장음표시 사용
311쪽
antiquam Ecclesiae doctrinam ipsis statuere placuit, quadam etiam pr0bationis 0bviae specie c0mmunirent. Caeterum ver0 si accuratius inquiritur, unde ill0rum haeretic0rum e0ntemptus, qu0 Sanct08 pr0sequuntur dimanet, et quare tam ineptam de intercessi0nu et inv0eati0ne eorum sententiam selegerint, haec ex fundamentalibus e0rum d0ctrinis sp0nte pr0fluxisse apparet. Negabant videlicet homines isti humanam libertatem; ade0que etiam omnis virtus ac meritum 0mne iis n0n nisi ficti0 erat inanis. Humana natura ex eorum d0ctrina iutrinsecus est plane c0rrupta, nec gratia et justificati0ne Husm0di naturae foeditas ullatenus tollitur. Sed justificati0 mere externa est, ac tantum efficit, ut pr0pter merita Christi Deus hominis peccatum n0n amplius c0nsideret atque imputet. Neque sanctitas et justitia fit h0mini propria, sed hominis sanctitas est ipsa sanctitas et justitia formalis Christi ab h0mine per fidem apprehensa, peccata c00periens et iram ac damnationem Dei avertens. Unde quum haec intrinseca Christi justitia et sanctitas sit prorsus immutabilis et incapax augmenti et decrementi, d0cebant, justitiam et sanctitatem in omnibus justificatis eadem atque aequali ratione inveniri. Omnes christiani, clamabat Lutherus, aeque magni sumus sicut mater Dei, et aeque saneti sicut ipsa. 9Quodsi tali directe do justificati0ne et sanctitate hujus vitae statuebant, inde necessari0 sequebatur, ut etiam Sanctitatem et statum Beatorum in coelo illi haeretici aestimare n0n p088ent. Gl0ria haec et sanctitas regnantium cum Christ0 c0nsummatio est gratiae et sanctitatis, qua jam hac in vita ipsi ornati erant. Unde sicuti pr0testantibus christianorum justitia nihil aliud est, nisi Christi justitia eaetra nos, ita et Beat0rum sanctitas eis aliud esse nequit, nisi Christi sanctitas eaetra eos. Beati igitur nec ob virtutes honorandi sunt quas in vita exercuerunt, quum libertas ipsis defuerit, nec aliquid ipsis inhaeret, qu0d e08 cultu dignos reddere possit. Unde et de toto statu eorum, de
312쪽
intercessi0ne ipsorum ac de inv0eati0ne juxta integrum suum systema n0n nisi vilia et abjecta pr0testantes sibi fingere p0terant. Qu0dsi ipsi hac in re sententias suas n0n distincte ex doctrinis fundamentalibus evolverunt, 8atis tamen apparet, in iisdem errorum radices Decundas revera inveniri. )346. Μ0d0 jam d0ctrinam cath0licam de interces ione Sanct0rum ex fidei sentibus dem0nstremus.
