장음표시 사용
411쪽
contritomorat, stilod unam universorum monarchiam των
Oλωὶ το μοναρχικον statuerent. o Apollo illi id in bini cionis discipitius in collo pilo, pio l cum Rodono habuit, hanc inficiari usus si tonarchi: , seu unici principii doctrinam. Ipso quippo Rodono testo apud Eusobi uni lib. V. c. 3. nutu principium esse dicebat sicut et nostra relictio Athanasius similitor Or. . coni Arian. . . in Deo pr0prio monarchiam esse probat. Et in Oration contra genteS, eum pii monarchiam negavorit, athoon habondum esse non obscuro doc0 his verbis, σπερ λέγομεν την πολυ- θεότητα θεότητα, ουτως νάγκη την πολυαρχίαν ἀναρχίαν εἶναι Basilius lib. do Spir. S. cap. 8 hoc sibi probandum proponit, quomodo ii Deo et persona Pr temur,=ὶ eo pium monarchic dogma eaecidit, καὶ το ευσεβες δογματ/ῆς μοναρχίας ου απίπτει. Eadem est Gregorii agi ang. doctrina tum orat. 23. tum orat. 37. ubi objectum illud diluit, ει Θεὸς και Θεος, καὶ Θεὸς πῶς hi τρεις θεοι, ' πῶς ου πολυαρχία το δοξαζόμενον monet o Gregorius Nyss. Or catech. e. 3. ut neque monarchim dominatus scindatur indirersas dissectus divinitates. His concinit Cyrillus Jorosol. catech. 6. L nionarchia autem proedicanda, inquit Epi- Phaniu haer. 62. . . non aberramus sed una Trinitatem proedicam//s. Aliorum mitto a d ro testimonia ullatis tantum addo illud Augustini lib. O, coni. RUSt. e. 9. Discat ergo Faustus; et pyotius si qui ejus litteris delectantur, monarchio opinionem nos eae gentibus non habere c.
Ibid. l. 9. σπερ - οντως γενομενων Blasphemiae huic, quam postea Arius impie propugnavit, oppositam fidem proseSSUS esse atque Arianum dogma palam respuisse Ariminensis concilii patribus visus os Valens, eum teSte Hieronymo dial coni. Lucifer callido clamavit, Si quis dixerit creaturam filii m Dei ut sunt ceteroe creatur , ana uehema sit. Ubi vero illo cum sociis acturo coepit, se Filimn non creaturain nega88o, Sed similem ceteris creaturis merito contestabantur episcopi hac fraude dolusi, qui sine con-3 D a
412쪽
scientia inretio ferebantur, se nihil mali in sua de suspicatos. Putavinins aiebant, sensum congruere erbis nec in
ecclesia Dei, ubi simplicitas, ubi pura confessio est, aliud in corde clausum esse, aliud in labiis proferri timuimus.
P. 375. l. . γέννησιν Hi concinens Nicaena synodus in symbolo Filium genitum, non factun profitetur. Atthanasius autem Epist. de Sententia Dion. n. 13. proseSSionem illam primum re hau synodo excogitatam non esse hinc recte probat. Cum enim, liquit, Dionysius Romanus epi-8sopu adverSu eos etiam scripserit, qui Filium Dei rem creatam et factam dicunt, liquido con8tat, non nunc primu=H, sed olim ab omnibus anathemato damnatam esse inimicoru- Christi Arianorum ficeresim COUSTANT. Ibid. l. 5. v τε υκ v Etiani hic praedamnat Dionysius colobro Arii flatum, ac praeludit Nicaeno concilio ad Symboli sui calconi anathematiganti του λέγοντa ην ποτε, τεου ην. Quocirca cum Valens Arimini in ecclesia clamasset, Si quis Hierit, Erat tempus quando non erat Films, anathema sit hoc audito, inquit Hieronymus diat adv. Lucis cuncti episcopi et tota simul ecclesia plausu quodam et tripudio Valentis ocem erceperunt, rati videlicet eum plane Arianam haeresim, quae Filium creatum volebat, his verbis
urare. COUSΤΑΝΤ. Quin ex Hieronymo constat, Valentem alia plurima et ipsum pronuntiasse, et Claudio pronuntianti consonsisse, quae cum noti dogmatis istorum haereticorum a Catholica fido alionis conciliare dissicito crodiderim. Exempli gratia ipso ait Valons Si quis dixerit de nullis aetantibus Ilum, et non de Deo patre, anathema sit atque Claudio luwo proferenti idem ille assensit , Si quis
diserit lium Dei esso quidem anto omnia insula, sed nonant omne omnino tempus, ut ei aliquid anteferat, anathema
Ibid. l. 6. ει λόγος καὶ σοφία καὶ δύναμις Ἀριστος Cons. Ioan. i. I . et alibi, o I Cor. i. 24. o Dionysiiiiii lex. initio Excorptoriim proximo post collocutorum. Ibid. l. 12 τοπώτατον δε τουτο Consulas Bulliini Fidei coeno Defons Suci. III. RP. . . . P. 75.
