장음표시 사용
441쪽
non baptigatorum sollini, dubitabit nemo, cui nota sint scripta luinnorum schola Alexandrinae propriaeque ipsorun Sententire'.
P. I l. l. 2. υκ ἔξωθέν τις irτιν c. Verba haec proenii sit Athanasius : ι μὲν ουν ἐν τῆ ι καὶ συνελθόντες ταύτην χοντες την διάνοιαν, τοιαυτας καὶ τα λέξεις ἔγραψαν
λαβόντες εἰρηκασι φερε καὶ τουτο διαλέγξωμεν, ἴνα si αὐτηαυτοῖς η πρόφασις περιλείπηται. μάθετε τοίνυν ia ριστόμαχοι Αρειανοὶ ἔτι Θεόγνωστος μὲν, νηρ λόγιος, ο παρ' τή-
tirent, hujusmodi dictiones illis scribero sum est. Quod vcro ipsi res non sibi eaecogitarerint, ut illi quidem obiciunt, sed ab aliis se antiquioribus acceperint, age, id quoque ostendamus, ne rei ope ipsa incusatio illis supersit. Discite igitur, Christi hostes Ariani Theognostum irum eruditum mininre resupisse ab in ipsa dictione, ex substantia. Nam in secundo 'polyposeων hinc do Filio scribit: O Oxtrinsecus adinvolita est e. Conser Dionysium Alex num. X. P. 399. l. 6. Ibid. l. 7. καὶ ουτ αυτός ἐστιν-ἀλλότριος Cum abessent ab odit Athanasio verba καὶ ἴτε αυτός εστιν ὁ πατηρ, ἴτε
ἰλλότριος haec quae sequuntur, olim scripsi. Whilbeio quidem assentiendum esse puto in Modestis Disquisitionibus e. i. q. a. pag. 68. Scribenti, sententiam hic plano claudicare, et magnam omissionis alicujus inducere suspicionem: sed in quaestione de vocibus quas omissas fuisse arbitratur idem vir doctissimus ab co quam maxime dissentio. Ita enim locum supplore is voluit, Ut enim nec vapor est inqua, nec jubar idem cum solo, sed ex ipsis emuvia ita Piso Filii essentia os eadem cum essentia Patris, ἀλλα Ἀπόρροια, sed milvium a Patris essentia. ' Sic vero ProrSUS negligeretur οἴτε αλλότριον, cujus dictionis repotitio
442쪽
causa omissionis videtur misso. Et, cum de monilandi loci ration consentientes habebo, non solum orthodoxos, sed et criticos . Ceterum ab apostolo appellatur Filius
mb. i. 3. Haec ut dixi, olim adnotavi, conjectan Supplen
Nunc ver m Superstite reporta os in Catena in Epistolam ad Hebrinos, quam l. rumor o scriptis nuper edidit, p. 36 I. haec Theognosti ρῆσις, et hic integrior, vocibu Sup
cl. Maranus in per inscripto, Divinitas Iesu Christi μα-nifesta: Displicuit Gregorio Nyssono aliqua Theognosti
cum Arianis verborum similitudo, quamvis nulla rerum esset intor utrosque consensio. Nam Ariani Filium bere creatum et ex nihilo ductum sngobant; nihil jus modi Theognostiis. Doindo oro Ariani o Eunomiani' Filium in mundi creation instrumenti et insorioris mi- nistri vices sustinuisse dicebant contra Theognostus' Filium ad mundi croationsem adhibitum fuisse censet, ut
regulam o normam, hoc est, ut proprium Verbum, cui Pator omnes Eua ideas ac omnem substantiam tradi se orat ' Lib. V. RP. 24. P. 55Ι- P. 4I3. l. I. κτίσμα χυτον ἀποφαίνει Ut Theognosti Ἀρθo δοξίαν tueatur, nos monet clarissimus ullus, verum SSenon posse, quod scribit Photius, docuisso eum, idquo in eo ipso, quem addiicit Athanasius, ypolyposeon libro Eucundo, Filium Dei qua proprie Filius Dei est, creaturam osso immo ipsum Photium sibi doni dotrahoro, qui in sequentibus ait, dixisso Thoognostumio Filium τῆενεργc μη περιγραφόμενον, i Sive incaci non esse circumscriptum, Vid. p. 414. quod corte do croatura dici non possit. Defens Fidei Nioclen Sect ΙΙ. cap. X. . . P. 23. Ad me rospondon Whilboius in loco jam indicato, vult ita Eo ominaboro, ut d aliorum tantum agens opinionibus, non e sententia sua, Theognostii hoc posterius protulisse censoatur. Chii quidem offugio nihil veri nosso omnibus vorba Photiana logontibus claro constabit eruntamen
