Expeditio Cyri [microform]

71쪽

LIB. H. CAP. VI. κακεινος ειχεν ἱκανος μὲν γαρ ῶς τις καὶ ἄλλος φροντιζειν τὶν πως χοι mi στρατια αυτῆτα ἐπιτήδεια καὶ παρασκευαζειν ταυτα ἱκανος δὲ καὶ ἐμποιησαι s τοῖς παρουσιν ως πειστέον ιη Κλεαρχω τουτο δ' ἐποιε ἐκ του χαλεπος εἶναι καὶ γαρ οραν στυγνος ην

καὶ τ oνῆ τραχυς, κολαζέ τε ἰσχυρῶς, και οργύἐνιοτε ώς καὶ αυτω μεταμέλειν σθ' τε καὶ γνώμη 10 δ' ἐκολαζεν ἀκολάστου γαρ ωρατευματος ουδεν ηγεῖτο οφελος εἶναι, ἀλλὰ καὶ λέγειν αυτον ἔφασαν in δέοιτο στρατιώτην φοβεῖσθαι μὰλλον τον αρχοντα φτους πολεμιιους, εἰ μέλλοι et φυλακὰς φυλάξειν et φίλων ἀφέξεσθαι et ἀπροφασίστως ἰέναι προς τους πολεμιους. 11 ἐν μεν ουν τοῖς δεινοῖς ηθελον αυτου ἀκουειν σφόδρα καὶ ου ἄλλον ηρουντο οἱ στρατιῶται καὶ γαρ τοστυγνον τοτε φαιδρον αυτου ἐν τοῖς αλλοις προσώποις φασαν φαίνεσθαι καὶ το χαλεπον ἐρρωμένον

προς τους πολεμίους ἐδοκει εἶναι, ἰστε σωτήριον,12ουκέτι χαλεπὸν ἐφαίνετο οτε δ' ἔξω του δεινου γένοιντο καὶ ἐξείη προς ἄλλον ἀρξομένους ἀπιέναι, πολλοὶ αυτὸν ἀπέλειπον το γαρ ἐπίχαρι υκ εἶχεν, ἀλλ' ἀεὶ χαλεπὸς ην καὶ ωμος' στε διέκειντο προ αυτον οἱ 13 στρατιῶται ὁσπερ παῖδες προς διδάσκαλον καὶ γαρουν φιλίc ρον κα ευνοία πομένους ουδέποτε εἶχεν ο ινες δε et υπο πολεως τεταγμένοι ἰ πὸ του δε σθαι et ἄλλη τινὶ ἀνάγκη κατεχομενοι παρείησαν αυτῶ, is σφόδρα πειθομένοις ἐχρῆτο ἐπεὶ δε αρφαιντο νικῶν συν αυτω τους πολεμίους, ηδη μεγάλα ην τὰ χρησμμους ποιουντα εἶναι τους συν-υτβ στρατιώτας το τε

γα πρὸς τους πολεμίους θαρραλέως ἔχειν παρῆν καὶ τὸ την παρ' ἐκείνου τιμωρίαν φοβεῖσθαι ευτάκτους LIB. II CAP. L

έποίει τοιουτος μεν et αρχων τὶν Ἀρχεσθαι δε υπὸ 15 ἄλλων ου μάλα ἐθέλειν ἐλέγετο ην δε τε τελευταἀμφι τὰ πεντηκοντα ετη. JΠρόξενος δε ὁ Βοιώτιος ευθυς μεν μειρακιον Αν 16 ἐπεθυμε γενέσθαι ἀνηρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός καὶ διὰ ταυτην την ἐπιθυμίαν Ἀδωκε Γοργία ἀργυ- ριον τι Λεοντίνω. ἐπεὶ δε συνεγένετο ἐκείνω, ἱκανὸς 1 νομίσας ήδη εἶναι καὶ ρχειν καὶ φίλος ων τοῖς πρωτοι μη ηττῆσθαι ευεργετῶν, ηλθεν εις ταυτας τας συν-υρω πράξεις ' καὶ ἀετο κτήσεσθαι ἐκ τουτωνονομα μέγα καὶ δυναμιν μεγάλην καὶ χρήματα πολλα ' τοσουτων δ' ἐπιθυμῶν σφόδρα ενδηλον αυ καὶ τουτο 18 εἶχεν τι τουτων ουδεν αν θέλοι κτῆσθαι μετὰ ἀδι κίας, ἀλλὰ συν τῶ δικαδε καὶ καλῶ βετο δεῖν του- των τυγχάνειν, ἄνευ δε τουτ- μη αρχειν δε καλῶν 1sμεν καὶ ἀγαθῶν δυνατὸς ire ου μέντοι Ουτ' αἰδῶ τοῖς στρατιώταις ἐαυτου ουτε φόβον ἱκανὸς ἐμποιησαι, ἀλλὰ καὶ σχυνετο μῶλλον του στρατιώτας η οἱ ἀρχόμενοι ἐκεῖνον καὶ φοβουμενος μῶλλον η φανερὸς το ἀπεχθάνεσθαι τοῖς στρατιώταις αν οἱ στρατιωται τὸ ἀπιστεῖν ἐκείνω. ἰετο δε ἀρκεῖν πρὸς το ἀρχικὸν εἶναι 20 καὶ δοκεῖν τὸν μεν καλῶς ποιουντα ἐπαινεῖν, τὸν δὲ ἀδικουντα μη ἐπαινεῖν ποιγαρουν αυτ οἱ μὲω καλοί τε καὶ ἀγαθοὶ των συνόντων υνο ησαν, οι δε ἄδικοι ἐπεβουλευον ως ευμεταχειρίστω οντι. οτε δὲ ἀπέθνησκεν ην ἐτῶν ως τριακοντα.

Μένων δε ὁ Θετταλὸς δῆλος ην ἐπιθυμῶν μεν 21 πλουτεῖν ἰσχυρῶς, ἐπιθυμῶν δε αρχειν, πως πλείω λαριβάνοι, ἐπιθυμῶν δε τιμῆσθαι, να πλείω κερδαίνοι ωίλος τε ἐβουλετο εἶναι τοῖς μέγιστον δυναμένοις, να

72쪽

LIB. II. TΑΡ. VI.22 ἀδικῶν μη διδοιχ δικην ἐπὶ δε το κατεργάζεσθαι ων ἐπιθυμοιχὶ συντομιοτάτην ετ οδον εἶναι δια του ἐπιορκεῖν τε καὶ ψευδεσθαι καὶ ξαπαταν, ὁ δ απλουν 23 καὶ ἀληθες το αυτο φ ήλιθιω εἰναι στεργων δε να- νερος μεν ην ουδενα, το δε φαίη φίλος εἶναι, τουτφἔνδηλος ἐγίγνετο ἐπιβουλευων. καὶ πολεμίου μεν Ουδενὸς κατεγελα των δὲ συνόντων πάντων ως καταγελῶν 24 ἀεὶ διελεγετο καὶ τοῖς με τῶν πολεμίων κτημασιν - ου ἐπεβουλευε χαλεπὸν γαρ ετ εἶναι τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν τὶ δε τῶν φίλων μονος

