Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

581쪽

ventu B in Galliis mihi tamen videtur in una ex literis mos adiunxisse, quod si ipse se vocatum ad statum religiosum non agnoSceret, transiret ad collegium de syllians ad studia

Ex hoc autem contextu, quae ceri r Consultori videbantur haec erant nempe Caius etsi abesset a conventura audiae, ubi degebat Titius, praesens auten ibi erat literis et incitamentis, quibus multo minus poterat resistere oppressa mens Titii in nova hae domo, ubi lange a suis et ab iis circumdatus, qui το- Iuntatem eius ectere data opera debebant, a nemine solamen et auxilium poterat opectare. Aliis autem animadversis conclud bat Consultor, cum moralis coacti semel inducta, nunquain Titium deseruerit, volarum emissionem irritam haberi debere, utpote necessaria libertate destitutam. Quoniam autem huic conclusioni videbatur Opposita attestatio agistri novitiorum, eam attestationem in examen revocabat Consultor Attestatio autem ita se habebat: si Quod sciam iuve- , ni Titius, impulsus non sui ad professionem religiosam, nec per metum, nec per minas, nec per spiritus seu ingenii levis talem Put eiusdem vota persecte libera suisse quemadmodum, fidem facit eius professionis actus coram integra communitate. Communitas, cum ter convocata suisset durante Titii novitiatui, ut iudicium erret, omnium professorum suffragia favorabilia ii ipsi semper retulit; et nunquam contestatio aliqua exorta est super eiusdem Vocatione v Animadvertebat itaque inter alia Consulto mirum esse non debere si ille, qui Titium, integro probationis anno suo consilio, et directione gubernavit, quique suis incitamentis ad professionem impulit, asserat puto eiusdem τοι perfecι libera fuisse, Erronee id putare potuit, sicut ex ediror dixit Titii prosessionem luisses immunem in quacumque

1 Ad declarationem huius ultimi in . R. P. attre, sol a mon segre, laut eneis laciunt verba, quae reperiuntur in Iaissant entendreda possibilita de Mey- Epistola Cati de qua supra in nota in Ghan falsalent videmment pencher laea Epistola postquam Caius fassus sit . balanee vers la premi/rmehane de rat- se ex demptione, vehementer institisse, a ternative. Quae verba innuunt quam ut Titius in Sabaudiam demigraret, hae inanis fuerit ista possibilitas si quae inde epistolari relatione adiungit. Μaisue dicata fuerit, ut Consultor animadverte. Mi -larer, que me lettres soli a bat.

582쪽

coactione. Nec eiusdem agistri depositionem vim aequirere ex adiecta ratione, quemadmodum fidem facit eius professionis amtus coram integra communi ase Nam unanimiter tenent oci res ac pluries firmavit S. Rota ut videre est penes Ursaram t. t disc p. 1 n. 38, qviod professio, etsi omissa appareat iucundo hilarique animo, cum metus praecesserit, et durent influxus eiusdem, coactionisque moralis, uti nulla habenda est. Attestati autem Communitatis respiciebat actus omnino externos.

QUID POST PROFESSIONEM EVENERiT. Non est cur reseramus d

positiones testium, qui Omnes conveniebant in eo quod evenerit post emissam a Titio professionem integrum porro tempori spatium usque ad saecularigationem Consultor dividebat in tria veluti stadia Primum stadium est, poenitentiae, aversionis binstitui religioso , et conatuum ad dissolvendam professionem: secundum stadium comprehendi perplexitates mentis, et angustias spiritus nimiis et continuis scrupulis agitati tertium denique stadium irregulari vitae genero, et culpis vere I avibus

continebatur.

Atqui subiiciebat Consultor immediata illa poenitamia, et

subsequens scrupulorum quantitas, et ultima culparum perpetratio ostendunt professionem antecedentem non omnino liberam, et Spontaneam suisse. Non enim tam cito amatus Spiritus Domini pertransit, ceu arguit Rota in deo. n. 25 e seqq. coram

