장음표시 사용
351쪽
natii videmus, jam e0 temp0re r0liquias in maximo hon0re sacro fuisse. Legimus in actis martyrii ejus: Feris crudelibus Daeta templum eaepositus est, ut illico sancti martyrisonatii desiderium impleretur . . . ut nempe nulli fratrtim gravis fieret ob suarum reliquiarum collectionem, quomodo propriam consummationem fieri prius in epistola optaverat. 33 Solae enim duriores sunctarum ejus reliquiarum partes relictae sunt, quae Antiochiam delatae sunt, et insudario depositae, thesaurus sane inaestimabilis ob mrtyris strutium Melesiae relietus, . Vides jam consuetudinem fuisse, ut reliquiae martyrum sollicite conquirerentur, ac dein sacr0 cultu hon0rarentur. Et quanta fuerit reliquiarum S. Ignatii venerati0, c0mperimus ex sermone celeberrim0, quem s. Joannes Chrysost0mus tribus post saeculis habuit Antiochiae in s. Martyrem I gnatium. Magnificat p0pulum et civitatem Anti0chenam, quod reliquias s. Ignatii p0ssideant, describit aurea cum eloquentia, quanta cum gl0ria illae reliquiae R0ma rep0rtatae ae Antiochiae depositas fuerint, et qu0m0d0 thesaurus iste honoretur; 0mnesque ad cultum perennem illarum reliquiarum exhortatur. Utilis igitur, c0ncludit, cunctis hic thesaurus est et refugium opportunum, tam iis qui lapsi sunt, ut a tentationibus liberentur, quam iiS qui frossere et feliciter degunt, ut diu fruuntur bonis; illis qui morbis talorant, ut bonam valetudinem consequantur; illis qui commoda gaudent vaIetudine,
ne in morbum aliquem incurrant. Quae quidem omnia c-8iderantes, omni gaudio atque volvtati saerum hunc locium anteponamus, ut laetitiae et tueri consortes, silic sanetorum contubernaleS et socii esse valeamus. - Quemadm0dum vero venerati0nem reliquiarum s. Ignatii juxta haec documenta per tria saecula veluti prosequimur, ita multorum
in Seripserat videlicet ad Romanos: ,Sinite me ferarum cibum esse, per quas Deum consequi licet. Frumentum sum Dei et per ferarum dentes molar, ut mihi sepulchrum fiant, nihilque mei corporis relinquant, ne postquam obdormiero gravis alicui sim. p) Ch. Ruinari. Acta Martyrum. Dj0jtjgod by OO le
352쪽
ali0rum martyrum reliquias tali cultu honoratas esse, similia documenta ostendunt. Jam vidimus, ab ecclesia Smyrnensi reliquias A. Ρ0lyearpi fuisse collecta, ut ossα stemmis fretiosissimis cariora et quovis auro puriora ;ita et corpus s. Cypriani a fidelibus per noctem sublatum cum cereis et scholacibus, cum voto et triumpho magno deductuis est , Notum p0π0.est, eum fuisse usum Christi n0rum, ut magna cum venerati0ne linteis et phialis sanguinem Martyrum c0lligerent, ac deinde cum insigni reverentia c0nservarent. Cujus exemplum juvabit afferre ex
Aetis martyrii s. Vincentii, qui Caesaragustae in Hispania a. Christi 304 passus est. Delatus Des Martyr ad lectulum, ac piis sanctorum manibus in striat molitie resositus, moX pretiosam resolutus in mortem coelo viridum reddidit. Videres circumstantium frequentiam sancti vestigia certatim deosculando prolambere, vulnera totius ια- eeri comoris pia curiositate palpare, sanguinem linteis eX- ciere sacra veneratione potieris profuiturum. - Quanta autem veneratione c0rp0ra Sanctorum inventa colerentur,
videmus ex iis, quae s8. Ambr0sius et Augustinus de inventione reliquiarum 88. servasti et Ρrolusii nobis referunt. Summo cum triumph0 et p0puli ingenti laetitia corpora haec transtulit s. Ambrosius in n0vam basilicam dedicandam, sub altari ea condidit, festum per plures dies hac occasi0ne egit, suisque panegyricis laudes martyrum cel bravit. μ) Miracula autem varia quas in h c translati0ne acciderunt, praesertim sanati0 caeci t0ti civitati Mediolanensi noti, a 8S. Ambrosio et Augustino varrantur. Ac multa etiam miracula, quae ad reliquias s. Stephani patrata fuerunt, pariter a s. Augustinus referuntur. hi
) Ch. superius M 362. 3 Acta proconsularia f. Cypriani Ep. et Μ. Ap. Ruinari. 3 Apud Ruinari, Acta s. Vincentii. εὶ CD. s. Ambros. misi. ad Marcellinam sororem, et Sem. deas. Martyribus servasio et Protatio; s. Augustin. Confess. l IX. 'c. 7. et Serm. in ss. Gerv. et Protas.; Acta Storum Junii lam. III. die XIX.
