장음표시 사용
351쪽
AD LIB. XI. ANN. C. CORN TACITI. 34 Iad ludos, quos nec Spectasset quisquam, ne SPQCiaturus esset: cum superessent adhuc qui SpectaVerant, et quidam histrionuni producti olim, tunc quoque pro tu Cerentur. V
De ludis secularibus dicetur adhuc insta ad annum 4 l. quo Domitianus septimos seculares ludos edidit. Miraculis adsinra lata. SS. Reg. Agr. et Puteolanus, assimulata. Haud ita bene in aliis, 4similata, vel adsimilala. CAP. q. Amore detinebutur. Recte Cl. Ernestus ex editione
priticipe Perperam S S. aliique libri editi distinebatur.
CAP. S. P. Pomponium consularem. De quo linius, VII. J9. Idem est a Pomponius Secundus, quem Testem ciTemque elarissimum appellat idem Plinius, XIII. 2. De eo quoque Quintilianus, Instit orat. X. 1. Eorum quos Viderim, longe princeps Pomponius Secundus, quem Senes parum tragiCum Putabant, eruditionem nitore praestare confitebantur ' Vide et Plinium, VII. p. 7. Pomponius consul fuit, sed ex suffectorum numero Eumdem esse ac L. Pomponium, de quo nisa Annal. x II. 27 et 28 haud crediderim, ob praenominis diversitatem. In mortem parentum. Adolescentes illossam ilius olim circumscripserat Laetorius, teste Tullio de Ossic. o. 5. et Prisciano, libr. VIII. Ol. 7. vetitumque minorem annis iginti quinque stipulari Grassantem adhuc foeneratorum libidinem coercuit Claudius senatusconsulto Macedoniano, Digest. lib. XIV. it. 6. Leg. I. X Ulpiano placuit, ne cui, qui filiosa milias pecuniam dedisset, etiam post mortem parentis ejus, cujus in potestate suisset, actio petitioque daretur: ut scirent, qui pe8Simo XemPl foenerarent, nullius posse filii familias bonum nomen expectata patris sui morte fieri.' Redivivam licentin temporum eronianorum scenerandi cupidinem iterum compescuit Vespasianus, ut dicemus in Suppl. His t. V. ad annum 825.
Ab Simbruinis collibus. Claudii magnis centium in Curtio et
Caeruleo fontibus in Urbem perducendis, a Vespasiano et Tito restitutis, testantur adhuc Romae, ubi nunc orta Muniore, monumenta plurima, quae X hibe Cl. Piratiosi, Antichilo Ro=λ ane.
352쪽
οι NOTAE ET EMENDATIONESVol. I. abiit. XVII. Ibi Xtant Inscriptiones, quas habet quoque
353쪽
AD LIB. XI. ANN. C. CORN TACITI, 43Ne hiulca foret Inscriptio, versus numeris sunt distincti. Erudito Vulpio, Plus Latiunt, Ol. X. P. 492 et seq. Simbra imeolles dici videntur, quod situ ut imbres in subjectum lacum dimit
CAP. 14. Periguras animalium. Juvat Tacitum sequi, et deliteris hic disquirere.
Gravis intricataque quaestio, quae prima suerit apud homines recepta scripturae forma. Rude adhuc aevum figuris animalium menti suae sensus Xpressisse satis constat. Hujus inventionis laudem, barbaris omnibus, ut opinor, debitam, Egyptii monumentorum magnitudine et magnificentia Soli obtinuere. Agreste istud scribendi genus, quod et dissicile est, nec nisi paucos brevissi-nlΟSque menti Sensus potest exprimere, Assyrios ad expeditiorem et cecundiorem literarum formam inquirendam excitavit. Hanc
lamen gloriam Egyptii in se derivare voluisse mihi videntur; idque innuit Tacitus, si ejus vel ba rite perpenderis se Primi persguras animalium AEgyptii sensus mentis Trigebunt ea antiquis
ima monumenta mei loriae humanae impressa saxis cernuntur et LITERARUM SEMET INVENTOR Es perhibent.' At chim
nulla extent aegyptiarum harumce literarum monumenta, abASSJriis literis diversa, aut iis antiquiora, quae tamen Diulta Superesse deberent, non immerit scripsit Plinius, vir immensae eruditionis VII. 56. Literas semper arbitror Assyrias fuisse. Prinligenia illas literas, maximum humani ingenii stetum, Omnino diversas suisse a rotundo illo charactere, quo nunc Hebraea scribimus, certissimum est. Forte etiam Samaritanis, quibus nune utimur, paulo rudiores fuere.
