장음표시 사용
691쪽
sit, defensionem suo Episcopo relinquens nihilominus Parochi Desensor non misit adducere auctoritatsm Ursayae disc. eccLa. 8 par 2 disc. 23, 54 in quo legitur Purmissio Archipresbyteris nullo modo apta est impedire noctum resolutionum huius, et aliarum Sac Congr. Otivum nim prohibendi laicis con- fratribus promiscuum usum illius crucis, qui communis est clero saeculari, et regulari, non sui favor vel respectus alues quis Parochorum; sed id sui demandatum, et in omnibus ca- , tholieis civitatibus punctualiter practicatur, ad eviιandas coni, fusiones, eo quia aicales confraternitates nullam Omnino figu- ram faciunt in ecclesiastica hierarchia te. η
cundum dubium versari circa unebre officium, seu potius initium lanebris meti. Etenim locali consuetudine in ea dioecesi receptum erat, ut in qualibe ecclesia non Bectores, Don Parochi exequias persolverent, sed presbrte consanguinitate propinquior defuncto Controversia itaque respiciebat dumtaxat Parochi ingressum cum stola in ecclesiam Sodalitii, in qua parochianides uti, ratione amplitudinis ecclesiae, saepe deserebantur. Porro pluribus adductis auctoritatibus Desensor Parochi ostendere contendebat, inspecto communi iure ad Pamehum pertinere non modo ingressum de quo in casu contenditur; sed etiam funebre ostisium Barbosa de Par M par. 3 c. 26 n. 8. Monacellius formut , est praeι. om. 1 tit. 13 n. 70. ιc.
Neque difficultatam parere debui prosequebatur Desensor in
diversa consuetudo quae Romae Viget. De qua consuetudine rationum reddit leolius in floscul uoc Confraιemitas n. 20 am mans: a Romae tamen hoc non servatur, ubi ut dixi, confra ternitatum celosiae et oratoria sunt exempta a Parochia nitaque exemptione cessante ius commune subintret portet. Adcumulum autem probationis adducebat Defensor Decretum citatum Urbis et Orbis ad dubium XX Maxime cum adversus hoc
ius avore Parochi non ostendebatur ex adverso ViguisSe. O
suetudinem. DEFENSi PARoca ciRc TERTIU DUBIun. - Receptissimum esse
aiebat Deiansor non posse sodalitia supplicationes ducere extraecelesiae ambiιum absque venia et cruce Parochi in cuius p roeeia arsantur Pignatoli consul. 85 - 4n 2 tuom. 10 ema.
692쪽
103, 19. Idipsum sanetvit S. Rituum Congregatio in inviam. 26 Februar. 1628 quam roseri Barbosa de Par ho par i cap. l2num. 13 - ibi Q S. Rituum Congregatio ad tollendas diffi-
cultates quae quotidie oriuntur circa peocessiones faciendas tam per Begulares, quam per Confraternitates in ecclesiis Regu- larium, inhaerendo decretis alias in similibus actis ... cens sui in processionibus aciendis, tam per Regulares, quare Per Conseaternitates laicorum ita in posterum servari disero, ut in colestis habentibus claustrum processiones fieri non Porus sint, via intru claustra anιum, et non extra In ecclesiis vero carentibus claustro, fieri possint intra ambitum, hoc est, prope muros ecclesiae, sive exeundo a ianua ecclesiae, et in trando per aliam, sive per eamdem et semper prope muros ecclesiae extra vero ambitum ecclesiae non licere, neque Res gularibus neque Confraternitatibus sacere processiones, nisi de licentia, consensu aut eum cruce Paroesu, ex ptis tamen illis
vecclesiis, quae habent in hoc speciale privilegium aciendi processiones per alia loca, quibus per hoc Docrotum S. non intendit praeiudicare. . Item S. Congregatio Concilii in Bononien 14 Marti 1722 ad dubium XIV. Itemque sanxit celeberrimum Decretum Urbis et Orbis ad dubia XXI et XXII.
