장음표시 사용
151쪽
Q. MARII COR RADI perfecta latine ornateque dicendi disciplina. bomianes ineruditos,qui quum ignorent,quid a Grammani eorum libris petendum sit , ct ex iis pe limos quos qne legendo consenesicant, post consiumptos etiam sexaginta annos in Rudjs nullam prorsus literam proprietate quadam Romana adumbratam, consequuntur. Ego Stratei,non puto me disimulare aliquid debere,apud te praesertim, qui non ignores sententiam meam; neminem esse in Salentini ac ne tota quide Apulia, ex ijs durat at qui alios docent a quo sermonis Latini uel informatam aliquam ac puerilem doctrinam perceptam esse,posiis iudicare. Itaque illum,quem dixi,M. ilium sequere, ct amplexEbere; illum non uorabis modo totum, sed etiam concoques;illi te trades, illo te nutries.quod quum feceris, certo sicio fore, ut gaudeas,te aliquando meis consiti' parui e.De nomine familiae uestra, facies arbiatratu tuo . ego illud tibi possium Uirmare, bact nuspraeter moreis latinitatis esse usurpatum. V le . ABunei Ioanni Francisco Rubeo Iurisconstullo. . LXXIIII. MISI ad te quasicunque de monumentis antia quis inscriptiones colligere potui, non multas illas quidem, sed eiusmodi, ut putem tibi homini d ct imo, liquitatis amantissimo, non inoratas
fore. Munei ueris,quam in fornice illo, qui ad forsis, e cupere dixinire σ noua est,ct quum alto et celebri
152쪽
EPI ST. LIBER III. 7seelebri loco posita sitia ne me adhuc legi potuit.Deciuibus autem ipsis nemo est,qui se domi illam, aut aliquid eius generis halere dicat; sed dari posse ope ram,ut ea instriptio legatum . itaque uidebo, quid satiet perscribam ad te .Cocceia,ut dixi, epitaphiu, Vris antiquo in lapide sic habet.
M. COCCEIVS LUCIFER FILIAE PIEN VISSIMAE.
De Geographia tu aut Apuliae I Q α, expecto, qd egeris.dudias maximὸ velim, ut extrices, quibus meam sententiam si non probes,cogites ta Eaccuratius. Equidem certis auctoribus inter Ein tiam, portum Sasinam collocarem ; etiam si co
stare posset,ex his Vistanouam non esse factam. Vria nostra,quod tute scis, antiquissima ciuitas est usque a Minoe Cretensium Rege: eam pemp ab obliuione hominum, tuis scriptis uindicari uelim. De Vinia quam duini, nihil possum explicare. I liae urbes Omnes tibi commedo. rrados necessarios tuos, quos tibi esse dixisti Luceriae,et ubi praetereas amo uehementeritum quod tibi assinitate sunt coniunctistam quod spero, opto nobis etia gentiles repertum iri. Quare a te peto maiorem in modum, et ius getis originesiquid habes certi,me doceas; et in niu, si quod meminiIti exemplum, ad me, primis saltem
153쪽
Eneis inchioatum,et rude mittaw.Sin ea,quae sint, no
cortiare; mihi facies gratisimum, si per literas a Corradis ipsis Luceria petas,mibi potestatem faciat
eius rei cognos endae.Hoc ita te rogo, ut nulla de re maiore Litidio posita. Expecto a te literas . V D. ALIunei. M.AntonioVinriguor . . LXXV.
NO dubito, in proximis meis literis omnino tibi non satisfecerim.Ttam,quὸd tu Strateium nescires, me ab illo de rasione scribodi rogatum non crederes; nihil habui, quo tibi rem probare possem. stea umro,quum te de mea uoluntare susticari minime uellem, ne illius quidem ad me epistolas omnes inuenire potui,quas ad te mitterem. Trest en,quarum iliciunam ad me, duas ad Thomasinum dederat frMὸ , O pro aequitate tua ratioci habere,unde illamum argumeta proficisci necessesurrit; satis indicabunt sermones aliquos , his de rebus ab illo mecum habitos fuisse. Paucis enim post die bus, quam Veneti' est reuersus , sororis causa Vria uenit: ubi,uel quia aliquid mihi tribueret in studi', uel qκia me sciret uersatum esse cum doctisiimis ui
ris,mecum de his rebus communicare uoluit. Itaque poni multum sermonem de literis,et uia quam se ad formandam orationem sequi diceret; respondi bene ab eo omnia esse instituta,imitatione excepta: cuius tanta uis est,ut ea sola penὸ dixerit habenda sit pro ijs omnibus,qua de orasione Metores omnes prsc perunt.
