장음표시 사용
21쪽
Hoc tamen mirum videri possit, consilium, quo iter in Lemnum susceptiun est, post duintum demum in hanc insulam ab lysse cum Neoptolemo communicari. At si hic prius omnia cognita habuisset, prosecto Philoctetam dolo aggredi recusasset. Hic autem commemoranda est opinio viri eruditi,
quocum nonnullos etiam recentiorum consentientes
video. Scriptorem dico Francogallum Brumo Iὶ, qui vixit Ludovici XIV temporibus. Hic in Ulysse
eam sibi peritiam agnoscere visus est, qua insignes sunt homines πολιτικοί, qui nullis parcentes sallaciis et haudibus, populorum res ad suam voluntatem Smmque commodum administrant solitique ju/qu' la fatide). Jam in prima scena emitur, judice illo, sollertia talis hominis, qui omnibus modis u-Venem regio sanguine ortum sun Dune prince ad suam perducere tentat sententiam. νΕn,' inquit, praeclaram illam regum artem et ingenui pectoris magnanimitatem secum luctantes. le grandare de rei es a grandeur ' e qu'on nolles flere e le). Atqui negamus, ex iis, quae Sophocles Ulyssem
22쪽
agentem fingit, talem artem ei tribui posse. N quam ejus astutia emitur in regentia postilia, qtn-bus praeest. Nusquam vel praesentem vel suturum populorum statum et conditionem dirigit ad suum nutum vel mutat Blo vero saeculo, quo ipse Rex
Ludovicus XI perfidiae subditis suis exemplum
erat, ante quem jam Richelim et Magarinus perniciosam illam artem gran ars de Wino , Ut
appellat rumoy ad persectionem adduxerant, talibus, inquam, temporibus lacile quis salsam speciem pro vera virtute amplecti potuit. Nec miri prosecto, siquidem nostra etiam aetate alleyrandos, Mettemichios, almerstonos summis laudibus a multis mari videmus. At non debebat vir, antiquarum litterarum succo initus, praeiudicata opinione abripi se pati. Recentiore tamen tempore Bemhardius 1 sententiam illam e tenebris, in quibus jacebat, eruit et commendavit. Hic enim censet, Uyssi in toto Philoctetae dramate eam tribui indolem, quam in prima scena sabulae Macis ostendisset, viri πολιτικου die de Maalmanaeδ). Videamus igitur, qualem in ea scena se gerat Ubs-
23쪽
ses. Speculatur circa tentorium Macis Minerva,
ovium trucidationem narrat addit omnes Graecos culpam conferre in Macem, nihil tamen certi esse se igitur, hominis cujusdam narratione adductum, qui Macem cum cruento gladio circumvagantem vidisset, nunc ipsum speculatum exiisse. Tum Minerva eum docet, quid Maci propositum fuerit; se vero visu eum orbasse, quo furor ejus in greges verteretur. Jam Dea ostendere Macem vult Idyssi, ut omnes Graecos eius rei certiores faciat; sed ille recusat urgente tamen De et dicente, se nubem Macis oculis objecturam, tandem cedit. Postquam autem Macem, misera insania correptum, scelere Suo gestientem videt, inte rogatus a inerva, intelligatae, quanta sit immortalium vis ac potestas, memorabilia haec verba respondet
I Structuram horum verborum contra obeckium recte explicavit . under , quem D. ad h. I. v. I. et in Censura Edit L echii sec. pag. 2 seqq.
24쪽
Quid πολιτικο in his omnibus inveniri potest Nullum publicum gerens munus, a nullo rege Vel duce missus, Ulysses exit, ut suae ipsius saluti consulatet contra vim inimicissimi hominis se ipsum tue tur. Num illo loco Ulysses diversus est ab eo, quem aliunde cognovimΠspDeinde timiditas, quam Minerva Uyssi exprobrat, vix conciliari potest cum persona viri πολιτικου die Seue eiae Maalamannea). Quam tamen sortissimo heroi non probro vertendam esse jam animadvertit Scholiasta a v. 75 et 82, ostendens, non Sane ignaviam ejus perstringere voluisse poetam, id quod parum conveniens fuisset tragoediae dignitati, sed Ulyssem cauim se gerere, quum prudentis sit insano inimici furori non temere se objicere. Talis autem prudentia in naturam Ulyssis optime videtur
quadrare, nec minus bene cum sortitudine, qua alias
insignis fuit, conciliari. Ipsum audiamus, quae dicat Phil. s. 103 seqq.