Adducebantur autem a Defensore nonnulla testimonia , quae praesenti casu haud obstante transactione, videbantur ostendere, ius commune in hac re suisse servatum.
diebat Defensor circa licentiam a Parocho per concionatorem verbi Dei petendam, adducta Barbosae auctoritate in Guαι Bovi. ad Conca. Trident sera. 24 de Reform. v. o. 8 in quo hie auctor adnotat: α Debet Parochus licentiam concedere adprob ctis ab Ordinario, praedicandi in sua parochia, ut asserit decisam Galet in margarita casuum conscienιiae verbo Parochus eis. ηAc insuper addueabiit monitum S. Caroli Borromae in Conea Med. o 4. Et videbatur idem sancitum osse in .go dioscosana in dioocos de qua agimus.
tionem supervaeaneam asse reputabat Defensor circa ultimum dubium, quandoquidem Parochus non aliud sibi vindicare voluit,q in ea, quae ex communi iuro derivant, quod ius determina-
693쪽
tum accuratissimo est in laudato Deoreto Urbis et Orbis 8. C. R
ix Dacoetuu IaBIs af OBBIs.--α lurium parochialium unotionum , et praeminentiarum intoriar hos, et C-- fraternitate Lateorum, earumque Cape, lanos et Officiales.. Ad debitum imponandum finem eontroversiis, quae inter Parothos et Co fraternitates saeculares, earumque appellanos, et ometales super iuribus parochialibus, et functionibus e lesiasticia nonnullisque praeminentiis, seu praerogativis frequenter exoriri solent, in S.R.c.
ab Lillo, et Rin D. Card colloredo propositis instaseriptis dubiis, videlioe . . e An Confratamitates Lateorum legitimo rectae in Melestia Par hi clibus habeant dependentiam a Par hos in explendis stiuotionibus Melesiastieis, non Parochialibus sResp. Abirmative. a. . A dietas Confesto latea res etas in Cappellis, Oratoriis tam uti v eis, quam privatis adnexis Paroehlall- bus Meleatis, et ab eis dependenti s. habeant dieram dependontiam a Paros eho quoad dietas funetiones.. Resp. δ' Mive. s. An Couisatomitates Meetae in Ecclesiis publicis habeant quoad easdem lanetiones aliquam dependentiam a Pa-vrocho, intra euius Par hia limites sitae sunt eclesiae. . Resp. myaιiνε. 4. A Confraternitates reotae in Oratoriis tum publicis tum privatis iunctis ab Eeelesiis Parochialibus,quoad dictas functiones Eeelesiasticas haheant, dietam dependentiam a Paroebo. . Resp. Nestative. 5. a An Benedictiones, et distributio, ne Candelarum, Cinerum, et Palmas rem sint de iuribus more Paroehia libus. BResp. Nesative.
6. α An Benadietiones Mulierunt posta partum, Fontis Baptismalis, ignis, Se-s Ininis, Ovorem, et similium sint dos iurihua more Par hiatibus . . Resp. Negative, ea medietiones Mulierum, e fontis Baptimatis feri debere a Par his. 7. in motiones omnes hebdomas da Saneta aut de iuribus inere Pa-s mehialibus. . Resp. Negatis' mori iacet. R . An olebratio issae solemnis fama V. in Coena Domini sit de dietis, iuribus Paroohialibus. Resp. Νουμανε, meme ιaeee, sed speetare ad Paroelios. s. a A prima uisatis Campanarum in Sabbato Saneto sit da dictis iuribus Paroehialibus. . Resp. Negat ve, prout laeet, sed spectare a celariam digniorem ad formam Constitvuonis Leonis P. X.
num rari. 4.lo. an elebratio issarem sole-- mnium per annum Rive pro vivis, sive
. pro defunetis sit de dietis iuribus Pa-sa hiatibus. o Resp. syaιive, μου facet, sed licere e inmisibus umtaaea infestivitatibus solemnioribus eiusdem celesiae vel Oratori , ut in Brundusina subdis 1 Iulii 66 l. i. An expositio quadraginta horas rum, et benedietio, quae fit super P . pulo sit de dictis iuribus mere Paros ehialibus.. Resp. mative. 2. a An expositio, quaerat eum Beli. quiis, et Saeris Imaginibus, et bene- dietio quae eum eis fit super Populo, sit de dietis iuribus Parochialibus. . Resp. megative, e quoad Benedieti ne cum Reu ua, et Imaginibus er- ο ιur ne eis.