443쪽
ro ipsa adhibitisse vocoin κτίσμα, cuin o Filii gonoratiotio ageret. rheognostii in vix ibi lasso ei diffit 3 niluin, qui dicendi sormulas dissereiadii luo rationum in cliola ligoni-
una usitatus iii ieinoriani revocaverit. In mo Vero, Cum
niagitus Dionysius Alexandrinus iii Epistola ad Euphranorem et Ammonem, cujus notitia data est a S. Athanasio iii Epistola de Dionysii Senteiitia, Pagg. 246 254, 255, .l ed. Benedictinae, Filium ποίημα καὶ γενητον dixi SSet, POStea ἀπολογουμενος noli Soluti non negabat Filiunt μοούσων τω πατρὶ esse, Verum etiam dicobat, haud differro ab hac notione argumenta, quae ipso in eadem epistola attulisset; τοις δε δυο ηματίοις συνθέτοις ait vir sanctus do verbis sibi objectis καθάπερ λίθοις μακρόθεν ἐπι ειρουσί με βάλλειν, γνοουντε ὼς τῶν γνοουμενων καὶ προσαγωγης εις ἐπίγνωσιν δεομενων, ου μόνον ἰλλοῖα πολλάκις, ὰλλα καὶ υπεναντία τεκμηρια, γίνεται των ἐπιζητουμένων δηλώματα.
Epist. Dionysii 'Ελέγχου H Ἀπολογίας apud Athanas ibid. Illim. 8 p. 256. Vel Supra pag. 392 et 393 h iis vol. Neque solus Dionysius, sed iisdem temporibus Gregorius Neocaesareae, quem sibi vindicabant, ait Basilius, οἱ τα Σαβελλίου φρονουντες, voce κτίσμα et ποίημα, et Siquid Hiis- modi, do Christo in scriptis suis adhibuit, testant eodeni Basilio M. in Epistola ccx pag. 3i6. d. Benedictin. Sed notandum id quod alios jam monuisse haud dubito, atquoverisimile osso ostendit Dionysius Romanu supra P. 376. fieri posse, ut locus celebris capiti viii. Proverbiorvin.
Κυριος κτισε με δρχην δῶ αυτου εις εργα αυτου, ad Filium Dei significandum a veteribus saepe adhibitus tum vero illa apostolorum, πρωτότοκος πάσης κτίσεως et η ρχη της κτίσεως του Θεου, de Christo usurpata, voci istius κτίσμα aliarumque vix serendarum usum etiam pud recte Sentientes inducerent. Cum praeterea Stephanus Gobarus apud Photium Bibl. Cod. CCLXXXII pag. O . qui contrarias et ibi oppositas diversorum auctorum sententia in opere Suo ex pro SSocollegerat, id dignum observat putasset, ab Athanasio laudatos suisso origonem et Theognostum; inde fit veri-3 H
444쪽
simile, hunc ipsuin, alii aliter atque Origonom, ab aliis
culpatum fuisse, et censorin virgula notatium. P. 4Ι3. l. l. καὶ τῶν λογικῶν μόνον πιστατεiν Statuit quidem
Origenes, it in Scriptis ejus versati norunt, Patrem ad Omne, quod Xi Stit, pervadere, Filium oro ad rationalia, ad solo autem Sanctos Sanctum Spiritum. Nec tamen volt eum negare, omni de tota Triade praedicari posse, etsi qiuaedam Filio assignavorit, alia tuo tribui ab se Spiritui S. soleant, egregio confirmini nobis praestantissinausi uotius in rigenianis, lib. ii cap. 2. quaeSt. ii. . 27, 28. Pp 46, 47. P. I q. l. I. κενολογεi Cuu hoc pro καινολογia ad marg. Photii roposuisset Hopscholius, idem recepit ut uel herus. Ibid. l. 4. δυνατηυJ Al. δι αυτην ad marg. Photii notatumost. sed molior os lectio recepta.
hili dicto a fortasso commodabunt, quae videtur Scribere anagogice, ut loqtiuntur, o Servatoris nostri transfiguration Origonos in tonio ii Commentarii in Mat. p. 297. d.
