장음표시 사용
321쪽
Beatis 0ximia rati0ne c0li debere. Caeteri enim Sancti sunt Dei freni boni atque fideles, Beata Virg0, quamvis et verest humiliter se ancillam D0mini dixerit, est tamen etiam vere et pr0prie muter Dei. Dignitas haec supernaturalis et gl0ria eidem c0rresp0ndens 0mnem aliam dignitatem atque praestantiam in 0rdine supernaturali gradu sere infinit0 excedunt, uti superius jam vidimus. 3 Inde per sec0nsequitur, sublimissimam hanc B. Virginis dignitatem et gl0riam supernaturalem plane singularem, uti mentis ju dici0 agu0scendam, ita et v0luntatis c0mpr0bati0ne et actibus internis atque externis, qui singulari illi dignitati respondent, venerandam esse atque colendam. Distinctio igitur duliae simplicis, qua reliqu08 Sanctos, et hyperdutiae, qua Matrem Dei c0limus, veritati rerum 0mnin0 c0n-
355 Diximus, quum de ad0rati0ne ChriSti ageretur, Absolutus set discerni qu0que cultum absolutum et relativum. Cultus ς' 'ii'v' absolutus est, si perfecti0 supernaturalis pr0pter quam ens
aliqu0d c0litur ipsi est insita; relativus ver0, 8i res quae c0litur n0n habet sibi insitam ejusm0di praestantiam, sed venerati0nis 0bjectum est unice pr0pter re8pectum, quem dicit ad pers0nam colendam 0b insitam ipsi excellentiam. Ρraestantia et dignitas supernaturalis Sanctis, uti et Angeli8, revera pr0pria et insita est, quamvis eadem sit ipsis participata a De0. Hinc cultus qui Sanctis exhibetur est
cultu8 abs0lutus; cultus imaginum vero est ex natura Sua relativus. Qu0dsi n0nnunquam asseritur, cultum Sanctorum n0n abs0lutum sed relativum esse, id alia quadam verb0rum significatione adhibita dicitur. 80lus Doug videlicet perfecti0nem habet infinitam, inc0mmunicatam, et neceS-sariam , quae ide0 et absoluta dicitur. Omnes alii, qui sive in 0rdine naturae, sive in 0rdine gratiae praestantiam aliquam p0ssident, n0n aliunde eam habent nisi don0 Dei, atque eatenus eadem vera est persecti0, quatenus anal0gia quadam perfecti0nem divinam imitatur atque adumbrat.
322쪽
Est igitur ejusmodi excellentia relativa. Inde est, quod recte dici possit sub h0c respectu, 80lius Dei cultum esse ab80luium, quatenus agn08citur et c0litur infinita ejus et
- incommunicata excellentia. Cultus ver0 8anct0rum appellari potest relativus, quatenus e08 colimus pr0pter d0na eis a Deo collata ut servos et amic08 Dei, ade0que cultus e0rum in Deum ultimatim resertur. - C0mmunius tamen aliud sumitur, qu0d superius indicavimus, distinctionis criterium, ita ut cultus Sanct0rum merito absolutus dicatur. Rkidhnu,. 356. Internam Venerati0nem qua Sanct0s prosequimur, Ecelesia cathesica multiplici rati0ne extern0 cultu exprimit, uti ipsa experientia 0mnibus notum est. In h0n0rem Sanctorum festa instituuntur, e0rumque mem0ria Sacra hymnis, orati0nibus, pr0cessi0nibus, variis ritibus et caeremoniis agitur. Animadvertendum ver0 est, quum cultum latriae soli De0 convenientem, et cultum duliae ac hyper-duliae distinxerimus, illud discrimen etiam in ritibus externis sollicite ab Ecelesia observari, ita ut disserentia sta' tuatur inter actus extern08, quibus adorati0nem Deo, atque inter e08, quibus c0BVenientem venerationem et honorem Sanctis deserimus. - Ρendet tamen significati0 rituum extern0rum magna parte ex arbitri0 et p0sitiva institutione. Unde mirandum non est, si larte in quibusdam regionibus ad colendos Sanct0s, actus aliqui adhibentur, quibus in aliis soli Deo h0n0r defertur; nec si h0mines simpliciores convenientem rituum distincti0nem haud semper adhibent, offendi op0rtet. Nullatenus inde inferendum est, cultum Sanct0rum superstitiosum esse. Vel inter homines christian08 maxime rudes aegre ullum invenires, qui ad0rati0nem uni De0 debitam cum Sanct0rum cultu confunderet. Unde jam s. Hier0nymus contra absurdas Vigilantii calumnias exclamabat: Quis, o inSanum caFut, martyreS unquam adoravit, quis hominem sudavit Deum 89 Invon tio 357. Ad cultum Sanct0rum praecipue pertinet e0rum inv0cati0, qua petimus ab ipsis, ut orati0ne sua et interi) Adv. Virgil. c. 5.