25 Aετο εἰδέναι ραστον ον ἀφυλακτα λαμβάνειν. καὶοσους μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιορκους καὶ ἀδίκους δ ευωπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς δὲ ὁσίοις καὶ ἀληθειαν 26 ἀσκουσιν ὁ ἀνάνδροις ἐπειρῶτο χρῆσθαι. ῶσπερ δε τις ἀγάλλεται ἐπὶ θεοσεβεία καὶ ἀληθεία καὶ δικαιο-

τητι, υτ μενων ηγάλλετο τω ἐξαπατα δυνασθαι,

τι πλάσασθαι κνευδῆ, τῶ φίλους διαγελῶν τὸν δε μηπανουργον των ἀπαιδευτων ἀεὶ ἐνόμιζεν εἰναι. καὶ παρ' οἷς με ἐπεχείρει πρωτευειν φιλία. διαβάλλων

27 τους πρώτους τουτο βετο δεῖν κτησασθαι. ὁ δε πειθομένους τους στρατιωτας παρεχεσθαι ἐκ του συναδικεῖν αυτοῖς ἐμηχανῆτο τιμασθαι δὲ καὶ θεραπευεσθαι ηξίου ἐπιδεικνυμενος τι πλεῖστα δυναιτο καὶ ἐθελοιαν ἀδικεῖν. ευεργεσίαν δὲ κατέλεγεν, πότε τις αυτου ἀφίσταιτο, τι χρωμενος αυτ ου ἀπώλεσεν αυτόν.

28 καὶ τὰ μεν et ἀφανῆ ἔξεστι περ αυτο κνευδεσθαι, δε πάντες ἴσασι τάδ' ἐστί. παρα Ἀριστίππου μεν ἔτι ωραῖος ὁ στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν ξενων, Ἀριαία δε βαρβάρι' οντι, τι μειρακίοις καλοῖς etiδετο, οἰκειότατος ετ ωραῖος εῖν ἐγένετο, αυτὸς δε παιδικὰ LIB. H. AEM VI

εἶχε Θαρυπαν ἀγένειος δν γενειωντα ἀποθνησκοντων 2sδὲ τῶν συστρατηγων οτι ἐστρατευσαν ἐπὶ βασιλέα συν ρω, ταυτὰ πεποιηκὼς ου ἀπεθανε, μετὰ δε τὸν τῶν ἄλλων θάνατον στρατηγῶν τιμο γρηθεὶς υπὸ βασιλέως ἀπεθανεν, ουχ ὁ σπερ Κλεαρχος καὶ οἱ αλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθεντες τὰς κεφαλάς, σπερ τάχιστος θάνατος δοκεῖ εἶναι, ἀλλὰ ζων αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν ως πονηρὸς λέγεται τῆς τελευτῆς τυχεῖν.υγίας δὲ ὁ Ἀρκὰς καὶ Σωκράτης ὁ Ἀχαιὸς καὶ 30

τουτω ἀπεθανετην τουτων δε ουθ' ίς ἐν πολεμω κακῶν

ουδεὶς κατεγέλα ουτ' εἰς φιλίαν αυτους ἐμεμφετο ἡστηνδε ἄμφα ἀμφι τὰ πέντε καὶ τριακοντα ετη ἀπὸ γενεῆς.

73쪽

τησεν ἐγενετω Ἀπιοντων των Ἐλλήνων συν πισσα φερνει ἐν ταῖς σπονδαῖς, ἐν se προσθεν λογω. δε-

et δήλωται.J ἐπεὶ δε οἱ στρατηγοὶ συνειληmιενοι σαν

καὶ των λοχαγων καὶ των στρατιωτων οἱ συνεπισπό-

μενοι Ἀπιολωλεσαν. ἐν πολλῆ χη απορις ησαν οἱ Ἐλληνες, ἐννοουμενοι μν οτι ἐπὶ ταῖς βασιλέως θυραις ησαν, κυκλω δε αυτοῖς πάντη πολλα καὶ ἔθνη καὶ πολεις πολεμιαι σαν, ἀγοραν δε υδεὶς τι παρε εινεμελλεν, ἀπεῖχον δὲ τῆς Ἐλλάδος ου μεῖον et μυρια στάδια, ηγεμων δ' ουδεὶς τῆς δου ν, ποταμοὶ δεδιεῖργον ἀδιάβατοι ἐν με τω τῆ οἴκαδε οδου, προ δεδωκεσαν δὲ αυτους καὶ οἱ συν υρω ἀναβάντες βάρβαροι, μονοι δε καταλελειμμένοι σα ουδὲ ἱππεα

ουδένα συμμαχον ἔχοντες, ωστε ευδηλον ην τι νικων- τες μεν ουδένα αν κατακάνοιεν, ἡττηθέντων δὲ αυτων aoυδεὶς si λειφθείη 'αυτ ἐννοουμενοι καὶ θυμως ποντες λίγοι μεν αυτων εἰς την σπεραν σίτου ἐγευ-

σαντο, λίγοι δὲ πυρ ἀνέκαυσαν, ἐπὶ δὲ τὰ οπλα πολλοὶ

ου ἐλθον ταυτην την νυκτα ἀνεπαυοντο δε που ἐτυγχανεν καστος ου δυνάμενοι καθευδειν π λυπης καὶ πόθου πατρίδων, γονεων, γυναικων, παίδων, LIB. m. T . I.

Ην δέ τις ἐν τῆ στρατια ενοφων Ἀθηναῖος, 4ος χυτε στρατηγὸς χυτε λοχαγὸς στρατιωτης ἄν συνηκολουθει, ἀλλὰ Πρόξενος αυτὸν μετεπέμψατο οἴκοθεν ξένος ιδν ἀρχαῖος' υπισχνεῖτο δε αυτω, εἰ ελθοι, φίλον αυτὸν Κυρω ποιήσειν, ον αυτὸς cpη κρείττω εαυτω νομίζειν τῆς πατρίδος ὁ μέντοι Σενοφων ' ἀναγνους την ἐπιστολη- ἀνακοινουται Σωκράτει βυθηναίω περὶ τῆς πορείας. καὶ ὁ Σωκράτην ποπτευσας τι προς τῆς πόλεως υπαίτων εἴη κυρωφίλον γενέσθαι, τι δοκε ο κυρος προθυμως τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ τας - ηνας συμπολεμησαι, συμβουλευε τω Σενοφωντι ἐλθόντα εἰς Λελφους ἀνακομνωσαι , θεῶ περὶ τῆς πορείας. ἐλθὼν δ' ὁ Σενοφων' ἐπηρετ τὸν 'Ἀπόλλω τίνι αν θεῶν μων καὶ υχο- μενος κάλλιστα καὶ ριστα ελθοι την δὴ 'ν ἐπινοεῖ καὶ καλως πράξας σωθείη. καὶ ἀνεῖλεν - ὁ Ἀπολ- λων θεοῖς οἷς ἔδει θυειν. ἐπεὶ δε πάλιν ἐλθε, λεγει πην μαντείαν τω Σωκράτει o δ' Ἀκουσας ιτιῶτοαυτὸν τι ο τ υτ στρωτον ηρωτα πότερον λωον εἴη αυτ πορευεσθαι ἰ μένειν, ἀλλ' υτὸς κρίνας ἰτέον εἶναι τουτ' ἐπυνθάνετο πως αν κάλλιστα πορευθε η. ἐπεὶ μωτο ουτως ρου, ταυτ, ἔφη, χρη ποιεῖν σα θεὸς ἐκέλευσεν ο μὲν δη σοφῶν ουτω θυσάμε-8νος os ἀνεῖλεν ὁ θεὸ ἰξέπλει, καὶ καταλαμβάνει ἐν Σάρδεσι Πρόξενον καὶ Kυρον μέλλοντας ει ορμῶν τὴν ανω ὁδόν, καὶ συνεστάθη Κυρω. προθυμουμένου sδὲ Ου Προξένου καὶ ὁ Κυρος συμπρουθυμεῖτο μεῖναιαυτόν, εἶπε δε τι ἐπειδὰν τάχαστα ἡ στρατεία ληξη,

