장음표시 사용
251쪽
S DIONYSII LEX EPIST CANONI A. 231Xριστου προσαψασθαι init δε γαρ ὴ την δωδεκαετθ
ρυσιν χουσα προς θνίασιν σπευδουσα θιγεν αυτοῖ, ἀλλα μονου του κρασπεδου προσεύχεσθαι με γαροπως ν χη τις, και ς αν διάκειται, μεμνVσθαι του Δεσποτου, καὶ δεῖσθαι βοηθείας τυχεῖν, ἀνεπίφθονον εἰς δε α αγία και τα αγια του ἁγίων, in παντη καθαρος και ψυχι καὶ σώματι, προσίεναι κωλυθησεTαι.
Κανὼν viilgo L. Αὐτάρκεις δε καὶ οἱ γεγαμηκο-
τες εαυτῶν φείλουσιν εἰναι κριταί. In δτι γαρ ἀπε- χεσθαι προσηκον αλληλων εὐσυμφώνου προς καιρον, ἴνα σχολασωσι τη προσευχτὶ και παλιν ἐπι τ αυτοῶσιν, ἀκηκοασι Παυλου γραφοντος. Kανὼν vulgo δ . οἱ δε ε ἀπροαιρετω νυκτερινηρύσει γενομενοι, καὶ Obτοι τῶ δι συνειδοτι κατακο- 15λουθείτωσαν, και εαυτους ἰτε διακρίνονται περὶ Ου του, εἴτε μη, σκοπείτωσαν. ς επὶ τῶν βρωματων ' ὁ διακρινόμενος, φησὶν εα φάγη, κατακεκριται. και νdere, Vel corpus et sanguinem Porro rudi conjuge. debent Domini attingere. Neque enim esse sui idonei judices Quod 2O quae XII annoriim fluxum a enim a Se invicem X consenSutiebatur, ipsum Dominum festi ad tempus abstinere conveniat, nans ad medicinam tetigit, sed ut vacetit orationi, et rursus solam ejus fimbriam. Grare e conveniant, Paulum dicentemnim, quomodocumque Se habe audiverunt. 25 at aliquis, et utcumque sit af Qui autem in non volunta- feetiis, Domini meminisse, et rio nocturno fluxu fuerint, ii auxilium implorare, non eS re qIuoque propriam conScientiam prehendendum. Ad Sancta au sequantur, et seipSo an de Otem, et Sancta Sanctorum, qui discernarit an non conSiderent. 3 non anima et Corpore purus Quemadmodum in cibis, quieSt, accedere prohibebitur discernit, inquit, si comederit,
252쪽
τούτοις υσυνειδητος στω κα ευπαρρησιαστος κατατ Ato ἐνθύμιον πὰς ὁ προσίων τω Θεω. Taυτα- μὸν τυφῶν μας ου γαρ ἀγνοῶν, ἀγαπητε, α πυσματα μῖν προσηγαγες, ομοφρονας ημὰς, σπερ υν ἐσμὸν καὶ ἰσοψύχους, αυτ παρασκευάζων. γω δε οὐχ δε διδασκαλος, αλλ ως μετὰ πάσης πλότητος προσηκον μὴ ἀλληλοις διαλεγεσθαι, εἰς κοινον την διάνοιαν μαυτου ξεθηκα.