323쪽
cessione apud Deum ejus beneficia et gratias n0bis obtineant. Hanc invocati0nem haud quidem abs0lute necessariam, sed bonam atque utilem esse, Ecclesia statuit loc0jam citato Concilii Tridentini qu0 d0cet, bonum atque utile esse supp/ieiter eos Osanctos' invocare, et ob beneficia impetranda a Deo per Filium ejus Dominum nostrum Jesum Christum, qui solus redemst N0Ster ac Salvator est, ad eorum orationes, opem auinitiumque confugere. 9 Eamdem invocationem, uti ab Ecclesia pr090nitur, ab invocatione et supplieati0ne, quam ad Deum dirigimus, omnin0 differre, manifestum est. Deum inV0camus, ut ab ips0 peccat0rum remissionem ac d0na sua e0nsequamur; Sanct0sver0, ut ipsi intercedant apud Deum pro n0bis, qu0 sacilius illa beneficia obtineamus. Est tamen notandum, ait hac in re bene Bellarminus, cum dicimus, non debere peti a Sanctis, nisi ut orent pro nobis, nos non vere de verbis, Sed, de sensu verborum. Nam quantum ad verba licet dicere: S. Petre miSerere mei, Salva me, aperi mihi aditum coeli: isem, da mihi sanitatem coi oris, da patientiam, fortitudinem etc., dummodo intelligamus, Salva me et miserere
mei orando fro me, da mihi hoc et illud tuis precibus et meritis. Sic enim loquitur Gregorius Nazianaenus oresione in Cyprianum et Basilium, et alii multi veterum, nec non Melesia universa' Nulla igitur objectio d0gmatica ex talibus formulis orandi sumi potest; et si ab haereticis invocatio Sanctorum ob ejusmodi expressi0nes impetitur, quaestio quae inde agitanda est cum illis reducitur ad c0ntr0versiam de aptitudine et 0pportunitate talium Drmularum. Sed liquet c0nsiderata Bellarmini animadversione, per se talibus verbis posse offendi neminem, nisi qui jam erroribus imbutus, undequaque c0rrogat, quid verae d0ctrinas objiciat. 358. Ρrotestantes admittunt quidem, Sanct08 h0u0rari ErrorProto posse h0n0rs qu0dam civili et grata memoria, uti hono- ' ' i' -
324쪽
rantur parentes defuncti. Sed quum Ecclesia cath0lica Sanctis 0b insitam 4psis dignitatem et praestantiam in 0rdine supsit naturali, cultum vindicat sublimi0rem, videlicet religi0sum, hunc eis tribui p0sse haeretici illi negant. C0nclamant. 80li Deo c0nvenire cultum religi0sum, 0mnemque ejusm0di cultum creaturis. praestitum esse ind0l0latriam. Haec e0rum asserti0 c0ncidit ex iis quae statuimus de duplici cultu religi080, supremo videlicet seu latreutic0, qui De0 tribuitur, et inseri0ri seu cultu duliae, qu0 h0n0rantur Sancti 0b eximiam dignitatem, gloriam et sanctitatem Supernaturalem ipsis vere insitum et c0nvenientem. - Sed hanc distinctionem haeretici illi intelligere nequeunt. Nam, uti jam vidimus, pr0pter fundamentalem err0rem de essentialic0rrupti0ne naturae humanae et justificati0ne mere extrii Seca, n0n agn0scunt, Beatis in c0el0 pr0prium et insitam esse excellentiam et sanctitatem supernaturalem, pr0pter quam cultu religi0s0 digni sint. Et quia Sanct0rum et Bea-t0rum veram dignitatem et praestantiam u0n admittunt, etiam inv0cationem Sanct0rem rejiciuiis; im0 Multi nec
tia praediti sint, ade0que inepte e0s a n0bis invocari. 359 . D0ctrinam cath0licam de cultu et iuv0cati0ne Sanctorum m0d0 jam ex sentibus fidei vindicemus. Propositio. Pr0p08iti0. - HuS atque laudabilis est euitus religiosus, qui Sanctis cum Christo in coelo regnantibus eX-hibetur ; bonum pariter et utile est eos invocare, ut pro nobis apud Deum intercedunt
