장음표시 사용
61쪽
non es resuscitavit, voluitque, ut ipsi Episcopi ad populuin verba facerent , idque inprimis suarum partium este Censerent . . Alterum Episcopi ossicium est oratio . Apostoli , quum diaconos inlli tuerent, orationem dc ministerium verbi sibi reservarunt ; & Paulus inprimis ex homtatur Timotheum ad varii generis preces pro variis personis fundendas ac do cendas . (a i Episcopum itaque totum precibus deditum eta oportet cum pro semet ipso, tum pro grege; immo alios quoque ad orandum in Eucete , & publice in Ecclesia preces praeire. Hinc omnibus ossiciis cum diurnis, tum nocturnis , quantum per alia negotia licet, assistere; quae ad cultum divinum pertinent per totam dioecesin dirigere, librosque eo spectantes, si opus est, repurgare , preces extra ordinem, pro occasionum varietate, praescribere; fidelibus precum formulas, quibus in familia utantur tradere ; abusus autem dc superstitione in tollere debet in VI. Omnium excellentissima species orationis est sanisti sacrificii opus , ( i quod Episcoporum proprie offerre decet. Olim presbyteris id non licuit, nisi absente, vel aegrotante Episcopo. Quam enim inconcinnum est, judicem die partibus praefixa non comparere in tribunali; tam absurdum tum visum , Episcopum die dominica non conspici in coetu fidelium , non verba facere ad populum , non sacrificare. Gregorius M. ut palam faceret, quam gravibus arthritidis doloribus vexaretur , dolet , se diebus festis vix per tres horas pedibus insistere posse ad sacrum faciendum (b) .. Quem virum praeter haec tot Ecclesiarum curae, tot tantaque premebant negotia ..
VII. Denique Episcopi est administrare omnia sacramenta. Quo ad Christiani , non nisi tempore paschali & pentecostali bapti Eabantur, ipse solus solemnem baptismum impertivit; Presbyteris id non facientibus, nisi periculum in mora e set. (xJ Itaque Episcopus verus pater fini fideirum, quos spiritualiter generaverat. Ipse solus poenitentiam dc absoluti mem dispensavit. Usque ad orculum XIII. di nonnulli bi ad XU. vetus consuetudo observata legitur,. qua presbyteri Confitentur Episcopo (ci, cui etiamnum plures casus reservantur. Ipse in jungit pcdnitentiam publicam, haereticosque dc excommunicatos Ecclesiae reconciliat (dl. Interim Episcopi haec saepius poeni tentiariis suis , aut aliis presbyteris delegare
sol esst. VIII. Duo tamen sunt sacramenta , quae solus Episcopus vulgo administrat , confirmatio baptietatorum , dc presbyterorum vel ministrorum ordinatio . Sunt etiam certarum rerum consecrationes dc benedictiones Episcoporum propriae, veluti ah
batum & abbatistarum; Regum dc reginarum , equitum . Ecclesiarum , altarium sive figorum sive portatilium, calicis dc scutellae, sancti olei (3 . Sunt dc aliae
quae ec laicos magis ad superstitionem quam ad veram pietatem deduxerunt , id quod vel
conc oner crucis , ut vocantur , quibus tot
myriades ad expeditionem in terram sanctam ( h. e. ad internecionem j cum summo rei & christianae di publicae detrimento inc uelae sunt , ut & kndulgenidiarum elatissime docent.(i J Satis sobrie loquitur Auctor , si modo ex mente primorum patrum sententiani ejus cat,iamus. Ardentissima deuotio Christianorum primitus observabatur in amieueharistiae, orationibus ad Deum fusis celebrator has suas tiles mar de Der sic a appellabant: has o fierebant Deo, ut vel te stinionia JUSTINI martyris in Hai. cum Tu bone p. 3 d. & in expU. F n f. TERTULLIANI pnaol. c. io . et ad scapul. c. t. aliorumque docent. In his precibus collocabatur sani II faer sic opus , non in eo, quod in . locum ejus substituit se
i s J Vocantur iura recentiori hi adii iror in s quod demum post consecrationem seu orisnat onem illos peragere queat s utia olim h
62쪽
De Funmonibus Episcopi interioribus.
quae per presbyteros fieri possunt, veluti linteorum & mapparum altaris , orna
mentorum sacerdotalium, crucum, imaginum, campanarum , oratoriorum , ci emmeteriorum , & Ecclesiarum profanatarum repurgationes. Vid. rubricas poni ca-
is et ritualis . Atque haec omnia iunctionibus Episcopi interioribus accenseri romunt.
De Functionibus Episcopi exterioribus.