φανη δίκαιον και βελτιον ει καὶ ἴτω ἐχεt δοκι- ο
μάργης περ αυτῶν ἀντιγράφγὶς 'Ερρῶσθαί σε ἀγα
πητε ι μου, ἐν εἰρηνη λειτουργουντα τω Κυρίωευυομαι. Extat haec Epistola cum alibi tu in in Co=iciliorum odit. Harduin tona. i. p. 185. condemnatiis est: in his quoque bolide Sit conscientiae, et libere loquatur, Secundum Pro priam cogitationem, qhi ad De-Um accedit. Hus tu quidem nos honorans non enim ignorans, O di lectu nobis quaestione Proposuisti nos ut ejusdem Sententiae, Sicut et ii miIS, HuSdein-que animi tibi praeparatiS. Ego autem, non ut doctor, sed sit cum omni Simplicitate convenit nos iiivicem disserere, meam sententiarn ii conamiine edidi quam cum tu Xaminu-voris, fili mi sapientissime, et o quod tibi justum meliusque RP- paruerit, vel an Sic etiam doliis habere existimus, OScribaS. Valere te dilecte fili mi, in pace Dotnino iiiiStruiitem Opto as
253쪽
EPISTOLAM CANONICAM AD BASILIDEM.
CUM epistola quae sequitur Magni Dionysii ad Basilidem, inter epistolas, quae dicuntur unonicae, recenSentur, ipsa haec in plurimi votoribus canonum conciliorumque collectionibus cum ditis tum nondum ditis deprchondi Solet. Inde actum est, ut novem ad minimum Xemplaria Vetusta conferro mihi licu0rit, quae in bibliotheca Bodloiana SerVantur, et quorum nullis usus suisso ridetii in hujus quidem epistolo recension Beveregius Synodicum suum adornan qui tamen unum eorundem codicum CommΘ-moravit in synodis Ancyrana set Neocaesariensi, atque in epistola S. Petri Aloxandrini piscopi ac martyriS EX hi autoni codicibus, qui omnes ex diversis inter se prosecti Sunt fontibus, et quorum nonnulli undocimum ortaSSe ecclesiae saeculum attingunt, Dionysianam hanc epistolam Saepenumero emendaturus Sum, cetera varietate lectionis haud memorata, nisi quando e magno conSenSu odieUm, vel propter aliam causam, notabilis uerit. Dein ad maximum quod attinet epistolae partem, auxilium duorum ullo-
254쪽
rum codicum bibliothecae Coistinianae, sive ungermanen- Sis, per amicum Parisiis porogrinantum mihi comparare licuit, qhii pii dona codicos timoris 37. to 22. ii Catalogo Monisau conii insigniti simi Adhuc opo unius de Odicibus modiolanis, tuin maximo lor Synops in. in quain seripsit Seliolia Al xiii Aristonus, an in Synodico foveresiano editam, hoc quoquo edoctus sum, haud integrum ensori deboro illam, vi vitia tigimii 'pistolam. Ita enim titulus jus se habet in codico vetustissimo numero 6.
inter Baroocianos notato Tos μακαρίου διονυσίου πόπα ὰλεξανδρείας, ει της προς βασιλειδην ἐπιστολης περὶ του Ac At-
quo etiam apertius istud iii Synops declaratur, quippe cum memoretur in ea lius quidam canon praeter illos in epi- Stola nunc xtantos Ad toxium doniquo quod pertinet, ipsum ad oditionum Conciliorum Hurduinani, quam nihil sores discrupantum in iis lationibus invoni novissima
odidit Epistola Curionicus Fronto Ducaeus, priu quidem cum Balsamonis Commentario Parisiis anno 162O, deinde ibidem anno i 622, cum Monarcle illo conjimetas Postquam Vero re ni odita morat haec Dionysii sepistola onliber o Gormania oculitur advectus mihi obtigit, qui anno pri in nostri saeculi ipsis prodierat, hunc prae e serenS