mus exempla plura cultus religi0si, qui jam in terris abh0minibus piis viris quibusdam eximiae sanctitatis praestabatur. Nullatenus ver0 talia facta vituperantur, sed ita
8. εο iptur' at auct0ribus sacris referuntur, ut eadem ab ipsis 00mpr0bari facile c0lligatur. Talia exempla prae8ertim in historia pr0phetarum Eliae et Elisaei 0ccurrunt. Sic qu0ad pr0phetam Eliam legimus: Cumque esset Abdias in via,
325쪽
Elias occurrit ei: qui eum cognovisset eum, cecidit super faciem suam, et ait: Num tu es, Domine mi, Elias sty Rusm0di h0n0r prophetae exhibitus n0n orat mere civilis; Abdias enim ipse dignitate civili praestabat, quum e88et unus ex praecipuis pr0ceribus regis Achab. Sed cultu religi0so h0u0rat Eliam pr0pter eximiam sanctitatem ejus et supernaturalem dignitatem pr0phetae. - Ρariter quum Elisaeus, translato Elia ' hujus pallio percutiens aquas J0rdanis, miracul0 illas divisisset, videntes filii prophetarum, qui erant in Iericho e contra, diaeerunt: Requievit spiritus
Eliae super Elisaeum. Et venientes in occursum ejus ad raverunt eum proni in terram. 9 Similem honorem ei exhibet Sunamitis, quum filium ejus a mortuis excitasset. Corruit ad sedes ejus, et adoravit super terram: tulitque filium suum et egressa est. Quum ejusm0di veneratio pr0funda reseratur pr0phetae exhibita tunc, quand0 miraculis virtutem et praestantium supernaturalem sibi pr0priam manifestavit, satis patet, hac Venerati0ne n0n mero civilem, sed h0norem religi0bum intendi ei contineri. Quodsi videmus ss. Paulum et Barnabam declinare cultumqu0 Lystrenses eos venerari volebant, id facile explieatur ex eo, quod illi credebant, numina sub specie vir0rum in e0rum civitatem venisse, et cultu latreutic0 apost0l0s ho-n0rare V0lebant. μ) Caeterum etiam m0destiae christianae est, cultum religiosum hac in vita declinare. 360. Magnifica p0rr0 illa celebratio laudis putrum ac
) sTurbae, quum vidissent quod fecerat Paulus, levaverunt vocem suam lycaonice dicentes: Dii similes facti hominibus descenderunt ad nos. Et vocabant Barnabam Jovem, Paulum vero Μercurium, quia ipse erat dux vorbi. Sacerdos quoque Jovis, qui erat ante civitatem, tauros et coronas ante januas hsserens, cum populis volebat sacrificare. 0uod ubi audierunt Apostoli Barnabas et Paulus, conscissis tunicis suis exilierunt in turbas, clamantes et dicentes: Viri, quid haoc facitis 3 et nos mortales sumus, similes vobis homines, annuntiantes vobis ab his vanis converti ad Deum vivum. Act. 14,
326쪽
seminis eorum, quam Ecclesiasticus inchoat verbis: Lavdemus viros gloriosos, et parentes in generatione Sua, quamque deinde multis ev0lvit'), talis est, ut n0n haberi p0ssit
tanquam mere pr0sana c0mmem0rati0 virtutum illorum vi-r0rum. Sed tum ex magnificentia l0cutionis, tum ex ratione d0norum supernaturalium quae celebrantur, merito
concludimus, veneratione religiosa just0s antiqui F0ederis ibidem celebrari. Pr0pterea etiam Ecclesia eadem Sanctis novi Testamenti in Liturgia sua applicat. - Ιdem dicendum est de commendati0ne fidei et actuum patrum, quam sublimi serm0ne Ap0st0lus in epist0la ad Hebrae0s capite undecimo pr0sequitur. - Quis ver0 neget, religiosa veneratione Beatam Virginem honoratam fuisse ab Elisabeth exclamante: Unde hoc mihi, ut veniat mater Domini mei ad me p. . . Et beata quae credidisti, quoniam perficientur ea, quae dicta sunt tibi a Domino. Dum vero in cantico