74쪽

LIB. m. TM. I. ευθυς ἀποπέμψει αυτον. ἐλεγετο δε ὁ στόλος εἶναι 10 εἰς IΠισίδας ἐστρατευετο μὲν η υτως ἐξαπατηθείς- ου υπο Προξένου ο γαρ ἡ δε την ἐπὶ βασιλέα ορμην υδ αλλος ουδεὶς τῶν Ἐλληνων πλην λεαρχου ἐπεὶ μέντοι εἰς Κιλικίαν ἐλθον, σαφε πῆσιν ρδη ἐδοκει εἶναι τι ο στόλος ειχὶ ἐπὶ βασιλέα φοβουμενοιδε την δον καὶ κοντες ομως οἱ πολλοὶ δι αισχυνην καὶ ἀλληλοον καὶ Kυρου συνηκολουθησαν ' ν εἷς καὶ 11 Σενο o ην. ἐπεὶ δε ἀπορία ν, ἐλυπειτο μν συντοῖς αλλοις καὶ ου ἐδυνατο καθευδειν μικρον δ' υ:πνου λαχων εἶδεν ναρ εδοξεν αυτ βροντης γενομένης σκηπτος πεσεῖν εἰς την πατρωαν οἰκίαν, καὶ ἐκ 12 τουτου λάμπεσθαι πῶσα περίφοβος δ' ευθυς ἀνηγερθη, καὶ το ναρ et μεν κρινεν ἀγαθόν, τι ἐν πόνοις ιδ καὶ κινδυνοις φῶς μέγα ἐκ Λιος ἰδεῖν δοξε τηδε καὶ ἐφοβεῖτο, τι ἀπο ιος μεν α ιλέως το ναρ ἐδόκει αυτ εἰναι, κυκλω δε ἐδόκει λάμπεσθαι το πυρ,

μὴ ου δυναιτο ἐκ της χώρας ἐξελθεῖν τῆς βασιλέως,

13 ἀλλ' ειργοιτο πάντοθεν πό τινων ἀποριῶν ὁποῖόν τι μεν δὴ ἐστὶ το τοιουτον ναρ ἰδεῖν ξεστι σκοπεῖν ἐκ τῶν συμβάντων μετα το ναρ γίγνεται γαρ τάδε.ευθυς ἐπειδη ἀνηγέρθη πρῶτον μεν εννοια αυτ- ἐμπίπτει τί κατάκε inαι ἡ δε νυξ προβαίνει αμα δε τῆημέρα εἰκὸς τους πολεμίους ἡξειν εἰ δὲ γενησόμεθα ἐπὶ βασιλεῖ, τί ἐμποδων μη ουχὶ πάντα μὲν τὰ χαλεπώτατα ἐπιδόντας, πάντα δε τὰ δεινότατα παθόντας 14υβριζομένους ἀποθανεῖν; πως δ' ἀμυνουμεθα ουδεὶς παρασκευάζεται Ουδ ει ιιελεῖται, ἀλλὰ κατακείμεθα ῶσπερ ἐξὸν ησυχίαν γειν. ἐγω ουν τὸν ἐκ ποίας πόλεως στρατηγὸν προσδοκῶ ταυτα πραξειν ν ποίαν LIB. m. CAP. L

δ' ηλικίαν ἐμα- ἐλθεῖν ἀναμένω ο γαρ ἔγωγ' ετιπρεσβυτερος σομαι, ἐὰν τημερον προδῶ ἐμαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ἐκ τουτου ἀνίσταται καὶ συγκαλεῖ τους 15 Προξένου πρωτον λοχαγους. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, λεξεν,

μου ox ἄνδρες λοχαγοί, Ῥυτε καθευδειν δυναμαι, ῶσπερ οἶμα ουδ υμεῖς, υτε κατακεῖσθαι τι, ρων

ἐν οιοι ἐσμέν. οἱ μεν γαρ πολέμιοι δῆλον τι ου 16 πρότερον πρὸς ημῶς τὸν πόλεμον ἐξέφηναν πρὶν ἐνόριι- σαν καλως τὰ αυτῶν παρασκευάσασθαι, ημων δ' ουδεὶς ουδεν ἀντεπιμελεῖται πως ως κάλλιστα ἀγωνιου- μεθα. καὶ μην εἰ φησόμεθα καὶ ἐπὶ βασιλεῖ γενησόμεθα, 17 τί οἰόμεθα πείσεσθαι ος καὶ του ὁμομητρίου ἀδελφου καὶ τεθνηκότος δη ἀποτεμων την κεφαλην καὶ την χεῖρα ἀνεσταυρωσεν ημῆς δέ, οἷς κηδεμων μεν ουδεὶς πάρεστιν, ἐστρατευσαμεν δε ἐπ αυτὸν ὁ δουλον ἀντὶ βασιλεως ποιησοντες καὶ ἀποκτενουντες εἰ δυναίμεθα, τί αν οἰόμεθα παθεῖν αρ' ου δν ἐπὶ πῆν λθοι o 18ημῶς τὰ σχατα αικισάμενος πῶσιν ἀνθρωποι φόβον παρασχοι του στρατευσαί ποτε ἐς αυτόν; ἀλύ πως τοι μη ἡ ἐκείνω γενησόμεθα πάντα ποιητέον. isdras μὲν ουν εστ με αἱ σπονδα ησαν ουποτε ἐπαυόμην ημῆς μὲν οἰκτείρων, βασιλέα δε καὶ τους συ αυτβ μακαρίζων, διαθεωμενος αυτῶν οσην μεν ζωραν καὶοῖαν χοιεν, ως δὲ φθονα τὰ ἐπιτηδεια, σους δὲ θεράποντας, σα δὲ κτηνη χρυ Iὸν δέ, ἐσθῆτα δέ τὰ 20δ α των στρατιωτων ὁπότε ἐνθυμοίμην, τι των μὲν ἀγαθων τουτων ουδενὸς ημῖν μετείη, εἰ μὴ πριαίμεθα, οτου δ' ωνησόμεθα ηδειν ἔτι λίγους εχοντας, αλλως δέ πως πορίζεσθαι τὰ ἐπιτηδεια χὶ ωνουμένους ορκους ρδη κατέχοντας ημῆς ταυτ Ῥυν λογιζόμενος ἐνίοτε

75쪽

LIB. m. CAP.M. τας σπονδας μαλλον ἐφοβουμην et νυν τον πολεμον. 21 ἐπεὶ μεντοι ἐκεῖνοι λυσαν τα σπονδάς, λελυσθαι μοι δοκεῖ καὶ ἡ ἐκεινων βρις καὶ et Uιετερ ασαφεια ἐν μεσα γαρ ῆδη κεῖται ταυτα τα ἀγαθα ἄθλα ποτεροιαν μων ἄνδρες ἀμεινονες οσιν. ἀγωνοθεται δ' οἱ

