장음표시 사용
601쪽
euare S dedi iudieium quo decuina vi nihil uenatira dignum in sori diuisse repertum, et posse ad ulteriora acta canonigalionis procedi nullat nus respicit uolaris opiniones et sente alias quae inter auiolicos disputantur, vel disputari possunt. Baec autem confirmantur ulterius ex iis quae seribit Benedictus XIV. in opere de Serv. Datis ιν ι 2 e. 284 2 et seqq. ibi enim deseribens quaenam sint officia Revisorum operum Servorum Dei, ait a Finis itaque seu scopus huius iudicii est, ut videatur, an doctrina Servi Dei, quam scriptis exposuit, sit immunis a quacumque theologica.. censura ita ut si aliquid a Bevi- . soribus praeter Gutrinam innot . tur, severe loquendo, id dicendum
ait ad eorum messem non perti- . nere. Et S . . Urbani Decreta. quam i non recenseant singulas . ensuras theologieas propositio-
. num, ...onus tamen est Revisorum
unamquamque propositionem quae cum sana doctrina non cohae
reat, singillatim perpendere, et in suo suffragio,vhod cardinati Bela, tori ca*sae exhibere e qu/y, Ro censura theologica quat cure. Sinliso rans gust qualino si pro- pqsiliouos, quae aliqua nota dignas Bev-ri videantur puta, an sint
haeretieas, an errori pru1imae, an sapiestes haeresim, et se rem, velo errore suspectae, an temorariae, an scandalum sae Natea, an prisau a flandem mi in male festinates, an simpuvium seduot ioe . - sohi1- inuste, an iniuris , an -δuae seu
sphemapsis Iudichum dein seditur a S. congregatione super hisce censuris, prae oeulis habito Deoreto Urbani VIII supra relato; an Milicet aliquod doctrinae caput habeatur tbeologio e sura dignum, ita ut obstet Cauonuationi astorum prosecutioni, neque Auctor possit legitima rasione exeusari. Agens praeterea laudat is Pontifex de cautelis a Bevisoro diabendis in hac op rum inquisi na sanienda, inter alia scribit ibidem 4. ' mori an aliqua partieula, sed Cloth, senipturae, textura Bevisores pronuntiabunt. . .
.estem benignitatem debent, qu-- , tum fieri potest severitati adiun- gere Debent quoque de alienis, sententiis iudicium non ex sua , vel suorum ferre, sed agnos re libenter probabuιω- Matrinae a qua alioquin abhorrent.. Quinimo
eodem loeo auctoritalibus allegatis ostendit, nota dignRm esse iuuin Bevisorem , qui Misit - sententiam,
602쪽
500 APPENDI XV . . trina nova aut erit illa quae v ana, et inutilia, scripturisve divinis, et , Sanctis Patris adversantia Proseri. . . . aut illa erit, quae studio novitatis, vel ut novam tradat doctrinam,
Ecclesiae amulis adVersantem, no- vas adhibet Oees.suae autem multum eonserunt,
ad intelligendum quo sensu aecipi debet iudieium illud S. 8edis quod
emittere solet post operum examen
alicuius Servi Dei ut procedi possit ad ulteriora. Hoc enim iudicium ultimode respicit sententias, quae aliqua gaudeant probabilitate , quaeque inter Doctores disputantur, vel disputari possunt. Quod autem ex hoc S. Sedis iudicio inferri potest, quod est quidem maxime momenti illud est nempe unumquemque atholicum, qui non valeat ulterius de veritate opinionum inquirere, Posse prudenter sequi magistrum et doctorem illum, qui nihil seripsit censura dignum, quae Obstaret canonigationis aetis, quique ob heroicas suas virtutes iudiei Ecclesiae inter Coclites publice adnumerari meritus est, cui proinde eum doctrina non defuit heroica prudentia, et subiectio legi Dei, et Ecelesiae eius. Neque alius videtur esse sensus alterius iudicii quod tulit S. Poenitentiaria ad secundum quaesitum cum enim in eo quaereretur . an sit In quietandus consessarius qui omnes. B. Alphonia a Ligori sequitur o- piniones in praxira Poenitentiae tribunalis, hae sola ratione, od. Sede Apostolle nihil in ope
ribus illius censura dignum re- . pertum fuerit . responsum est: negative, habita ratione mentis . Sedis circa approbationem scriptorum Servorum Dei ad Pectum canoni-αο-nis. Quibus verbis aperte indicavit 8 Poenitentiaria prudenter se gerere consessarium illum, qui sequitur in praxi 8 Alphonsi opiniones, o so- Iam rationem, quod a Sede Apostoli- ea nihil in operibus illius censura dignum repertum fuerit, ita tamen
ut haec verba nihil censura dignum; intelligantur non absolute, sed de ea censura, quae, si adesset, obstitisset Canonigationi eiusdem.