toritato Sacrae Synodi, ut itio naponsis nonachoruin Atho montis odita ost, tunc doinceps roquontor nil duxi, et docanon XIII. Ancyran Concilii soliciterint,pollaro potui. P. 23. l. I. του Maxaρίου c. εκ της &c Hunc indicem,t,ro alii hujus ollistola titulis, cx ueni occiano codico modo
255쪽
εδεχθiὶσαν. Vetus autoin scriptor jam dictiis in Epistolarum nothicaruγὶ Synopsi hunc praestat titulum, os ἁγίου
Διονυσίου Aλεξανδρείας περὶ του 7με χρη τω μεγάλω σαββάτω ἀπονηστίζεσθαι. Quod ad πω nomen attinet is Ruin illud ut Ronaudotius Hist. Patriarch Aleaean . P. 28. OS monuit, prius episcopi o patriarchis commune, duobus tantumniodo pene proprium postea remansit, Romano et Alexandrino. Unum tantum sexemplum dabo votustissimi moris ex hoc tertio saeculo potitum. Ipso Dionysius antecessorem Suuii Heraclam boatum Vam nostriιm appellat
in Epist ad Philomonem apud Euseb. H. E. lib. Vii cap. 7. Alia viduas in Psarsonii Vindiciis Ignatii, pari. I. cap. ult. p. 79-I82. ubi scribit exquisito, ut solot vir illustris do
antiquitato atque interpretatione vociSi 96 Seu miri8. P. 23. l. 3. προς Βασιλείδην &c. Testatur Eusobius ti b. vii Hist. cap. 26. Scripsisse Dionysium epistolas multas ad Basilidum paro clarum 1 Pentapoli episcopum, h. e. nis allor, metropolitanum episcoporum Pentapolis, qui simul omne ad Aedem Allaxandrinam pertinebant; sed haec solao opistolis ad Basiliden a canonistis Servata St, quippe quae lina cum illis S. Grogorii socrus Petri lux otcetororum a Concilio in Trullo firmata morat Basna-gius quidem in Annalibus Politico-Eccles. Ol. i. pag. 3 O. reser tempus scriptionis jus ad ann Christi 262. post Dionysii roditum ad Alexandriatii. Sed res plane incerta
Ibi d. l. 12. Διονύσιος α Scholium, quod equitur, ex codico Zonarae et Balsamonis Graecorum commentulorum Amerbachian Beveregius attulit: Ἱστέον ἔτι γέγονε μὰν ὁ
256쪽
τω ζ γης εκκλησιαστικης στορίας λόγω. Ex hoc scholio ostondit Pearsonius in Annal. Curian ad nn CCLII. n. M. do loco quodam Goorgii Syncolli agens, facere eonSuevisse Sequiore Graeco rerum Romanarum ignaros Volusianum
non Galli, sed Docii filium Sod o in Docii annis lapsus os Scholiastes Aliud praetero addam ad Dionysium pertinens non editum. ρ γινώσκειν, ut scriptum est post hos canones in codice 26. Barosciano, περὶ του προγεγραμμένου aγίου Διονυσίου, ἔτι μέγας πατηρ ἐστιν, καὶ γαρ καὶ ὁ γιος 'Aθανύσιος ὁ ἰρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρεια γενόμενος μαρτυρεῖ
την κτην καὶ την ἐβδόμην γῆς ἐκκλησιαστικης στορὶς Ευσε
βίου του Ιαμφίλου συγγραφη ζητησας, ἀναγνωθι. IratUS est o S. Basilius, epistolae canonicae ad Amphilochium auctor epistolae initio sugisse quid eclosiastica cum disciplina conjunctum κανονικον οντα τον μέγαν Διονυσιον.
P. 23. l. 3. θεοπειθεῖ Particulam καὶ quae in editis θεοπειθεῖ praecedit, vel deleas, Vel ante συλλειτουργω, ut in codice 625. olim Leawlinson nunc odi. Scriptum St, Ol- locos. In M tis quidem Coislinianis, quo modo memoraVi, ita logitur, καὶ συλλειτουργω καὶ θεοπρέπει, quae qUidem VOX θεοπρέπει etiam in quatuor codicibus Bodleianis xtat Sodneutrum πίθετον, aut code ille 625. aut duo alii codicos votustissimi numeri 26 et 86 inSigniti, agnoscunt. Ibid. l. 4. Ἐπεστειλας Hoc roposui ex codicibiis omnibus praeter unum ac sorte ultorum pro edit ἀπεστειλας. Atque ipsum πεστειλας in SStis non paucis olim observasso Cotelerium nunc didici sex notu jus ad Constiti.