hi De Civit. Dei l. XXII. c. 8.
353쪽
385. Sed ne hac in re longi simus, illud dicere licet,
vix ullum inveniri ex Ρatribus et Doct0ribus inde a saecul0 ΙV, qui n0n extollat. explicet et vindicet cultum Corporum Sanctorum et sacrarum Reliquiarum. Ρraeter 8. Ambrosium et Augustinum c0mmem0randi sunt uterque Greg0rius, Basilius, Joannes chrysost0mus, Hilarius, Paulinuου, Asterius, Eul0gius, Prudentius, aliique permulti Eorum ver0 testim0niis allatis animadvertit Ρetavius veluti in summam redigens probationem, in iis maxime e0nsideranda esse tria: Primum quidem, quod ea fere non simplieem habent affirmationem ac sententiam, qua quisque sibi quod visum est pronuntiat, stametsi non leve pondus etiam Me modo decretis illorum ae judiciis inesset9, verum quis tum Christianorum omnium et Ecclesiae totius usus
et sensus esset, velut historica narratione comFrehensum Subjiciunt oculis. . . Secundum est, ritus illos Sanctorum honorandorum, sic in illis eaestare approbarique testimoniis, ut non recens ac numer Gortos in Ecclesia fuisse appareat, Sed conStanti ac permetuo more Semmios. Tertium
denique, in omnibus orbis christiani partibus et promin iis pari consensu religiosos illos cultus obtinuisse, non in una tantum aut altera ecclesia, ut sincera fidei ac diseiplinae catholicae corruptela quaedam videri posset. 9 - Concludamus hanc pr0bati0nem illis verbis, quibus 8. Hieronymu8 magna
cum vi c0ntra impium Vigilantium urget hanc praxim universae Ecclesiae. Dolet Vigilantius , inquit, Martyrum reliquias pretioso operi velamine, et non vel pannis vel o licio colligari, vel projici in sterquilinium, in solus Figulantius ebrius et dormiens adoretur. Ergo sacrilegi sumus, quando Apostolorum basilicas ingredimur 8 Sacri- .legus fuit Constantinus Imperator, qui sanctas reliquias Andreae, Lucae et Timothei transititit Constantinopolim: apud quas daemones rugiunt et inhabitatores rigilantii illarum se sentire pretesentiam confitentur 3 Sacri-
354쪽
testus dicendus est et nunc Augustus Arcadius, qui ossa B. Samuelis longo post tempore de Iuciaea transtulit in Thraeium' omnes Episcopi non solum sacrilegi, sed et futui judicandi, qui rem vilissimum et cineres dissolutos
in serico et vase aureo deportaverunt 8 Stulti omnium Ec- elisiarum populi, qui occurrerunt sanctis Reliquiis: et tanta laetitia, quasi praesentem viventemque Frophetam cernerent, Susceperunt, ut de Palaestina usque Chalcedonem juverentur popularem eaeamina, et in Christi laucies una
voce reso narent fl386. Synodus igitur Tridentina hac in re antiquam tantum d0ctrinam s0lemniter confirmavit. Sed et plura alia Concilia jam antea reliquiis cultum eis debitum vindicaverant. Sic concilium Gangrense can. 20' anathema dicit iis, qui basilicas et memorias martyrum, id est 10ca in
