장음표시 사용
71쪽
quia iturus es tamen, et domui tune sui omnι festination dispono I et si desideras reinedium poenitentia percipe. Qui molaocuyta poenitentia, dispositaque domo sua calefaciens cunctis, sequenti nocto migravit e corpore. VALESIUS. P. 23. l. 8. παντος του παρόντος λαοῖ Abest raρόντος ab Od. R. topli. ii codico Mag. Mod Fuli et Sav. nec non apti l Syncellum legitur παντος του παρόντος λαου. VALE-si Us. Addit trothius o marg. d. Gonov. Lecti Gruter/, litibus illinxi S. Mi sole. O nunc delitum codiceΗ
Ibid. l. 9. H ων λοιπων δε c. Evaristum, in cujus locum Zetus opiscopus colastitutus suisse in supcrior Epi- Stola . dicitur, ex his duobus episcopis unum exstitisse Valesius probabiliore conjuctura putat. Hinc quippe sacile intelligitur, quo pacto Learistum auctorem m8matis fuisse Cornelius in laudata pistola scribat. Ita ut in duobus illis episcopis successores ordinatos esS hic memoriatur, Ut et quodam modo innuatur loco Hus, qui ad communioinem lateam SuSceptus est, neminem esse suffectum. Sed ex quo episcopus ad communionem lateam doctus praedicatur, Sedem illius vacare, eique prospiciendum esse satis intelligitur. ΟΠΗΤΑΝΤ των δε λοιπων Syncei et Flor. ferque codice Venet δε omittente. Missi sunt sedes Sua praesules isti a synodo, quod fortasso prius odorant de iis testimonium ecclesiae, ad quas designabantur. Ibid. l. a. ἐκδικητγὶς ουν του ευαγγελίου Haec ironice
dicuntur de Novatiano, qui se assertorona ovangelii Christi esse jactabat, ut docet Cyprianus in Epistola prima ad Cornolium. Exstat hodio liber Novatiani do cibis Judaicis, quem ille sic inscripsit, plebi in evangelio persistenti. VALG
Eadem orba leguntur in Epistola Cornolii Papae ad Cyprianum, ubi consessores relicto ovatiano ad ecclesiam redeuntes, his orbis usi esse dicuntur. Nec enim ignoramus unum Deum 88o; unum Christum esse Domini δ, quein confessi sumus unum Spirisum sanctum unum episcopuIu a
72쪽
in catholica ecclesia esso debere. Ubi oculosi catholica specialiter appellatur Romana, eo quod radix sit, matrix ecclesiae catholicae, ut ait Cyprianus in Epistola ad Cor- nolium. Sic catholicam oculosiam dum Cyprianus in Epistola ad Antonianum initio vocat Romanam, ut jam ciret
feraecum, hoc t, cum catholica ecclesia communis e. VALESIUS.
Ita probata ac pervulgata erat haec regula, ut conseSSores ad occlesiam redeunte in superiori Epistola vi. n. a. illum tamquam rem Omnibus notum, et quam milli ignoraro
liceat, profiteantur. Sic t Cyprianus in sequonto Epistola ad Antonianum . . ubi Cornelium logitime ordinatum esse multis probavit, addit domum: Cum post primum
8ecundu8 88 non possit, quisquis post unum qui solus resodebeat factus est, non, n scundus ille, sed nullus est. COU-SΤΑΝΤ. At vero sensu peculiari ac proprio catholicam occlusium nominari, id Romanae eccleSiae non attributum est. Etenim palam est, antiquos putre alia praeterea eccleSius, quaecunqtie cum catholica unitate nexae sint, hae appellation nulla actu distinction dignari solitos. Vid supra nos ad eand Cornelii Epist. p. 44. Nusquam ait Cyprianus,noquo fortasse hoc do Cypriano amrma Vulosius Romanam catholicam ecclesiam appellari, eo quod radix sit tmatrix ecclesiae catholicae. P. 23. l. 4. πρεσβυτερους d/αι ξ . Ex hoc loco colligi
potest, quot basilicas tunc Romae habuserint Christiani. Cum enim singuli prosbytori suas rogerent basilicus, i 46. suorunt presbytori, totidem basilicas fuisse dicondum At. Corto optatus in lib. ii Romae O. et amplius fuisse testatur basilicas sub tempora persecutionis Dioclotiani. Non enim, inquit, si eae aut populus appellundi fuerunt pauci, qui intem O. et quod Xourrit basilicas, locum ubi colligerent non habebant. Ubi Optatus loquitur do basilicis, quae Ronam