08t. lib. V. cap. 15. quam Gallandius in Biblioth. P. tom. iii P. OI huic pistolio subjunxit tibi a Gallandio Histitur epistola, prout in Bovorugii Smiodico xtat, additis
257쪽
Seholiis cir oi Ihilsamoni: ZOnarioque Jan quo miliationein linia tuetur PedaliaMi illud a Graeci tui por oditum, seu Catione Griccae ecclesito inmitibus Dionysii Epistola cum hoc verbo επε-ειλας incipit. P. 23. l. 5. πονqστίζεσθαι δει HoSychius, 'Aetro νηστίσασθαι. τ ὰπὸ νηστείας επι πρώτην τροφην vel βρωτυν, Alborto placet. Poarsonio βρωτυν ελθε citi Ipse etiam octis,
igit, in tuo Dionysius se interrogatum asserit Καθ' avaπυνηστίζεσθαι δεῖ την του Πάσχα μέραν. Hoc St, non titHervetus vortit, qu hora dies Pascha sit jejunandus, is enim nunquam jejunio peractus suit; sed, ut nos vertimus, Qua hora diei Paschoe jejunium so endum est. Nimiruin, quot hora ritinium anto Paschale terminandum St, VOS-pere praecedente Paschalem celebritatem, an ad galli cantum, an ali tempore ut ex iis constat, quae in hac Epi-
Stola sequuntur. EVEREGlUs. Pr illo την του πάσχα ημέραν e omnibus meis odicibus praetor Baroco ditos 158. et 2O5. τῆ του πάσχα περιλυσε repoSui. Legiturque idem,
ut notat ad marg. d. sum Conciliorum Harduinus, iii S. Reg. 1O38. aliisque. Est autem, inquit ille, περίλυσις πάσχα solitii paschalis jejunii. Et paschatis vocem non ad diem paSchatis του αναστασιμου significandat adhiberi, sed etiam ea designari septimanam unctam, Stendit Responsum ocimum Timothei piso Alexandr. p. 167. Om. i. rodiei. Vid et Albaspinaeum Do Veteribus Eoolesim Nitibus lib. I. Observ. vi. q. 19. qui Tertulliani octim quendam hac de re testem adduxit. Sed et hanc qiioque obsera utionem praeoccupavisse Otelerium ad Constiti Apost. Iaunc animadverto, qui ad loe modo adductum haec notavit. Initium hujus opistolae Aloxandrini Dionysii proseram, A quo modo in MSS. non paucis acet: Ἐπέστειλάς μοι
γ του πάσχα περιλυσει. Vulgo την του πάσχα μέραν. St περιλυσις του πάσχα, olutio pa8chalis jejunii τα των σι- τιων πιλυσεις appellat Eusebius Hist. i. 23. Dequentius- quo ad hunc sensum apud Graeco Verba περιλυειν, ἀπο- λυειν, ἐπιλυειν, καταλύειν. Retinet verba την του πάσχα
ημέραν Pedalirem Griaecorum recen editum.