illo Magnificat, quod Spiritu Dei plena Beata Virgo pronuntiavit, ipsa dicit: Ecce enim eae hoc beatam me dice somneS generatione8 , numquid etiam his n0n aliud c0ntinetur, nisi praedicti0 suturae mem0riae clarae et celebris pQuis talem explicationem ferre potest 3 Manifeste hisce prasdicit gloriosa Dei mater cultum illum religi0sum, quem Summa cum Veneratione et gratitudine per succedentia sibi saecula univer80 in orbe terrarum 0mnes ei tribuerunt, qui in veritate Ecclesiae cath0licae permanserunt. 36l. Ν0tare etiam c0nvenit hoc loco, plura inveniri in sacris Litteris exempla cultus religi08i, qui angelis apparentibus exhibebatur. Sic legimus: Aperuit Dominus oculos Balaam, et vidit angelum stantem in via evaginato gladio, adoravitque eum pronus in terram. I J0sue pariter angelum apparentem sibi pronus veneratur. Dixit angelus: Sum princems Mercitus Domini, et nunc venio. Cecidit Sue pronus in terram. Et adorans ait: Quid Dominus metis loquitur ad servum suum ' Cultus hic angelis ex
327쪽
hibitus certe religi0sus est; hon0rabant enim viri illi e0s ut Dei legatos ad se miss0s. Sacri ver0 Script0res hanc venerati0nem angelis exhibitam null0 m0d0 rejiciunt, sed referunt uti rem veluti per se plane c0nvenientem. Argument0 igitur anal0gic0 inde merit0 inferimus, etiam Sanc- ω8, qui n0n minus quam Angeli jam cum Christo in coelis regnant, venerati0ne religi08a h0n0randos esse. 362. Si Traditionem Ecclesiae inspicimus, Videmus Traditio. semper cultum Sanct0rum in Ecclesia viguisse. Id imprimis manifestum est ex celebratione festorum in Sanct0rumh0n0rem; usum videlicet in Ecclesia inde a primis saeculis fuisse, ut festa Beatae Mariae virginis, Ap08t0l0rum, Martyrum ac deinde etiam Consess0rum celebrarentur , monumenta antiquissima et certissima testantur. Jam citavimus Acta martyrii s. Ignatii, in quibus c0mites Sancti ipsi dicunt, se notasse diem martyrii ejus, ut celebrari po8 sit. 33 - In Epistola Melesiae Smyrnensis de martyri08. Polycarpi a. l66) legimus: Nos postea ossa illius gemmis pretiosissimis eaequisitiora et super uurum probaltiora tollentes, ubi decebat deposuimus. Quo etiam loci nobis ut fieri poterit congregatis, in eoeultatione sit gaudio praebebit Dominus natalem martyrii ejus diem celebrare, tum inmemoriam eorum gui certamina pertulerunt, tuin in veriturorum hominum eXercitationem et alacritatem. 9 De Sanctorum sestis etiam in Constitutionibus Apostolicis, quarum origo a criticis adscribitur saeculo terti0 et quart0, serm0 est lib. VIII. c. 23., ubi recensentur dies quibus feriandum erat famudis. In diebus, dicitur, vacent Apostolorum, in die Stephani protomartyris ferientur, atque in
diebus caeterorum sanetorum Martyrum. - Εumdem Sanctorum cultum testantur memoriae seu martyria, orat0ria
videlicet et ecclesiae, quae inde ex antiquissimis temp0ribus Super sepulchra martyrum aedificabantur, ut ibidem christiani convenirent ad mysteria fidei celebranda. Pluries talia commemorat Eusebius in sua hist0ria ecclesiastica.