T A D functiones Episcopi exteriores pertinent iurisdietio, personarum Deo consecratarum & miserabilium cura , & bonorum Ecclesiasticorum administratio. II. Episcopus eorum omnium , quae ad religionem pertinent , unicus verus dc ordinarius iudex est. Ejus est , quaestiones doctrinales di morales ex interpretati ne scripturae & patrum traditione, fideliter relata , decidere. Hinc omneS libros, qui in dioecesi evulgantur, examinandi potestatem habet , neque sine ejuS consensu quidquam de rebus divinis in lucem emitti potest et quod in Francia non observatur. Politia Ecclesiastica pendet ab Episcopo ( i j, qui statuta condit, mandata edit, dc varias constitutiones promulgat necessarias: modo sint Ecclesiae di sciplinae universali & iuri publico conformes . Ejus et dispensare in casibus , in quibus canones permittunt dispensationes, veluti in trina proclamatione nubentium, in interstitiis ordinationum, dc in reliquis , ubi praesens Ecclesiae utilitas id postulat, exceptis tamen, qui longa consuetudine sedi Apostolicae sunt reservati. Ipse sibi adjutores in ministerio Ecclesiae adsciscit , quos vel sacris ordinibus inserit, vel certis osticiis ac beneficiis piaeficit. Ipse enim ordinarius est omnium, quae sunt in dioecesii, collator beneflciorum. Porro Episcopus iudicat in criminibus Ecclesiiisticis, reosque punit. Pro tribunali poenitentiali judicat peccata, etiam maxime occulta eorum, qui sponte semet accusant. Iudicat peccatores publicos, etiam invitoS, eosque, si poenitentiae se in et subjicere renuunt , e gremio Ecclesiae ejicit. (t) Clericos autem corrigit punitque ob culpas levissimas , quom niam plenam Episcopo debent obedientiam , ct sanctius vivere tenentur , quam laici. Denique lites non solum inter clericos, sed etiam inter Laicos componit:
III. Pediolim ante orsi nationem , qua ecclesiae deni ni agglutinabatur, nihil auel oritate Epi-Oopali expedire nosset . Postquam vero Episcopi electi nonnunquam ordinationem in longius distulerunt tempus, & dominam tui iam assueti, proprium, quod cap. Rrre . ex Plicatum est , munus neglexere , soli iurisdictioni intenti, inde laetum est, ut an te consecrationem mox hanc cisci perent , erederentque , illam ex consecrat=one non dependure , vel potius meo iudicio , hanc ab ossic o ep scopab alienam di extrinsecus allum tam su i sse.
( i ) id vero ipsum est , quod paparum
alit , quodque ex ossicio episcopali trahi nequit . In primitiva Ecclesia nihil, quod magni momenti erat , episcopus agebat sine eonsensu ecclesiae, di sic proprIo jure nullum imperium exercebat, quod demum tum per suppressi nem popuI s tuni per conn Pent amCaesarum , postquam nomen Christo de erunt, enatum et . Neque tamen secuD I . in Ib. q. hane jurisdici ionem nispen semer exercuerunt, quin potius in eius exercitio ab imperatorum & regum directione depcnderunt , prout capMulaesa inter alia do
(23 Haee perversa methodus paulo coerius invaluit . In primitiva Ecclesia cum consensu ecclesiae publicos peccatores eiiciem bat , nec eos ad poenitentiam cogebat . Eleelis autem reditus ad ecclesiam patebat per petra Ient am , quam sponte suscipiebant, ut eum ecclesia reconciliarentur, pacemque recuperarent. Non alii ergo quam aieHII dc desertores ad poenitentiam confugiebant , nec haec poena , pro mperio imponenda , sed uni- eum illud medium erat , rest itutionem tu integrum recupetandi.
63쪽
6 Pars I. Cap. XII. nones resuscitavit, voluitque, ut ipsi Episcopi ad populuin verba facerent , id
que inprimis suarum partium este censerent . . Alterum Episcopi officium est oratio . Apostoli , quum diaconos instituerent, orationem dc ministerium verbi sibi reservarunt ; & Paulus inprimis euho,tatur Timotheum ad varii generis preces pro variis personis tandendas ac d cendas . sai Episcopum itaque totum precibus deditum esste oportet cum pro semet ipso, tum pro grege; immo alios quoque ad orandum in tacere , & publice in Ecclesia preces praeire Hinc omnibus officiis cum diurnis , tum nocturnis , quantum per alia negotia licet, assistere; quae ad cultum divinum pertinent per totam dioecesin dirigere, librosque eo spectantes, si opus est, repurgare ; preces extra ordinem, pro occasionum varietate, praescribere; fidelibus procum larinulas, quibus in familia utantur tradere ; abusus autem & superstitionem tollere debet VI. Omnium excellentissima species orationis est sancti sacrificii opus, (r quod Episcoporum proprie offerre decet. olim presbyteris id non licuit, nisi absente, vel aegrotante Episcopo. Quam eni in inconcinnum est , iudicem die partibus praefixa non comparere in tribunali; tam absurdum tum visum , Episcopum die dominica non conspici in cietu fidelium . non verba facere ad populum , non sacrificare. Gregorius M. ut palam faceret, quam gravibus arthritidis doloribus vexaretur , dolet , se diebus festis vix per tres horas pedibus insistere posse ad lacrum faciendum (b .. Quem virum praeter haec tot Ecclesiarum curae, tot tantaque premebant negotia.