694쪽
Hisce aliisque per Desensores copiosissime disputatis proposita sunt dirinienda
la. α An functiones in praeeedentibus octo dubiis, videlieet a dubio 5 ad avexpressae, peragi possint in Oratoriis privatis, contradi nis Parocho. v Besp. Satis provisum in superioribus. 4. An in dietis Oratoriis privatis Constatemitatum per Confratres statis horis recitari possint horae canonicaesium cantu, vel absque alia lieantia Pa-
Resp. immaupe, viri aliter ordinarius statuat eae rationabili causa. 15. α An in dietis Oratoriis privatis, sit licita elebratio Missae privatae, assentiente ordinario loci, et eontra, dieente Paroet O. BResp. Urmative. l6. An Cappellani Constaternitatum, possint Populo denunciam Festivitates et Vigilias murrentes in hebdomadas absque lieentia Paroehi. . Resp. Mirmativo. T. e An par hus, invitis confratri bus, docere possit doctrinam Christia- . nam in predictis eclesiis, et Oratoriis publicis, vel privatis a paroehiali di-
visis, et separatis. οResp. Nestative. 18. An in saepedictis Melesiis pu- blicis Confraternitatum possint haberi publicae conatones, etiam per totum cursum Quadragesimae, vel Adventus a cui licentia ordinarii, et absque lis centia Parochi. οResp. Ararmative. s. et An in eisdem Ecclesiis possit ce-slebrari issa sive ieeta sive antatas ante Missam Parochialem sive loetam
Resp. Negaιive, nisi aliter Episcopus disponat. 20. α An ad Paroelium spectet laeeres Ossteium funebre super eadaveribus Se-
peliendis in saepedicti Molestis, et
Oratoriis publieis Confraternitatum. . Resp. A rmative, quando tumulamotis est subieetua Paroelio, intra cuius . ea ει Eecsessa, vel oratorium. 21. α An intra ambitum earumdem Melesiarum fieri possint Processiones, o iuxta euiusque Confraternitatis Institu-ytum, absque interventu, vel licentia. Parochi. Resp. AEgyirmative. 22. non eaedem processiones seri possint extra ambitum dietarum ms etesiarum absque licentia illorum Pa ar horum, per quorum territorium
Resp. Negative, nisi adesse licentiaEpiscopi. 23. α An in dictis Processionibus s Cappellani Confratemitatum possint
24. α An Episeopo aecedenti ad Ees etesias publicas confraternitatum, quae non sint Regularium, neque proprium Rectorem Benefletatum habeant, porri gendum sit aspersorium a Paroeho, in cuius territorio sunt nae ietae E
silesiae. BResp. Negasive. 25. a An earumdem eclesiarem, et Confraternitatum Reetores, et Cappel-s lanos possit a melius, cessante spes etali ae legitimo titulo, et ex solo iures Parochialitatis, ompellere invitos ad assistendum functionibus Ecclesiae Pa- mehialis. v Resp. Negative. 26. An in saepedictis Ecclesiis Cona fraternitatum neque Parochialibus ues que Regularibus, retineri possit SS. Εu, eharistiae aeramentum sine speciali, indulto Sedis Apostolicae.. Resp. Nesative.