413쪽
ταύτης . MOX Reg. Pro ' habet p. MONTPΑUco, Sed hoc posteriori loco ταυτὶ m υτη mutandii in videtur. P. 376. l. 4. ντὶ του πέστησε Alterius orbi ἐποίησε Dionysio Al exprobrati non alia significatio videtur osso in Epist ad Heb. v. Cons. Comm. -6. P. 377. . . κωλυειν ξίωμα Anno legendunt κολουειν nminuere pro κωλύειν
Ibi xl. 15. annumerat Dionysium Romaniim S. Basilius M. V orba ipsa S Basilii haec sunt. Ἀναγων δε εἴ τις αρα
δοξολογίαν τον λόγον ενώσαντες, οὐδεν διάφορον δραν, ς γε προς την ὀρθην της ευσεβείας ἔννοιαν ἐνομίσθησαν Εἰρηναῖος εκεῖνος, καὶ Κλημης ὁ 'Pωμαῖος, καὶ Διονύσιος ὁ 'Pωμαῖος, καὶ o' Αλεξανδρευς Διωνύσιος. De Spiritu S. c. I. PROPTEREA quod inter o maxime conjunguntur dum illae Dionysiorum epistolae, una a Romano PraeSUle, iter apologetica ad eundem ab Alexandrino conscripta quodque ad quaestionem omnium gravissimam ambae pertinent, Deus sit colendus an creatura posteriori epistolo quae restant omnia subjuncturu Sum.
414쪽
890 FRAGM. EPIST. DIONYSII ALEX.
ζειν νοεῖται, a φως ου δύναται μη φωτίζον εἶναι πάλιν γαρελθωμεν επὶ τ παραδείγματα. ει ἔστιν λιος, ἔστιν υγη, εστ ιν μέρα εἰ τοιούτων μηδέν εστι, πολύ γε δει καὶ παρ ἐῖναιήλιον. ει μὲν ου αιδιος ὁ λιος, ἄπαυστος ἄν ν καὶ ἡ μερα. νυν δε, ου γαρ ἐστιν, αρξαμένου τε ὐρξατο. καὶ παυομένου
Versi a Couslanlio in In Pontis Rom. correcta. Non enim erat templa S, Semper AEXSi Ster AEllippe quando Deus nora erat pater lux esses intelligitur quod Prostes ur, Christum semper splendeat, ac fieri ne litit ut lux ESSE, utpote Verbuna et Sapieti non luceat Rursura ollim adtiam et virtutem. Neque vero exempla veniamus. Si sol est, Deus cum haec non peperi SSet, est quoque millendor, SP et postea Filium genuit sed quia dies liorum si hii hil sest, Filius Dori a Se ipso, verum a militum rubest ut . Sol adsit. Patro habet osse. Qiiod si Sol aeternus isset, Cum sit pleiidor lucis peter dies ito lim numquam deficende, prorSus et PS deteritus QSt. ret Nunc auteti neque enim Luc Onim Aoni per X sistetito, ita se res habui dies sol inmanifestu in est et plendorem ci piente incipit, ac desinente
415쪽
παύεται. ὁ δε γε Θεὸς αἰώνων ἐστι φῶ οἴτε ρξάμενον, ἴτε
ληξίν ποτε Oυκουν ἰώνιον προκειται, καὶ σύνεστιν υτω τοαπαύγασμα ἄναρ v a ὰειγενες, προφαινόμενον αὐτοs, περ ἐστὶν u λέγουσα σοφία, 'Eγω μην hi προσέχαιρε καθ με- ραν δή ευφραινόμην ἐν προσώπω αὐτου ἐν παντὶ καιρω.
πνευμaτος δε οντος, ' πνευμα γάρ, φησιν, ὁ Θεὸς αναλόγως πάλιν Ἀριστὸς τμὶς λέγεται Ἀνὰ γαρ, φησίν, εστ της του Θεοῖ δυνάμεως.