VII. Denique Episcopi est administrare. omnia sacramenta. Quo ad Christiani , non nisi tempore paschali & pentecostali baptirabantur, ipse solus soIemnem baptismum impertivit; Presbyteris id non facientibus, nisi periculum in mora e lat. ix) Itaque Episcopus verus pater iure fidelitam, quos spiritualiter generaverat. Ipse solus poenitentiam & absolutimem dispensavit . Usque ad culum XIII.& nonnullibi ad XV. vetus consuetudo observata legitur, qua presbuteri confitentur Episcopo (ci , cui etiamnum plures casus reservantur. Ipse in jungit poenitentiam publicam, haereticosque dc excommunicatos Ecclesiae reconciliat (d . Interim Episcopi haec saepius poenitentiariis suis , aut aliis presbyteri S delegare
VIII. Duo tamen sunt sacramenta , quae solus Episcopus vulgo administrat , consirmatio baptietatorum , & presbyterorum vel ministrorum ordinatio . Sunt etiam certarum rerum consecrationes & benedietiones Episcoporum propriae, vellitia h-batum Ac abbatistarum; Regum & reginarum , equitum . Ecclesiarum , altarium sive figorum sive portatilium, calixis & scutellae, sancti olei (3 . Sunt eu aliae
quae& laicos magis ad superstitione ni quam ad veram pietatem deduxerunt , id quod vel conc oner cruc I , ut vocamur , quibus tot myriades ad expeditionem in terram sanctam ( h. e. ad internecionem 3 cum summo rei & christianae di publicae detrimento , inductae sunt , ut di kndulgeret arum elatissime docent.( i l Satis sobrie loquitur Auctor, si modo ex mente primorum patrum sententi an, eius rapiamus. Ardentissinia devotio Christianorum primitus observabatur in gini eucharistiae, orationibus ad Deum susis celebrator has suas ti eskmar de Der sic a appellabant: has offerebant Deo, ut vel te
s j Vocantur iure recentiori hi actur.
or in i quod demum post consecrationem seu ord nat onem illos peragere queat , ut ut olim. pari I. I. c. D. .
64쪽
De Functionibus Episcopi interioribus.
quae per presbyteros seri possunt, veluti linteorum di mapparum altaris , ornamentorum sacerdotalium, crucum, imaginum, Campanarum , oratoriorum , CG2- meteriorum , & Ecclesiarum profanatarum repurgationes. Vid. rubricas poni ca-
Iis et ritualis . Atque haec omnia siunctionibus Episcopi interioribus accenseri rossunt.
De Functionibus Episcopi exterioribus.
secratarum & miserabilium cura , & bonorum Ecclesiasticorum ad ini nisi ratio .
ordinarius iudex est. Ejus est, quaestiones doctrinales di morales ex interpretati ne scripturae & patrum traditione, fideliter relata , decidere. Hinc omnes libros, qui in dioecesi evulpantur, examinandi potestatem habet , neque sine ejus consensu quidquam de rebus divinis in lucem emitti potest et quod in Francia non observatur. Petilia Ecclesiastica pendet ab Episcopo tri, qui statuta condit, mandata edit, ct varias constitutiones promulgat necessiarias: modo tint Ecclesiae di sciplinae universali & iuri publico consorines. Eius eii dispensare in casibus , in quibus canones permittunt dispensationes, veluti in trina proclamatione nubentium . in interstitiis ordinationum, di in reliquis , ubi praesens Ecclesiae utilitas id postulat, exceptis tamen, qui longa consuetudine sedi Apostolicae sunt re se vati. Ipse sibi adiutores in ministerio Ecclesiae adsciscit , quos vel sacris ordinimbus inserit, vel certis officiis ac beneficiis piaeficit. Ipse enim ordinarius est omnium, quae sunt in dioecesi, collator beneficiorum. Porro Episcopus iudicat in criminibus Ecclesi .isticis, reosque punit. Pro tribunali poenitentiali judicat peccata, etiam maxime occulta eorum, qui sponte semet accusant. Iudicat peccatores publicos, etiam invitos, eosque, si poenitentiae semet subjicere renuunt , e gremio Ecclesiae ejicit. t xl Clericos autem corrigit punitque ob culpas levissimas , quom niam plenam Episcopo debent obedientiam , di sanetius vivere tenentur , quam laici. Denique lites non solum inter clericos, sed etiam inter Laicos componit:
olini ante erae nos onem , qua eee csiae deni m agglutinabatur, nihil auctoritate Episcopali expedire nosset . Postquam vero Episeopl electi nonnunquam ordinationem in longius distulerunt tempus, de dominain tui iam assueti, proprium, quod cap. c. 'recexplicatum est , munus neglevere , soli iurisdietioni intenti, inde lactum est, ut an te consecrationem mox hane susciperent se rederentque , illam ex conserrat=one non de per iure , vel potius meo iudicio , hane
ab offic o CUOpisu silienam di extrinsecus assum tam suisse.( i ) id vero ipsum est , quod papatum alit , quodque ex officio episeopali trahi n i quit. In primitiva Ecclesia nihil, quod magni momenti erat , episeopus agebat sine eonsensu et lesiae , di si e prope o jtiro nullum
imperium exercebat, quod demum tum persae presionem popuI , tum Per coaen Dent amCaesartim , postquam nomen Christo de erunt, enatum est. Neque tamen feruli I in se l. . hane inrisdictioneni nil en enter exercuerunt, quin potius in eius exercit loab imperatorum & regum directione dependerunt , prout erum inhiesa inter alia do
( Hare perversa methodus paulo se rius invaluit . In primitiva Ecclesia cum consensu ecclesiae publicos peccatores eiiciem
bat , nee eos ad poenitentiam cogebat . Esectis autem reditus ad ecclesiam patebat per paenitent am , quam sponte suscipiebant , ut cum eccIesia reconcillarentur, pacemque recuperarent. Non alii ergo quam Oect &ae se foret ad poenitentiam confiagiebant, nec haec poena , pro mperio imponenda, sed uni- eum illud medium erat , restitutionem in integrum recupela Diti.