695쪽
I An et quomodo Sodalitio ius competat deserendi crucem
II. An et quae exempti eidem Sodalitio compotat in sima noribus a Parocho in casu. III u An et quae exemptio eidem Sodalitio competat in pro- , cessionibus a Parocho in casu. IV. a An et quae eidem Sodalitio competat exemptio quoad verbi Dei praedicationem in casu. V. non et quas iunctiones peragere possit Sodalitium inde
BEsoLu Tio. Sacra Congregatio Concilii causa discussa die diunii 3864 respondere censuit:
27. α Praesupposita saeuitate retinen- di, an possit infra annum publice exino poni, sine lieentia ordinarii. , Resp. Negaιive. 28. e An possit Parochus se ingereres in administratione oblationum, et elee- mosynarum in saepedictis Eeelesiis res mileetarum, vel capsulae pro illis eipiendis expositae clavem retiuere. . Rosp. Negative. 2s a An in Ecclesia Parochiali con- ω fratres, vel eorum cappellani immiscere . se valeant, invito Parocho, in eiusdem saeelesiae functionibus sive parochialis bus sive non parochialibus. ηResp. Negative. 30. o Constaternitates sive sintis erectae in oelesia Parochiali, sives extra illam, possint pro libitu, et iuxtas uniuscuiusque peculiaria statuta Con- gregationes suas facere, absque inter ventu, vel licentia Parochi. οResp. Ararmative , dummodo non impediantfunctiones, et Divinat icta. ai. An possint propria bona admi nistrare ae de illis disponere, absque ulla dependentia a Parocho.a Resp. Birmative. Aeta, tom. I,D3c. X. 32. α Quando Paroehus eisdem con- gregationibus intersit de mandato Or- dinarii, et tamquam eius delegatus, an possit suffragium decisivum serre. Et
Resp. Negative. 33. 4n etiam suffragium duplex. sResp. Nestative. αEt ita, salvis tamen conventionibus, et pactis in erectione Confraternitatum forsan laetis, concordiis inter Partes initis, et a S. Sede approbatis, indultis, constitutionibus synodalibus, et provinetalibus, et consuetudinibus immemorabilibus, vel saltem centenariis, declaravit, ac decrevit si SSino Domino Nostro videbitur. BDie 10 Decemb. 1703. . Et laeta deinde per me Secretarium de praedictis Decretis SSinomno Nostro relatione, praevia eorumdem integra le-etura, SSinus laudavit, benigneque approbavit, et publieari, et, non obstantibus quibuscumque aliis in contrarium facientibus, servari mandavit. .
696쪽
Ad I. Istirmatine 1 in Ad Il. I Urmmtis pro defunctis in Hospituli in reliquis se
vetur responsum XX. Decreti Urbis e Orbis S. R. Congres tionis 10 Decembris 1703. Ad ill MArmaιine per consuetas processiones esiam circa ambitum aeternum ecclesiae, et prorimum ιateam, in reιiquis qatis niti adsit licentia piscopi. Ad IV. Servetur idem Becretum in responso ad disium XVII Ad V. Aspirmative in omnibus quoad functiones ecclesiasticas non parochiales ad formam praedicti Decreι in responso III., e IV.
I. S. Congregationes non recedere in huiusmodi quaestionibus dirimondis a Docreto Urbis et Orbis SS. Rituum Congregationis diei l Decembris 1 63. II. Huic Decreto non derogari per conventiones quae destitutae sint Apostolico Beneplacito, quamvis in iis ineundis piscopi consensus intervenerit. III. iusmodi conventiones non legitime confirmatas, quam-Vis, si antiquae sint, interdum possint quosdam gignere iuriducos essectus, puta consuetudinis sive praescriptionis, vel etiam causam exhibere possint ob iugem observantiam, cur a S. Sede confirmentur; attamen in se consideratas vim obligandi non habere. IV Quod enim initio vitiosinia est, non potest tractu temporis convaleScere.
i Sacra Congregatio in hoc primo praesumptio simplex vigebat Certum dubi reeessit a communi iure: causa namque erat seclusis caeteris Sodalitium autem recedendi fuisse videtur consue praeclaro privilegio gaudere ex Supra ludo immemorabilis, quae favore Soda relato Decreto C. IS. BR anni 1604; liti militabat, quae neque simplex erat, insuper in contradictione partium an- sed caracteres speetales praescriptionis ot Tis, haec consuetudo permansit; praeseserebat. Namque. licet eiusmodi neque eiusmodi praegestatio crucis sine consuetudines immemorabiles praesume velo appenso, quae propria censetur re faciant legitimum titulum, imo etiam dinis elericalis, aliquid prorsus abno Apostolieum privilegium, in iis iuribus in me in eo Sodalitio praeseserre videbatur, quibus privilegium hoc praesumi potest eui non parvus Clericorum numerus erat in praesenti eas aliquid amplius quam addictus.
