장음표시 사용
341쪽
DE UULTU ET INVOCATIONE SANCTORUM.
qui eae Othnica philosofhia, quae de gentis daemonibus ac
minoribus diis inaniter multa contemplabatur, cultum eorum introducere conati fuerint sub nomine tangelorum, docent , nos Mediantibus angelis sumari oportere. Nam et hoc quidam Platoniel docuerunt. Id vero erat Christi os ficium ad angelos transferre, non ea ratione, quod inristum dicerent majorem, quam qui se huc dimitteret, sed quod angelos propter cellentem eorum naturam etium supra Christum honorarent. Igitur horum assectata et serversa: humilitas in eo erat, quod cultu quodam religionis submitterent se iis, quibus et quomodo non debererit, Scilicet angelis. Nam religio proprie accipitur, qua nimirum alicui naturae tanquam diminue cultus ei ceremonia affertur. Α)375. Opponunt pr0testantes d0ctrinae catholicae etiam illud qu0d legimus in Ap0calypsi, videlicet angelum Joanni Αp0st0l0 l0quentem prohibuisse, ut ipsum pr0nus in terram
coleret, et De0 talem cultum vindicasse. Et ceeidi, scribit s. J0annes, ante pedes ejus sangeli); ut 'adorarem eum. Et dimit mihi ' nide ne feceris: conservus tuus sum et frαtrum tuorum habentium testimonium Iesu. Testimonium enim Iesu est spiritus propheitiae '. Existima ta aliqui, angelum e0 8plend0re apparuisse, ut pro De0 p0tuerit sumi et cultu latriae ad0rari, talemque ad0rati0nem ab ips0 esse c0hibitam. Minus c0nvenientem tamen ejusmodi explicationem
existimamus. Ρr0funda veneratiis, quam pr0nus in terram s. Joannes angel0 exhibere v0luit, non erat ad0ratio latreutica, eamdemque non ut in se malam c0hiberi, vel exe0 patet, quod s. J0annes etiam post angeli verba hunc h0n0rem ei exhibet c. 22, 93, quamvis iterum angelus eum deelinet. Ρraeterea etiam ap08t0lus satis declarat, se c0gn0visse ut angelum illum, qui ei apparebat. Existimamus igitur, angelum sanctum prae insita sibi virtute m0deste atque benigne declinasse illum h0norem ipsi ab ap0st0lo prae4titam. Id facere potuit tum ob naturae humanae a
342쪽
Filio Dei assumptae et exaltatae reverentiam 3), tum maxime ad contestandam observantiam suam erga tantum virum natura quidem min0rem, dignitate tamen Αp0st0latus, sanctitate et gloria martyrii maximum. Atque animadvertendum e8t, praecipue eo tempore 8. J0annem per revelati0nem mysteri0rum summo Dei sav0re eumulatum suisse, ac munere legati divini functum; adeoque angelus cui officium erat, ut mysteria ei aperiret hominibus communicanda, aptissime declinat h0norem sibi praestandum, seque dicit conservum ipsius ap08t0li. Nulla igitur s0lida difficultas ex his contra cultum Angel0rum atque Sanctorum dehumi p0test. - Invenerunt protestantes etiam qu0sdam textus, ex quibus pr0bant, Sanctis ign0ta esse ea, quae in terris aguntur. Multum urgent illa verba apud Isaiam ' Abraham nescivit nos, et Israel ignoravit nos I, inde deducentes, mortuos justos et sanct0s ign0rare, quas apud vi-v0s geruntur. Si quae esset in his verbis difficultas, hanc Vel ea possemus declinare observatione, in hou textu agide justis mort iis antiqui Testamenti, qui sorte in limb0
ea ignorabant, quae in terris agebantur, nisi peculiari dispositione divina eorum n0titiam obtinerent. Sed quinam sit verus illius e ali sensus, ex ips0 contextu satis apparet. Propheta videlicet recensens magnifica Dei beneficia Israelitis collata a Deo, qui mirabili rati0ne populum suum gubernaverat, invocat divinam mi8ericordiam super popu-,Loth et Iosug. ait s. Gregorius Μ., angelos adorant, nec tamen adorare prohibentur: Joannes Vero in Apocalypsi sua adorare angelum voluit, sed tamen idem hunc angelus ne se debeat adorare compescuit, dicens: Vide ne feceris, conversus enim tuus sum et fratrum tuorum. Quid est, quod ante Redemptoris adventum angeli ab hominibus adorantur et tacent, postmodum vero adorari refugiunt: nisi quod naturam nostram, quam prius despexerant, . postquam hanc super se assumptam conspiciunt, substratam sibi videre pertimescunt γNec jam sub se velut infirmam contemnere ausi sunt, quam super se videlicet in coeli Rege venerantur. Nec habere dedignantur hominem socium, qui super se adorant hominem Deum. Homil. III. in Evangelia.