Huetii, p. 558 ed. Delarunn ὰλλα ἄκουε τούτων ε δυνασαι, πνευματικῶς, προσεχων μa, Ora ου εἴρηται με ἁπαξαπλῶς, μετεμορφώθη, μετα δέ τινος αναγκαίας προσθηκης, ην ἀνεγραψε Maτθαῖος, καὶ ἀρκος κατα γαρ αμφοτερους, μετεμορφώθη
εμπροσθεν αυτῶν. καὶ κατα τουτό γε ερεις δυνατον εινα τον 'lησουν εμπροσθεν μέν τινων μετaμορφωθηναι ταύτην την αεταμόρφωσιν εμπροσθεν δε τερων, κατα το αυτ καιρου μη μετα
μορφωθηναι. De natura autem corporis Christi in hunc modum do errasse Origonom, ut ipsum illud haud vertim CSSO, Sed Speeio tenus apparens, Statueret, adversarii ejus calumniari soliti Arint. Ibid. l. 4. artiφερεται. Caviii Hi8t Lit. Om. i. p. 47. V. Theognostus, post coni memoratum anu Photii recon-Sionein ait: Haec quidum, Thoognost rius lite Scriptis Photius, durius brsan quam n orat, On interPretntUS. Potuit phrasos admodum incutitas, o Satis periculoSaS Rui Paro, puritor ac nano P:Pne Antonicaeni atros, qui in nondum iXcussa it iocis: scripsum int Corio du
445쪽
'licognosto tanquani homino valdo orthodoxo loquitur Athanasius, trium x o citat Filium ὁμοούσων osso di- Serto probant, ipsosque Arianos ejus testimonio promit ' Provocat lue. V Quin etiam l. Maranus in opere jam laudato consurum ovaro Photii sic porgit. In hoc Photii tostimonio illud observandum est, Filiuni a Thoog-
nosto creaturain minime vocatum suisse ; latetur enim I'hotius Fili uin ab co appellari, Sed re creaturam OS- tondi existiniat et '. Secum pugnat Photius, cum Theog- nostiani ait argumenta colligere, cur Filius necessario P exsistat, nec tamen ab eo increatum existimari pronun-
tiat. Non dubium quin inter Rrgumenta, quibus Theog- nostiis Filii misernitatem probavit, allatum ab Athanasio 'ostimonium resurri debeat, in quo Filium o Patris substantia, ut splendorem ex luce, genitum demonstrat. 40 Fatotur Photius Theognostum in libro vii magis pie do caeteris rebus ac maxime de Filio disserero. 40. Jam vidimus in Origenis xplicanda doctrina, quo sensu Filius
P creaturis ratione utentibus maxime praeesse dicatur.
Addit Photius, hanc Theognosti defendendi rationem, ut' exercitationis causa locutus dicatur, in dialogis quidem
valore, at in alii libris infirmam esse sed non memine- rat ita dosonsum fuisse ab Athanasio heognostum, nee M satis attondebat in libris, qui dialogorum more non Scri- buntur, multa subdubitando proponi Solere, antequam verisimilior sententia confirmetur. Vituperat otiat The- ognostiam Photius, quod dicere audeat τι τον Υἱον ' φαντα μεθα ἄλλοτε ε αλλοις μοι περιγραφόμενον, μόν' τῆ ἐνεργa μη περιγραφόμενον, Qtιod Filium imaginα- mur alias in aliis locis circunucriptum, ola autem Perα- tione non circvinscriptum Fateor mihi non liquere, quod
sibi volint haec verba Filium imaginamurino nisi sorto idom dicat, quod multi alii Filium a Patre missum sub' variis oriani vidori se in loco inveniri sed quocumque
modo interpreteris, cum eum potentia et operatione cir-
cumscriptum neget, nihil do Hus divinitat dotrahit. ' Thoognostum idem Photius non molius de Spiritu Sancto. quam de Filio Ἐ0nsisse opinatur ait enim