697쪽
dum ruralem possidebat in loco, qui ab ecclesia paroeciali duobus circiter passuum millibus distabat Monasterium in ea possessione ad circumstantium Colonorum solatium, publicum Oratorium e undamentis anno 1776 iterum erexit, et B. V. Mariae Gratiarum dicavit ob prodigiosam imaginem quae depicta in diruto pariete reperiebatur ipsum autem onasterium prospiciebat celebrationi Missae per apollanum diebus estis de praecepto Feria autem secunda Pentecostes, qua die Oratorii Titulus recolebatur, solemne estum obat, vocato Parocho uni suo
Anno 1809 cum piorum locorum bona agrilege ab invasore Gallico Gubernio direpta et publicata essent, illius laudi possessionem una simul cum Oratorio habuit Titius, qui solicitus dolando empto, nihil curae impendere visus est de Oratorii cultu, ac si haec Oratorii cura in ipsum non incumberet. Quare ipsime pii Coloni suis expensis curarunt, ut statis diebus, et Missa, et festivitas celebraretur Festivitas autem isthaec celebrabatur
a Parocho a Colonis rogato, quemadmodum oniales consuevisse dicebantur.
Verum anno 1859 illum undum emit pius ques . cum adnexo Oratorio, quod in emptionis et venditionis instrumento, patronale dicebatur. Hi emptor Oratorium iam satiscens instauraVit, Ornatuque auxit, curavitque etiam ut SSmi benignitate illud indulgentiis ditaretur. Cum autem pius Eques animum intenderit ad erigendum in eo Sacello laicalem Capellaniam cum onere celebrandi issam bis in hebdomada, agendique per C pellanum caeteras ecclesiasticas unctiones, parochialibus sunctionibus tantum exceptis adversus restitit Parochus nonnulla sibi vindicans iura super dicto Oratorio Contendebat scilicet Parochus se ius habere celebrandi quotannis sestum Titularis
diem cum cleri interventu iuxta servatum morem quaerebat
insuper ut oratorium fidelium commoditati, quoties ipsi requi-
698쪽
rerent, pateret, neque quiti N. fas esse aiebat Oratorii claves apud se retinere De more audita relatione piscopi, caeterisque servatis, duo dubia quae in calce habentur S. Congregationi Comellii dirimenda proposita Sunt.
PAROcni DEFENSIO. Insistebat Parochus sequentibus rationibus, ut iura quae praetendebat delanderet; aiebat scilicet Equitem N. nullum uspatronatus habere super eo Oratorio; emerat enim fundum a Titio, qui huic iuri patronatus renunciaverat; proindeque ius sibi non poterat vindicare Eques N. quod Τitius per fundi venditionem in eum non transtulit, quodque populus acquisivisse videbatur. Quare Eques N. quamvis laudandus esseti suam pietatem in instaurando Sacello, eoque piis operibus ditando; attamen prohibere non poterat quominus Parochus sestum diem celebraret prouti mori erat, neque circumstanti populo impedire quominus Sacellum pro sua libertate et devotione inviseret, piasque oblationes pro Missarum celebratione saceret, caeteraque prout mori erat e ageret Haec enim fieri non poterant si ques Oratorii clavem apud se retineret. Ad ius autem vindicandum celebrandi quotannis sestivitatem, allegabat Parochus consuetudinem, cuius memoria ascendebat ad annum 800, quae consuetudo usque ad id tempus iugiter e
DEFENSlo usiTis. Defensorem suorum iurium in Urbe ques constituit, qui sic disputabat. Neminem lutore qui longe iuri prudentiae ecclesiasticae limina salutaverit, fundatione et constructione ecclesiae uspatronatus acquiri, idemque reale nominari si undo adhaereat, agitardi de iure putr. c. 3. S. 11. Itemiuspatronatus cum undo cui adhaeret, transit ideoque emptione fundi in emptorem hoc uspatronatus sine preti transmittitur, Cup literis de iurepatronat. Compertum insuper est, Pium v. sel. rec deleto domini Gallici invasoris, confirmasse sua Ap stolica auctoritate contractus initos super ecclesiasticis bonis. Quare concludebat Defensor, iuspatronatus Oratorii transiisse
prius naitium, deinde autem cum fundo empto in quitem N Ad obiectionem autem, qua dicebatur itius huic iuripatronatus renunciasse, vel illud amisisse, respondebat Defensor,