quibus sunt martyrum reliquiae, contempserint. Charta nense V can. 14' praecepit, ne altaria absque reliquiis martyrum exstruerentur. Bracarense III can. 5' statuit, in supplicationibus thecam reliquiarum gestari debere manibus episc0p0rum, aut ali 0rum 8acerd0tum, p0pul0 praecedente ac sequente. Epa0nense can. 2b' jubet, reliquias Sanct0rum n0n pyni in ecclesiis, ubi n0n sunt clerici, qui sacris cineribus psallendi frequentia famulentur. Concilium vero oecumenicum Nicaenum ΙΙ Αet. ΙΙΙ ait: Servator noster Christus fontes salutares Sanctorum reliquias
nobis reliquit, multis modis beneficia in debiles fundentes, . . . atque id per Christum qui in ipsis habitat. Et,tione VIII spisc0p0s aut cleric0s dep0ni jubet, m0nach08
vero et laicos c0mmuni0ne privari, qui reliquias martyrum contemnunt, et n0n ut rem sacram tractant.
387. Iis omnibus quae diximus jam satis exposita est ratio theologica, cur Sanct0rum reliquiae c0lendae sint; sed juvabit eam colligere verbis Angeliei Doctoris, qui s. Augustin0 praecedente ita argumentatur. Sicut Augustinus dieit De Cinit. Dei I. I. e. IO, si paterna vesti8 et annuluS, ac si quid hujusmodi tanto carius est sosteris, quanto ema Furentes est major affectus, nullio modo issa Uernenda
355쪽
DE CULTU SACRARUM RELIQUIARUM. 349
sunt comora, quae inique multo familiarius atque conjunctius quam quaeIsbet indumenta gestamus: haec enim ad ipsam naturam hominis pertinent. Eae quo putet, pergit Ν Τh0mas), quod qui habet affectum ad aliquem. etiam ea
quae de ipso post mortem reliquuntur, veneratur, Non SO-lum eorpus aut parteS corpori8 ejus, sed etiam aliqua eX-teriora, puta veste8 et similia. Manifestam est autem, quod Sanetos Dei in veneratione habere debemus, tanquam membra Christi, Dei filios et amicos et nostros interceSSores. Et ideo eorum roliquia8 qualescumque honore congruo in eorum memoriam venerari debemus; et praesisve eorum eorpora, quae fuerunt templa et omana Spiritus saneti in eis habitantis et operantis, et sunt corpori Christi contigu- Munda per gloriosam resurrectionem. Unde et ipse Deus hujusmodi reliquias convenienter honorat, in earum praesentia miracula faciendo I. 388. Opponunt Ρr0testantes ex sacris Litteris contra Objectiones
cultum reliquiarum illum textum, quo Christus Ρharisae0s reprehendit dicens: Vae vobis Scribae et Pharisaei hypocritae, qui aedificatis sepulchra prophetarum. I Sed jam diximus, a Christ0 non ipsum opus in se reprehendi, sed perver8um animum, et ist0rum hyp0eri sim, qua, cum essent tam iniqui ut patres eorum, simulabant pietatem. Unde et ironice Christus pergit: Profecto testificamini, quod consenti is operibus patrum vestrorum; quoniam ipsi quidem eos occide*nt, vos autem aedificatis eorum sepulchra. Vi-dsilicet aedificatio sopulchri duplici modo haberi p0test, velut honor defuncto exhibitus, vel ut complementum facin0ris e0rum, qui aliquem e medio tulerunt. V0s igitur, inquit Dominus Ρharisaeis, tam perversi estis tamque aequales patribus vestris iniquis qui 0cciderunt prophetas, ut quemadmodum illis 0ccisio, sic animo vestro iniqu0 aedificatio sepulchri bene conveniat, tanquam continuati0 criminis illorum et testificatio, quod c0nsentitis neci pr0phetarum. Perspicuum est, ex his ne minimum quidem contra cultum') S. tb. p. 3. q. 25. R. 6. Luc. 11, 47.