Quilibet itaque, si grave aliquid non Obstet, tuta aliqua posterior
authentica declaratio qua soluta sit aliqua quaestio, vel ex scientiae Oralis profectu aliqua sententia suam amiserit probabilitatem sese tuto accomodare potest doctrinae S. Alphonsi , sibi videlieet doctrinam huius docti , ac sancti Episcopi adseriabens , qui sanctitate praesulgens, non minus scientia , quam morali prudentia praestitit ita tamen ut dicendi non sint imprudenter agere, qui alias sententias sequantur, se vata semper praedicta exceptione quae ab aliis probatis in celesia Auctoribus docentur. Quibus consona est responsio S. Poenitentiariae priori quaesito
data. Cum enim quaereretur strum sacrae theologiae professor. opiniones quas in sua theologia, morali profitetur B Alphonsus a
603쪽
Ugorio tuto sequi ae profiterito
. sit . responsum est: ora uos, quin lamen inde reprehendendi remeantur, qui opinio s ab aliis probatis Amrioribus tradirus sequuntur. Ex qua responsione qua declaratum est, S AN phonsum esse unum ex probatis Au-etoribus cuius opiniones qui sequitur tuto agit, non recte aliquis infe rei, Per particulam rum in dubio expressam, declaratas fuisse veras omnes laudati Antistitis sententias et opiniones; quod dignoscitur ex
altera responsionis arte, qua reprehendendi non sunt, qui opiniones ab aliis probatis Auctoribus traditas sequuntur. Nemo enim ignorat ipsos probatos in Ecclesia Auctores, usuque receptos, diversas eteontrarias interdum tradere opiniones , quas utpote probabilitate gaudentes, nemo, qui eas sequitur, reprehensione est dignus Pariter ex eadem particula tum non bene quis inferret, licere milibet 8 Alphonsi opinionem sequi, quam is ognoseat, sive ex propria scientia, sive ex competenti auctoritate, opinionem quam sequitur esse videnter salaam, nullaque amplius probabilitate gaudere. Namque'. Poenitentiariae r sponsio non innititur principio scientiae, quatenus scilicet quidquid d enerit S. Alphonsus verum sit; sed innititur aliis extrinsecis prudentialibus rationibus, ob quas qui eiusdem sequitur sententias, prudenter, ideoque tuto agit. Quae rationes illae XVI. 50 1 sunt, quas paullo ante indicavimus, quaeqne in dilectu scienti api subrogantur; videlicet, quivis prudenter ideoque tuto agit, si propriam sibi doctrinam faciat, usu in Ecclesiareeeptam, quam vir doctus et prudens, maxime vero si recens sit et sanctitate praefulgeat, docuit cum vero dictum prudentiae principium subrogetur desectui scientiae, exceptionem pati dicendum est, quoties evidenter nobis constet aliquam Auctoris, quem sequimur, Sententiam, falsam esse, nullaque probabilitate gaudere.
Haec omnia dicta intelligantur non quidem ad detrahendum quod absit auctoritati tanti viri, cui, per haec quae diximus, nihil detrahimus; sed ut iusto pretio habeatur'. Sedis iudicium quidquid enim ultra veritatem protenditur error est , qui quantum fieri possit, declinari debet. Heio insuper nolumus praete mittere, id quod animadvertit alter ex Consultoribus Bilius P. Hieronymus in in suo voto pro dubio supra exposito de Episeopo Regulari videlice , sunt verba Consultoris'
certus sum, quod si purissima illa animam Alphonti prae ocu- Ιis habuisset Constitutionem Be- , nedicti XIII custodes. nunquam contrarium tradidisset, praeser- tim circa eos Regulares , quos. Regula obligat sub gravi.