25쪽
ου αν λάβοις μου μαλλον ουδεώ ευσεβῆ νικαν γε λεντο πανταχου χρήζων ρυν. . 109, non turpe putat mentiri, si et σωMναι γε το ψευδος φερει. Vs. 111 dicit λαν τι δρας εἰς ac δος, υκ κνεῖν προπει. Postrema haec mirifice confirmant, quae de Ulysse diximus. Quidquid dicit, suae facit utilitatis caussa, quam etiam tum non negligit, ubi omnium Gra corum causam Ueri conatur. IIbssem igitur callidum, versutum, providum hominem eundemque sortem bellatorem jure dixeris; at artem illam, qualis ceruitur in recentioribus civit tum rectoribus e nullo antiquorum testimonio ei tribui, imo ne potuisse quidem tribui certum est. Sed redeamus eo, unde devertimus.
Vs. 135. s. 216. Postquam abiit Ulysses, accedit chorus, quem ab initio sabulae Uyssis Neoptolemique colloquio non intersuisse probant ejus Verba, Vs. 105 sq. Τί χ ρη τί Ἐργν με, δεσποτ', e. ἰένα ξένου
26쪽
as στέγειν, . o. λ I); Quum vero chori introitus nulla vestigia appareant, chorus putandus est ab initio adsuisse quidem in scena, ita tamen ut ab actoribus remotus staret. Quaerit autem chorus e Neoptolemo, duce Suo,
quid sibi peregrino in peregrina terra faciendum quidve dicendum sit viro suspicaci, hiloctetam intelligens Neoptolemus eos, si sorte velint speluncam Philoctetae inspicere jubet introire, modo sibi ad manum sint quum ille redierit; dein quaerenti,
ubi locus ille sit, monstrat antrum, addens, Philoctetam sortasse ad victum quaerendum exiisse, quippe
qui seras venando miseram vitam degat nec qU-- quam malorum suorum medicum reperire possit. His auditis, chorus commiseratur hominem, qui, nullo adjuvante, omni convictu mortalium carens, solus, miser saevo morbo laboret miratur, eum tantas miserias durare posse hunc, nullo certe nobilium minorem, ita omnium rerum expertem acere, remotum ab omnibus, exceptis seris, same et doloribus cruciatum, mala non serenda patientem, dum cho longinquo lamenta ei remittat.
I Quomodo nderus id vel e Neoptolemi verbis oss.
14 seqq. intelligi dicat, non assequor.
27쪽
Ad haec Neoptolemus mala illa divinitus in immissa sibi videri dicit morbo eum hoc laborare
providentia Deorum, ne prius invictis suis sagittis usta α adversus T lanos, quam destinatum urbis excidio tempus advenerit I). Hinc chorus significat se audire gemitum hominis aegri advenientis, jamque manifesto ejus Vocem agnoscere mox ubet Neoptolemum cavere, quum hilocteta appropinquet, non ut pastor fistulae cantu Pndens, sed gravem clamorem tollens. Praeclare totum hoc carmen a poeta compositumini. Etenim ne Philoctes, in scenam proditurus labro habitu horrorem incukret, primum ipse Neo-0 Bene attendenda sunt, quae . hic dicit. Inde enim patet, in hac quoque tragoedia fato sive divini numinis, derationi magnam illam vim R poeta tribui, quae in aliis sabulis, imprimis in Oedipo Rege agnoscitur. Huc mi etiam, quod Sophocles non in Tenedo et Imbro, ut vulgo tradebatur, med in parata insula Chryse Lemno vicina Chrysaeque nymphae sacra, quae qualis fuerit non exponitur, Philoctetam vulneratum finxit. Tum etiam anguem, Vulneris auctorem, Deae aerum hisse ejusque in Bam Eustodientem proponit, quapropter vulnus ab MAorem Mum immissum, iterato κῆρ dicitur. Neque causam, ob quam morsus fuerit Ph. usquam tangit poeta, quo mina persuadeatur specini ibus, obseuram fati vim hic quoque obtinere. Quanto magis igitur culpa vacat Philocteta, tanto certior nostra est commiseratio, tanto justius implaeabili ejus in Atridas et lyssem odium.
