장음표시 사용
151쪽
istaque de aeternitate veritas nec ipsos adeo sic dictos Spiritus fortes esse quietos permittat; XXXVII. Scilicet abesse optant infernum, quo liberius in sceleribus volutentur: sicut cum Basilide antiquo haeretico &Gadducaeis abesse, lunt corporum resum ectionem; quae tamen nimis certo de evidenter ventura in Scripturis praedie,
XXXVs II. Et quam Christus reali sua veraque post mortem resurrectione tot ante seculis. possibilem esse monstravit incassum huic mysterio Theistis obstrepentibus, qui in carne Christum amplius nolunt credere, tametsi insignia adeo dentur momenta, quanta vix pro alio religionis mysterio reperies.
X lX. Interea usque ad extremum judicii diem homines , quibus adhuc luendum de culpa levi , vel poena ex peccatis residua superest , ad eum amandantur locum , qui aptissimo, & diuturno Ecclesiae usu consecrato nomine Purgatorium ocula Sectarios dicitur . XL. Ubi eum plene purgatae suerint animae statim ad coelestem admittuntur beatitudinem, scutillae post mortem illico caelum conscendunt, quae amplius nihil habent, quod luant; XLI. Testantur veritatem hanc tot Beati, quos Ecclesia in Sanctorum retulit numerum quisbus cultum publicum, honoresque deserri tanto
magis licet, quanto etiam fide divina credi potest,
152쪽
eos rite canonigatos in coelesti cum Eo gloria existere. XLII. Ad beatitudinem vero gloriamque trulam aeternam homo enititur, & ab eadem deflectit per humanos uetus, quorum tamen essentia
secum vehit, ut voluntarii sint, liberi, atque m rates; XLIIL Voluntarii autem non sunt, si ponam tu ex ignorantia prorsus invincibili, qualis dari non tantum circa facta, sed etiam circa leges de iura potest in ipsis adeo praeceptis naturae r motioribus. XLlV. Neque moraliter liberi sunt actus. nisi qui procedant ab indisserentiae libertate; quae contra haereticos tam eliquata est veritas, ut nubta doctorum paucitas, nulla indoctorum turba dis sentiat. XLV. Regulam porro moralitatis pro3imam, seu aliam non dicimus, nisi conscientiam nostram praeice judicantem ita remotam in aeternamni lege reponimus;
XLVI. Impie eontra id, incassum sentiente Ilobbesio, qui honesti atque inhonesi regulam in inmani Wislatoris praeceptis, principumque voluntat repositam cupit.
XLVII. Porro sicut moralitatis, ita omMis p riter justae legis norma radix eadem lex aeterna DEI est XLVul.
153쪽
XLVIII. Quae in sensu latiore sumpta ea dicitur , qua sustum est, ut omnia sint ordinatissima : in sensu autem strictiore auc magis conummiente est primum illud de generale principium: a mina, quod debes. XLIX. Ab hae lege robur sium, formalem obligandi vim accipit Lex naturalis essenti iter immutabilis, quae officia quaelibet Do sibi, proximo debita moderatur. L. Ab hae item Leges positivae omnes quo ad suam vim Menergiam dependent illaque emeit . ut parere humanis etiam Legislatoribus tene
mur, tam Ecclesiasticis, quam Politicis. LI. Et quam pulchre non consulit bonis eo roris, fortunae, Praesta, quod debessa, tibi , de proximo; LII. Non ergo involes in us DE, supremi
vitae necisque Domini, ut te ipsum interimas, quantunielinque evitare tem ala hicommodum
perinde posses; LIII. Non eridas proximum, consentie tem licet, nisi tibi tanquam personae publicae in Mi casterius sus tuum DE LIV. Authoritate privata alteri homini vitam nunquam adimas, nisi cum is adgresses inuequo Me in e . Quantorumlibet bonorum defensio , sive fortunae, sive famae, sive denique pudicitia su
154쪽
rint, privato tibi jus gladii non concedituris Maltinus; GL Ut adeo uellorum licentis , praeter inquam quod ineptum per se illa mediuia sint, etiam tunc ei istaenis maneat, quando agitur de servandi Cuim honore fortunis; LVII. Sed nec forniceris: nam data divini . tus matrimonii indissolubilis ire. fornicatio ona'nis ccessus est ad non suam , jure naturae eodem modo prohibitus, seu furtum secta rerum divis
LVIII. Ne obstit, si quaeum M meen ,
persona consentiat; neque enim haec cedere potest jure quod a DEo non habet; sicut sere piis pillus , quae ad ipsum spectant res . arbitrarie in contractum dare ait imo' 'test; LIX. Rursus alte sata lege illa aeterna DEI eontrectare prohiberis aliena ortunae bona vel ubi contrectaveris, denuo reddes sub obligatione gravi quidem , si quam em notabilem vel vel per partes advertenter tulisti; Ix Sub levi autem, quWω 'ης-sura tu se rem aut de se gravem quidem, at ex culpa
tantum levi accepissi, & plans jam φsumpsim LXL Quidquid enim sorte sentiant alii, nos
intrepido adfirmamus tanquam lini naturae o semiui grave damnum levi culpa datum debere quidem totum reparari, ita tamen, ut haec totum
reddendi obligatio culpae aequat is, id est, nonnisi leviR existat; LX u.