Propositio. Ρr0p0siti0. - Sancti una cum Christo regnantes in coelis orationes suas pro hominibus Deo ostierunt, ae non Sotum pro hominibus generatim, sed etiam pro singulis intercedunt. i...i '' Praenotanda. - Opp0rtunum erit advertere, generatim
qu0ad doctrinam de cultu Sanctorum exspectari haud posse, ut in sacris Litteris praesertim novi Foederis multiplicia et diserta testimonia inveniantur. Id ex ipsa rei indole pr0venit. Sacra Scriptura videlicet n0n est opus, qu0 8ystemate quodam veritates fidei pr0p0nuntur, sed eadem complectitur scripta, quibus auct0res sacri inpirante Spiritu sanct0 fidelibus, praecipue pr0uti peculiares rati0nes id requirebant , certa quaedam doctrinae capita exponebant. Tota summa fidei christianae simul praedicatione orati, ampli0ri ac fusi0ri rati0ne tradebatur. Facile ver0 colligimus, non adfuisse illas rati0nes speciales, ut in scriptis suis ap0st0li de Sanct0rum intercessi0ne et cultu fideles peculiari m0d0 instruerent. Ipsa videlicet Christi Ecclesiae0 temp0re primum congregabatur a Sanctis illis, quos maxime veneramur, itu ut pauci essent Sancti n0vi F0ederis, qui jam Christum in c0elum secuti erant; justi autem et Sancti antiqui Foederis nexu minus strict0 christianis c0njungebantur. Ρraeterea vero t0ta doctrina de intercessione et venerati0ne 60rum, qui jam ad c0elestia regna transierunt, valde plana est, et ex ipsis fidei doctrinis per se consequitur; eadem qu0que c0mmunis erat antiquae Synagogae, ade0que S0la praedicati0ne 0rali et usu ac praxi facillim0 0mnibus tradebatur. - Qu0dsi etiam in Scriptis veteris F0ederis non multa hac de materia inveniuntur, id
313쪽
repetendum est tum ex e0, qu0d juxta divinae sapientiae oec0u0miam quae alteram vitam et animarum statum generatim spectant iisdem min0ri c0pia pr0p0nuntur; tum ex e0, qu0d justi ad statum persectae felicitatis n0n pervenerunt, nisi quand0 Christus triumphans atque ascendens
in c0elum e08 in regnum suum intr0duxit. 347. Dem0nstratio. - Directum argumentum, qu0 8.εφriptur
intercessi0 Sanct0rum pr0 h0minibus dem0nstratur, merito depr0mitur ex visi0no illa, quam tu s0mniis habuit Ortissimus et a De0 electus Judae0rum dux, Judas Machabaeus, qu0dque 80mnium ipse enarrans milites su0s fiducia magna affecit. Singulos autem illorum, scribit auct0r in- Spiratus, armavit non elisei et hastae munitione, sed ser monibus istimis et hortationisius, eaeposito digno fide Somnio, per quod universos laetificavit. Erat autem hujusmodi visus. Oniam qui fuerat summus sacerdoS, virum bonum et benignum, verecundum visu, modeStum moribus et
eloquio decorum, et qui a puero in virtutibus Mercitatus Sit, manuS protendentem, orare pro omni populo Judaeorum. Post hoc assaruisse et alium virum aetate et gloria mirabilem, et magni decoris habitudine circa illum. Re-πondentem vero Oniam disisse: Bio est fratrum amator et populi Israel: hic est, qui multum orat pro pisulo et universa suncta civitate, Ieremias proFheta Dei. Eaetendisse autem Jeremiam deaeterum et dedisse Iudae gladium aureum dicentem: Aecise Sunorum gladium munus α Deo,
in quo dejicies adversarios populi mei Israel. 9 Hac igitur in visione Iudae ostendebatur sollicitudo et intercessi0
lum h0minibus uuiversim, sed p0pul0 Israel in determinata illa difficultate rerum succurrebant. Animadvertendum Ver0 est, s0mnium illud ab auct0re dici fide dignum, ade0que ipsum Spiritum sanctum iudicare, n0n illusione aliqua vana imaginatj0nis Judam fuisse deceptum, sed visionem rei Veritati resp0ndere. Ρrotestantes quidem n0luerunt libros
314쪽