orant tempor persecutionis Diocletiani, id est, annis circiter quinquaginta post pistolam Coi noli Puppe non autum do basilicis quae Romae orantistia aetato, id ost anno
Christi 378. ut scripsit Dion tollus in pologia pro Hio-ronymo pag. 23. Vide Baronium ad annum Christi 57. quom rustra refelloro conatur londollus in libro supra
73쪽
momorato. VALESIUS EX PreSbyte rum atque pauperum
numero, qui hic inemoratur, collogit sibi Gilbortus Aui nottus, Sarisburielisis piscolitis, defendent Moy lio, opp. Ol. ii. p. Ea luiud plures qui lupi aginta mille Christianorum id toniporis Oilia stiisso Cotorum notat Coustanti ues, irropsisso in Latinam Valesii intorpretationem quatuor et quadraginta e mera oscitantia, monetquo troili ius, habero Castellani templaris Lecti. τεσσ. δυο. Scriptu In autem habetur apud Synceu μζ . Sed consentit nostris Eustibii codicibus votus interpres Risnus. P. 23. l. II. διακόνους πτὰ Diu poSi haec tempora numerum Septem diaconorum ex imitatione anti tui Hierosolymitani usus in ecclesiis multis, praesertim Romana, retentum atque observatum fuisse ostendit i. ingliamus,
Antiquit Eccles lib. i. cap. O. .l9. Conser Moshomilio Rebus Christianorum ante Constantin M. Saec. I. q. XXXVii. pag. Ial. Vanslobliquo Hist de Eglise 'cileianis P. I. cap. 15. Ita in fine ipso saeculi quinti Symmachum constitutum misso Romae piscopum invenio, ὼς Da των πταδιακόνων οντα, narrante Photio in Erotematibus suis a Fr. Fontani Florontia anno 785 primum editis, Erol. i. p. η . Interea constat ex Novellis, ut roseri l. Saccarullus in Hist. Eccl. vol. i. p. 88. Constantinopolitanam ecclesiam habuisso centum diaconos temporo Justiniani. Ibid. ποδιακόνους ἐπτα In hunc locum gravius peccat
Blondellus Apolog.) cum eum ita perstringit, ut nullam subdiaconorum faciat mentionem, exindeque confici putet nullos tum Rotiis subdiaconos fuisso institutos. Sed luctionis illius salsitatoni cum Graecus Eusebii sextus, tum Latina Rufini intorpretatio demonstrant. CoUSTANT. Cum
omneS, quod Seiani, lectionem receptam PraeStent, miror, unde ortiis sit Blondolli error, quem Pearsonius ante Cou- stantium reprohenderat, Annal Cyprian ad an. 252 I.
Vide et opera Husit Posituma, p. 229. Mo δε abest MNto Nor solo. t δυσὶ pro δυο post πυλωροῖς habet Syncesi. Ibid. l. 7. 3ὶρας συν θλιβομενοις occurrit haec vox inopistola lori Romani ad clerum Carthaginensem de secesSuCypriani. Siro vidum, sive thlibomen qui se hibere non possunt, sive hi qui in carceribus sunt, sive aeclusi a sedibus
74쪽
suis, utique habere debent qui eis ministrent Male vulgo editum est ydomoni, priusque ab aliis emendatum lino ment. Scribendum enim procul dubio os thlibomoni, id est, indigentes ut vertit Rufinus vo i qui Ao Xhiboro non poSsunt, ut explicat clerus Romanus Cyprianus in Epist. . Vocat paupere et indigentes qui laborant. Possidius vero vocat in tritulatione positos. Sic enim scribit in vita B. AuguSt. cap. 27. In visitationibus vero modum ab Apostolo innitum tenebat, ut nonnisi pupillos et iduas, et in tribulationitus constitutos sitaret. Sic enim logitur in manuscripto codice sanctae Mariae de rogali monto. Joannes Chrysostomus in Homilia 67. in Matthaeum, ait oculesiam
Antiochenam sua aetate, tametsi mediocres reditiis poSSi deret, plusquain tria millia viduarum et virginum aluisse quotidie, praeter hospiteS, leproSos et vinctos praeter oloricos, quibus VeStem a cibaria Suppeditubat. VALESIUS.