65쪽
s. crem III. Perlam , quarum cura praecipue Episcopo commissa est , sunt eae, quaeae. religio- Deo consecratae vitam persectiorem sequuntur, veluti virgines & viduae, quibua successerunt monachar, monachi ac ceteri religiosi , qui principio omnes subjeeii, suere Episcopis (i J. Ex quo iure superest benedictio abbatum & abbatinarii in ,ε. - h. nec non potestas, Deo devotis vir inibus dandi superiores & visitatores. Eadem abit,in cura complecti tenetur personas miserabiles , veluti pauperes validos & invalin i tam .dos; orphanos sive destitutos, sive, simulatque nati sunt, expositos; senes ad victum quaerendum inhabiles; dementes, stupidos viatores, peregrinatores, praesertim religionis ergo (5 . Hinc eius est directio Nos omiorum , omnium caritam iis operum, omnium confraternitatum aut congregationum , ob caritatem e Xercendam contractarum. Ipsi incumbit, examinare pauperes de necessitatibus ipsorum, de moribus, de religione; distinguere vere tales ab imposioribus & vaga- hundis; dispicere, ut eleemosynae fideliter, utiliter S ordine distribuantur ; curare, ut cum terrenis caelestia bona cum iis communi centur. Atque haec pauperum cura praecipua fuit in primitiva Ecclesia Episcoporum occupatio ta). Sibi enim commendatam habuere caumam miserorum , viduarum & orphanorum , quam saepe magistratibus di principibus commendarunt., in IV. Quod ad bonorum Ecclesiasticorum administrationem attinet , Episcopieri: s. est, fideles exhortari ad decimas, fructuum primitias, oblationes & eleemosynas liberaliter conserendas, immobilium donationes & quascumque alias fundationes acceptare . Omnia bona per dioecesin olim esus potestati fuere subjecta , de quibus praeter Deum nemini rationem reddere tenebatur. Nam si in horum dispensatione suspectus esset , animae ipsi , sine dubio pretiosiores , committi quomodo potui sient (b) Hodie Episcopus non nisi ea administrat , quae mensae idestinata sunt. Sed haec omnia latius persequemur Pari. II. c. a .
De Archiepiscopis, Patriarchis, Primatibus.
Dis p . I. T T Episcopus tot functionibus vacare possit , aut exigui tractus dioecesi , I aut magno ministrorum numero, qui ipsum sublevent , opus est . Prius antiquis, posterius noliris placuit temporibus. ' II. Saeculo IV. in Provinciis cultioribus, veluti in Oriente , AEgypto , Asa , Graecia , Italia , infinita fuit Episcoporum multitudo ( 3 ), quod subscriptiones
- ioribus. con-( i Id magnopere dubium est . Monam chl olim erant taui , nee magis episcopis subjecti erant, quam ceteri, quin potius ab abbate suo dependebant. Epi opis demum subjecti sunt in conc Do Cha Dedonensi c. c.
i et Id cum primitivae EecIesiae moribus
magnopere conspirat , teste JUSTI Non, aristyre in apol. II. - f. ubi eleganter ita et quod ita eo et tu , apud peispositum depon
(:a ) Demirantur forsan pleti iue hoc aevo primitivae Eccles a praxin , quae tot tulit episcopos . Horum eminentia di dignitas principalis, qua hodie cor uicant , ita plerorumque occupavit animos , ut ex praesenti statu antiquos quoque aestimandos esse epita copias censeant. In eo vero graviter pu cR-tur . Singulae ecclesiae in tribus prioribus seculis suum habebant episcopum, qui pr/ nux erat inter presbyteros , sine tali emimnentia, iurisdictione , territorio , ceteri que juribus quibus hodie entinent. Paucis contenti erant . Non habitu a lateis distinguebantur. Humilitati studebant , ceteri que ossiciis priori capite de pietis . Nee rurales ecclesiae carebant episcopis, qui choremptico-
66쪽
De Arehiepiscopis, Patrinrchis, Primatibus. go
conciliorum & patrum Epistolae testatum faciunt . In Africa sola , hoc est , in
ora in aris interioris a Tripoli utaue ad fretum Gaditanum an . I I. numeratae fuere sedes Episcopales DLXX. quod ex conventu Carthaginensi clarum . Papae quidem per Italiam novos quosdam Episcopatus etiam recens condiderunt ; sed dc nonnullos veteres suppresserunt. Ex notitia imperii, ad calcem codicis The