356쪽
reliquiarum posse inferri. - 0bjiciunt pariter, a Deo ipso
c0rpus Μ0ysiset sepulchrum Hug 0ccultatum esse, ne Israelitae illud venerarentur. Et smetivit Deus, eum in valle terrae Moab eontra Phogor: et non cognovit homo sepulchrum ejus usoue in praesentem diem' . Resp0ndemus, merito ab interpretibus statui, a De0 sepulchrum Moysis occultatum fuisse, ne Iudaicus p0pulus ad id0l0latriam valde pr0nus, qui vitulum aureum in de8erto ad0raverat, Moysi corpus divin0 cultu et h0nore prosequeretur. Inter Christianos autem cum nullum tale periculum immineat, vult Deus amicorum su0rum eum Christ0 in coelis regnantium corpora in preti0 haberi ac venerati0ne, hancque voluntatem suam nobis tum per Ecclesiam, tum per crebra prodigia manifestavit. 0H'φxi' 389. Quae ex Traditione adversarii colligere studii-
dilutius. erunt, ViX considerati0ne digna sunt. Contendunt e. q.
primis saeculis cultum reliquiarum non suisse in usu. Id confirmant ex fact0 qu0d contigit initio saeculi quarti, quodque narratur a. s. Optat0; videlicet Lucillam matronam Carthaginensem palam objurgatam fuisse a Caeciliano archidiac0n0, qu0d martyris ossa deosculatione veneraretur. Unde haec mulier valde irata multum promovit schisma Donatianum. - Sed jam vidimus, quanta veneratione semper, etiam primis saeculis, reliquias martyrum fideles 0mnes prosecuti sint. Quod vero attinet ad factum illud, ex ipsa narratione s. Optati colligitur, cur Caecilianus seminam illam reprehenderit. Anti spiritalem cibum, scribit,s potum, os nescio cujus martyris, si tamen martyris, libare dicebatur: et eum praemoneret calici salutari os nescio eujus hominis mortui etsi martyris, sed necdum vindieati, cum confusione discessit irata'. Manifestum est, mulierem istam n0n reprehensam fuisse ex eo, qu0d generatim cultus reliquiarum haud approbaretur, sed quia colebat osculis suis os martyris n0ndum agniti ab ecclesiastica
) Deuteron. 34, 6. 3 De schismate Donatistarum l. 1. no 16.
357쪽
DE OULTU SACRARUM RELIQUIARUM.
auctoritate, idque cum 0stentatione quadam ante susceptionem Eucharistiae, ita ut fere illam suam venerati0nem reliquiae n0n approbatae suscepti0ni sanctissimi Sacramenti praep0nere videretur. Ρroinde contra cultum reliquiarum
sx illo facto nihil deduci p0test.