Και εκ ου δευτερου ita luit Athanasius πάλιν φ σί. - μόνος δε ὁ υιος δε συνων ω πατρι, a του οντος πληρουμενος, a αυτός εστιν, ων ε του πατρός. Haec prolata Sitnt Serie continua a S. Athaliasio χι Epistola de Sententia Dionysii num. v. p. 253. d. Benedictin. desinit. Deus autem raeterna proles mon est quomodo et lux ,St ἘUzm neqties incoepit, cujus potos esse genitor 8 At-nsequo deficiet tim quam Ipsi qui ambo munt, et Seni per ergo praelucet me coe X Sistit Sunt. deternus plendor, qui si ii ini Cum igitur motis sit dux.tio exsistens et semper geni Christus ist splendor Cum tuS, ante Um emicat, quique autem Spiritu sit. Spiritus est ex Sapieritia, vivae dicit, enim, inquit, eS Deus: con- Ego eram qua gaudebat ei de gruenter rurstina Chri Stus a lociabar quotidie ante facieia por dicitur; est χ/im, inquit, ejus olim sempore vapor intulis Dei. Clim ergo aeternus sit Pater Solus auten Filius Onappraeteritus est et Filatis, itimen de coe Xsi Stens Patri, et plenia eo lunaino. Ubi enim is geni qui est, ipse etiam St, uni Sittor, est et proles autem ex Patre.
416쪽
392 FRAGM. EPIST. DIONYSII ALEX.
ΓIλγην γω γενητά τινα κώ ποιητά τινα φήσας πιεῖσθαι, των με τοιούτων ὼς χρειοτέρων εὐεπιδρομης εἶπον παραδείγματα ἐπει μητε το φυτον ἔφην adderem το αυτ εἶναι τω γεωργω, μητε τω ναυπηγω το σκάφος Εἶτα τοῖς κνουμένοις κώ προσφυεστέροις ενδιετριφα καὶ πλεον διεξηλθον περὶ των ληθεστερων, ποικίλα προσεπεξευρων τεκμηρια, περ καὶ σοὶ δι' ἄλλης ἐπιστολης γραψ/α ἐν οἶς λεγξα, καὶ ο προφέρουσιν ἔγκλημα κατ μου ψ εῖδος ν, ως υ λέγοντος O Xριστον MOΟΥΣΙΟ εἶναι τω Θεω ει γαρ καὶ το νομα τουτό φημι μη ευρηκεναι, μη ἀνεγνωκεναι που των γίων γραφων, αλλα γε τα επιχειρηματα μου εξῆς, α σεσιωπηκασι, της διανο ιας ταύτης Ου ὰπαδει. καὶ γαρ νθρωπειαν ονην παρεθέμην, δῆλον ς ουσαν μογενη φήσας πάντως τους γονεῖς μόνον τε- ρους εἶναι των τέκνων, ὁτι η αυτοὶ εῖεν τα τεκνα, ' μήτε γονεῖς ἀναγκαῖον πάρ ειν εἶναι μητε τέκνα. καὶ την μὲν πιστολην, ως προεῖπον, δια τας περιστάσεις Ου εχω προκομίσαι Ceterum ubi res factas et opificia quaedam consideranda dixi, hujusmodi rerum Velut
tuli exempla, quando dixi a teque Idant id est quod agri Colu, neque Scapha id quod
navium faber Dei Iide Coit gruis et naturae rei uecommodatioribus inagis Sum mniorR-tus, ac pluribiis extili cui uiae Ueri Ora eruiit, variis Oxcogitatisnrgunienti S, tuus o tibi in alia
Opi Νtola Xli isti iii quibus Dion duci convici setiam illud
substalitialem I uin ut i iii in me nusquarii in Scripturis sacris hoc cabulum vel invenisse vel legisse dico, alia ta-INOII argumenta qui subinde
adjunxi, quaeque illi tacuerurit, ab hac in tolligontia iiihil discrepatii. Etenim prolem uian unam quae certe Husdem generi A S atque genitor, ita exena plum attulici dixique re Vera Parente hoc solum di
stingui a filiis, quod ipsi non
417쪽
εἰ δ' DP, υτά σοι τά τοτε γηματα, μὰλλον ε καὶ πύσqς ν ἔπεμψα το ντίγραφον οπερ ἄν εὐπορησω, ποιησω. ιδα δὲ καὶ μέμν'μαι, πλείονα προσθῶ των συγγενων μοιώματα καὶ γαρ καὶ φυτον εἶπον πο σπέρματος, η πο ίζης νελθον, ἔτερον εἶναι του θεν βλάστqσε, καὶ πάντως κείνω καθέστηκεν ὁμοφυές καὶ ποτaμον εἶπον additur in catena tiadum)ὰπ πηγης ρέοντα, τερον σχ)ημα H νομα μετειληφεναι, μητε γαρ την πηγην ποταμον, μήτε τον ποταμον πηγην λέγεσθαι, και αμφότερα πάρχειν, καὶ την με πηγην οἱονεὶ πατέρα εἶνaι,τον δε ποτaμον εἶναι το adit in eadem catena εκ τῆς Πηγης υδωρ ἀλλα ταυτα μεν καὶ τὰ τοιαυτα μηδε ραν γεγραμμένα, αλλ' ιονε τυφλώττειν υποκρίνονται τοῖς δε δυσὶ ρηματίοις ὰσυνθέτοις, καθάπερ λίθοις, μακρόθεν πιχ ειρουσί με βάλλειν ἰγνοουντες; τωνέγνοουμένων, καὶ προσαγωγης ει επίγνωσιν δεομένων, ου μόνον ὰλλοῖα πολλάκις, ὰλλα και πεναντία τεκμηρια γίνεται των πιζητουμενων δηλώματα. Haec adducuntura . Athanasio in p. de Senteinlia Diony3ii, una XV iii pag. 255.
