장음표시 사용
281쪽
Mηδεις ξαπατατ ἐαυτον, μητε ώς εὐρων' υτεγαρ εὐροντα κερδαινειν ξεστι φησὶ το Δευτερονόμμιον Mὴ, ιδων τον μοσχον του ἀδελφου σου, καὶ το πρόβατον πλανώμενον , τῆ δω, περάδης αυτὰ, ἀποστροφr ἀποστρε ρεις αυτ τω ἀδελφω σου. ἐαν δεμη εγγί ' ὁ ἀδελφός σου προ σε, μηδε πίστΥ αυ-
λειαν του ἀδελφου σου, ἴσα β ἀποληται παρ αυτου, κω υρβς αυτα ταυτα το Δευτερονομων ἐν δε τη
0 et sic facies de ejus asino, o sic facies de ejus eSte, et sto Nemo se ipsum seducat, ne Sic facies poSt omnem perditioque tanquam invenerit: neque iem dratris, quaecunques ipsi nim fas est linia invenit, tu perieriait, et tu ea inveneris.crifacere, ait Deuteron omium: Haec Deuteronomium . dii Ex- Viso fratris tui vitulo, et ove odo autem, non solum Si tuis 25 errante in via, ea ne despexeris: res fratris, sed etiam inimici sed ia, restitutione aestitues invenerit; restitutione, inquit fratri tuo. in autoni frater sestituo. ipsa Homui Homini tuu ad te non aptiroximet, ne ipsorum Si autem ab eo quique ipSum noveris coges p in pace, et in octo delicate vi-3 Sum, et erit tecum donec ea tam transigit, ire etiam ab ini- frater tuus quaesierit, et reddes mico nota licet lucrari quanto
282쪽
μαλλον δυστυχοῖντος καὶ πολεμίους φεύγοντος, καὶ κατα αναγκην τα ἰδία εγκαταλείποντος ;
Aλλοι δε εαυτους ξαπατῶσιν, ἀντὶ των ἰδίων των ἀπολλυμενων α ευρον αλλοτρια κατεχοντες , επειδ αυτοι Βοραδοι καὶ Γότθοι τα πολεμου ργάσαντο, αυτοὶ ἄλλοις οραδοι καὶ Oτθοι γενωνται. ἀπεστειλαμεν οὐν τον ἀδελφον και συγγεροντα Εὐφροσυνον δια ταυτα προ υμὰς, ἴνα κατὰ τον ενθάδε τυπον, και αυτοὶδωνὶ μοίως, καὶ ων δεῖ τὰς κατηγο- is ριας προσίεσθαι, καὶ ους εκκηρυξα των εὐχων.
νῶν γενομενον παντως που πο ἀπίστων και ἀσεβων καὶ, εἰδότων μηδε ονομα Κυρίου, ὁτι ἄρα εἰς το 35σουτον τινες ἀπανθρωπίας καὶ μότητος προεχωρη-
magis ab eo qui rebus ad ver ciundum formam itae hic est, sis premitur, et tigit, et me etiam ibi det similiter et quo- cessitate coactus propria relin rum aceUSatione admittere o- qui Θ porteat, et quo a precibus ab a Odicare.
Alii lauteri seipsos mediI-cunt, pro propriis quae Peri IJenunciatum autem StisO- erunt, aliena quae invenerunt, bis, quidpiam factum esse iii detinentes Ut quoniam io ii ostra regione ilicredibile vel 25 radiis Gotthi is hostilia fuco utique ab iis delibus vel impiis, ruiit; ipsi sint aliis Horadi et et qui De ii amen quidem O-GOtthi Pr 3literea ergo fratrem ni in L novero D vitiOd citolinulli
283쪽
S GREGORI NEO CAES EPIST CANON. 26: σαν, στε τινας τους διαφυγοντας αἰχμαλώτους βία
κατεχείν. ἀποστείλατε πινας εἰς V χωραν, μη και σκηπτο πεσωσιν επὶ τους τα τοιαῖτα πρασσοντας.
Toυς μῆν οὐν εγκαταλεχθεντας τοῖς βαρβαροῖς καιμετ αυτῶν αιχμαλωσία επιλαθομενους τι σαν Ποντικοὶ κα ριστιανοὶ εκβαρβαρωθεντας δε ώς καιφονευειν τους μοφύλους is ξυλφ η αγχονη, πο- δεικνύναι δε Ἀδους φοικίας ἀγνοοῖσι τοῖς βαρβαροις, και της ἀκροάσεως ἀπειροι δεῖ μεχρις αν κοινὴ περὶ αυτῶν τι δόξη συνελθουσι τοῖς ἁγίοις, καὶ προ αυτῶν τλάγι ΓΙνεύματι.
