaret, ipse augmentum scutatorum centum supra quinque exhibere non dubitaverat. Quocirca re ad S. C. iterum delata die 30 Martii 838 roseriptum prodiit, quo Petrus ad contractum rite ineundum auctorabatur, salo tamen iure vigesimae acu tae. Executioni rescripto demandato die 17 Augusti eiusdem anni, per acta noturii, venditionis instrumentum rite peractum est. At di proximo 2 mensis eiusdem pones Curiam adstitit Iosephus, qui ex titulo sextae scutatas obtulit supra summam Aout 42 a Petro oblatam, et insuper die et Septembris insequentis ex titulo vigesimae nimirum praepostero gradu in Ilia scutata 2 sule addidit, adeoque pretium fundi uiausura ad scutata 2 extulit nae oblati per publicum comparitorem Petro deliberatari denunciata fuit; sed huius denunciationis exempla die 29 Sept. eiusdem anni domi in manibus uxoris Ρetri deliberatarii, nequaquam vero personaliter in manibus ipsius relictum est. Nihil ad haec. Petrus sed Iosephus supplex S. C. deprecatus est, ut sibi fundus venderetur: quapropter Sacer ordo die 13 Iulii 1840 doclaravit fundum vendendum esse Iosepho, hac adhibita cautione, misi Peιrus augumenιum ab eo Iosepho oblatum intra praesiniιum terminum a die intimationis, quae ei facι seriιur, acceptaverit -- Cum itaque ordinario, cui rescriptum hoc exequendum remissum fuerat, constitasset, Petro denunciationem actam, et nihil insuper ab hoc responsum vel oppositum suisse, Ioseph landum adiudicavit; qui proinde undum excolendum accepit nullo tamen instrumento, vel scripto super venditione consecto. Post haec Iosephus plures peregit aetus, quibus iura suam per eodem fundo renunciabat sive pro homine hoc, sive pro alio, dum interea fundum retineret, ac sodalitio interusurium scutat rum sex in singula contena pro pretio quod fuit scutator dit, e solveret. Superfluum ducimus in hisco actibus ulterius immorari; satis enim, quod ad rem praesentem attinet, es dem innuisse, videtur. Rebus in hoc statu manentibus anno 1859 tum Iosephus, tum Petri filii et haeredes quippe hoe intervallo Petrus
ad plures abierat separatim S. C. adierunt, ut instrumentum venditionis pro se quisque, altero repulso, stipulari permitter tur. S. C. antequam potius etri heredibus, quam Iosepho, ac
570쪽
Viceversa annueret, ex more ordinarium rogandum de veritate precum eiusque sententia existimavit Ordinarius ea, quae gesta
erant ab initio usque ad id temporis diligenter enarrabat, ae extremo loco concludebat, Sodalitio undum libere restituendum, tum propter defectus ac vitia, quae in hoc negotio pertractando contigerant, tum propter iura et actiones, quas ex cessione Iω sophi mediate Sodalitium acquisiverat Monitis deinde partibus, quarum id intererat, ut iura quisque sua penes S. Ordinem deducerent, earum deductionibus acceptis, silente omnino Sodalitio, in consultationem quaestio vocata est, cuinam permittendum esset, ut venditionis instrumentum perageret iuxta dubium,
cuius sormula hei in calce legitur.
QUA RATIONES AFFERRET IosEpnus. - Hic itaque contendebat,
contractum emptionis venditionis in sui favorem suisse persectum; quandoquidem cum agatur de contractu consensuali, scriptura et instrumentum non ad actus substantiam, sed ad meram integritatem requiritur lin. Quod vero empti venditio consummata suisset ex eo demonstrabat, quod in illo negotio consen-Sus res, et pretium non defuisset quamvis enim hoc ultimum idem reipsa non persolvisset, attamen id quod idem est leon- Ventum ac determinatum fuerat, ut eius loco Iosephus interinsurium scutatorum sex in singula centena pro scutatis 52 per plures annos pensitaret, quod adhuc pensitabat. Subinde varias exceptiones quae contra sorsitan obiici pos sent, suse diluebat ac dissipabat, quas peculiariter ac speciatim hic exponere superfluum arbitramur.
s Ait Voetius ad Pana Lib. 18 TiLA sualibus seriptura necessaria non sit, ni De contrahen empl. g. 1 u Emptio--n dit Imperator distit. Lib. 3 m. 23 D dita est eontraetus bonae fidei consen oblig. αIdeo autem istis modis in emptis' su constans, quo id agitur ut merxier a nibus et venditionibus obligatio diei sto preti permutetur. Cuius tria sunt . tur eonsensu contrahi, quia neque seri η requisita substantialia consensus, mera situra, neque praesentia omnimodo et retium, quorum si unum desit em sius est, at nee dari quidquam eo M Ptio non est. Iisdem sere verbis utitur a est, ut substantiam capiat obligatio, e Peretius μεαι. mper. Lib. 3 it 2 g. a. . sumen eos, qui negotia gerunt, eos β' Quod autem in contractibus onseu cure..