tunc scripsi verba, inanao Et epistolae totius Xena plum mi-SiSSeIn mittamque Si quando
mihi Hus copia fuerit Memini porro plurimas ex rebus inter Se cognatis similitudin0s adjecisse Eteitim plantam, Sive
CTEScentem, aliam essu dixi ab eo unde pullulavit, tametsi
ejusdeni militio Sit nuturae si iniliter et fluvium a fonte nau-nantem aliam formam e 1Ο-men Recipere, Ileque Iaim fontem fluvium, aut fluvium folitem appellari, sed haec duoeSSm ac fontem qui deni quasi
patrem esse, fluvita in Vero esse
aquam e fonte Uerum i secquidsem et sina ilia, quae Scripta
sunt, Se non videre quasi ca)cutientes dissimulant: duabiis autem voculis incompositis, quasi lapidibus, eminu me CD-
tentes rebia ignoratis et quae ut intelligantur interpretatione indigent, plerumque Ilon modo aliena, Sed et oratrari a Xem pia lucem afferre.
418쪽
394 FRAGM. EPIST. DIONYSII ALEX.
Προείρηται μὲν ουν, τι πηγη των γαθων πάντων στὶν ὁ Θεος ποταμος δε υτ r. απ' αυτου προχεομενος, ὁ υἱὸς ὰναγέγραπται πω οια a νου λόγος, και ς π ανθρώπωνειπε ιν απὸ καρδιας δια στόματος ξοχετευεται, τερος γενόμενος του ἐν καρδία λόγου, ὁ δια γλώσσης νοῖς προποῶν ὁμεν γαρ εμεινε προπεμψας, καὶ ἔστιν oti ην ὁ δε ξέπτη προπεμφθεις, καὶ φέρεται πανταχοῖ καὶ ἴτως ἐστὶν κάτερος εν κατερω, τερος ων θατέρου κῶ ν εἰσιν, ἄντες δυο οἴτω
γαρ καὶ ὁ πατηρ καὶ ὁ υιὸς εν, καὶ ἐν ἁλληλοις ἐλέχθησαν εἶναι Allata haec a S. Athanayio in pist de Sententia Diony-
Sit, num XX iii. p. 259. Supserius dictum est Deum illam praemisit, remanet, St- esse fontem bonorum omnium que quale antea erat: illa Vero Filitis vero dictus est fluvius praemiSSa avolat et circumqua-ab ipso enaanans verbum ite fertur et Sic utrumque in quippe St menti emanatio, utroque est, tametsi aliud abet, ut humano more loquar, e alter et unum munt, dicet corde per os emittitur. Eiis duo sint. Sic nainque Pater Vero, sitiae per linguam prosilit, et Filius unum esse et in se in- alia sest a verbo quod in corde vicem esse dicti sunt. exsistit. Hoc enim OStquam
'Aναρχία μαλλον καὶ στάσις, η ἐξ ἰσοτιμίας αντιπαρεξαγομενη πολυαρψα. Extat iii Leontii et Iollannis Rerum Sacrarum Lib. secundo ab Aligelo Maio odit iii Vol vii C leolionis
419쪽
Tων π μου λεχθεντων νομάτων καστον ἀχώριστόν σεικαὶ διαίρετον του πλησίον πατέρα ειπον, καὶ πρὶν ἐπαγάγωτον υἱον, σημανα καὶ τουτον ἐν τω πατρί υἱον πηγαγον ει καὶ μη προειρηκειν τον πατέρα, πάντως ν ἐν τω υἱω προει- ληπτο ἄγων πνευμα προσέθqκα Mod ἄμα καὶ πόθεν καὶ διατίνος κεν ἐφηρμοσα. οἱ δε υκ ἴσασιν τι μητ ὰπηλλοτρίωται πατηρ υἱου γῆ πατηρ προκαταρκτικον γάρ εστ της συναφειας το νομα ουτε ὁ υἱος ἀπωκισται του πατρός γαρ πατηρ προσηγορία δηλοῖ την κοινωνίαν ἔν τε ταις χοερσὶν υτῶν στὶ το πνευμα, μητε του