장음표시 사용
161쪽
disceptari armis posse, uter prius de re Christiana senserit, Cyrillus, an Nestorius' CIII. Sed QEutychen vecordem illum ae bardum senem a Chalcedonensi synodo legitime
condemnatum profitemur, duabusque in Christo naturis inconfusis es sublata nusquam disserentia impermixtis fideli manu subscribimus; ClV. Et liuet Eutychetis haeresin Monoth
litae recoxerint, unam nonnisi Voluntatem ac inperationem in Christo adstruentes contra tamen sortissime decertarunt Romanum Constantinop litanum tertium Concilia, in quibus duplex Christi voluntas sui definita; CV. Consectarium modo ex cum una in Christo detur persona, natura duplex, atque voluntas , dari quoque mutuam proprietatum min. minimam; CVI. Non sic tamen ut etiam in abstra ψlaeum habeat prout liberaliter nimium faber Stapulensis cum Luthero, Brentio, de omnimbiquis starum grege tuetur; CVIL Omnes itaque honorificent Filium meu honorificant Patrem omnes una adoratione Verbum incarnatum eum propria carne adorent.
Supremum latriae cultum, qui negaverit Do Is mini , anathema sit; CVIII. Cultum vero Duliae sinctis adserimus cum Climst regnantibus eosque in-cari a nobis eonvenienter posse citra ullum divini induitoris praeejudicium firmiter credimus, ClX.
162쪽
ClX. Meritoque profitemur cum Tridentino, Sanctorum imagines asservandas, eorumque et quia esse venerandas; CX. Neque Lutheranos curamus . aliosque Sectarios, qui extinctam Iconoctastarii haeresim rursus e cineribus suscitarunt, frustra de Franco
sordiensi Concilio, aut libris Carolinis pro se gloriantes.
CXI. Veram aliquam dari debere Religionem,
Atheus nisi fuerit, nemo negat; CXl I. Ex vera autem religione illico cones dimus ad existentiam revelatae, quam insanissimus Theistarum grex toto cupi orbe eliminatam; CXIlI. Cumque revelata evidenter possit esse supernaturalis, hinc in meridie caecutiunt, qui e religionis revelatae, veraeque censu illam excludunt, quae supernaturalia continet eo praecise ex capite, quod ea supra humanum captum sint; CXlV. Facessant igitur increduli legem -- primis veterem Hebraeorum vel tanquam malam criminari, vel conviciari tanquam superfluam, cum illa ut authorem habeat DEUΜ revelantem, CXV. Facessant ex variis Patriarcharum Prophetarum lactis aliquam illi maculam adsperi re aut ejus divinitatem impetere, imitantes quo-
163쪽
CXVI. quo cum lex illa vetus de se centies testetur, ore aliquando per Messam in persectius commutandain. ac adimplendam, eumque verum Messiam esse Christum alibi luculenter demonstreis tur ideo talassibiliter quoque certum est, de secto religioni Judaicae aliam esse substitutam: CXVIL aud sane aliam, nisi cluistianam, pro cujus solius credibilitate evidenti tanta depugnant rationum momenta, ut eorum luminibi nec ac Rousseau nec Voltcire, nec alii quidam Angli Blounius Bolingbres ius, Tritatus Nor. ganus obstruere possint:
CXVIII Cum autem hae religio de unice salvificam perpetuam, .semper visibilem se manere adtinetur ecquis de perpetua ejusdem visibilitate, qua durat in Meles semper visibili. amplius dubitet CXIX. Quodsi durat in Ecclesia visibili dari
Notas quasdam & characteres oportet, ex quibus discerni ab omnibus ipsa haec Ecclesia vinat; X. Quid vero obstat quo minus in illas quatuor Mas compromittamus, quas concilium Constantinopolitanum I. receniet, nam vocans
veram ciu isti Ecclesiam, Sanctam, cauta iram, Apostolicam Τ CXXI. Prodeant iam Theseae nedum, sed
Haeretici, ostendant, ubinam omnes hae qua , tuo Notae simul sumptae adliue reperiantur, nisi apud solam Ecclesiam Romano eatholicam ν
164쪽
GOLII. igitur videliter credibile esse consseritur Solam hane esse quae veram Christi religionem sartaui te tam habeat, colat, atque conse vel atque ideo sola Ecclesia Romano Catholica prae ceteris, utcunque se Christianas actitent credenda est ac sectanda. CXXIII. Porro cum ii, qui illam ingrediuntur sectantur, certam ac inlassibilem habereta