343쪽
lum hunc exclamans: Tu enim seser noster, et Abrahamnestavit nos, et Israel ignoravit nos: m Domine, pater
noster, rede tor noster a saeculio nomen tuum. A te
uno, inquit, Domine, pater n0ster, exspectandum n0bis est auxilium; Abraham et Israel.propter peccata n08tra aversi sunt a nobis, nec agn08cunt nos ut filios, nec juVabunt nos, sed tu misericors Deus pater noster et redemptor es. Negatur itaque in textu, uti jam advertit s. Hie-r0nymus, agnitio a robativa illo rum patriarcharum; nullatenus ver0 edicitur, just0s mortuos nihil c0gnoscere e0rum quae in terris geruntur. 33376 Quoad Traditionem jam vidimus, quid resp0ndendum sit protestantibus, quum contendunt, cultum et i v0cati0nem Sanctorum introductam fuisse a quibusdam saeculi V Episc0pis, pri0ribus vero saeculis haud fuisse in usu - Ρeculiaria autem quaedam Ρatrum effata ab illis 0bjecta eo spectant, ut uni De0 supremus cultus latriae vindicetur, ac superstiti0sus omnis vel Angelorum, vel Sanc-t0rum cultus rejiciatur. Huc pertinet v. g. illud Origenis effatum: Qui e soluta est oran a suFremus Deus: sed et Unigenitus ejus -- , ac primogenim omniS creesurae, hoc est Verbum De V. His verbis videlicet 0rigenes preces angelis offerendas negat, quae uni Deo conveniunt, vel quae ad ips0s ut minores qu0sdam deos dirigantur. Sed certum quemdam iis exhiberi cultum, et certas ad eos effundi precati0nes permittit naturae creatae eorum c0uVenientes, et diversi generis ab iis quibus Deo per Filium suum supplicetur. Id enim aliis locis manifeste ipse d0cet. - Contra superstitiosum angelorum cultum dirigitur etiam
3 dem fere redit explicatio aliorum, qui illis verbis eum sensum subesse statuunt, Deum multo potiore jure patrem Hebraeorum diei, quam Abrahamum aut Iacobum. Hi igitus nescire et ignorare populum Israeliticum dicuntur relatise, et comparate ad sollicitudinem singularem, qua Deus curam ipsius habet. Sic exponunt vel ipsi protestantes Clericus, Grotius, Vitringa et alii.
