장음표시 사용
131쪽
REGNI FRANCIAE. ias ierat,ut dum hi regnum infestis arinis invaderent, illi vicissim hunc ludum luderet, quomodo Iupiter quidam in tabula depictus) ab excelsa sua sede fulmina sua Hacularentur, quoru strepitu & reges ipsos & eorum populos percellerent, eorum uni pro jure summo imperantes , ut de ea possessione, mium in Anglumjuste acquisierat, illi concederet: Alteri, ut Italicu, quam jure possidebat, ditione excederet: alii, ut regnum suum spoliari & di ripi sineret,ia alia ejusmodi. Ea nemine hominem fugiebant: omnibusq; hoc c5- stabat, Papis nihil curq esse de sequendis rectis excommunicationum finibus,& hoc maxime uno, Ecclesiae utilitate & aedificatione: quibus Contrastopus hic unus esset propositus, sitas ad hunc praecipue finem excommunicationes de arce sua emittere, ut 3c in Ecclesiis & imperiis ipsis miserrime o-ninia permisceret& everterent. quippe quae his nominatim verbis conceptς essent,ut populos fidelitatis,quam principibus debebant, aurameto libe-
132쪽
Tarent,imperarentq; iis ,ut arma in eo caperent, contra quam Dei mandatis praecipitur, totiesq; repetitur, obedie-
dum rcgibus esse licet impiis, quales Christi & Apostoloru aevo tum Imperratores tum alii etia magisti atus erant: Haec omnia majores nostri non sine
horrore intelligebat: ideoq; justo do- rore permoti, quod Deum illiusq; costitutiones pedibus adeo proteri , regum suorum dignitatem ita exaucto rari& convelli,regnum ipsum vastitati hostiuq; ibidini exponi viderent,Bubias arrep as dilacerabant,& eos qui eas
in regnum auderent inferre , in Crimen judiciumq; vocabant: certo scientes ejusmodi fulmina no e coelo, sed ex imis inferis emitti. Cuncti eo conveniebant,ut gladium e furi osorum illorum manibus eriperent. Reges ipsi palam restificabantur minime se unquam passuros,ut sui hostium servituti objicerentur.Principes, nobilitas, universus populus ultro ad id suas opes, re vitam adeo ipsam offerebant. Supremus senatus vim legum & judiciorum holiti
133쪽
REGNI FRANCI R. 13 pollicebatur: Clerus tam superbii primatus dominatum abnuebat, illi iti palam renuntiabat universi deniq; regi ob equium desidem perpetua pia cor spiratione promittcbant. Qui nostras historias percurrui, nec fatis accurate harsi justarurn offensionuhi doloruq; caussas ponderant accusant nostrum illu Augustum, quod nimia in sacram sedem irreverentia fuerit et accusant
Philippum alterum, quod stilo paulo
acerbiori ad Bonifacium scripseriti accusant nostros senatus , quod fanctorum istorum patrum ministros δύlegatos carnificibus cum summo dedecore dc probro tradiderint: accusant nostram Nobilitatem, quae bullarum istarum invidia Alpes superarit, Papamque adeo ipsum armis perquia situm, &in carcerem pertractum, ad furiosum mortis genus adegerit. Sunt: ergo nonnulli, quos id of endit. atque Paparum assentatores, quum de
his scribunt, has eorum actionCS VC bis lenire conantur. At contra haeC
summa est Gallici nominis gloria:
134쪽
13L DE INTERDICTO Ubi nimirum studium,uirtus,libertatiuamor, Galloruq; fides multo quam ullo alio in facinore clarius extitit &eminuit: quod sit posteris quia majorum virtute degenerare minime omnium volunt) exemplo,ut idem quoq; in e dem cau ssa ari antino& fide suscipiat, caveantq; furiosorum istorum bullas ita reformident,ut ab ea,quam suis regibus,sibi ipsis, patriaeque debent,fide& ossicio vel minimum avocetur. Re ligionis nomen &praetextus ut hunc,
sic & olim Papis no deerat. principum nostrorum accusationis caput hoc erat& sundamentum, quod illi essent haeretici, schismatici,atq; Ecclesς hostes.