390. Ρrotestantes etiam conati sunt 0ppugnare et irridere venerati0nem reliquiarum contendentes, maximam partem reliquiarum esse plane dubiam atque supp0sitam, ita ut cultus iste plerumque constituat superstitiosam rerum inanium venerationem. Ad confirmationem assertionis suae dein corr0gant ex historia narratiunculas veras et salsas, quibus multas reliquias spurias esse probare nituntur . et
advertunt, pluribus in l0cis ejusdem quandoque Sancti corpus, aut caput, aut alia membra ostendi, ita ut manifesta sit hac in re superstitio. - Ut hanc dissicultatem diluamus, opp0rtunum eris haec animadvertere. 19 Tota diffinitas ista non attingit cultum ipsum reliquiarum in se spectatum, sed praxim et prudentiam in hac venerati0ne adhibendam. 29 Ex ipsa rei natura patet, u0n eam semper posse haberi cortitudinem de authentia alicujus reliquiae, quae sit physica vel metaphysica vel summa certitudo moralis. At sus-ficit talis certitudo moralis, quae in re gravi adhibetur, eademque generatim de reliquiis quae publice cesuntur adest. Etenim 3' Ecclesia semp0r sollicita fuit in veris reliquiis a salsis et dubiis secernendis. Ita ex verbis s. Optati superius citatis vides, jam eo temp0re, ut alicujus reliquiae coli possent, necessarium fuisse, antea ab auctoritate Ecclesiastica martyrem agnosci. C0ncilium quoque Lateranense IV statuit: Inventus de novo reliquias) nemo publioe venerari praesumat, nisi prius auctoritate Romani Pontificis fuerinu opprobatae 3 . Concilium vero Τridentinum
decrevit, non esse novas reliquias recipiendas, nisi reco-ynoscents et asprobante Episcoso ). Generatim igitur spectata sollicitudine auctoritatis Εοclesiasticae, quando reliquias publice honorantur, morali certitudine constat, eas non esse
) Cap. 62. ') Sessione XXV. Decreto de invoc. Sanctorum etc.
358쪽
res inanes et spurias, sed authenticas et cultu dignas. 4' Ν0n negamus, de quibusdam reliquiis rati0nabiliter dubitari p0880, an illud vere sint quod esse dicuntur. Quand0que videlicet decursu temporum c0nfusio reliquiarum vel corporum plurium Sanct0rum ejusdem n0minis accidere potuit, vel reliquia alicujus sancti Martyris cujus n0men nesciebatur, c0li sub nomine alterius Sancti. Ex his similibusve causis explicatur, quomodo eaedem reliquiae in variisl0cis c0lantur. Interdum etiam in similitudinem alicujus reliquiae, e. g. clavi crucis Christi, alia ejusm0di objecta confecta sunt, quae c0ntactu cum genuina reliquia veluti sacrata, et dein relativo cultu hon0rata fuerunt. Labente vero tempore factum est, ut jam genuinae reliquiae reputarentur. Vides, in talibus casibus semper rem Sacram cultu relativ0 recte hon0rari p08se, quamvis subrepat er-r0nea quaedem c0nfusi0 accidentalis. Rarissime evenire putamus, qu0d objectum aliqu0d omnin0 pr0sanum ut vera reliquia cultu publico honoretur. Sed etiam si id aliquand0 contingoret, res non laret tanti momenti, ut pr0pterea deabusu et superstitione conclamandum esset. Etenim si' cultus reliquiarum, uti vidimus est relativus, dumque vel ossa Sanctorum, vel objecta alia honoramus, n0n sistimus in illis, sed respicimus pi0 assectu praestantiam et supernaturalem gl0riam eorum, qu0rum illa ossa et 0bjecta fuerunt.
In hoc cultu igitur praecipuum est pius ille assectus reverentiae et fiduciae erga Sanctos; secundarium quid, h0n0rdirecte objecto materiali exhibitus. Quamvis sane inco venientia aliqua adsit, si in object0 directe h0norato non habetur illa ad Sanct0s relatio, 0b quam reliquiam talem suppositam veneramur, tamen inds non laeditur pia nostrast laudabilis devotio erga Sanct08 , quae primas partes in hoc cultu habet. - Leibnitius hac de re, dum in Systemate theologico reliquiarum cultum vindicat, dicit: Quoniam sit tantum affectus res est, nihil refert, etiamsi forte contingeret, reliquias quae pro veris habentur suspositas esse33.