344쪽
Synodi Laodicenas can0n quidam, qui saepe a protestantibus assertur, videlicet canon XXXV qu0 synodus illa prohibet: Christianos relicta Dei Melesia abire et angelos Nominare vel congregationes facere; si quis ergo inveritus fuerit huic occultae idololatriae vacare, anathema sit. Jam ex ipsis verbis satis apparet, agi de quibusdam sectariis, qui in coetibus clandestinis superstitioso cultu angel08 Venerabantur. Ν0vimus autem ex ipsa historia, in illis regi0nibus ejusmodi sectam viguisse, quae secundum principia Platonica Deum inaccessibilem esse statuebat, et genios seu angelos habebat ut mediatores inter h0minem et numen divinum. De iis The0d0retus explanans verba Ap0st0li ad C0l088enses: Nemo vos seducat volens in humilitate et religione ungelorum,' ita scribit: Et in hodiernum usque diem licet videre apud illos et eorum finitimos oratoria S. Michaelis. Illi ergo hoe eonsulebant, humilitate scilicet
quadam dicenses, universorum Deum nec cerni nec comprehendi, nec ad eum posse ferveniri, et o seriere per angelos divinum sibi benemole tium conciliare. Caeterum ab illa synod0 haud proscribi cultum Sanctorum, patet ex canone LI, quo determinatur tempus ad celebranda sesta Sanct0rum his verbis: Quod non oportet in Quadragesima Martyrum natales peragere, sed Sanctorum Murtyrum facere commemorationes in sabbatis et dominieis. Eadem ver0 est ratio cultus Angelorum atque Sanct0rum. 377. Trita postremo est illa objecti0 haereticorum inutilem esse Sanct0rum invocationem. Deu8 enim, inquiunt, magis n0s diligit, quam 0mnes Sancti, et paratissimus est ex natura sua ad preces A tras exaudiendas. Facilis est responsio. Quamvis Deus tant0pere n08 amet.
tamen ei intimius c0njuncti sunt, ut amici, Sancti, qui cum Christo in coelis regnant, et sicuti vidimus, cum t0to 0rdine providentiae divinae optime e0haeret, ut iis intercedentibus nobis dona sua elargiatur. Nos igitur tepiditatis
345쪽
rogamus, ut 0fficia sua pro nobis apud Deum interponant, ac n0bis beneficia divina intercessi0ne sua impetrent. Certe Deus etiam plus amabat amicos J0b, quam vir ille sanctus eos diligere posset, et tamen v0lebat Deus, ut per intercessionem ejus amicis placaretur. Vides igitur, quam
inanis sit illa objectio. 'Articulus III. . DE CULΤU SACRARUΜ RELIQUIARUΝ.
378. Nomine reliquiarum intelliguntur tum sensu strictiore defunctorum Sanctorum corpora, eorumque partes, membra, ossa ac cineres, tum Sensu latiore objecta, quae Sanctis dum vivebant, propria erant, eorumque u8u atque contactu sacrata Sunt, uti e. g. ve8timenta et instrumenta martyrii vel m0rtificationis, vincula et catenae, flagella atque cilicia. Ecclesia catholica semper d0cuit, Sanctorum reliquias esse venerandas, et praxi inde ab initio easdem sancte coluit. Accurate dogma ipsum a Concilio Tridentino proponitur illis verbis decreti de Cultu Sanctorum quo Ρatres doceri jubent fideles: Sanctorum quoque martyrum et aliorum eum Christo viventium Sancta cor ora, quae visa membra fuerunt Christi et templum Spiritus saneti ab ipso ad aeternam vitam suscitanda et glorificanda, abdelibus umeranda esse; per quae multa beneficia hominibus praestantur, ita ut affirmantes, sanctorum reliquiis umerationem et honorem non deberi, vel eas aliaque Sacra monumenta a fidelibus inutiliter honorari atque eorum omisi etrandae causa Sanctorum memorias frustra frequentari, omnino damnandos esse, prouti jam pridem eos dam-
379. In hoc decreto etiam paucis verbis apprime indicatur ratio, cur Sanctorum corpora sint veneranda; videlicet, tum quia viva membra fuerunt Christi et templa
346쪽