154쪽
perunt.asares uides,inquam,quanti intersit, eam rediὸ,aut secus adbibere , aut nulla loco ponere. Γ ὸd quum dicerem,illud etiam ostendi, homines praesertim in literis,quoquomodo, diu tamen uers res,oe doctos a nullo Grammaticorum sermonisprscepta debere quaerere:quod illi etsi non multam abessent a perfecto,ct a Latinis literism olam tamen
puerilem institutionem accommodatos, iudicreemu ιod si splendorem Iasinitaris, antiquuυ Romanescrimi morem cuperet exparte aliqva adumbrare; monui illum biennio toto,ct donec stilum sem O solum M. itam ita legeret, ut aliorum,qui post illius aetatem fuerunt,eruditionem quidem ipsam amplecteretur, sed formam scribendi vitaret. Qui enim auctores post illum sunt insequuti, alius hisyiae,alius temporum licentia, infuse praesiertim deinde in urbem peregriniturinon illos quidem reiiciendos putabam; sed esse in iis musta, quae in seir noncia docti Iimis nou probentur. Ea, mihi si non esu
cognita, illorum tamen prudenti morum hominum audioritate,acsiententiasustentare mepossem V rum ego pon Ciceronis starem, excepto de poetis Horatio, Virgilio, Tibullo,ct quibusdam Iureco sultis, non inuenio quem ullo in genere tuto postiamus imitaris nisi magno adbibito iudicio, postquam multa exercitatione,ὰ perfectis pure ct latine diceri imaginem cossequuti sumus. Hac me de sente . tia animi mei ckm strateio sequutum esse,coniecturam facies ex illius ad me, Sebastianum literis.
155쪽
ie Sasurnio uero, quem adhuc non uideram,me obsecrauit, ut eius librum, quaquam occupato animo,
legerem; nec disimularem, quicquid mihi de illo - rideretur . Tametsi non longὸ abeundum est; ipse testis esse potest omnium, quae sunt inter nos eo die disputata,acta, constituta sine ulla commemoratioraesententis,uel studiorum tuorum: quid tamen ego potuisse diceresi nec de Saturnio adhuc ire de tua opiuione cognoueram' Ego tamen de te honorifice loquor, sentio; ct mihi crede,tua literarum, φεtia, ct uitae ornamenta solere a me in omni sermo ne,uerὸ et cu uoluptate ussurpari. Confirmo enim tibi ira in modu delectari me elegatia scribet tua:
contra illius, nihil uidisse, quod mihi stomachum nofecisset.Hoc si non uitio illius feri, sed me
putes; o profecto in alteram illam partem errare nou possum, qua te uirum doctissimum, ct mei amotissimum, omnium beneuolentia motae dignumsemper iudicaui. Nam rabiosulas tuas ad meliteras ita enim scribis nunquam putaui; sed pie'nas grauitatis, ct mutuo amore no tro digni mas. Vale. Sebastiano Thomasino,Brundusium. LXXVI. TU ME Mera mibin alissime fuerunt. intel&xtaras edim de Maricino quantopere illas expectarem. misit an esse mea
in te uoluu tem; tams illum est,sepnid ea de re audis quam omitia quae ad me a tuis obtrectatoribus dest
156쪽
deferebantur. VῬamobrem haec nos, obii ione perpetua obruamus. Ego, quum te ofensiorem e lite in me arbitrarer, illud semper habui in ore,debuisse te, mea non dicam opera, aut offici,s,sed beneuoletia in
te ipsum prope singulari,esse contetum. 2Nam siqua