μεν γαρ αυτους ἐπιωρκηκασιν ημεῖς δε πολλὰ Ορῶντες ἀγαθὰ στερρῶς αυτῶν ἀπειχόμεθα διὰ τους τῶν θεων ορκους ἰστε ἐξεῖναί μοι δοκεῖ ἰεναι ἐπὶ τον

23 ἀγῶνα πολυ συν φροντηιατι μειζονι et τουτοις λιδ' ἔχομεν σώματα ἱκανώτερα τουτων καὶ ψυχη καὶ θάλπη καὶ πονους φερειν ἐχομεν δε καὶ κνυχὰς συντοῖς θεοῖς ἀμεινονας οἱ δε ἄνδρες καὶ τρωτοὶ καὶ θνητοὶ μῆλλον ημῶν, ἐν οἱ θεοὶ σπερ ὁ προσθεν 24 νίκην ημῖν διδῶσιν. ἀλλ' ἴσως γαρ καὶ ἄλλοι ταυτὰ

ἐνθυμουνται, προς των θεῶν μη ἀναμενωμεν ἄλλους

ἐφ' ημῶς ἐλθεῖν παρακαλουντας ἐπὶ τὰ κάλλιστα ἔργα, ἀλλ' ημεῖς ἄρξωμεν του ἐξορμῆσαι καὶ του ἄλλους

ἐπὶ την ἀρετην φάνητε των λοχαγων ἄριστοι καὶ των 25 στρατηγῶν ἀξιοστρατηγότεροι κἀγω δέ, εἰ μεν μεῖς ἐθελετε ἐξορμῶν ἐπὶ ταυτα, Ἀπεσθαι μῖν βουλομαι εἰ δ' μεῖς τάττετ αυτόν με ηγεῖσθαι, ουδὲν προφασίζομαι την ηλικίαν, ἀλλὰ καὶ ἀκμάζειν ηγουμαι ἐρυ- κειν ἀή ἐμαυτου τὰ κακά. 26 Ο μεν αυτ ελεξεν, οἱ δε λοχαγοὶ ἀκουσαντες ηγεῖσθαι ἐκέλευον πάντες, πλην Απολλωνίδης τις ἐν βοιωτιαζων τῆ φωνῆ' ουτος δ' εἶπεν τι φλυαροίηοστις λεγοι ἄλλως πώς σωτηρίας αν τυχεῖν ῆ βασιλεα πείσας, εἰ δυναιτο, καὶ αμαήρχετο λέγειν τὰς ἀπορίαr. 27 ο μεντοι Σενοφων μεταξυ πολαβων ευν οδε. IRLIB. m. TM. L

θαυμασιωτατε ἄνθρωπε, συγ ουδε ορῶν γιγνωσκεις

ουδε κουων μεμνησαι. ἐν ταυτῆγε μεντοι ἡσθα του- τοις τε βασιλευς, ἐπεὶ Κυρος ἀπεθανε, καταφρονησας ἐπὶ τουτο πεμπων ἐκελευε παραδιδόναι τὰ οπλα. ἐπεὶ 28 δε ημεῖς ου παραδόντες, ἀλλ' ἐξοπλισάμενοι ἐλθόντες παρεσκηνησαμεν αυτβ τρου ἐποίησε πρέσβεις τεμπων καὶ σπονδὰς αἰτῶν καὶ παρεχων τὰ ἐπιτήδεια, Ἀστεσπονδῶν τυχεν ἐπεὶ δ', οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοί, 2sωσπερ δη συ κελευεις, εἰς λόγους αυτοῖς ἄνευ οπλωνηλθον πιστευσαντες ταῖς σπονδαῖς, ου νυν ἐκεῖνοι παιόμενοι, κεντουμενοι, βριζόμενοι Ουδε ἀποθανεῖν

οἱ τλημονες υνανται, καὶ μάλ' οἶμαι ἐρωντες τουτου; - πάντα εἰδως τους μεν ἀμυνεσθαι κελευοντας φλυαρεῖν pyς, πείθειν δε πάλιν κελευεις ἰόντας ἐμοί, 30ω ανδρες. δοκεῖ τὸν ἄνθρωπον τουτον μητε προ δεσθαι εἰς ταυτὸν ημῖν αυτοῖς ἀφελομενους τε τὴν

λοχαγίαν σκευη ἀναθεντας so τοιουτω χρησθαι. χυτος γαρ καὶ την πατρίδα καταισχυνε καὶ πῆσαν την Ἐλ- λάδα, τι πιλην ων τοιουτός ἐστιν. ἐντευθεν πο-31λαβων Ἀγασίας Στυμφάλιος εἶπεν 'Aλλὰ τουτω γε υτε τῆς Βοιωτίας προσηκε ουδεν ουτε τῆς Ἐλλάδος παντάπασιν, ἐπεὶ ἐγὼ αυτὸν εἶδον σπερ Λυδὸν ἀμφότερα

ουν ἀπηλασαν οἱ δε ἄλλοι παρα τὰς τάξεις ἰόντες οπου μεν στρατηγὸς σως εἴη τὸν στρατηγὸν παρεκάλουν, οπόθεν δε οιχοιτο τὸν ποστράτηγον, που δ αὐλοχαγὸς σως εἴη τὸν λοχαγον. ἐπεὶ δὲ πάντες συνηλθον, 33 εἰς τὸ πρόσθεν των πλων ἐκαθεζοντο καὶ ἐγενοντο οἱ συνελθόντες στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀμφὶ τους εκατόν. οτε δε αυτ ην σχεδὸν μεσαι σαν νυκτες. ἐνταυθα 34

76쪽

Πρωνυμος 'Hλεῖος πρεσβυτατος ων τῶν Προξένου λοχαγιο ξρχετο λέγειν ἄδε 'Hμῖν, ὁ ἄνδρες στρατηγοὶ καὶ λοχαγοί, ὁρῶσι τι παροντα ἔδοξε καὶ αυτοῖς -- ελθεῖν καὶ ψιας παρακαλέσαι, πως βουλευσαιμεθα εἰ τι δυναιμεθα ἀγαθον λέξον δ', εφη, καὶ - δεινο- 35 φων, περ καὶ προς μας ἐκ τουτου λέγει τάδε Σενο- των χλὰ ταλα μεν δη πάντες ἐπιστάμεθα οτι βασιλευς καὶ ισσαφέρνης ους μεν ἐδυνήθησαν -ειλήφασιν μων, τοῖς δ αλλοις δηλον ἔτι ἐπιβουλευουσιν, ἄρην δύνωνται ἀπολέσωσιν ἡμῖν δέ γε οἶμαι πάντα ποιητέα ῶς ποτε ἐπὶ τοῖς βαρβάροις γενωμεθα, ἀλλὰ

36μαλλον ἐκεῖνοι ἐφ' ἡμῖν. ε τοίνυν ἐπίστασθε τι υμεῖς τοσουτοι οντες σοι νυν συνεληλυθατε μέγιστον ἔχετε καιρον οἱ γὰρ στρατιῶται Ουτοι πάντες