699쪽
eons abdicationem iurispatronatus non esse praesumendam, sed
concludenter probandam, quemadmodum probari debet quaelibet iurium cessio vel renunciatio, quae in acto consistunt. Porro in casu neque privatus fuerataitius hoc iure formali Episcopi decreto, prout opus suisset quin imo animi declaratio in instrumento venditionis undi facta, qua Oratorium patronale dicebatur, renunciationis praesumptionem excludebat uti docet Μωnoch de Praesumpt. l. 14. II, 11. Sed propius quaestionem urgens Desensor monebat, certum in iure esse ecclesiam parochialem nulla iurisdictione pollere super aliis ecclesiis intra paroeciae fines extantibus, et orat rium de iurepatronatus laicorum, a Parocho non pendere irca lanctiones quae parochiales non sint, nisi Parochus speciali iure
vel privilegio gaudeat, Cap. It de Ostic Irchid. v. Dilectus
de Capet Monach. 0uae autem sint unctiones parochiales, caeteris omissis, docet Benedictus XIV. in Institui. 105 adducto generali S. Rituum C. Decreto Urbis et Orbis diei 10 Dec. 1703, ad cuius Decreti formam saepe S. Congregatio Concilii similes quaestiones resolvit, et nominatim in Reatina S. Functionum die 13 Ianuarii 1854 et in altor Marsorum S. Functionum et Iunii 1858,
in qua, quaestio huic nostrae simillima agitat erat, et ad dubium c an liceat Patronis Vetoli celebrare facere Missas solemnes, I aliasque sacras unctiones non parochiales, praesertim die estos S. Anatoliae in eorum publico Oratorio per Capellanum alios que presbyteros independenter a Parocho v responsum suit:
Quod vero respiciobat obiectam a Parocho consuetudinem, animadvertebat inter caeter Desensor, quod etsi verae haberentur Parochi assertiones, eas tamen non sufficere ad constituendum ius illud, quod Parochus vindicabat canendi scilicet indicto Oratorio Missam seria secunda Pentecostes Aiebat enim iuxta citatum Decretum anni 703, ut hoc ius arochus vindicaret, requiri consuetudinem immemorabilem vel saltem centenariam, quae longaeva consuetudo in casu non habebatur. Neque locum habere potuit praescriptio namque Parochus non suo iure seu ratione officii parochialis ad solemnitatem celebrandam accesserat, sed a Patronis rogatus. Facultas igitur a a-
700쪽
tronis Parocho flebat, Ob quam facultatem quotannis concessam, praescriptio induci non poterat. Actus him mere facultativi praescriptionem non inducunt De Luca de Bones . . t disc. 89 u. 13 aliique. Ad clavis vero retentionem quod spectat, adnotabat Desen sor, eiusmodi quaestionem induci a Parocho ad Obscurandam Equitis N pietatem Namque pius Eques suis ipse manibus, dum ruri morabatur, Oratorii sores potentibus aperiebat, et cum liquisset rusticationis domum, Colono claves tradidit ut antea a Titio fieri solebat uerit insuper quesi renuit clave IPSAS penes arochum deponere, cum claves dominium et iurisdictionem denotent iuxta eaetum in I. clavibus is de contrahen e ι , et earum custodia inter iura Patronatus adnumeratur, antissa ad Card de Luca om. I. 13 deo. 4 n. 3 et S. Bola d cis. 131 n. 34ι seq. coram meriae; quod dominium, et iurisdictionom super Oratorio Parochus nullatenus habebat. Quare proposita sunt resolvenda
L . An liceat Equiti . celebrare sacer Missas solemnes,
aliasque sacras functiones non parochiales, praesertim stria secunda Pentecostes in publico oratori per Capellanum, alios que resbyteros independenter a Parocho in casu. ,
II K An si quomodo idem Equiti retinere liceat laves, Oratorii in casu.
RESOLUTIO. - Sacra Coogregatio Concilii causa cognita die 28 Maii 1864 respondere censuit:
L uamvis uspatronatus sine simoniae labe neque Vendi, ne que emi possit; attamen undorum emptione, quibus hoc ius reperiatur adnexum, in emptorem transferri. IL Hoc contigisse in praesenti casu, quo uspatronatus in primum emptorem ilium cum fundo transiit, et deinde in se