604쪽
PRAXEM REGULAE CIRCA CONTRACTU RERuM ECCLESIASTICARUM RITE INEUNDOS.In reserenda cansa Stipulationis emttractus, qu8e penes s. c. p. et Reg. a1ritata est, adnotavimus non paveos defectus et vitia in negotii, de quo res erat, pertractatione intercessisse quos desectus et vitia saepissime et alibi passim locum hahere iugis experientia demonstrat. Nos iam pag. 25 et seqq. totum dedimus Benedicti X lv. Motum-yroprium diei 22 Novembris 17 42,itemque Decreta Generalia a S. C. Ep. et Reg. edita, quae observari ε-hent in contraelibus ineundis rerum ecclesiasticarum. Super hisce dispo sitionibus novum, idemque egregium opusculum nuperrime conseripsit et in ludem edidit clares Advocatus Aloisins Thombella, subsecretarius eius- Sae. c., euiugopusenti titulus legitur de more in chartula, qua praesens hie Iasei- eulus amicitur. Huius laque e utilis elucubrationis synopsim nostris humanissimis retoribus heso offerimus, quod non sine magno utilitatis ruet eisdem fore Ohis pollicemur. Itaque in ad rem enistin, et
ros Auctor, postquam suo in op re per extensum praeposuerit tum celehratissimam Extra vastantemP-Ii l . incipien .rambitioxae, tum B nedicti XIV. Motum-proprium et generalia S. c. et reta, in primis id statuit a firmat, hisce meretis
inesse propriam ac veram obligandi vim iisque propterea sese conso mare debere tum eos, quorum est partem habere in administratione rerum ecclesiasticarum, tum etiam
8s CC a trihunalia. aera enim congr. p. et Reg. cum agat nomine papae, ut ait Card. De Luca, ab hoc auctoritatem obtinet leges etiam serendi, cum praesertim nil, quod aliquam gravitatem habeat, inexestatimae speciali iussu summi Ponti hela agere vel iubere soleat. ineest, quod et s. c. cono. et ipsum saerae Botae Auditorin iisdem
Deeretis pro re nata inhaerere religiosum sibi duxerint prout ostenditur idoneis allatis exemplis i .Hisee in primo capite praestitutis 1 vetor in capite secundo deli Adnotamus hio, Auetorem nostrum singula ea, quae asseverat in hoe mytte. itemque in iis quae sequuntur, quaeque nos summis labiis delibanda sumimus, idoneis rationum momentis opiose fulcire et eomprobare olere. Qua in re hae idem methodo generatim usus est, ut iuris ivilis et mnoniel, quo vivium frincipia ponat ac statuat, ex iisque velut e fonte dedueat regulas disciplinae, seu Pra eos, quas servat servarique mandat S. C. p. et Reg. in eontraetibus rerum ecelesiasticarum ineundis iisdem insuper quasi praesidium a firmamentum omparat ex declarationibus quas Saee ordo edidit in asilius peculiaribus quaequo
605쪽
ptibiles 8dictis eloquitur, quae a flgi debent, antequam aliqua eselesiastica res licitationi exi,onatur: quae quidem absque auetoritate Mero ordine laeta indiei non possε doeet; et si seeus laetum fuerit,
8. Congreg. integrum esse admonet eam affixionem posthabere, et nὀ-vam praeseri hebe, iussa nova aestimatione fundi per virum peritum ex mei eligendum, aliisque Onditionibus adiectis, quae magis in rem, et utilitatem ecclesiae cedere videantur; sine speetali edis Apostolieae venia in contractibus ineundis rem ecclesiastiearum edicta