In loco Epist. Clori Romani, qui intolligondi sint thlibomoni,
statim xplicatur adjuncti Verbis qui se eaehibere non possunt, hoc est qui Sustentur Se ne victui necesSaria Suppeditar sibi non valent, ut patet ex his Cypriani liba stimon.
n. 6 I. Habentes itaque EXHIBITIΟΝΕΜ et tegumentum, his contenti simus Eodem exhibitionis verbo odom intolluctu utitur, Tortullianus lib. do Idolol. . . t . ubi artifices qui idola confingere non deSinebant urguens, solitum eorum vocem, Non habeo aliud quo vivam, sibi objicit a doindosi rosellit Si ita XH1BIΤ10Nis necessitas obtenditur, habent et alias species, quin in Gorbitatione disciplinoe, id est sine
idoli confictura, ΡΕΜ VICTUS PRAESΤΕNT. Hoc est igitur ea H-bore, quod opem motu&pria28taro. Adeoque non mulo Brifinus
pro thlibomenis substituit indigentibus. CoUsΤΑΝΤ. Ad loetionem vero quod attinet thsibomen in pistola olori Romani positum, praestu clinomoni Benedictina oditio. Ubi ait
Balugius, bono quidem emendari θλιβόμενοι transferendunt tamon id non fuisse in contextum in majori auctoritate, nam reliqua lectiones OSSe etiam SSe bonas. Praeterea nos monot dum ille Balugiu8, emendationem Stam, quum
Anglici oditoro videntur accepisso o Vulosio ad Eusebium, neque Valesii esse neque Anglorum, sed Franciscitosqueti, qui oum primunt protulerit libro primo historiarum Ecclesiae
75쪽
Gallicanin Cetortilia notat ad Eusobi uni Strothius θλιβο- λει aις pro θλιβομένοις perpereti in Oxhibero Gruteri et Castellan codlicis Lecti. Iabo Georoius Syii coli. συνθλιβομένας pro συν θλιβομένοις Addit Iturionus S. Bodl. P. 2 . l. 2. ους rai τας Verterat Christophors. Nemo in tanta ministrorum multitudine . . . nemo eae tanto essentium numero Dei providentia locupletato. . . lem deniquo eae
malim illa et innumerabili frequentia. Qua in interpretatione istud non placot, hiod praetor Graeci textu fidem Si ministros oculosis ab gonis distinxit, quasi non illi perindo ut luo lii divina providentis divitiis sustentarentur. Corto Rufinus hunc locuti alitor intollexit, siquidem de presbyteris, diaconis ceterisque clerici non secus atque de viduis ot indigontibus dicit, Quos omnes Deus alit in ecclesia
Sua. Subinde ecclesiarum proventus sic distributi sunt inquatuor parteS, Ut Una par epi Scopo, altera clericis ceteris, tertia egenis,mitaria subricis oderet. Verum antea etiamsi par non orat eorum divisio, in alios tumen Sus nequaquam impondebantur. COUsΤΑΝΤ. Quod ad vocem χάρις attinet, quae proxime equitur, imitatus auctor est S. Paulum, qui cum alibi tum in priore epistola ad Corinthios eum pro beneficontiam seleemosyna dixit.