προς έμας βλέπουσι, καν μὲν μας ὁρῶσιν ἀθυ-

μουντας, πάντες κακοὶ σονται, ὴν δὲ μεῖς αυτοί τε παρασκευαζόμενοι φανεροὶ τε ἐπὶ τους πολεμίους καὶ τους αλλους παρακαλῆτε, ευ τε τι ψονται ἡμῖν καὶ 3 πειράσονται μιμεῖσθαι ἴσως δέ τοι καὶ δίκαιον ἐστινυμῶς διαφέρειν τι τουτων ἡμεῖς γάρ ἐστε στρατηγοί, υμεῖς ταξίαρχοι καὶ λοχαγοί καὶ τε εἰρηνη η υμεῖς καὶ χρημασι, καὶ τιμαῖς τουτων ἐπλεονεκτεῖτε καὶ νυντοίν' ἐπεὶ πόλεμός ἐστιν ἀξιουν δεῖ μας αυτους

ἀμείνους τε του πληθους εἶναι καὶ προβουλευειν του-3 των καὶ προπονεῖν si που δέ r. καὶ νυν πρῶτον μὲν οιμα α υμα μέγα ωφελῆσαι το στράτευμα, εἰ ἐπιμεληθείητε πως ἀντὶ των ἀπολωλότων ως τάχιστα στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀντικατασταθῶσιν ἄνευ γαρ ἀρχόντων ουδὲν ἄν ουτ καλον ουτε ἀγαθὸν γένοιτοιο μεν συνελόντι εἰπεῖν ουδαμου, ἐν δε δη τοῖς MI LIB. III. CAP. I.

μικοῖς παντάπασιν et μὲν γαρ υταξία σώζειν δοκεῖ, ηψε ἀταξία πολλους δη ἀπολώλεκεν ἐπειδὰν δε κατα- 39στησησθε τους αρχοντας σου δεῖ, ν καὶ τους ἄλλους στρατιωτας συλλέγητε καὶ παραθαρρυνητε, οἶμ α ανυμα πάνυ ἐν καιρω ποιῆσαι νυν γαρ ἴσως καὶ μεῖς 40 αἰσθάνεσθε ς ἀθυμως μεν λθον ἐπὶ τὰ οπλα, ἀθυμως δε προ τὰς φυλακάς' - ουτω Ἀχοντων Ουκ οἶδαο,τι αν τις χρησαιτο αυτοῖς εἴτε νυκτος δέοι εω καὶημερας et δε τις αυτῶν τρεκ' i τας γνώμας, μη 41 τουτο μονον ἐννοῶνται τί πείσονται ἀλλα καὶ τί ποιη- σου σι, πολὐ ευθυμοτερο εσονται. πίστασθε γαρ δη οτι 42ουτε πλῆθός ἐστιν ουτε ἰσχυς ἡ ἐν τῶ πολ ι τας νίκας ποιουσα, ἀλλ οποτερο αν συν τοῖς θεοις ταῖς ψυχαῖς ἐρρωμενέστεροι Γωσιν ἐπὶ τους πολεμίους, τουτους ως ἐπὶ το πολυ οἱ ἀντίοι υ δέχονται ἐντεθυμημαι '43 γωγε, ω ανδρες, καὶ τουτο τ οποσοι μεν μαστευουσι ην ἐκ παντὸς τροπου ἐν τοις πολεμικοις, ουτqι μεν κακῶς τε καὶ αἰσχρῶς ως ἐπὶ το πολυ ἀποθνησκουσιν,οποσοι δε τὸν μεν θάνατον ἐγνώκασι πασι κοινὸν εἶναι

καὶ ἀναγκαιον ἀνθρωποις, περὶ δὲ του καλῶς ἀποθνησκειν ἀγωνίζονται, τουτους δ' ὁρῶ μαλλον πως εἰς τὸ γῆρας ἀφικνουμένους καὶ ως αν ζῶσιν ευδαιμονέστερον διάγοντας καὶ ημας δεῖ νυν καταμαθόν - τας, ἐν τοιουτα γαρ καιρί' ἐσμεν αυτους τε ανδρας ἀγαθους εἶναι καὶ τους αλλους παρακαλεῖν. ο μὲν μυτα 45 εἰπὼν ἐπαυσατο. μετα δὲ τουτον εἶπε χειρίσοφος, πιλα πρόσθεν μέν, ω Σενοφῶν, τοσουτον μόνόν σε ἐγίγνωσκονοσον et κουον Αθηναῖον εἶναι, νυν δε καὶ ἐπαινῶ σε ἐφ' οἷς λέγεις τε καὶ πραττεις καὶ βουλοίμην αν οτι πλείστους εἶναι τοιουτους κοινὸν γαρ αν εἴη τὸ ἀγαθον.

77쪽

LIB. III. M. Lin. 46 καὶ νυν, ἔφη, μη μελλωμεν, o ανδρες, ἀλύ απελύ οντες ηδη αιρεῖσθε οἱ δεομενοι αρχοντας, καὶ ελομενοι et κετε

εἰς το μεσον του στρατοπεδου καὶ τους αιρεθεντας αγετε ἔπει εκει συγκαλουμεν του αλλους στρατιώτας.47 παρεστι δ' ημῖν, φη, καὶ Tολμίδης ὁ κῆρυξ. καὶ αμα ταυτ' εἰπων ἀνεστη, ω μη μελλοιτο ἀλλα περαίνοιτο τὰ δεοντα. ἐκ τουτου Πρεθησαν αρχοντες ἀντὶ μεν Κλεάρχου Dμασιων αρδανευς, ἀντὶ δε Σωκρατους Σανθικλῆς

'Aχαιος, ἀντὶ δε υγίου Κλεάνωρ Ἀρκάς, ἀντὶ δε Μένωνος Φιλήσιος Ἀχαιος, ἀντὶ δε Προξενου Σενοφων Αθηναῖος.

Π. Ἐπεὶ δε γρηντο, ημέρα τε σχεδον πέφαινε καὶ εἰς το μέσον ηκον οἱ αρχοντες, καὶἰδοξεν αυτοῖς προφυλακὰς καταστησαντας συγκαλεῖν του στρατιώτας.

ἐπεὶ δε καὶ οἱ ἄλλοι στρατιῶται συνῆλθον, ἀνέστη

πρῶτος μεν ειρίσοφος ὁ Λακεδαιμονιος καὶ ἔλεξεν ωδε. 2υνδρες στρατιωται, χαλεπὰ μεν τὰ παροντα, ποτε ἀνδρων στρατηγων τοιουτων οτερόμεθα καὶ λοχαγων καὶ στρατιωτων, προς δ' se καὶ οἱ ἀμφὶ Ἀριαῖον οἱ 3προσθεν συμμαχοι οντες προδεδώκασιν ημῶς' μως δεδεῖ ἐκ τῶν παροντιον ἄνδρας ἀγαθους τελέθειν καὶ μηυφίεσθαι, ἀλλὰ πειρῶσθαι πως ην μεν δυνώμεθα καλως νικῶντες σωζωμεθα εἰ δε μη, ἀλλὰ καλως γε ἀποθνησκωμεν, υποχείριοι δε μηδέποτε γενωμεθα ζων- τες τοῖς πολεμίοις. οιμα γαρ αν ημῆς τοιαυτα παθεῖν οἱ τους ἐχθρους οἱ θεοὶ ποιησειαν ἐπὶ τουτω Κλεάνῖρλυρχομένιος ἀνεστη καὶ ἔλεξεν ωδε υλλ ορατε μέν, ω ανδρες, την βασιλέως ἐπιορκίαν καὶ ἀσέβειαν, ρατεδε την ισσαφέρνους ἀπιστίαν, οστις λέγων ο γείτων τε εἰη της Ελλάδος καὶ περι πλείστου ν ποιησαινοσωσα ημῆς, καὶ ἐπὶ τουτοις αυτος ὀμόσας iliis αυτος LIB. m. AEM IL