dosiani adiecta , patet, per Graeciam hau l pauciores fuisse. Soli patriarchae Constantinopolitano subjecti fuere LXXX. Metropolitani & XXXIX. Archiepiscopi, quorum nonnulli ultra XXX. suffraganeos habuere . Graeci enim has dignitates distinguunt , dc Archiepiscopos post Metropolitanos locant . Concilium Sardi c. c. 6. id solum prohibet , ne Episcopi vicis aut urbibus tam parvis praeficerentur ,
quas vel unus presbyter regere posset. III. In Gallia dc Hispania rariores fuere Episcopi ob civitatum raritatem rar orer , quarum etiamsi in Scythia saeculo V. major numerus, uno tamen omnes ab epi- sed a-scopo regebantur (a . Quum Christiana religio in Germaniam penetraret , quod Pii' et ea urbibus destituta est et, pauci fuere Episcopatus constituti . nec postea , licet cultu cresceret, aucti, etiam per septentrionem . Unde nati sunt vastae magnitudinis episcopatus in Germania dc in Polonia , in quibus cum Episcopi non gregem solum, sed ne presbyteros quidem omnes nosse ac regere possent, opus fuit multis arch presbteris , archidiaconis , vicariis generalibus , nec non religiosorum auxilio; concilia autem haberi vix potuere. Praeterea tanta fuit horum episcopatuum potentia , tantaque in republica dignitas , ut cura rerum spiritualium saepissime postponeretur negotiis politi eis ( t). Sapientius veteres, qui in Episcopam tibus inlli tuendis rationem habuere imbecillitatis humanae, eosque ita aritarunt, ut Episcopus per se vacare posset omnibus ossiciis . Si enim satis esset , nullo multitudinis dc distantiae Iocorum respectu habito , per alios haec et sequi , non nisi uno Episcopo universa Ecclesia indigeret , nec ipse Christus pluribus Ap sol is opug habuiuet. IV. Neque tamen in primitiva Ecclesia magni Episcopatus ( 2 3 defuere , quia origo motum ampli mimae erant civitates. Semper enim constitutum fuit , non nisi unum tropolita-
in qualibet civitate esse debere Episcopum , ad Ecclesiae unitatem figurandam n*r 'μ-(b . Sic Romanus, Alexandrinus, Antiochenus Episcopi maximos coetus rexere; sed eorum dioeceses vix ultra pomoeria civitatum protendebantur, quod in dicant veteres Episcopatus ad portas urbis Asmanae instituti Et quoniam Apo
p c d vocabantur, teste CL EM ENTE disep R. ad Cor. Nec enim ratio iuris permittebat, ut ruralet Ecclesiae a raue latensibur diverso uterentur jure . Crevit quidem in major bur e essis episcoporum auctoritas jam seculo III., sed non aeque in mἐnor bus , adeoque licet seculo IV. papycb. .ehine inde in illis instituerentur, in civitatibus tamen aliis una tantum Ecclesia sub episcopo erat . Denique nulla erat civitas quae carebat Episcopo , donec tandem patribus in concilio Sardicensi consultius visum fuerit , ad augendam episcoporum a umctoritatem duntaxat in maior bus Ecclesiis
sedes episcopales ponere , quo ipso sumi borra sco I admodum hippressi sunt.( Aliam praeterea conscisonem ex hoc sonte derivat AUCTOR Tom. x Ira. bis. F. ccl. Fn Ase. praeum. c. go. docetque , Episcopos ad temporalia di negotia regni admissos, saepe credidisse , se id , quod ut
om nI temporalet haberent agerentque , jumro Episcopat possidere, & hac de causa etiam de regibus in conciliis & soro poenitentiali iudicasse , regesque de iuribus suis non satis informatos id permisisse , denique ceremoniam coronationis medio seeuli VIII. introductam praetextum praebuisse ae ut Episcopi, coronam regi imponentes , sibi persuaderent , se ex parte Dei ipsi regnum tradere. Sic itaque reges ipsi in causa fuere, ut Episcopi per Galliam & Germaniam
ad tam immensam & reipub. maxime danInosam pervenerint potentiam,
s et Non tamen erant magnae dice eeses, prout Autor ipse fatetur. Dicendum potius est , magnas fuisse Ecclesias seu caelus f Deque enim ostendi potest , in magnis civitatibus ante seculum IV. plures fuisse Mes siss in sti tutas seu ecetus divisos.