354쪽
Inde autem scriptura ad omnes gentes dimanavit, quae egregium inventum aut rusticitate non negle Xere, aut Vanitate non Sunt aspernatae. Hac enim superbia laborasse mihi videntur duo populi, quos inter posita Assyria AEgyptii et Sinenses, vitiis ac virtutibus simillimi. sed in utriusque poenam vertit superbia Stupenda enim Egyptiorum monumenta ignota obsolescunt. Sinenses in
enucleandis suis Chara Cteribus Semper Pueri, ConseneSCutit.
Utriun autem Veteres inter characteres Sinenses et Egyptios fuerit similitudo quaerunt eruditi. Hanc quidem se deprehendisse
existimavit Cl. Nee illam in si is Taurinensi et Leaico Sinensi Tehingisee-tong. De hac similitudine interrogati Galli, qui inter
Sinenses multis abhinc annis degunt, eam Sibi incompertam, nec Sinensibus libris satis nixam respondere. Memini quidem me legisse quaedam omnino mira de veteribus hieroglyphis inensibus, sed quae neque est hujus loci reserre, neque, utpote ab hominibus religione praeoccupatis, qui reconditissima Christianae fidei mysteria vetustissimi. Sinensium hieroglyphis adumbrata imaginabantur,
conscripta, multum auctoritatis obtinerent, neque obtinere debent. Dum meliora certioraque a Sinensibus veniunt, satius erit legere eruditum opus Clarissimorum virorum arbitrion et Leotiar dies
Mulpetne Parisiis editum anno 1744. ssa fur es Hieroglyphes Ε, rutiens ovissimam et egregiam in eruderandis linguarum primordiis posuere Cil de Guignes et Barthelemy Memoires de P eodemi Royale de Inscriptions. Vol. XXXII. p. 2l2 unc veri, quomod5 ex Assyriis literis formatae fuerint ceterarum gentium literae, oculis exhibebit tabula duurdi Bernardi, cui titulum fecit Orbis eruditi iteratura Hanc meliorem auctioremque Londini anno 1759. edidit Cl. Morton. Tres iteras adjecit. Literas, ab Imperatore Claudio additas, rem levem, disceptandam tamen, hic explanabimus.
355쪽
ΛD LIB. XI. ANN. C. CORN TACITI. 345
CLAUDIANυ inventum testatur Suetonitis in laud. XLI. Novas etiam commentus est iterus tres, a Dumero Veterum quasi maxime necessarius addidit. De quarum ratione cum privatus illiu volumen edidisset, mox Princeps non dissiculter obtinuit ut in usu quoque promiscuo essent. Ita talis scriptura in plerisque libris, ac diurnis titulisque operum .'' Ex tribus his literis una occurrit in hujusce aevi inscriptionibus. Sic apud Gruterum 236. . .
In eadem inscriptione legitur V IIJ UR E WV Lo . Id est, septemvir epulanum. PRI CI PH UVA E I. Id est, Principi juventutis. In alia inscriptione, quam dabimus infra in not. et emend. ad
356쪽
Ilitii inventii laudat Quintilianus, Institui orat. I. 7. eCinutiliter Claudius aeolicam illum ad hos usus il litorum adjecerat. Altera litora fuit anti signia DC, teste Prisciano, Fol. 5. Huic praeponitur , et loco se fungitur, pro qua Claudiu Caesar anti- signa hac figura o scribi voluit. Sed nulli ausi sunt antiquam
De tertia litera major controversia. Immo Cl. Pitiscus ad locum Suetonii supra laudatum adnistat. In III liter Heremus, nec ualii est Grammaticorum manus. Huc consessione, incitatos nos juvat diligentilis inquirere. Ac prim quidem artianus Capolla innuit tertiam hanc literam a Claudio fuisse additam, ut o Romanorum, aut a Graecorum, exprimeret. Si enim Capella, lib. II. p. 55. Huic literae S Divus Claudius P adjecit, aut propter se et E Graecas, Salterium, a Xa.' Haec valde obscura sunt; nec inde liquet quibus notis aut , et Cri aut A laudius expresserit. In hac tamen obscuritate manifestum est juxta Capellam Claudium tertiam reperisse liferam, qua exprimeret GS, aut . Vacillare tumen mihi videtur Capellae auctoritas, uddRomani haberent literam X cui eadem ac litoris o et a vis. Potior ergo mihi videtur Velii Longi sententia. Porr sic ille Velius in Orthogruphita inter ut schianos rei grammaticae Criptores edita apud Echel amio GO5. De VIRO vor o VIRTUTE ubi I scribitur et potio U nuntiatur. Unde Tiberius
Claudius novam quamdam iteram X cogitavit, similem ei notae, quum pro spiratione Graeci ponunt, per quam Criberentur eae VOCes, quae Eque Sec undum exilitatem iterae, neque secundum
pinguitudinem literi sonant, ut in VIRO, VIRTUTE, neque
rursum secundum latum litera sonum enuntiarentur, ut in eo, quod