446쪽
422 ANNOT IN THEOGNOSTI FRAGM.
V eum, ut in secundo, ita in tertio libro do Spirit/ι Sancto disserentem, argumenta quidem ponere, quibus Sancti Θ ritus, istentiam demonstraro conature coeterum, ι Origo- rem in opero do Principiis ita istum hi nugari. Sed perhonorificum est Thoognost hoc Photii judicium: nam si, ut Filii in secundo libro, ita Spiritus Sancti in ' tertio exsistentiam demonstrabat Thoognostu non du- bium quin Spiritum Sanctum non o nihilo, sed ex Dei substantia esse docuerit, ut o Filio in secundo libro docuerat.' Lib. v. c. 24. p. 55 a. Divinit Iesu Christi. Cotorum assertur Theognostus Aleaeandrinus in codice quodam Graeco bibliothocae S. Marci Vonotiis, test ejusdem bibliothecae Catalogo anno 1741 impresso. Utrum Vero ab excerptis Athanasiani ρησις illa disserat, nondum rescivi.
449쪽
S. HIERONYMI Lib. De Viris Illustribus, cap. XXVi. p. 166. ΡΙERIUS, Aloxandrinae occlesiae pre8byter Sub'Caro et Diocletiano Principibus, eo tempore quo
eam ecclesiam Theonas opiscopus regebat, florentissimo docuit populum, set in tantam sermonis sor. sermonum 'diversorumquo tractatuum, qui Sque hodie Xtant, venit elegantiam, ut Origenes junior vocaretur. Constat hunc ' mirae σκησεως et appetitorem voluntariae paupertatis, scientissimumque Dialoeticae se Rhetoricae artis, ' post persecutionem Omne vitae suae tempus Romae fuisse Versatum. Hujus sest doligissimus tractatus de propheta See, quom in vigilia Paschae habitum ipso formo demonstrat.' Carus praefuit Imperio A. 282. 283. Diocletianus ab A. 284. ad 305. Tliseonas qui A. 265. Dionysio in Episcopatu Alexandrino successit, defunctus est A. 300. FABRICIUS. Eusebius de Piorio vii. 32. Ἐν δε ola μάλιστα καθ' ημας
450쪽
Pierium tradit Philippus Sidotos in fragmento quod ad calcem dis'. in Ironaeum publicavit M. Dod Nolliis. Et Photius Od.
FABRICIUS De istac sero Pierii praefectura diibitare se pro fitetur l. Lard nurus, De Fide Hist. Evang. P. II. lib. i. c. 24. propterea tio siloant de ea Eusebius se Hieronymus Eidem I aro et narratio quoque Photii incerta videtur, mox a me afferenda, qua dicitia Pierius, quem quidem Hieronymus Romae Siccam a Ortem obiisse significat, martyrium una cum Isidoro fratre subiisse suo. id et de huc re illomoni iii Mem Eccl.
ad ipsum sinum vol iv. In litt0ris quidem Dionysii Alexandrini ad Fabium scriptis montio fit Isidori cujusdam di gyptii
in vexatione M oiana tro Christo lassi utriim Nero iiij tis Pierii is frater fuerit, necne, ignoro; certe, si res ita haberet, podem simul tempore fratres martyrium haud paSS OSSent, uni Pierius Dionysio stiperstes fuerit. Atqii seri potest, iit tem plum illud domusque, hae sunt, ni fallor, pedes Sacrae minu Sumptae, quae Pierio atque Isidoro constructa fuisse narrat Photius Cod. II 8. iii illius quidem Isidori sed in alius iij iisdam Pierii, qui martyr esset, memoriam sacrata fuerint. Ecclesiam quidem Alexandriae extitisse, quae Pierii et Serapionis nominibu dicabatur, memorat Epiphanius Hae= es lxix ab Hoesclielio ad Photii locum indicatus Serapionis autem martyri mentionem facit Dionysius in pistolacium laudata. Uerumtamen Omiae ecclesias Alexandrinas martyriim nominibus appellatas fuiSse prohibet mox crederes i. c. Epiphalitus, qui ecclesias Dionysii et Theonae episcoporum, non murtyrum, Iiter ulla recensuit Itaque nuncupari Pierii et Serapionis eccleSi POSSet, oisi Pierius martyr nota fuerit, qui Hieronymo narrante, PerSe cutioni, haec est ultima illa, supervixerit.
Ex his uor dii docilia libri Piori do quibus Photius Cod.ll 9. Pullud ius in Lausiaca c. I 2 narrat Ammonium Plitra potuisse memoriter recitare ex Scriptis Origonis, Didymi, topliani