359쪽
Et ipse quidem nobis nimium hic asserere videtur, dum ejusm0di errorem ni hil referre dicit. Etenim quum reliquias in se veneremur ob earum relationem ad Sanctos. et non tantum ut signa quaedam quae n0bis Sanct0s inmem0riam rev0cant, deficiente illa reali relations talia ob-jeeta jam cultu digna n0n sunt. Atque hinc est, qu0d Ecclesia prudentem s0llicitudinem adhiberi vult in veris reliquiis discernendis a spuriis. Sed quum pius assectus et honor Sanct0 exhibitus etiam suum pretium retineat, dum per accidens Drte aliquand0 reliquia aliqua supp0sita ho-n0ratur, merit0 statuimus c0ntra clamores protestantium, materialem ejusm0di err0rem haud tanti esse momenti, ut propter talia quae in 0mnibus rebus hamanis c0ntingunt, cultus reliquiarum tolli debeat aut damnari. Articulus IV.
391. Νomine imaginum sacrarum intelligimus repraesentati0nes, quibus per picturam, Sculpturam aliamve artem D0minus Jesus-Chri8tus, per80nae Sanctae, eventus et saeta religi0sa effigurantur. Sed et ipsam boatissimam Trinitatem notum est imagine exprimi 80lere, quatenus per80na Patris plerumque secundum visi0n0m Danielis ut Antiquus dierum, pers0na Filii in figura humana, Spiritus sanctus specie c0lumbae linguaeve igneae exhibentur. In hac repraesentati0ne facile vides, personam Ρatris et Spiritus sancti exhiberi sub symbolis analogica quadam rati0ne, illorum vero electi0nem symb0l0rum in visionibus prophetarum ac the0phantis sandamentum habere. Interdum etiam pr0videntia vel omniscientia divina simul cum mysteri0 Trinitatis per oculum triangul0 inclusum exprimi 80let. Juxta cath0licam sententiam imagines pi0 cultu atque hon0re sunt venerandae. Summa d0ctrinae ecclesiasticae a Concili0 Tridentino his verbis exprimitur: Imagines Christi, Deiparae Virgines, et aliorum Sanctorum, in templis
360쪽
sraesertim habendas et retinendas, eisque debitum honorem et venerationem impertiendam, non quod eredatur inesse aliqua in iis divinitas vel nirtus, propter quam sint colem
due, net quod ab eis aliquid sit peteridum, neἶ quod fiducia in imaginibuG sit figenda, velut olim fiebat a gentibu8, quae
in idolis spem suam collocabant, sed quoniam honor qui eis eaehimetur refertur ad prototysa, quae illae reprae-ntant, ita ut per imagines qua8 osculamur, vel coram quibus caput aperimus et procumbimus, Christum adorem , et Sanctos, quorum illae Similitudinem steruri, veneremur ... Illud vero diligenter doceant Episcopi, per historias mysteriorum nostrae redemptionis, picturis vel aliis similitudinibus e ressas, erudiri et confirmari populum in arti-eviis fidei commemorandis es assidue recolendis; tum umoeae omnibus sacris imagini us magnum fructum percisi, non solum quia admonetur populuS beneficiorum et munerum, quae a Christo sibi collata sunt, sed etiam quia Dei per SanctoS miracula et salutaria Gempla oeulis fidelium subjiciuntur, ut pro iis Deo gratias agant, ad Sanctorum
imitationem vitam mor que Suos componant, eaecitenturque
ad adorandum et diligendum Deum et ad pietatem colendam. Si quis autem his decretis contraria docuerit aret SenSerit, anathema sit . . . Quod si aliquando historias et narrationes Sacrae Soristurae, quum id indoctae Flebi eae-sediet, e rimi et figurari contigerit, doceatur pῬηtus, non prosterea divinitatem figurari, quasi eorForeis oculis conspici vel eoloribus aut figuris e rimi possit . cultus 392. His verbis igitur cultus sacrarum imaginum licitus i. declaratur et pius, simulque utilitas quae ex sacris imaginibus p0pul0 christiano obvenit exp0nitur. Perspicue etiam
sancta Syn0dus exprimit, cultum sacrarum imaginum e8800mnino relativum. Τ0ta videlicet rati0 ven'rati0nis et cultus imaginum est repraesentati0 alterius in se c0lendi, et sic veneratio imaginibus impensa refertur ad 0bjectum repraesentatum. Idem etiam antea jam saepius in documen-