155쪽
LXVIII. in ipsam statim gratiae notionem
turpiter impegerunt Lutherus i iis, integrae naturale decora hominibus debita adfirmando. LXIX. Dum vero celebre isthoc gratiae exemplum in protoparentibus admiramur dolenter simul agnoscimus, quid stante illa potuerit humanae voluntatis arbitrium. LXX. Quandoquidem in peccatum prolapsae primae illae divinarum manuum creaturae, Adam& Eva, non sibi tantum solis nocuerunt, sed ut Tridentinum ait, acceptam a Deo justitiam Ἀobis perdiderunt, qui omnes scriptura teste in peccato concipimur.
LXXI. Neque aliquid solantur calamitatem nostram Socinus, Joannes Clericus, Mugo Gr
tiui etsi enim AUGUSTi No vade nihil antiquo peccato ad intelligendum secretius sit : nihil tamen eodem ad praedicandum est notius. Rei sumus; in Adam omnes peceavimus LXXII. Neque ab liac labe immunes se arbitrentur Praeadamitae, quorum perniciosam sabulam post ordanum Brunum Isaacus a Peyrere Calvinianus recoxitu hominum enim nullus fuit unquam, qui ab Adamo non descendereti LXXIlI Solam itaque praeter Christum exceptam volumus a peccato Beatissimam Virginem, quam ne uno quidem momento agnoicimus suille servam diaboli Clicet Erasmus Rotterodamus hanc de immaculetita Conceptione quaestionem pe
156쪽
perfluam ludicaverit, altum tamen clamamus eum eruditissimo idiota: --Hala Viseo, in qua m cula peccatisve mortalis . me venialis, flue origitu*lis, nee s me erit ne nutum fuissLXXIV. Certe postquam cultu publiei ininmaculatam Virginis conceptionem prosequitur et clesia usus est S. TisoΜAs hoc argumento adi endam sanctam virginis nativitatem silentio a terno involvatur contraria, ciam antiquata
pinio , cujus tenebras Spiritus' dispulit, etsin'ndum ita plene ac persecte , ut quaestio sit in
fidei luce. LXXV. Nos vero ceteri homines per originale peccatum usque adeo lanius vulnerati, uti pernaturalis reparatri gratia omnibus necessarias ad salutem: LXXVI. Atque eadem quidem ad omnem
pium credulitatis affectum requiratur uti contrahamum ab Ece is definitum est. LXXVII. Quinis hujus necessitatem gratiae non modo adficienda bona, sed ad cavenda etiam mala sic extendimus, ut ne legem quidem natu . radem integram illius destituti auxilio, diutius observare possimus; LXXVIII. Abst vero ut perinde cum B ianis loquamur , liberum hominis arbitrium sine gratia Bi nonnisi ad peccandum valere ista
157쪽
LXXIX. Dari autem post originalem etiam sum vere, relative, mere tamen lassicientem gratiam , evidentissimum scripturae dogma est quod tot tamque acortae Iudaeis, incredulis is
Peccatoribus intentatae minae, ε exprobationes commonstrant;
LXXX. Neque illa ustis ad perseverantiam deest, uti tenet Ecclesii contra JUsenium qui nul- tibi apertius prodit virus, quam cum scribit S. PQR exemplo idiisque multis , quotidie mani- .festum esse, tentari ultra , quam possint sufficere. LXXXI. Neque haec Dii beneficentia ad sol os restringitur justos, & praedestinatos etiam e catoribus similia gratiae auxilia ad agendam poenitentiam opportuno tempore elargitur.