praetermitti nequeunt si fundum lieitandum pro indiviso ecclesia eum personae laica possideat, non idcirco edietorum rexionem declinari aenegligi posse eontendit. Non ex praeeepto legis sed tantum ex conia vilio et exhortatione edicta reqniri tradit in loeationibus, quae intra triennium eontinentur, dummodo tamen etiam ho in casn eadem ex syn inali sanctione haud praecipia tur. Nullus est terminus praefixus pro primis odietis, quem tamen ad viginti vel triginta dies plus Nnusve prudenti Ordinari-um iudiei protensum generatim sese in spexisse testatur. Quoo pertinet ad edietorum pro vigesima ae sexta affi-xionem, hau ne essentialem, nee
praeseptivam esse inquit, euamsi XVII. 303 obligneitido et maior eceleriae utilitas eadem non hiilli suadeat. oradum lacit Auctora terito e
ra ad usum Messaria diliserit in primis quaestionem itistituit de ea-su cini duae ἡla innes vel plures inveniantur inter se pares. Hoc postre S u iuhet ad se vinnes Ohlationes remitti, at ipsa eligere possit, quthenam oblatio sit maior quoad quantitatem, sit melior quoad alia; neque enim hisce in re in maior tantum, sed et melior dehet oblator attendi 8uhinde enumeret conditin-- qctae requiruntur, ii bblationes suum for tantur e sinum; itaqηε primo εhent esse mitiistis, Milies cloeo e tempore laetae in edicus praestituto quod ita intelligendum est, ni nihilominus lieeat nova proponere edieta, si utile id cole.. siae eenseatue, et quoties res adhue integre est beneplaeito nondum Σ- pedito, ne exemtioni rite eommi in a publieo instrumento exarato. Meundo debent osse eertae, videsiecti summa certa et explicita, undere riuatur ONationes captiosae, i uertis, et legiae bono adversae. Atimando fit , ut aliquis oblator inveter propriam oblationem addat augmentum supra quaslibet alias sinitiones: hoe in eam augmentum oblationi propriae addiei debet non eine; ex gr. si Titius offerat cen
dem exoerpsit ex authentieis regesiis tabularii S. c., o quandoque eum res o stulat, argumenta mutuari mittit sive ex deelarationibu S. C. Couo. sive deei-siolithus S. Rota Romanae.
606쪽
APPENDI VII tum, et addat sectata decem supra quaslibet alias oblationes, quae propriam exsuperent, oblatio recipitur in acutatis centum ac decem. Si blationi inhaereat aliqua conditio, eadem tanquam incerta repudiatur. Τertio loeo debent esse evidenter tiles; namque e lesia ad alienationem non procedit, nisi eum evidenti sua utilitate iuxta privilegia, quae communia habet eum pupilli et minoribus itaque ecclesiae utiles minime reputantur eae, quae pro persona nominanda exhibentur, nam si persona, eum qua contrahendum est,
cognita plene non fuerit, de utilitate evidenti iudicium profere nequit;
deinde persona ista nominanda sanguine coniuncta cum celesiae administratore facile esse potest atqui vetitum est contractus inire eum his eirca celesiae administratae res ;eirca personam nominandam excipitur casus, quo illico et in eontine ii declaratur, quaenam spretatim ista persona sit tunc enim exulantea, quae metuuntur, neommoda. Dein ratio discriminis adsignatur, cur Obligationes pro persona nominanda admittantur in foro eivili, o reiiciantur in foro ecclesiastico quae ratio in eo sita est, quod evidenter
non apparet, an contractus, de quores est, eum persona innominata ut litatem ecclesiae sit allatura, necne. Sed nec utiles reputantur oblatisnes, quae continent aliquam summam trutulo ingressus, vulgo di prima enis tum, aut alio quocumque nomine Vo- citetur, nisi ea summa favore e l.