AmuelL Quibus insuper illustratis Consulto plene ostendebat

non potuisse tractu temporis hanc professionem convalidari per aliquam ratiliabitionem. Post haec, ea omnia, quae usquo adhuc in examen remeata sunt et disputata, Consultor breviter colligens adiungebat, non deesse rationem cur fides non praestetur consessioni iuratae Titii asserentis suam professionem fuisse irritam , allegata auctoritate Pignatellii Cons. o. o. inquientis a non obstat quod in re prosessionis stari non debeat iuramento prosessi. . . Quandos sunt aliae praesumptiones potentissimae, adminicula, et con-

iecturae, quae nulliter professo favent, multi Auctores, iique gravissimi docent, stari posse iuramen in illius; ita limitant suam doctrinam Angles, Caietanus, avarrus, ac tenent Barth et , Atque addebat, huic iuratae professioni non posse valide opponi opinionem testium, qui validam Titii professionem existimarunt,

583쪽

utpotequi excepto Magistro, reliqui testes tantum post professionem Titium noverant, eorumque opinio nulli argumento innitebatur. E contra in pretio habendas esse duorum Titii patrum attestationes qui ex nota factorum historia, alter invalidam, alter alto dubiam iudicavit. Praesertim cum ut observat Caes. De Luca De Reg. diso. . n. 2 et dise. 43 n. 3, quando agitur de dubietate ex desectu consensus, pro nullitate est respondendum. Haec omnia robur accipiebant ex suffragio Ordinarii, qui in sua relatione scripserat: a accuratissime, o non religiosissimon perpensa suisse rationum momenta, quibus nititur Titii po- stulatio, a quatuor nostris dioecesis heologis, Θmpe .... Quia omnes pietate et Metrina praeesari, imo nostri consiliarii pri-

, vati , de unitate votorum Titii unanimiter suffragium t

, Ierunt. BAttenta autem actorum Oonsectione, nonnulla adiungebat Consultor circa dispensationem; inspecta enim rei Veritate, persuasus videbatur de nullitate prosessionis Adiungebat scilicet inter causas iuxta dispensationis, ex communi Canonistarum doctrina ex praxi S. Congregationis, dubium circa validitatem prosessionis recenseri praesertim si exinde magna exurgat petentis spiritualis utilitas Etenim non requiritur necessario causa publica, sed su fici gravis ausa privata, iuxta recentiorem praxim quatenus

bonum privati redundat in commune honum, uti tradunt C ninch. De sacrum disp. 33 dub. 1 n. 4 Pignatoll. Cons. 148 n. Ursaya discepuu 3 num 49 om. 2 pas 1 e discept. 2 n. 58ωm 6 pag. s. Iamvero subiiciebat prosessionem resigiosam Titii, si non aperte nullam, saltem dubiam haberi debere cui rationi acced hat gravissima Titii spiritualis Messitas, in qua re quatuor comveniebant testes, reliquis non contradicentibus.

Omissis caeteris, nonnulla sat erit indicare, quae proserebat Besensor stigiosae prosessionis super causae merito l). Contendebat scilicet Defensor in casu deesse quamlibet vim metumve gravem, qui nullam reddere valeat religiosam professionem.

si oldari mamini, piseat ea quae disputata fuerunt in altera huius generis

584쪽

Aiebat autem reverentialem etiam metum, ad illum effretum, talem esse debere ut dici de eo possit cadere in conatamιem L m. Nulli autem vi aut timori subfuit Titius. Omnia enim, quae adducebantur non constituere aiebat coactionem sive hysicam sive moralem; erant enim ad summum suasiones et licita incitamenta, quae nihil libertatis adimunt; maxime cum gemmnus frater acultatem Titio secerit relinque di novitiatum, et collegium ingrediendi ad prosequenda studia et sere omnes testes, duobus tantum exceptis, de hac gravi eoactione non deponere: eos insuper, qui de grayi coactione testabantur, esse duos Titii fratres, demul SusPect . Post haec negabat elangor locum esse dispensationi, tum quia dubia reputanda non erat emissa relligiosa professio, tum quia deerat publica ad dispissanduin causa iuxta ea quati docet Maschat. lib. 34it 31 n. 29 circa finem. Hisce aliisque disputatis, causa proposita hii sub sequentibus dubiis.

I. g Λ constet de causis rostitutionis in integrum in casu a Et quatenus affirmative FII. uan constet de nullitat professiorus in easu diu Et quatenus negative III. An consulsndum sit Sm super eastitatis voto in casus

REsoLurio Sacra Congregatio concilii causa cognita di 28 lanuarii 1864 respondere censuit: Ad I. et II prouidebitur in III

Ad III. ιιωη- peeuliaribus circumatantiis in eam Occurrentibus, as imasive. CAUSA PROMeurio. Defensor professionis religiosae hac sibi infausta sententia habita, novum audientiae beneficium postulavit iuxta Constitutionem: Si datam, ut iterum causa in ex

me reVocaretur, et uom conatu defensione prosessionis arrepta nitebatur excludere professionis dubietatem, ut ita nimquae aderat, prout ipse contendebat, maneret exclusa dispem sandi causa. Nihilominus S. C. iterum causa in examen σωcata dio 23 Aprilis 864 ad novum propositum dubium prout

moris est et an sit standum vel recedendum a decisis in casu, respondit: in decisis.