Spiritus sancti, tum quia a Christo ad aeternam vitam sunt suscitanda et glorificanda. Praestantia videlicet et dignitas super naturalis, qua Beati viventes excelluerunt, non soli animae e0rum pr0pria erat, cui immediate eadem' inhaerebat, sed etiam c0rpus afficiebat, qu0d in unitatem substantiae atque naturae animae junctum est. Idem pariter numero et individu0 c0rpus, quod nunc separatum e8t ab anima, aliquand0 iterum ei unitur, resuscitatur et gl0rificatur. Hic igitur respectus c0rp0ris et partium ejus ad Sanct08, qui jam gl0ria aeterna fruuntus, rati0 est cultus talium reliquiarum. In aliis reliquiis, quae Sanctorum viventium partes n0n fuere, sed ad ip808 aliquas relationes superius c0mmem0ratas habuerunt, istae relationes pariter rationem c0nstituunt, cur ea 0bjecta sacra venerati0ne h0n0remus. Vides pr0inde, cultum reliquiarum esse relatinum
380. Ut jam de haereticis l0quamur, qui reliquiarum
cultum damnarunt, c0mmemorandi breviter sunt Manichaei, Gn0stiei et Arianorum quidam duces, ut Eud0xius et Eu-n0mius, qui sicuti Sanct0rum cultum, ita et reliquiarum
Venerationem rejecerunt. Fam0sus ver0 hac in re est Vigilantius, n0n quidem quod ejus inepti err0res multos in-
) Quaeri potest, utrum corporibus sacris Sanctorum sorte insit etiam nunc supernaturalis excellentia intrinseca, i. e. qualitas physica intrinseca supernaturalis, propter quam veneranda sunt. Id ex eo suaderi videtur, quod aliquando sanctificata fuerunt ut viva templa Spiritus sancti, quodque sint eadem individuo et numero corpora quae glorificabuntur. - Εtiam nunc igitur eis inest haec ordinatio ad glorificationem. Quamvis aliqui in hanc opinionem aliquantipser declinare videantur, sese. OsWald, Eschatologia, de cultu s. Reliquiarum n' 4), id tamen haud videtur affirmandum esse. Habitus, ait Lugo, de Incarn. disp. XIV., vel qualitates supernaturales, si quae dantur in cur-p0re hominis grati, pereunt in morte, quia illae omnes sunt passiones consequentes ex gratia habituali. nec possunt ab illa separari, manet autem in gratia totus titulus ad illas recuperandas in resurrectione corporis, cum maneat in anima) gratia habitualis, quae est unica radix et titulus dans jus ad illas.α Ordinatio itaque corporis ad glorificationem non consistit in qualitate physica et intrinseca, sed in
jure extrinseco et morali, proveniente ex praeterita unione cum anima beata.
347쪽
venerint sectatores, sed quia refutatus fuit a summ0 vir08. Hier0nym0, cujus egregium 0pusculum c0ntra Vigilantium, splendidissimum est antiquae d0ctrinae et praxis qu0ad rem de qua agimus m0numentum. D0cebat igitur Vigilantius,veuerandas n0m esse Sanct0rum reliquias, earumdemque .
cultores cinerarios appellabat. Signa apud sacras reliquias fieri solita asserebat esse praestigia, basilicas Martyrum declinandas, Cath0lic08 ver0 qui ibi 0rarent quasi immun-d08 evitandos esse. - Sequentibus saeculis suae impietatis imitatores habuit in Oriente U0nstantinum C0pronymum aliosque Ic0n0clastas, in Decidente saeculo ΙX Claudium Τaurinensem ac dein Albigenses ac pr0testantes. Lutherus in Serm0ne de Cruce dicit: Quoniam reliquiae Sanctorum nihil aliud sun , quam fidelium seductiones, ne deincepS F0puli deos alienos colant, placere sibi, in omnes hujusmodi reliquiae altissime sub terra abseondantur. Similia et alii novat0res statuerunt; nec defuere, qui sacras reliquias destruxerunt vel Dedissime pr0sanarunt. Facile patet, pr0- testantes quum supernaturalem dignitatem et praesueantiam justis et Sanctis inhaerentem n0n agn08cant, sicut cultum Sanct0rum, ita et reliquiarum venerationem rejecisse. 38 l. Cultus qui a Catholicis reliquiis praestatur est, ψμk μ'
uti diximus, cultus relativuS, quI etiam ImperfectI0r est, ostrolativus.