πέμποντος, μητε του φέροντος, δυναμενον στέρεσθαι πῶς ουν ὁ τουτοις χρώμενος τοῖς νόμασι, μεμερίσθαι ταυτα καὶ ἀφωρίσθαι παντελῶς αλλήλων Οἴομαι; Και ριετ ολίγα inqitit Athanasius μάγει λέγων. Oυτω μὲν ημεῖς εις τε την PIA A την μονία πλατυνομεν ἰδιαίρετον, καὶ την PIAΔ πάλιν μείωτον εις την μονάδα συγκεφαλαιουμεθα. Adducuntur haec ab Athanasio, ubi Supra. n. Vii. p. 254. Singula nomina a me prolata a Se invicem nec Separari queunt, nec dividi Patrsem dixi, et prius quam Filii mentionem facerem, jam eum in Patre significavi. Filium adjunxi, a Pater, etiamsi eum Iion prilis nominassem, jam omnino iii Filio comprehensus fuerat. Spiritum sanctum addidi sed simul unde et per quem proceSSerit subtexui. Illi autem ignorant, neque Patrem, qua pater est a Filio alienari posse; nam illud nomen causa PS eviden cohae-rsentis et conjunctionis : neque Fili lim a Patre Separari; hoc namque vocabulum pater
communicationem indicat. Est et in manibus illorum Spiritus, qui neque a mitteret te, iteque a ferente divelli potest. Quomodo igitur ego, qui talibus utor nominibus, illa a se invicem separata et Omnino divisa existimem Ita quidem unitatem indivisibiloni 11 Trillitatem dilatam IIS, et rursum Trinitatem quae limi nequit, in unitatem contrat; imUS.
420쪽
VI. Eae eodem libro secuti M.' Lai δέ τις των συκοφαντων, πεQη των πάντων ποιητηντο Θεον καὶ δημιουργον εἶπον, οἴηταί με καὶ του ριστου λεγειν, κουσάτω μου πρότερον Πατέρα φησαντος αυτον, ἐν κώ ὁ υιος προσγεγραπται μετα γαρ τ εἰπεῖν πατέρα ποιητηνεπαγηοχα καὶ ἴτε πατηρ ἐστιν ν ποιητης, ει κυρίως ὁ γεννησας πατηρ κούοιτο την a πλατύτητα της του πατρος προσηγορίας ν τοις ξης ε πεξεργασόμεθα. ἴτε ποιητης ὁ πατηρ, ει μόνος ὁ χειροτεχνης ποιητης λέγοιτο. ra Ελλησι γαρ ποιηταὶ καὶ των ἰδίων καλουνται λόγων οἱ σόφοι. Hd ποιητης, 'Aπόστολος ειπε, νόμου. καὶ των ἐγκαρδίων γαρ, αρετης η κακως ποιητά καθίστανται, ως πεν ὁ Θεος, Ἀμεινα του ποιησa κρίσιν, ποίησε δε νομὶν Adducta haec a S. Athanasio ubi Supra, . XX. P. 257. Si quis autem calumniator, eo quod Deum omnium factorem et creatorem dixi, putet me etiam Christi creatorem dixisse, advertat me prius Patrem ipsum appellasseri quo invocabulo simul nuntiatus ostset filius. Postquam enim Patrem dixi factorsem, subdidi
est factor, si proprie is pateresse intelligatur qui genitit : latitudinem enim vocabuli hujus pater, in sequentibus expendemia : neque factor pater, Si Solus opifex factor dicatur. Apud Graecos enim
qui Sapientes Sunt, Suorum librorum factores I cantur. postolus quoque ait, jactor legi3. Rerum etiam intrinsecarum, cujusmodi Sunt virtus et vitium, factore nuncUpantur,
quemadmodum dixit Delis, Er- spectavi ut faceret judicium, fecit autem iniquitatem.