ipsius investiatur. Denique oblati ne esse debenti eas, ab iis nem exhibitae qui sint solvendo Pares,
vel alias, quae necessariae sunt, au-tiones praestare valeant si secus
fortasse fiat, oblatori certus terminus praefigitur, ut eautiones ipsansibi comparet et exhibeat quo inutiliter elapso, aliis, lios minoribus, oblationibus recipiendis aditus ritur Semel traditis rite oblationibus quaestio suboritur, an locus ait poenitentiae ita ut Ohlatores laetum suum retractare queant. In quo distinguenda sunt edicta Guberasoria et edicta innuatoria deliberatoria endieuntur, quae promissionem continent rem deliberandi favore maioris oblatoris invitatoria audiunt, quibus expresse monetur, quod Nationum ratio habebitur; quod itali-
eo dicitur saranno prem in mumder
aione. Ad prima quod attinet, regula statuitur easdem oblationes e se obligatorias; namque oblatio promissionem involvit, quae simul ac laeta fuerit, ex lege naturaIi ac civili servanda est. Hanc thesim Auetorium fuse tum solide om- probat. Si vero agatur de edictis invitatoriis regni generalis est, ut est obligandi vim non habeant, dumin do tempus non sit praefinitum, quolioeat oblationesinerem et amitrium interponere, an spernendae ei a eipiendae sint: at hoc termino elapso, potest oblator oblationes suus revocare, et ab iis resilire Verum cum agitur de contraetibus cum e-olesia idem adnotat Auctor, eas quO
607쪽
que oblationes ex praeti S. C. Ep. et Beg. uti obligatorias semper fuisse
habitas, atque omnia argumenta re-eenset, quibus praxis ipsa sulcitur. In quarto capite de vigesima ac sexta speciatim dicendum suscipit Auctor, easque iuductas fuisse tradit adinstar privilegii, tum addictionis in
diem circa vigesimam , unde sequitur, quod venditio ea lege acta
censeatur, ut firma fiat vel firma r maneat, si alius intra certum tempus meliorem non obtulerit conditionem, tum instar restitutionis in in-ιestrum circa sextam, cuius vi aliquis in pristinum statum reponitur, et negotium instauratur. Vigesimae ac sextae experimentis oeus esse nequit, nisi postquam Beneplacitum Apostolioum per Ordinarium decreto, quod oeant, executoriali munitum fuerit. Eadem vigesimae ac sextile experimenta nullitatis quoque vitio laborant, si peracta suerint ante literarum Apostoliearum expeditionem iuriis contractibus emphiteuticis, pro quibu literarum Apostolicarum expeditio praescribi solet. Vigesimas duratio ad viginti dies protenditur, eiusque terminus decurrere incipit a die, quo ab Ordinario executoriale decretum appositum fuerit; duratio vero sextae trium est mensium. Porro vigesimae et sextae termini neque prorogari, que contrahi possunt ab Ordinariis: Sacra ver Congregatio potest quidem terminos contrahere, minime ero Prorogare. Ea oblatio vigesimae ac sextae, quae maior reDerta
XVII. 305 fuerit, deliberatario sub poena nullitatis denuncianda est. Vigesimae ac sextae oblatio potest esse maior quantitate praeseripta, idest maior parte vigesima pro una, maior sexta parte pro altera neutiquam tamen potest esse minor. Quod pro vigesima dispositum suit, idem, congrua congruis reserendo, pro sexta dispositum fuisse eensendum est.
De Apostolico Beneplacito quinto in eapite sermo instituitur, idemque non requiri in locatione triennali ostenditur, itemque nec in contractibus, in quibus Ordinarii saeuitatem habent vi Canonis e
rvias. In hoc articulo exponendo declaratur, valoris modicitatem, qua concurrente eius Canonis applicatio locum habet, determinari a consuetudine locali, ita ut valor modicus etiam censeatur, qui Mutata quinquaginta monetae Romanae non excedat, ubi praefata adest eo uetudo, secus modicus dumtaxat diosndus erit, qui durata viginti quinque
de Camera quae aequivalent scutatis romanis quadraginta non superet Excipiuntur concessiones emphiteuticae perpetuae rerum valoris etiam modici, pro quibus Apostolicum Beneplacitum requiritur, eo Episcopi auctoratio sufficit. Quamvis olim sine novo Beneplacito liceret res emphilaus dari solitas, devolutione adveniente, iterum in emphitissim coneedere, hodie tamen