δεξιας δους, αυτος ἐξαπατησας συνέλαβε του στρατηγους, καὶ ουδε ία ξένιον ηδέσθη, ἀλλὰ Κλεάρχω καὶ ὁμοτράπεζος γενόμενος αυτοῖς τουτοις ἐξαπατησας τους ἄνδρας ἀπολωλεκεν 'Ἀριαῖος δέ, ν ημεῖς ηθέλομεν 5 βασιλέα καθιστάναι, καὶ ἐδωκαμεν καὶ ἐλάβομεν πιστὰ μη προδωσειν ἀλληλους, καὶ ουτος ουτε του θεους δείσας ουτε υρον τεθνηκότα αἰδεσθείς, τιμωμενος μάλιστα πο υρου ζῶντος νυν προς τους ἐκείνου ἐχθίστους ἀποστὰς ἡμῶς τους υρου φίλους κακῶς ποιεῖν πειραται. ἀλλὰ τουτους μεν οἱ θεοι ἀποτίσαιντο εημῆς δε δεῖ ταυτα ορωντας μηποτε ἐξαπατηθῆναι τιυπο τουτων, ἀλλὰ μαχομένους ως ἄν δυνώμεθα κράτιστα τουτο ,τι ὰ δοκη τοῖς θεοῖς πάσχειν. Ἐκ τουτου Ξενοφων ἀνίσταται ἐσταλμένος ἐπὶ et πόλεμον ως ἐδυνατο κάλλιστα, νομίζων, εἴτε νίκην διδοῖεν οἱ θεοί, τον κάλλιστον κόσμον τῶ νικῶν πρέπειν,ειτε τελευτῶν δέοι, ὀρθῶς ἔχειν τῶν καλλίστων αυτον ἀξιωσαντα ἐν τουτοις της τελευτῆς τυγχάνειν του λόγου δε ηρχετο Dδε. χὶν με των βαρβαρων ἐπιορκίαν εχ

καὶ ἀπιστίαν λέγει μεν Κλεάνωρ ἐπίστασθε δε καὶ μεῖς οἶμαι εἰ μεν ουν βουλόμεθα πάλιν αυτοῖς διὰ φιλίας ἰέναι, ἀνάγκη ημῶς πολλην ἀθυμίαν ἔχειν ορῶντας

καὶ τους στρατηγους, ο δι πίστεως αυτοῖς εαυτους ἐνεχείρισαν, οἷα πεπόνθασιν εἰ μέντοι διανοουμεθα συν τοῖς ὁπλοις cor τε πεποιηκασι δίκην ἐπιθεῖναι αυτοῖς καὶ τὸ λοιπὸν δια παντος πολέμου αυτοῖς ἰέναι, συντοῖς θεοῖς πολλαὶ ημῖν καὶ καλαὶ ἐλπίδες εἰσὶ σωτηρίας. τουτο δὲ λέγοντος αυτου πταρνυταί τις ἀκουσαντες δ', οἱ στρατιωται πάντες ιιι ορμύ προσεκυνησαν τον θεόν,

καὶ ὁ Σενοφῶν εἶπε Βοκεῖ μοι in ἄνδρες, ἐπεὶ περὶ

78쪽

LIB. III. CAP. II.

σωτηριας ημων λεγοντων οἰωνος του ιος του σωτῆρος ἐφάνη, ευξασθαι τῶ θεῶ τουτω θυσειν σωτήρια οπου αν πρῶτον εἰς φιλίαν χώραν ἀφικωμεθα, συνεπευξασθαι δὲ καὶ τοῖς αλλοις θεοῖς θυσειν κατα δυναμιν. καὶ τ δοκεῖ ταυτ Ἀφη, ἀνατεινατο την χεῖρα. καὶ

ἀνετειναν απαντες. εκ τουτου ηυξαντο καὶ ἐπαιανισαν.

ἐπεὶ δε τὰ τῶν θεῶν καλῶς εἶχεν ηρχετο πάλιν ἄδε. 10Ἐτυγχανον λέγων οτι πολλαὶ καὶ καλαὶ ἐλπιδες mimis

εἶεν σωτηριας πρῶτον με γαρ ημεῖς μὲν ἐμπεδουμεντους τῶν θεων ορκους, οἱ δε πολέμιοι ἐπιωρκηκασί τε καὶ τὰς σπονδὰς παρα τους ορκους λελυκασιν. υτω δ' ἐχοντων εἰκος τοῖς μεν πολεμίοις ἐναντίους εἶναι τους θεους, ημῖν δε συμμάχους, ιπερ ἱκανοί εἰσι καὶ τους μεγάλους ταχυ μικρους ποιεῖν καὶ τους μικρους κὰν ἐν δεινοῖς ωσι σώζειν υπετως, ταν βουλωνται. 11 ἔπειτα δε ἀναμνησο γαρ υμῶς καὶ τους τῶν προγονων τῶν Πιετερων κινδυνους, is εἰδῆτε ως ἀγαθοῖς τε υμῖν προσηκει εἶναι σώζονταί τε συν τοῖς θεοῖς καὶ ἐκ πάνυ δεινῶν οἱ ἀγαθοί. ἐλθοντων μεν γα Περσων καὶ τῶν συν αυτοῖς παμπληθεῖ στόλανῶς ἀφανιουντων τὰς Αθη- νας, ποστηνα αυτοὶ Αθηναῖοι τολμησαντες ἐνίκησαν 12 αυτους καὶ ευξάμενοι τη 'Αρτέμιδι οπόσους κατακάνοιεν τῶν πολεμίων τοσαυτας χιμαιρα καταθυσειν τῆ θεῶ, ἐπεὶ Ου εἶχον ἱκανὰς ευρεῖν, ἔδοξεν αυτοῖς κατ Ἀνιαυτον πεντακοσίας θυειν, καὶ δει νυν ἀποθυουσιν.

13 ἔπειτα τε Σερξης στερον ἀγείρας την ἀναρίθμητον στρατιὰν ηλθεν ἐπὶ την Ἐλλάδα, καὶ τότε ἐνίκων ἰημετεροι προγονοι τους τουτων προγόνους καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ων εστι μὲν τεκμηρια ορὰν

τὰ τρόπαια, μεγιστον δε μνημεῖον ἡ ἐλευθερία τῶν πολεων ἐν αἷς μεῖς ἐγενεσθε καὶ τραφητε ουδενα γὰρ ἄνθρωπον δεσπότην ἀλλὰ τους θεους προσκυνεῖτε.