Ibi d. l. 7. ἐνέτρε ρε Apud Georgium Syncellum legitur
επε τρε νε minii recto Code Fuli habet ανε τρε νε VALES. Ibi d. l. O. τίσι εργοις η τίσι πολιτείαις τεθαρρηκως Ad locum haec annotavit cl. Hei nichen. In ολιτειαι novo
prosecto se inaudito sensu h. l. dictum est. Cum enim opponantur illae πολιτειαι εργοις ovatiani bene vertit trothius, Connetiones, qua voce vocabuli vis satis hausta vi lotur. Minus bene Valesius, quibus operibus, et cujus modi conversatione confisus. Non solium Latinius, sed istiam lonius exprimoretur illud cum Cic. do me. l. 17. confusitudines et familiaritates, initisque cum multis res V rationesque confractoe ' Haec vir doctissimus. Tamen libentius vorterem, quilus operibus, quibusve administrationibus, conssui Hub0t Eusebius in Hist. Eo l. viii. 9. απρεψας
76쪽
ecclesia perinde est atque in oculosis ministorio. oc aliud sonaro mihi videtur ab initio ut luo ab inolint aetate, ab insantia. Et a quid0m tum orto obtinobat disciplina, qua ii qui in clorum adsciscondi erant, se, ut loquitur Siricius Epist. i. n. 3. Ecclesiin orere obsequiis a infantire sua, vel ut idipsum Zosimus Epist. X. . . enuntius, ab infantia ecclesiasticis ministeriis nomen dare, et ita per omnes cleri gradus episcopatum promereri Solebant. Quocirca Cyprianus in pistola sequenti . . etiamsi ornolium occlosiasticis ministoriis ab initio soli ab instantia nomen dedisso non aperto dicat: hine tamen eum commendat, quod no=ι, episcopatum ubito pervenit, sed per omni ecclosiastica incia promotus, et in divim administrationibus Deum promeritus, ad sacerdotii sublime fastigium cunetis religionis gradibus adscendit. Hic igitur quaeritur, an similibus mseritis ornatus sit ovatianus otis illi dosuisso demonstratur. CoUΗΤΑΝΤ. Si ex ethnicis parentibiis ortum habuserit ovatianus, quod itidem e Cornelii Verbis, αφορμητο πιστευσαι γεγονεν, magis colligendum vi lotur, illud ab initio in ecclesia ersari, do educatione cujusvis a teneriSusque in ecclesiae communione interprotari natim. Et, quanquam Contraria quaedam, ut Videbis, de Voce πιστευσαι adnotavit Coustantius, ejus tamen Simplicior ut ille Sitatior sensus mihi quidum arridet ut o auxilio dato sibi ab Oxorcistis occasionum fidei amplectendae sumpsisse
Novatianus Statuatur. P. 24. l. 3. περ αυτης γωνίσασθαι περ αυτm S. Nomsolo. γωνίσθαι S. Bodl et γωνίσαι mendos Smὶcesi qui et paulo ante ἀνεστραφηναι pro νεστράφθαι habet, ubi ἰνατετράφθαι ei Genevensis Margo. IIS. Paris priorem addit Burionus, qui vocem ηγώνισθαι in codd. Med. Maz. Fu et Florentinisquo invenit, perinde atque in cod. Dr dono HotnichenuS. Ibid. l. 5. φορμη του πιστείσαι filo suscipiendin. Rus scilico fidui, quae suscipientem hincosis idolem donominot. Haec autem appollatio, Si derosolynii tanae ecclesiae, ac sorte paucarum ullarum morem excipias, lilia solis baptismo initiatis importiobatur Qui inim antea catecliument,
77쪽
electi, compotente nuncupabantur, tum primunt deles, cum inuti fuerant, nuncupari solebant. uitii iii concilio Eliboritano catechumenus, innio ου Christianus, a delidistinguitur. In Omilippe, ut e Cun. 45 et 59. PParet, Cum eat Oelulmen siniti et tincto commune os Christiani nomota Sed appellatio Melis soli tincto coin potit Cyrillus vero oros lico lioubi telis nomen etiam lectis tribuat,
lilia viduli eo hi jam baptismi soliomniis initiari incipio-bant, illiti tamen paritor a catechumeni vocabulo sedulo distinguit Undo Catech. i. n. q. uit, Ante catechumentis
eras m nos telis vocabero et Catech. V. n. I. Quanimi vobis
dignita em conferat Dominus, ab ordino a eo menoruni ad ordinem delium eos transfere=is Quocirca non probatur interprotatio Valesii locum hunc sic Latino reddentis, citi causam atque initium credendi proebuit Satanas, nisi post Verbum credendi subaudiatur, ea fido quae credentem dolem denominet. Forsitan onim ovatianus jam tum intoreuleelitImenos, adeoque non sino credendi initio constitutus erat. Cornelium certo verbo 'ow πιστευσaι. baptiSmum intolloxit sessi του βαπτισθηναι consulto Vitasse Videtur, quia Novatianus per περίχυσιν, hoc Si per adSperSionem Seu persuSionem, utraquo enim vox Cypriano in Epistola 76 ad Magnum Synonyma est, hoc sacramentum SuSeoperat. JoUsΤΑΝΤ Nicephorus vero verba ita paραφράζει, lib. i.