Top δε οἴκοις ἀλλοτρίοις πελθεῖν τολμησαντας, 15 ἐαν μὲν κατηγορηθεντες ελεγχθῶσι, μηδε της κροα σεως ἀξιῶσαι ἐαν δε εαυτους ξείπωσι και ἀποδῶσιν, ἐν τι τῶν ποστρεφοντων ταξει ποπέπτειν.
quos qui effugerunt, vi retine barbaris ostendan etiam abant. mittite aliquos in regio auditione arcere oportet do-2onem, ne vel fulmina in eos a nec de iis, congregati Sanc- dant, qui haec agunt iis, aliquid communiter visum fuerit, et ante eos, Sancto Spi-CANO VII. ritui. Eo itaque qui inter barba CANON VIII.
ro enumerati sunt, et una eis Eos autem qui alienas O-25 in captivitate invaseruiit, obliti mos invadere ausi fuerint si Se esse Ponticos, et Christia accusati quidem convicti fue-n efferati autem, barbari rint, nee auditione dignos exque redditi, ut et eos qui sui istimare oportet D sin autem Sunt generiS, vel ligno, vel sus seipsos enunciarint, et reddide-3Ofocatione interficiant vias au rint in eorum qui convertuntem vel domos nescientibus tur, ordinem Substerni.
284쪽
Tους δε , τω πεδίω ευρόντας τι for πινα), η εν ταῖς ἐαυτων οἰκίαις, καταλειφθεντα πο των βαρβαρων, αν με κατηγορηθεντες ἐλεγχθῶσιν, ομοίως ἐν τοις ποπίπτουσιν ' αν δε αυτους ξείπωσι καὶ ἀπο-5δῶσι, καὶ της ευχχὶς ἀξιῶσαι.
Tους δε την εντολην πληροὐντας, ἐκτος αἰσχροκερδείας πασης πληροῖν δεῖ Ῥητε μηνυτρα η σῶ -
στρα η υρηνα, - νόματι καλουσιν, ἀπαιτουντας. 1 oΕrtat haec pistola cum alibi, t/m in S. Gregorii Neocaesareae operum edit Paris. p. 37.
Eo autem qui in campo aliquid invenerunt, vel in Sui aedibus a barbaris relictum, Si accusati quidem convicti fuerunt, Sint similiter ii iis, qui substernuntur: in vutem Se ipso enunciaverint, et reddiderint, etiam trecibus digni habeantur.
Eos autem qui Servant mandata, absque omni turpi lucro Servare portet nec indicationis, vel clistodite, vel inventioni precium, Vel IIocunque no 2 Omine appellant, XigenteS.
285쪽
P. 256. l. 4. Ἐπιστολὴ Κανονικη του γίου Γρηγορίου Hic Gregorius episcopus eocaesariensis, ob multa quae secit miracula Θαυματουργος dictus, discipulus sui Origenis, ut Eusebius o Socrates tradidorunt. Quo autem tempore Gothi et Boradi, quorum ipso canone quinto mentionem secit, inter alias Asiae provincias, Pontum quoque inVaSerunt, istaque barbarorum incursio gravissimis inter Christianos perpetrandis delictis occasionem praebuit, is eccle- Sipe Neocaesariens praesectus ad eorum correctionem hanc canonicam epistolam conscripsit, et ad episcopum quendam misit ut o ipso exordio constat, quo dicit, ου ταβρώματα μὰς ἱερωτατε ιερε Πάπιτα Episcopi enim πω tunc dierum vulgo audiobant. EvΕREG1us. Anno Christi CCLVIII. Scripta suisse vidotur opistola Tillemoni Mem. tom. V pag. 339. Quum itaque Christianorum complures qui ex hac barbarorum incursion in captivitatem inciderant, multa et gravia peccassent, hos Canones XaraVit
286쪽
Sanctus praesul Neocaesariensis, quo eorum saluti bonus pastor prospiceret do quibus in Concilio uinisoxto limo sanctio edita. an. ΙΙ. Obsignamus reliquo omne canones, qui a sanctis et beatis nostris Patribus eaepositi sunt, id est Gregorii Neocoesareae episcopi Phaumaturgi, c. GALLAΝ-D1us in Prologomenis. Hanc ego epistolam, diim assero omnia ad rem canonicum Ante-Nicaenorum pertinentia, propter publicam ejus auctoritatem separatim ab aliis Grogorii operibus edendam curavi. Eadom sancti patris pistola cum OnSensu ultorum episcoporum, aut saltem cleri Sui, mihi quidem scripta suisse videtur, non tantum suo, Sed et Suorum, nomine dictatari quod quidem ex usu sesequenti numeri plurali praecipuo in canonibus quinto et SeXto apparet etsi haud purinde ac Cypriani aliquot epistolae auctoritato concilii ruebatur, id quod ex septimo canone n-lam est Monuit autem vir l. Joan. Johnsonu in praeclara sua Codicis Canonum Ecclesio Synopsi, κυκλικας, iVepublicas, has litora fuisse, a Gregorio ad singulos et omneSprovinciae Suae episcopo per EuphroSynum miSSaS, quem in canone quinto συγγέροντα SiVe equulem Vocut 'Aπεστείλαμέν γε, inquit, o dδελφον καὶ συγγέροντα Ευφρόσυνον δια