sancitum ac receptum est, ut nominBeneplac.semper omnino requiratur. Circa rescripta, eorumque --Dj0jtjgsui MIOO le
608쪽
Porro rescripta alia sunt in forma gratiosa, quibus videlicet gratiam Summus Pontifex per se immediate impertitur, quin ab aliquo retardari queat a talia sunt ea etiam, quae clausulam continent arbitris Episcopi aut alterius exeeutoris haec enim apposita dumtaxat censetur o reverentiam in exeeutorem , ideoque eadem Executorem mixtum haud facit. Rescripta in forma commissaria ea dieuntur, quibus Pontifex gratiam per se ipsum non laeti, sedeommittit, sive mandatum dat alieni, puta, ordinario, ut eam impertiatur certis observatis cotiditionibus, quas vetor enucleat. Delegatio 8. Sedis in ordinarium collata extenditnr etiam ad Viearium generalem,
minime vero si facta fuerit Episcopo nisi in vim delegationis. Quod si
laeta hierit leario, non potest eam exequi piseopus, nisi Vicarius ei subdelegare velit quae tamen suh- legatio fieri nequit in eam, quo elaota omnino tuerit industria per-mmae Beseripta gratiae dnmtaxat informa ommisso ia impetrata per mortem Positisseis expirant. Septim aput aditum aperit qua stionium agitandis a resolvendis, quae pretii, quod ex alienationeis trahitur, investimentum respiciunt. Investimentum definit Auetor, legitimam pecuniae collocationem in Praediorum emptione, vel in iuris p ei plendi fructus comparatione:
ex qua os ius idem inseri, quod
invistiment i non eonsistat in te suum vel debit extinctione, nee in meliorationibu fundorum, et multo minusin eorumdem instaurationihus, nec est verum investimentum domum construere in fundo, quem iam antea ecelesia possideat. ad investimentum fieri dehet in fundis stabilibus tutis atque fructiferis; et quaenam praedia sint praeferenda, Auctor indigitat. Investimentum iniensibus per posterius et in Maidiunt, solummodo permittitur, quando nempe praedia stabilia comparari nequeant Excipitur investimentum, ius fructus erogandi sunt in ins-sarum celebrationem: hoe enim in eas census non reputantur idonei,
sed omnino praedia stabilia requiruntur. Investimentum fieri nequit sine Apostolica venia quae tamen per Moras Congregationes in praesenti rerum statu pro debito publico Pontificio passim conceditur in comparatione schedularum super debito publico vulgo consoliario. Multoque minus in aliis publicis capsis praesertim in parsimoniali cassa di
Ad octavum eaput quod attinet, ubi de aetis agitur, quae in contractibus rerum ecclesiasticarum peragi debent,hanc ipse regulam praestituit, ut ea quae licitationem res'iciunt, euriis ecclesiasticis absolvi debeant ad eas itaque, sive ad earum ometales pertinet peritorum deputatio ex officio facienda pro aestimatione landi, qui alienari debeat; edictorum affixio schedarum, quibus oblationes deseribuntur, aperi-
609쪽
tio actus, quo fundus malori oblatori deliberatur, ut nihil dicam de executione rescripti, quae ei competit, cui ab Apostoliea Sede commissa fuerit contra vero aeta, quae ad instrunm ill eonfectionem reseruntur, qua a natio perfleitur, apuhlico tabellione stipulanda rant; adeoque Canealarii episeopales, si
bellio tu eare in .eadem peragere prohibentur Tahelliones autem simplex instrumentorum exemplar u riae tradBee tinentur. Quo hosndae sint expensae pro binumiodi aeus messariae, ex
pendit,onuin eaput ita quo rem a generalis in satisrri de re ab iis, quos ad ea teneri in edictis proelii matum fuerit, eu fere evenit, atque adeo ad vitandas lites fieri admodum expedit. Si vero nihil eonventum appareat, tum iuxta adagium, ut ille sentiat neommodum qui commodum sentit, pro dimidio ab celesia, pro dimidio a alienatario expensae nusserendae sunt. Si tamen area, de quibus agitur, utilitatem alienatarii, et non eclesiae respiciant, qualia