585쪽

l. Adolescentem Titium phantasia praepollentem, isse iugiter ircumventum ut in Religione profiteretur. l. Eiusdem priores, efficacesque conatus ad circumventionem superandam in irritum cessisse, per oppositas suasiones innixas religiosis et profanis motivis iuvenili phantasiae energice repraesentatis a fratre in quo unice duciam reponebat. I I. Eumdem circumventionem auetam fuisse per Actum, quo dictis suasionibus cedens, longo a suis in alterum monasterium sub severiori magistro missus fuerit. IV. In hoc novo statu eo ne inducto ut actus professionissaeilius obtineretur, neque suasiones, neque auctoritatis pondus demisse, quod eo maiorem vim in animo Titii exercuisse dicendum est, quo minor reddita erat ali adolescenti resistendi saevitas.

V Exitum prosessionis religiosae in tali statu emissae, quinam fuerit, tristes probavisae inde consecuto eventus. l. Haec autem adiuncta, aliis non exclusis, movisse S. Comgregationem ad consulendum Smum super dispensatione l)

si S. Congregatio iudieium non tulit bebat, quam viam macte suscepit, et Spon super nullitate professionis, imo ex verbis te nunquam est proseeutus nihilominus an Resolutionc Mus - auentis meuna aeta meassim .lsa.Mhant se a Mamribus circumstantiis in eam Oecurrenti saltem perseverantiam ineoeptam aeti -- non sine quadam difflcultato videtur uis in novo probationis tempore. Con- in sententiam pro dispensatione deseeu sessioni enim iudiciali Titii, videbatur disse. Et sane quamvis onmihus speetatis obstare depositio Magistri, et nonnullae adiuuetis, facile e que appareat, tuo fratris expressiones, quamvis praesum- struetam fuisse viam quae ad actum pro ptio favore Titii militaret ratione novi semionis eumdem ducere natura sua de status in quo adactus reperiebatur.

586쪽

C.--ma tam meta Supplici oblato libello conquerebatur Canonicus theologus N. apud S. Congregationem Conialii, quod Capitulum nonnulla iura eidem denegare, et nonnullis noribus eumdem subiicere consuevit. Namque Capitulum conte debat Canonicum theologum . qui loco lectionis sacra Seripturae do isticam theologiam docebat, teneri choro Interem horis vespertinis iis diebus, quibus mane lectiones scholasticas

habebat deinde gaudere non posse emolumentis incertis, quae ex anniversariis aliisque moris functionibus fixis nut adventitiis percipiuntur, quibus non interruerit ut suo muneri satissaeoret, quamvis iisdem emolumentis caeteri canonici ratione dictoriam absentes, ut Parochus, oenitentiarius, Thesausarius, Archivii Custos sic seuerentur denique vindem amittere debere M tidianas etiam distributiones diebus vacationum etsi choro non inuteresset ut ratione ossicii sui clericorum xamini iis diebus a sisteret. Quare tria dubia proposita suerunt resolvenda quae helca calcem exscribuntur. In facto autem constabat, antocinio Capitulo Canonicum the logum sacras conciones habere solere; postea vero munus docendi

thsologiam dogmaticam impositum eidem suisse Apostolicis Literis expeditis anno 1832 quibus Canonicatui etiam parochiali provia

sum suit. In iis autem ubi de emolumontis ab utroque canonico Parocho, et Theologo lucrandis sermo fit, edicitatre, dum sum

rum onerum adimplemento arant, tamquam praesemites in choro,

adiisque saepe dictae metropolitanae eccIesiae functionibus haheantur, et choralibus distributionibus aliisque incertis perfrui debeam. Insuper in synodali loge eiusdem etropolitanae ecclesiae si tutum erat Qua die heologus isset. . . . distributiones aeripiat. Capitulum nihilominus innixum cuidam resolutioni capit lari anni 1829, qua statutum uerat, ut Canonicus theologus

emolumenta incerta anniversariorum, aliarumque unctionum non nisi praesens perciperet; et pariter consuetudini innixum, quae videbatur inde secuta, haec emolumenta Canonicum N per cipem iure non posse censebat.