τοιουτων μέν ἐστε προγόνων. ου μεν δη τουτό γε ἐρῶ 14ως υμεῖς καταισχυνετε αυτους ἀλλ' υπω πολλαὶ ημε- ραι α ν Ῥυ αντιταξάμενοι τουτοις τοῖς ἐκείνων ἐκγόνοις πολλαπλασίους μῶν ἐνικάτε συν τοῖς θεοῖς. καὶ 15

τότε με δη περι της Κυρου βασιλείας Ἀνδρες ἰτεαγαθοί νυν δ' ὁπότε περὶ της μετερας σωτηρίας αγών ἐστι πολυ δήπου μας προσοει καὶ ἀμείνονας καὶ προθυμοτερους εἶναι. ἀλλα μην καὶ θαρραλεωτε- 16ρους νυν πρεπε εἶναι προς τους πολεμίους. τότε μεν γαρ ἄπειροι οντες αυτῶν τό τε πλῆθος ἄμετρον ορῶντες, μως ἐτολμησατε συν τῶ πατρίω φρονήματι ἰέναι εἰς αυτους νυν δε ὁπότε καὶ πεῖραν ήδη πετε αυτῶν οτι υ θελουσι καὶ πολλαπλάσιοι οντες μη δεχεσθαι υμῶς, τί τι μῖν προσηκε τουτους φοβεῖσθαι μηδε Dμεντοι τουτο μεῖον δόξητε εχειν οτι οἱ Ἀριαίου πρόσθεν συν ημῖν ταττόμενοι νυν ἀφεστηκασιν Ἀτι γὰρ υτοι κακίονές εἰσι τῶν φ ἡμῶν ηττημενων ' φυγον γουν προς ἐκείνους καταλιπόντες ημῆς. τους δ' ἐθελοντας φυγῆς αρχειν πολυ κρεῖττον συν τοῖς πολεμίοις τα τομένους et ἐν τῆ ημετερα τάξει οραν εἰ δε τις υμῶν 18 ἀθυμεῖ τι ημι, μεν ου εἰσὶν ιππεῖς, τοῖς δε πολεμίοις πολλοὶ πάρεισιν, ἐνθυμιηθητε οτι οἱ μυριοι ἱππεῖς ουδεν ἄλλο η μυριοί εἰσιν νύρωποι υπο διε γαριππου ἐν μάχη Ῥυδεὶς Ἀτωποτε Ῥυτε δηχθεὶς Ῥυτελακτισθεὶς ἀπέθανεν, οἱ δε ἄνδρες εἰσὶν οἱ ποιουντες ο,τι αν ἐν ταῖς μάχαις γίγνηται ουκουν τῶν ιππεων 19 πολυ ημεῖ ἐπ' ἀσφαλεστερου ὀχηματός ἐσμεν οι μεν γαρ δεν Ἀππων κρεμανται φοβουμενο ου ημιῆς μόνον

Xenophontis Anabaaia reo A. Hug. 6

79쪽

αλλα καὶ το καταπεσεῖν Uιεῖς δ' ἐπὶ γῆ βεβηκότες

πολυ μεν ἰσχυροτερον παίσομεν, ην τις προσιχὶ πολυδ μαλλον του αν βουλώμεθα τευξόμεθα ἐν δεμονω προεχουσιν οἱ ιππεῖς ημαςJ φευγειν αυτοῖς ἀσφα- 20 λέστερον ἐστιν 1 ημῖν. εἰ δὲ η ας με μάχας θαρρεῖτε, τι δε υκέτι ημῖν ισσαφερνη s ηγησεται, ουδὲ βασιλευς ἀγοραν παρέξει, τουτο χθεσθε, σκέη ασθε ποτερον κρεῖττον ισσαφέρνην ηγεμόνα ἔχειν ος ἐπιβουλευων ημῖν φανερός ἐστιν, τὶ ους αν ημεῖνανδρας λαβοντες ηγεῖσθαι κελευωμεν, οῖ εἴσονται τι ην τι

περ ημῶς αμαρτάνωσι, περὶ τὰς ἐαυτων ψυχὰς καὶ

21 σώματα ἀμαρτησονται τὰ δὲ ἐπιτηδεια πότερον ονε σθαι κρεῖττον ἐκ τῆς ἀγορας ἐς ουτοι παρεῖχον μικρὰ μέτρα πολλου ἀργυριου μηδε τουτο is ἔχοντας, etiαυτους λαμβάνειν, ἡνπερ κρατῶμεν, μέτρα χρωμένους 22 ὁπόσα ἄν καστος βουληται. εἰ δὲ ταυτα μεν γιγνώσκετε οτι κρείττονα, τους δὲ ποταμους απορον νομίζετε εἶναι καὶ μεγάλως ηγεῖσθε ἐξαπατηθῆναι διαβάντες, σκεψασθε εἰ αρα τουτο καὶ μωρότατον πεποιηκασιν οἱ βάρβαροι. πάντες γαρ ποταμοί, εἰ καὶ πρόσω των πηγῶν αποροί εἰσι, προῖουσι προς τὰς πηγὰς διαβατοὶ γίγνονται Ουδε 23 το γόνυ βρέχοντες. εἰ δὲ μηθ' οἱ ποταμοὶ διησουσιν ηγεμών τε μηδεὶς ἡμῖν φανεῖται, ουδ' Ag ημῖν γε ἀθυμητέον ἐπιστάμεθα μὲν γαρ Μυσους, ους ου ἄνημῶν φαίημεν βελτίους εἶναι, τι ἐν τῆ βασιλέως χωρα πολλάς τε κα ευδαίμονας καὶ μεγάλας πόλεις οἰκουσιν, ἐπιστάμεθα δὲ σίδας ὁ σαυτως, Λυκάονας δὲ καὶ αυτοὶ εἴδομεν τι ἐν τοῖς πεδίοις τὰ ἐρυμνὰ κατα-ta λαβόντες την τουτων χώραν καρπουνται καὶ ημα δ' ἀν ἔφην ἔγωγε χρῆναι μηπώ φανερους εἶναι οἴκαδε ωρμημενους, ἀλλὰ κατασκευάζεσθαι ναυτου που οἰκη- σοντας οἶδα γὰρ τι καὶ Μυσοῖς βασιλευς πολλους μενηγεμόνας ἄν δοιαὶ πολλους δ' ἄν ὁμήρου του ἀδόλως

Hπέμένειν, καὶ ὁδοποιησειε γ' ἰν αυτοῖς καὶ εἰ συντεθριπποις βουλοιντο ἀπιέναι ,αὶ ημῖν γ' ἰν οἶδ'οτι τρισάσμενος αυτ ἐποίει, εἰ εώρα ημῆς μενειν κατασκευαζομένους ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μη δνάπαξ μάθωμεν 25 ἀργοὶ ζην καὶ ἐν ἀφθόνοις μοτευειν, καὶ Μήδων δὲ

καὶ Περσῶν καλαῖς καὶ μεγάλαις γυναιξὶ καὶ παρθένοις ὁμιλεῖν, μὴ σπερ οἱ λωτοφάγοι ἐπιλαθωμεθα τῆς οἴκαδε οδου. δοκεῖ ουν μοι εἰκος καὶ δίκαιον εἶναι πρῶ- 26τον εἰς την Ἐλλάδα καὶ προς τους οἰκείους πειρῆσθαι ἀφικνεῖσθαι καὶ ἐπιδεῖξαι τοῖς Ελλησιν Ἀτι Ἀκόντες πένονται. ἐξον αυτοῖς τους νυν σκληρως ἐκεῖ βιοτευοντας ἐνθάδε κομισαμενους πλουσίως ορῶν ἀλλὰ γαρ ι ανδρες, πάντα ταυτα τἀγαθὰ δῆλον τι των κρατουντων ἐστί, τουτ ει δεῖ λέγειν οπως ἄν πορευοι 27