quam cultus ipsis Sanctis praestitus; Sed anal0gice et reductive pertinet ad speciem ejus cultus, qui Sanctis debetur. Talis cultus igitur proprie nec hyperdulia est nec dulia, quae 80li naturae intelligenti tribuuntur, sed cultus inseri0r, qui dici p0test pr0 varietate reliquiarum cultus didiae vel hyper tuliae secundum quid. Exhibetur autem reliquiis venerati0 variis actibus; 00 vi dolicet quod s0llicite
quaeruntur et cum h0n0re servantur; qu0d in ecclesiis h0n0rifice e0ll0cantur; quod Sanctos ad earum reliquiarum 60nspectum pr0 magistris ac protectoribus habere profite-33 CD. Bellarmin. I e Imaginibus Sanctorum c. 25. - Accuratius inserius, quum de imaginibus tractabitur, etiam hac de re
348쪽
mur; quod reliquias 08culis, c0ntactu, luminaribus, thure, peregrinati0ne, 80lemnitate sest0rum, pro m0re et usu Ecclesiarum pr0bato hon0xamus. Hunc igitur cultum ab Ecclesia pr0batum licitum esse ac pium, c0ntra n0vat0rum
lieite religiosus eultus impenditur.
. Seriptura. Dem0ΠStrati0. - Ex sacra Scriptura quidem testim0nia quibus directe cultus reliquiarum vindicatur non asseremus; modo autem indirect0 ex eadem haurire possumus
validam dem0nstrati0nem, qua congruentia et pietas cultus illius pr0batur. Atque imprimis ipse Salvator sanatione remunerat fiduciam mulieris illius aegrotantis, quae sacra cum venerati0ne . fimbriam vestimenti ejus tetigit. Meemulier, quμe sanguinis fluaeum patiebatur duodecim annis, Moessit retro, et tetigit fimbrium vestimenti ejus. Disebat enim intra se: Si tetigero tantum vestimentum ejus, Salva ero. At Jesus conversus et videns eam disit : Confide filia, fides tuu te salvum ferit. Et salna facta est mulierem illa hora. 9 - Ιn Actibus vero Ap08t0l0rum legimus, prim0s christianos Hierosolymis in plateas decisse infirm0s ac p0suisse in lectulis et grabatis, ut veniente Petro saltem umbra illius obumbraret quemquam illorum et liberarentur ab infirmitatubus suis. 9 Simili rati0ne dicitur de s. Ρaul0: Virtutesque non quaslibet faciebat Deus per manum Pauli: ita ut aiam suser languidos deferrentur a comore ejus sudaria et semicinctia, et recedebant ab eis Ianguores, et spiritus ne tam egrediebantur 9 Argumento analogico ex his merito insertur, pium et licitum esse cultum reliquiarum. In fiducia enim illa, qua tum Christi vestimentum tangi, tum ea quae ad Αp08t0los pertinebant adhiberi conspicimus ad depellendos morbos, certe venerati0 et cultus religi0sus illorum objectorum includitur. Deus autem hanc venerationem ipsis miraculis c0mpr0bat. Unde etiam objecta quae pertinebant ad Sanctos jam in c0el0 triumphantes,
349쪽
DE CULTU SAGRARUM RELIQUIARUM. 343
vel multo magis corpora Sanctorum, cultu religi 080 venerari, 0mnin0 pium est ac Deo placitum. 383. In antiquo F0edere exemplum nobis exhibetur devotionis et fiduciae, quam Eliseus habuit in pallium, quo usus fuerat Elias. Pullio Eliae percussit aquas, et divisae sunt hue atque illae. Sed miraculum etiam insigne videmns a De0 patrari ad contactum ossium Elisei prophetae, quae pr0fecto sensu pr0prio reliquiae erant. Legimus videlicet: Quidam sepelientes hominem viderunt latruncinos, et projecerunt cadaver in sepiaehro Elisei. Quod cum tetigisset ossa Elisei, revisit homo et stetit super sedes suos. ' Perspicuum plane est, tam iusigni miraculo corpus prophetae defuncti honoratum fuisse a Deo ipso. Unde et Ecclesiasticus