fiunt eensuum, aliorumqu8 reditorum extinctio, reseriptorum o extinetionem expeditio et exeouilo, hypotheearum deletio, publici Regesti taxa, aliaque id genus, quae ad debitoris utilitatem spectant, expensae, litibus eas in eausas pus est,non ahe lesia, sed solummodo a dis repersolvendae sunt. Et quidem vi versa ah mclesia subeundae sunt, glde eiusdem utilitate solum agatur. Denique ut argumenti ab Aucto- APPENDIA VI . 307re suscepti pertractatio numeris omnibus absolvatur, is deeimo et ultimo capite de mohilibus ecclesiae rebus, et supellectili sacra alienandis quaestinnes saepius oriri solitae di- streptantust. Ad quaslibet hae super Meeontro emas amputandas, Auctor duo lemtnhia statuit primum est, quod hona ecclesiae mobilia pretiosa quae ervando servari possunt, aequiparenturhonis immobilibus cire solemnitates pro alienatione praeseriptas alteriam est, ut, cum agitur
de supelleetillisaera, quae ex imperiti estimatione vigintiquinques tata aurea extredat, non possit a Clarinis allenari vel oppignorari sine Beneplηnito Apostolieo neque pariter sive expressa lieentia ordinariis again de supellectili sacris, euius valor infrii vigintiquinqu8 eutata anrea aestimata dierit. Quaeri potest, an in huiusmodi allignationi κnecesse sit servare leges pro eitatione rerum immobili sim rameel-ptas cui quaestioni Anetot negail- am responsionem reddit dederet enim res sacras publie venumdari eum periculo, ne in manus eo&norem perveniant. 8ed tamen nihil diligentiae praetermittesdum est, ut rem ae fidelis aestimatio sacrae u- pellectilis alienandae habeatur ex fide viri periti, eaque illi adiudieetur
qui maiorem summam Ohtulerit. Curiam nos hae attigimus: qui vero rem penitius et clarius nosse eupiat, opus ab Auetore tam bene et boratum atque perfectum adire ne gravetur.
610쪽
I STRUCTIO A POMITENTIARIAE AP TOLICAE CIRCA CONTRACTUM QUEM MATRIMONIUM CIVILE APPELLANT.
. . Quod iamdiu timebatur,quodque Episcopi cum singillatim, tum
una omnes, protestationibus gelo aedoctrina plenis, virique plurimi cuiusque ordinis eruditis suis scriptis, et ipsemet summus Pontifex vocis
suae auctoritate, avertere conati sunt
id , pro dolor videmus in Italia
constitutum. Quem voeant civilem Matrimonii contractum, eiusmodi
malum hand amplius est, quod Iesu Christi Molesia debeat trans Alpes deflere; sed et quod in hisee Italiae
regionibus consitum, pestiferis suis fructibus ehristian. familiam societatemque minitatur inficere. Atque hose funestos effectus Episcopi et loeorum ordinarii animadverterunt, quorum quidem alii opportunis Instruetionihus monitum aevigilem fecerunt gregem suum ;alii vero ad hano Apostolieam Sedem
mature confugerunt, ut normas inde
haurirent , quibus in tam trepidare ac tanti momenti tuto dirigerent
Tribunal haud pauca responsa atque instructiones particularibus petiti nibus, Summi Pontificis jussu, dederit attamen ut postulationibus, quae in dies augentur, satisfiat, mandavit Sanctus Pater, ut per hoc Tribunal ad omnes locorum Ordinarios, ubi infausta hae lex promulgata fuit, instructio mitteretur , quas
normae euiusdam loco cuique eo-
stranga plene di gelo e dotisina, persone d ogni ordine colles loro
erudite eme era Messo sommo Potitinos olla autorii dena sua voce procurarono di tenere lontano,
Vediam pur troppo stabilito in Italia it cos detio contratio civile dimatrimonio non hiit u male, hela Chiem di est Cristo, debhara plorare olire te Alpi, mali male, che trapiantato in queste contraded Italia minaceia eo suo tristi essetti contaminare la famiglia, e socie-ui Cristianae E questi sunmt ellauisono stati avulsati dat Vescori edordinarii de Moghi, altri de qualico Opportune istrationi an iamesso in gnardiacit loro greme, diatri, hanno satis sollectis corso questa Apostolim Sede per averenorme sicureinde regolaria in a fare cos importante, e perieoloso. Esebbene per comando de sommo
Pontinoe questo S. Tribunal abbiagili dato non poche risposte, distrutioni alte dimando partieolari; tultavia per soddisfare alle istange, eho di ibrno Maiorno si mollipli-eano, it 8anto Padrea ordinato, che per mera di questo medesimo Tribunale si inviata a tutu gli ordinarii de Luoini, dove distata pumblieatar infausta rege, una stru-