Machabae0rum ut can0nic0s admittere; at pr0fecto dum fundamenta fidei n0strae ad scientificam d0gmatum exp0sitionem ex sacris Litteris c0nquirimus, omnibus utemur libris, qu0s Ecclesia ut inspirat0s agnoscit. Caeterum p0lemice contra ip80s haeretic08, quum libros Machabaeorum saltem ut documenta hist0rica rejicere nequeant, ex iis colligitur perempt0rie, intimam persuasionem Judaeis fuisse, m0rtuos just0s pro viventibu8 0rare. - In ApocalypSi s. Joannis legimus: Viginti quatuor seniores ceciderunt coram agno, habentes singuli citharas, et phialas aureas plenas odoramentorum, quae Sunt orationes sanctorum.' Vigintiquatuor seni0res repraesentant Sanctos antiqui Foederis et Τ tamenti novi; ipsi dum ad0rantes Deum laudant, simulei 01ferunt 0rationes sanctorum, i. e. christianorum qui in terris militant. Jam vero ex eo ipso, quod electi in coelo D00 offerunt orationes e0rum qui in terris degunt, exprimitur e0rum unio cum hominibus; orationes videlicet suas c0njungunt cum 0rationibus horum, laudem suam cum laudibus b0minum, petiti0nes suas cum petiti0nibus, ut hac rati0ne De0 gratas et acceptae Sint fidelium orationes et pstiti0nes. Sed talis oblatio veram Sanct0rum intercessionem c0nstituit. Inepte autem 0bjiceretur, in textu allato tantum agi de laudibus hominum, quae Deo a Sanctis simul cum hymnis suis 0sseruntur. Etenim s. Joannes generatim indicat, orati0nes fidelium De0 offerri a Sanctis, proinde et petiti0nes. Praeterea t0fa descriptio per Se satis 0stendit intimam Sanct0rum cum fidelibus conjunctionem, qua Semel admissa ab80num laret, negare illorum
sollicitudinem et intercessionem pr0 istis. 348. Ex sacris Litteris p0rro plura alia argumenta, indirecta quidem, sed validissima, sacile colligimus. Discimus ex iis, angelos de hominibus maximam habere sollicitudinem, atque etiam pro illis orare. Sic apud prophetam Zachariam angelus pro populo Israelitico deprecatur:
315쪽
et urbium Iuda, quissus iratus es 8 Et revondit Dominus
angelo qui loquebatur in me verba bona et conSolatoria...
Proster ea haec dicit Dominus: Revertar ad Jerusalem in misericordiis, et domus mea aedificabitur in ea. 9 Hujus testimonii ineluctabilem vim vel ipse Melanchthon sentiit; unde in Apol0gia c0nfessi0nis Augustanae latetur: Largimur, quod angeli orent pro nobis; eaestat enim testimonium Zach. I, υ. - Huc pariter pertinent pa quae legimus apud prophetam Danielem de s0llicitudine, qua angeli tutelareg prom0vebant reditum Judae0rum ex captivitate; ihanc augelorum sanct0rum curam ostendunt illa, quae in libro Tobiae reseruntur: necn0n Christi Domini verba: Videte, ne contemnatis unum eae his susillis: dico enim nobis, quia angeli eorum in eoelis semper vident faeiem Patris mei qui in eoelis est υ; et: Gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore poenitentiam agente. I Quodsi vero sancti angeli tantam m0rtalium curam habent ac pro illis intercedunt, nonne a lartiori c0ncludendum est, Sanctos etiam de nobis sollicit08 esse, 0rati0nibusque pr0 nobis intercedere, quum peculiari c0mmunis generis vincul0 h0minibus c0njunganturl - Ρrosecto jam in hac vita debemus orare pro invicem, quia multum valet depreeatio justi assidua 9. Unde ipse s. Ρaulus, quum tantus esset ap0stolus, sese commendat fidelium orati0nibus, scribens ad Romanos: Obsecro ergo vos fratres ser Dominum nostrum Jesum inristum, et Fer caritatem sancti Spiritus, ut adjuvetis me in orationibus vestris pro me ad Deum. υQuanto magis igitur intercedent pro viventibus Saneti illi, SuaSque orati0nes e0 ungent interpellationi Christi capitis
ac regis, eum qu0 ipsi tamquam membra ejus c0nregnabunt in perpetuas aeternitates. Unde s. Hier0nymus contra Vigilantium scribit: Si apostoli et martyres adhuc in eorsore constituti possunt orare pro cacteris, quando adhuc.