ost LEGERE, SCRIBERE.' Hactenus Velius cui nonnihil favet Quintilianus, Institui. Orat. 1. . modius est quidam V et Pliterae sonus. Non enim sic OPTIM Ubi dicimus, ut OPIMUM. Et in HERE, neque E plane, neque I auditur. An
rursus aliae redundent, praeter illam spirationis notami quae sineCCSSuria St, etiam Contrarium sibi poscit .' Nam Quintilianus, ut Ct Velius, agnoscit medium quom dam sonum interi e I,
ut in HERE; inter I, ut in OPTIMUM Velius
357쪽
AD LIB. XI. ANN. C. CORN TACITI. 347 expresse ait ad id disci lininis exprimendum X cogitatam esse a Claudio litoram similem ei notae, quam Pro aspiratio te rheci ponunt. Ea nota est se, tum ex Quintiliano, tum exest oracleorum Nummis, quos videre est apud Cl. Pellerin, Necuei de Medo ille de euples et de illes Vol. I. p. 42. ΗΡΑΚΛΗmN. Erg illa notat est tertia Claudii litora Claudiana autem illa litera, sicut et antisignia, in nullis antiquitati monumentis, quae haCtenus reperta Sunt, occurrit. Nec poenitenda jactura. In iis enim Parum curiositatis, nihil utilitatis. In re publicandis plebiscitis. Ita libri omnes editi Lipsius tamen emendabat publicandis scitis, hac ratione ductus, qudd nulla fuerint sub Imperatoribus plebis scita, aut jussa. Eanidem ob causam corrigebat rotius publicandis plebi Scis, id est, senatus- considiis. Ingeniose itidem at durum videtur public. re letu Senatusconsulta. e verum est nulla fuisse sub Imperatoribus plebis scita, seu jussu Aliud enim suadet ipse Tacitus Annal. XII. l. perni adoptionem, quaeque cen8uerint patres, jusserit populus, intra penates abrogari. Et in lege Regia, de qua nos plura infra Hist. v. 6. memorantur LEGES ROGATIO
SVLTA. Monuerim quoque legi in S. Reg. Aspiciuntiaretrain nunc in re publico plebiscitis perfra ac templasio. Quod
minime spernendum. Sic enim infra Annal. XII. 53. iii m estare publico senatusconsultum. Hic recte faciunt, qui emendant
plebi Ctis, cum eo tempore plebiscita nulla fuerint, quos inter est et Hoeschelius, quem jure hic laudamus i8c Ob8. VIII. 29 I. CAP. 15. omine Italicus. Bene l. Ernestus ex S. Agr. Itesteus. Hic SS. et editi libri habent Italus. Sed postea ItalicuS. Eae Catumero. Ita Puteolanus et recentiores. In editione principe, Actumero. S. Bodl Cactumero. S. Jes Cacumero. CAΡ. 6. Ac Si. . . . piam parentem. In vulgatis libris t. Restitui Ac, Sue. Reg. Guelf. et editionem Principem Secutus. Ill. Huetius jam viderat At mendosum esse. iurentem quoque
358쪽
548 NOT ET EMENDATIONE Ahabet editio princeps, ut et Cil. Ernestus et Lallemand Iu Ss. ceterisque editionibus Parentes. CΑΡ. 7. Nec patrem mi bori. Sic SS. Flor Agr. et editio princeps aliaeque optimae. In SS. Hari Bodi des et Puteolanus, e patrem illi rubori esse. Dein secunda. SS. Bodi et Puteol dehinc Ceteri et optini dein. Langobardorum SS. Hari Boiit et Jes. Longobardor uin. CAP. S. Auriliaris, et diu merilus. Ita Puteolanus nec male. In S, Hari et Jos Auxiliaris et eae diu meritus. In
ΜSS. Bodl Bud et Agr. Auxiliaris ei diu meritis; quod Ruckio placet. In S. Flor Auriliare ei diu meritis. Editiosa inceps
Iumiliare es in meritis; unde tentavere Mercerus et ronOViris,
Auriliare res diu meritus Alii aliter et infelicius.
Lesboris ignavas Puteolanus ceterique omnes ignaraS. Restitui igna Cas, secutus S S. Vatic. 1863 et 1864. Medic. Reg. Guel f et editionem principem. Ignavae enim legiones, non ignarae. Praetereti haec dicendi ratio Tacito persamiliaris passim
occurrit. In S. Jes laboribus igna das. In S. Vatic. 958. scriptum quidem ignaras, sed superscriptum ignavas. Sic infra cap. 9 in S. Hari. Scriptum ignaro Principi, pro gnazo. An aho acta. Puteolanus iacta, vel aucta. Redi dant eloucto. In SS. et editione principe falso acta. S. Bodl. fotio lucta. Margini additam iactu Recte emendatum jacta. Haud enim aliter supra Annal. IV. . Neque raro, teque aptid paucos talia jaciebat. CAP. 9 Prasidium immunitit. SS. Hari. odi. Jes et oditiones veteres, inde munivit. I entabat Acidalius inibi munivit. Recte Chifiletius, Lipsius, immu)iivit, quod eamdem vim habet ac ibidem muniCit, probatque Gronovius ex Suetonio in Tiber. XXXIX. Dcoenante eo, id est, ibidem coenante. Dictum hic immunivit, Latsupra Annal. I. 32. Instituta Piarthorun insumit.