28쪽
ptolemus, ab Ulysse jussus, miseram ejus habitationem exploravit deinde ipsum monstrat choro, qui, ut eum adspexit, gravi assicitur misericordia. Ita fit, ut animi spectatorum pedetentim ad triste spectaculum
Hodit in scenam hiloctetes Peregrinos homines conspicatus, statim exclamat; quaerit, qui et unde sint videtur sibi Graecum agnoscere habitum orat, ne se, sero adspectu perterriti, aversantes refugiant; respondere cunctantibus instat, ut loquantur ina cos esse ut e Neoptolemo comperit, exclamat, tale alloquium post tam longum tempus magno sibi esse gaudio. Deinde Neoptolemus eum docet, se Scyro Oriundum patre natum Achille, a Troia huc esse delatum. Μiratus Philoctetes, quod eum in prima expeditione non viderit, quaerit, an se non noverit. Quod ut negavit Neoptolemus, multa lamentatur senex, quod ne ama quidem sui insortunii in Graeciam pervenerit. Odio Atridarum et lyssis incensus, narrat, Se SSeΡo antis illum filium Philoctetam, quem ambo reges
29쪽
et Ulysses saevo morbo e serpentis morsu contracto laborantem in hac insula solum reliquerint narrat, ut sagittarum ope aves occiderit et Aum repens cibum et potum sibi quaesiverit hieme autem multo cum labore lignum conquisiverit et scintilla e silice excussa ignem sibi paraverit. Insulam autem prorsUS esse desertam, et si qui sorte eo appulissent, hos abducere se noluisse. ostremo, ut simili aliquando poena tridae et Ulysses a Diis Olympiis assiciantur, orat. Jam Neoptolemus, dissiciliorem mandati partem exseces Us, se quoque ab Atridis et lysse contumelia assectum narrat. Ubi vero Achillem patrem periisse memorat, interpellat eum hilocteta, quasi auribus suis credere nequeat quumque Neoptolemus id assimasset, dubius haeret, utrum Neoptolemi sata porro sciscitaturus an prius patrem illius deploraturus sit. En imago animi magni et generosi, qui suas aerumnas oblitus, amicorum malis contemplandis plorandisque detinetur lΡergit Neoptolemus sollerti ratione jussis Uyssis obsequi. Narrat, se ab Ulysse et Phoenice, Achillis educatore 1ὶ, ex insula Scyro 'dam arcessitum
I Phoeni m in Scyrum missum ad eoptolemum arce
30쪽
16esse dictitantibus, mortuo patre Achille, nonnisi ab ipso Trojam capi posse. Quo quum advenisset, a toto Graecorum exercitu circumfuso amantissime esse exceptum, jurantibus mortuum Achillem in filio Ovixisse 1). Quum autem, illacrymato patre, amae quae praeterea reliquisset, ab tridis poposcisset, arma Ulyssi esse data se cognovisse quo audito grariis commotum Universis Graecis mala esse imprecatum ad haec Ulyssem respondisse, id ustum esse, quia Neoptolemus non cum ceteris Graecis ad Trojam pugnasset, et, quoniam ignaviae adderet audaciam,
nunquam eum arma Scyrum reportaturum. alibus conviciis lacessitum se domum reverti, spoliatum suis rebus a pessimo omnium Graecorum, Ulysse; maximam tamen culpae partem imperatoribus tribuendam esse;
cendum memorat Philostr. Jun. Imag. I. Λογιου ες τους Ελληουας εμπεσουτος, ως υκ αὶχω τω λωτὸς σοιτο ν Τροία re . iv τοις Αἰακιδαῖς, πελλεται ὁ Φοιvir ες ἡ Σκυοo ἀυάξω τὸ ποαδα, quam rem Philostratus Sophoclis tragoediae Δολόπω Rrgumentum fuisse tradit. 1 Pulchre et naturae convenienter Me versu pingi mortui Achillis desiderium conspectu filii patria simillimi excitatum, recte animadvertit Gelthius, qui conseri versum a Plutare servatum Θυ παῖς ΑχιΠέ Dς Eκεῖνος αυτος ι Philostratus Heroic. c. s. p. 865. d. l. pingit Neoptolemum καλδωκα προτεοικοτα πατρι Vid etiam Philostr. Jun. Imag. I. Tryphiod. v. 5 seq. Q. Smymaeus Calaber passim.