328쪽
Refert etiam ipse fragmentum ex libr0, quem Caius pre8- ter R0manus saeculi III scripserat adversus Ρr0clum, patronum sectae Cataphrygum. Haereticum h0minem hic ita perstringit: Ego vero Apostolorum tro phaea poSSum ostendere. Nam sire in Vaticanum, sive ad Ostiensem viam pergere licere, occurrent tibi trophaea eorum, qui Ecclesiam hunc Romanam) fundaverunt: Aptissime autem s. Augustinus advertit: Nos martyribus nostris non templa sicut diis, sed memorias fabricamus. D Videlicet intendimus quidem Sanct08 h0n0rare, dum in h0n0rem e0rum ecclesiae
aedificantur, eaedem ex e0rum n0mine Vocautur, patrociniumque ip80rum in v icatur; sed ad s0lum Deum ultimatim omnia cultu latreutico referuntur. - Ιu 80lemniis martyrum atque in hon0rem ips0rum p0rr0 sacrificium missae De0 0sserebatur. Scribit e. g. 8. Cyprianus de pluribus martyribus: Suerificia pro eis ' si. e. in e0rum h0noremi semper, ut meministis Uferimus, quoties martyrum passiones et dies anniversaria commemoratione celebramuS. δὸCanticis qu0que et panegyricis, vigiliis, processionibus et varii generis s0lemnitatibus festa Sanct0rum peragi consuevisse, antiquissima d0cumenta Ρatrum et Scriptorum ecclesiasticorum abunde ostendunt. - Ut paucis quae ex Tradisi0ne colliguntur 0culis objiciamus, opp0rtunum erit ea verbis Ρetavit ad haec capita redigere: Sunt praecipua erilius illius et honoris Sanctorum probandi capita et indieita ista: Primum, quod post illiorum obitum veteris ini) CD. Euseb. hist eccles. l. 2. c. 25. y3 De civ Dei. l. 22. c. 10.' Epist. 34. - Quo vero pertineat haec sacrificii oblatio in honorem 'Sanctorum, paucis Catechismus Romanus exponit, dum statuit juxta Concilii Tridentini doctrinam, soli Deo sacrificium fieri. sNam, inquit, etsi Ecclesia interdum missas in memoriam et honorem Sanctorum celebrare consuevit: non tamen illis sacrificium, sed uni Deo, qui Sanctos immortali gloria coronavit, offerri docuit Quare nec sacerdos utiquam dicere solet: Offero tibi sacrificium Petre vel Paule, sed dum uni soli Deo immolat, gratias illi agit pro beatissimorum martyrum insigni victoria: eorum que patrocinium ita implorat, ut ipsi pro nobis intercedere dignentur in coelis, quorum memoriam sa-cimus in terris.. Parte 2. De Sacram. Euchar. n' 79.