359쪽
AD LIB. XI. ANN. C. CORN TACITI. 49 CAP. 20. Ut tamen miles. Bene S. Reg. et editio princeps. Comupte in S. Flor. ι. Perperam S S. Bodi des. Guelf.
In agro Mattiaco. S. Reg. Maliaco MSS. Hari. odi.
Jes et Puteolanus Machiaco. Rect emendatum Mattiaco . neodem agro fontes erant, de quibus Plinius XXXI. Sunt et Mattiaci in Germani fontes calidi trans lienum .' Lec hinita sint, mirum sane videbitur Tacitum scripsisse iii libello de
J Ioribus German. V. se nescire utrum ulla Germaniae vendi aro en-
tum aurumve gignat. Quis enim scrutatiis est Sed vel de ει- munis Tacitus hic loquitur, vel chim haec Scriberet, ad Curtium Rufum non attendit. Certe non emendandum iactaeo, ut vult
Lipsius, qui de Asricia intelligit Patet ex cap. SEq. Rufum tunc non suisse in Africa. CAP. 2. De se Metius. Nullum hic hiatum reperi in tribus
MSS. Vaticanis. Sed corrupte admodum sononi de senoni, de se novi. In ΜSS. Bodl. Hari des de se novius. Et puto sic
scripsisse Tacitum Cassis varietate orationem, more Suo diS- tinxit. Eadem brevitate dixisset, de se confesSMS, OHScio non edidit. Sic Florus, . l. Hoc de se sacerdos gruVida Consessu
est, ne mox fama dubitavit.' Et Tacit Annal. Iv. 59. De caede Sullae Plautique haud consessus. Creulique primum. Locus hic mirum in modum ab interpretibus vexatus et immeritb. Nam si ad Taciti narrationem attendatur, nihil culpandum occurrit. Ait Quaestores, imperantibus regibus, fuisse institutos, probatque legis Curiatae auctoritate, cui san consentit Ulpianus, Digest libr. . it. S. De o scioqucestoris. utSi regibus, mansit consulibus potestas deligendi quaestores nec refragatur Plutarchus in oblicola, p. 108. Anno 63. post pulsos reges V. C. OS. quaesturae honorem mundavit populus Benh quidem. Sed ante hunc annum quaestore memorare potuerunt Livius ac Dionysius. Non est erg cur ipsius Pro S annum S. emendet. Cl. Heineccius, Antiq. Rom. durisset ud Vol. I. p. 246. de quaestorum origine Tacito consentit.
360쪽
Uaud invitus sic legerena Creutique primum, qui Romoe curarent.
Dein gliscentibus negotiis duo additi, Valerius Politus et L,nilius
Mamercus O. anno OS Turquiuis ea actos, tit rem militarem comitarentur Moae Misc. Obs. X. 287 88. CAP. 23. L. Vipsonio. Ita editione Omnes veteres, uratorim Fastis consularibus et alii. In SS. V oauo aut Vipstina. Unde emendavit Cl. Ernestus Vipstans. In Vetere fragmento apud Muratori, Thesaur. InScript Vol. I. P. O5.
At incertum an idem sit ac L. Vipsanius oblicola. Foedera et civitatem Romanam. Ut intelligatur quae sint foedera, quid civitas Romana, res alitu repetenda a ne lector in volvendis Taciti libris usquam haereat paucis disquirendum.
DE IURE LATII CIVITATE ROMANA, IURE QUIRITIUM, IURE ITALICO, COLOΝIIS, MUΝICIPIIS, POPULIS LINERIS, FOEDERATIS, IMMUNILUS, STIPEΝDIARIIS.
Romani, inita tandem, post diuturnum bellum, cum Latinis pace iis tribuere, ut Romanis legionibus immisti militarent, ibique honore capesserent. Negat ver suffragii alio et magistratibus in Urbe interdictum. Hoc Ius Latii quod, cum sit inter jura antiquisSimum, dictum est quoque Ius antiquiem Latii. Postea datum jus suffragii et magistratus ineuiidi ceteraque juri publici permissa, census, militia, tributa, vectigalia, sacra. Og Ius civitatis Romanoe seu civitas Romana.