Ad tempus quod attino scriptionis opistolae, etsi Gothorum o Borudorum ivo, ut Zosimus Hist. lib. i. p. 28. Od. Xon eo appellat, oranorum irruptio imperantibus Valeriano o Gallion sacta ost tamen illam ad ultimum
barbarorum recessum censet Basnagius retrahendam esse,
qui anno domum Christi 6 a Gallioni autem solius Ognanti tertio, contigorat. Vide uin in Annalibiιs Politico
in dubio esso mihi videtur, propterea quod plure iis ten1poribus actae sunt haruit gentium in Asiam irruptiones, utque earundem ex illa discessus. Lectu utilem digna est, ut ait vir dum L, haec pistola, ex qua cladis a Gothis illatae magnitudo intolligotur. Et video Orosium in Historiis do istis Gothorum irruptionibus tradentem, Gra'cis, Macedonia, Pontus, Asia, Gothorum inlindatione dolentur. Hist. lib. vii p. 5i8 ed. Havercamp. Voruin victore u
287쪽
victis, quos in servitiitona abitu Xorant, moliores morosoducto sitisse, Porinde ne verum religionum, historici so-
Ceterunt notitiit, ubi supra, in Prologomoni suis Galliinditis, ii iii tortio volii inino Bibliotheor Patmων S. Gregorii, quae QStant, opuScula collocavit, Se hanc pistolam Una cum Balsamonis et Zonar Commentariis exhibuisso o Synodico Bereregii, collatis insupor oditionibus Parisiensibus Balsamonis an . 62O et Zonarae 162 2, ad calcem
Operum Thaumatiirgi. Atis verbo quidoni differt textus Boverogianiis in hac iii doni pistola a Parisionsibus illis oditionibus Balsamonis Zonarae lito. Et vero melius socisset Gallandius, si epistolae textum qualis extat in priori parte ejusdem editionis Parisionsis didisset, non autem Gregorii Thaumaturgi epistolam in postoriori parte commentariis
Zonarae cinctam luctoribus suis proposuisset. Contextus enim morardo ossi Borchionio uian 16O4. Moguntiae duobus scriptis, Nomoeanon Graeco et Card Sirleti codice, primuna editus, dein do in prior parto voluminis Parisiis an . 1622. a Frontono Ducaeo repetitus, emendatior videtur esSe, quam epistola istaec apud Zonaram atque odita Concilia Oxtans. Quaproptor eundem hic sistendum duxi ope novom codicum scriptorum, qui in bibliothoca Servantur Bodleiana castigatiorem nune actum. De quibus libris canonum manuscriptis nonnulla ad Dionysii Alex. EPISTOLAM AD BASILIDΕΜ, Vol lithia pag. 33 jam Iiotavi. Multiformem misso hujusce opistolae in singulos canones divisionem, tum ex vet codicibus, tum ex editioniblis commentariisque apparet. Atque integratia ipsam epistolam esse vix amrmavorim. Sed tamon, dum alium quendaria Gregorii canonem commemorat Harmenopulus in Epitonio Canonum lib. v. apud Leunclavi Ius Graeco Romanum p. 3 collocata, i potius canonem decimum quartum concilii Nicaeni breviasse videtur. P. 256. l. 5. επισκοπου Vulgo ὰρχιεπισκόπου, Sed in edit. principe atque septem libris manuscriptis nomen επισκόπου, quod verius est, extat. Nam duo tantum odice numeris I 58 et 2O5. designati, iique coloris omnibus, ni salior,
288쪽
recentiores, alteram prae se lectionem serebant; neque non consentit in hac re codex Graecus, quem Latine vertit Gentianus Hurvetus. Prodiit autommorvet interpretatio non tantum canones continens Apostolorum et Concilio- mim vetustiss. Sed et Epistola Patrum commentario Bal samoni itidem cinctus, anno 156 I. Parisiis ante Canones Graece editoS.