316쪽
pro seipsis debent esse solliciti, quanto magis post coronas, fictorias et triumphos ρ349. Jam ut de Traditionis doctrina loquamur, Superfluum est testim0nia afferre ex saeculis, quae Subsequuntur tempora s. Hier0nymi, qui tanta cum visrrores Vigilantii refutavit. Etenim nimis evidens est, inde ab illa aetate usque ad protestantium desectionem d0ctrinam de intercessi0ne et cultu Sanct0rum semper eamdem fuisse; imo pr0testantes id ultro latentur, atque 00guntur asserere, jam saeeul0 secundo ac tertio Ecclesiam a veritat0 hae in re deflexisse. Sed talis assertio per sec0ncidit ex principiis generalibus de Ecclesias in fidei doctrinis indffectibilitate, quae c0ntra haeretic0rum ineptos errores in Tractatu de Ecclesia vindicatur. Sumeiat modo pauca citare testim0nia priorum saecul0rum, ex quibus pateat persuasio fidei illius temp0ris; alia etiam inserius occurrent, quand0 de Sanct0rum inv0eati0ne agetur. Quid igitur primi temporis Christiani crediderint de intercessi0ne et cultu Sanct0rum, plane apparet ex antiquis8im0 m0uumento, videlicet ex actis martyrii s. Ignatii a. 107), quas quidem acta a fidis comitibus ejus c0nscripta fuere. Ill0rum actuum haec est c0nclusi0. Horum issimes conspec- fores effecti cum lacrimis, et domi per totam noctem vigilantes, et militum eum genufl ione et oratione deprecantes Dominum, certisseare infirmos nos de prius factis: sarum obdormitantes hi quidem repente adstantem et ampleaeantem nos videbant: hi autem rursus suferorantem nobis videbant beatum Ignatium, quemadmodum eae labore mito venientem, et adstantem Domino in multa confidentia et ineffabili gloria. Impleti autem gaudio haec videntes, et glorifieantes Deum datorem bonorum et beatifieantes Sanctum manifestavimus vobis' diem et tempus, ut Secundum tempus martyrii congregati, communicemus athletae et virili Christi martyri, qui eonculcanit diabolum et hujus insidias
i) Alia loetio ost Notusimus nobis diem etc. εφανερωσαμεν χ μιν
317쪽
in finem prostravit, glorificantes in issius fenerabili et
sancta memoria Dominum nostrum Jesum Christum, per quem et eum quo Patri gloria et potentia eum Ssiritu saneto in sancta Ecclesia in saecula saeculorum. Amen. 3 Origenes frequenter de intercessi0ne Angel0rum ad Sanct0rum pro viventibus l0quitur. Sic e. g. c0ntra Celsum l. 8l0quens de angelis et animabus sanctis scribit: Adjuvant eos, qui Summum Deum colere volunt, illum eis conciliant, suas illorum precibus adjungunt preces, Simul cum eis postulant. S. Cyprianus in epistola, quam 8. C0rneli0 in exilium misso scripsit, his verbis se illi c0mmendat: Memores
nostri invicem simus, concordes atque unanimes, utrobique pro nobis semper oremus, preSsuraS atque anguStias mutua
caritate relevemus: et si quis istinc nostrum prior divinae dignationis celeritate praecesserit, perseveret apud Dominum nostra dilectio, pro fratibus et sor ibus nostris apud misericordiam Patris non eesset oratio. 9 8. Basilius Orati0ne sua in 40 martyres dicit: Hi sunt qui nostram tenentes regionem quasi quaedam turres confra adye ariorum incursum refugium eaehibent; ill0sque martyres n0minat communes custodes generis humani, orationis adjutores, legatos potentissimos b. - Ex his perspicuum est, indubiam inde ab initio Christianismi fuisse eam per8uasi0nem ac d0ctrinam, just0s et sanct0s m0rtu08 pr0 viventibus apud Deum intercedere. 350. C0lligitur etiam tum ex iis quae ex sacris Litteris, tum ex his quae m0d0 ex Τraditi0ne attulimus, Sanct0s n0n solum universim pr0 geners human0 vel pro Ecclesia 0rare, sed etiam pr0 peculiaribus gentibus, regi0nibus, h0miuibus . Sic Onias et Jeremias predantur pr0p0pul0 Israelitic0 in periculis specialibus c0nstituto; c0mites s. Ignatii eum vident super0rantem ipsis; quadraginta martyres habentur ut speciales suae patriae pr0tect0res. 80d haec veritas clarius elucescet ex iis, quae de inv0c
tione Sanct0rum statuenda erunt.