Id nominatim ab historicis comemoratur Nec illi alio stilo aliaq; scribem di forma,atq; ea,quam nunc Videmug, utebanturi At patres nostri non ita r deS erant, rerumq; imperiti, ut levissima quaq; de caussa se ad defectionern& perfidiam induci pateretur. Ad haee
adversus omnes Paparu accusationes provocatio ad concilium praesto erat, usitatum ac potentissimum d eorum furo-
135쪽
REGNI FRANCIAE. msurores, dum cocilium haberetur, Co-ςrcendos remedium. Et haec quidem de excommunicationibus. Quod autem ad istas Interdictiones attinet, de iis nihilo certe magis laborabant.Paparum adversus Ecclesias Imperia, interdictiones eo spectant, ut templorum fores occludantur,ideoq; nulli Christianorum ConventuS agantur, nullae sacrae cociones, nullae etiam preces publice habeantur,nulla sacramenta administretur, ac ne Baptismus quidem infantibus. Quid plura ut ne mortui in coemeteriis sepeliantur. En praeclarae illae interdictiones, quae patrum nostrorum temporibus indicebantur,ut a nescio quo Martino V, Julio II & aliis ejusdem notae pontificibus. Atq; haud satis scio,an hoc unqua plane creditura fuisset posteritas, nisi nosterhicPapa,ingenii,cosuetudinisq;& instituti aliorum successor, ii
sus nobis minitaretur. PatrςS Istri, qua erant prudentia, animi'; magnitudine , illa omnia pro nihilo habuerim. no quod plex te religioneq;
136쪽
134 UE INTERDICTO deficerentur: sed illud probe tendi, bant, totam Paparum simul & inferorum omnium potestate non posse sibi
vero harum rerum omnium usu inter' dicere. hae siquidem interdictiones o- inneS, CXcomunicationum ab illis lataru,quae divino & humano iure nullς erant,natura SP vim sequebantur; idq;totu unico summae ubiq; terraru in reribus divinis & humanis potestatis nomine , quasi fundamento nitebatur quod patres nostri plane falsum esse sciebat:ac proinde,quicquid inde COHsequeretur & exaedificaretur, falsum quoque &irritu credebant.Iidem patres illud quoq;intelligebat, quicquid fit in Ecclesia,ex uno Deo, qui id praescripsit,non aute ex ullius mortalis hominis,qui pro animi libidine dispesare omnia vellet, auctoritate pendere. Illud quide constat, siquis eXcoinunicatus fuerit,illu a8 sacramelorum communione admittendum non esse. Verum hoc plane costare debet, an ejus modi excomunicatio legitime adhibita fuerit,necne. Deinde pastoru est,
137쪽
qui ei muneri obeundo praesunt, id agere. Interim illa sacramentoruintemdictio, illis quoq; sacraru concionum, quae in teptis celebrari debet, auditione no interdicit. Na contra, ut iis tape&sbidiose intersint, omni ratione Curandu est, ut divini verbi virtute moti resipiscant. Quin D. Paulus hoc nomi-.anatim pri cipit,no esse eos pro inimicis habendos&durius tractandos, sed tan- qua fratres admonedos,&: ad officium lenitate & humanitate adducendos.
Praeterea sicui rebus sacris &pioru hominu coetu ob aliquod a se admissis in scelus interdictum sit,rationi profecto
juriq; consentaneu est, ut in eo plectatur: sed rationi & aequitati repugnat,illius uxore & liberos, nisi in eade culpa fuerint, in eade exc5municationis poe-ha esse. Immanior quide certe haec esset crudelitas, & in liberos pcipue, qui in Ecclesia geniti & nati fuisset. At tota
civitate, universum etiam Impertu ea-
de poena cu sceleris auctore pmiste implicari , immanitas,psecto & barbaries ' trocissima fuerit, & cujus exemplum
138쪽
Dκ I NTERDIςΤ nusquam, nisi Romae,extare puto. ε gamus enim animo & cogitatione tu, tum Ecclesiaru corpus peccasse, Deumq; offendisse; quid tunc faciendutIntercludendus ne omnibus ad te pia aditus effeti Immo vero aperienda Iunc maxime forent, cogendus'; etiaad sacras cociones frequentandas populus, ut Dei veibo audito, ossicii sui
admoneretur,&vitam ante actam meliori vivendi ratione commutaret;Cul-
utq; divino & precibus studiosius qua antea interesset,iat irae Dei occuΠ ere-J- a. tur. Nem peJoel & alii Prophetae, quupopulus Deu offenderat, ita se omnino gerebant, praecipientes ut tubae ab tius canerent, ad populum in templa sonvocandum. Templorum autem l aditus Christianis nunquam, ni si a Tyrannis& acerrimis Ecclesiae hostibus, prohibitus fuit. Imperatores Romani
Pagani, exempli caussa, id postremi Ecclesiae persequutionibus fecerunt ςx quo primum Christiani publicatu
' ca habere coeperant, cocionis haben-dφ ergo. Julianus Apostata idem postea
139쪽
R xc NI FRANCIAE. stoa secit, ab eo, Arriani Imperatores aliquot. Sed hic infidelium furor
orat. Christiani vero nihilo minus co- suetos coetus celebrabant,Deo preces publice fundebat,sacramentoria communioni intererant idq; in ipsis etiam
sylvis&speluncis, si alibi non liceret sine ullo minarum, quae a furiosis illis jactabantur, metu. Postea vero Theodosius & pii alii Imperatores Ethnicorum templa claudi quidem jusserunt, sed ob idola quae in iis erant, & quia quicquid illic gerebatur, impietatis & superstitionis plςnum esset.Nulla pos
sunt alia templorum clausorum eXempla proferri. Quare, quu Papa imperabit, ut aedes acrae in hoc regno clauis dantur, aut eodem furore, quo primi illi Tyranni Ecclesiae hostes, corripiuIur, aut certe impietatis idololatrix, quae illic aguntur, damnet necςsse est. Patres nostri ea omnia considerabant, Christianorum priscoru more istas omnes Interdictiones ridebant. Hoc vero illorum animos justa indignatione vehementer exulcerabat Id quod
140쪽
138 DE INTERDICTO etiam piorum Virorum pectore acrio ri vulnere transfodiet quod Papae pio populi affectu & religione sceleratu abuterentur, ut cum ad flagitia contadentius suscipienda impellerent. Videbant, quam Cara Gallico populo esissent Religio, templorum ingressus,s Crarum rerum usus : Itaque sancti illi viri comminationes suas illi intentabant, se ea ipsi erepturum se minabantur, ut facilius ad principibus suis renuntiandum,& ab iis deficiendum inducerent. Hi prosecto abusuS sunt, &, . profanationes plane intolerabiles. Siquis vim in aliquem adhibet, & gladio districto jugulum illius petit, Capiritis periculum minitans, ut flagitii alicujus aut admittendi assensionem &societatem, aut jam admissi dissimulationem silentiumque eXtorqueat rid sexcentis tormentis & crucibus dignu iudicabitur. Aiph isti totius scilicet Ecclesiae praefecti & moderatores, ut sacru & devotum Deo populu contra Rege suum arment,atq; ex illius are