67쪽
soli eorumque discipuli in maioribus civitatibus habitarunt, ex quibus ad mlnores e iniserunt Episcopos & presbyteros , hae tenuiores Ecclesiae majores illas in magnis civitatibus, quae jam rum in geographia politica metropolcs vocabantur , collectas, veluti matres venerabantur . (i (al Hinc metropolitano competit , omnes provinciae Episcopos ordinare, monere, ad initar patris & doctoris corrigere, ad concilium convocare. In designandis provinciis adoptata est divisio imperii Romani, quod eo tempore latissime patriit, quo plantata est Ecclesia; nec facile divisiones illae , licet per incursiones barbarorum respublica mutata sit , turbatae fuere. avi M, V. Metropole Romana , Alexandrina & Antiochena semper eminuerunt in tropolita- reliquis, quod Ecclesias illas collegis et ac plantasset ( x ) Apostolorum princeps 'i ' (b . Earum Episcopi vocati sunt Archiepi copi . postremo Patriarchae: dc licet' - f lexandrinus multa praecipua habuerit , Romanus tamen semper pro vero Petri
'i' successore , ct sic de iure divino ( 3 pro principe Episcoporuin & visibili capi
te Ecclesiae habitus est . Archiepiscopi titulus datus sest postea omnibus in occidente metropolitanis ; quanquam Graeci diversos gradus fecerint Archiepiscoporum & metropolitanorum. Patriarchae nomen quibusdam Episcopis praeter cetera, sis ros eminentibus , veluti iam inde a saeculo IV. Hierosolymitano ob sanctitatoin urbis, ct Constantinopolitano ob sedem imperialem ; poli etiam nonnullis aliis , quorum potestas eo aucta non fuit , datum est. X-.ris, , VI. Metropolitani , qui habitarunt in magnis civitatibus , ex quibus integrae provinciae renebantur , quas diudice ses vocarunt , Exarchi sunt appellati . Quod enim hodie utine is appellamus, scilicet suu in cuiusque Episcopi territorium, id , am 3 olim 3αρ υ et Paraecia fuit appellatum, quasi vicinia. In aliis provinciis primates
t ) audiebant isti primariarum urbium metropolitani; quamquam per Numidiam
ti m pedetentim invaluit, quam ex kns tuto aliquo Apostolico receptum cst, ut in c. VI.conc I. N care. i,atres fatentur. Vatiae hujus moria suere causae. Jam saeculo II. hi, quieontra haereticos disputab .rat, provocabant ad auctoritatem ecclesiarum Apostolicarum ,
quas vel Apostoli fundarunt . vel ad quas literas direxerunt . ut vel I REN EI &TERTULLIANI seri 'ta testantur. Celebritas. urbium praecipua tum in singulis provinciis quoque Episcopis ibi residentibus .
quandam conciliabat auctoritate mi cum et iam minores civitates ad has passim confluerent. Denique, cum ecclesiae, quas una prorum nc a cXP ut conjunxerat , magis inter se unitae etant , communi quoque eonsilio causas ecclesiarum communes diligebant sdi ita , pedetentim povinciis eccletiasticis ortis, nat Urale erat , ut ordinis gratia alicui inter I Oiscopos praerogativa daretur ,
qui communi saluti potissimum in singulis
pro vineii, invigilaret , unde tandem varii Episcoporuni gradus orti. Ut plurimum hiet' mar ut metropoleos Episcopo , quandoque etiam IOIoia inter omnes provinciae
Episcopol datus est. et Haee ratio nec pigna nee satis sundata est .' plures sine dubio fundavit Eeele
sias Pertus. Utrum Romanam fundaverit sincertum est. Antiochenae Eeelesiae sunt a. nienta iacta sunt ab aliis. A. . A I. et o sese Parum quoque certi asserere licet de sundatore Eeclesiae Alexandrinae . Insignis auctoritas harum trium urbium , Per totum imperium Romanum celebrata, sine dubio pedetentim hane praerogativam iis peperit squae in c. G. cancri. Nicaen non aliunde quam ex consuetudine petitur.(s Nolo me in hane immittere litem sub alii a jam excussam. Id ea nitum m ne sGallos pilosque huic sententiae contradicere , di primatum universalem sedis Ro- Tora non su I vitiina , sed Ins tui . Ecce Virat attribuere, uti ante aliquot an is ros Auctor Gallus, in irael. de I auto It si Pape Db. g. e. 6. variis argumentis ostendete stuluit.
a no Ity habiti c. t. produnt his verbis: IIud Int scopor urbIum A relatensiit V ennenlyr , qui de re maius apud nos bonore certiabant , a sancia 1 nodo is in ium
68쪽
De Arebia I vir, patriarchis, Primatibus. SI
non princeps, sed senior Episcoporum , primas adpellaretur. Regna eg ruinis R Trimi bam sam dedere pluribus primattius instituendis , qui tamen praeis die Iρ
ter titulum nihil habent praecipui , excepto Lugdunensi A rchiepiscopo, quem Ar, L. ' ' chiepiscopi Turonensis, Senone usis & Parisiensis , quippe olim Senonensis sus
ganeus ( r l, superiorem agnoscunt, adpellationesque ad eui a Permittunt. Qui per . A.' - , . omnem Christianum orbem si, lus jura primatis revera exercet VII. Hic igitur est regiminis Ecclesiastici ordo .. Fideles omnes reguntur ab Tapa Episcopis, qui presbyteros ac reliquos clericos in ministerio adjutores habent , ct ratione ordinis ac sacerdotii inter se sunt aequales sa); excepto uno , qui jure divini, ceteris praesectus est ad unitatem Ecclesiae conservandam , ejusque cam
n ut visibile 'xhibendum (b , Romano scilicet pontifice, successore illius , quem christiis ceteris praeiecerat , ( 5 Apostoli Et ille vero solo Episcopi nomine
contentus ceteros Episcopos fratres adpellat. Ceterae disti nisi pones omne; sunt juris humani , pertinentque ad politiam Eccles icam et unde tam distorianes sunt .. Nam pro temporum & locorum diversitate plures vel pauciores metropoles &unicuique subjectas Ecclesias deprehenderis .. Sunt Archiepiscopi, qui Patriarchis vel Primatibus pareant; sunt, qui sedi Apostolicae .. Sunt ili Episcopi a Papa sine modio dependentes ). VIII. Archiepiscopi ornamentum habμnt singulare, pallium scilicet , quod cetero ornatui superimponunt .. Usus ejus in Ecclesia Graeca antiquior fuit & fre- ..t, istaquentior . Nam in Ecclesiam Latinam faeculo demum VI. irrepsit ( J, quod Pa- in i nepae quibusdam Episcopis, veluti singularis gratiae tesseram , contulerunt (cl. Sed inde ab aliquot saeculis omnibus Archiepiscopis commvnst redditum est, disi. Ioo. semper tamen Roma petendum; nec ante ejus impetrationem quisquaim Archi
piscopali munere fungi potest ( s)..