LXXXu. Porx in ipsa statim gratiae lassiis
cientis notione cum errent Lutherus, Calvinus,
mines systema gratiae nonrisi cum palpabili libea ratis humanae praejudicio conceperunt lim'an inquiunt, . iuntas in medio posita est , ceu mentum si insederit Satan vult Quadit, quo vult Satan: si Misederit DE 4 vult α'dit, quo vult DEUS; LXXXlV. A qua sane doctrina ideo solum dilJert ansenius, quod ad efficacjam gratiae d scribendam non e stabulo , sed ex ossicina sumps
158쪽
rit paritatem, notissima scilicet sua bitanee sucum LXXXV. De qua hactenus, gratia actualis ordinatur ad habitualem seu sanctificantem sine qua in vanum gloriantur Sectari de fide sua speciali promissionum, veluti sola justificante in v num de justitia Christi ab extraneo imputata. LXXXVI. Sicut absque hac gratia de eo digno vitae aeternae meritoria opera nostra non sunt rata praesente illa mereri omnino coronam jultitiae possumus , quam reddet nobis Eus in
LXXXVII. Per Christum vero duntaxat ad
salutem nobis aditus patet, quem ut pium omnia um Samaritanum advenisse praecipuum Religionis dogma est se autem de illo discurrimus: LXXXVIII. Propria post mortem virtute su rexit JEsiis Nagarenus ergo incarnatus est mus. Nemo amplius nisi vel imprudenter, vel impude ter contra hanc illationem excipiat; LXXXIX. Maxime cum idem Christus verum se multae, eenties testatus sit atque testim nium hoc side saltem innia dignissimum esse, agnoscere Theistae debeant, quantam historia unde
XC. Cumque eosdem prorsus caracteres in Christo deplehendi, eadem perhibeat historia Eva gel,
159쪽
gelica, qui in iacti veteris testamenti libris de Nessi futuro exprimuntura excaecationi Judaeorum untaxat adscribendum, si liristum verum si Messiam negent. XCI. Hoc certe aliae adhuc persuadere ipsis viberent notae . ac lacumstantiae, quas varia produnt vaticinia in ullo nemine, quam in Christo completa; XCIL Hoc Patriarcha Jacobi percelebre vatieinium hoc notissima Danielis Prophetia prae
XCIlI. Procul hinc igitur, procul est in phani Christum esse verum Nessiam historiae saltem certissimum est ut quis ergo amplius audeat,
elato supercilio vel incarnatioiit impugnare comvenientiam, vel possibilitatem arrodere 7 XCIV. Cum itaque Messiae, seu Christita, vinitatem totae personent utriusque Testamenti paginae justissime prorsus a Nicaenis Patribus contrita fuit Arianorum insania de cum his La lius de Faustus Sociniani , Theistaeque moderni pridem sunt praedamnati. XCV. Sed Qvera Christi humanitas contra Haereticos alios constanter est, invicteque per Ecclesiam vindicata; ipseque pridem Christus discipulis suis ad videndum sem palpandum eo, bens, illos Phantasiastas consutavit; XCVI. Verbum igitur caro lamim est; non
quod caro sine anima, verbum loco animae sue
160쪽
rit; sed veram animam, veramque carnem Chrisstus assumpsit XCVII. Istamque non aliunde, non de nihilo sed materna traxit ex tarne; misit enim DEUS Filium suum factum ex muliere,
XCVIIL Ex quo tamen scripturi et o nonnisi sacrilege intulit Ebion Cluistum communi ceterorum hominum more conceptum fuisse Nam incarnatus ille fuit de Spiritu sancto; XCIX Jovinianus item pessime conclusit. Christum ex muliere, adeoque non ex Virgine natum hunc enim prius listas erroris eonvicit: Ecce Virgo concipieti pariet; C. Sicut etiam Helvidium Virginitatem autem post partum inique denegantem uno ore abο- minantur s. Patres qui tanquam sontem illum signatum, hortum conclusum MARIΛΜ depraediscant.
CI. Ulterius filii matrisque honorem laesi Nestorius, qui & haereseos legitime postulatus, ab Ephesina synodo canonice fuit damnatum; quidquid post tredecim oculi Basilogius , Albertinus. aliique Calviniana saec ebrii in contrarium mussi, tent, queis accedit sectae Protestanticae recens oraculum Laurentius Moshemius. CH. Itaque lanam in Christo persenam, dematissimam Virginem MARIA veram mi Matrem atque θεοδοκον fide firma tuemur; neque mox dictum patimur ostientium, qui aequi ait