CXXlv. Neque de hac reguli fidelibus aliun de nisi ex declaratione hujus ipsius Ecclesiae, constare certo insallibiliter possit: CXXV. Necesse est, ut Ecclesia Romano- Catholica inlallibilis Magistra sit in proponeuda adplicanda hac fidei regulan i XVI. Cumque illa tanquam adaequatam
fidei regulam proponat tum S. Scripturam, tum etiam divinas traditiones. CXXVII. Hinc omnia, quae inVerbo DEi seu scripto seu tradito continentur a fidelibus re denda sunt juxta sensum anctae atris Ecclesiae:
CXXVllL In qua cum Christus insessibilem quemdam circa fidei de re'igionis controversias j isdem constituerit, CliXIX. Qualis tamen judex scriptura ipsa, Traditio, spiritus priv itus neque seprum, neque simul esse pollicuit: CXXX dua ipsa Ecclesia, sicuti Magistra, ita etiam est controversiarum fidei & religionis judex
165쪽
CXXXI. Puta, tam in decidendis fidei qua stionibus , ob suam unitatem quam in condendis monim decretis ad generalem totius tacitatae disci. plitiam spectantibus, ob suam sanititatem CXXXII. Et quidem sive in Oecumenico conisellio congregata , sive per orbem dispersa conse serit, insallibili eadepi docendi, iudicandive poto state potitur; CXXXIlI Ita tamen, ut haec potestas in Ecclesia solis privative Episcopis de jure orditiario
competat nullatenus vero populo aut Principibus laicis, quos non enio haud ita pridem ut Patres proposuit , Episcopos vero tantum ut odoratores. CXXXlV. Hoc equidem verum , Episcors illam decidendi facultatem eum subuminatione non nisi erga Romanum Pontificem obtinere;
CXXXu. Soli quippe Petro Primatus verae Jurim. dictionis competebat in universam Ecclesiam;
CXXXVI. Qui cum alium in Primatu Successorem constituere ex lege Christi sui uiamentalibuerit. Rominum determinavit Episcopum, cujus in rebus fidei ac morum potior ei conlenius praeceteris omnibus per orbem Episcopis CXXXVII. Ita ut horum judicium sive intra, sive extra Concilium consentientium sine illius eo sensu finale ac supremum non sit; CXXXVIll Ocyus autem finale ae decisivum sat consentiente Papa , sive plures sint , qui eidem adhaereant, sive, illi sive pauci;
166쪽
CXXXIX. Sicut tamen aliquos Episcopos sibi eonsentientes habere Pontifex semper debet ut mnaliter judicet: ita vi ipsius promissionis Christi metaphysice implicat, ut decretorium Papae ud, elum in caussa fidei vel morum generalium usque adeo strangulare . ut Omnibus prorsus Episcopo- .nim suffragiis sit destitutum CXL. Heinc dicere, quod Ponti is Cath
dra loquens erraverit hactenus, vel errare possit,
est dicere . quod vel decepta fuerit, vel decipi poLst in rediis fidei is in una uincta, univem salis Ecclesia CXLI. Cujus utpote fideles Decretis Romanae Sedis finalibus ut quamprimum pareant, jure
divino strictissime sunt obligati.
CXLil. Dantur in Ecclesia verae religionis
pignora, nimirum Sacramenta. Est autem aer mentum novae legis signum visibile invisibilis gratiae a Christo Domino permanenter institutum, per quod non significetur tantum gratia, sed producatur; CXLliL Unde istam Sacramenta ex opere seperato conserunt, quod quidem eum Sectariis aliis negat Lutherus , omnem sacrorum signaculorum vim loli fidei in verbum promtilionis errone tribbuens CXLIV. x quo falsissimo principio alter mi sequicur eorundem error , quo in administratione
167쪽
sacramento uin verba requirunt concionalia, cum tamen ea consecratoria esse oporteat. . . CXLV. Nunquam vero minus sibi constant Sectarii, quam ubi agitur de bacramentorum mero. Nos secundum avitam Ecclcsiae tum grameae, tum latinae traditionem contra LutheranoS,
Calvinianos. ω inglianos septem statuimus; CXLVI. Ex quibus tria sunt, nempe Baptismus, Confirmatio QOrdo , quae Characterem imprimunt indelebilem , inter novella commenta scholastica inique prorsus amemnitio relatum.