cap. 3. ω καὶ το εις ριστον πιστευσαι πρόφασις ὁ Σατανὰς νἐνσκγὶνώσας υτω. Atque oppona videtur haec sera et quasi coaeta fide τω ἐξ ρχης ἐν τὶ ἐκκλησία ἀνεστράφθαι.
stantius, Christophorsoni interpretatione culpata, quod haec Latino ita reddidissset, Qui quidem ubi Xorcistarum pro idio, spiritu illo malo esset liberatus, et post in tam
gravem morbum incidisset Novatianus anto uno morbum a spiritu malo fuisset liberatus, nequaquam dicendus esset Satanas i baptismi suscipiendi causam praebuisse. ' Ego quoque magis putarim, nec dissontioni Valesio infra, ovatiano morbum ciuia daemonia enpoSSessione Sit14ul adsuisso etsi diversum quid signis est Rufini quoque intorprotatio. Dum vor Coustantius ex
78쪽
Rufini vorsione hoc confirmare studet, non defuissem ovatiano, prius quam baptiSinum susciperet, aliquod saltomidolinitium, Muid enim interrogat ille, apud exorcista ageret omni fido ostitutus V o Tortulliano respondero licet, quosdam sextitisse olim ethnicos, qui agnoscerent in se collata osso hujusmodi beneficia Christianorum. Vid Tortuli. cum alibi, tum libello ad Scapulam cap. 4. Aliter vero de hac o fortasse statuebat Pearsonius, qui haec scribit Annal.
pr. ad an. 5 I. Sect. V. am primo philosophus fuerat, quidem Stoicus; si cum inter catechumeno erat, tanquam daemoniacus Xorctgatus est, et non nisi in lecto 'aptigatus. ' pag. 29. Supra in lin. 3. εἰσφοιτησας Xtabat in X. Norfose se ad Syncelli mam pro φοιτησας. P. 24. l. Ι 8. πορκιστων ForSan quis legendum putet εξορκιστων, Sed πορκιστων apud Syncellum quoquo a Moophorum logitur. ΤRoΤΗ. Etsi revera apud Syncellum, sicut in Eusobii S. Norfose legitur ἐξορκιστων, nihil tamen
propterea mutetur omnium sere codicum scriptura necesso est. Cum alii, tum Auctor Constit Apost. πορκιστης habet in lib. viii cap. 26. praestant nonnulli φορκιστης Ceterum
hic Oxhibonia pro o Synoeli et S. Norfolo. P. 25. l. a. M o Gruteri et Castellani odiois Leoti.
STROTA. Addo m. Norfose of Synoeli et teste nunc Burtono codicem Paris priorem et utrumque Florentinum. Ibid. περι υθῶς Recte Rufinus perfusum vertit. Nam qui aegri in lecto baptigabantur, cum mergi a Sacerdote non OSSent, aqua duntuXat persundebantur. Itaquo hujusmodi baptismus parum solemni ac minu persectus habebatur, quippe qui non sponte, Sed morti metu SuSceptu vidorotur ab hominibus doliri laborantibus, inullo amplius sensu praeditis. Accedit quod, cum baptismus proprie mersionem significet ejusmodi persu si vix
baptismus dici poterat. Quamobrom Clinici sic nimvocabantur qui jusmodi baptismum acceperant ad pros-byterii gradum promoveri voluntur Canone a Concilii Neocaeaariensis. Hujusmodi baptismiim hominis is locio decumbentis ot animam agentis, luculento describit Joannos Chrysostomus in homilia 6O. ad Catocliui senos tomo ii.