μεθε τε ώς ἀσφαλέστατα καὶ εἰ μάχεσθαι δεοι ως

κράτιστα μαχοίμεθα. πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη, δοκεῖ

μοι κατακαυσαι τὰς ἀμάξας ἄνεχομεν, νήμη τὰ ζευγηημῶν στρατηγῆ, ἀλλὰ πορευωμεθα πη ἄν τῆ στρατια

συμφέρη ἔπειτα καὶ τὰς σκηνὰς συγκατακαυσαι. χυται γὰρ υ χλον μεν παρέχουσιν ἄγειν, συνωφελουσι δ'ουδεν ουτε εἰς το μάχεσθαι υτ εἰς το τὰ ἐπιτηδεια εχειν. δει δὲ καὶ τῶν ἄλλων σκευων τὰ περιττὰ απαλ- 28λάξωμεν πλην - πολέμου Ἀνεκεν et σίτων ποτων θομεν ιν ως πλεῖστοι μεν ήμων ἐν τοῖς οπλοις ωσιν, ως ἐλαχιστοι δὲ σκευοφορῶσι. κρατουμένων με γαρ ἐπιστασθε τι πάντα ἀλλότρια ἰν δὲ κρατῶμεν, καὶ τους πολεμίους δεῖ σκευοφόρους ημετερους νομιζειν.

80쪽

LIB. m. TM. H. 29λοατόν μοι εἰπεῖν περ καὶ μέγιστον νομίζω εἶναι. ορατε γαρ καὶ τους πολεμιους τι ου πρόσθεν ἐξενεγκεῖν ἐτόλμησαν προ ημας πόλεμον πρὶν τους στρατηγους ημῶν συνέλαβον, νομιζοντες οντων ωὲντων αρχόντων καὶ Π1ῶν πειθομένων ἱκανους εἶναι ημα περιγενέσθοι τῶ πολέμω, λαβόντες δε τους αρ- χοντας αναρχία αν καὶ ταξια ἐνόμιζον Ῥαν απο-30λέσθαι δεῖ ουν πολυ με τους αρχοντας ἐπιμελεστέρους γενέσθαι οὐ νυν τῶν πρόσθεν, πολυ δε τους ἀρχομένους ευτακτοτέρους καὶ πειθομένους μαλλον τοῖς 31αρχουσι νυν et πρόσθεν ῆν δέ τις ἀπειθῆ, κνηφισα- σύαι τον ἀεὶ μῶν ἐντυγχάνοντα συν τ αρχοντι κολάζειν' ουτως οἱ πολέμιοι πλεῖστον ἐκνευσμένοι εσονται τῆ δε γαρ τῆ ἡμέρα μυριους ψονται ἀνθ' ενὸς 32 Κλεαρχους τους ουδεν ἐπιτρέη οντας κακῆεἶναι ἀλλαγαρ καὶ περαίνειν τὶ δη ἄρα ἴσως γαρ οἱ πολέριιοιαυτίκα παρέσονται. τω ουν ταυτα δοκεῖ καλῶς εχειν, ἐπικυρωσάτω so τάχιστα, να εργω περαίνηται. εἰ δέ

τι ἄλλο βέλτιον ταυτη, τολμάτω καὶ ὁ ἰδιώτης διδάσκειν πάντες γαρ κοινῆς σωτηρίας δεόμεθα. 33 Μετὰ ταυτα ειρίσοφος εἶπεν 'Aλae εἰ μέν τινος

αλλου δεῖ προς τουτοις οἷς λέγει Ξενοφων, καὶ αυτίκα εξέσται ποιεῖν α δε νυν εἰρηκε δοκεῖ μοι so τάχιστα η ηφίσασθαι αριστον εἶναι καὶ τω δοκεῖ ταυτα, ἀνα-34τεινάτω την χειρα ἀνέτειναν πάντες. ἀναστὰς δεπάλιν ειπε Ξενοφῶν, YZ ανδρες, ἀκουσατε ων προ δοκεῖ μοι. δῆλον τι πορευεσθαι ημα δεῖ που ξομεν τα ἐπιτηδεια' ἀκουε δε κώμας εἶναι καλὰς Ῥυ35 πλέον εἴκοσι σταδίων ἀπεχουσας ου αν ουν θαυμάζοιμι ει οἱ πολέμιοι, σπερ οἱ δειλοὶ κυνες τους μεν LIB. III. T. II. m.

παριόντας διώκοντες καὶ δάκνουσιν ηὐ δυνωνται, τους δὲ διώκοντας φευγουσιν, εἰ καὶ αυτοὶ illis 1 ιουσιν ἐπακολουθοῖεν ἴσως ουν ἀσφαλέστερον μῖν as πορευεσθαι πλαίσιον ποιησαμένους τῶν πλων, να τὰ σκευοφόρα καὶ πολυς χλος ἐν ἀσφαλεστέρω . εἰουν νυν ἀποδειχθείη τίνας χρη γεῖσθαι, os πλαισίου καὶ τὰ πρόσθεν κοσμεῖν καὶ τίνας ἐπὶ τῶν πλευρῶνεκατέρων ειναι, τίνας δ' οπισθοφυλακεῖν, ουκῶν πότε

οἱ πολέμιοι ελθοιεν μυλευεσθαι ημῆς δέοι, ἀλλὰ χρή

τις βέλτιον ὁρε, ἄλλως ἐχέτω εἰ δε χειρίσοφος μὲνηγοῖτο, ἐπειδη καὶ Λακεδαιμόνιός ἐστι τῶν δὲ πλευρῶν κατέρων δυο τὰ πρεσβυτάτω στρατηγα ἐπιμελοίσθην ὀπισθοφυλακοῖμεν δ' ημεῖς οἱ νεωτατοι ἐγὼ καὶ

Τιμασίων το νυν εἶναι. 'ο δε λοιπὸν πειρώμενοι ταυ- 38της se τάξεως βουλευσόμεθα ο,τι ἄν ἀεὶ κράτιστον δοκ εἶναι. εἰ δέ τις ἄλλο ορα βέλτιον, λεξάτω. ἐπεὶ

δ' υδεις ἀντέλεγεν, εἶπεν, ' Dτω δοκεῖ ταυτα, ἀνατεινάτω την χεῖρα. Ἀδοξε ταυτα Νυν τοίνυν, φη, ἀπιόν-as τας ποιεῖν δεῖ τὰ δεδογμένα. καὶ στις τε υριῶν τους

οἰκείους ἐπιθυμεῖ ἰδεῖν, μεμνήσθω ἀνηρ ἀγαθὸς εἶνM'ου γὰρ ἔστιν αλλως τουτου τυχεῖν οστις τε ζην ἐπιθυμεῖ, πειρ θω νικῶν των με γαρ νικωντων ὁ κατακαίνειν, τῶν δὲ ηττωμένων ὁ ἀποθυησκειν ἐστί καὶ εἴ τις δὲ χρηματων ἐπιθυμει, κρατεῖν πειράσθω τῶν γαρ νικωντων ἐστὶ καὶ τὰ εαυτῶν σωζειν καὶ τὰ των ηττωμένων λαμβάνειν.

Θοον λεχθέντων ἀνέστησαν καὶ ἀπελθόντες III. κατέκαον τὰς μαξα καὶ τὰς σκηνάς, τῶν δὲ περιτ- των του μὲν δέοιτό τις μετεδίδοσαν ἀλληλοις, τὰ δε