329쪽
DE GULTU ET INVOCATIONE SANOTORUM.
stituto Mosesiae, et a majoribus accepta et perpetua tradi'tione, memoria est illorum insigni honore celebrata: necnon eorum sesulchris idem religiosae observantiae impensum est offlictum. Deinde, quod altaris supra eorum reliquias erecta, necnon basilicae sive templa magnifleo sumptu et
apparatu in eorumdem memoriam ac nomen Deo consecrata. Tertium, quod ad illos honorandos festi dies et conventus hilaritatesque eae antiquo Christianis postilis institutae. Quartum, quod sacriscia Deo in eumdem oblata sunt finem, ut illis ipsis honor haberetur. Postremum denique, quod eorum ad se pulchra et utique interventoribus ac sequestribus iis, multa divinitus et ingentia miraeula sunt facta. Haec partim omnia simul, partim eorum aliqua testificant Oeteres. - Fl0ruit igitur cultus Sanct0rum primis saeculis, sicuti nunc in Ecclesia viget. seneralibus vero his argumentis singula Ρatrum testim0nia addere minus necessarium videtur. Sussiciant s. Augustini . verba, quibus antiquum usum atque doctrinam clare pr0p0nit. Poprius christianus, scribit, memorias martyrum religiosa solemnitate concelebrat . . . Cotimus martyres eo et diu dilectionis et societatis, quo et in hac vita coluntur sancti homines Dei. . Sed illos tanto devotius, quanto securius post certamina superata: quanto etiam fidentiore laude praedicamus jam in vita feliciore victores, quam in ista adhucusque pugnantes. At illo mitu qui graece λατρεια dieitur, latine uno verbo dici non potest, quum sit quaedam pr0srie Divinitati debita servitus, nec colimuS nec colendum docemus, nisi unum Deum. 9 i363. Addamus argumentum ex ratione theologica petitum. D0ctrina igitur de communi0ne Sanct0rum e0 spectat, ut una sit credaturque Ecclesia militans ac triumphans, ita ut haec ab illa status quidem felicitate distincta, nullatenus tamen separata sit atque divisa. Unum igitur existit c0rpus ex utraque Ecclesia c0nstatum, atque ade0 mu-ii De Incarn. l. 14. c. 12. D0 1. p) Contra Faustum Manichaeum l 20. c. 21 21.
330쪽
tua existunt officia, quae sibi membra unius ejusdemque corp0ris prae singul0rum dignitate atque statu impendere dubent. Μerit0 hic applicantur illa Ap0st0li: Reddite omnibus debita: cui timorem, timorem: cui honorem, honorem. 9 Sed mutu0 collatis hinc dignitate ac praestantia supernaturali membrorum Ecclesiae triumphantis, inde dignitate et statu membr0rum Ecclesiae militantis, pronum est intelligere, religi0sum cultum ejusm0di esse 0fficium, quod membris Ecclesiae militantis in membra Ecclesiae
triumphantis egregie c0nveniat. P.,. 24. 364 Dem0nStrati0 2 ' partis. - Εx iis quae de cultu Sanct0rum generatim spectat0 praemisimus, lacile explicatur rati0, cur directa estata, quibus ad inv0cati0nem Sanctorum pr0Vocamur, in sacris Litteris non occurrant. Attamen n0n 80lum eadem invocati0 cum Scriptura nullatenus pugnat, sed etiam varia indirecta argumenta eaque validissima inde pr0mere possumus, quibus c0nvenientia hujus in-8- 8ςriptum vocati0nis pisatur. Ρr0sect0 exempla n0n pauca inVenimus, quibus inv0cati0 justorum in terra viventium n0n solum licita et honesta, sed etiam ut maxime utilis declaratur. Deus ipse vult, ut amici Job, quibus iratus erat 'propter inconsiderat08 eorum serm0nes, intercessi0ne illius sancti
viri eum placarent. Dixit ad Eliphax Themanitem: Iratus
est furor meus in te et in duos amicos tuos, quoniam non estis locuti in me rectum, sicut servus meus Job. . . offerte holocaustum pro vobis: Job autem servus meus orabit pro vobis: faciem ejus suscisiam, in non vobis impuletur Stultitia: neque enim locuti estis ad me recta, sicut servus
meus Job. 9 Etiam rex Abimelech a Deo in somniis m0netur, mittiturque ad Abrahamum patriarcham, ut ob orati0nem ejus Deus ipsi pr0pitius sit. Disit ad eum Deus:
Redde viro suo uinorem, quia propheta est: et orabit pro te et vives... Orante autem Abraham sanavit Deras Abimelech et Metorem ancillasque ejus. υ - Jam superius