587쪽

. Archiepiscopus auto in sua relation gravibus rationibus allatis, tria proposita dubia resolvenda esse sevore Oratoris opinabatur.

observabatur, Canonicum Theologum aeque suo officio satisfacere, sive biblicas concionos habeat, ius theologiam dogmaticam tradat, o docet Benedietusol de syn dioee c. n. 7. Et cum hoc munus erudiendi clerum in domatica theologia uerit Canonico N impositum, consequens esse Videbatur, omnia privilegia idem competere, quae huius ossicii gratia constituta Sunt.

lamvero Canonicus theologus ex constant praxi . . . frucιus suos facit et distributiones quotidianas lucratur non ο-lum tempore et hora quibus legit, ad tota die, etiamsi choro non inserviat; quia secus, ut perpendit Cardinalis Petra, a vere frustratorium fuisset privilegium, cum lectio flori non debeati horis divinorum officiorum, si ulterius impraeticabile foret, si

utrique oneri subiiceretur ad Const. IL Innoc. I. n. 53 tim. 4. IIano porro sententiam omnium esse Doctorum

idem Petra tradit, atque ita saepe resolutum fuisse a S. C. C. praesertim in Tropieri s Maii 1597 lib. 9 meret pag. 18 in qua ii auemriiste sibi tribuis aera Congruatio indaurit, ut eo die quo ιhmissus sacram legi Scripturam ex munere mi spes ad praescriptum Concilii, percipere possit distributi-as quotidianas, quamvis divinis non interret. Nec Meus in Modiolanen 29 prilis lis i ibi sis Inmis illa in qua legit ribuenda sunt integravi distributiones quotidianae omnium horarum, Me choro wn inseruierit. ib. Deer. 7. . 06. Nec aliter consuit S. Congregatio recentiori tempore, ut in Coriem. 26 Ius ti 84 per summaria preciam in qua prodiit rescriptum uio leo heologo integrae raduntur quotidianae Latribuιiones pro iactus quifrus te ι, perinde ae si choro perennia ter ademi. Pariter in Bisarchien 26 Septem is 18b proposito tertio loco dubio uino canonicus heologus diebus quibus do- Risui ι, .et 'cis sit immunis a boro pro tota die ad resolum Maucrandi quotidiana disιlibationes in casu nesponsum fuit:

588쪽

adrat dubium haseo verbis oneoptum: an Theolagus y cense s tu dispensatus, etiamsi illa die scripturalis octionis studio operam non dederit, sed solummodo legat hora statuta in casu. η S. Congregatio respondit: stirmative. Hoc enim privilegium dicobatur Canonicis theologis cone sum ad eos alliciendos, ut unori suo praestantissimo vigilantius Incumberent, vel quia theologato munus animi praeparationsm, o studium exigit, quod cum servitio ebori non congruit, et huius loco suec dit, ut advertit Card. Petra De est. n. 3.

duotis Canonicus theologus choro praesens censeatur diebus quibus legit, nihilominus Tridentinum Concilium de hac praesentia mentionem non facit, unde immediate post Trid tini Concilii celebrationam, non aliud privilegium videbatur posse sibi vindicare Canonicus Theologus, praeter illud quod conceditur in Cap. Ouia non uis isιris. Vidolieo privilegium faciendi fruotus suos tomporo dictae insontiae, non oro lucrandi distributiones quotidianas, prout immediatis temporibus post Concilii celebrationem S Congregatio C. resolvit Card Alciatus in manum ψω ad capi 1 Orm. st resori Card. Petra lac in n. 3 Vorum quamvis iuro quotidianas distributiones non deberantur, Mailominus S. C. C. censuit agendum esse pro gratia do hac isum Ssmo tunc Gregorio XIlI qui ex gratia oonoossit eiusmodi quotidianas distributiones Canonicis theologis, minimo distant textu in Cap. via nonnullis. Hoc nimiuris caput non agit de Loetore qui ratione ecclesiae suae in ealogit, ut saei Canonicus Theologus. Ab eo itaque tempore mens S. Congregationia fuit habendi Canonteum theologum uti praesentem in choro cum ratione sui muneris choro non intersit, adeoque ipsum luerari praetor fructus, et quotidianas distributiones, etiam emolumenta, quas dari solent iis qui ipsi coram intersunt. Ita in senionen mensis Octobris 1586 ad 17. Lib. 4 meret pag. 8s

habetur 4 Theologalem praebendam obtinens non lucratur astributisnes, quae dantur m anniversariis, nisi anniversaria tndan mo diebus sectionis, in quibus Lector habetur pro praesentis. Animadvertebatur tamen horum amolumentorum percepti 'nem limitationem meipere posse ex Voluntate testatorum, Vel