in me roderet memoria iniuriarum, quas a tuis ci uibus accepissem;ea te commoueri minime oportuis β:quando caritate, o amore coniunctissimi, amanti b imi hominis tibi ipsi osscia praesit cuero tuis ex literis intellex quam esset in ia, quatiario de te siermone ferebantur. Itaque uellem te sudia referres; neque prssentiam ingemj tui, naturae bonum excellenti mum negligeres. Fratre Meum,de quo scribis,Strateij,et Casmisi, alterius amici mi,alterius iniquissimi hominis,in se animos cocita re Tila nolim Non exitum rei, aut illa timeo, qua ego sum expertus, tametsi possent euenire: sed offensiones huiu modi non ignoras tu,quantam mihi molestiam attulerint. Catie igitur , si me amas, au- ctor sis illius apud uos retinendi; 9,quum de suis rebus transegerit, satim reuertatur. Vale. Marcello Corrado statri, Lupias. LXXVII. T. NOT V M ex agro, digressu tuo, comunibus e lacrymis nudius tertius rediera; quii subitis mihi Actaneo literae sunt allata,quibus certior stim factus, me eo reuerti a plius non oporte re. Itaque attulit hic annus mihi, quod diu antea cupiebam nem peregrinationum mearum , ct, qι minimὸ
157쪽
minimὸ credissem,principium maximi doloris.Ds leo isto etiam dolore tuo, cuius utinam esset ratio leniendi,ct uia confirmandi tui,quum ipse me conse lari non possim.TIam mihi nosses ct dies,ante oculos uersatur suauissimus stater: ct, quoquo me uerto, uidere uideor illam aut morbo, desederisque no-sri morientem;aut ea θecis,quastatim aduenies, defunctum amplexatus sum, O Uculatus pridie , quam esserreturiaut uultu illo Osermone familiari, in quo uno acquiescebam. Itaque,ut somnia taceam ct nocturnos motus animiunte ritu etiam tota domo, illam non cogitatione solum complector , sed oculis cerno,alloquor,audio, ct in complexu e ius accurro.Credo te intelligere stater, ct in te ipse potius re experiri,quar Astiri qui ge itus,qua lacrymae, ct uoces postea insequantur. Vtinam uero ad acerbisiimumstatris obitum, non exilium qu que tuum accesisteuolscelaratisimi homines inimici tu altem alio triduo te esse mecum permisi se sent,ut tali utriusique tempore, alter alterius lacrymas viderepotuisset. Veruntamen te oro, stater,et obtestor,eius mortem sic lugeamus, ut memine'r mus etiam, ei nihil accidisse,quod maiorem in modum praeter communem moriendi necessitatem, dolendum esse uideatar.Hoc ego quum recordor crecordor autem in tanta adhuc uulneris acerbitate , rarius,quam oporteato modo quo id mitigatur summa illa uis doloris metrita,ut magnas agam Diis immortalibus gratias, quod licebit mihi semper de sta
158쪽
tris uit moribus,mi ritate fortuna, uxore, tib ris,religione,morte denique ipsa apud omnes homines gloriari..Ac mihi quidem sic itidetur; bominι vitam expetendam non spe longiorem, quam ut cursu
uiuendi, quantus ille cunque sit,ad sanctistimo, pulcherrimeque moriendum sese comparare positi. Uvamobrem,qu)d Mediamus ter,id aetatis doces feri annos sui arbitroro natus triginta sex, ct menatu maiorem anteuerterit; satis diu tamex uixit, quum honenissime egerit aetatem: ita,ut iunior mia
hisua morte, probrare sit uisus, quod magis esset
ipse idoneus,ad immortalem uitam,hoc tempore consequendam. Haec igitur cogitatio me afflictum rocreat, ct in maximis animi cruciatibus, quoi ii imaginem uides in mimo tuo, ro quidem ed non minim, im consolatur Taceo illa,quae etsi nunc quidem uideantur ad conflandum leuiora; ipsa die tamen multum asserunt ad leuationem doloris. Recordare enim octauum abhinc annum, Romae,quanto in luctu fuerim , quum de matris morte mihi elset allatum. non