Eliseum celebrat illis verbis: Mortuum prophetavit corpus ejus. In vita sua fecit monstra, et in morte mirabilia operatus est. υ Quod si igitur ipso Deus reliquias illius sancti viri tanto hon0re assecit, quis neget, pie ac licite a Christianis reliquias coli Sanct0rump- Caeterum et Hebraeos pecubarem reverentiam habuisse mortu0rum just0rum et sepulchror m, quibu8 088a 60rum continebantur, plura facta ostendunt. Μ0yses p0pulum Israel educens ex Aegypt0 secum fert ossa J08eph in terram pr0missam, quemadm0dum patriarcha ille postulaverat moriturus.') Josias quum destrueret in Bethel altaro idol0rum, atque super illud ut profanaretur c0ncremaret ossam0rtu0rum, sollicite c0nservari jubet sepulchra duorum pr0phetarum, qui jam a pluribus saeculis obierant. β) Etiam
-) .Tulit quoque Moyses ossa Ioseph secum: eo quod adjurasset filios Israel dicens: visitabit vos Deus, efferte ossa mea hinc vobiscum. α Exod. 13, 19. sConversus Iosias vidit ibi sepulchra quae erant in monte: misitque et tullit ossa de sepulchris, et combussit ea super altare, et polluit illud juxta verbum Domini, quod locutus est vir Dei qui praedixerat verba haec. Et ait: Quis est titulus ille, quem video γ Respondoruntque ei cives urbis illius: Sepulchrum est hominis Dei, qui sinit de Juda et praedixit verba haec quae fecisti super altare Be-Dj0jtjgod by OO le
350쪽
pharisaei aedificare solebant sepulchra prophetarum, et 0rnare monumenta just0rum'); id preinde pium ac Deo placitum esse censebant. Dum . vero Christus Dominus h0cillis expr0bat, manifeste n0n 0pus ejusm0di in se reprehendit, sed hyp0crisim illorum h0minum, qui n0n minus perversi erant, quam patres e0rum qui prophetas occiderant. Formali tamen cultu corpora just0rum mortu0rum apud Judae0s non h0n0rabantur, idque omnino respondet statui impersectionis et praeparati0nis qui veteri Foederi praenovo Testamento convenit. Ex una enim parto secundum legem Leviticam corpus emortuum legaliter immundum erat; ex altera parte n0ndum Christus Dominus morte sua et resurrecti0ne m0rt'm vicerat simul ac sanctificaverat, et futuram corporum resurrecti0nem praem0nStraverat; nec animae
just0rum antiqui Testamenti persecta felicitate jam fruebantur. Sed quum sub Evangelii lege status plenitudinis et perfectionis venisset, plane conveniebat, honorari corpora illa Sanct0rum et ossa, quae viva hierant Christi membra, et aliquand0 in glori0sa resurrecti0ne participabunt beatitudinem illam, qua animae jam fruuntur. Aptissime s. Joannes Damascenus: Illud quidem veteri Lege comparatum erat, ut qui
mortuum contigisset immundus censere tur; verum hi in mortuorum numero minime habendi sunt. Eae quo enim ipsama vita M vitae auctor inter mortuos adscriptus est, qui in spe resurrectionis. fideique erga eum diem extremum clauserunt, mortuos haudquaqum appellamus.'384. In Traditione Melesiastica tot documenta cultus, qui Sanct0rum . reliquiis inde ab initio Ecclesiae tribuebatur, invenimus, ut d0ctrina de veneratione reliquiis sexhibenda jure inter ea dogmata recenseatur, quae splendida plane ratione ex hoc fidei lante vindicantur. Et re quidem vera ex d0cumentis quae exstant de martyrio s. Ig-thel. Et ait: Dimittite eum, nemo eommoveat ossa ejus. Et intacta manserunt Ossa illius cum ossibus propulae qui venerat de Samaria..4 Reg. 23,. 17.3) Matth. 23, 29. 3 Do fide orthodoxa l. 4. c. 15.