res p μυ nc Me & metropol ianor sub se habet, quae a poellatio speciali ori in sensu exco eraIone Isidor nata , obseruante de M ARCA pr mae. Lugdun. s. q. Ceterum sata primatus Lugdunensis plenius enarrat causamque: ejus agit. MARCA cIt.. I. si
tur. A mente salvatoris plane alienum suit principem Ecclesiae , m narchamque toti ias orbis Christiani consa ituere , di ianum ceteris Apostolis praeficere , quos omnes in ter se aequales esse debere, qua vis occasione inculcavit , Sob. AIII. it. f se omnemque dominatus speciem ab iis longe removit . Sed haec ab aliis piolixius: sunt dis
t s J V t Bambergensir in Germania, qui, proinde proximum, post Archiepiscopos honorem sibi arrogat di palo praerogativa. gaudet.( De palis antiquo ima stirmae & honore agit PETRUS de M ARCA I s. - C. S. o myiae. o. simulque e. . ostendit , Archiepis pos hoc modo adstrictium imperio Papae fuisse subjectos, quod a me in o. serti. 3, ad ci .. l. Plenius illustratum. est .s s Hoc ipsum est , quod Archiepisco inpos male habet. Hunc enim Pontifex ex post tacto paIIII impetrationi signifieat reni dedit, ut scirent , se ex beneflcio sedis Romanae hoe A rehiepiscopali honore frui, quem ante pallii impetrationem prepeio possidebanta jur E X.
69쪽
De Episcopalibus oel erigendis vel supprimendis, itemque de Episcopis nomine talibus I de coalutoribus.
trahi, ais I. TNter populos recens ad Christianam fidem conversos Episcopi fuere sine me- mi. Aiae g- I tropolitanis, donec Christianorum numerus ita augeretur , ut , pluribus Et copii , piscopalibus institutis, formari posset provincia quaedam Ecclesiastica sa). Principio viciniores Episcopi sponte munus illud fidem propagandi sibi sumserunr et quibus cessantibus, superiores id curarunt, & inde a saeculo IX. st X. Preti 'et auctoritas praecipue accessit. Unde Anglia, Germania dc regna septemtrionalia , in quibus isto aevo plantata est Ecclesia, peculiari nexu obitricta erant, ante novissimas haereses, Episcopo Romano ( r . tb νEpifo- II. Iure veteri provincialis concilii decreto institui potuere Episcopatus Ac me-ν - - tropoles te) . Sed ex quo murice decretales receptae sunt , nihil horum fit sine auctoritate Papae st): ubi tamen seindier aliquid dandum Episcopis , quorum dioeceses minuuntur; Metropolitanis, quibus suffraganeus datur; nec non novae dioeceseos clero & populo; regi quoque Ac aliis territoriorum dominis . MetropoleSolim rariores, ob inajestatem urbium , quae pedetentim augustiores sunt redditae, multiplicatae fuerunt, nullo num ori Episcoporum in provincia respectu habito . Sic Parisiensis Ecclesia an . igis. Metropolis facta est (3 . Contra nonnunQuam tituli Ecclesiarum, vel bello vel aliis calamitatibus desolatarum, supprimendi videbantur, quod in Italia potissimum labente imperio accidit. Nonnunquam duae dioeceses conjunctae, vel Episcodales sedes in aliam urbem translatae t 3 : quod eodem auctore ac modo, quo Episcopatus inst i tuuntur, fieri debet (d ).roa ,- III. Terrae Christianorum ab infidelibus occupatae dc civitates desolatae non il- ma eloi, lico amisere Episcopos , qui saepe vel in reliqua dioecesi vel in vicinis urbibus ae m E- perstiterunt (s , pristinum titulum conservantes. Hinc licet Antiochia vix me: morabilis sit de Alexandria prope in nihilum redierit , patriarchae tamen , qui harum civitatum titulis utuntur , supersunt , Memphi vel alibi , ubi Christiani tolerantur, habitantes. Et quum Christiani orientales abhinc MCC. annis in varias( i 3 Quod Anglia per AUGUST1NUM , abbatem, a GREGORIo annos so. illuc missum , ad si lem Christianam comersa, & sedium Episeopalium ordinatio facta , nec minurum per RoNl FACIUM ,
missum S. Petri , ut Carie mannus eum VI eavit, in Germania Ecclesiae plantatae fuerint. Creditum autem est, Ecclesias matria Ineo eme colen las , Quae alias plantarunt , hasque suarum nomina venire dein here o( Ex eo praetextu, quod causia arduam maior . soli sedi papali reservatae sint squo principio pseudo Isidorus passim in suis Epistolis utitur.(33 Sic nuper admodum Episeopus Uindobonensia ob augustam Ioel dignitatem , residentia Caesaris decoratam, metropolitamnus seu Archiepiscopus ia et u s est , uno alteroque suffraganeo ei dato. Sic Episcopatus U Uratia laviens s primmum Smograe in Silesia fundatus ann. Od s. mox ann a go. i. a CASI MIRO I. & lueo- nardo Episcopn Rie in uni di paulo post UUratis lauiam translatus est, is semem a praefulam , ut DUBRAVIUS h stor. Eo-bem. IV. UII. p. 62. ait Pontificisque Romani auctoi ita te ni omittit.( s alea Episeopi dicti sunt vacanter in concII. Ant ocis. c. llo. qui in suo statu manebant nee desinebant esse Episcopis r. . O s. D. v s. sed interim saepe aliis Ecclesiis ad tempus praeficiebantur . c. 2. C.