79쪽
Cyprianus anaei in Epistola 76 baptismum hunc plenuina legitimum osse censet, et Clinicos nihilo inferiore osso ait iis qui sani balitisinunt in ecclesia SuSceperunt. VALE-sius. Si qui lem Cypriatius pro verecimilia et modestia Sua nemini, ut loquitur ipso prc udicans. Sed in Romana saltum occlesia his Ovatiani temporibus, clinici ab omni olori gradu prohibiti sunt, ut o iis constat, quae scribit infra Cornelius. Atqui diversam, sed veriorum dicero nolim, rationein affert Albuspinaeus, repulsionis clinicorum ab ordinibus sacris, quod nimirum ossicia sacra imploro ii non possent, quos mala valetudo prima fidei tormenta non sivisset discors. Vid. Notas in anon. Neocas. a. post Observat hes ejus De et Eoo Nitibus p. 372. d. Holuistud. P. 25. l. 2. λαβεν το βάπτισμα ἔλαβεν Christoph. Corto aut addondum o βάπτισμα, aut intelligendum St, quae tanton dura soro ollipsis. Etiam Nicophorus hanc vocem
legisse videtur, Sic Seribens, στ αποθavi θa προσδοκιμον τα, O δωρ ἰτησαι λαβεῖν ο καὶ ἐν αυτη τη κλίνη hi κειτο, περιχυθεν δηθεν βάπτιζεν. ΤΗΟΤΗ. In Graeco nihil ostquod do vocabulo respondeat. Rus loco Valesius post Christophorsonum supplevit baptismi nomon. Hic potius
subaudiendum videtur Superius Verbum το πιστευσaι COU-SΤΑΝΤ. On dSentior, sed post verbum subaudiondam
hoc loco baptismi gratiam puto, prout Dionysii AleX.
apud Eusebium verba significant, του a αγίου raρ' αυτοῖτετυχηκεσαν, Epi8t ad Philenron. lib. vii Hist. cap. 7. ubi nullo omnino codice praeter Medicaeum VOX πνευματος POStaγίου agnoscitur. Recte ait Coustantius infra, o industria abstinoro baptismi vocabulo Cornelium, ubicunque de ritu, quo initiatus ovatianus est, loquatur. MendoS ελεγεν pro λαβεν II S. Norfose. Ibid. l. 5. κατ τον της ἐκκλησίας κανόνα Qui in lecto
decumbente baptisinium acceperant, postquam e morbo conValuiSSent, epiScopum adire necesse habebant, ut ea
quae ipsorum baptismo desuerant suppleret. Vetus auctordo haereticis non rebaptigandis, quem nuper una cum Cypriano didit Nic. Rigaltius: aut si a mi=rore clero peτ 6
80쪽
cessitatem traditum fueri baptisma, eventum aespectemus, ut aut reppleatur α ὶobis, aut a Domino supplendum re8ervetur. Novatianus ita tuo hic arguitur a Cornelio, quod cum Γ-gonto morbi nouossitato in lecto baptigatus misso ab Xorcistis qui illum curabunt hoc enim indicant orba Hiis opistolae postea recuperata valetudine non adiisset episcopum, ut reliqua baptismi solemnia suppleret, quod ecclesiastica regula li arcipiobat Certo in unono 47. Concilii Laodiconsis id diserto praecipitur, o in cupit tricesimo Oetavo Concilii Eliboritani. V L sius hujiusmodi baptismo dubius postea Magnius Cyprianum consuluit, quidi in do illis doretiuer, qui ρι infirmitate et angitor gratiam Dei consequuntur, an habendi sint legitimi Christiani, eo quod aqua salutari non loti sint, sed perfusi Notatis Cyprianus Epist. 76 ipsi respondens hoc aliud do iis tum dubitationis
genus, An consecuti sunt quidem gratiam dominicam, sed breviore et minor mensura muneris dioini ac Spiritus sancti ut habeantur quidem Christiani, non in tamen ceteri co6E-
quandi Cyprianus autem ibid. Christianum judicar soroserihi qmsquis fuerit in colesia lego et Dro dei trinam
gratiam con8ecutus, nec nibigendum esse quin legitimum sit baptisma per ad sporSionem et insu Sionem SuSeeptum, a domuin in nidio mutilari et debilitari posso dioin bene fota odisoque Cornelius nunc an baptismalem gratiam consecutus esse Novatianus, ido dubitat, quia illo non lotus, sed perfusus esset, hoc est quia baptismum per ad Apersionem, non per immerSionem Suscepisset sed eam ob causam, ii, quam Neocaesuriens concilium Can. a.
hujusmodi homi non prosbyterii honoro indignum: iudicat: quia idolico lin ius des non est ei libera voluntate, sed eae
αναγκης. Ubi et in trunScursu observare licet Vocem πιστις pro baptismi vocabulo usurpari. Eo autem aequior fuit Cornelii dubitatio, quod ovatianus u morbo conValeSeens tuti sibi deerant Supplere negleXit. COUSTAΝΤ.
hinc verba de signaculo chiismatis interprofatus est. Ego impositionem hanuum intolligo. sita piscopi Spiritum