i) Vidu Ruinari, Acta sincera martyrum
318쪽
351. D0ctrinam qu0que audiamus d0ct0rum Sch0lae, qui do cultu Sanctorum jam distinctas quaesti0nes instituunt, ex Su lemento Angeliet Doetoris c0llecto ex scriptis ipsius. Saneti dicunfur si liciter orare pro nobis;
uno modo oratione e ressu, dum votis suis aures divinae elementiae pro nobis pulsant; alio modo oratione interire-tativa, scilicet per eorum merita, quae in consseetu Dei eaeistentia, non solum eis cedunt ad gloriam, sed sunt nobis etiam suffragia et orationes quaedam, sicut etiam sanguis Christi pro nobis effusus dicitur veniam petere. Utroque autem modo Sanctorum orationes sunt, quantum est in
eis, efflicaces ad impetrandum quod petunt. 9 Qua in re ut intelligantur ea, quae de meritis Sanctorum dicuntur, notandum est, eadem n se habere ut merita Christi. 80lus Christus enim meritis c0ndignis generi human0 bona supernaturalia meruit, Sancti vero- dum in terris merita sibi colligerent, de c0ndigno non aliis, sed sibi tantum m ruerunt eum gloriae gradum, qui e0rum meritis respondet. Sed quemadmodum his in terris b0nis operibus unus alteri de congru0 Dei beneficia mereri p0test, ita etiam splendida illa opera bona quae Sancti in terris fecerunt, et heroicae e0rum virtutes, de c0ngru0 nunc h0minibus Dei d0na merentur, dum ea respiciens Deus membris Ecclesiae 'in terra militantibus pr0pitiatur, et promptus est ad orationes
352. Quid ratio fide illustrata de intercessi0ne Sanct0rum c0lligat, jam ex pr0bati0ne indirecta, qugmjuxta sacrarum Litterarum d0ctrinam c0ncludendo c0nfecimus, perspicuum e8t. N0n 80lum haec Veritas sanam rati0nem ne minimum quidem offendit, sed sup-p0sitis iis quae de vita futura, de statu animarum postm0rtem, ac de c0mmunione membr0rum t0tius Ecclesias fides catholica tenet, veluti per se eadem ex hisce consequitur. - Dignitatem ver0 Christi mediat0ris hac doctrina nullatenus vi0lari, ipsa explicatione sententiae cath0
319쪽
DE CULTU ET INVOOATIONE SANCTORUM.
licae ostendimus. Sane Christus est unus et 80lus media-t0r n0ster naturalis et primarius, qui ali0 n0n indiget mediat0re apud Deum. At Christus ut mediat0r primarius n0n excludit mediat0res secundari0s, inferiores et sub0rdinatos; id vel ex e0 vides, qu0d latentibus ipsis pr0testantibus justi in terra viventes pro aliis interces80res esse 908- sunt. Ita etiam Christus dicitur unus magister Τ); et ta-mon etiam alii v0cantur magistri et d0et0res, quum magisterium Christi primarium, secundarium et sub0rdinatum n0n excludat. - Sed de intercessione Sanctorum haec sus-ficiant; jam de eorum cultu et inv0catione agamu8.
Articulus ΙΙ. DE CULTU ET INVOCATIONE SANCTORUM.