P. 256. l. a. O τα βρώματα In codico Amorbachiano
ad hunc canonem haec Observantur, Σημείωσαι την κανονι κην πιστολην ταυτην, δια τους μιaροφαγησαντας ἐν αἰχμαλωσία, καὶ μη φαγόντας εἰδωλόθυτα. Ισως γαρ Bry εινα διαφορα εἰδωλοθυτων καὶ ἄλλων βρωμάτων πο των αἱρετικῶν βεβρωσκομένων. σαυτως σημείωσαι την επιστολην δι τοις εκοντὶ συναπτομένας τοι 'Aγαρηνοῖς καθ' κάστην γαρ γίνεται τουτ ει τοις των Ουρκων προνοίας, καὶ ις την χωραν Ιβηρίας. Nos hanc canonicam pistolam propter eos, qui in captivitate comederunt polluta, et idolothyta non comederunt. Aliquid enim Doriminis forsitan dices esso inter idolothyta, et alios cibos ab oereticis comesos Itidem nota epistolam propter eas, quo Maronis ponto conjunguntur. Hoc enim in urcarum provinciis et Iberice region indies factum est.
Ibid. ρε πάπα Sic ἱερε ad unum omnes codd. οὐ Diani atque ed princeps, dum ceteria ἱερωτατε, nisi quod sancto vertit Hervetus Graecum codicem suum, ni fallor, SecutuS. 4etra Vero pro πάππα e libris scriptis atque editis Conciliis reposui. De Voce πάπα Silpra p. 235. Dum nuto nuperrimo Graeci in annotationibus ad Pedalimn Suum, SiVe, Canonum Synopsin, Statuunt, scripta haec a S. Gregorio fuisso ad Dionysium aut ad successorem Hus in sodo Aloxandrina Maximum, id opinati esse videntur propterea quod postea πω saepius quam alii apud Orientem praeSules appellarentur hujus odis episcopi, quod tamennomon omnibus episcopis, ut dixi, hisce temporibus commvno fuit. IIabo Podalium πόπα non πάτora, sed idem
289쪽
IN S. GREGORII EO CAE S. P. CANON. 269
pro ρ et παρα πάντων praesert ἱερώτατε et παρ αυτων πάντων, similiter ne Sylloge Canonun I De Dionacho Aga licto Venetiis e lita anno 787. P. 286. l. 6. ειδωλοι μη τεθυκέναι Gentes, quae temporibus illis imperium Romanum aggrediebantur, Propter Istrum, Sive Danubium, sodes habuisse, tosti Zosimus est, in Hist ubi Supra, p. 28. De Germanis autoni Tacitus libro Do Moribus eorunt, postquam de Sacri aliquot, utque signo quodam antea advecto, mention om secit, haec Scribere pergit Ceterum nec cohibere parietibus Deos, neque in ullan humani oris speciem assimilaro, eae magnitudine coelestium arbitrantur lucos ac nemora consecrant, eorumquo nominibus appellant secretum illud, quod sola reverentia L leni cap. X. p. 6O . d. GrOnΟVii. Vid. et cap. liii. p. 675. Poreo ulti Inum Septentrionem versus sitae esse multae seruntur gente nondum Christians , quae ut roser Russici Catechis λὶ jussu Petri f. editi Anglicus interpres, ab idolorum cultu quam maxime abhorreiat. Vid. p. viii. Eundem
cultum ab antiquo displicuisse Scythis, o Colsi orbis apud
Origenem constat. Ου ανέχονται ChriStiani νεως ρωντες καὶ βωμους, καὶ γάλματα ουδε γαρ Σκυθαι τουτο, ουδε Λι- βυων οἱ Νομάδες, Ουδε Σηρες οἱ ἄθεοι, ουδ' ἄλλα ἔθνη ταδυσαγέστατα καὶ νομώτατα Or δε και Περσαι υτως νομίζουσιν, ' Ηροδοτος εν τοῖσδε &c. lib. vii Origenis Contra Ce SummUm. 62. P. 738 ed. Delaruan.