258쪽
P. 24. l. l. πρὸς τηνίλεκτοροφωνίαν Ita proxime postlin. a. ag Seq. περιμένουσι τον λεκτορα, hoc est, ni fallor, gallum Secundo canentem, Seu nite. Nam Christum mane, sive nil tertiam horam matutinam, reSurreXiSSO Onsontiebant Latini, exceptis Ambrosio atque Hieronymo; quorum posterior in Comm. in uti xxv. . ex traditiono Apostolica id ortum esse uit, ut in die vigiliarum paschoeant noctis dimidium h. e. ante noctem mediam populos dimittere non liceat evectantes adventum Christi, et postquam illud tempus transierit, securita e proesumpta festum cunctos ager diem. Vide Joannis Duranti, vel, ut serunt nonnulli, Potri Danosii, lib. De Ritibus Ecclesic Cathol. lib. iii . . . Ibid. si σπερας Hoc est temporis punctum alterum
MXtremum, Seu hora eXta postmeridi a juxta nostram temporis computationem, dum alterum extremum mane est, seu hora nostra tertia matutina Consor notam infra ad verba και προ νυκτος εγγυς ήδη μεσούσης νάντας. l. II. P. 228. Ibid. l. 4. ταχιον Opinato esse Graeco reSurrexisse Dominum citius, quam statuebant Latini bene notium est; sed oro Dionysius Graecorum suorum nonnullo POSten momorabit, qui uSque ad quartam Vigiliam, quae St mane, jejunantes perseVerure conSueVerint.
Ibid. κριβη δε ορον ἐπιτιθέναι ζητGςJota ex omnibus libris, excepto Bodloiano illo O5, locum mutavi pro d-sato, κριβη δὲ ραν τιθέναι ἐπιζqτεῖς. Atque invenisso Zonaram interpretem Graecum lectionem Ilostram o Commentario ejus constat ΙΠρος το ερώτημα, ταυτό sor legend. τουτοὶ φησιν ὁ ρωτηθεὶς, τι εξητησας κριβη ρον πιτεθηναι, ηγου κανόνα καὶ τυπον ὁρισθηναι, καὶ σαφηνισθηναι κριβῶς την ραν γῆς ναστάσεως του Κυρίου περ καὶ δυσκολον καὶσψαλερόν ἐστιν. Ceterunt Theophylaci Comm. in Maro. XVi. . ait Ειτα ειπε MarcUS): πρωὶ πρώτη σαββάτου φάνη Maρία η αγδαληνῆ, ου γαρ ἁνεστη πρωὶ τις aρ ιδ πμεἰνέστη p. m. d. Om. Nunc firmat vocem luidomopo Pesilium, quod habet ακριβη δε ορον τιθεναι επιζητεῖς.
Ibid. l. 1. καὶ των θείων ευαγγελίων γησθημένοH Ita Post Bovoregium didi consontientibus libris nauis, codicis itio
259쪽
Τiliani intui proto Iloi voto, pro ευαγγελιστῶν, quod habent Odita Concilia noenon od l. Parisino tuin Conianentarii Zonarc id calcein S. Gregoria Neocc s. Operi/nὶ ubi unonicarii in Epistolarum teXtiis Conimentario praeniittitur; tum altorius Commentatoris Halsamonis. Ex quibus choliasti Zonaras illo ineunto Aodculo duodecimo, Balsamo contuni post annos floruit. Qiiod ad verbuni pσθημένος attinoi, albi eus o Mansi editiones que Parisinoe jam me-inorii tres Oxhibent αἰσθόμενος Harduinu aἰσθὶ μενος, eae codices scripti r/σθημένως foveregium ego et reliquo manuscriptos Secutus una Hic habet ευαγγελιστῶν αἰσθόμενος Pedaliuin, ita quo mox deest ηδ' POS ανεστηκότα, et πρωὶ extat pro πρωίας Ili infra P. 227. in I. P. 25. l. a. ως ο άρκος Vulgo καὶ sed os ex ore omnibus manuscriptis recepi. Nunc firmant A Podalium Grinoorum, et Syllos Canonum Venetiis odita ab Agapio Graeco monacho anno 787. Ibid. l. 4. τῆ επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων εις μίαν, quod habet o infra Dionysius in I 6 pro μια X IIS. Baroos. 158. et Cois . 122 idem sacro Matthoe textu praestante, recepi, dum omnia omiserunt Codd. 86. et 2O5. Sequentia vero praetermisit everegi Syλι0dicon, μεχρις ὰνατολm ηλίου m μιας σαββάτων, renitentibus omnibus praeter ed utramque Parisinam paulo ante memoratum at-