589쪽

Benefactorum. Quam limitationem Mora Congregatio faciendam ess duxit, dum ageretur de Canonicis Iubilationis indulto natis, aut causa valetudinis absentibiis, imo et de Canonicis curam animarum exercentibus, qui ratione officii sui absunt a choro, ceu patet ex sculana Litorar Apostolic. 20 Nov. 1830, in qua ad dubium IV u An et quae distributiones et emolu- menta percipere possint Canonici Curati absentes a chorali

serviti pro exercenda cura animarum in casu s. respondit: af irmative quoad omnes disιributiones et emolumenta, eaeceptis iis quaιentis non intersint, quae eae voluntate Testatorum debentur tantum actu praesentibus Idemque resolvit de Canonico ad consessiones excipiendas deputato, et privilegiis donato nil instar

caetera observaverat in sua relatione, ad munus Canonici theologi spectar Clericorum examini assistere, aliaque perficere, quae cum officio magisterii iuncta sunt adeoque merito censendum 28M eumdem muneri suo actu Vacare cum hisce occupationibus a magisterio dependentibus destinatur.

Quibus insupor addebatur, privilegia huiusmodi non tam in ipsius Theologi gratiam invecta fuisse, quam in savorem officii, seu pro bono publico, cui cedit diligentia Theologi, si suo muneri frustumius satisfaciat neque iactatvim ex adverso consuetudinem, quae huic bono adversaretur, posse alliquo in pretio

haberi idque declaratum etiam est in Perusina Theologalis 30 Iulii 4859. Item deliberationes vel decreta capitularia privilegiis huiusmodi insensa posthalmi S. Congregatio in Bisarehien Praebendae Theotigalis 1 septem. 857 ae praesertim in cit Romana Diaιributionum, quae de Poenitentiari agit, 27 Non. 857 adu dubium.

taeterm cum ex documentis exhibitis in hac causa depre-hΘnderetur, de so Constitutiones capitulares in eo e tropolitano Capitulo, praefigendus erat torminus ad illas conficiendas, et Archiepiscopo pro approbatione praesentandas, ceu fert pru

590쪽

xis S Congregationis C. de qua recens habebatur exemplum in Viterbien suppress e suspens Canonieatuum et ransavi dis 27

l. v An Canonious theologus teneatur interesse choro Vespere illorum dierum, quibus mane docet In casu vll , An idem praedictista ebus debeantur praeter quotidia nas distributiones, emolumenta etiam incerta in eaSu. iis . An exemptus a choro declarandus pariter sit ad Prae dicιum essectum lucrandi distributiones, et emolumenta in-- certa, iis diebus, quibus licet non doceat, attamen ratione om- oti sui Clericorum examini assistit in casu. RESOLOrio. Sacra Congregati Concilii causa cognita die Decembris 186 respondere censuit: Ad l. Negaιive. Ad l. fArmatine, eaeceptis emolumenιis, quae eae voluntire Testatorum aut Danιium debemur tantum et prassentibus. Ad lii Is irmatine, ut in II, et ad mentem mens enis Imehiepiscopus praefliqui erminum congruum ad conficienda struina a eodem approbanda.

L Non debere confundi Canonicum theologum eum quovis Canonico, qui munus docendi suscipiat, quod Canonicatui a

nexum non sit.

II Praecipuum enim theologalis praebendae metum est illud rite docendi , quod in aliis Canonicis ratione praebendRonultimodo locum es et. III Quare Canonicus theologus suo vacans muneri, tamquam choro praesens censeri debet, ac si horali mei satisfaciat. IV. Ius ideoque eumdem habero non solum ad praebendae fructus percipiendos, sed etiam ad distributiones quotidiana et extraordinarias, nisi hisce postremis percipiendis resista Test torum vel Danuum volunius, quae ut suprema lex servari debeti

ivvid etiam pag. 166 in nota.