P. 257. l. 4. καὶ τον Ομοιόν addas ante καὶ το quod propior similitudin0m litorarum in fine vocis antecedenti εκπορευόμενον, e teXtu excidisse videatur. Ibid. l. 7. πορευομενης Sic tres scripti fodi atque Latinus interpres incolampadius, editi ero Vel πορνευομενης Vel πορευομένου. InVeniSS Videtur πορευομένων HerVetus Postea pro γηλον τι vulgo extat δηλονότι, sed divisim in codicibus aliquot manuscriptis, quo Secutus Um. Nunc πορευομένης et δηλον τι in Pedasio et Sylloge Vonota inveni. P. 258. l. 3. υτ το πρὼγμα τουτο Particulam καὶ post Oυτω TeSpuunt omnes codd. scripti, perinde atque Concilia otBenero. Pedalium ac Syllogon nunc addas. Ibid. l. 4. αυτῆ Zonaras Commentario suo in hos Ca-
290쪽
nones Βαρβάρων πελθόντων χώραις Pωμαῖκαῖς, καὶ ληισα-
μενων αυτaς, οἱ παρ αυτῶν αἰχμαλωτισθεντες, γευσαντ ειδω-
λοθυτων η καὶ αλλω ὰπηγορευμενων βρωμάτων. ρωτηθη ουν περὶ τουτων λαγιος, ast φησὶν, τι ει φαγον οἱ αἰχμάλωτοι τα
τταρα των αἰχμαλωτησάντων αυτους παρατιθεμενα, τουτο υ
βαρέα ντὶ του, ου βαρεῖαν εμποιεῖ βλάβην καὶ μαλλον τι
ει λόγος παρα παντων, γηγουν τι παντες το αυτ λέγουσιν,
οτι ι τα μέτερα καταδραμόντες βάρβαροι ειδώλοις υκ ἔθυσαν, ἄστε υδε εἰδωλόθυτα φαγον οι ιχμάλωτοι Dein, εἶτα καὶ περὶ γυναικῶν φησὶν αιχμαλώτων δε οι βάρβαροι συνεφθάρησαν καὶ διδωσι γνώμην, τι ει με ὁ πρώην αυτῶν βίος κατεγνωσμένος ην, ποπτους αυτ α ποιε η πορνικη εξις, καὶ ἐν τωκαιρῶ της αἰχμαλωσίας, και δια τουτο προχείρως υτaῖς υσυνεύχεσθαι δει ὰλλα αετα το δουλεῖσαι δηλαδ επιτιμίοις. εξις δ εστιν η χρονίσασα συνηθεια, ast τω χρόνω παγιωθεῖσα, η τις καὶ φύσει προσέοικεν, ἄστ α μη τοιαυται Ουχ μαρτον
βιασθεῖσαι Ε δε ὁ πρότερος αυτῶν βίος σώφρων καὶ ἀνεπίληπτος δουλωθεῖσαι δε δια της αιχμαλωσίας, εὐβιας πέμειναντην τῶν βαρβάρων βριν, ἀνέγκλητα εισι καὶ παραδείγματι κέχρηται, τὶ ε τω Δευτερονομίω θεσμοθεσία τη περὶ γῆς βιασθείσης παρθένου, ν ἐν ρημία ὁ βιασάμενος φθειρε, λέγουσι, s. λεγούση), ου εσται τη νεάνιδι μάρτημα θανάτου. Absolvuntur crimino consessores fidei Christianae tum a S. Potro Aloxandrino in unono suo ocimo quarto tum ab Ancyrano Concilio in Canon undocimo, qui omnigena vi compulsi idolothyta, Sed renitentes, comedissent damnantur autem ii et graviter puniuntur e Canon quarto Husdsm Concilii, qui postquam Sacra sacere coacti essent, in idolorum tomplis cum laeta ori vestitusque Specie δια - ψορως osci viSi suissent. Minu autem recte, ni allor, statuit Matthaeus Blastares in Smιt mate Alphabetico, quod in Synodico suo primus edidit Bevoregiu Lit. Μ. . . p. 82. et Lit. II. c. v. p. 23. tam illos, qui cibos impuros coacti comedissent, quam mulieres, ilibus vi allata OSSet, secundum hane canonem aliquantuluin puniri oboro: otiamsi consolitionium sibi in hac o Balsamonum abot, qui canonem exposuit. Consor et eundom instarem Lit. A. c. i. p. 5. Verum tumen, lateor, cum lapsis, qui post