353. Cultus generatim c0nsistit in agniti0no et testifi-Notio eulius. catione excellentiae, quam in aliqu0 agn08cimu8. Haec
notio si analysi subjicitur tria continet elementa, qu0rum primum e8t aetus mentis, quo alterius praer0gativa agn0Scitur, dignaque 0bsequi0 judicatur; alterum continetur liber0 v0luntatis actu, qu0 intellectus judicium c0mprobatur;
tertium ver0 complectitur c0n80n08 actus extern08, qui
nutu voluntatis imperantur ). In ordine ont0J0oc0 dignitas et praer0gativae dantur imprimis naturales, e. g. dotes praeclarae animi et c0rp0ris, prosapia antiqua et n0bilis, munera in gubernanda republica Suscepta, hisque resp0ndet cultus ille, qui honor eivitis merit0 appellatur. Datur pariter in 0rdine ont0l0gic0 excellentia et dignitas sumer- naturalis, qualis est praecipue ipsa infinita perfecti0 Dei, dein ver0 excellentia et dignitas snpernaturalis creaturis participata, maxime sanctitas et gl0riae d0na, quibus Beati
) ,Unus magister vester est Christus.. Μatth. 23, 10. ) ,Honor, ait s. Thomas, exhibetur alicui propter aliquam ejus excellentiam; et ita est signum et testimonium quoddam illius excellentiae, quae est in honorato. S. th. p. l. 2 q 2 a. 2.Dj0jtjgod by OO le
320쪽
De0 intime ut amici ejus conjunguntur. Huic igitur praestantiae in 0rdine sup0rnaturali etiam resp0ndet cultus distinctus a cultu seu h0n0re civili, videlicet cultus religiosus. 354. Citra manifestum p0rr0 err0rem negari nequit discrimen inter praestantiam sanctitatemque increatam, originalem et infinitam, ac praestantiam sanctitatemque creatam derivatam et finitam. Unde etiam merit0 cultum religi0sum distinguimus in cultum supremum, qui 80li Deo infinit0 omniumque rerum D0min0 abs0lut0 tribuitur, et in cultum inferiorem, qui exhibetur sanctis Dei amicis cum Chri tu tu c0el0 regnantibus. Prior dicitur cultus latriae; est enim latria ad0ratio stricte diuta, quae s0li Deo exhibetur, ut suprem0 rerum 0mulum D0mino et fini n0stro ultimo, ob increatam et infinitam ejus excellentiam. Cultus inseri0r, qui Sanctis exhibetur, nominatur cultus duliae. Dulia antiquitus quidem Sumebatur pr0 servitute generatim
accepta, nunc vero usu ecclosiastic0 8umitur pro obsequio
ill0 ac veneratione, quam deserimus Sanctis ut Dei amicis et servis, ob excellentiam sanctitatis et gl0riae c0elestis. 3- Ρr0pter Singularem praestantiam et Singulares praerogativas prae caeteris Sanctis, Beatae Mariae Virgini co venit specialis cultus, qui nomino hyFerdutiae designatur.
Ρrofect0 B. Virgo c0li nequit cultu latriae, qui soli Deo
praestandus est; at manifestum eSt, eumdem prae caeteris
) Quamvis tum λαrρευε/ν tum σουλευειν significet servire, tamen jam ab antiquis prima vox adhibebatur pro cultu qui Deo exhibetur, altPra vero pro obsequio quod creaturis di fertur. Sic s. Augustinus: Maxime illo loco satis claret, quod Spiritus sanctus non sit creatura, ubi jubemur non servire creaturae sed Creatori s Rom. I, 25 , non eo modo, quo jubemur per caritatem servire invicem Galat. 5, 153, quod est graece συνλευειν , sed eo modo quo tantum Deo servitur, quod est graece λατρευειν. De Τriuit L I. c. XIII al. Vi) - Ρorro notandum est relate ad usum Ecclesiasticum, quum latria et dulia pa-, riter servitutum significent, vocem priorem adhiberi respectu si Meeti quod servitutem et cultum supremum seu adorationem exhibet. In altora vero voce respici eos, quibus cultus exhibetur; hi nimirum sunt δουλοι seu servi Dei, ita ut dulia secundum hanc derivationem proprie significet cultum ac venerationem servis Dei Sanctis) exhibita.