quo Latinum intorprotem erretum. Concilia edita malo υπολάβομεν pro πολάβωμεν EXhibet Pedasium μιας . Sod Syllog Venet μιαψ. Ibid. l. 9. μικρολογία τις GDsso Vet habent μικρόλογος
scrupulo8u8. Ibid. l. O. ει συμφωνουντες πάντες ἐν κείνη τὶ νυκτὶ περὶ την ραν διαφερονται Lectionem praeSentem, qUum Ignoscit et Zonaras in Commentario haud debebam omniΟ-Vere, ut haec Substituerentur, ς μη συμφωνουντων πάντων ἐν κεινηὶ τὴ νυκτὶ το του κόσμου ψω τον Κύριον μων ἀνατεταλκέναι την αυτην ραν, καὶ ἐν τούτω διαφερονται, id quod
olim Dei, praeeuntibus tribus Sesis 26. 0 86. 0 625. Nates. Sed nunc nautato, quorum duo primi vetustissimi sunt, niSi quod εν τουτο pro ἐν τούτω praesertiod. 26. Habet au-
260쪽
tom Cod illo 25. περὶ την αυτην ραν καὶ ἐν τούτω διαφε-
P. 25. l. 5. ο μεν ουν Particulum os accepi ex cod cibus epte/n, quae omissa est cum in tribus aliis scriptis, thim apud Beneres ut ita in edd. Par/smis, et tuus loco repetitum o exhibent abbinus, Harduinus aliiquo. Ha- boni tantum o μὲν Podalium et Syllogo Groecorum.
Ibid. l. 16. ὀψὲ σαββάτων DPartici 1lam δε poSt ih eX-punxi jubentibus octo scriptis codicibus, et consentientibus nonmillis Novi est. Munuscriptis. Extat oro in duobus Dionysii codd. Bodleianis 185. t 15. Abosso δε a Pedalio
nunc video alteraque Syllog6. P. 226. l. I. ast προσελθων Hic addidi particulam καὶ ex septem Dionysii codicibus ronitontibus tantum duobus 185. et O5. et utroque Coistiniano Addunt undem refragantes sextui communi plurimi codices ei sionesque Novi Test sed nesciunt Pedalium ac Syllogo. Ibid. l. I. σοφώτερον In S. σοφώτεροι. ARDUΙΝ. Ιdom positum suoratis ad oram Conciliorum Labboean. Ibid. l. 3. του ηματος του ὀψὲ ISti id του ρηματος XMSStis omnibus praetor unum Bodleianum O5. restitui. In intorpretamento autem voculae ih apud S. Matthaeum, iiiod expositores divinorium librorum dii valdo exorcuit, Dionysium ad orbum oculi sunt patro Synodi Eou- mentem Setto in anono XXXix filii ita se habet; a του
σωτηρίου πάθους μέρας εν νηστεία καὶ προσευχ η καὶ κατανυξει
μέγα σάββατον νυκτος ἄρας πονηστίζεσθαι, των θείων ευαγγελιστῶν ατθαίου καὶ Αουκὰ, του μεν, δια του ὀψε σαββάτων ρηματος του δε δια του ἄρθρου βαθέος την βραδυτητα της νυκ-
τος μῖν πογραφόντων Consentit his Eusobius tun apud Catenam in b. Ioan a Corderio editam, P. 4 8, 449. tum in Fragmento l. Matthaei o codicibus os tuonsibus dosumpto in nec ita Gr. om. i. p. 62. of Severus Antiochensi A, Alvo alius quiduin initio opusc. Do Concordant. Manctelist. p. a I tom. i. Biblioth. P. Gallan l. Ibid. l. 9. μοίως καὶ ὁ ωάννης Particulam καὶ addunt cod. O5. et uterque Coislinianus.