70쪽
Da Episcopalibus oel erivendis ini supprimendis, ere. I s
mas sectas discesserint: harum unaquaeque suos habet Patriarchas , suos Episcopos . Unde plures videas, qui ejusdem civitatis dicantur Episcopi . IV. Latini quum terram sanctam recuperas lent, his omnibus suae Ecclesiae addiderunt Patriarchas ct Episcopos . Non enim pastores agnoscere potuerunt haereti- cos illos & schiseriaticos, qui ne catholicos quidem admitterent , lingua & ritibus discrepantes (i . Auctore itaque Papa latinum Patriarcham Antiochiae , latinum Hierosol)mae , latinos aliis locis dederunt Archiepiscopos & Episcopos ;quod etiam po expugnatam Constantinopolin in Graecia fecerunt . Quibus regnis a in illis, spe recuperandi ablata, Episcopi aeque ac principes titulos illos retinuerunt, licet vel Romam sese vel in patriam recepistent. U. Ut autem haberent , quo vitam ic decus Episcopale sustentare ponent , , - - sapa vel annuas pensiones, vel brneficia simplicia. vel Episcopatus iis contulit ; . .etitulo t. men honorificentiori semper utentibus. Sic tempus fuit , quo idem esset Opi Alexandrinus patriarcha dc Bituricenm Archiepiscopus ; cui Alexandria titulum . - Bituricum praebuit titulum. Li quis ex his decellisset , alius eodem titulo ornatus est, cuiusmodi Episcopi in partibus in Hium post etiam creati, quam omnis recuperandi terras illas spes decollavit . Horum titulorum usus id commodi habere videbatur, ut Episcopi ordinari possent De Epocopalibus, veluti nuntii apostolici , vicarii Apostolici inter haereticos vel in missionibus longinquis degentes, coadjutores . suffraganei , h. e. ii, qui Episcopi ordinarii munere fungi solent , veluti in Germania, ubi electores Ecclesiallici & ceteri Episcopi, quoniam principes sunt, plerumque hujusmodi Episcopos in partibus alunt , qui eorum vices gerant (ri. Adpellantur autem fustiraganei , quia apud Graecos , hujus vitii au-etores , Archiepiscopi vices suas commiserunt Afraganeis suae quilibet provinciae oUI. Firma tamen est re eula, in unaquaque dioecesi non plures uno esse Posse tris , , , Episcopos , ad indicandam ac tuendam unitatem Ecclesiae (ai r quae licet ob aeviis in sin- vastitatem in plures sit divisa greges ; quilibet tamen grex non niti unum du- gutii d/sce in habet, euinque capiti Ecclesiae universalis subiectum. Si in una dioeces duae em C- nationes, lingua rituque diversae, habitant, non duobus propterea Episcopis opus est. Potest enim Episcopus v. gr. Latinus Graecis dare vicarium generalem Graecum, qui functionibus vacet, quae presbytero committi possunt (3J (bJ . Hoc contigit tardius durante bello sacro . ac etiamnum contingit in iis regnis , ubi
dioeceses ad plures nationes protenduntur.
VII Si Episcopus vel senio confectus vel ob aliam infirmitatem osticio suo Coa i Defungi nequit; expellendus non est, sed Coadiutore dato sublevandus (e . Prin- Cipio presbyter ad hoc datus est, quem Episcopuin fecere , cum spe succedend et Episcopo aegrotanti (dl . Nunc vero ut functiones Episcopales exercere pos it , ornatur titulo quopiam in partibus. Potestas ejus finitur cum vita Episcopi, nisi
cum i i l Praetei ea Ponti fieis magnopere in
tererat, ut ea Deeasione , imperium sacrum in orientales eeclesias extendendis uteretur, quod hae hucusque recusaverant.
Praeterea quoque id commodi habere videtur , ut Pontificiae a uel oritatis in Ecelesias graecas , ut ut exstinctas, supere se set memoria, atque Roma ostenderer , se intentionem resuscitandi Episcopatus 'is locis , occasione serente, nunq.iam deposui
se . Quis ergo dubitaret , quin in Archiepiscopalibus aliisque dicere fibus, post rescirmationem sedi papali subtractis , eodem lumra hodie utatur pontis ex
( s Hoe , Constantinopoli a Latinis
anno it . . capta, contigit, p stquam Episcopi lati ni dice eesibus orientis ecclesiae praesecti sunt , de latini simul cum graecis permixtam in iis habitarunt. Hae occasione INNOCENTIUS III. in conc Do Laist anensi constitutionem edidit , cujus seriena Auctor refert.