LVII. Tribus autem singula perficiuntur
Sacramenta, rebus tanquam materia, verbis a
quam forma, intentione Ministri ubi de ultima praesertina Sectarii a Catholicis dissident; CXLVll L Nam cum Catholici ad Sacramenuualorem seriam in Ministro requirant intentionem faciendi, quod iacit Ecclesia, Martinus Lutherussictam etiam & mimicam Sacrametitorum adminis strationem probati CXLIX. Eo etiam extendimus intentionis necessitatem, ut externam solum absque interna contra Catharinum merrium adseramus nequaquam lassicere. XL. Fides vero ad Sacramenti valorem in
Ninistro non requiritur, uti pridem in ausi M. Cypriani & Firmiliani universa definivit Quia vit Ecclesia;
168쪽
CLI. Multo ininus ad unidem valorem requiri Ministri probitatem, id est, sanctitarem, sine satum gratiae contra Kaldsiales . Albigenses. Wiclephitas ac Anabaptistas defendimus. CLII. Porro facultatem ministrandi omnia Ecclesiae Sacramenta baptietatis omnibus esse com cessam, nullo lane undamento contendit Luttaerus eam omnino insaniam prolapsus, ut ipsi etiam diabola fecerit celebi andi absolvendi copiam.
CLIII. Primum inter Sacramenta spectando ordinem est Baptistius cujus indeclinabilem vel in re, vel in voto necessitatem abunde docet vel, 'num illud oraculum Divinum Ni quis retiatur fueris ex quo lapiritu sancto, non potes introire in Regnum DEI; LlV. Ex quo recte intulit AuGVST1NUS:
Noli credere, nec dicere, nec docere, insantes antequam baptizentur morte praeventos, perVe
nire posse ad originalium indulgentiam peccat rum s vis osse Catholicus; CLV. Recte item Origines docet quod Ecclesia inde traditionem ab Apostolis acceperit etiam par 'tulis dandi baptismum, quam vel ipsi Protestantes traditionibus tantopere inimici coguntur admittere; CLVI. Unde nec probamus iij etani sententiam, quRe tenet, parvulos mei.ptismo denatos salvari fidelium parentum id posse.
169쪽
CLVII. Materia Baptismi sicut est omnis desila aqua naturalis ita ad validam ejusdem Ammam requiritur expressa distincta invocatio per-knarum SS. Trinitatis unde vel nunquam valuit, vel certe nunc a triplius non valet Baptismus in so- ti JEs nomine collatus. CLUI IL Alterum Mortuorum Sacramentum
est Poenitentiae omnibus post baptismum graviter lapsis, S ipsum vel in re vel in voto necestarium rCLα. Ex parte menitentis contritionem
cordis, Consessionem peccatorum is satisfaciendi animum Ex parte vero Sacerdotis absolutionem ex ipsa Christi voluntate sanctissima requirens. A. In hoc igitur Sacramento Christus E Hesiae suae concessit potestatem vere remittendi peccata, eamque universalem , eum Apostolos, eorumque in munere Successbres sui ipsius Vicarios reliquit tanquam Praesides de udices; XL Quod quidem iudicium cumine Coninfossione peccatorum distincta fieri haud posse palamst Ecclesia catholica ex traditione semper agno vii. Confessionem illam jure divino esse necessariam; CLXII. Ut adeo distinctae Consessionis usus primis jam inde seculis ad nos derivatii, fuerit;
non institutus primum seculo decimo tertio ab innocentis, Hie sabulatur Dallaeus' neque abrogatus Nectario, ut Calvinus Dallae Magister conten
170쪽
CLXIII. Atque ut onmis cavillandi oecasio
Sectariis praecludatur, non distinctam modo , sed secretam etiam Cauricularem, ut vocant, soli laetam sacerdoti in usu semper fuisse, experspicuis Veterum momimentis ostendimus. CLXIV. Falluntur tamen illi, qui sola commone eontenti, contritionem parum curant; fuit enim quovis tempore contritioliis motus ad poeu, tentiam summe necissarius CLXV. Extra Sacramentum quidem a s lum quae ex amore Dri persecto procedit, inta, libiliter justificat contritio δ requiritur; CLXVI. Intra Sacramentum vero saltem im. persecta adsit, necesse est, puta talis, quae initia . lam vi amorem secum vehat Qquidem en
XVII. Nec enim amor merae concupisceristiae lassicit ne adtritio ex gehennae poenarum metu concepta practice tuta est. CLXVIII. Tametsi ista actus ceteroqui bonus, honestus, ac laudabilis sit, voluntatemque graviter peccandi possit excludere. C in Licet per Sacramentum hoc valido susceptum unacum culpa etiam aeterna remittatur poena . valde tamen acerbus debet esse dolor. spositi poenitentis admodum servida, siquis omnem sibi poenam temporalem remitti velit; CLXX. Unde denuo in acceptis Christo referre maximopere debemus, quod infirmitatem