dubito,quin intelligas nunc cum illa, ct me hercule etiam uobiscum actum esse prsclare; quod eo tempore discesserit e uita,quo nondum ea mala, quae ipsit uidimus, essent insequuta. Nam qualem illius sinimu, uitam ct mortem fuisse credimus futuram; si aute qVs taces,aut pericula mea uidisset: quum mihi perditissimi homines,locatis undique insid*s, obses-ssque ui s omnibus, mortem, ct dedecus pararente Num, siquis Deus illau retinuisset in uita, ut tum
159쪽
Ob M A RII COR RADIuoluissemus, quum de illius morte sustensi timebamus; ct denique ad hunc diem uixisse quo tandem caris imum quoqcte filium extinctu uideret; non miscrrima nunc sciminarum omnium aduerso quoia a. to ueluti ad extrema si plicia crederemus esse re seruatam 'Hec eo pertinent,ut intelligas,quum uita mortaliuwmnibus velfortuns iniuriis,uel inimicoruct proditorti maleficiis ita sit exposita, ut sepe etiainnocontis imi homines ct fortisimi, ct sanct imi uiri,uitam pulcheri ime actam,calamitoso, ct turpi exitu siniann minias esse dolendums quis salua existimatione,fortunis,liberis, propinquis , dignitate , ct rebus omnibus cxtinguatur.Equidem stater, Vtinam sepius possem cogitare id, quod in tanto dolo re raro mihi uenit in mentem,neque diu queo recomdari; non potuisse si ilicet Deos immortales,quum erigere modis omnibus nostros animos uellent ad coe
lumin meliorem illam, ct sempiternam uitam. comodiore uia id facere, quam si quod ab illis factum est in terris uitam incerti ct breuisiimi temporis,
periculorum,omniumque miseriam nobis plena dedisient. ues is enim in calamitate non Deorum reminisciturj non diuinam opem qiticrittion humana omnia contemnitjnon credit se pietatis, religionis,
o sanctitatis praemia si Dij iusti sitini in coelo saltem recepturum,ope hominum des erata' Tu igitur frater,utere into bono,quo ego cui dixi non sepius quidem, Aed interedum utor et neque tri mortuo, neque nobis aduersa putaueris accidisse, quasilvia
160쪽
EPIST. LIBER III. 79ria cunctis mortalibus sipient imi homines romisesimὸ crediderunt. Ille enim,qua pietate semper fuit, ad coelum est ingrestius:nos uera illius obitu, si rem exinimemus,ad coelum suInus inuitati. rasapropter recinemus,quaeso te stater, expergi amur aliquando ad pietatem, non in Deos tantum, ita ad illa,quoque,ad quam te semper sum adhortatus, quaeque ab illa priore sciungi non potest,in fratres, concordia
atque animorum coniunctionem cum propinquis ommbus: neque committamus,ut uiuis quoque illis c redum si erto enim scio te memoria tenere, quam rict quanto ant),dolorem istum alicui ex nobis denunciauerim: nunc te oro, demus operam, ut siquando tale quiddam eueniet, quo profecto necesse est euenire, ne minimae quidem in alterum offensunculae nobis consiij,et tranquilliore animo esse possmus. Meminerimus etiam ii quod sua morae Medianus in memoriam nobis reuocauit,breui tempore nos quoque esse morituros:qui si pie,ut dis quod reliquum est uitae egerimus,non dubium,quin aeuo sempite o cum fiatretarentibus,cumque js omnibus, quorum uita bis iucunda erat, ct CHRISTO Deo redemptore, beati mi futuri simus. Nobis quidem certe nibit tam longum debet uideri, quam ut non modo eos, qui iam de uncti siuat, ed eos etia qui nunc uiuunt,car imsque sunt nobis, uideamus illa immortalitatem in coelo conssequutos. Sed mihi hanc epistolam fecit longiorem, quod hoc quidem tempore uac una in cogitatione possum acquiescere ; ct iu